Αρχική Μεταρρύθμιση της νομοθεσίας περί Ιατρικών ΣυλλόγωνΆρθρο 20 – Περιουσιακή αυτοτέλεια Π.Ι.Σ. και Ιατρικών ΣυλλόγωνΣχόλιο του χρήστη Βασιλειος Σταθόπουλος | 18 Αυγούστου 2017, 21:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βασιλειος Σταθόπουλος' | 18 Αυγούστου 2017, 21:41

    (α) από τον ορισμό και μόνον των ΝΠ μεικτού χαρακτήρα όπως είναι ο Π.Ι.Σ. συνάγεται ότι ο καταστατικός έλεγχός είναι δεδομένος και νόμιμος: «ΝΠΔΔ είναι εκείνα που έχουν ως αποστολή την εκπλήρωση πολιειακών σκοπών ή υποστηρίζουν τέτοιους σκοπούς, γι’ αυτό και δημιουργούνταο είτε με νομοθετική πράξη της Πολιτείας, είτε χωρίς αυτή, αλλά η Πολιτεία, ενδιαφερόμενη για την προαγωγή και εξέλιξη τους προς εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών, τα υποβάλλει σε αυστηρότερες ρυθμίσεις και συνεχή έλεγχο και σε μεγαλύτερη εξάρτηση από την ίδια (ΑΠ 1511/1922, ΕλλΔνη 35,386). Τα ΝΠ «μεικτού χαρακτήρα» διέπονται ως προς ορισμένες δραστηριότητές τους από το δημόσιο δίκαιο και ως προς άλλες από το ιδιωτικό, διότι ασκούν παράλληλα προς τα ιδιωτικά τους έργα και εξουσίες αναγόμενες στη δημόσια διοίκηση.» βλέπε ΝΠΔΔ & ΝΠΙΔ, Βασίλης Τσούμης, σελ. 11, Νομική Βιβλιοθήκη, 2009 (β) το γεγονός ότι στην παράγραφο 1, ζητείται η εξαίρεση του ΠΙΣ από τον ελέγχο του Ελ. Συνεδρίου όχι αορίστως από συγκεκριμμένα άρθρα του Συντάγματος και της σχετικής νομοθεσίας ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ότι είναι αυτά μερικά από τα νομοθετήματα που ορίζουν τον υποχρεωτικό έλεγχο και φυσικά είναι αστείο με νόμο να ...ζητάς Συνταγματική «εξαίρεση» (γ) εκ του γεγονότος, ότι δεν είναι η πρώτη προσπάθεια του Π.Ι.Σ. να επιτύχει σε νόμο την απαλλαγή από τον έλεγχο της Πολιτείας, τίθεται το εύλογο ερώτημα: γιατί ο ΠΙΣ επιθυμεί να εξαιρεθεί από τον κατα τους νόμους επιβαλλόμενο οικονομικό έλεγχο;