Αρχική Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισηςΆρθρο 21 Αποζημίωση των υπηρεσιών που παρέχουν οι Μονάδες Ψυχικής Υγείας του ιδιωτικού τομέα – Προσθήκη άρθρου 11 Γ στον ν. 2716/1999Σχόλιο του χρήστη Νίκος Γκιωνάκης | 17 Ιουλίου 2024, 19:06
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Γκιωνάκης' | 17 Ιουλίου 2024, 19:06

    Η πρόβλεψη περί χρηματοδότησης της λειτουργίας των μονάδων του μη κερδοσκοπικού τομέα από ασφαλιστικούς οργανισμούς αποκλειστικά με τη μορφή αποζημίωσης για τις παρεχόμενες υπηρεσίες στους ασφαλισμένους τους θα οδηγήσει σε οικονομική ασφυξία αυτές τις μονάδες και ειδικά εκείνες οι οποίες εξυπηρετούν εκ της αποστολής τους ανάγκες ανθρώπων που στην πλειονότητά τους δεν είναι ασφαλισμένοι (αναφέρομαι, για παράδειγμα, στη μονάδα στην οποία εργάζομαι, το Κέντρο Ημέρας Βαβέλ στην Αθήνα που έχει αποστολή την φροντίδα της ψυχικής υγείας αλλοδαπών ατόμων τα οποία υπό διαφορετικά status διαμένουν στη χώρα μας. Η πλειονότητα εξ αυτών δεν καλύπτεται από κάποιο ασφαλιστικό φορέα και δη των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων). Γενικότερα όμως η χρηματοδότηση της λειτουργίας των μονάδων αποκλειστικά από ασφαλιστικούς οργανισμούς (οι οποίοι αποζημιώνουν παρεμβάσεις σε ξεχωριστά άτομα) θα αποκόψει ακόμη περισσότερο τις μονάδες από τον κοινοτικό προσανατολισμό που (θα έπρεπε να) έχουν (μια τάση που ξεκίνησε πριν 13 χρόνια με την επιβολή του συστήματος διαχείρισης το οποίο προέκυψε από το Σύμφωνο Λυκουρέτζου-Άντορ) αφού δεν αναγνωρίζονται δράσεις πρωτοβάθμιας πρόληψης/προαγωγής της υγείας, παρεμβάσεις σε οικογένειες, ομάδες, κοινοτικά πλαίσια (σχολεία) και γενικότερα δράσεις κοινοτικά προσανατολισμένες. Ακόμη και οι δράσεις αντιμετώπισης των ψυχοκοινωνικών συνεπειών κρίσεων και καταστροφών (για τις οποίες γίνεται λόγος σε άλλο άρθρο αυτού του νομοσχεδίου) δεν θα μπορούν να χρηματοδοτούνται αν οι μονάδες έχουν ως αποκλειστικό χρηματοδότη τα ασφαλιστικά ταμεία (και δεν αναφερόμαστε στις γνωστές παθογένειές τους που χαρακτηρίζονται από αργές διαδικασίες, καθυστερήσεις στην καταβολή των αποζημιώσεων κλπ). Last but not least, υπάρχει άλλη μια σημαντική παράμετρος που χρειάζεται να ληφθεί υπόψη: είναι συνταγματική επιταγή το Κράτος να έχει την ευθύνη της υγείας των πολιτών και των κατοίκων της χώρας. Πώς συνάδει αυτή η συνταγματική επιταγή (που αναγνωρίζει την υγεία ως αγαθό και όχι ως εμπόρευμα) με την απεμπόληση από μεριάς του κράτους της ευθύνης χρηματοδότησης του τομέα της ψυχικής υγείας (γιατί στους μη κερδοσκοπικούς φορείς έχει ανατεθεί «δημόσια εξουσία» από το κράτος).