Αρχική Σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας με τίτλο «Σύσταση Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ), Ρυθμίσεις για τα προϊόντα καπνού και άλλες διατάξεις του Υπουργείου Υγείας»ΜΕΡΟΣ Β΄ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΠΝΟΥ – Άρθρο 17 – Απαγόρευση χρήσης προϊόντων καπνούΣχόλιο του χρήστη Κωστας | 30 Σεπτεμβρίου 2019, 23:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωστας' | 30 Σεπτεμβρίου 2019, 23:20

    Η κανονικότητα σε αυτήν τη χώρα θα έρθει μόνο όταν θα θεωρηθεί αυτονόητο πως οι πάγιες επιλογές μου δεν δύναται να ενοχλούν συστηματικά άλλους. Όποιες κι αν είναι αυτές. Εως τότε θα διεκδικεί ορθότητα ο/η κάθε ένας/μία που νιώθει πως δικαιωματικά μπορεί να εξαπλώνει το θάνατο που επέλεξε και στους γύρω του/της. Να τον/την ανέχεται ο σερβιτόρος που προσπαθεί να βγάλει μεροκάματο, το κοριτσάκι που θέλει να παίξει στην παιδική χαρά, η συνάδελφος που δεν διαμαρτύρεται, ο καλαθοσφαιριστής που αγωνίζεται σε ένα γήπεδο ντουμάνι κ.ο.κ. Επειδή αυτη η κανονικότητα αργεί, δυστυχώς, βλέπω να είναι πεδίο διαβούλευσης το "αν πρέπει και που" ενώ θα έπρεπε να είναι μόνο το πως προσφορότερα κι αποτελεσματικότερα θα εφαρμοστεί η απαγόρευση μιας θανατηφόρας συνήθειας οπουδήποτε υπάρχει συνάθροιση κόσμου που απλά ενδέχεται να μη συναινεί στο κάπνισμα. Κι ένα πιο συγκεκριμένο σχόλιο επί του πεδίου εφαρμογής: δεν υπάρχουν κλειστοί κι ανοιχτοί χώροι. Υπάρχουν καπνιστές και καπνίστριες που δηλητηριάζουν ανθρώπους γύρω τους με τις επιλογές τους. Παντός χώρου. Η νομοθετική ομάδα απλα εθελοτυφλεί αγνοώντας το πρακτικό αυτονόητο. Αγνοεί τη μόνη επιλογή: κάπνισμα εκτός ορίων καταστήματος κι επιστροφή στη θέση του/της. Όπως σε όλες τις χώρες που εφαρμόζονται αντίστοιχοι νόμοι με καθολική επιτυχία. Κι ένα ακόμα πιο συγκεκριμένο επί προσωπικού: είμαι ένας άνθρωπος με χρόνιο, αλλεργικό άσθμα ο οποίος παρακαλάει να μην καπνίζουν οι διπλανοί μου κάθε φορά που επιλέγω να καθίσω σε οποιοδήποτε μαγαζί. Κι είμαι σίγουρος ότι τα παρακάλια αυτά σημαίνουν κάτι σε χιλιάδες συμπολίτες μου με αναπνευστικά προβλήματα. Το πιο σημαντικό: μια Πολιτεία οφείλει να προστατεύει τα πιο ευάλωτα κομμάτια της από τις ορέξεις και τα γούστα ιδιοτελών ανθρώπων. Αλλιώς είναι η ντροπή των κοινωνιών. Μια ζούγκλα. Κι η σύγκριση με άλλες χώρες σε αυτό το πεδίο προκαλεί απλά θλίψη. Συμβολικά κι ουσιαστικά λοιπόν, το νομσχέδιο είναι το μεγαλύτερο στοίχημα του κ. Μητσοτάκη στην προσπάθεια εκπολιτισμού της ελληνικής κοινωνίας. Καθώς και μια κορυφαία επένδυση στη συλλογική μας υγεία. Ελπίζω μέσω αυτού του νομοσχεδίου να καταφέρει η κυβέρνηση να εμπεδώσει μια κουλτούρα σεβασμού στο ευ ζην και σταθερού προσανατολισμού προς την αυτοσυγκράτηση και την ευγενή συνύπαρξη. Εαν δεν τα καταφέρει θα έχει απογοητεύσει ένα τεράστιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ανεπανόρθωτα. Το κομμάτι που ασφυκτιά κι ονειρεύεται μια φιλελεύθερη, δυτική κοινωνία αλληλοσεβασμού και μέριμνας.