• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ' | 17 Ιουλίου 2024, 20:15

    Διαβάζοντας το νέο νομοσχέδιο περί ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, διαπίστωσα με μεγάλη θλίψη αλλά και έκπληξη πως δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτό τα κέντρα πρόληψης. Ως ωφελούμενος από προγράμματα κέντρου πρόληψης, αναρωτιέμαι ποιος πραγματικά είναι ο στόχος αυτού του νομοσχεδίου και του υπουργείου υγείας κατ' επέκταση αν όχι να προλαμβάνει, να προωθεί και να φροντίζει για την ψυχική υγεία και την ευζωία των πολιτών. Σε μία περίοδο που η βία έχει απλώσει τα πλοκάμια της σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας και μάλιστα σε υγιείς χώρους όπως είναι η οικογένεια, το σχολείο και ο αθλητισμός, διερωτώμαι πώς ένα κράτος δεν θέλει να επενδύσει στην πρόληψη της ψυχικής υγείας των πολιτών της. Και να επενδύσει που ακριβώς; στην καταστολή; Είναι άραγε αποδοτικότερη μία τέτοια στρατηγική για ένα κράτος; Είναι ευκολότερο να αφήνεις ένα νέο να κυλήσει στον βούρκο των ναρκωτικών και μετά να τον κυνηγάς για μια ζωή για μικροκλοπές που θα κάνει για να εξασφαλίσει την δόση του ή να προσπαθείς να τον ξεκολλήσεις από την λάσπη για να τον εντάξεις σε κάποιο κέντρο αποτοξίνωσης με αβέβαια αποτελέσματα; Ο λαός μας λέει πώς κάθε φορά που κλείνεις ένα σχολείο ανοίγεις μία φυλακή. Θα τολμήσω να πω πως για κάθε ένα κέντρο πρόληψης που κλείνει θα πρέπει να ανοίγουμε δύο φυλακές. Και αυτό το λέω βασιζόμενος στην εμπειρία που έχω από προγράμματα στο κέντρο πρόληψης «ΠΥΞΙΔΑ». Οι άνθρωποι δεν είναι απλά επαγγελματίες στα καθήκοντά τους, αλλά πραγματικά οχυρώνουν την ψυχική υγεία όλων όσων βιώνουν ψυχοφθόρες καταστάσεις, καθιστώντας τους ενεργά μέλη της κοινωνίας που θέλουν να προσφέρουν. Η εξυπνότερη κίνηση που θα μπορούσε να κάνει κάποιος στον τομέα αυτό, είναι να αυξήσει τα κέντρα πρόληψης και να διαδώσει το κοινωνικό έργο τους, σε όσους περισσότερους πολίτες μπορεί. Μόνον έτσι θα καταπολεμηθούν όλα τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας που μας ταλανίζουν. Μου φαίνεται αδιανόητο πώς άνθρωποι με επιστημονική γνώση του αντικειμένου, που κατέχουν υψηλά ιστάμενες θέσεις δεν μπορούν να το αντιληφθούν αυτό. Επίσης δεν μπορώ να φανταστώ πώς γίνεται άνθρωποι εκλεγμένοι από όλους εμάς που έχουν επαφή με τους πολίτες, να μην ενδιαφέρονται για τις ανάγκες τους και να μην τις εξυπηρετούν. Κι αν πάλι δεν γνωρίζουν την προσφορά όλων αυτών των κέντρων, ας ρωτήσουν όλους εμάς που είχαμε την τύχη, για να μην πω την ευλογία, να βρεθούμε στο δρόμο αυτών των δομών και των πραγματικά εξαιρετικών ανθρώπων που τις απαρτίζουν. Έχει κανείς την ψευδαίσθηση πως το ανεκτίμητο έργο και το μέγεθος υπηρεσιών που προσφέρουν αυτά τα κέντρα, μπορούν να εξυπηρετηθούν από έναν ενιαίο, κεντρικό και απρόσωπο φορέα μακριά από τον πολίτη; Εκτός κι αν ο στόχος του νομοσχεδίου είναι μία απλή εξοικονόμηση πόρων και ίσως και μία μικρή ενίσχυση των ιδιωτών ψυχολόγων, ψυχοθεραπευτών και άλλων επιστημόνων του κλάδου, που θα είναι πραγματικά μικρή, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι που απευθύνονται σε αυτά τα κέντρα, δεν έχουν την δυνατότητα να διαθέσουν χρήματα, με αποτέλεσμα να αφεθούν στην μοίρα τους με ότι συνέπειες θα έχει αυτό για τους ίδιους και για την κοινωνία μας. Αν ενδιαφέρεστε πραγματικά για μια καλύτερη κοινωνία του αύριο, φροντίστε για την αναβάθμιση, την αύξηση και την στελέχωση αυτών των κέντρων και όχι για τον ενταφιασμό τους. Αν πάλι όχι...