Αρχική ΟΡΟΙ & ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝΆρθρο 01 – Χορήγηση Βεβαίωσης Άσκησης ΕπαγγέλματοςΣχόλιο του χρήστη Πέτρος Χατζηδάκης-Δικηγόρος | 4 Απριλίου 2015, 18:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Πέτρος Χατζηδάκης-Δικηγόρος' | 4 Απριλίου 2015, 18:26

    Επειδή το ζήτημα του π.δ. που καθορίζει τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος του λογοθεραπευτή είναι κυρίως και πρωτίστως νομικό, καλό θα ήταν, πιστεύω, να τεθούν και κάποιοι νομικοί προβληματισμοί για το εν λόγω νομοθέτημα. Α) Είναι ο αποκλεισμός των κατόχων πτυχίων ή μεταπτυχιακού τίτλου από πανεπιστήμια του εξωτερικού σύμφωνος με τα άρθρα 5 και 22 του Συντάγματος; Σύμφωνα με την νομολογία του ΣτΕ , ο νομοθέτης μπορεί να επιβάλλει περιορισμούς στην επαγγελματική ελευθερία μόνον εφόσον αυτοί δικαιολογούνται από αποχρώντες λόγους δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος οι οποίοι συναρτώνται προς το αντικείμενο και τον χαρακτήρα του επαγγέλματος. Υπάρχει σοβαρός λόγος δημοσίου κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος κάποιος πτυχιούχος, με τίτλο που του παρέχει εργασιακά δικαιώματα ως λογοθεραπευτή στις υπόλοιπες 26 χώρες της Ε.Ε., να στερηθεί του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος του να ασκήσει το επάγγελμα που διάλεξε και για το οποίο είναι επαρκώς (τουλάχιστον για τα υπόλοιπα 26 κράτη – μέλη) καταρτισμένος; Β) Είναι ο αποκλεισμός των κατόχων πτυχίων ή μεταπτυχιακού τίτλου από πανεπιστήμια του εξωτερικού σύμφωνος με την θεμελιώδη αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης προς τη διοίκηση; Η αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης επιβάλει στη δημόσια διοίκηση να μην επικαλείται δικές της παραλείψεις, για τις οποίες ο διοικούμενος δεν φέρει καμία ευθύνη ή να αγνοεί μία ευνοϊκή για τον διοικούμενο πραγματική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί επί μακρό χρονικό διάστημα και να αρνείται το δικαίωμά του να συνάγει τις ωφέλιμες έννομες συνέπειες της, τα οφέλη δηλαδή που αυτή συνεπάγεται. Θεωρείτε σύμφωνη με την παραπάνω αρχή την απώλεια των εργασιακών δικαιωμάτων ατόμων που ασκούν το επάγγελμα για χρόνια και βιοπορίζονται από αυτό απλά επειδή το ελληνικό κράτος αποφάσισε (και ορθώς έπραξε) να θεσπίσει ένα αυστηρότερο νομικό πλαίσιο; Γ) Είναι ο αποκλεισμός των κατόχων πτυχίων ή μεταπτυχιακού τίτλου από πανεπιστήμια χωρών της Ε.Ε. σύμφωνος με την ευρωενωσιακή νομοθεσία; Όπως έχει παγίως κριθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο , η άρνηση ενός κράτους μέλους να παρέχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος σε πρόσωπα που τα προσόντα τους έχουν αναγνωριστεί ως αντίστοιχα με αυτά που απαιτούνται στο κράτος-μέλος στο οποίο επιθυμεί να ασκήσει το επάγγελμά του, εισάγουν διάκριση αντίθετη με τις διατάξεις των άρθρων 43,49 και 50 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης. (Thieffry v Conseil de l’Ordre des Advocats a la Cour de Paris –Case 71/76 και Patrick v Ministre des Affaires Culturelles –case 11/77). Θεωρείτε σύμφωνο με την ευρωενωσιακή νομοθεσία τον αποκλεισμό κατόχων πτυχίων πανεπιστημίων της Ε.Ε. , που τους παρέχουν δικαίωμα εγγραφής στους αντίστοιχους επαγγελματικούς συλλόγους της χώρας απόκτησης του τίτλου, από την ελληνική αγορά εργασίας απλώς επειδή δεν επιθυμούσαν να αιτηθούν και να αποκτήσουν άδεια άσκήσεως επαγγέλματος στη χώρα απόκτησης του ακαδημαϊκού τους τίτλου;