Αρχική Σύσταση Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας και Εθνικού Ινστιτούτου ΝεοπλασιώνΆρθρο 08 – Προσωπικό του Ε.Ο.Δ.Υ.Σχόλιο του χρήστη Τάκης Παναγιωτόπουλος | 7 Σεπτεμβρίου 2018, 11:58
Υπουργείο Υγείας Αριστοτέλους 17, Αθήνα 104 33 Τηλ: 2132161000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@moh.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Παρ. 1. Η παράγραφος αυτή είναι ιδιαίτερα προβληματική. Ο Γενικός Επιστημονικός Διευθυντής είναι σημαντική επιστημονική θέση και οι σχετικές προβλέψεις πρέπει να είναι ανάλογες. Θα πρέπει: να γίνεται ανοιχτή προκήρυξη για τη θέση, οι αιτήσεις να αξιολογούνται από επιτροπή κρίσης που συγκροτείται για τον σκοπό αυτό και υποβάλλει τεκμηριωμένη εισήγηση για τους υποψήφιους προς το ΔΣ, τα προσόντα θα πρέπει να είναι πτυχίο επιστημών υγείας, διδακτορική διατριβή, καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας, εμπειρία και επιστημονικό έργο στο ευρύ πεδίο της δημόσιας υγείας όπως τεκμηριώνεται από το βιογραφικό και επιστημονικές δημοσιεύσεις, διεθνής παρουσία και αναγνώριση του έργου του/της. (Το πτυχίο Ιατρικής ως απαραίτητο προσόν και «η εμπειρία στη διοίκηση μεγάλων μονάδων, οργανισμών ή επιχειρήσεων» ως δυνητικό προσόν δεν έχουν θέση.) Πρέπει να προβλέπεται ρητά ότι ο Γενικός Επιστημονικός Διευθυντής μπορεί να είναι καθηγητής ΑΕΙ, ΕΣΔΥ ή Ερευνητής Ερευνητικού Κέντρου/Ινστιτούτου με αναστολή καθηκόντων από τη θέση του και πλήρη απασχόληση στον ΕΟΔΥ, κατά το πρότυπο των Επιστημονικών Διευθυντών των Ερευνητικών Κέντρων. Η θητεία των Γενικού Επιστημονικού Διευθυντή –αλλά και του Διοικητικού– πρέπει να είναι τουλάχιστον 4ετής (ώστε να προσελκύονται επιστήμονες υψηλών προσόντων και να μπορεί να ολοκληρωθεί ένας κύκλος έργου). Παρ. 3. Η παράγραφος αυτή αφορά μεταβατικές διατάξεις και πρέπει σε αυτήν να προστεθούν διατάξεις που αφορούν το προσωπικό που δεν είναι ιατροί. Για το επιστημονικό (μη ιατρικό) προσωπικό, ειδικότερα, πρέπει να προβλεφθούν βαθμίδες και αντίστοιχα κριτήρια, κατά το πρότυπο των Ερευνητικών Κέντρων ή των γιατρών του ΕΣΥ. Η έλλειψη δυνατότητας εξέλιξης των επιστημόνων αποτελεί σοβαρό αντι-κίνητρο ποιοτικής εργασίας και το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.