Αρχική ΟΡΟΙ & ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝΆρθρο 02 – Μεταβατικές ΔιατάξειςΣχόλιο του χρήστη ΛΙΝΑ ΧΟΛΗ | 7 Απριλίου 2015, 08:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΛΙΝΑ ΧΟΛΗ' | 7 Απριλίου 2015, 08:23

    Λέγομαι Λίνα Χολή και είμαι κάτοχος και των 2 μεταπτυχιακών προγραμμάτων, τόσο του ελληνικού (Λογοθεραπεία- Συμβουλευτική) όσο και του αγγλικού (City University London). Συνολικά έχω σπουδάσει 5 χρόνια λογοθεραπεία. Θεωρώ πως οι απόφοιτοι του ελληνικού μεταπτυχιακού, όταν αυτό συνδυάζεται με καθηγητικό ή παιδαγωγικό πρώτο πτυχίο, μπορούν πολύ άνετα να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες του επαγγέλματος. Στην Αγγλία, το πρώτο έτος περιλαμβάνει γενική εισαγωγή σε παιδαγωγικά μαθήματα και γλωσσολογία, κάτι που όλοι οι Έλληνες φιλόλογοι και παιδαγωγοί έχουν ήδη διδαχτεί ξεκινώντας το ελληνικό μεταπτυχιακό λογοθεραπείας. Επιπλέον, μέσω του ελληνικού μεταπτυχιακού, έχω δουλέψει σε δημόσια ειδικά σχολεία ως λογοπεδικός. Δε μπορούμε λοιπόν από τη μια να αναγνωρίζουμε και να τρέχουμε μεταπτυχιακά, τα οποία αναγνωρίζει το ελληνικό δημόσιο κ μέσω αυτών επανδρώνει τα σχολεία του και από την άλλη να τα βγάζουμε απ' έξω στην άδεια. Θα ήθελα ακόμη να πω πως στο συγκεκριμένο μεταπτυχιακό, τόσο προσωπικά εγώ (όσο κ πολλοί ακόμη συμφοιτητές μου) έκανα 1400 ώρες πρακτικής με δική μου πρωτοβουλία- ακόμη και αν ζητούνταν λιγότερες για να ολοκληρώσει κανείς το πρόγραμμα- με επόπτες όλους τους λογοπεδικούς του συλλόγου που βρίσκονταν σε αξιόλογες δομές. Τέλος, θεωρώ πως ο αριθμός ετών που ζητάται ως προυπηρεσία δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο για το ποιος θα γίνει κάτοχος της άδειας. Δηλαδή όταν μεταξύ 2 ατόμων που έχουν τελειώσει το ίδιο πρόγραμμα, το ένα δουλεύει ως λογοπεδικός και το άλλο δε δουλεύει, θα πρέπει να πάρει την άδεια μόνο το πρώτο;;;Η άδεια θα πρέπει να σχετίζεται με αποδεικτικά σπουδών και όχι χρόνια προυπηρεσίας. Ακόμη και αν υποστηρίζεται πως κάποιοι δεν ανταποκρίνονται στα δεδομένα που ζητούνται, καλό θα είναι να δοθεί ευκαιρία να εξισορροπήσει η κατάσταση. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με παροχή θεωρητικών μαθημάτων είτε με παρακολούθηση επιπλέον ωρών πρακτικής άσκησης, σε δομές που λείπουν στον καθένα ξεχωριστά. Μόνο εξατομικευμένα μπορεί να δοθεί λύση. Η ομαδική απόρριψη ή αποδοχή, όταν όλοι έχουν προσπαθήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εξασκήσουν το επάγγελμα, θεωρώ πως είναι λανθασμένη. Και μην ξεχνάμε πως ο καλύτερος κριτής σχετικά με την απόδοση του παιδιού είναι ο γονιός, πράγμα το οποίο σημαίνει πως ένας γονιός είναι σε θέση να δει ή όχι πρόοδο στο παιδί του, άσχετα με το αν ο λογοπεδικός σπούδασε εδώ ή εκεί. Τέλος, μ'αυτά και μ'αυτά, καταφέρνουμε μόνο να καταπολεμούμε το σύμπτωμα και όχι την αιτία. Επιφανειακές λύσεις που θα αήσουν τους μισούς ευχαριστημένους και τους υπόλοιπους δυσαρεστημένους, δεν είναι ο,τι καλύτερο. Ας δοθούν ευκαιρίες όλοι να μπουν στην άδεια με όποιο τρόπο (εξετάσεις, πρακτικές). Άλλωστε μέχρι πρότινος όλα ήταν ρευστά, κανείς δεν ήξερε πώς να λειτουργήσει. Δε μπορούμε λοιπόν να καταδικάσουμε κάποιον που άγεται και φέρεται επί χρόνια, χωρίς να ξέρει τί πρέπει και τί δεν πρέπει, όταν δεν υπάρχει μια επίσημη γενική γραμμή που πρέπει να ακολουθηθεί.