Αρχική Ακούσια ψυχιατρική περίθαλψηΆρθρο 01 – Ορισμοί – Πεδίο εφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Κατερίνα Χατζή | 17 Μαΐου 2019, 10:16
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα Χατζή' | 17 Μαΐου 2019, 10:16

    1.Καταρχήν το μέτρο της ακούσιας θεραπείας στην κοινότητα με βρίσκει εκ διαμέτρου αντίθετη. Οι λόγοι έχουν αναφερθεί ήδη σε άλλα σχόλια. Ενδεικτικά αναφέρω ( όπου κι αν έχει εφαρμοστεί δεν κατάφερε να μειώσει τον αριθμό των ακούσιων νοσηλειών, είναι απλά ένα κατασταλτικό μέτρο επιπλέον και σε καμιά περίπτωση δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη μιας θεραπευτικής σχέσης εμπιστοσύνης και συνεργασίας γιατρού- ασθενή, συμβάλλει στην διεύρυνση και διάχυση του στίγματος του ψυχικά πάσχοντος ατόμου σ' ολόκληρη την κοινωνία κτλ) .Εδώ θέλω ως μακροχρόνια λήπτρια υπηρεσιών ψυχικής υγείας κάποιους προβληματισμούς και ερωτήματα. Το φάρμακο από μόνο του αποτελεί θεραπεία ψυχικού νοσήματος; Πόσο εύκολο είναι σε μια ολιγόλεπτη συνεδρία να καθοριστεί αν ο φερόμενος ως ασθενής πάσχει από ψυχιατρική νόσο, ποια είναι αυτή και επιπλέον ότι δεν είναι χρήστης ουσιών. Κατά πόσο εξετάζεται η γενική υγεία του ατόμου πριν του χορηγηθεί κάποια ψυχιατρική φαρμακευτική αγωγή; Όταν μιλάμε για ακούσια θεραπεία στην κοινότητα φαντάζομαι ότι πρακτικά μιλάμε για χορήγηση ενεσίμου σκευάσματος παρατεταμένης αποδέσμευσης. Τι γίνεται στην περίπτωση που για κάποιο άλλο σοβαρό λόγο υγείας αυτή η ουσία πρέπει να διακοπεί άμεσα; Και μετά από όλα αυτές τις σκέψεις έχω και την εξής απορία. Είναι όντως προς όφελος της υγείας του ασθενή εφόσον δεν συνυπολογίζονται επαρκώς όλα τα υπόλοιπα πιθανά προβλήματα υγείας; 2. Το κατάλληλη προς τούτο μονάδα ψυχικής υγείας θέλει μεγάλη συζήτηση. Νομίζω θα ήταν πιο δόκιμο αντί αυτού του μέτρου να εξεταστεί η καταλληλότητα και η επάρκεια των μονάδων υγείας. Τότε πραγματικά θα μειωνόταν ο αριθμός των ακούσιων νοσηλειών. Αν υπήρχαν επαρκείς κατάλληλες και δημόσιες μονάδες υγείας η πλειοψηφία των ασθενών θα επιζητούσε τη θεραπεία εκεί και το ύψος των ακούσιων νοσηλειών στην Ελλάδα δεν θα άγγιζε το ποσοστό του 65%. 3.Αν υπήρχαν κατάλληλα φάρμακα για κάθε ψυχική νόσο και με μικρότερες και όχι τόσο σοβαρές παρενέργειες για τη γενική υγεία του ασθενή νομίζω ότι η μερίδα των ασθενών που δεν θα αποζητούσε βοήθεια στα φάρμακα θα ήταν απειροελάχιστη. Πόσα τελικά είναι αυτά τα φάρμακα που θα χορηγούνται κατά τη διάρκεια της ακούσιας θεραπείας και για πόσες ψυχικές διαταραχές θα δίνουν λύση; 4.Αναφέρεται ότι : "Η άρνηση προσώπου να προσαρμόζεται στις επικρατούσες κοινωνικές ή ηθικές ή πολιτικές αξίες, δεν συνιστά καθεαυτή ψυχική διαταραχή" , αποτελούν όμως αυτά ή όχι συμπτώματα ψυχικών διαταραχών; Επίσης αναφέρεται :" Η ακούσια ψυχιατρική περίθαλψη δεν επιτρέπεται προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες προνοιακής φροντίδας ή προστατευτικής φύλαξης ατόμων"Εδώ εχω το εξής ερώτημα. Τι προβλέπεται για άτομα για τα οποία αποφασίζεται η ακούσια θεραπεία στην κοινότητα αλλά συνυπάρχει πχ πρόβλημα βιοπορισμού; 5. Πώς θα εξετάζεται ότι δεν έχει γίνει χρήση ψυχοδραστικών ουσιών και να προσθέσω και το αλκοόλ σε άτομο που κρίνεται ότι θα του επιβληθεί η ακουσια θεραπεία;