Αρχική Σχέδιο Υπουργικής Απόφασης, κατ΄ εξουσιοδότηση της διάταξης της παρ. 8 του άρθρου 8 του ν. 4498/2017 (Α΄172), αναφορικά με τις κρίσεις των ιατρών Ε.Σ.Υ..Άρθρο 03 – Κριτήρια συγκριτικής αξιολόγησης των υποψηφίων.Σχόλιο του χρήστη Νικόλαος Σπερνοβασίλης | 9 Δεκεμβρίου 2017, 16:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος Σπερνοβασίλης' | 9 Δεκεμβρίου 2017, 16:19

    Αξιέπαινη η πρόθεση του Υπουργείου να συγκεντρώσει και να επικαιροποιήσει την νομοθεσία που σχετίζεται με τις κρίσεις των ιατρών Ε.Σ.Υ. Όπως κάθε προσχέδιο, υπάρχουν ορισμένα σημεία που πιθανότατα να χρήζουν διευκρινίσεων ή και ίσως ελαφρών τροποποποιήσεων. Τέτοια, πιθανόν είναι: 1) Στον πίνακα 1 της παραγράφου «προϋπηρεσία Α» του άρθρου 3, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η προϋπηρεσία σε νοσοκομείου του Εξωτερικού βαθμολογείται με συντελεστή 2 x 10, ενώ η αντίστοιχη προϋπηρεσία σε δημόσιο νοσοκομείο της Ελλάδας βαθμολογείται με χαμηλότερο συντελεστή 1,85 x 10. Με τον τρόπο αυτό ένας ιατρός που έχει τελειώσει π.χ. στην Βουλγαρία (χώρα της Ε.Ε. κιόλας) και συνέχισε την καριέρα του για κάποιο χρονικό διάστημα στο βουλγάρικο σύστημα Υγείας, πριμοδοτείται περισσότερο από τον συνάδελφο με τον ίδιο χρόνο προϋπηρεσία στο ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας. Επιπρόσθετα, όσοι ιατροί επέλεξαν μετά το πέρας της ειδικότητας του να παραμείνουν στην Ελλάδα και να προσφέρουν της υπηρεσίες τους στο Ε.Σ.Υ., αντί να επιβραβεύονται, «τιμωρούνται» σε σχέση με αυτούς που υπηρέτησαν άλλα συστήματα Υγείας στην Αλλοδαπή. Σίγουρα αυτό δεν αποτελεί διάταξη ανάσχεσης του ανησυχητικού, κατά τ’ άλλα, «brain drain» στο ιατρικό κλάδο. 2) Στον ίδιο πίνακα 1 του άρθρου 3, ουδεμία αναφορά γίνεται στην πριμοδότηση του τίτλου επίσημων εξειδικεύσεων όπως η εξειδίκευση στην Μ.Ε.Θ., Μ.Ε.Ν.Ν., στην πρόσφατα θεσμοθετημένη εξειδίκευση στη Επείγουρα Ιατρική (όλες αυτές είναι έμμισθες), αλλά ούτε και στην εξειδίκευση της Λοιμωξιολογίας η οποία είναι άμισθη. Δηλαδή, ένας ιατρός ο οποίος έχει εξειδικευθεί σε επίσημα αναγνωρισμένη εξειδίκευση, δεν αποσαφηνίζεται εάν πριμοδοτείται στην κρίση για τον εισαγωγικό βαθμό επιμελητή Β’ σε οποιοδήποτε νοσοκομείο. Τουναντίον, στο άρθρο 2, παρ. 1 αναφέρεται «δεν μοριοδοτούνται (πτυχίο, τίτλος ειδικότητας-ή εξειδίκευσης- και χρόνος απόκτησης)». Υπενθυμίζεται ότι στον ν. υπ΄αριθμόν 3984 της 27ης Ιουνίου 2011, Αρ. Φύλλου 150, άρθρο 66, παρ. 32 σαφώς όρίζεται ότι «κατά την κρίση των υποψηφίων για πρόσληψη σε θέση κάδου ιατρων Ε.Σ.Υ., ο χρόνος εξειδίκευσης σε μονάδα εντατικής θεραπείας, ή αντίστοιχη μονάδα νεογνών και παίδων και στη λοιμωξιολογία θεωρείται ως χρόνος προϋπηρεσίας στο Ε.Σ.Υ. και ως τέτοιος λαμβάνεται υπόψη για την περαιτέρω εξέλιξη των ιατρών στο Ε.Σ.Υ. οποτεδήποτε και εάν διανύθηκε». Είναι ενδιαφέρον ότι στο παρόν προσχέδιο, όσον αφορά π.χ. την εξειδίκευση της Λοιμωξιολογίας η οποία είναι και άμισθη στην χώρα της Ευρώπης με τις υψηλότερες αντοχές βακτηρίων στα αντιβιοτικά και όπου η έννοια του «infection control» και του «antibiotic stewardship» δεν είναι τόσο ανεπτυγμένες, δεν είναι σαφές εάν και πως αυτή μοριοδοτείται. Το ίδιο ισχύει και για οποιαδήποτε προαναφερθείσα αναγνωρισμένη επίσημα ιατρική εξειδίκευση. 3) Στην παράγραφο «Προϋπηρεσία Β» αναφέρεται η πρόταση «Υπηρεσία σε άγονη / προβληματική περιοχή για την οποία προβλέπονται κίνητρα με προσαύξηση του χρόνου προϋπηρεσίας». Αυτό μπορεί να δημιουργήσει αφενός αδικίες και αφετέρου σύγχυση με επακόλουθες ενστάσεις και αύξηση του γραφειοκρατικού φορτίου. Το «προβλέπονται» είναι ενεστώτας χρόνος, όμως υπάρχουν ιατροί που υπηρέτησαν σε Π.Ι. που το 2014 π.χ. ήταν άγονα, αλλά το 2016 βγήκαν από την λίστα των άγονων περιοχών, επειδή για παράδειγμα φτιάχτηκε ένας καλύτερος δρόμος προς αυτά. Επίσης υπάρχουν ιατροί που υπηρέτησαν σε άγονα Π.Ι. πριν την νομοθέτηση της παράγραφου 4 του άρθρου 22 ν. 4208/2013 (Α΄ 252), και οι οποίοι δεν ελάμβαναν επίδομα αγονου ιατρείου (καταργήθηκε το 2011). Δηλαδή, ένας που υπηρέτησε το 2011 ή 2012 σε άγονο ιατρείο δεν μοριοδοτείται, και ένας άλλος ιατρός που υπηρέτησε στο ίδιο άγονο ιατρείο το 2013 ή 2014 μοριοδοτείται? Πιθανόν η απλοποίηση της πρότασης ως π.χ. «Υπηρεσία σε άγονη / προβληματική περιοχή οποτεδήποτε και εάν έλαβε χώρα μετά την λήψη πτυχίου» να είναι δικαιότερη και να προκαλεί λιγότερη σύγχυση, Τέλος, θα πρέπει να πιστοποιείται με σαφήνεια ότι ο ιατρός που κατείχε την θέση άγονου Π.Ι. οποτεδήποτε και εάν ήταν αυτό, υπηρέτησε πραγματικά στο άγονο Π.Ι. και δεν αποσπάστηκε στο Κ.Υ. αναφοράς ή σε κεντρικό νοσοκομείο για να καλύψει πραγματικές ή μη ανάγκες του εν λόγω Κ.Υ. ή νοσοκομείου, όπως μπορεί να συμβαίνει. 4) Στον πίνακα 2 της παραγράφου «επιστημονικό έργο» του άρθρου 3 αναφέρεται «δημοσιεύσεις σε μη αξιολογημένα περιοδικά ως πρώτο ή δεύτερο όνομα, συντελεστής 1,0 x αριθμό». Αυτό σημαίνει ότι τέτοιες δημοσιεύσεις σε περιοδικά χωρίς συντελεστή επιρροής (impact factor) θα μοριοδοτούνται το ίδιο ανεξαρτήτως αν είναι καταχωρημένα στο έγκυρο pubmed ή όχι (υπάρχουν αρκετά διεθνή περιοδικά που παρ’ όλο που δεν έχουν λάβει επίσημα impact factor είναι καταχωρημένα στο pubmed, και άλλα ίδια περιοδικά που δεν είναι καταχωρημένα στην εν λόγω βάση). 5) Υπάρχουν ιατροί που πριν ή μετά την περαίωση των σπουδών τους στην Ιατρική Σχολή, απέκτησαν και άλλο πτυχίο επαγγέλματος Υγείας (π.χ. βιολογικό, φαρμακευτική, φυσικοθεραπεία, γενετική). Υπάρχει μια διαχρονική αδικία προς αυτούς, αφού δεν μοριοδοτούνται για το δεύτερο αυτό πτυχίο τους. Με τον τρόπο αυτό, δεν προωθείται και η έννοια της «δια βίου μάθησης». Και πάλι, αξιέπαινη η πρωτοβουλία.