Αρχική ΓΙΑΤΡΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΙΣΟΤΙΜΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΥΠΗΡEΣΙΕΣ ΤΟΥ EΘΝΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΆρθρο 45 Ενίσχυση των δημοσίων δομών υγείας από ιδιώτες παρόχους και ιδιώτες ιατρούς σε έκτακτες ανάγκεςΣχόλιο του χρήστη Αργύρης Σκαλίμης | 15 Απριλίου 2022, 00:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αργύρης Σκαλίμης' | 15 Απριλίου 2022, 00:22

    Επισημάνσεις σε ένα άρθρο που προκαλεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που διατείνεται πως επιλύει: Α. Η πρώτη πρόταση της πρώτης παραγράφου του άρθρου 45 αναιρείται από το υπόλοιπο κείμενο όπου η απλή δυνατότητα των ιδιωτών ιατρών που παρουσιάζεται σαν επιλογή, κατ’ουσίαν μετατρέπεται σε υποχρέωση. Β. Γίνεται αναφορά σε σχέσεις εργασίας που καθορίζονται από υπάρχουσες συμβάσεις. Με τη νέα εισαγωγή της υποχρέωσης ανάληψης καθηκόντων σε δημόσιες δομές προκύπτουν νέα δεδομένα που επηρεάζουν ποικιλοτρόπως αυτές τις σχέσεις. Οι όροι θα πρέπει να συζητηθούν και να συμφωνηθούν από μηδενική βάση καθώς αλλάζει ένα μεγάλο κομμάτι των υποχρεώσεων και δικαιωμάτων των αντισυμβαλλόμενων. Ας μην ξεχνάμε πως από την πλευρά του ένας ιδιώτης ιατρός για προσωπικούς λόγους επέλεξε τον ιδιωτικό τομέα, αποφασίζοντας με τους όρους της δεδομένης χρονικής περιόδου. Γ. Η επαγγελματική αυτοδιάθεση του ελεύθερου επαγγελματία υγειονομικού με το υπάρχον άρθρο προσβάλλεται κατάφωρα και θα πρέπει να επανορθωθεί με περαιτέρω διευκρινίσεις. Γίνεται λόγος για ύπαρξη εκτάκτων αναγκών γενικώς…….Δεν καθορίζεται με ακρίβεια ποιες είναι οι έκτακτες ανάγκες κάτι που αντιβαίνει το Σύνταγμα στο οποίο οι καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης είναι σαφώς καθορισμένες1. Δ. Δε διαφαίνεται από την όλη φιλοσοφία του νομοσχεδίου αναζήτηση αιτιών μη κάλυψης θέσεων αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στην υποκειμενική κρίση του εκάστοτε προϊσταμένου ΥΠΕ που αντί να του αναζητηθούν ευθύνες γιατί έχει ακάλυπτες θέσεις, του δίνεται το προνόμιο να ονομάζει την αδυναμία του “έκτακτη ανάγκη” και εργαλειοποιώντας την λογική της “πολιτικής επιστράτευσης” να αποζημιώνεται με προσωπικό μερικής απασχόλησης. Προσωπικό που δεν έρχεται εθελοντικά παρά κατόπιν κρατικής επιβολής ή και εκβιαστικών τακτικών ιδιωτικών φορέων. Καταστρατηγείται η έννοια της ιδιωτικής και ατομικής πρωτοβουλίας, πολλές φορές με προσωπικό κόστος και οικονομικές θυσίες όπως έγινε την περίοδο της πανδημίας. Η δε μερική απασχόληση με το συνεπακόλουθο της προσωρινότητας και της προσφοράς κρίσιμων υπηρεσιών υγείας σε σχετικά μη οικείο περιβάλλον έχει αποδειχτεί πως μπορεί να αποτελέσει αιτία περισσότερης δυσλειτουργίας και αυξημένης νοσηρότητας σε βάρος του κοινού συμφέροντος2,3,4 Μια μία εκ βάθρων οργάνωση ενός συστήματος υγείας που επιζητεί να αντιμετωπίσει σύγχρονες προκλήσεις σε επίπεδο τριτοβάθμιας περίθαλψης, απαιτεί να δούμε ρεαλιστικά τον χάρτη της υγειονομικής κάλυψης με έμφαση στην αναγκαιότητα ύπαρξης μεγάλων περιφερειακών νοσοκομείων αντί για διάσπαρτα μικρά νοσοκομεία σε πόλεις με λίγο πληθυσμό. Νοσοκομεία που πρέπει να μετατραπούν σε αναβαθμισμένα κέντρα υγείας. Αυτό μπορεί να βελτιώσει την κλινική αποτελεσματικότητα γιατί σε αυτά η εξειδίκευση συσσωρεύεται σε ένα χώρο και δεν διασπείρετε σε μικρότερες μονάδες με έλλειψη κατάλληλου προσωπικού. Το είδαμε αυτό στην περίοδο της πανδημίας όπου η νοσηρότητα και θνησιμότητα στα μικρότερα περιφερειακά νοσοκομεία ήταν εξαιρετικά υψηλή για προφανείς λόγους. Αντιλαμβανόμενοι φυσικά τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της χώρας θα πρέπει να κατανοήσουμε πως το δίκτυο επικοινωνιών - συγκοινωνιών είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με 50 χρόνια πριν όταν γινόταν οι θεμελιώσεις οικημάτων που ονομάζονταν Νοσοκομεία. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων του συστήματος υγείας δεν γίνεται με εμβαλωματικά μέτρα, υποχρεωτικές καλύψεις και προσχηματικούς σχεδιασμούς, αλλά με οργάνωση εκ βάθρων χωρίς την ύπαρξη τοπικιστικών πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ένα οργανωμένο νοσοκομείο που καλύπτει μια μεγάλη περιφέρεια με μια επαρκή υποστήριξη από το ΕΚΑΒ, αυτόματα γίνεται πιο ελκυστικό και σε προσωπικό το οποίο μπορεί να το επανδρώσει, υπηρετώντας ταυτόχρονα τον πολίτη3,5. 1. Άρθρο 22. Παράγραφος 4 του Συντάγματος 2. Ozdemir BA, Sinha S, Karthikesalingam A, Poloniecki JD, Pearse RM, Grocott MP, Thompson MM, Holt PJ. Mortality of emergency general surgical patients and associations with hospital structures and processes. Br J Anaesth. 2016 Jan;116(1):54-62. doi: 10.1093/bja/aev372. PMID: 26675949. 3. Speroff T, Nwosu S, Greevy R, Weinger MB, Talbot TR, Wall RJ, Deshpande JK, France DJ, Ely EW, Burgess H, Englebright J, Williams MV, Dittus RS. Organisational culture: variation across hospitals and connection to patient safety climate. Qual Saf Health Care. 2010 Dec;19(6):592-6. doi: 10.1136/qshc.2009.039511. PMID: 21127115. 4. Williams ES, Rondeau KV, Xiao Q, Francescutti LH. Heavy physician workloads: impact on physician attitudes and outcomes. Health Serv Manage Res. 2007 Nov;20(4):261-9. doi: 10.1258/095148407782219067. PMID: 17958972. 5. Laura L. Gleeson, G L O’Brien, D O’Mahony & S Byrne (2022) Interprofessional communication in the hospital setting : a systematic review of the qualitative literature, Journal of Interprofessional Care, DOI: 10.1080/13561820.2022.2028746