• Σχόλιο του χρήστη 'Αριάδνη' | 6 Απριλίου 2015, 10:31

    Θεωρώ πως το συγκεκριμένο διάταγμα θέτει τις σωστές βάσεις για την την χορήγηση άδειας άσκησης επαγγέλματος στους κατόχους μεταπτυχιακού τίτλου στη λογοθεραπεία από ελληνικό ΑΕΙ. Είναι γνωστό ότι οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του μεταπτυχιακού "Λογοθεραπεία-Συμβουλευτική",το μόνο μεταπτυχιακό από ελληνικό πανεπιστήμιο στον συγκεκριμένο τομέα, είναι απόφοιτοι παιδαγωγικών σχολών που 1) έχουν άμεση σχέση με την αγωγή του λόγου όπως αποδεικνύεται και από τα προγράμματα σπουδών ( μαθήματα γλωσσολογίας, ψυχοφυσιολογίας, νευροεπιστημών) και 2) τους εξασφαλίζει παιδαγωγική κατάρτιση κάτι το οποίο υπολείπεται σε άλλες περιπτώσεις.Επίσης, τόσο τα μαθήματα όσο και οι διδάσκοντες οι οποίοι είναι ειδικοί στην αγωγή και θεραπεία του λόγου διασφαλίζουν ότι ένα μεγάλο μέρος της θεωρητικής γνώσης παρέχεται. Το σημαντικότερο όμως όπως γνωρίζουν όλοι όσοι ασχολούνται με τη λογοθεραπεία είναι το πρακτικό μέρος το οποίο διασφαλίζεται μέσα από τις 700 ώρες πρακτικής άσκησης (το λιγότερο) οι οποίες είναι απαραίτητες για την ολοκλήρωση των σπουδών. Πρακτική άσκηση η οποία γίνεται σε δομές του δημόσιου(ειδικά σχολεία, Τ.Ε. γενικών σχολείων, σχολεία τυφλών & κωφών, ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, νοσοκομεία) αλλά και του ιδιωτικού τομέα(κέντρα που παρέχουν λογοθεραπευτικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες), δομές στις οποίες υπάρχει συνεργασία με τελειόφοιτους που πραγματοποιούν την πρακτική τους άσκηση ή επαγγελματίες λογοθεραπευτές ανεξαρτήτως αν έχουν τελειώσει στα ΤΕΙ κλπ. Ας μείνουμε λοιπόν στη συνεργασία και στο γεγονός που όλοι γνωρίζουμε, ότι δηλαδή την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών δεν στην εξασφαλίζει μόνο ο τίτλος αλλά πάνω απ όλα η προσωπική "δουλειά" και η ευσυνειδησία του καθενός.