Αρχική Διαρθρωτικές Αλλαγές στο Σύστημα ΥγείαςΆρθρο 36 Εφημερία φαρμακείωνΣχόλιο του χρήστη Μιχάλης Ζαννέτος | 27 Δεκεμβρίου 2010, 12:18
Υπουργείο Υγείας Αριστοτέλους 17, Αθήνα 104 33 Τηλ: 2132161000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@moh.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Κύριε υπουργέ Αποτελεί πραγματικά ειρωνεία η άποψη ότι είναι ανεπαρκής η κάλυψη των αναγκών φαρμακευτικής περίθαλψης την ημέρα του Σαββάτου στη χώρα με τα περισσότερα φαρμακεία ανά συγκεκριμένο αριθμό κατοίκων στην Ευρώπη. Και γίνομαι σαφής Η μέση αναλογία φαρμακείου είναι στην Ευρώπη 1 φαρμακείο ανά 5000 κατοίκους και στην Ελλάδα 1 φαρμακείο ανά 850 κατοίκους. Ενδεικτικός είναι ο πίνακας που παραθέτω: Δανία 1 φαρμακείο προς 16860 κατοίκους Ολλανδία 1 φαρμακείο προς 8930 κατοίκους Νορβηγία 1 φαρμακείο προς 8060 κατοίκους Αυστρία 1 φαρμακείο προς 6800 κατοίκους Φινλανδία 1 φαρμακείο προς 6540 κατοίκους Λουξεμβούργο 1 φαρμακείο προς 5410 κατοίκους Κροατία 1 φαρμακείο προς 4650 κατοίκους Ην. Βασίλειο 1 φαρμακείο προς 4610 κατοίκους Τσεχία 1 φαρμακείο προς 4350 κατοίκους Ελβετία 1 φαρμακείο προς 4290 κατοίκους Γερμανία 1 φαρμακείο προς 3840 κατοίκους Πορτογαλία 1 φαρμακείο προς 3780 κατοίκους Ιταλία 1 φαρμακείο προς 3390 κατοίκους Ιρλανδία 1 φαρμακείο προς 2980 κατοίκους Fyrom 1 φαρμακείο προς 2730 κατοίκους Γαλλία 1 φαρμακείο προς 2610 κατοίκους Βέλγιο 1 φαρμακείο προς 2000 κατοίκους Βουλγαρία 1 φαρμακείο προς 1740 κατοίκους Κύπρος 1 φαρμακείο προς 1200 κατοίκους Ελλάδα 1 φαρμακείο προς 850 κατοίκους Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η Ελλάδα έχει 6 φορές περισσότερα φαρμακεία από τη μέση αναλογία φαρμακείων στην Ευρώπη, πράγμα το οποίο συνεπάγεται ότι με μόλις 17% του αριθμού των φαρμακείων στην Ελλάδα καλύπτουμε τις ανάγκες φαρμακευτικής περίθαλψης του μέσου ευρωπαίου πολίτη σε τακτικά και επείγοντα περιστατικά. Συγκεκριμένα όμως για την ημέρα του Σαββάτου ακόμη και αυτό το 17% είναι υπέρ αρκετό, διότι πλην των εφημερευόντων νοσοκομείων και κέντρων υγείας, που σκοπό έχουν την εξυπηρέτηση των επειγόντων περιστατικών, όλα τα υπόλοιπα κέντρα συνταγογράφησης είναι κλειστά και άρα όλα τα τακτικά περιστατικά έχουν ήδη εξυπηρετηθεί τις προηγούμενες μέρες της εβδομάδας. Δεδομένου, λοιπόν, και του γεγονότος ότι οι πωλήσεις των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων την περίοδο Νοέμβριος 2009 – Οκτώβριος 2010 ανήλθαν μόλις σε ποσοστό τεμαχίων 13,8% του συνόλου των ειδών που πωλούνται από τα φαρμακεία (στοιχεία IMS), αναρωτιέται κανείς πόσο μεγαλύτερες θεωρείτε ότι είναι οι ανάγκες φαρμακευτικής περίθαλψης του έλληνα πολίτη σε σχέση με το μέσο ευρωπαίο για να σας κάνει να προτείνετε στο προσχέδιο νόμου, που καταθέσατε, να μένουν ανοικτά όλα τα φαρμακεία το Σάββατο από τις 8.00 έως τις 14.30; Είναι πλέον εμφανές ότι για να μην αποδώσει σε απόλυτο βαθμό το μέτρο των εφημερευόντων φαρμακείων κατά την ημέρα του Σαββάτου θα πρέπει να πέσει το ποσοστό τους κάτω από το 10%, μιας και μιλάμε μόνο για επείγοντα περιστατικά. Αυτοί , λοιπόν, που διατείνονται ότι το Σάββατο πρέπει να λειτουργούν όλα τα φαρμακεία, σε επίπεδο πάντα φαρμακευτικών αναγκών μιλώντας, μάλλον σας παραπληροφορούν και επειδή το φαρμακείο έχει ως πρωταρχικό σκοπό την παροχή φαρμακευτικών υπηρεσιών, αν θέλουν να αυξήσουν τις πωλήσεις τους στα παραφαρμακευτικά προϊόντα δεν τους απαγορεύει κανείς να ανοίξουν και άλλου είδους κατάστημα εναρμονισμένο με το ωράριο του εμπορικού συλλόγου. Νομίζω, και μάλλον θα συμφωνείτε, ότι αύξηση των πωλήσεων των φαρμάκων πέραν των αναγκαίων περισσότερο αρνητική επίδραση μπορεί να έχει, παρά θετική στην δημόσια υγεία. Ενδεχόμενο, επίσης, μέτρο να ανοίγει το φαρμακείο του όποιος φαρμακοποιός θέλει την ημέρα του Σαββάτου, είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει όλους τους φαρμακοποιούς σταδιακά να ανοίγουν, υπό τον φόβο μήπως χάσουν τους τακτικούς τους πελάτες από άλλα φαρμακεία, που θα μένουν πάντα ανοικτά, με αποτέλεσμα 1.Την επιπλέον σωματική και πνευματική κούραση των φαρμακοποιών, που ήδη εργάζονται περισσότερες ώρες από οποιονδήποτε άλλο καταστηματάρχη, δεδομένου του γεγονότος ότι είναι υποχρεωμένοι να εφημερεύουν και να διανυκτερεύουν, αλλά και να παρευρίσκονται στο φαρμακείο τους όλες τις ώρες λειτουργίας του μιας και το φάρμακο πρέπει να δίδεται “δια χειρός φαρμακοποιού”. Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι διανυκτερεύσεις και οι εφημερίες προσθέτουν κατά μέσο όρο 5-10 επιπλέον ώρες στο καθιερωμένο εβδομαδιαίο 40ώρο λειτουργίας των φαρμακείων και έτσι με τις επιπλέον 6 ώρες του Σαββάτου θα φτάσουν τις 51 - 56 ώρες την εβδομάδα κατά μέσο όρο. Σε αυτές τώρα τις ώρες αν προσθέσετε και τις ώρες που οι φαρμακοποιοί καλούνται να εργαστούν, αφότου τελειώσει το ωράριο λειτουργίας του φαρμακείου τους για να φέρουν εις πέρας όλη τη γραφειοκρατική δουλειά κατάθεσης των συνταγών στα ταμεία θα καταλάβετε ότι ενδεχόμενη απώτερη συνέπεια του μέτρου αυτού θα είναι η αύξηση των λαθών κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, που ενέχει κινδύνους για την δημόσια υγεία. 2.Την αύξηση και όχι την μείωση της ανεργίας, τόσο υπαλλήλων βοηθών φαρμακείου όσο και υπαλλήλων φαρμακοποιών, δεδομένου ότι σε όλες τις μειώσεις τζίρου που υπέστησαν οι φαρμακοποιοί μέχρι στιγμής και πρόκειται να υποστούν από τα μέτρα που προτίθεστε να πάρετε θα προστεθούν και έξι ώρες εργασίας όπου τα έσοδα θα είναι μικρότερα από τα έξοδα. 3.Την ενδεχόμενη αύξηση των πωλήσεων των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων, από την προσπάθεια των φαρμακοποιών να εξασφαλίσουν τουλάχιστον τα έξοδά τους την ημέρα του Σαββάτου με απώτερη συνέπεια την άσκοπη υπερκατανάλωση φαρμάκων από το ελληνικό κοινό με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επειδή, λοιπόν, έχετε υπογράψει στο μνημόνιο περί “ελαστικοποίησης του ωραρίου των φαρμακείων” και λαμβάνοντας υπόψη ότι η μέση αναλογία φαρμακείου στην Ελλάδα δεν είναι σταθερή σε όλες τις περιφέρειες, αλλά αλλού είναι μεγαλύτερη και αλλού μικρότερη, προτείνω πέραν του αναγκαίου ποσοστού του 10% των φαρμακείων για την κάλυψη των επειγόντων περιστατικών την ημέρα του Σαββάτου αλλά και γενικότερα καθ’ όλες τις ώρες των εφημερίων το ρόλο του ρυθμιστή της “ελαστικοποίησης του ωραρίου” να τον παίζει ο εκάστοτε περιφερειάρχης, λαμβάνοντας υπόψη την αναλογία φαρμακείων ανά αριθμό κατοίκων σε κάθε περιοχή της περιφέρειάς του καθώς επίσης και κάποιων άλλων παραγόντων, όπως είναι π.χ. η ύπαρξη τουριστικών περιοχών, οι μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των φαρμακείων κάποιας περιοχής κ.τ.λ... Με εκτίμηση ΜΙΧΑΛΗΣ ΖΑΝΝΕΤΟΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. Φ.Σ. ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ