Αρχική Ακούσια ψυχιατρική περίθαλψηΆρθρο 01 – Ορισμοί – Πεδίο εφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Γεώργιος Κακαβούλιας | 20 Μαΐου 2019, 11:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Κακαβούλιας' | 20 Μαΐου 2019, 11:56

    ΓΕΝΙΚΑ Χρειάστηκε να περάσουν 27 χρόνια για να αποτολμηθεί αυτό που έπρεπε να επανεκτιμηθεί μετά από εμπειρία 5-7 ετών το πολύ, καθώς οι βελτιώσεις ήταν επιβεβλημένες από πολύ νωρίς. Η ακούσια ψυχιατρική θεραπεία στην κοινότητα θεσμοθετείται για πρώτη φορά στη χώρα μας και είναι μια ουσιαστική εναλλακτική θεραπευτική προσέγγιση ,που στην πράξη γινόταν (δηλ. η ακούσια εξέταση, εφόσον κρινόταν κλινικά ότι απαιτείται θεραπεία, οδηγούσε σε θεραπευτική συνεργασία) από πολλούς συναδέλφους σε ΚΨΥ και με συγκεκριμένες προϋποθέσεις, με μόνο στήριγμα την οικοδόμηση θεραπευτικής συμμαχίας με τον πάσχοντα άνθρωπο και το συγγενικό υποστηρικτικό του περιβάλλον και φυσικά χωρίς καμιά νομική θωράκιση για καμιά πλευρά. Η ουσιαστική χρήση και η ανάδειξή της προς όφελος των ανθρώπων για τους οποίους κινείται αυτή η διαδικασία απαιτεί ως ελάχιστη προϋπόθεση τις υποδομές και την εκπαιδευμένη στελέχωση, αλλά και την τροποποίηση στάσεων σε πολλά επίπεδα ( εισαγγελία ,δικηγόροι, αστυνομία, τοπική αυτοδιοίκηση που εύκολα συνιστούν ακούσια διαδικασία ,χωρίς καν να θέτουν υπόψη των τοπικών ΜΨΥ τα δεδομένα για συμβουλευτική πρόταση). Θα έπρεπε να είχαν τεθεί στη διάθεση των συμμετεχόντων στη δημόσια διαβούλευση: Ι. τα ονόματα των μελών της επιτροπής κατάρτισης του νομοσχεδίου και οι κλάδοι/θεσμοί προέλευσής τους και ΙΙ. οι θέσεις α) της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας β) της ψυχιατρικής παν/κής κοινότητας . Παρ.1 Αλλαγή διατύπωσης. Η ψυχιατρική φροντίδα μπορεί να παρέχεται είτε εκούσια ,ύστερα από αίτημα του/της ενδιαφερόμενου/νης (σε ανηλίκους το αίτημα διατυπώνεται από τους έχοντες τη γονική μέριμνα ή την δικαστική συμπαράσταση) είτε ακούσια, κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας. Η ακούσια ψυχιατρική φροντίδα διακρίνεται: α) σε ακούσια ψυχιατρική θεραπεία στην κοινότητα και β) σε ακούσια νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική. Παρ.2 και 3. ΄Οπου αναφέρεται γενικά ο όρος «κατάλληλη» πρέπει να δοθούν κριτήρια ,ώστε να είναι σαφές στον κάθε πολίτη/άνθρωπο πολύ πριν οδηγηθεί ή οδηγήσει κάποιον στην ακούσια διαδικασία, τι σημαίνει για την περίπτωση «κατάλληλη» και να μην το διαπιστώνει βιωματικά. Εξάλλου θα προκύψει αν υπάρχει (???, βλέπε παρακάτω τις ενστάσεις) αποχρών λόγος για εξαίρεση εκ των προτέρων των ιδιωτικών κλινικών. Η επιτροπή δικαιωμάτων θα μπορούσε κάλλιστα να αναδείξει αυτά τα κριτήρια της καταλληλότητας. Παρ.4. Η ανυπαρξία δομών δεν θα αποτρέψει και στο μέλλον να γίνονται ακούσιες νοσηλείες για προνοιακούς λόγους, καθώς το πρόβλημα οξύνεται ταχύτατα. Το σκηνικό είναι γνωστό. Κατά τους θερινούς μήνες (και όχι μόνο) κάποιες κοινοτικές αρχές παραπέμπουν συστηματικά για ακούσια εξέταση ανθρώπους για τους οποίους δεν συντρέχουν λόγοι ακούσιας νοσηλείας, αλλά προνοιακής φροντίδας, η οποία είτε είναι ανύπαρκτη είτε δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε τέτοια αιτήματα. Παρ.5 Πρέπει να ληφθεί μέριμνα για τις περιπτώσεις συννοσηρότητας δηλ. να μνημονεύεται ότι είναι δυνατή η έναρξη ακούσιας διαδικασίας και να κριθεί απ΄ τους εξετάζοντες το δέον θεραπευτικά. Αν αφεθεί έτσι ως έχει η διατύπωση, θα υπάρξουν προβλήματα εφαρμογής του μέτρου. Επίσης η επιθετικότητα αποτελεί έναυσμα εκκίνησης της ακούσιας διαδικασίας εκ μέρους των οικείων ή και τρίτων π.χ. τοπικών αρχών ή ενοίκων και θα πρέπει να κρίνεται κλινικά αν υπόκεινται νοσολογικοί λόγοι συννοσηρότητας ή είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα προσωπικότητας ή /και χρήσης ουσιών. Υπόψη ότι ανάλογα προβλήματα στην κοινότητα είναι συχνά. Παρόμοια προβλήματα εγείρονται και με τις άνοιες, όταν συνοδεύονται από διαταραχές συμπεριφοράς. Η χορήγηση θεραπευτικής αγωγής δεν έχει τη συγκατάθεση φυσικά του πάσχοντος ανθρώπου και δεν υπάρχει ουσιαστικά νομική κάλυψη για τον θεράποντα. Όταν δε εγείρονται διαφωνίες μεταξύ των συγγενών για περιουσιακούς λόγους ,τότε η συγκατάθεση ή μη στη χορήγηση θεραπείας γίνεται επίδικο ζήτημα στα δικαστήρια με επιπτώσεις στον θεράποντα και στον πάσχοντα για διαφορετικούς λόγους. Παρ.6. Αναδεικνύεται η ένδεια υποδομών για τα παιδιά και τους έφηβους στο μεγαλύτερο γεωγραφικό μέρος της χώρας μας. Προβλεπόταν απ΄τη δεκαετία του ΄90 χωροταξική/τομεακή κάλυψη που ακόμα ασθμαίνει. Επιμέρους προτάσεις για φιλοξενία σε κλινικές ενηλίκων όχι μόνο προσκρούει στα ράντζα, αλλά κυρίως στη δεοντολογία κι αυτό κατά τη γνώμη μου πρέπει να αποτελεί αντένδειξη.