Αρχική «Μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας»Άρθρο 01 – Γενικές Αρχές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας ΥγείαςΣχόλιο του χρήστη ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ | 2 Μαΐου 2017, 11:02
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ' | 2 Μαΐου 2017, 11:02

    Με χαρά και ευθύνη και πολύ προσοχή μελετούμε το νομοσχέδιο για την ΠΦΥ της χώρας μας. Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας είναι η βαθμίδα της υγείας μιας χώρας που δείχνει τη μέριμνα για τον πολίτη, την οργάνωση και καλή αξιοποίηση μονάδων υγείας και επαγγελματιών υγείας χωρίς κατασπατάληση δημόσιου χρήματος και ταλαιπωρίας Ελλήνων πολιτών. Μια πολιτισμένη χώρα όμως, με ανάπτυξη και ευρωπαϊκό προσανατολισμό οφείλει στο σχεδιασμό που κάνει για κάθε τομέα της κοινωνίας και κυρίως στην υγεία να λαμβάνει σοβαρά υπόψη άτομα που βρίσκονται σε ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας της. Το παρόν νομοσχέδιο φαίνεται να «προσπαθεί» να έχει μέσα στις έννοιες της ΠΦΥ τα άτομα με αναπηρία, αλλά δυστυχώς χωρίς ουσιαστική παρέμβαση και αξιοποίηση εξειδικευμένων υπηρεσιών υγείας. Από την πρώτη στιγμή πρέπει να γίνει ξεκάθαρα στο νομοθέτη ότι στο χώρο της υγείας, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, είναι θεσμοθετημένοι: Α) Ιατρός Παθολόγος ή Γεν. Ιατρός, ως παθολόγος των ενηλίκων και εν μέρει και των παιδιών. Β) Ιατρός Παιδίατρος, ως παθολόγος των παιδιών. Γ) Ιατρός Αποκατάστασης (ΦΙΑπ), ως παθολόγος των ατόμων με αναπηρία. (Δυστυχώς οι Γεν. Ιατροί δεν έχουν καμία εκπαίδευση πάνω στα τόσο ιδιαίτερα θέματα της αναπηρίας, αλλά ούτε και στις Ιατρικές Σχολές της χώρας υπάρχει η φροντίδα εκπαίδευσης.) Με βάση και αρχή τα παραπάνω είναι ανάγκη στο νέο νομοσχέδιο να ακουστούν για πρώτη φορά, κάποιοι ορισμοί και να μπουν τα θεμέλια για ουσιαστική παροχή υπηρεσιών υγείας στα άτομα με αναπηρία, από το πιο απλό εξεταστικό κρεβάτι των ΤΕΠ ή ΕΙ που θα υποδεχτεί το άτομο με παραπληγία, τετραπληγία, μυοπάθεια, ημιπληγία κτλ, μέχρι και τον εξειδικευμένο ιατρό που θα εξετάσει τα ειδικά προβλήματα που τους προκύπτουν. Αρκεί μόνο να παραθέσουμε τη διεθνή βιβλιογραφία όσον αφορά την οικονομία στο χώρο της υγείας, σύμφωνα με την οποία, ένα ευρώ στο χώρο της Αποκατάστασης, εξοικονομεί εννέα ευρώ στο χώρο της υγείας! Αυτό ερμηνεύεται, ότι ο πολίτης με αναπηρία που θα αναγκαστεί (επειδή δεν θα είναι φροντισμένος) να φτάσει στις δομές της υγείας θα κοστίσει πολύ περισσότερο από έναν απλό πολίτη, αφού τα θέματά του είναι πολύπλοκα και εξειδικευμένα. (Μονάδα αναπν. ανεπάρκειας, επαναλαμβανόμενες υποτροποιάζουσες λοιμώξεις, μεγάλες και δύσκολες χειρουργικές επεμβασεις για διόρθωση παραμορφώσεων, Διαχείρηση σπαστικοτητας κτλ)