Αρχική Ακούσια ψυχιατρική περίθαλψηΆρθρο 02 – Θεραπεία στην κοινότητα κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίαςΣχόλιο του χρήστη Θεοδώρα Κουτσανέλλου | 21 Μαΐου 2019, 07:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'Θεοδώρα Κουτσανέλλου' | 21 Μαΐου 2019, 07:41

    Αφού εκφράσω και εγώ την πλήρη διαφωνία μου με το μέτρο της «θεραπείας στηνκοινότητα κατόπιν εισαγγελικής εντολής» και την συμφωνία μου με όσους/ες ζητούντην πλήρη ακύρωση και μη εφαρμογή του, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σεκάποιες προσεγγίσεις, στο ζήτημα αυτό, του «ναι μεν, αλλά». Όχι, δηλαδή, για την απόρριψη του μέτρου, αλλά για την δήθεν "καλλιγραφική" διόρθωσή του. Όποιος εξωραισμός και αν εφαρμοστεί δεν παύει να είναι μια πρακτική κοινωνικού ελέγχου και καταστολής μέσα στην κοινότητα. Πιο αποκαλυπτικές του «ναι μεν, αλλά» είναι οι προτάσεις για «πιλοτική εφαρμογή» του μέτρου. Όχι, δηλαδή, η απόρριψη του αντιθεραπευτικού/κατασταλτικού πυρήνα που το συγκροτεί, αλλά η βαθμιαία και δήθεν πιο «επιστημονικά» τεκμηριωμένηεφαρμογή του, ώστε να μην φανεί η δραματική αποτυχία του από την πρώτη μέρα. Είναι οι προσεγγίσεις του «δήθεν», του «as if» : Εδώ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ (το είδος τηςεκπαίδευσης που κυριαρχεί, ψυχολόγων, ψυχιάτρων κλπ), ΜΚΟ (ιδιωτικοποίηση τωνυπηρεσιών ψυχικής υγείας) καιΚΑΤΑΣΤΟΛΗ βρίσκουν την, από παλαιότερα, οικοδομούμενη και προοπτικά επιδιωκόμενη παγίωση της σύμπλευσής τους. Καταλαβαίνει κανείς τι μας περιμένει αν όχι μόνο περάσει αυτό το, ούτως ή άλλως,αντιθεραπευτικό, στερητικό των δικαιωμάτων και νεοφιλελεύθερης κοπής μέτρο, αλλά εμπλακεί στην εφαρμογή του και ο ιδιωτικός (δήθεν) «μη κερδοσκοπικός»τομέας - με τον ακραιφνώς ιδιωτικό (όπως βλέπουμε και σ΄ αυτή την «δημόσιαδιαβούλευση») να διεκδικεί το δικό του μερίδιο. Για τις ακούσειες νοσηλείες, για τηνασυδοσία των μηχανικών καθηλώσεων κλπ.