Αρχική ΟΡΟΙ & ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝΆρθρο 01 – Χορήγηση Βεβαίωσης Άσκησης ΕπαγγέλματοςΣχόλιο του χρήστη Ελένη Μουρταράκου | 6 Απριλίου 2015, 10:52
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Μουρταράκου' | 6 Απριλίου 2015, 10:52

    Ο όρος "διετής τουλάχιστον κύρια απασχόληση αποδεδειγμένη από ασφαλιστικό φορέα" χρειάζεται να γίνει περισσότερο σαφής. Δεν μπορεί να ασκεί το επάγγελμα του λογοθεραπευτή ο οποιοσδήποτε εφόσον-και θα συμφωνήσω με αρκετούς που έχουν εκφράσει την άποψή τους πριν από μένα- εκείνοι δεν τελούν τα αναγκαία προαπαιτούμενα ώστε να προσφέρουν στο χώρο την επιστημονικότητα που του αρμόζει. Δεν μπορεί αγαπητοί "συνάδελφοι" από τα ιδιωτικά πανεστημία/κολλέγια κλπ να αξιώνετε ίση μεταχείρηση με τους αποφοίτους κρατικών ιδρυμάτων της ημεδαπής ή αλλοδαπής, των οποίων τα πτυχία έχουν αναγνωριστεί ως ισότιμα και αντίστοιχα από τους αρμόδιους φορείς. 'Οσον αφορά την κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ των αποφοίτων ΑΤΕΙ και εκείων από κρατικά ιδρύματα του εξωτερικού, έχω να παρατηρήσω ότι δεν έχει λογική βάση. Εφόσον το "ξένο" πτυχίο έχει αναγνωριστεί από ΔΟΑΤΑΠ πρόσφατα και ΔΙΚΑΤΣΑ-ΙΤΕ παλαιότερα, είναι ισότοιμο και αντίστοιχο με τα ελληνικά χωρίς καμία αμφιβολία. Οι φορείς αυτοί κάνουν ενδελεχή έρευνα και επικοινωνούν με τα ιδρύματα του εξωτερικού ώστε να εξακριβώσουν το πρόγραμμα σπουδών, τις ώρες πρακτικής, τις κλινικές και πάει λέγοντας. Δεν μπορεί να αναιρείται η ισχύς κρατικών φορέων ελαφρά τη καρδία. Αν οι αιτούντες αναγνώρισης δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις δεν θα λάμβαναν την αναγνώριση. Τι γίνεται όμως με τους λογοθεραπευτές εκείνους που αποφοίτησαν από ιδρύματα του εξωτερικού την εποχή που στην Ελλάδα η Λογοθεραπεραπεία δεν υπήρχε ούτε ως σκέψη; Οι άνθρωποι αυτοί, κάποιοι από τους οποίους κοντεύουν πλέον να συνταξιοδοτηθούν, έχουν είκοσι και τριάντα χρόνια στο ενεργητικό τους με δημοσιεύσεις και παρουσιάσεις, με εκπαιδέυσεις σε νεότερους συναδέλφους και διδακτικές θέσεις στα ίδια τα ΑΤΕΙ που δεν θέλουν να τους αναγνωρίσουν.Τι θα πρέπει να γίνει με αυτούς; Ας σταματήσουμε λοιπόν να τρωγόμαστε μεταξύ μας, όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα, και ας βοηθήσουμε στην προσπάθεια των ανθρώπων που θεσμοθετούν γιατί όλοι έχουμε τον ίδιο στόχο, να προσδώσουμε στο επάγγελμά μας την επιστημονικότητα που χρειάζεται και να είναι ελεγχόμενη η άσκηση του λειτουργήματος του λογοθεραπευτή-γιατί για λειτούργημα πρόκειτε-και όχι ξέφραγο αμπέλι το οποίο εκμεταλεύονται επιτήδειοι και ζημιώνουν τόσο τις οικογένειες που αναλαμβάνουν όσο και την επαγγελματική επάρκεια και το κύρος των υπολοίπων που δουλεύουν με συνείδηση.