Αρχική Ακούσια ψυχιατρική περίθαλψηΆρθρο 02 – Θεραπεία στην κοινότητα κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίαςΣχόλιο του χρήστη Αλέξης Κροκιδάς | 15 Μαΐου 2019, 16:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλέξης Κροκιδάς' | 15 Μαΐου 2019, 16:39

    1) ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ Η διεθνής επιστημονική κοινότητα απαιτεί παρεμβάσεις βασισμένες σε τεκμηριωμένα στοιχεία (evidence-based practice). Το προτεινόμενο μέτρο για ακούσια ψυχιατρική περίθαλψη παραβλέπει τα πιό έγκυρα στοιχεία απο διεθνείς σχετικές έρευνες. Οι μόνες δύο τυχαιοποιημένες έρευνες για την αποτελεσματικότητα του μέτρου πριν το 2010 δεν τεκμηρίωσαν μείωση ποσοστού ακούσιων νοσηλειών. Η πολυκεντρική τυχαιοποιημένη έρευνα OCTET (Oxford Community Treatment Order Evaluation Trial)η οποία θεωρείται ως η εγκυρότερη διεθνώς και η οποία σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε για να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα του μέτρου της ακούσιας κοινοτικής θεραπείας στην Αγγλία, επίσης κατέδειξε οτι η εφαρμογή του μέτρου δεν οδήγησε στα αναμενόμενα αποτελέσματα, δηλαδή μείωση ποσοστών υποτροπών και επαναλαμβανομενων ακούσιων νοσηλειών σε ασθενείς με ψύχωση. Παραθέτουμε εδώ το συμπέρασμα απο το σχετικό άρθρο του Tom Burns και Andrew Molodynski (Psychiatric Bulletin (2014) Feb: 38(1): 3-5) με δικές μας υπογραμμίσεις. "If we believe that psychiatry should be an evidence-based profession and clinical trials are a worthwhile exercise, then we should not ignore the findings. More and better trials are undoubtedly indicated and we have suggested limitations in OCTET that deserve attention. However, these are unlikely to occur in the very near future. Our findings are strong and should be taken seriously. We believe that there should be a moratorium on the further imposition of CTOs (and consideration of those already in place) other than in research settings unless and until convincing evidence of their effectiveness is obtained. It may be time to cease pursuing risk-based coercive interventions (which lack evidence) and refocus our efforts into restoring enduring and trusting relationships with patients." Δεδομένου λοιπόν οτι μια τέτοια παρέμβαση δεν τεκμηριώνεται ερευνητικά εφόσον δεν έχει ως αποτέλεσμα την μείωση υποτροπών και νοσηλειών, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ. 2) Παράδοξα, παράλογα και τραγικά Στο αρθρο 02 Προϋποθέσεις για για την θεραπεία στην κοινότητα κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας.. αναφέρεται ως προϋπόθεση β. ο ασθενής να είναι σε θέση να αντιληφθεί την διάκριση μεταξύ θεραπείας στην κοινότητα .... Αν λοιπόν ο ασθενής είναι σε θέση να αντιληφθεί την διάκριση και κατανοεί οτι σε περίπτωση μη συμμόρφωσης μπορεί να εγκλειστεί ακούσια,αλλά δεν αποδέχεται τους όρους της ακούσιας περίθαλψης στην κοινότητα, τότε τι γίνεται? Μπορεί να υποστεί ακούσια νοσηλεία σύμφωνα με το προτεινόμενο νομοσχέδιο, αν συντρέχουν και οι άλλοι όροι. Ωστόσο αν κάποιος είναι σε θέση να αντιληφθεί την διάκριση, τότε δεν πληροί την προϋπόθεση γ για ακούσια νοσηλεία. Επίσης πώς κρίνουμε αν κάποιος αντιλαμβάνεται την διάκριση? Εκτός αν το γνωσιακό έλλειμα είναι τόσο μεγάλο απο άνοια, οργανικό ψυχοσύνδρομο, βαρειά νοητική στέρηση και συναφείς διαταραχές. 3) ΗΘΙΚΕΣ, ΝΟΜΙΚΕΣ, ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ - Ανεξαρτήτως των τεχνικών λεπτομερειών και της καλής πρόθεσης του νομοθέτη, το γεγονός παραμένει οτι το προτεινόμενο μέτρο βασίζεται εξ ορισμού στον καταναγκασμό εφόσον είναι ακούσιο, δηλαδή επιβάλλεται παρά την θέληση του ασθενή. Το θετικό στοιχείο που προβλέπει την συναίνεση του ασθενή δυστυχώς αποτελεί φύλλο συκής εφόσον η συναίνεση εμπεριέχει και μάλιστα θεσμοθετεί την απειλή για ακούσια νοσηλεία σε περίπτωση μη συμμόρφωσης. Αυτό δεν είναι ελεύθερη και πληροφορημένη συναίνεση. - Είναι διεθνώς αναγνωρισμένο οτι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής σχέσης είναι η ελεύθερη και πληροφορημένη συναίνεση, βασισμένη στον σεβασμό και την έλλειψη εξαναγκασμού. Ο εξαναγκασμός ακόμα κι όταν η πρόθεση είναι θεραπευτική, προσβάλλει βαθειά την αξιοπρέπεια του ασθενή ως κοινωνικού υποκειμένου, ως πολίτη, τραυματίζει και συμβάλλει στην αναπαραγωγή του στίγματος αλλά και του αυτοστιγματισμού ειδικά για ανθρώπους με συγκεκριμένες ψυχιατρικές διαγνώσεις. Ταυτόχρονα αναγκάζει επαγγελματίες ψυχικής υγείας να αναλάβουν ρόλο αστυνομευτικό/συμμορφωτικό/ελεγκτικό προσβάλοντας έτσι τον πυρήνα της θεραπευτικής σχέσης. - Το προτεινόμενο μέτρο για ακούσια περίθαλψη αψηφά και παραβιάζει τις σαφέστατες οδηγίες της Επιτροπής για τα Δικαιώματα Ατόμων με Αναπηρία (CRPD) του ΟΗΕ προς τα συμβαλόμενα μέλη κράτη για την χρήση μέτρων καταναγκασμού. Βλέπε, πχ, Guidelines on Article 14, Adopted during the Committee’s 14th session, held in September 2015 - Το μέτρο αντιβαίνει τις οδηγίες του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ (Report of the Special Rapporteur on torture and other cruel, inhuman or degrading treatment or punishment, Juan E. Méndez 1 February 2013 "The Special Rapporteur calls upon all States to Review the anti-torture framework in relation to persons with disabilities in line with the Convention on the Rights of Persons with Disabilities as authoritative guidance regarding their rights in the context of health-care Impose an absolute ban on all forced and non-consensual medical interventions against persons with disabilities, including the non-consensual administration of psychosurgery, electroshock and mind-altering drugs such as neuroleptics, the use of restraint and solitary confinement, for both long - and short-term application. Replace forced treatment and commitment by services in the community. Such services must meet needs expressed by persons with disabilities and respect the autonomy, choices, dignity and privacy of the person concerned, with an emphasis on alternatives to the medical model of mental health, including peer support, …… Revise the legal provisions that allow detention on mental health grounds or in mental health facilities, and any coercive interventions or treatments in the mental health setting without the free and informed consent by the person concerned.