Αρχική ΓΙΑΤΡΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΙΣΟΤΙΜΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΥΠΗΡEΣΙΕΣ ΤΟΥ EΘΝΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΆρθρο 25 Εισαγωγή του θεσμού του Προσωπικού Ιατρού – Αντικατάσταση άρθρου 5 ν. 4238/2014Σχόλιο του χρήστη ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ, Γ.Γ. Ελληνικής Ακαδημίας Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής & ΠΦΥ | 17 Απριλίου 2022, 18:24
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ, Γ.Γ. Ελληνικής Ακαδημίας Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής & ΠΦΥ' | 17 Απριλίου 2022, 18:24

    Κύριο γνώρισμα της ΠΦΥ είναι ο ολιστικός χαρακτήρας της φροντίδας, η επικέντρωση στον ασθενή ως όλον και όχι σε νόσημα, όργανο ή σύστημα. Οι οικογενειακοί γιατροί είναι πρωτίστως υπεύθυνοι για την παροχή ολοκληρωμένης και συνεχούς φροντίδας σε κάθε άτομο που αναζητά ιατρική φροντίδα ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και ασθένειας. Λειτουργούν ως σημείο πρώτης επαφής του ασθενούς με το σύστημα υγείας ανεξαρτήτως ανάγκης υγείας του και είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν την μεγάλη πλειοψηφία των αναγκών αυτών . Η αναφορά πως «προσωπικοί γιατροί, πέραν των γιατρών της ΠΦΥ- δηλαδή Γενικών/ Οικογενειακών Ιατρών, Παθολόγων και Παιδιάτρων , δύνανται να ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και ιατροί άλλων ειδικοτήτων, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες», δημιουργεί επιφυλάξεις και απαιτεί ταυτόχρονη θεσμοθέτηση δικλείδων ασφαλείας. Πως είναι δυνατόν αυτοί οι εξειδικευμένοι σε όργανα, συστήματα και νοσήματα γιατροί να μπορούν να δουν τον ασθενή ολιστικά και να λειτουργήσουν ως σημείο πρώτης επαφής του με το σύστημα υγείας για την μεγάλη πλειοψηφία των αναγκών του; Πως για παράδειγμα θα διαχειριστεί ο πνευμονολόγος το διαβήτη ή την υπέρταση και πως ο καρδιολόγος την ωτίτιδα ή την καθυστέρηση στην περίοδο; Το ότι ένας ασθενής πάσχει από ένα χρόνιο νόσημα, δεν σημαίνει πως δεν θα εμφανίσει παράλληλα και άλλα, χρόνια ή οξέα, από άλλα συστήματα. Η πολλαπλή νοσηρότητα άλλωστε είναι ένας από τους λόγους που καθιστούν το ρόλο του Οικογενειακού Ιατρού τώρα σημαντικότερο από ποτέ, καθώς αυτός λειτουργεί και ως ενορχηστρωτής της σύνθετης φροντίδας. Τέλος θα πρέπει να ληφθεί υπόψη πως στους γιατρούς εξειδικεύσεων απαγορεύεται ρητά η συνταγογράφηση φαρμάκων και εξετάσεων για νοσήματα, εκτός του πεδίου της ειδικότητάς τους. Χρήση γιατρών ειδικοτήτων εκτός ΠΦΥ ως οικογενειακών ιατρών θα μπορούσε να γίνει ανεκτή μόνο αν δεν υπήρχαν διαθέσιμοι γιατροί της ΠΦΥ για να καλύψουν τον πληθυσμό και μόνο αν οι γιατροί αυτοί υποχρεώνονταν σε παράλληλη εκπαίδευσή- on the job training- τους στα πεδία της ΠΦΥ που εμφανίζουν ανεπάρκεια. Παράλληλα θα έπρεπε να αποποιηθούν αυτοί την κύρια ειδικότητά τους.