Αρχική Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισηςΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ ΣΥΣΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ «ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ»   Άρθρο 29 Ίδρυση νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων» – Ένταξη δομών, μονάδων, υπηρεσιών και προγραμμάτων Ο.ΚΑ.ΝΑ. και ΚΕ.Θ.Ε.Α. – Ένταξη λοιπών δημόσιων μονάδων απεξάρτησηςΣχόλιο του χρήστη Γιώτα Γκότση | 18 Ιουλίου 2024, 00:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώτα Γκότση' | 18 Ιουλίου 2024, 00:54

    Κυρίες και κύριοι , Θα προσπεράσω τον τίτλο ψυχιατρική μεταρρύθμιση , καθώς οι λέξεις και οι έννοιες πια σήμερα έχουν χάσει το νόημά τους. Μιλάμε για μια κατ’ ευφημισμόν ψυχιατρική μεταρρύθμιση , που καμία συνάφεια δεν έχει με όσα πρέσβευε και εισήγαγε το κίνημα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης πολλά χρόνια πριν. Υπάρχουν όμως άλλοι που μπορούν να τα πουν καλύτερα από εμένα. Θα έρθω στις αλλαγές στο χώρο των εξαρτήσεων , ως εργαζόμενη σε αυτόν 16 χρόνια ως προσωπικό του ΚΕΘΕΑ, τα περισσότερα στην πρώτη γραμμή. Δημιουργείται πλέον ένας υπερ-οργανισμός , μέσα από την κατάργηση των ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ και λοιπών προγραμμάτων απεξάρτησης του ΕΣΥ, που με μια πρώτη ανάγνωση γίνεται σαφής στους ανθρώπους του πεδίου η έλλειψη οράματος και σχεδίου. Καταργούνται τα ονόματα , η ιστορία , η φιλοσοφία και η μεθοδολογία τους χωρίς μια σοβαρή και με επιστημονικό έρεισμα αντιπρόταση. Και συχνά οι άνθρωποι μας άκουσαν σε ακροάσεις : Πώς κάνετε έτσι για ένα όνομα? Το όνομα φέρει ένα ηθικό βάρος , μια ιστορία πίσω του και μια συναισθηματική επένδυση από τους εργαζόμενους και τους εξυπηρετούμενους , που σε βάθος χρόνου το κατέστησαν γνωστό και άξιο εμπιστοσύνης από τους πολίτες . Η διαδρομή αυτή κράτησε 40 χρόνια και χτίστηκε με κόπο και αγώνα. Επίσης, κάθε πρόγραμμα έχει τη δική του μεθοδολογία και θεραπευτική κουλτούρα και οι άνθρωποί του «μιλούν την ίδια γλώσσα». Πώς είναι δυνατό μέσα σε αυτή τη σούπα που θα δημιουργηθεί να μείνουν διακριτά αυτά τα χαρακτηριστικά των προγραμμάτων? Η θεραπευτική πρόταση του εκάστοτε Φορέα έχει αρχή , μέση και τέλος και ένα θεραπευτικό συνεχές, που αρχίζει και τελειώνει μέσα στο ίδιο πρόγραμμα. Μια «συμβολική» αν θέλετε οικογένεια ,που παίρνει τον θεραπευόμενο από την αρχή και τον μεγαλώνει φτάνοντάς στον στην Ολοκλήρωσή του , μέσα στο ίδιο πρόγραμμα, όπου υπάρχει ευελιξία και αμεσότητα στη συνεργασία των διεπιστημονικών ομάδων για το καλό του θεραπευόμενου. Η παροχή φροντίδας είναι ολιστική, φροντίζοντας ανάγκες ψυχιατρικές, εκπαιδευτικές, επαγγελματικού προσανατολισμού, δημιουργικές και κυρίως παρεμβαίνοντας στο και εκπαιδεύοντας το οικογενειακό πλαίσιο του εξαρτημένου. Η φροντίδα των ανθρώπων δεν θα μπορούσε να είναι εφικτή χωρίς τέτοια μικρά ευέλικτα σχήματα, πόσο μάλλον με τις νέες απρόσωπες και χαοτικές υπηρεσίες που εισηγείστε. Σαρώνετε ένα δίκτυο υπηρεσιών ριζωμένο στις τοπικές κοινωνίες, που συνεχίζει να αναπτύσσεται παρά την υποστελέχωση που αντιμετωπίζει και συχνά με εργαζόμενους με ημερομηνία λήξης (ΕΣΠΑ, ΟΑΕΔ). Σε τι ακριβώς θα βοηθήσει ένα αναχρονιστικό οργανωτικό σχήμα , υπερσυγκέντρωσης εξουσιών και λήψης αποφάσεων , που δεν αφήνει χώρο στο επιστημονικό προσωπικό των Προγραμμάτων να έχει λόγο πάνω στη δουλειά του και στη χάραξη πολιτικής . Καταλύεται ο συμμετοχικός τρόπος συγκρότησης της εθνικής πολιτικής για τις εξαρτήσεις χωρίς προηγουμένως να αξιολογηθεί και καταλήγει ο εκάστοτε Πρόεδρος του ΕΟΠΑΕ να χρίζεται και πρόεδρος της νέας Εθνικής Συντονιστικής Επιτροπής ,αναλαμβάνοντας το ρόλο και του Εθνικού Συντονιστή . Πρόκειται για μια παγκόσμια πρωτοτυπία , καθώς ο ΕΟΠΑΕ θα γίνει ένας φορέας που την ίδια στιγμή θα σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα αξιολογεί και τον εαυτό του! Να σημειώσω εδώ πως η χώρα δεν έχει εθνικό σχέδιο δράσης, παρότι έχει κατατεθεί κάποια χρόνια τώρα από τον Εθνικό Συντονιστή για τα Ναρκωτικά και την Εθνική Επιτροπή Σχεδιασμού και Συντονισμού, στην οποία συμμετέχουν όλοι οι εγκεκριμένοι φορείς. Έχει μείνει απλά στο συρτάρι. Η ελληνική κοινωνία του σήμερα που ακόμα παλεύει με τα απόνερα της οικονομικής κρίσης (2010), της μεταναστευτικής και της υγειονομικής (covid), της οποίας οι ψυχικές και κοινωνικές συνέπειες δεν έχουν χαρτογραφηθεί πλήρως , θα συνεχίσει να υφίσταται τις επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των πολιτών της. Η χρήση κάνναβης, κοκαΐνης και λοιπών «ανεβαστικών» αυξάνεται, όπως και ο τζόγος, το gaming και ο εθισμός στο διαδίκτυο, ενώ τέλος ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με νεανική βία και παραβατικότητα. Σ’ αυτή την ελληνική κοινωνία της βαθειάς κρίσης είναι επιτακτική η ανάγκη στρατηγικών που έχουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Για μας που έχουμε δουλέψει πρόσωπο με πρόσωπο με ανθρώπους στο πεδίο είναι σαφές ότι ούτε η βιολογική-ιατρική προσέγγιση , ούτε η γραφειοκρατία, ούτε οι στρατηγικές που ορίζονται από δημοσιονομικές λογικές θεραπεύουν. Πρόκειται για έναν πειραματισμό επικίνδυνο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που η μεγάλη πλειοψηφία των εμπλεκομένων στο πεδίο στέκεται αρνητικά ή εξαιρετικά επιφυλακτικά απέναντι στο Νομοσχέδιο. Είναι τα πράγματα τέλεια και καλώς καμωμένα ….σίγουρα όχι. Πολλά χρήζουν βελτίωσης , αλλαγών και εξορθολογισμού. Έρχεται το εν λόγω νομοσχέδιο να πράξει αυτό; Κάθε άλλο νομίζω. Και ας μη γελιόμαστε. Ο χώρος της υγείας έχει μπει στο χορό πολλά χρόνια τώρα ∙ ήταν σειρά και της ψυχικής υγείας και βέβαια της απεξάρτησης να μπουν στο στόχαστρο – είναι πολλά τα λεφτά κύριοι! Και η ιδιωτική πρωτοβουλία έτοιμη να δρέψει καρπούς… Χρειάζεται να αποσυρθεί το εν λόγω νομοσχέδιο και οι συνενώσεις των φορέων και να αρχίσει επιτέλους ένας εθνικός διάλογος για μια μακρόπνοη πολιτική για την ολιστική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων, στο πλαίσιο ενός δημόσιου συστήματος υγείας. Το οφείλει το κράτος στους πολίτες του. « Ο άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση » Αντρέ Μπρετόν