Αρχική ΟΡΟΙ & ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝΆρθρο 01 – Χορήγηση Βεβαίωσης Άσκησης ΕπαγγέλματοςΣχόλιο του χρήστη Βρεττακος Γεωργιος | 2 Απριλίου 2015, 13:44
Υπουργείο Υγείας Αριστοτέλους 17, Αθήνα 104 33 Τηλ: 2132161000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@moh.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Με θλιψη διαπιστωνουμε πως ενα θέμα που είχε κλείσει έπειτα απο πάνω απο μια δεκαετία αναμοχλευεται ξανά και χωρίς να γνωρίζουμε το λόγο. Αρχικά θα πρέπει ν διευκρυνησουμε πως στήν ελλάδα δυστυχώς ή ευτυχώς οι παροχοι τιτλου λογοθεραπειας αποτελούν τα Ατει τα οποία και ακολουθούν τα ευρωπαϊκά προτυπα σπουδών παρά την υποβαθμιση της εκπαιδευσης σε γενικοτερο πλαίσιο. Επομένως οι αποφοιτοι αυτών προφανώς δεν μπορούν παρά να πληρούν απόλυτη τα κριτήρια που έχει θεσει τ ελληνικό κράτος για άδεια ασκήσεως επαγγελματος αλλά ίσως σκοπιμοτερο θα ήταν να δημιουργηθουν κριτήρια δια βίου μάθησης για την ανανέωση της αδείας αυτης. Πτυχια απο ιδιωτικους φορείς και ΙΕΚ δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να εξισωθουν με την τετραετη επίπονη εκπαίδευση ενός λογοθεραπευτη και είναι εμφανες αυτο και απο άλλα επαγγέλματα όπου κάποιος με πτυχίο ΙΕΚ αποτελεί βοηθός. Ατομα με βασικό τίτλο σπουδών στη λογοθεραπεια στο εξωτερικό προφανώς και δεν μπορούν επίσης ν πληρούν τα κριτήρια για άδεια ασκήσεως επαγγελματος παρά το γεγονός οτι η γλώσσα εκμαθησης και εκπαιδευσης τούς είναι διαφορετική απο αυτή που θα χρησιμοποιουν κατα την άσκηση του επαγγελματος. Τέλος πρέπει να αναφέρουμε οτι ένας μεταπτυχιακος τίτλος σπουδών σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί σε κανένα επάγγελμα να παρέχει τίτλο παρά μόνο ειδικευση. Όπως αντίστοιχα δεν μπορώ να κανω μεταπτυχιακο ψυχολογίας και να θεωρουμαι ψυχολόγος. Δεν θα μπορούσε να μην ισχύει αντίστοιχα και τη λογοθεραπεια. Εν τελει όμως παρά τις διαμαρτυριες και τις διαβουλευσεις συμφερόντων σκοπιμοτερο θα ήταν να αναρωτηθουμε εν τέλει σε ποιους θέλουμε να εμοιστευομαστε τα παιδιά καιωτους οικείους μας ανθρώπους. Σε κάποιους που είναι καταρτισμενοι πλήρως ή να επιμενουμε εμονικα ν βάλουμε απο το παράθυρο και ατομα που σε καμιά χώρα δεν θα μπορούσαν να έχουν αυτή την πολυποθητη άδεια σκησεως επαγγελματος. Δυστυχώς το χρέος μας ως επαγγαλμετιες και γονείς είναι να διασφαλισουμε την ποιότητα των υπηρεσιών μας. Κατά πόσο αυτά τα μπρος πίσω με νέες διαβουλευσεις δε βοηθούν. Κλείνοντας, προφανώς και θα πρέπει να υπάρξει μνεία ειδική και ατομική εξέταση των προσοντων ατόμων που ήδη δουλεύουν κάποια χρόνια στο χώρο μας καθώς δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν την ολιγωρία εσκεμμένη ή μη των προηγουμενων χρονών.