Αρχική Αδεια ασκήσεως επεγγελματος στην ειδικότητα «Διασώστης- Πλήρωμα Ασθενοφόρου» .Άρθρο 05: Μεταβατικές διατάξειςΣχόλιο του χρήστη φωτης μπαξεβάνης | 8 Μαΐου 2015, 00:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'φωτης μπαξεβάνης' | 8 Μαΐου 2015, 00:29

    Ελληνικό… Command, Control, Communicate, Computer and Intelligence (C4I) 14 Δεκεμβρίου 2009 στις 1:10 π.μ. Ταϊλάνδη: αναπτύσσοντας και εφαρμόζοντας ένα σύστημα προνοσοκομειακής φροντίδας. Prehospital trauma care systems. Geneva, World Health Organization, 2005 Scott Sasser, Mathew Varghese,Arthur Kellermann, Jean-Dominique Lormand Κάθε χρόνο, υπάρχουν περισσότερες από 12 εκατομμύρια επισκέψεις σε τμήματα επειγόντων περιστατικών της Ταϊλάνδης. Αυτές είναι αποτέλεσμα περιστατικών σοβαρών τραυματισμών και καταστάσεων επείγουσας ιατρικής φροντίδας . Το 1994, το υπουργείο δημόσιας υγείας αναγνώρισε τη σημασία της ανάπτυξης ενός αποτελεσματικού συστήματος προνοσοκομειακής φροντίδας για την αντιμετώπιση αυτής της ανάγκης καθώς και τη βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών περίθαλψης. Ένα μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο εγκρίθηκε και στη συνέχεια εφαρμόστηκε σε τρεις φάσεις. • Φάση I. Διήρκεσε από το 1994-2000 και επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη του μοντέλου. Στη φάση αυτή διαμορφώθηκαν τέσσερις σημαντικές συνιστώσες: 1. Διοίκηση και διαχείριση. Θέσπιση τοπικών συμβουλίων, κανονισμών και πρότυπα ορθής πρακτικής, καθώς και ανάπτυξη ενός συστήματος αξιολόγησης. 2. Προσωπικό. Πιστοποίηση προσωπικού ως paramedic, emergency medical technician ενδιάμεσου επίπεδου EMT-I, emergency medical technician EMT, emergency medical technician βασικού επίπεδου EMT-B, καθώς και first responder. Οριοθέτηση εργασιακού πλαισίου, ανάπτυξη κατευθυντήριων οδηγιών κλινικής πρακτικής καθώς και συστήματος αξιολόγησης. 3. Ασθενοφόρα. Καθιέρωση απαραίτητου εξοπλισμού και διαδικασίες συντήρησης. 4. Σύστημα επικοινωνίας. Καθιέρωση συστήματος κλήσεων ανάγκης χρησιμοποιώντας ενιαίο εθνικό νούμερο. Ενημέρωση και εκπαίδευση του πληθυσμού στη χρήση του και ανάπτυξη του συστήματος. • Φάση IΙ.(2000-2004). Ένας οργανισμός, γνωστός ως Εθνικό Συμβούλιο, δημιουργήθηκε με σκοπό να αναπτύξει το γενικό σχέδιο εφαρμογής της προνοσοκομειακής φροντίδας και να διαμορφώσει έναν προϋπολογισμό (εγκρίθηκε από το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας ένα ποσό περίπου 0,2 Ευρώ ανά άτομο). • Φάση IΙΙ. (2004). Κατά τη φάση αυτή έμφαση δόθηκε στην ανάλυση της εφαρμογής του μοντέλου σε επαρχιακό επίπεδο. Μια αρχική ανάλυση δεδομένων από την επαρχεία Khon Kaen (με πληθυσμό 1,7 εκατομμύρια) το 2003 έδειξε πως 7835 επείγουσες κλήσεις διευθετήθηκαν από 1000 άτομα προσωπικού και 80 ασθενοφόρων. Συνολικά 90% των κλήσεων διεκπεραιώθηκαν σε λιγότερο από 10 λεπτά και ο χρόνος παραμονής στο σημείο (χρόνος που χρησιμοποιείται στη σκηνή ενός συμβάντος, μετά την άφιξη και πριν την αναχώρηση) ήταν λιγότερος από 10 λεπτά. Η διαδικασία είναι σε εξέλιξη και η προνοσοκομειακή φροντίδα συνεχίζει να αναπτύσσεται στην Ταϊλάνδη. Παρόλα αυτά υπάρχουν περαιτέρω θέματα προς διευθέτηση : η καθιέρωση μιας εθνικής νομοθεσίας για την προνοσοκομειακή φροντίδα, η περαιτέρω ανάπτυξη του εθνικού κέντρου διαχείρισης κρίσεων, η καθιέρωση εθνικών πρωτοκόλλων και κατευθυντήριων οδηγιών για την επαγγελματική εξέλιξη του προσωπικού καθώς και η εφαρμογή ενός οικονομικά σταθερού συστήματος. Συμπέρασμα: Κάθε προσπάθεια σύγκρισης είναι απογοητευτική και συνάμα εξοργιστική. Το ελληνικό εγχείρημα εφαρμογής ενός αντίστοιχου συστήματος, μοιάζει με την προσπάθεια κάποιου να κτίσει μια πολυκατοικία ....ξεκινώντας με το ΡΕΤΙΡΕ….. πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που διαθέτουμε ένα σύστημα command, control, communicate, computer and intelligence (C4I) μερικών Δις Ευρώ… αλλά πρέπει να ντρεπόμαστε επειδή… οι κάτοικοι της επαρχίας Khon Kaen, απολαμβάνουν καλύτερες υπηρεσίες προνοσοκομειακής φροντίδας σε σχέση με τον Έλληνα πολίτη…