Αρχική Μεταρρύθμιση της διοικητικής οργάνωσης των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, Κέντρα Αναφοράς σπανίων παθήσεων και άλλες διατάξειςΆρθρο 47 – Λειτουργία οδοντοτεχνικού εργαστηρίουΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓ. ΟΔΟΝΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ | 18 Μαΐου 2016, 14:10
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓ. ΟΔΟΝΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ' | 18 Μαΐου 2016, 14:10

    Με την κατάθεση του άρθρου 47 του Νομοσχεδίου, το Υπουργείο Υγείαςδιορθώνει μια κατάφορη αδικία σε βάρος του Οδοντοτεχνικού Κλάδου που δεν μας "γυρίζει 30 χρόνια πίσω" αλλά στο πριν τις 24-12-2014 καθεστώς. Η ΠΟΕΟ εκπροσωπεί πανελλαδικά τον κλάδο των αδειούχων οδοντοτεχνιτών (αποφοίτων ΤΕΙ και αποφοίτων δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης). Με τη δράση της η ΠΟΕΟ σε συνδικαλιστικό αλλά και σε επιμορφωτικό επίπεδο προωθεί με το καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα των Οδοντοτεχνιτών, διοργανώνοντας Συνέδρια - Ημερίδες - Πρακτικά Σεμινάρια σε όλη την Ελλάδα με τη συμμετοχή καταξιωμένων συναδέλφων αλλά και καθηγητών ΤΕΙ και ΕΚΠΑ-Οδοντιατρική Σχολή. Η ΠΟΕΟ συνδιοργανώνει την 25η Οδοντοστοματολογική Πανθεσσαλική Σύνοδο στις 27-29/05/2016 και συμμετέχει στο 12ο Παγκόσμιο Συνέδριο ESLO 30/06-03/07/2016. Οι 20 Σύλλογοι της πανελλαδικά είναι ενεργοί και "όχι σφραγίδες" και έχουν να μας παρουσιάσει πλούσιο έργο. Η Ομοσπονδία μας παρεμβαίνει, ενόψει της παντελώς απαράδεκτης διάταξης του άρθρου 32 του Ν. 4316/2014 (ΦΕΚ Α/270/24-12-2014), δια της οποίας αντικαταστάθηκε η υποπαράγραφος 2 της παραγράφου ΙΒ.3 του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012. Με την εν λόγω διάταξη τέθηκε ως προϋπόθεση της χορήγησης βεβαίωσης λειτουργίας οδοντοτεχνικού εργαστηρίου ο ορισμός ως επιστημονικά υπεύθυνου πτυχιούχου ΑΤΕΙ. Πρόκειται για μία απαράδεκτη διάταξη, η οποία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την εθνική και κοινοτική νομοθεσία και δέον όπως τροποποιηθεί το δίχως άλλο. Ειδικότερα: 1. Ευθεία αντίθεση με το Ν. 4093/2012 (μεσοπρόθεσμο) και το Ν. 3919/2011 (ΦΕΚ Α΄ 32) – περιορισμός του ελεύθερου ανταγωνισμού. Σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα του νόμου 4093/2012 (και του Ν. 3919/2011), επιδιωκόμενος στόχος είναι το «άνοιγμα» επαγγελμάτων και αγορών, δια της άρσης των υπέρμετρων περιορισμών (όρων και προϋποθέσεων) άσκησης επιτηδεύματος και ίδρυσης και λειτουργίας των επιχειρήσεων. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη στόχευση, προβλέφθηκε ότι η βεβαίωση λειτουργίας οδοντοτεχνικού εργαστηρίου δύναται να χορηγηθεί σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα, με την αυτονόητη προϋπόθεση να ορίζεται επιστημονικά υπεύθυνος (υπεύθυνος εργαστηρίου) ο κάτοχος βεβαίωσης άσκησης επαγγέλματος οδοντοτεχνίτη. Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, αφενός οι αδειούχοι οδοντοτεχνίτες δύνανται ευλόγως να λαμβάνουν βεβαίωση λειτουργίας οδοντοτεχνικού εργαστηρίου, αφετέρου οι μη κατέχοντες βεβαίωση ασκήσεως επαγγέλματος οδοντοτεχνίτη δύνανται να λαμβάνουν βεβαίωση λειτουργίας οδοντοτεχνικού εργαστηρίου με τον ορισμό ως επιστημονικά υπεύθυνου εργαστηρίου αδειούχου οδοντοτεχνίτη. Ωστόσο, με την ισχύουσα διάταξη της υποπαραγράφου 2 της παραγράφου ΙΒ.3 του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012 τίθενται αδικαιολόγητοι πρόσθετοι περιορισμοί στην άσκηση του επαγγέλματος του οδοντοτεχνίτη, καθώς, ακόμη και ο αδειούχος οδοντοτεχνίτης θα πρέπει να ορίζει επιστημονικά υπεύθυνο έτερο αδειούχο - απόφοιτο ΤΕΙ οδοντικής τεχνολογίας. Ήτοι ο αδειούχος οδοντοτεχνίτης, προκειμένου να λειτουργεί οδοντοτεχνικό εργαστήριο (να ασκεί το επάγγελμά του), θα υπόκειται στους ίδιους περιορισμούς (πρόσληψη αδειούχου απόφοιτου ΤΕΙ) με τον μη αδειούχο, γεγονός που θα προκαλέσει στρεβλώσεις σε βάρος του ελεύθερου ανταγωνισμού στην αγορά των οδοντοτεχνικών υπηρεσιών. 2. Ακραίος περιορισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αδειούχων οδοντοτεχνιτών - Παραβίαση των συνταγματικών αρχών της ισότητας και της επαγγελματικής ελευθερίας. Καταρχήν, δεν υφίσταται σχετική κοινοτική ρύθμιση, η οποία να ορίζει τα ελάχιστα προσόντα άσκησης του επαγγέλματος του «οδοντοτεχνίτη». Σημειώνεται ότι η Οδηγία 89/48/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία 2001/19/ΕΚ, η οποία ενσωματώθηκε στο Ελληνικό Δίκαιο με το Π.Δ. 160/2000 (όπως τροποποιήθηκε με τα Π.Δ. 373/2001 και Π.Δ. 385/2002), θεσπίζουν, σε επίπεδο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ένα γενικό σύστημα αναγνώρισης των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών. Οι εν λόγω διατάξεις δεν ρυθμίζουν τα ελάχιστα προσόντα ασκήσεως του επαγγέλματος του οδοντοτεχνίτη. Σύμφωνα δε με τις κείμενες διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας, δεν υφίσταται εξίσωση των πτυχιούχων ΤΕΙ με τους πτυχιούχους δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης όσον αφορά στην κτήση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος, καθώς ο πτυχιούχος ΤΕΙ οδοντικής τεχνολογίας δύναται να λάβει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος οδοντοτεχνίτη χωρίς πρόσθετους όρους ή προϋποθέσεις, ενώ ο απόφοιτος δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης δύναται να λάβει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος κατόπιν πολυετούς πρακτικής άσκησης ή διδακτικού έργου και μετά από επιτυχή συμμετοχή στις δια νόμου προβλεπόμενες εξετάσεις (ήδη με χρονικό περιορισμό μέχρι το έτος 2016 - ήτοι μετά το έτος 2016 δεν θα χορηγούνται άδειες ασκήσεως επαγγέλματος σε πτυχιούχους δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης). Ειδικότερα, με την υπ' αριθμ. Υ7γ/ΓΠ/οικ.83272/21-07-2011 ορίζεται (άρθρο 4 παρ. 1) ότι “...Βεβαίωση επιτυχίας αποκτά ο υποψήφιος που έχει ολοκληρώσει επιτυχώς και τα δύο μέρη των εξετάσεων μέχρι το τέλος του έτους 2016.”. Ενόψει των ανωτέρω, η βεβαίωση ασκήσεως επαγγέλματος οδοντοτεχνίτη δεν δύναται να έχει διαφορετική νομική ισχύ, ανάλογα με το αν ο κάτοχός της είναι πτυχιούχος Τ.Ε.Ι. ή πτυχιούχος δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης. Ομοίως, ως υπεύθυνος οδοντοτεχνικού εργαστηρίου δεν είναι δυνατόν να ορίζεται άλλος από τον νόμιμο κάτοχο άδειας – βεβαίωσης ασκήσεως επαγγέλματος. Η μόνη "ένσταση" που μπορεί να τεθεί είναι στη χρήση του όρου "επιστημονικά υπεύθυνου" στο Ν. 4093/2012, αντί ίσως του πιο δόκιμου "υπεύθυνου εργαστηρίου". Η χρήση του όρου "επιστημονικά" (υπεύθυνος) δεν είναι δυνατόν να αποδίδεται μόνον ως "επιστημονική ιδιότητα" ή "επιστημονική ευθύνη", την οποία προφανώς διαθέτει και αναλαμβάνει ο νόμιμος κάτοχος της σχετικής άδειας – βεβαίωσης ασκήσεως επαγγέλματος (είτε είναι απόφοιτος Τ.Ε.Ι. είτε απόφοιτος ΔΕ), αλλά πρωτίστως ως επαγγελματική ευθύνη. Συνεπώς, η εν λόγω διάταξη του άρθρου 32, με την οποία τίθεται ως προϋπόθεση της λειτουργίας οδοντοτεχνικού εργαστηρίου ο ορισμός ως επιστημονικού υπεύθυνου αποφοίτου Οδοντικής Τεχνολογίας τριτοβάθμιας ή ανωτάτης εκπαίδευσης, οδηγεί εκ του αποτελέσματος σε άδειες – βεβαιώσεις ασκήσεως επαγγέλματος δύο κατηγοριών (και ταχυτήτων), κατά παραβίαση της συνταγματικών αρχών της ισότητας και της επαγγελματικής ελευθερίας. Διότι δεν είναι δυνατόν ο κάτοχος άδειας ασκήσεως επαγγέλματος οδοντοτεχνίτη, που είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης και απέκτησε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος κατόπιν πολυετούς πρακτικής άσκησης – διδακτικού έργου και επιτυχούς συμμετοχής του στις εξετάσεις της Ελληνικής Πολιτείας, να υποχρεούται ουσιαστικά, προκειμένου να λειτουργήσει νόμιμα το εργαστήριό του, σε πρόσληψη ως “επιστημονικά υπεύθυνου” ενός άλλου κατόχου άδειας ασκήσεως επαγγέλματος οδοντοτεχνίτη, που τυγχάνει απόφοιτος του ΤΕΙ οδοντικής τεχνολογίας. 3. Ευθεία αντίθεση με την Οδηγία 93/42 ΕΟΚ. Η απαράδεκτη διάταξη του άρθρου 33 ερείδεται σε παρερμηνεία της κείμενης νομοθεσίας περί Ιατροτεχνολογικών Προϊόντων και σε σύγχυση όσον αφορά στους όρους του υπεύθυνου οδοντοτεχνικού εργαστηρίου αφενός και του "υπεύθυνου παραγωγής" των μονάδων παραγωγής ιατροτεχνολογικών προϊόντων αφετέρου. Και είναι πράγματι γεγονός ότι, στη με αριθμό ΔΥ8δ/Γ.Π.οικ.130648 Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ 2198 τ. Β/02-10- 2009) για τα Ιατροτεχνολογικά Προϊόντα (ενσωμάτωση της Οδηγίας 93/42 ΕΟΚ), ορίζεται ότι οι μονάδες παραγωγής ιατροτεχνολογικών προϊόντων πρέπει να διαθέτουν υπεύθυνο παραγωγής πτυχιούχο ΑΕΙ-ΤΕΙ στην ειδικότητα των παραγομένων προϊόντων, ωστόσο, η συγκεκριμένη υπουργική απόφαση αφορά σε μεσαίες και μεγάλες μονάδες παραγωγής και όχι σε εργαστήρια, σε κάθε περίπτωση είναι καινοφανής στην Ε.Ε., καθώς τα τυπικά προσόντα του υπεύθυνου παραγωγής (και όχι του επιστημονικά υπευθύνου) δεν προσδιορίζονται (και δεν θα μπορούσε να ορίζονται) στην Οδηγία 93/42 ΕΟΚ όσον αφορά στα προβλεπόμενα τυπικά προσόντα του υπεύθυνου παραγωγής, καθώς τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα αφορούν σε διαφορετικές και διακριτές ειδικότητες και κατηγορίες ιατροτεχνολογικών προϊόντων. Επί της ουσίας, δεν είναι δυνατόν ο αδειούχος οδοντοτεχνίτης (είτε απόφοιτος ΤΕΙ είτε απόφοιτος δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης κατόπιν πολυετούς άσκησης - διδακτικού έργου και επιτυχούς συμμετοχής στις σχετικές εξετάσεις), δηλαδή ο νομίμως ασκών την εν λόγω δραστηριότητα, να κρίνεται επαρκής για την κατασκευή των οδοντοτεχνιτών προϊόντων, αλλά ανεπαρκής για την τήρηση των προβλεπόμενων διαδικασιών πιστοποίησης των προϊόντων που νομίμως κατασκευάζει. Συνεπώς, με την προτεινόμενη ρύθμιση δεν εναρμονίζεται η εθνική νομοθεσία με το κοινοτικό δίκαιο (καθώς συγχέει τον υπεύθυνο παραγωγής των μονάδων παραγωγής ιατροτεχνολογικών προϊόντων με τον υπεύθυνο οδοντοτεχνικού εργατηρίου), αλλά τίθενται άκαιροι περιορισμοί που δεν προβλέπονται στην κοινοτική νομοθεσία (όσον αφορά στα τυπικά προσόντα του υπεύθυνου παραγωγής). Τα ανωτέρω ορίζονται με σαφήνεια και στην υπ' αριθμ. Y3β/Γ.Π.37840/12-05-2014 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, την οποία έχει αποδεχθεί το Υπουργείο, αλλά έρχεται να αναιρέσει σήμερα με το αρθρο 32 του Ν. 4316 (ΦΕΚ 270 Α 24-12-2014). Συμπερασματικά Θεωρούμε ότι η εν λόγω διάταξη εκπορεύθηκε από συγκεκριμένους φορείς που εκπροσωπούν συγκεκριμένα συντεχνιακά συμφέροντα, θίγει κατάφωρα τα επαγγελματικά δικαιώματα των αδειούχων οδοντοτεχνιτών, υποκρύπτει δε απαράδεκτες συνδικαλιστικές πρακτικές περιορισμού της επαγγελματικής ελευθερίας και κατάλυσης του ανταγωνισμού, με τελικό στόχο την απεμπόληση των νομοθετικά κατοχυρωμένων επαγγελματικών δικαιωμάτων των αδειούχων οδοντοτεχνιτών - αποφοίτων ΔΕ. Όμως, οι λογικές "διαχωρισμού" των νομίμων αδειούχων οδοντοτεχνιτών σε δύο (άνισες) κατηγορίες, πολλώ δε μάλλον όταν θεμελιώνονται σε νομικά και ουσιαστικά αβάσιμα επιχειρήματα, κρίνονται άκαιρες και ατελέσφορες, ιδίως σε μία χρονική περίοδο, όπου συλλήβδην οι αδειούχοι οδοντοτεχνίτες βάλλονται πανταχόθεν. Η διάταξη της υποπαραγράφου 2 της παραγράφου ΙΒ.3 του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, ως ισχύει μετά την τελευταία τροποποίηση περιορίζει δραματικά την επαγγελματική ελευθερία και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αδειούχων οδοντοτεχνιτών, θέτοντας απαράδεκτους περιορισμούς στην άσκηση της συγκεκριμένης δραστηριότητας και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το, υποτίθεται επιδιωκόμενο, άνοιγμα προϊόντων και υπηρεσιών, σε βάρος των επαγγελματιών και, οπωσδήποτε, των τελικών καταναλωτών υπηρεσιών υγείας, οι οποίοι θα επιβαρυνθούν με επιπλέον κόστος για τα οδοντοτεχνικά προϊόντα. Για τους λόγους αυτούς, προτείνεται η άμεση τροποποίηση της εν λόγω διάταξης, ως εξής: «Βεβαίωση λειτουργίας οδοντοτεχνικού εργαστηρίου χορηγείται όχι μόνο σε όσους έχουν άδεια ή βεβαίωση άσκησης επαγγέλματος αλλά και σε φυσικά πρόσωπα και εταιρείες με οποιαδήποτε νομική μορφή, με την προϋπόθεση να ορίζεται επιστημονικά υπεύθυνος πτυχιούχος TΕΙ Οδοντικής Τεχνολογίας (Οδοντοτεχνίτης ΤΕΙ) ή κάτοχος άδειας ή βεβαίωσης άσκησης επαγγέλματος οδοντοτεχνίτη του Ν. 1666/1986. Τα νομίμως λειτουργούντα μέχρι σήμερα οδοντοτεχνικά εργαστήρια εξακολουθούν να λειτουργούν με τις μέχρι σήμερα εκδοθείσες άδειές τους.”