Αρχική Μεταρρυθμίσεις στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγήΆρθρο 14 Ίδρυση Μονάδας Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής και Τράπεζας Κρυοσυντήρησης στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση προσώπων οροθετικών στον ιό της ανθρώπινης ανοσοποιητικής ανεπαρκείαςΣχόλιο του χρήστη Χάρης Καζλαρής | 4 Ιουλίου 2022, 22:01
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χάρης Καζλαρής' | 4 Ιουλίου 2022, 22:01

    Διαφωνώ με το προηγούμενο σχόλιο. Η ανάγκη ύπαρξης ειδικής Μονάδας ΙΥΑ για άτομα που πάσχουν από ειδικές λοιμώξεις (όπως η λοίμωξη από HIV) υπαγορεύεται από την επιδίωξη να αποτραπεί η οριζόντια μετάδοση της λοίμωξης (στο προσωπικό ή σε άλλους ασθενείς) και η κάθετη μετάδοση στο τέκνο, στο μέτρο του δυνατού. Ουδεμία πρόθεση διάκρισης κατά των οροθετικών υπήρχε στην αρχική απόφαση της Εθνικής Αρχής ΙΥΑ να προτείνει την εφαρμογή μεθόδων ΙΥΑ σε HIV οροθετικά άτομα. Τουναντίον, ως τότε μέλος της Αρχής, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι μας διακατείχε αγωνία να μην απαγορεύεται η τεκνοποίηση σε άτομα που είχαν μεν μολυνθεί, αλλά που το ιικό τους φορτίο ήταν μηδενικό και, εφόσον συνέχιζαν να λαμβάνουν τη δέουσα αντιρετροϊική αγωγή, ο κίνδυνος μετάδοσης της νόσου ήταν αμελητέος. Εντούτοις, τέτοιες μονάδες αυξημένων προδιαγραφών (ή πτέρυγες αυξημένων προδιαγραφών ασφάλειας σε υφιστάμενες ΜΙΥΑ) δεν ήταν εφικτό να δημιουργηθούν, λόγω του πολλαπλά μεγαλύτερου κόστους τους. Μέχρι και σήμερα, καμία ιδιωτική εταιρεία δεν έχει τολμήσει να αναλάβει την πρωτοβουλία μιας τόσο μεγάλης επένδυσης. Σε όλη την ΕΕ υπήρχε τότε μόνο μία τέτοια ΜΙΥΑ, στο Βέλγιο. Η Αρχή αναγκαζόταν να απορρίπτει συστηματικά δεκάδες αιτήματα οροθετικών για τη χορήγηση της προβλεπόμενης ειδικής άδειας, αναφέροντας στην απορριπτική της απόφαση ότι για τη συγκεκριμένη εφαρμογή της ΙΥΑ απαιτείται εργαστήριο ειδικών προδιαγραφών και ότι τέτοιο εργαστήριο δεν υπάρχει την Ελλάδα (αυτό έδιδε τη δυνατότητα στα εν λόγω οροθετικά άτομα να διεκδικήσουν από τους ασφαλιστικούς φορείς τους την εφαρμογή της ΙΥΑ στο Βέλγιο, με αντίστοιχη κάλυψη των δαπανών). Δεδομένων των τότε συνθηκών, επρόκειτο για ΕΥΝΟΪΚΗ και διόλου “διακριτική” μεταχείριση. Σήμερα, η απόφαση για την ίδρυση μιας τέτοιας ειδικής ΜΙΥΑ στο ΠΓΝ «ΑΤΤΙΚΟΝ» έρχεται να καλύψει αυτό το κενό και είναι απολύτως δικαιολογημένη. Θεωρώ ότι η μονάδα αυτή δεν θα πρέπει να περιορίζεται στην αντιμετώπιση ατόμων οροθετικών στον HIV, αλλά αντιθέτως να εξελιχθεί σε μια ΜΙΥΑ που θα μπορεί να αναλάβει περιστατικά πασχόντων ή οροθετικών και σε άλλες ειδικές λοιμώξεις. Υπό την έννοια αυτή, θα μπορούσε να αναπτύξει εξωστρεφή δραστηριότητα για την προσέλκυση των ειδικών αυτών περιστατικών από όλη την επικράτεια (σε συνεργασία με τις υφιστάμενες ΜΙΥΑ), αλλά και από το εξωτερικό, εξελισσόμενη έτσι σε διεθνές κέντρο αναφοράς, με δυναμική ερευνητική δραστηριότητα, σε έναν τομέα όπου η βιβλιογραφία είναι ιδιαίτερα ισχνή και οι γνώσεις μας πολύ περιορισμένες.