Αρχική Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισηςΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ Άρθρο 3 Υπηρεσίες ψυχικής υγείαςΣχόλιο του χρήστη Σούλης | 18 Ιουλίου 2024, 04:11
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σούλης' | 18 Ιουλίου 2024, 04:11

    Καλησπέρα σας! Ονομάζομαι Σούλης (χαιδευτικό) δεν χρειάζεται να αποκαλύψω σε όσους δεν χρειάζεται περεταίρω στοιχεία μου πέρα απο αυτούς που εάν θέλουν τα βρίσκουν πολύ εύκολα. Σας αναφέρω παρακάτω τι έζησα! Έχω νοσηλευθεί ακούσια 3 φορές.Γνωρίζεται πολύ καλά ποια διαδικασία ακολουθούταν βάση νομοθεσίας (περι ακούσιας νοσηλείας) για όσους είναι σωστοί στα καθήκοντα τους και αξίζουν το μισθό που λαμβάνουν ως κρατικά όργανα, άσχετα τη εφάρμοζαν-όζουν ορισμένοι. Την πρώτη φορά έτυχε ένα συμβάν (οπού με κατηγόρησαν και αθωώθηκα νομικά) Ο κύριος Εισαγγελέας τότε έκρινε βάση τον λεγόμενων ορισμένων πως χρήζω ακούσιας νοσηλείας.(καλώς έπραξε θα σκέφτεστε ορισμένοι),δύο αστυνομικά όργανα διατάχθηκαν να με πάνε στο τμήμα βάση της δικογραφίας που έχω στα χέρια μου αυτή την στιγμή. Τι επακολούθησε? εισήλθαν στο δωμάτιο την ώρα που κοιμόμουν με σβηστά φώτα στο κρεββάτι που βρισκόμουν χωρίς να ανάψουν τα φώτα και δίχως να πουν κάτι,να μου αποκαλύψουν έστω την ιδιότητα τους, και ένα απλό ελάτε μαζί μας κύριε! (σε έναν που υποτίθεται πως είναι ψυχικά άρρωστος έτσι;) να σημειώσω πως φέραν πολιτική ενδυμασία,ο ένας μου έκανε κεφαλοκλείδωμα και ο άλλος με έπιασε απο τα πόδια Βιαίως και οι 2.. (87 κιλά ήμουν τότε Προερχόμενος απο Ειδικές Δυνάμεις και δρομέας ημιμαραθωνίου). το αποτέλεσμα ήταν επειδή φοβήθηκα για την ζωή μου και η αδρεναλίνη έφτασε στα ύψη να ξεφύγω απο το κεφαλοκλείδωμα με λαβή και να πετάξω τον έναν πάνω στον άλλον και στην συνέχεια να πέσουν πάνω σε ένα αντικείμενο που βρισκόταν δίπλα μου. Αφού απομακρύνθηκα απο το δωμάτιο αυτό τρέχοντας φοβούμενος χωρίς να κοιτάξω πίσω με το εσώρουχο μου μόνο διότι βρισκόμουν στο κρεββάτι προηγουμένος και απομακρύνθηκα απο τον χώρο χωρίς να μπώ σε περεταίρω λεπτομέρειες κλείνωντας αρκετές πόρτες πίσω μου ώστε να τους αποθαρρύνω να μου κάνουν κάτι άλλο, μετά απο αρκετή ώρα που ξαναγύρισα στο σημείο συνηδειτοποίησα πως είχαν φύγει, πάω πάλι στο δωμάτιο και κλείνω την πόρτα χωρίς να την κλειδώσω και έλειπε το κοντομάνικο μου! μου πήραν το μπλουζάκι μου, τα όργανα!(βάση δικογραφίας)(κλέφτες σκέφτηκα εγώ)μετά απο κάποιο χρονικό διάστημα σοκαρισμένος και φοβούμενος τι είχε συμβεί ακούω ένα Αστυνομία πισω απο την πόρτα! σπάνε την πόρτα που είχα αφήσει χωρίς να κλειδώσω προηγουμένος και ενώ βρίσκομαι με τα χέρια ψηλά και γονατισμένος βλέπω περίπου στα 8 άτομα οπλισμένοι να εισέρχονται στο δωμάτιο ενώ ρωτώντας εγώ τι έγινε; με ακινητοοποίησαν χωρίς να αντισταθώ μου έβαλαν τα χέρια πίσω απο την πλάτη,της χειροπέδες, και(πλαστικά δεματικά στα πόδια για όσους γνωρίζουν) σηκωτό με πήγαν προς το όχημα τους πρίν με πετάξουν μέσα στο όχημα και ενώ βρισκόμουν μόνο με το εσώρουχο μου με αφήσαν στην άσφαλτο για κανα λεπτό αιμοραγώντας στα χείλη μου απο την ακινητοποίηση τους, κάτι έλεγαν δεν κατάλαβα διότι ήμουν σοκαρισμένος και στην συνέχεια με έβαλαν στο όχημα.. στην συνέχεια με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα όπως ήμουν, με το εσώρουχο, τα δεματικά στα πόδια, και της χειροπέδες στα χέρια πίσω απο την πλάτη,ξέχασα να αναφέρω πως ήμουν και ξυπόλυτος. με έβαλαν σε ένα κελί μόνο μου, κατα την παραμονή μου ζητησα δικηγόρο και δεν πήρα απάντηση, τους ζήτησα νερό και αφήσαν ένα μπουκαλάκι νερό μικρό πάνω στο πρεβάζι εντός του κελιού, πέρασα ανάμεσα απο τα χέρια μου τα πόδια μου ξαπλωμένος στο τσιμεντένιο πάτωμα ώστε να φέρω τα χέρια μου μπροστά και να πιάσω το μπουκαλάκι με το νερό. Τα κατάφερα! κάποια στιγμή χωρίς κανένας να μου μιλήσει προηγουμένος, έρχεται ένα όργανο, πιτσιρικάς ήταν, και με καλύπτει με μία κουβέρτα στρατιωτική,(κατάλαβε ότι κρύωνα) να ναι καλά το παλικάρι,σε ευχαριστώ του είπα, απο το κελί φαινόταν ότι ξημέρωνε έξω, με έβγαλαν απο το κελί 2 άτομα σηκωτό και με επίβίβασαν σε ένα παλιό φορτηγάκι που είχε φορείο μέσα, ακριβώς έξω απο την είσοδο του αστυνομικού τμήματος,με αφήσαν πάνω στο φορείο συνοδεία 2 οργάνων στο πίσω μέρος, δεν κατάλαβα τι προσπαθούσαν να κάνουν αλλά με ρωτούσαν περίεργα πράγματα στον δρόμο χωρίς να τους δώσω καμία απάντηση,λόγω της συμπεριφοράς τους, και ενώ τους ρώταγα που με πηγαίνουν, δεν απαντούσαν, και πιθανολογώ πως ήθελαν να με ηχογραφησουν με το κινητό απο ότι είχα καταλάβει, κάποια στιγμή σταματήσαμε κάπου μετά απο αρκετό χρονικό διάστημα, και απο το πίσω τζάμι διέκρινα ότι περνούσαμε μία πύλη, σε κανα 2 λεπτά σταματήσαμε πάλι, άνοιξαν της πόρτες βγήκαν τα 2 όργανα που με είχαν συνοδεία στο πίσω μέρος κατάλαβα απο την ενδυμασία που φόραγε μία γυναίκα που πλησίασε πως με έφεραν σε νοσοκομείο, με βγάζουν έξω και με μεταφέρουν σε μία είσοδο που δεν κατάλαβα που βρισκόμουν διότι δεν είχα ξαναέρθει, με βάζουν σε άλλο φορείο και μου δένουν τα χέρια και τα πόδια,σαν τον εσταυρωμένο, ωχ σκέφτηκα! βλέπω μία γυναίκα με μία ρόμπα να με πλησιάζει και να κρατάει μία ένεση, χωρίς να πεί κάτι μου έκανε την ένεση, κάποια στιγμή ξύπνησα δεν ξέρω πόση ώρα κοιμόμουν και βλέπω έναν τύπο σε άλλο φορείο δίπλα μου χωρίς να είναι δεμένος και να με κοιτάει έντονα (λες και δεν είχε ξαναδεί άνθρωπο) δεμένος χέρια πόδια εγώ, και με το εσώρουχο κατάλαβα απο το βλέμα του ότι γλυκοκοίταζε τον χρυσό σταυρό στο λαιμό μου. Τον ρώτησα που είμαι, Στο Δαφνί απάντησε. δεν θυμάμαι πότε, αλλα μου απελευθέρωσαν κάποια στιγμή χέρια-πόδια, έκατσα έγκλειστος αρκετό καιρό μέσα με εθνικότητες σχεδόν απο όλο τον πλανήτη,ορισμένοι δεν μίλαγαν Ελληνικά, είχα χάσει της μέρες, ξύπναγα χάπια, μεσημέρι χάπια,βράδυ χάπια, ότι μου έλεγαν έκανα, υπάκουος σε όλα,κάποια στιγμή μετά απο καιρό και ενώ έβλεπα τους άλλους να βγαίνουν έξω ζήτησα και εγώ να βγω,μετά απο κάποιες μέρες μου επέτρεψαν να βγαίνω έξω στο προάυλιο να πηγαίνω στο κυλικείο,(Ξεκίνησα και το τσιγάρο)να περπατάω περιμετρικά εντός του νοσοκομείου, δεν μου είχε μιλήσει γιατρός 1 μήνα και, που ήμουν μέσα,ούτε και είχα ζητήσει,(δεν γνώριζα τι να κάνω) μία μέρα με ενημερώνει μία γυναίκα πως θα πάρω εξιτήριο,χάρηκα! έρχεται κάποιος συγγενής μου(συνοδός μου) και μου λέει πως δεν ανήκω σε αυτό το Νοσοκομείο πρέπει να πάω σε άλλο, πάλι του λέω; πρίν φύγω για το άλλο Νοσοκομείο την ίδια μέρα με άφησαν και πήγα εκτός νοσοκομείου συνοδευόμενος απο τον συγγενή μου(συνοδό μου) και αγόρασα ένα κινητό ώστε να μιλάω με τους συγγενείς μου, διότι στο άλλο Νοσοκομείο έμαθα πως επιτρεπόταν να έχω κινητό, ήρθε το μεσημεράκι έρχεται ένα ασθενοφόρο επιβιβάζομαι και με μετέφερε συνοδεία συγγενή μου(συνοδού) σε άλλη κλινική, ξύπναγα-χάπια, μεσημέρι-χάπια, βράδυ-χάπια, συνεργάσιμος σε όλα, αλλα δεν μου επέτρεπαν να βγαίνω έξω να αθλούμαι όπως οι άλλοι, παρόλο που τους το ζητούσα συνεχόμενα σαν παράπονο. Δεν ήξερα γιατί, και δέν μου έλεγαν, Ο Μουγιάκος ήξερε, Ευγενέστατοι σε όλα όλοι, τέσπα έκατσα ένα μήνα εκεί πάλι, το φαγητό χάλια, όλη μέρα τηλεόραση, να μου πέρνουν την πίεση, και χάπια,με την αγωγή που μου έκαναν δεν μπορούσα ούτε να σκεφτώ σωστά, ούτε να μιλήσω, πλήρης καταστολή! πέρασαν οι μέρες, ήρθε και το εξιτήριο κάποια στιγμή, γυρνάω σπίτι μου, στα καθήκοντα μου(περιορισμένα) στην καθημερινότητα μου,οπου με παρέπεμψε συγγενείς μου(συνοδός μου) να πάω σε Κρατικό ψυχίατρο,στην πόλη μου, συνεργάσιμος εγώ, Πάμε στο δελφίνι δεν γνωρίζω πώς αλλα είχε κανονίσει-επιλέξει αυτός την ψυχίατρο, μπαίνει ο συγγενής μου μιλάει μαζί της κανα τέταρτο, μπαίνω και εγώ στο γραφείο της μαζί μετά με τα εξιτήρια που είχα και τον συγγενή μου(συνοδό μου), με κοίταζε και με γέμιζε ενοχές, λες και με μάλωνε ο δάσκαλος στο δηματικό,μου λέει θα έρχεσαι στο νοσοκομείο ημέρας, μάλιστα της λέω, ξύπναγα κάθε πρωί και πήγαινα εκεί καθημερινά, τα περισσότερα άτομα εκεί είχαν νοητικά προβλήματα και ορισμένοι ήταν πρώην Ναρκομανείς απο ότι είχα καταλάβει και συζητήσει μαζί τους, που με έφερε αναρωτιόμουν? πέρασε κανας μήνας πάει το νοσοκομείο ημέρας εξιτήριο, καινούργια αγωγή απο την καινούργια γιατρό, ένεση κάθε μήνα στο πισινό, χάπια πρωί, μεσημέρι, βράδυ, για αρκετά χρόνια, και κατα διαστήματα άλλαζε και την αγωγή,άλλα χάπια, άλλη ένεση, μπαινόβγαινε στο γραφείο της ένας κύριος με μία τσάντα κατα διαστήματα που τον είχα πετύχει τυχαία, ρώτησα κάτι άλλους τι ηταν αυτός, απο φαρμακευτική, προώθηση χαπιών έκανε, καταλαβαίνεται.. στην αρχή δεν με ενοχλούσαν τα χάπια, μετα απο κάποια χρόνια όμως άρχισα να έχω ακράτεια ούρων και κοπράνων, είχα πάρει πάνω απο 10 κιλά, ξεκίνησα να έχω αιμοραίδες,δέν είχα όρεξη να αθληθώ, παραμελούσα την υγιεινή μου, δεν κοιμόμουν τα βράδια ξυπνούσα 2-3-4 η ωρα ξημερώματα και δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ, άλλα χάπια για να κοιμάμαι μετά, άλλη ένεση, κάθε μηνα πήγαινα εκεί και μου την έκαναν, πολλές φορές μετά την ένεση δεν μπορούσα να ανέβω ούτε της σκάλες του σπιτιου μου. με αυτά κοιμόμουν μέρα-νύχτα όρθιος κιόλας,και πλήρωνα ξενοδοχείο! Ακόμα και στα καθήκοντα μου! μετά απο κάποιο καιρό και τα προβλήματα υγείας τα οποία αντιμετώπιζα αποφάσισα να τα κόψω μαχαίρι, όπως και έκανα, για κανα 2 μήνες, της κακοφάνηκε της Γιατρού, έλα όμως που ο συγγενής μου(συνοδός μου) απο ότι κατάλαβα του άρεσε να του λέω σε όλα ναι, όπως και έκανα, και με την αιτιολογία ότι χειροτέρεψα μία μέρα χωρίς να έχω αλλάξει συμπεριφορά όμως, σε συνεννόηση με άλλον συγγενή μου (που απεβίωσε το 2023 το αναφέρω παρακάτω) απο μεταστατικό καρκίνο ο οποίος χρειαζόταν και ο ίδιος ψυχιατρική αγωγή τότε βάση των εγγράφων τον γιατρων του (που έχω στην κατοχή μου και το αναγράφουν) χωρίς να μου αναφέρει κάτι είχε παέι ο συγγενής μου(συνοδός μου) στην γιατρό μου χωρίς να το γνωρίζω και έκαναν εισαγγελική! ήρθε πάλι η αστυνομία, αυτή την φορά σπίτι μου, πρωί πρωί ενώ κοιμόμουν,ακούω φασαρία κοιτάω στην πόρτα του δωματίου μου 2 Αστυνομικά όργανα, πάλι με το εσώρουχο ήμουν, ακολουθήστε με λέει ο ένας, μάλιστα τους λέω, φοράω ότι βρίσκω μπροστά μου και πρίν βγώ απο το διαμέρισμα που διαμένω μου περνανε χειροπέδες και τα χέρια πίσω απο την πλάτη! το περιπολικό απο κάτω, μπαινω μέσα με οδηγούν έξω απο το αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου, βγαίνει ο ένας λέω λογικά θα με πάει μέσα να μου κάνει τπτ ερωτήσεις (σκέφτηκα) επιστρέφει απο μέσα ο ίδιος που είχε εισέλθει προηγουμένος και που με πάνε? πάλι σε ψυχιατρείο, του νοσοκομείου του νομού μου, με της χειροπέδες πίσω απο την πλάτη εισερχομαι στην κλινική, με δένουν σε ένα κρεββάτι χέρια-πόδια, συνεργάσιμος εγώ, πάλι φέρνει μία γυναίκα ένεση, έρχεται και ένας κάτι σαν ασφάλεια νοσοκομείου ήταν, με πολιτική ενδυμασία, δεμένος όπως προείπα, με την παλάμη του στο πρόσωπο μου να μου κρατάει το κεφάλι κάτω(συνεργάσιμος εγώ σε όλα) πάλι ξερός για ύπνο εγώ, κάθε μέρα ένεση χωρίς να μου αναφέρουν τπτ, δεμένος στο κρεββάτι, και η ασφάλεια μπροστά να κάνω την ένεση και να με αγριοκοιτάζουν. καμια εβδομάδα στο κρεββάτι δεμένος και ένεση κάθε μέρα, ξερός στον ύπνο, ούρα σε πάπια, το φαγητό μου το έφερναν και μου έλυναν το ένα χέρι ώστε να μπορώ να φάω, μετά απο κάτι μέρες με απελευθερώνουν, συνεργάσιμος εγώ πάλι, κάθε πρωί χάπια, κάθε μεσημέρι χάπια, κάθε βράδυ χάπια, κανένας γιατρός δεν με μιλούσε μόνο ερχόταν αυτή η μία γιατρος (ο θεός να την κάνει) ώστε να κάνω την ένεση, μας έφερναν και Ελληνικό καφέ κάθε μέρα! Εξαιρετικός! πηγαινε με το τσιγάρο, έλα που μία μέρα έτυχε και πήρα τον άτυχο καφέ!αφού τον είχα πεί σχεδόν όλο, πίνω απο της τελευταίες γουλιές και νιώθω κάτι πυχτό στο στόμα μου, το φτύνω σε μία χαρτοπετσετα, και τι ήταν άραγε? (φλέμα) κάποιος είχε φτύσει μέσα στον καφέ. δεν ξαναπήρα Ελληνικό, και ούτε θα ξαναπιώ καφέ αν δεν τον φτιάξει ο άλλος μπροστά μου. όλα καλά, κάθε μέρα χάπια πρωί μεσημέρι βράδυ,ευτυχώς μου έκοψαν την ένεση, εκεί μέσα άλλοι μίλαγαν στο ταβάνι και μονολογούσαν, άλλοι χυδαιολογούσαν σε όποιον έβρισκαν μπροστά τους, φυλές απο κάθε μέρος του πλανήτη, (τελειωμένες καταστάσεις γενικότερα) πέρασε ο καιρός ούτε κινητό επιτρεπόταν εκεί μέσα,είχε ένα παλιό λειτουργικό καρτοτηλέφωνο, μόνο έναν προάυλιο χώρο είχε και βγαίναμε ώρες επισκεπτηρίου, πέρασε ενας μήνας πάλι, ήρθε ο καιρός να πάρω εξιτήριο, συνεργάσιμος σε όλα απο την αρχή ξαφνικά έρχεται η γιατρός (ο θεός να την κάνει) μου λέει δεν σε αφήνω να φύγεις χωρίς να κάνεις κάθε μήνα ενέσιμο, τι να κάνω αφου με απειλούσε, συμφωνώ. δεν είχα και πολλά περιθώρια επιλογών, πέρνω εξιτήριο πάω πάλι σπίτι χαπια πρωί-μεσημέρι-βράδυ, και ενέσιμο, έρχεται ο καιρός Για το δικαστήριο που περίμενα ενώ είχα χαρτί απο την Ψυχίατρο μου να μην παρεβρεθώ, εγώ δήλωσα παρών, Αθώος απο όλους! κανα 2 χρόνια μετα ανεπίσημα μετά απο τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζα όπως έχω αναφέρει παραπάνω τα κόβω όλα, απεβιώνει ο συγγενής μου με τον μεταστατικό καρκίνο,και μαθαίνω πως και ο (συνοδός μου) έχει και αυτός καρκίνο.(και πολλά άλλα προβλήματα ψυχολογικά τα οποία δεν έχει αναφέρει) και ταυτοχρόνος βγάζω και εγώ ένα οζίδιο κάτω απο το πηγούνι μου το οποίο μεταβέλεται η διασταση του όποτε θέλει αυτό. Επίσημα μετα απο 1 χρόνο περίπου καθαρός απο τα φάρμακα,μπορώ να ξαναγίνω αιμοδότης!με συγχωρείται αν σας κούρασα αλλά ήθελα να σας τα πώ.τι θα ήθελα? κάταγραφικά ήχου και εικόνας σε όλα τα Δημόσια Νοσοκομεία-κλινικές της Ελλάδας! και όχι μόνο, κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν σε όλα τα Νοσοκομεία ανεξαιρέτως ιδιωτικά και μη!(θα έχετε και πειστήρια πάνω σε όλους τους τομείς)