Αρχική Διαρθρωτικές Αλλαγές στο Σύστημα ΥγείαςΆρθρο 34 Καθιέρωση ποσού επιστροφής από ιδιωτικά φαρμακεία υπέρ των Φορέων Κοινωνικής ΑσφάλισηςΣχόλιο του χρήστη Γιάννης | 27 Δεκεμβρίου 2010, 14:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης' | 27 Δεκεμβρίου 2010, 14:28

    Ο νόμος που ισχύει μέχρι σήμερα για τα φαρμακεία είναι καθαρά συντεχνιακός και υποστηρίζει αποκλειστικά τα συμφέροντα και την απληστία των φαρμακοποιών που έχουν φαρμακείο, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις. Οι εκπρόσωποι των φαρμακοποιών υποστηρίζουν ότι θέλουν να μπορούν να κληρονομούν την περιουσία τους (φάρμακα, εξοπλισμός, φήμη-πελατεία, κτλ) στα παιδιά τους εφόσον είναι φαρμακοποιοί ή να μπορούν να διαπραγματεύονται την πώλησή τους σε άλλους φαρμακοποιούς. Αυτό θα ήταν δίκαιο μόνο αν δεν υπήρχαν χωροταξικά ή πληθυσμιακά κριτήρια όπως συμβαίνει και με άλλες επιχειρήσεις και κάθε νέος φαρμακοποιός είχε ελεύθερη πρόσβαση στο επάγγελμα και αποφάσιζε να αγοράσει ένα παλιό φαρμακείο με φήμη και πελατεία ή να ανοίξει ένα καινούργιο δικό του. Όμως εφόσον το επάγγελμα είναι πρακτικά κλειστό, το αντίτιμο της πώλησης της άδειας που φθάνει σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ δεν ανταποκρίνεται στη φήμη και πελατεία του φαρμακείου αλλά ουσιαστικά στην είσοδο του νέου φαρμακοποιού στο επάγγελμα που όμως αποτελεί δικαίωμα της πολιτείας και όχι περιουσία του φαρμακοποιού που πωλεί το φαρμακείο του. Τα φαρμακεία στην Ελλάδα είναι πάρα πολλά, πολύ περισσότερα αναλογικά από κάθε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα και αυτό βασικά οφείλεται στην υπερσυνταγογράφηση των γιατρών που πολλοί παίρνουν μίζα για κάθε φάρμακο που συνταγογραφούν καθώς και στο μεγάλο ποσοστό κέρδους που μάλιστα είναι σταθερό ακόμη και για τα πολύ ακριβά φάρμακα. Το πάρτι με την υπερκατανάλωση των φαρμάκων κράτησε πολλά χρόνια με αποτέλεσμα να γεμίσουν οι φαρμακευτικές σχολές χωρών όπως η Ιταλία (από παλιά), Αγγλία, Σλοβακία, Τσεχία, Βουλγαρία και Ρουμανία από Έλληνες φοιτητές οι περισσότεροι από τους οποίους είναι παιδιά φαρμακοποιών που πληρώνουν μερικές φορές υπέρογκα δίδακτρα και βέβαια αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι το επίπεδο των σπουδών τους και η αξία των πτυχίων τους αλλά η απόκτηση ενός πτυχίου φαρμακευτικής που αποτελεί το διαβατήριο για να κληρονομήσουν το φαρμακείο των γονιών τους. Είναι γνωστό ότι ο υπερεπαγγελματισμός στο φαρμακευτικό επάγγελμα δεν οδηγεί σε καλύτερες υπηρεσίες υγείας αλλά σε αύξηση της αδικαιολόγητης κατανάλωσης φαρμάκων και συνεπώς σε αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης. Επομένως, υποστηρίζω τον έλεγχο του αριθμού των αδειών για ίδρυση φαρμακείων – που είναι ήδη πολύ μεγάλος – όμως να μπορούν να μπουν στο επάγγελμα τόσοι νέοι φαρμακοποιοί όσοι αποχωρούν από το επάγγελμα από λίστα νέων φαρμακοποιών που ενδιαφέρονται να ανοίξουν φαρμακείο στο συγκεκριμένο ΟΤΑ και μάλιστα χωρίς χωροταξικά κριτήρια. Η δημιουργία της λίστας θα πρέπει να βασίζεται σε ακαδημαϊκά κριτήρια (π.χ. βαθμός πτυχίου, μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές) καθώς και στην προϋπηρεσία κατά την άσκηση του φαρμακευτικού επαγγέλματος, με συγκεκριμένους συντελεστές βαρύτητας. Έτσι θα δοθεί η δυνατότητα να μπουν στο επάγγελμα άξιοι νέοι επιστήμονες φαρμακοποιοί με μεταπτυχιακές φαρμακευτικές σπουδές και επάρκεια γνώσεων και δεξιοτήτων στη φαρμακευτική φροντίδα, κλινική φαρμακευτική και φαρμακοθεραπεία και όχι μόνο στα παιδιά των φαρμακοποιών ή σε αυτούς που διαθέτουν μερικές εκατοντάδες ευρώ για να αγοράσουν την άδεια φαρμακείου. Η είσοδος στο επάγγελμα νέων ικανών φαρμακοποιών θα ανεβάσει το status του επαγγέλματος προσφέροντας στο κοινωνικό σύνολο υπηρεσίες υγείας υψηλού επιπέδου με οργανωμένο τρόπο, όπως για παράδειγμα υπηρεσίες φαρμακευτικής φροντίδας που αποτελεί το μέλλον της φαρμακευτικής.