Αρχική ΟΡΟΙ & ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝΆρθρο 01 – Χορήγηση Βεβαίωσης Άσκησης ΕπαγγέλματοςΣχόλιο του χρήστη Λίλια | 4 Απριλίου 2015, 15:24
Υπουργείο Υγείας Αριστοτέλους 17, Αθήνα 104 33 Τηλ: 2132161000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@moh.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Θα συμφωνήσω με τον εύστοχο κύριο Τ.Περδικάρη. Επιπλέον θα υπενθυμίσω σε αρκετούς αποφοίτους των ΤΕΙ ότι τους βόλεψαν αρκετά τα πλαίσια ιδιωτικών κολλεγίων, προκειμένου να ολοκληρώσουν την πρακτική τους άσκηση κι ότι αρκετοί από τους καθηγητές τους δίδαξαν σε τέτοια πλαίσια. Επίσης,για την απόκτηση άδειας, θα ήταν δίκαιο να υποβληθούν σε εξετάσεις ΟΛΟΙ οι κάτοχοι πτυχίων λογοθεραπείας, όπως άλλωστε ισχύει και σε άλλους κλάδους, για να διασαφηνιστεί, ποιος κατέχει και ποιος όχι. Τέλος, αντικειμενικά πάντα,όταν μιλάμε για τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα οι περισσότεροι άνθρωποι, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, εννοούν τα Α.Ε.Ι. στα οποία περιλαμβάνονται τα πανεπιστήμια. Είναι γεγονός όμως ότι από το 1984 υπάρχει στην Ελλάδα ένας αρκετά εύρωστος και δραστήριος ΜΗ πανεπιστημιακός χώρος, που απαρτίζεται από τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Τ.Ε.Ι.) ο προσανατολισμός των οποίων είναι περισσότερο ο τομέας εφαρμογής μέσα από θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι στο Ελληνικό Σύνταγμα υπάρχει μια παράξενη μοναδικότητα, στην οποία υφίσταται διάκριση μεταξύ του όρου "ανώτατη εκπαίδευση", που χαρακτηρίζει μόνο τα Α.Ε.Ι. και του όρου "ανώτερη εκπαίδευση" που τώρα χαρακτηρίζει τα Τ.Ε.Ι. Η αλήθεια είναι ότι η πολιτεία διαμέσου του υπουργείου παιδείας προσπάθησε να ξεπεράσει τους παραπάνω όρους. Κατ΄αρχήν αφαίρεσε από την υφιστάμενη νομοθεσία και τους δύο όρους "ανώτατη εκπαίδευση" και "ανώτερη εκπαίδευση". Στη συνέχεια, θεσμοθέτησε τον όρο "τριτοβάθμια εκπαίδευση" με τον οποίο χαρακτηρίζονται τώρα τα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. και στον οποίο δεν υπάρχει εσωτερική διαβάθμιση. Είναι φανερό πάντως ότι οι παραπάνω ενέργειες δεν στάθηκαν ικανές να ξεπεράσουν το πρόβλημα διαφοροποίησης μεταξύ πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι και να φτιάξουν ένα μηχανισμό εσωτερικού ισοζυγίου μέσα στο σύστημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τα διεθνή πρότυπα αναφορικά με το εννοιολογικό περιεχόμενο αλλά και τη χρήση των όρων. Και αυτό γιατί ο όρος "τριτοβάθμια εκπαίδευση" είναι σήμερα ευρύτερος από τον όρο "ανώτερη εκπαίδευση" και στις περισσότερες χώρες ο όρος "ανώτερη εκπαίδευση" συμπεριλαμβάνει τώρα ιδρύματα τα οποία ανήκουν στον πανεπιστημιακό αλλά και στον μη πανεπιστημιακό χώρο. Εκτός από τα παραπάνω, η διαφορά μεταξύ Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. είχε, περισσότερο στο παρελθόν και λιγότερο σήμερα, βαθύτερες ρίζες. Αυτό είχε να κάνει κυρίως με τα απαιτούμενα προσόντα για την εκλογή του διδακτικού προσωπικού (ακαδημαϊκό προφίλ) μεταξύ Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. αλλά και με το επαγγελματικό προφίλ των πτυχιούχων τους. Η αντίθεση στο επαγγελματικό προφίλ εστιάζεται κυρίως στις προοπτικές για ίσες επαγγελματικές ευκαιρίες των πτυχιούχων Α.Ε.Ι και Τ.Ε.Ι. Μολονότι η προοπτική αυτή έχει θεσμοθετηθεί από σχετικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Συνθήκη της Μπολόνια κ.α.), στην Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει ως μια από τις κύριες εστίες έντασης.