Αρχική Μεταρρυθμίσεις στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγήΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΩΣ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ – ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΕΝΝΗΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΑΡΘΡΩΝ ΤΟΥ Ν. 3305/2005 Άρθρο 3 Ηλικία φυσικής ικανότητας αναπαραγωγής του υποβοηθούμενου προσώπου – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 4 ν. 3305/2005Σχόλιο του χρήστη ΒΥΡΩΝ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ | 4 Ιουλίου 2022, 14:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΒΥΡΩΝ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ' | 4 Ιουλίου 2022, 14:00

    Στο άρθρο 3, διευκολύνεται η εφαρμογή ΙΥΑ σε γυναίκες έως το 54 έτος της ηλικίας τους. Εδώ όμως υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα αναφορικά με τον ορισμό της φυσικής ηλικίας αναπαραγωγής. Το άρθρο αναφέρει “ως ηλικία φυσικής ικανότητας αναπαραγωγής νοείται το πεντηκοστό τέταρτο έτος (54 έτη και 0 ημέρες)”. Το ηλικιακό όριο για τη φυσική αναπαραγωγής των γυναικών ΔΕΝ είναι το 54 έτος (εκτός πιθανώς σπανίων εξαιρέσεων). Είναι από δεκαετίες γνωστή η μείωση του γυναικείου αναπαραγωγικού δυναμικού σε σχέση με την ηλικία. Αποτελεί κοινή γνώση ανάμεσα στους επιστήμονες ότι ο αριθμός και η ποιότητα των ωοθυλακίων (επομένως και της δυνατότητας της γυναίκας να τεκνοποιήσει) αποκλίνει προϊούσης της ηλικίας, έτσι ώστε μετά τα 35 έτη οι πιθανότητες επίτευξης κύησης και γέννησης υγιούς τέκνου να μειώνονται σημαντικά, ενώ μετά τα 40 έτη πρακτικά είναι ελάχιστες. Βεβαίως, το ενδομήτριο διατηρεί την ικανότητα εμφύτευσης και μετά τα 50 έτη. Αλλά μια γυναίκα 50-54 ετών, προφανώς αν κυοφορήσει, αυτό θα συμβεί με ΙΥΑ και μάλιστα με χρήση ωαρίων από νεώτερη δότρια – και βεβαίως με αυξημένους κινδύνους κατά τη διάρκεια της κύησης και του τοκετού. Αυτό δεν είναι “φυσική ικανότητα αναπαραγωγής”. Το να ονομάζουμε την επίτευξη εγκυμοσύνης και συνακόλουθη γέννηση ζώντος και υγιούς νεογνού, με χρήση Τεχνικών Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, ως “φυσική ικανότητα αναπαραγωγής” ουδόλως δημιουργεί προβλήματα στους επιστήμονες (Ιατρούς και Βιολόγους) που ασχολούνται με την Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή – αυτοί γνωρίζουν την επιστημονική αλήθεια σχετικά με την ηλικία και την αναπαραγωγική ικανότητα της γυναίκας. Ωστόσο, δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην αντίληψη περί φυσικής ικανότητας αναπαραγωγής, η οποία διαχέεται στο ευρύ κοινό. Ανάμεσα στους επιστήμονες που ασχολούνται με την Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή, κοινή είναι η διαπίστωση ότι το ευρύ κοινό αγνοεί την ύπαρξη φυσικών ηλικιακών ορίων στην αναπαραγωγή. Αυτό είναι ίσως περισσότερο προφανές στους Πανεπιστημιακούς δασκάλους οι οποίοι διδάσκουν το αναπαραγωγικό σύστημα και επομένως γνωρίζουν τι δεν γνωρίζουν οι νέοι που εισάγονται στα πανεπιστήμια. Με λίγα λόγια, στο ευρύ κοινό οι επικρατούσες αντιλήψεις είναι ότι: • οι γυναίκες έχουν υψηλή ικανότητα αναπαραγωγής όσο έχουν έμμηνο ρύση • ηλικιακά όρια στη γονιμότητα εμφανίζονται μετά την εμμηνόπαυση • ακόμη και εάν υπάρχουν κάποια προβλήματα, με την Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή σίγουρα λύνονται • για τους άνδρες δεν υπάρχουν ηλικιακά όρια στην αναπαραγωγική τους ικανότητα Αυτές οι λανθασμένες αντιλήψεις οδηγούν σε λανθασμένες επιλογές σχετικά με τον οικογενειακό προγραμματισμό. Ή αλλιώς, η αναβολή της τεκνοποίησης βασίζεται στην ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι “και σε μεγαλύτερη ηλικία μπορώ εξίσου καλά να αποκτήσω παιδιά”. Η πρακτική αυτή είναι ολέθρια. Τα δεδομένα της ΕΛΣΤΑΤ είναι αποκαλυπτικά – από έτος σε έτος αυξάνεται η ηλικία των γονέων και μειώνεται ο δείκτης γεννητικότητας. Τώρα πλέον έχει πέσει σε επίπεδα στα οποία η ανανέωση του πληθυσμού δεν είναι εφικτή. Δηλαδή, ως χώρα, γερνάμε και πεθαίνουμε. Επομένως, κάθε επίσημη αναφορά η οποία ενισχύει την άποψη ότι η τεκνοποίηση φυσιολογικά μπορεί να πραγματοποιηθεί σε προχωρημένη ηλικία, όπως αυτή που γίνεται στο προτεινόμενο νομοσχέδιο το οποίο καθορίζει ως “φυσική ηλικία αναπαραγωγής το 54ο έτος”, έχει ΑΡΝΗΤΙΚΟ δημογραφικό αντίκτυπο. Συνακόλουθα, πρέπει το κείμενο να αναμορφωθεί. Η θετική πρόβλεψη για διενέργεια Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής σε γυναίκες έως το 54ο έτος της ηλικίας τους δεν πρέπει να συνοδευθεί από ορισμό του 54ου έτους ως “φυσικής ηλικίας αναπαραγωγής”.