Αρχική Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισηςΜΕΡΟΣ Α΄ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Γιάννης Χιώνης - Νατάσα Ιωαννίδου | 18 Ιουλίου 2024, 00:01
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Χιώνης - Νατάσα Ιωαννίδου' | 18 Ιουλίου 2024, 00:01

    ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ Το παρόν νομοσχέδιο περιλαμβάνει κενά και ασάφειες, οι οποίες δημιουργούν μεγάλη ανασφάλεια, τόσο σε επίπεδο ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, σε επίπεδο εργαζομένων και φορέων υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Η εικόνα του νέου νομοσχεδίου παρουσιάζει μία προχειρότητα, χωρίς σημαντικές διευκρινήσεις και επιτάσσει την άμεση εφαρμογή του, με ελάχιστο χρόνο για οποιαδήποτε αξιολόγηση και συζήτηση. Παράλληλα είναι σαφές και καλοδουλεμένο προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης κάτι που φαίνεται και από τα εκατοντάδες σχόλια στη δημόσια διαβούλευση όπου και έχει γνωρίσει την ολοκληρωτική κατακραυγή. Κάποιους μήνες πριν, όταν το νομοσχέδιο “διέρρευσε” στο χώρο της ψυχικής υγείας, οι αρμόδιοι υποσχόταν μόνο καθησυχασμούς. Αρχές του Ιουλίου, μας συστήνεται το νομοσχέδιο που γονατίζει την ψυχική υγεία (βάζοντας ένα ακόμα λιθαράκι για την συνολική καταστροφή της δημόσιας δωρεάν υγείας). Πολλά σημεία μας προβληματίζουν. Πολλά σημεία μας είναι δυσνόητα, “θολά” και μας δημιουργούν μεγάλη ανησυχία. Άλλωστε, η ιστορία μας έχει δείξει ότι η πραγματικότητα έρχεται πιο σκληρή στην Ελλάδα 2.0, ακόμα και μετά από όσα κενά η φαντασία μας προσπαθεί να γεμίσει. Ένα ζήτημα αφορά την χρηματοδότηση των υπηρεσιών. Υπάρχουν φορείς, σαν αυτόν που εργαζόμαστε εμείς, οι οποίοι έως τώρα εντασσόταν στην κρατική χρηματοδότηση και η μισθοδοσία των εργαζόμενων στο ενιαίο μισθολόγιο. Τί αλλαγές θα φέρει άραγε η χρηματοδότηση από τα ασφαλιστικά ταμεία (ήδη όλοι γνωρίζουμε την καθυστέρηση στις πληρωμές του ΕΟΠΥΥ) και τί αντίκτυπο θα έχει στην ποιότητα παροχής υπηρεσιών για τους λήπτες των υπηρεσιών; Όλοι θυμόμαστε πώς ζούσαμε ως εργαζόμενοι ψυχικής υγείας με τις μεγάλες καθυστερήσεις μισθοδοσίας το 2012-2013, κάνοντας δύο και τρεις δουλειές για να επιβιώσουμε. Επίσης, τί θα συμβεί με τους ανασφάλιστους λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας οι οποίοι δεν έχουν ταμείο να καλύψει τις ανάγκες; Πόσο θα επηρεαστούν οι μισθοί και τα δικαιώματα των χιλιάδων εργαζόμενων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης; Φαίνεται καθαρά στο νομοσχέδιο πως οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση της υγείας. Όλα όσα πρεσβεύει η κοινωνική ψυχιατρική, η ισότητα, η ανάρρωση, η μείωση των υποτροπών/ νοσηλειών, η καταπολέμηση του στίγματος, η πρόληψη και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων, όλα αυτά για τα οποία εμείς οι εργαζόμενοι επιλέξαμε να είμαστε εδώ, έρχεται ένα νομοσχέδιο να τα ισοπεδώσει. Αναφέρονται συχνά οι περιορισμοί που επιβάλλονται σε μη κερδοσκοπικούς φορείς, τί γίνεται όμως με τους κερδοσκοπικούς φορείς; Μία χούφτα ανθρώπων (πιθανότατα χωρίς καμία γνώση και εμπειρία στο πεδίο), θέτει στο στόχαστρο όσα με κόπο χτίσαμε. Κύρια ένδειξη αυτού, ο συγκεντρωτισμός ελέγχου και εξουσίας που αφορούν τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας, μακριά όμως από τον τομέα δράσης των υπηρεσιών αυτών. Τεχνοκράτες λαμβάνουν τις ευθύνες ελέγχου των θεραπευτικών διαδικασιών με βασικό εργαλείο τη ¨ζυγαριά¨ κόστους-οφέλους. Ένα από τα σημαντικότερα σημεία είναι η κατάργηση των δικαιωμάτων των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας για συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων (αρχικά σε σχέση με το ίδιο το νομοσχέδιο και έπειτα με το μέλλον που επιφέρει αυτό) και τη διεκδίκηση ισότητας και δικαιωμάτων (παράγοντες που αποδεδειγμένα είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ανάρρωσης) μέσα από συλλογικότητες και τομείς ψυχικής υγείας. Κεκτημένα δικαιώματα χρόνων δείχνουν να περιορίζονται εν μία νυκτί. Το νομοσχέδιο επικεντρώνεται σε μία οπτική γραφειοκρατίας, μακριά από την ουσία, δηλαδή την φροντίδα του Ανθρώπου. Αντί λοιπόν να δούμε μία σύγχρονη συνέχεια της προσπάθειας που έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια, με προβλήματα και αστοχίες σίγουρα, βλέπουμε ένα νομοσχέδιο που καταστρατηγεί κάθε φιλοσοφία κοινωνικής κοινοτικής δωρεάν ψυχιατρικής φροντίδας, που χτυπά ευθέως τα δημόσια νοσοκομεία και τους οργανισμούς που σήκωσαν και συνεχίζουν να σηκώνουν το βάρος της αποασυλοποίησης, της πρόληψης και νοσηλείας-φροντίδας των ασθενών. Θυμόμαστε από πού ξεκινήσαμε και έχουμε σαφές το που θέλουμε να πάμε. Δεν υπάρχει ούτε μία θετική εξέλιξη όλα αυτά τα χρόνια που να μην έχει τη σφραγίδα της δικής μας προσπάθειας ακόμα και όταν τα εμπόδια ήταν τεράστια. -Είμαστε εμείς που πήγαμε στη Λέρο, και αλλού, για να συνδεθούμε, να δημιουργήσουμε θεραπευτική σχέση, να δούμε μπροστά στα μάτια μας ανθρώπους που μεταχειριζόντουσαν σα τέρατα να ξαναβρίσκουν την αξιοπρέπειά τους και να χτίζουν νέες ζωές. -Είμαστε αυτοί που περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας, της ημέρας μας, φροντίζοντας ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Παιδί μας είναι η ψύχωση και οικογένειά μας οι κάθε λογής νευρώσεις και παθήσεις. -Είμαστε αυτοί που περνάμε γιορτές και αργίες με τους ασθενείς μας στην προσπάθειά μας, να αντικαταστήσουμε όσο είναι δυνατόν, την απώλεια , τη θλίψη, τη μοναξιά με πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις και με μία φυσιολογική ζωή. Στο επίκεντρο μας είναι πάντα ο ψυχικά πάσχων , οι σύγχρονες ανάγκες του, και αυτό είναι που μας δίνει κουράγιο και αντοχή και συνεχίζουμε. Δε θα χαρίσουμε ούτε την ιστορία μας ούτε το μέλλον μας. Τόσο το δικό μας όσο και των ωφελούμενων. Έχουμε μείνει απλήρωτοι για μήνες, έχουμε ζήσει για χρόνια με καθυστερήσεις πληρωμών, έχουμε αλλάξει συμβάσεις, χάσαμε προϋπηρεσίες, βαρέα κ.α. Ζούμε χρόνια στην ανασφάλεια προσπαθώντας αυτό να μην επηρεάζει την ποιότητα της δουλειάς μας. Μάθαμε να ζούμε με το άγχος του πότε και αν θα πληρωθούμε, πότε θα είμαστε σε θέση να ανταπεξέλθουμε στις οικογενειακές μας υποχρεώσεις πού όλο και αυξάνονται. Δεν επιθυμούμε την τροποποίηση του νομοσχεδίου. Αυτό που ζητούμε είναι την απόσυρσή του! Η “ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης” δεν θα έρθει ποτέ μέσα από την εμπορευματοποίηση της υγείας. Ο δρόμος για την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης είναι μακρύς, και χρειάζεται συνεργασία και συμμετοχή. Και σίγουρα χρειάζεται αγώνα.