1. Ως Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π.Φ.Υ.) νοείται το σύνολο των ολοκληρωμένων υπηρεσιών που έχουν ως σκοπό την παρακολούθηση, διατήρηση και βελτίωση της υγείας του ανθρώπου. Οι υπηρεσίες περιλαμβάνουν την προαγωγή της υγείας, την πρόληψη της νόσου, τη διάγνωση, την θεραπεία, την ολοκληρωμένη φροντίδα και τη συνέχεια αυτής. Το Κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών Π.Φ.Υ. στο σύνολο του πληθυσμού, με σεβασμό στα δικαιώματα και τις ανάγκες του.
2. Οι υπηρεσίες Π.Φ.Υ. αποτελούνται από:
α) τις υπηρεσίες υγείας για την παροχή των οποίων δεν απαιτείται εισαγωγή του ατόμου σε νοσηλευτικό ίδρυμα,
β) την εκτίμηση των αναγκών υγείας των πολιτών, το σχεδιασμό και την υλοποίηση μέτρων και προγραμμάτων για την πρόληψη νοσημάτων, την καθολική εφαρμογή εθνικού προγράμματος προσυμπτωματικού ελέγχου για επιλεγμένα νοσήματα και την προαγωγή υγείας,
γ) την τακτική παρακολούθηση και τη διαχείριση ασθενών με χρόνια νοσήματα,
δ) τον οικογενειακό προγραμματισμό και τις υπηρεσίες μητέρας – παιδιού,
ε) την παραπομπή, παρακολούθηση και κατά περίπτωση συνδιαχείριση περιστατικών στη Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Φροντίδα,
στ) την παροχή επείγουσας προνοσοκομειακής φροντίδας,
ζ)την υλοποίηση προγραμμάτων εμβολιασμού,
η) τις υπηρεσίες αποκατάστασης,
θ) την παροχή ανακουφιστικής και παρηγορητικής φροντίδας,
ι) την παροχή υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Ψυχικής Υγείας και τη διασύνδεση με τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας,
ια) την Πρωτοβάθμια Οδοντιατρική και Ορθοδοντική Φροντίδα, με έμφαση στην πρόληψη,
ιβ) τη διασύνδεση με υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας.
3. Οι υπηρεσίες Π.Φ.Υ. διαρθρώνονται, αναπτύσσονται, οργανώνονται και λειτουργούν με βάση τις αρχές της δωρεάν καθολικής υγειονομικής κάλυψης του πληθυσμού, της ισότιμης πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας, της προσέγγισης αποκλεισμένων και ευπαθών κοινωνικών ομάδων, της διασφάλισης της ποιότητας και ασφάλειας των παρεχομένων υπηρεσιών, της συνέχειας της φροντίδας υγείας, της ευθύνης και λογοδοσίας των παρόχων υπηρεσιών υγείας, της τομεοποίησης, της ιατρικής, νοσηλευτικής ή άλλης επαγγελματικής δεοντολογίας, της εγγύτητας των υπηρεσιών στον τόπο κατοικίας, διαμονής ή εργασίας, της διασύνδεσης με λοιπές υπηρεσίες υγείας, της ορθολογικής παραπομπής σε άλλες μονάδες ή υπηρεσίες του Ε.Σ.Υ. ή συμβεβλημένων παρόχων για διάγνωση, θεραπεία, νοσηλεία ή περαιτέρω φροντίδα, της διατομεακής συνεργασίας με τοπικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς, καθώς και της αγωγής υγείας της κοινότητας και της ενεργούς συμμετοχής της στην ικανοποίηση των υγειονομικών της αναγκών.
Δυστυχώς το προτεινόμενο σχέδιο νόμου μοιάζει αντιγραφή ενός αποτυχημένου και προς εγκατάλειψή και κατάργηση συστήματος, όπως το Αγγλικό.
Καίτοι είναι προφανές από το κείμενο του, ότι το σχέδιο νόμου εμφορείται από αγνές ιδεολογικές προθέσεις, εντούτοις αναγιγνώσκοντας κανείς το περιεχόμενό του προβλέπει ότι με μαθηματική ακρίβεια θα αναπαραχθούν οι παθογένειες του παρελθόντος. Θα δημιουργηθούν δηλαδή κλειστές ομάδες, περιχαράκωση και δημιουργία ανισοτήτων που θα διαχωρίζει τους παρόχους υγείας σε προνομιούχους και λιγότερο προνομιούχους και δύο ή και τριών ταχυτήτων παροχές υγείας για τους ασθενείς.
Περαιτέρω το προτεινόμενο σχέδιο νόμου οδηγεί σε συγκεντρωτισμό των παροχών υγείας και συνεπώς σε ανύποπτο χρόνο, με κάποια από τις γνωστές δικαιολογίες, θα αποτελέσει εύκολη βορρά από τα μονοπώλια, που τελικά θα εκμεταλλευτούν προς όφελός τους τις αρχικά αγνές προθέσεις στις οποίες βασίστηκε η μεταρρύθμιση της ΠΦΥ. Το έκαναν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γιατί όχι και εδώ.
Προς τι η εσπευσμένη διαδικασία να δημιουργήσουμε ένα σύστημα που θα τους διευκολύνει;
Εδώ να συμπληρώσω ότι με το παρόν σχέδιο εντάσσονται πλέον στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση παραϊατρικά επαγγέλματα, ενώ οι κλινικοεργαστηριακοί γιατροί και δη οι βιοπαθολόγοι, εξακολουθούν να παραμένουν εκτός.
Η δική μου πρόταση είναι να μελετηθούν τα εφαρμοσθέντα συστήματα ΠΦΥ διάφορων χώρων, να επισημανθούν τα πλεονεκτήματά τους και τα μειονεκτήματά τους και να δημιουργηθεί μια συγκερασμένη πρόταση, συνδυασμένη με προσαρμογές στην Ελληνική υφιστάμενη πραγματικότητα. Να σχεδιαστεί ένα σύστημα ΠΦΥ ευέλικτο και ανοιχτό για όλους τους γιατρούς, με ελεύθερη την επιλογή τους να εισέρχονται και να εξέρχονται από αυτό, ώστε να υπάρχει δίκαιη και ίση μεταχείριση τους, άλλα και ελεύθερη πρόσβαση των ασθενών στον γιατρό της επιλογής του, εφοδιάζοντας το με ασφαλιστικές δικλείδες συνδυαστικά με αυτοελεγχόμενες διαδικασίες.
Θεοφάνης Αγγελόπουλος, Γιατρός, Βιοπαθολόγος
Παραιτηθέν μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής του ΙΣΑ
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
με το σχέδιο νόμου για τη Μεταρρύθμιση της ΠΦΥ γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια ανάπτυξης της ΠΦΥ και στις αστικές περιοχές της χώρας μας που αποτελεί ζητούμενο εδώ και πολλά χρόνια.
Στο κείμενο αυτό, για λόγους οικονομείας, δεν θα γίνει ιδιαίτερη αναφορά στα πολλά θετικά σημεία του σχεδίου αυτού. Η προσπάθεια αυτή από μόνη της χρήζει θετικής κριτικής, αν και υπάρχουν μερικές αστοχίες που θα πρέπει να τις δούμε προσεκτικά.
Θετική κρίνεται η πρότασή σας για την ανάπτυξη των Κέντρων Υγείας αλλά και των Το.Μ.Υ. στις αστικές περιοχές. Η πληθυσμιακή κάλυψη αποτελεί ζητούμενο για την ανάπτυξη της Π.Φ.Υ. Η ανάπτυξη Πανεπιστημιακών Κέντρων Υγείας είναι εξαιρετικά σημαντική για τη διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας στην Π.Φ.Υ.
Το προτεινόμενο νομοσχεδιο είναι ενα θετικό βήμα υλοποίησης της Π.Φ.Υ.
Παρολαυτά υπάρχουν ασάφειες που πιθανά να ακυρώσουν όλο το εγχείρημα.
Η χρήση των όρων «πάροχος» και «λήπτης» υπηρεσιών υγείας δεσμεύουν την προτεινομενη μεταρρυθμιση με τη μέχρι σημερα κυρίαρχη αντίληψη ενός χώρου αγοράς υπηρεσιών. Άλλος παρέχει και άλλος αγοράζει.
Ο αντίποδας που αποτελεί και τον πυρήνα αξιών της Π.Φ.Υ, είναι η εμπλοκή του τοπικού πληθυσμού στο σχεδιασμό των προσφερόμενων υπηρεσιών με συνεχή συνεργασία με την Ομάδα Υγείας, χωρίς καμμία οικονομική συναλλαγή. Το σύστημα χρηματοδοτείται απο τη γενικη φορολογία και οι εργαζόμενοι είναι μισθωτοί, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Δεν είναι ξεκάθαρο πως ορίζεται ο πληθυσμός αναφοράς των Το.Μ.Υ. Αφορά συγκεκριμενο πληθυσμό με κριτήριο την περιοχή κατοικίας, ή ένα σύνολο «κεφαλών» που εχουν σύμβαση με καποιο γιατρό;
Στη συνέχεια αναφέρω ορισμένα σημεία προβληματισμού ανά άρθρο τα οποία επίσης θα τοποθετηθούν και στο ανάλογο τμήμα της συζήτησης.
Άρθρο 5, παράγραφος 4
Σημείο σοβαρότατου προβληματισμού – αποδυνάμωση της ΠΦΥ
4. Οι γιατροί που υπηρετούν με σχέση εργασίας πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στα Κέντρα Υγείας, μπορούν μετά από αίτησή τους, γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου και απόφαση του Διοικητή της οικείας Υ.Πε. να συμμετέχουν στην τακτική λειτουργία, πρωινή και απογευματινή του αντίστοιχου με την ειδικότητά τους τμήματος του Νοσοκομείου Αναφοράς, καθώς και στο εφημεριακό πρόγραμμα του τμήματος αυτού. Η ρύθμιση κάθε σχετικής λεπτομέρειας γίνεται με απόφαση του Υπουργού Υγείας.
Θα πρέπει να παραληφθεί. Αν υπάρχουν ανάγκες σε ειδικούς Παθολόγους ή Παιδιάτρους για παράδειγμα για την Τακτική Λειτουργία του Νοσοκομείου Αναφοράς θα πρέπει να καλύπτονται από νέες προσλήψεις και όχι από μετακινήσεις που αποδυναμώνουν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Η παράγραφος αυτή ισχυροποιεί τα επιχειρήματα όσων λένε πως κανείς δεν πιστεύει πραγματικά στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Στο ίδιο σχέδιο νόμου είναι σαν να χτείζεις και γκρεμίζεις ταυτόχρονοα αυτό που φτιάχνεις…
Υπάρχουν σήμερα «αποδείξεις» επιστημονικά τεκμηριωμένες που αποδυκνύουν πως όταν οι υπηρεσίες της Π.Φ.Υ λειτουργούν κανονικά αυξάνονται τα μέτρα πρόληψης και κατά συνέπεια μειώνονται οι εισαγωγές στα Νοσοκομεία (WHO, Primary Health Care, Now more than ever). Είμαι στη διάθεσή σας να παρεθέσω τα απαραίτητα στοιχεία αν μας τα ζητήσετε.
Άρθρο 5
Σημείο σοβαρότατου προβληματισμού – «ορισμός του Οικογενειακού Ιατρού»
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείξουμε στο θεσμό του οικογενειακού ιατρού. Καταρχήν η οικογενειακή ιατρική διεθνώς είναι συνδεδεμένη με τη Γενική Ιατρική (General Practice ή Family Practice). Στο σχέδιο νόμου δυστυχώς ο όρος συγχέεται.
Οφείλουμε να προχωρήσουμε μπροστά και σε αυτό τον τομέα. Δυστυχώς σαν να έχουμε μείνει στο μακρινό παρελθόν και τίποτα να μην έχει αλλάξει στη χώρα μας εδώ και τρεις δεκαετίες με την σταθερή ανάπτυξη της Γενικής Ιατρικής.
…το να συγχαίουν οι ηλικιωμένοι το γενικό γιατρό με τον παθολόγο είναι λογικό… οι νεώτερες γενιές και κυρίως οι νομοθέτες λυπηρό…
Απαραίτητο για τη διασφάλιση της ανάπτυξης όλων των διαστάσεων της Π.Φ.Υ. (που πολύ καλά περιγράφετε στο σχέδιο νόμου) είναι η ταύτιση του Οικογενειακού Ιατρού με την Εικότητα της Γενικής Ιατρικής.
Σε απουσιά Ειδικών Γενικής Ιατρικής, το ρόλο του οικογενειακού ιατρού θα μπορούσε, κάτω από προυποθέσεις, να λάβει ένας ειδικός Παθολόγος, μετά από κατάλληλη εκπαίδευση σε Μονάδες Π.Φ.Υ. όπως είναι τα Πανεπιστημιακά Κέντρα Υγείας που στο σχέδιο νόμου περιγράφετε.
Ως γνωστών η εκπαίδευση στην ειδικότητα της Παθολογίας είναι απόλυτα νοσοκομειοκεντρική και σε κανένα τμήμα της δεν υπάρχει επαφή με την Π.Φ.Υ.
Από την άλλη η απόδωση του τίτλου «Οικογενειακός Ιατρός» στους παιδιάτρους που θα εργάζονται στην Π.Φ.Υ. είναι εξαιρετικά άστοχη (η διευκρίνηση «Οικογενειακός Ιατρός» για παιδιά κάνει ακόμα πιο αιωρούμενο το όλο εγχήρημα της Π.Φ.Υ. Εκτός και αν, στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά ορφανά παιδιά και στις οικογένειες αυτές το ρόλο του πατέρα και της μητέρας τον έχει κάποιο ανήλικο παιδάκι. Τραβηγμένο το παράδειγμα αλλά εξίσσου ανορθόδοξη είναι η απόδωση του τίτλου του Οικογενειακού Ιατρού σε παιδιάτρους. Γιατί άραγε τον χρειάζονται;
Μπορώ να σας εκθέσω τις διαφορές μεταξύ των ειδικοτήτων της Γενικής Ιατρικής και της Παθολογίας που στο σχέδιο νόμου απόλυτα εξισσόνονται (μειώνοντας ταυτόχρονα και τις δυο ειδικότητες στα μάτια των Ελλήνων πολιτών). Για οικονομεία λόγου αναφορά κάνω μόνο σε μία: οι ειδικευόμενοι Γενικής Ιατρικής εκπαιδεύονται κατά την ειδικότητα στην Παιδιατρική για την πρόληψη, την προαγωγή της υγείας, τη διαχείριση και τη θεραπεία των συνήθων χρονιών και οξέων καταστάσεων. Συνεπώς απορεία προκαλεί η αφαίρεση της αρμοδιότητας αυτής από τους Ειδικούς Γενικής Ιατρικής (άρθρο 5, παράγραφος 5α). Αναλογιστείτε για παράδειγμα τι θα γίνει αν οι Γενικοί Ιατροί σε όλη τη χώρα σταματίσουν να εξετάζουν παιδιά στις εφημερίες τους στα Κέντρα Υγείας.
Χωρίς σημαντικές αλλαγές πολύ πιο ορθολογική θα ήταν η τροποποίηση του άρθρου 5 παράγραφος 5 ως εξής:
Η ενδεδειγμένη στελέχωση του συνόλου των μονάδων Π.Φ.Υ εντός του Το.Π.Φ.Υ. για το ιατρικό προσωπικό των ειδικοτήτων γενικής ιατρικής, παθολογίας, παιδιατρικής, ακτινοδιαγνωστικής, βιοπαθολογίας, καρδιολογίας και οδοντιατρικής καθορίζεται με βάση τον πληθυσμό του, ως εξής:
α) Γιατροί ειδικότητας γενικής ιατρικής:1 ανά 1.500 -2.000 άτομα (παιδιά και ενήλικες)
Σε απουσία Γιατρών Ειδικότητας Γενικής Ιατρικής Γιατροί ειδικότητας παθολογίας μετά από κατάλληλη εκπαίδευση:1 ανά 2.000 έως 2.500 ενήλικες
β) Γιατροί ειδικότητας παιδιατρικής: 1 ανά 1.000 έως 1.500 παιδιά
Με δεδομένο πως οι Γιατροί ειδικότητας Γενικής Ιατρικής εξετάζουν και παιδιά ίσως ο ρόλος τους να είναι πιο αναβαθμισμένος και στην περίπτωση αυτή η αναλογία τους προς τον πληθυσμό ευθύνης να πρέπει να επαναπροσδιοριστεί.
Άρα στην καθημερινότητα θα βλέπουν όλο τον πληθυσμό και όταν χρειαστεί θα παραπέμπουν στον παιδίατρο, ο οποίος θα έχει την ευθύνη της τακτικής φροντιδας των παιδιών (ανάπτυξη,κ.λπ.).
Άρθρο 9, Οικογενειακός Ιατρός
«5. Οι οικογενειακοί γιατροί είναι γιατροί ειδικότητας γενικής ιατρικής ή παθολογίας για τον ενήλικο πληθυσμό και παιδίατροι για τον παιδικό πληθυσμό.»
θα πρέπει να αντικατασταθεί με
«5. Οι οικογενειακοί γιατροί είναι γιατροί ειδικότητας γενικής ιατρικής. Ρόλο οικογενειακού ιατρού μπορεί να έχουν και γιατροί ειδικότητας παθολογίας για τον ενήλικο πληθυσμό μετά από κατάλληλη εκπαίδευση”
Σε σχέση με τον ορισμό του οικογενειακού ιατρού πρέπει να δούμε με εξαιρετική προσοχή από την επιτροπή να δώσει ιδιαίτερη προσοχή και να προστατέψει τόσο την ειδικότητα της Παθολογίας, όσο και την ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής.
Στην Ελλάδα, λόγω της απουσιάς ειδικών Γενικής Ιατρικής εδώ και πολλά χρόνια, ο οικογενειακός ιατρός στην κοινή γνώμη συνδυάστηκε με τον ειδικό Παθολόγο. Κάτι τέτοιο όμως σύμφωνα με τον ορισμό της Π.Φ.Υ., αλλά και το διακριτό ρόλο των δυο ειδικοτήτων, όπως ορίζοντια και από το πλαίσιο εκπαίδευσής τους, δεν είναι σωστό.
Ο Γενικός Ιατρός στο σχέδιο νόμου ταυτίζεται με τον Παθολόγο. Αυτό είναι εξαιρετικά αβάσιμο με βάση την περιγραφή της κάθε ειδικότητας και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης – σημαντικότατο λάθος που θα πρέπει να διορθωθεί.
Οποιοσδήποτε φορέας Γενικής Ιατρική ή Παθολογίας στη χώρα μας μπορεί να παρέχει στην επιτροπή που επεξεργάστηκε το σχέδιο νόμου όλα όσα χρειάζονται για την τεκμηρίωση αυτής της άποψης. Μπορώ να σας αναπτύξω περισσότερο τα επιχειρήματα για αυτό, επιχειρήματα που στηρίζονται σε τεκμηριωμένα δεδομένα από όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα από τις χώρες που έχουν καλά αναπτυγμένη την Π.Φ.Υ.
Στη χώρας πλέον υπάρχουν αρκετοί Γιατροί ειδικοί Γενικής Ιατρικής. Από την άλλη αναγνωρίζουμε πως ακόμα δεν υπάρχει ο ικανός αριθμός ειδικών Γενικών Ιατρών για να καλύψει όλες τις ανάγκες.
Άρθρο 10, παράγραφος 3
Οι οικογενιακοί γιατροί του ΕΟΠΥΥ θα αμοίβονται κατά κεφαλή. Με δεδομένο ότι θα έχουν και την ιδιωτική τους πελατεία, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο να κάνουν σύμβαση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Αντιθέτως υπάρχει αντικίνητρο οι γιατροι του ΕΣΥ να ιδιωτικοποιηθούν και να κάνουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ!
Οι λοιπών ειδικοτήτων θα αμοίβονται κατά πράξη, θεσμός, που όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία, οδηγεί στην προκλητή ζήτηση υπηρεσιών.
Με εκτίμηση
Εμμανουήλ Σμυρνάκης
Γενικός Ιατρός, Επίκουρος Καθηγητής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας – Ιατρικής Εκπαίδευσης
Εργαστήριο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Γενικής Ιατρικής και Έρευνας Υπηρεσιών Υγείας – Τμήμα Ιατρικής ΑΠΘ
e-mail: smyrnak@auth.gr – τηλ. 2310 999147 – Φαξ 2310 999131
Για όσους κοιτάνε τα ψιλά γράμματα υπάρχουν δύο τελείως διαφορετικοί ορισμοί:
α) Primary Health Care (που ο WHO το περιγράφει και σαν essential health care) Αφορά επιστημονικά έγκυρες και κοινωνικά αποδεκτές υπηρεσίες υγείας για όλους σε μια κοινότητα, αλλά σε κόστος που η κοινότητα μπορεί να επωμισθεί. Είναι η ΠΦΥ μιας υποανάπτυκτης χώρας χωρίς πρακτικά σύστημα υγείας.
β) Primary care (ως υποσύνολο ενός συστήματος υγείας) που περιλαμβάνει:
– General practice (με Γιατρούς, Νοσηλευτές, Βοηθούς και όχι «διοικητικούς», και επιπλέον άλλα επαγγέλματα υγείας: Φυσικοθεραπευτής, Μαία, Ψυχολόγος, Διαιτολόγος>)
– Nurse “Homes” (όπως τα σκανδιναβικά κέντρα)
– Dental Surgery
– Community Pharmacy
Το νομοσχέδιο συνεπώς φαίνεται ότι ακολουθεί τον πρώτο ορισμό που είναι η παροχή υπηρεσιών υγείας ΠΦΥ μετά από μια καταστροφή. Εξόφθαλμα φαίνεται γιατί περιλαμβάνει μόνο ιατρικές και υποστηρικτικές κοινωνικές υπηρεσίες. Μπορεί να επαγγέλλεται οδοντιατρική περίθαλψη αλλά ένας οδοντίατρος ανά 10.000 κόσμο δεν φτάνει ούτε καν για πρόληψη. Επίσης, η μεροληψία υπέρ του δημόσιου συστήματος τερματίζει στα ιδιωτικά φαρμακεία που θα τους δίνει το τοπικό ΚΕΛΠΝΟ προγράμματα πρόληψης. Να σημειώσω ότι τα κεντρα υγείας στην Κύπρο, στην Σκανδιναβία, στη Ρωσία έχουν και φαρμακείο που παρέχουν με μικρότερη ή μηδενική συμμετοχή τα φάρμακα στους πολίτες.
Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) αποτελεί τον βασικό πυλώνα του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Η αναδιοργάνωσή της είναι η καλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει η Πολιτεία στον τομέα της Υγείας, καθώς η εύρυθμη λειτουργία της είναι ευεργετική για τους πολλούς, τους λιγότερο προνομιούχους, και μέσω της πρόληψης των νοσημάτων επιτυγχάνεται σημαντική μείωση του συνολικού κόστους της περίθαλψης.
Κεντρικό ρόλο σε κάθε σύγχρονο σύστημα ΠΦΥ παίζει ο οικογενειακός γιατρός. Αυτός είναι ο πυρήνας του συστήματος, είτε είναι γιατρός του Κέντρου Υγείας, της Τοπικής Μονάδας Υγείας, του Περιφερειακού Ιατρείου, είτε είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Είναι αυτονόητο ότι οι ειδικότητες που μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτό το ρόλο είναι ο Παθολόγος και ο Γενικός Γιατρός για τους ενήλικες και ο Παιδίατρος για τα παιδιά. Κατά τη γνώμη μου αυτές οι τρεις ειδικότητες έχουν τα εφόδια και είναι αριθμητικά επαρκείς για να σηκώσουν το βάρος. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία τελικά είναι να δοθεί στον κάθε πολίτη, στην κάθε οικογένεια η δυνατότητα να επιλέξει ελεύθερα ανάμεσα στους γιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας της περιοχής του αυτόν που θα φροντίζει την Υγεία του, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για γιατρό του ΕΣΥ, του ΠΕΔΥ, ή αν πρόκειται για ιδιώτη. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργείται μία σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον πολίτη και το γιατρό, καθώς ο δεύτερος θα αποτελεί ελεύθερη επιλογή του πρώτου. Θα ενισχύεται, επίσης, το αίσθημα ευθύνης του γιατρού προς τον πολίτη που τον επέλεξε, και θα αποφεύγεται η άσκηση της Ιατρικής με τρόπο απρόσωπο και διεκπεραιωτικό. Θα λειτουργεί ευεργετικά η άμιλλα ανάμεσα σε γιατρούς του Δημοσίου και τους ιδιώτες, προς όφελος, τελικά, τόσο του πολίτη, όσο και της Πολιτείας. Η ετήσια αμοιβή τόσο του γιατρού της δημόσιας δομής, όσο και του ελεύθερου επαγγελματία που προσφέρει υπηρεσίες στην ΠΦΥ θα είναι συνάρτηση του αριθμού των πολιτών που τον επέλεξαν ως οικογενειακό τους γιατρό.
Εξυπακούεται ότι θα πρέπει να θεσμοθετηθούν κανόνες λειτουργίας, κριτήρια επιλογής και αποκλεισμού γιατρών, τρόποι αξιολόγησης του έργου των γιατρών με έλεγχο μετρήσιμων στόχων τόσο ως προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών (πχ εμβολιαστική κάλυψη, ποσοστά διακοπής καπνίσματος, ποσοστά ικανοποιητικής ρύθμισης χρόνιων νοσημάτων, μείωση των επισκέψεων σε εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων, μείωση των νοσηλειών χρονίως πασχόντων κ.α.), όσο και ως προς την οικονομική διαχείριση των πόρων που δαπανώνται για την παροχή αυτών των υπηρεσιών. Ως προς τον ποιοτικό έλεγχο των υπηρεσιών θα πρέπει να συγκεντρώνονται συγκεκριμένα στοιχεία ( πχ κάπνισμα, κατάχρηση αλκοόλ, τιμές λιπιδίων, Γλυκοζυλιωμένης Αιμοσφαιρίνης, τιμές Αρτηριακής Πίεσης, ποσοστό γυναικών με μαστογραφία μετά τα 40 έτη κτλ ). Τα δεδομένα που θα λαμβάνονται υπόψη μπορούν να καθοριστούν από επιστημονικές ομάδες ειδικών σε κάθε αντικείμενο. Ως προς την οικονομική διαχείριση, είναι λογικό σε κάθε πολίτη να αντιστοιχεί μία αναμενόμενη υγειονομική δαπάνη ανά έτος, ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, την καταγωγή, την περιοχή διαμονής, το επάγγελμα που ασκεί και άλλες παραμέτρους που μπορούν να καθοριστούν επιδημιολογικά. Όταν ο οικογενειακός γιατρός καταφέρνει να πιάνει τους υγειονομικούς στόχους σε μεγάλο ποσοστό των πολιτών που παρακολουθεί, και ταυτόχρονα να κρατά τη δαπάνη ανά πολίτη σε χαμηλότερα από το αναμενόμενο επίπεδα, ο γιατρός θα επιβραβεύεται οικονομικά από την Πολιτεία, ανάλογα με το βαθμό της επιτυχίας του. Όταν, αντίθετα, επανειλημμένα αποτυγχάνει στους υγειονομικούς στόχους, ή/και υπερβαίνει συστηματικά και σε σημαντικό βαθμό την αναμενόμενη δαπάνη ανά πολίτη, τότε θα πρέπει να δίνει εξηγήσεις σε επιτροπή γιατρών της Υγειονομικής Περιφέρειας, και, αν οι εξηγήσεις δεν είναι επαρκείς, θα αντιμετωπίζει κυρώσεις.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να εφαρμοστούν οι παραπάνω μηχανισμοί αξιολόγησης και ελέγχου είναι η καθολική εφαρμογή λεπτομερούς Ηλεκτρονικού Φακέλου Υγείας. Η τήρηση των ηλεκτρονικών στοιχείων και η επικαιροποίηση σε κάθε επίσκεψη θα είναι υποχρεωτική τόσο από τον οικογενειακό γιατρό, όσο και από οποιονδήποτε άλλο γιατρό επισκεφθεί ο πολίτης ( πχ επίσκεψη σε Εξωτερικό Ιατρείο Νοσοκομείου, νοσηλεία, επίσκεψη σε εξειδικευμένο ιδιώτη γιατρό ). Τα αποτελέσματα των παρακλινικών εξετάσεων θα πρέπει να εισάγονται στον Ηλεκτρονικό Φάκελο αυτοματοποιημένα από το εργαστήριο, χωρίς την παρέμβαση του θεράποντα, τόσο για λόγους ευκολίας του γιατρού, όσο και για λόγους διαφάνειας. Προτείνεται να πραγματοποιούνται δειγματοληπτικοί έλεγχοι της εγκυρότητας του Ηλεκτρονικού Φακέλου. Τα δεδομένα του φακέλου θα φυλάσσονται σε servers και θα είναι διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή μέσω internet στον οικογενειακό γιατρό, αλλά και σε κάθε άλλο γιατρό (ιδιώτη ή του Δημοσίου) που θα εξετάσει τον πολίτη, με τη συγκατάθεση, βεβαίως, του πολίτη (με τη χρήση ίσως κωδικού εισόδου που θα τον διαχειρίζεται ο πολίτης). Εννοείται ότι για να λειτουργήσει ο θεσμός του Ηλεκτρονικού Φακέλου Υγείας θα πρέπει να δοθεί τεράστια προσοχή ώστε το λογισμικό να είναι απόλυτα φιλικό στο χρήστη (δηλαδή το γιατρό), και τα δεδομένα που θα συλλέγονται να είναι ασφαλή.
Με την εφαρμογή των παραπάνω εξασφαλίζεται μία σειρά ωφελειών, τόσο για τον πολίτη, όσο και για την Πολιτεία, αλλά και τους γιατρούς.
1.Ο πολίτης επιλέγει ελεύθερα τον οικογενειακό γιατρό που επιθυμεί, εμπιστεύεται, και με τον οποίο αναπτύσσει μία μακροχρόνια σχέση. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούν να υπάρξουν διαμαρτυρίες γιατρών για αποκλεισμό από το σύστημα ΠΦΥ.
2.Λειτουργούν οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς στην παροχή υπηρεσιών ΠΦΥ, με αποτέλεσμα ο γιατρός να καταβάλει κάθε προσπάθεια να ικανοποιήσει τον πελάτη του.
3.Δημιουργούνται συνθήκες άμιλλας μεταξύ των γιατρών, είτε πρόκειται για ιδιώτες, είτε για γιατρούς δημόσιων δομών.
4.Θεσμοθετείται ο Ηλεκτρονικός Φάκελος Υγείας και αποκτά κεντρικό ρόλο, τόσο στη σωστή επικοινωνία μεταξύ των επιστημόνων υγείας ( γιατρών, φαρμακοποιών, φυσικοθεραπευτών κτλ), όσο και στη συλλογή δεδομένων που είναι απαραίτητα για την αντικειμενική αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του οικογενειακού γιατρού. Από την επεξεργασία, εξάλλου, των δεδομένων αυτών θα μπορούν να προκύπτουν χρήσιμα συμπεράσματα επιδημιολογικά και δημογραφικά-οικονομικά.
5.Επομένως, με βάσει τα ανωτέρω, για πρώτη φορά εισάγεται αντικειμενικό σύστημα αξιολόγησης των γιατρών με βάση μετρήσιμα στοιχεία.
6.Περιορίζονται φαινόμενα διαφθοράς, αφού με τη σύγκριση της ετήσιας δαπάνης για την Υγεία των πολιτών που παρακολουθεί ο κάθε οικογενειακός γιατρός με την αναμενόμενη ετήσια δαπάνη που έχει υπολογισθεί όπως περιγράφεται παραπάνω, είναι εφικτό να επιβραβευτούν οι γιατροί που είναι συνετοί οικονομικά και να ελεγχθούν αυτοί που έχουν σοβαρές υπερβάσεις.
Παναγιώτης Γεωργαντάς
Επιμελητής Α’ Παθολογίας,
ΓΝ Σπάρτης
Η ανακουφιστική φροντίδα παρέχεται διεθνώς από διεπιστημονική ομάδα, σε ασθενείς με απειλητικό για τη ζωή τους νόσημα (που συχνά είναι χρόνιο, πχ καρκίνος, νευρολογικές παθήσεις κλπ) και υποστηρίζει/εκπαιδεύει την οικογένεια/φροντιστή στη φροντίδα του πάσχοντος. Η φροντίδα αυτή μπορεί να παρέχεται στο σπίτι, σε κέντρο ημέρας ή σε εξειδικευμένο ξενώνα (hospice) και στη μορφή της αυτή αποτελεί υπηρεσία πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Επιπλέον παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα γιατί συχνά απευθύνεται σε ασθενείς κλινήρεις, σε πολύ βαρειά κατάσταση, μεγάλη συνοσηρότητα που σε μεγάλο ποσοστό πεθαίνουν. Πολλοί από τους ασθενείς έχουν εξαντλήσει τη θεραπεία με στόχο την ίαση και έχουν ανάγκη από αντιμετώπιση των συμπτωμάτων τους (μεγάλος πόνος, έμετοι, σύγχυση κλπ)στο σπίτι.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα εισαγωγικά αυτά σχόλια για την εξειδικευμένη αυτή πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας θα ήθελα να επισημάνω τα ακόλουθα:
Άρθρο 1 παρ. 2.θ. Περιγράφεται «παροχή ανακουφιστικής και παρηγορητικής φροντίδας» Η έκφραση είναι παραπλανητική ως να πρόκειται για δύο διαφορετικές ή συμπληρωματικές φροντίδες. Η φροντίδα είναι μία και αφορά τον Αγγλοσαξωνικό όρο «palliative care». Οι υπάρχουσες δομές Ανακουφιστικής Φροντίδας στην Ελλάδα (ΓΑΛΙΛΑΙΑ και ΜΕΡΜΝΑ) χρησιμοποιούν τον όρο «Ανακουφιστική Φροντίδα» όπως περιγράφεται και στο μοναδικό άρθρο νόμου για τον τομέα αυτό Ν. 3106/2003 άρθρο 17 αλλά και στη σχετική Δι Υπουργική απόφαση ΔΥ8 Β/Οικ 89126, ΦΕΚ1534 Β/17.8.2007.
Προτείνεται να απαλειφθεί ο όρος παρηγορητική
Με αφορμή το πρώτο άρθρο του σχεδίου νόμου θα θέλαμε να σας υπενθυμίσουμε την δέσμευσή σας για την συμμετοχή της Ομοσπονδίας μας στον διάλογο για τον σχεδιασμό της ΠΦΥ και όχι στην κατ’ άρθρον αποσπασματική έκφραση των απόψεών μας. Η συμμετοχή στον σχεδιασμό όλων των εμπλεκομένων,φορέων και συλλογικών οργάνων των παρόχων και των χρηστών,και γιατί όχι και η συναίνεση, ίσως να έβγαζε την πολύπαθη ΠΦΥ από το τέλμα που είναι βυθισμένη εδώ και πολλά χρόνια. Ελπίζουμε ότι δεν ολοκληρώνεται η διαβούλευση, με την «ηλεκτρονική συζήτηση» για ένα τόσο σοβαρό θέμα
παράγραφος η προβλέπονται υπηρεσίες αποκατάστασης οι οποίες παρέχονται από ομάδα αποκατάστασης όπου εξ ορισμού συμμετέχει και συντονίζει ιατρός Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης η δε ομάδα αποκατάστασης αποτελείται από φυσικοθεραπευτή εργοθεραπευτή νοσηλευτή αποκατάστασης, λογοθεραπευτή κοινωνικό λειτουργό τεχνικό ορθοτικών ή προσθετικών μηχανημάτων, ψυχολόγο κτλ.
Στόχοι: ελεύθερη επιλογή θεράποντα /διαχείριση ασθενή /παραπομπή σε εξειδικευμένη φροντίδα /χρηματοδότηση κλειστού προϋπολογισμού υγείας.
Καθιέρωση ΚΑΡΤΑΣ ΥΓΕΙΑΣ με αποκλειστική χρήση την εξόφληση ιατρικών επισκέψεων, εργαστηριακών εξετάσεων, φυσιοθεραπειών κλπ) με ελεύθερη επιλογή παρόχου, που θα πιστώνεται ετήσια με το αναλογούν ποσό για ΠΦΥ από τον κρατικό προϋπολογισμό σύμφωνα με την ηλικία. Για πολίτες με χρόνια νοσήματα θα πιστώνεται αυξημένο ποσό. Σε περίπτωση υπερκατανάλωσης ιατρικών υπηρεσιών τη διαφορά από την αρχική ετήσια πίστωση την καταβάλλει ιδιωτικά. Σε περίπτωση υπολοίπου στην κάρτα, το ποσό αυτό πιστώνεται τον επόμενο χρόνο κοκ. Λόγω του ατομικού και εθνικού κλειστού προϋπολογισμού καταργείται τόσο η υπερπροσφορά ιατρικών υπηρεσιών όσο και η υπέρβαση δαπανών υγείας του κρατικού προϋπολογισμού. Ο ασθενής/πολίτης γίνεται αποκλειστικός διαχειριστής των δημοσίων χρημάτων, που του αναλογούν για την υγεία του, επιλέγοντας παράλληλα τον προσωπικό του οικογενειακό ιατρό με 24ώρη κάλυψη.
Σε περίπτωση μη παραπομπής από τον οικογενειακό ιατρό σε δευτεροβάθμιο νοσηλευτήριο ή ειδικό ιατρό και υφίσταται τέτοια ανάγκη, η παροχή υπηρεσιών υγείας δεν χρεώνεται στην κάρτα υγείας (διασφαλίζοντας την επιλογή του ασθενή για εξειδικευμένη φροντίδα) και επιβαρύνεται η δευτεροβάθμια περίθαλψη.
Παροχή ΠΦΥ και σε ιδιωτικά ιατρεία, πολυιατρεία που λειτουργούν με συγκεκριμένες προδιαγραφές του Υπ. Υγείας. Τόσο ο γενικός ιατρός όσο και ο ειδικευμένος ιατρός έχοντας τη δυνατότητα να είναι ανταγωνιστικός στην παροχή υπηρεσιών του βελτιώνει τις παροχές του μέσω αύξησης των προσερχομένων ασθενών, οπότε δεν χρειάζεται να μεταναστεύσει στο εξωτερικό για καλύτερους όρους απασχόλησης.
Ο σύλλογος Γενικών Ιατρών Κέρκυρας θα ήθελε,να τονίσει τα εξής:
• Είμαστε σύμφωνοι με την προσπάθεια να εφαρμοστεί για πρώτη φορά ένα δημόσιο σύστημα ΠΦΥ σε αστικά κέντρα με τον θεσμό του οικογενειακού ιατρού και της ομάδας υγείας, με καθολική κάλυψη των πολιτών και οργανωμένο σύστημα παραπομπών σε δευτεροβάθμιες δομές. Συμφωνούμε με τις αρμοδιότητες που καλείται να αναλάβει ο οικογενειακός ιατρός όσον αφορά την πρόληψη, την περίθαλψη, την προαγωγή υγείας και την αποκατάσταση των ασθενών του. Θα επιθυμούσαμε μικρότερο αριθμό ασθενών ανά ιατρό (έως 2000) σύμφωνα με την διεθνή εμπειρία και πρακτική, ώστε να είναι πιο αποτελεσματικός στον ρόλο του.
• Διαφωνούμε με την μετακίνηση ιατρών που εργάζονται σε ΚΥ στα νοσοκομεία για να συμμετέχουν σε εφημερίες. Θεωρούμε ότι κάτι τέτοιο θα στερήσει για μία ακόμα φορά απαραίτητο προσωπικό από την πρωτοβάθμια προς όφελος των νοσοκομείων, ενώ πιθανώς να αποτελέσει αντικίνητρο για ιατρούς που επιθυμούν να εργαστούν στην πρωτοβάθμια, αλλά όχι στο νοσοκομείο. Άλλωστε, η Γενική Ιατρική αποτελεί ειδικότητα εξωνοσοκομειακή, δεν υπάρχει στο νοσοκομείο αντίστοιχο με την ειδικότητα τμήμα, ενώ καλό θα ήταν να δοθεί η δυνατότητα στους γενικούς ιατρούς να επιτελέσουν απερίσπαστοι το ρόλο τους στην κοινότητα.
• Ο νόμος θα πρέπει να ρυθμίζει με σαφήνεια θέματα παραπομπών από την πρωτοβάθμια στην δευτεροβάθμια περίθαλψη. Επίσης, οφείλει να προβλεφθεί ειδική εκπαίδευση για το λοιπό προσωπικό προτού αυτό μπορέσει να αναλάβει επιπλέον ρόλους.
• Οι εργασιακές σχέσεις και η αποζημίωση των ιατρών που θα στηρίξουν το σύστημα πρέπει να είναι περισσότερο σαφείς, ώστε να υπάρξουν κίνητρα για προσέλκυση νέων ιατρών.
Τέλος, θεωρούμε απαραίτητη την εξασφάλιση μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης της μεταρρύθμισης, ώστε να υπάρχει εγγύηση της εφαρμογής του συστήματος.
Με εκτίμηση
Ο πρόεδρος Η γραμματέας
Φοίβος Κακαβίτσας Σοφία Παναγιωτίδου
Παράγραφος 2:
Ένα τεράστιο πεδίο πρόληψης στα παιδιά είναι στα σχολεία. Και τα παιδιά βιώνουν άσχημα τις επισκέψεις σε μονάδες υγείας. Η πρόληψη στα σχολεία (που είναι και ένα τεράστιο πεδίο του επισκέπτη υγείας του 13ου άρθρου) απουσιάζει παντελώς. ΠΦΥ χωρίς αγωγή υγείας και πρόληψη στα παιδιά είναι ανέκδοτο. Ένα μεγάλο τμήμα της ΠΦΥ πρέπει να γίνεται στα σχολεία με θέσπιση κινητής μονάδας υγείας και πρόληψης με προσωπικό που γυρνά τα σχολεία.
Η παροχή επείγουσας προνοσοκομειακής φροντίδας ΔΕΝ είναι αντικείμενο της ΠΦΥ. Επιτρέπεται για δύο λόγους: α) Σε απομακρυσμένες περιοχές για οικονομίες κλίμακας και σε κακοσχεδιασμένες υπηρεσίες υγείας για να βουλώσεις τα στόματα των πολιτών “βαπτίζοντας” επείγοντα τα χρόνια προβλήματα υγείας. Στα αστικά κέντρα που μπορείς να έχεις ξεχωριστά κέντρα ΤΕΠ είναι απλά τρόπος να αποδιοργανώσεις τις μονάδες υγείας και να μειώσεις την απόδοση τους.
Ο ΠΣΕΥ είναι ο Πανελλήνιος Σύλλογος Επισκεπτών Υγείας Ελλάδος και είναι ΝΠΔΔ. Κλάδος με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα για προγράμματα και δράσεις Αγωγής και Προαγωγής Υγείας στην κοινότητα βάση του Π.Δ. 351,ΦΕΚ159Α’/1989. Όπως καταλαβαίνεται αγαπητοί του ΄΄ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ/ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ΄΄ ότι δεν χρειάζεται να ανησυχείτε διότι δεν παραχωρούνται δράσεις στον ιδιωτικό τομέα, αλλά σε επιμελητηριακό όργανο κλάδου που εργάζεται ενεργά στην ΠΦΥ όλα τα χρόνια ύπαρξης του.
άρθρο 1 (παράγραφος η):
Είναι πολύ θετικό που περιλαμβάνονται οι υπηρεσίες αποκατάστασης και στην ΠΦΥ.
Συμφωνώ με όλες τις παρατηρήσεις που έγιναν από την Ελληνική Εταιρεία Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης.
Οι υπηρεσίες αποκατάστασης θα πρέπει να ενσωματώνονται μεταξύ πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας των συστημάτων υγείας, (βλ: σελ.v, Rehabilitation in health systems, © World Health Organization 2017: http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/254506/1/9789241549974-eng.pdf ).
Οι υπηρεσίες αποκατάστασης αναφέρονται στην ομάδα αποκατάστασης στην οποία εξορισμού συμμετέχει και συντονίζει ο ειδικός ιατρός Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης (ΦΙΑπ). Η ομάδα αποκατάστασης στο κέντρο της έχει το άτομο με αναπηρία και τις ιδιαίτερες του ανάγκες (βλ.ICF: http://www.who.int/classifications/drafticfpracticalmanual2.pdf?ua=1 )
και πλαισιώνεται από τον ειδικό ιατρό ΦΙΑπ και τους θεραπευτές, με άλλοτε άλλη ειδικότητα ανάλογα το περιστατικό (ειδικό νοσηλευτή, φυσικοθεραπευτή, γυμναστή, εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, ορθωτίστα, προσθετίστα, recreational therapist, κ.λ.π.)
Τα άτομα με αναπηρία στα πλαίσια της ΠΦΥ θα πρέπει να μπορεί να παραπέμπονται σε εξειδικευμένες υπηρεσίες αποκατάστασης που θα καλύπτουν όλες τις ανάγκες τους, (βλ: Community-Based Rehabilitation: CBR guidelines, © World Health Organization 2010: http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/44405/7/9789241548052_health_eng.pdf ).
Πολύ σημαντική η πολιτική αυτή πρωτοβουλία από το Υπουργείο Υγείας. Θεωρούμε επιβεβεβλημένη σε αυτή την συγκυρία την αλλαγή στην ΠΦΥ.
Όσο αφορά το άρθρο 1, προτείνουμε στην παράγραφο 2, οι υπηρεσίες του οικογενειακού προγραμματισμού να διαχωριστούν από τις υπηρεσίες μάνας παιδιού, γιατί απευθύνονται σε διαφορετικούς πληθυσμούς και διαφορετικοί επαγγελματίες υγείας έχουν επαγγελματικά δικαιώματα αναφορικά με αυτά τα γνωστικά αντικείμενα.
Σύλλογος Επιστημόνων Μαιών-Μαιευτών Αθήνας
Ένα βασικό σημείο που πρέπει να θίξουμε είναι ότι κρίνεται αναγκαία η προσθήκη άρθρου για την διαχείριση των χρόνιων παθήσεων ή να αναφερθεί ρητά ότι οι χρόνιοι πάσχοντες εξαιρούνται από το υπό διαμόρφωση σύστημα ΠΦΥ.
Στην χώρα μας, είναι αναπτυγμένα στα δημόσια νοσοκομεία, κέντρα αναφοράς χρόνιων παθήσεων είτε ως κλινικές, είτε ως τμήματα, που παρακολουθούν χρόνια πάσχοντες όπως οι αιμοκαθαιρόμενοι νεφροπαθείς (ΜΤΝ), οι μεταμοσχευμένοι συμπαγών οργάνων (κλινικές μεταμοσχεύσεων), οι αιμορροφιλικοί, οι θαλασσαιμικοί κ.α. Επίσης είναι αναπτυγμένες στον ιδιωτικό τομέα ειδικές μονάδες υγείας για την παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών υγείας και παροχής θεραπευτικών σχημάτων, όπως είναι η υποκατάσταση της νεφρικής λειτουργίας με τακτικό πρόγραμμα αιμοκάθαρσης στις ΜΤΝ και στις ΜΧΑ. Ο χρόνια πάσχοντας τόσο για την συνέχιση της θεραπείας του, όσο και για έκτακτα περιστατικά απευθύνεται αμέσως στο κέντρο παρακολούθησής του, όπου το ανθρώπινο δυναμικό είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το περιστατικό με βάση τα χαρακτηριστικά του πάσχοντα, ενώ μόνο σε επείγουσες περιπτώσεις απευθύνεται στα εφημερεύοντα νοσοκομεία.
Για παράδειγμα, ένας μεταμοσχευμένος νεφρού με λοίμωξη, για την αντιμετώπιση του περαστικού απευθύνεται αμέσως στο μεταμοσχευτικό κέντρο που τον παρακολουθεί, διότι εάν καθυστερήσει σε άλλες διαδρομές ή σταθμούς της ΠΦΥ, τότε ο χαμένος χρόνος και η μη εξειδικευμένη περίθαλψη, μπορεί να του κοστίσει το μόσχευμα ακόμη και τη ζωή του. Επίσης ένας αιμοκαθαρόμενος που παρουσιάζει συμπτώματα υπερκαλιαιμίας, πρέπει αμέσως να μεταβεί στο κέντρο που υποβάλλεται σε τακτικό πρόγραμμα αιμοκάθαρσης, προκειμένου να συνδεθεί άμεσα στο μηχάνημα αιμοκάθαρσης για την μείωση των επιπέδων καλίου στο αίμα.
Με βάση τα παραπάνω, είναι αναγκαία η ένταξη και τα κέντρα χρόνιων παθήσεων (ΚΧΠ) τόσο του δημόσιου όσου και του ιδιωτικού τομέα στην ΠΦΥ, έτσι ώστε οι χρόνιοι πάσχοντες να έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένες υπηρεσίες υγείας χωρίς εμπόδια, ενδιάμεσους σταθμούς και καθυστερήσεις, ενώ ταυτόχρονα θα διευκολυνθεί η κίνηση τους στο σύστημα. Ο χρόνια πάσχοντας κατά βάση είναι πολυπαραγοντικός και χρειάζεται υποστηρικτικές υπηρεσίες υγείας (οδοντιατρική περίθαλψη), αποκατάστασης, και κοινωνικής υποστήριξης.
Ως εκ τούτου είναι αναγκαία η διασύνδεση των ΚΧΠ με τις δομές του συστήματος της ΠΦΥ. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί η διαδικασία επικοινωνίας των ΚΧΠ με τα κέντρα υγείας, τα Το.ΜΥ κ.λ.π, με τους συντονιστές των Το Π.Φ.Υ και την αξιοποίηση των πληροφοριακών συστημάτων. Για παράδειγμα ένας αιμοκαθαρόμενος που έχει ανάγκη για υπηρεσίες αποκατάστασης ή ψυχολογικής υποστήριξης, ή οδοντιατρικά θέματα, η διαδρομή πρόσβασης στις υπηρεσίες αυτές, θα πρέπει εξ αρχής να είναι καθορισμένες από τον θεράποντα ιατρό στο ΚΧΠ που τον παρακολουθεί.
Επίσης είναι δυνατό, ιατροί των ΚΧΠ να αναλάβουν και ρόλο οικογενειακού ιατρού, προκειμένου να διευκολύνουν την κίνηση των πασχόντων που παρακολουθούν σε τακτικό πρόγραμμα.
Ένα ακόμη σημείο που πρέπει να τονίσουμε, είναι η λήψη μέτρων για την καθολική πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία σε όλους τους χώρους που παρέχονται υπηρεσίες υγείας και σε όλους τους διαδικτυακούς τόπους αυτών με την οριζόντια ενσωμάτωση των αρχών «Σχεδιασμός για όλους» σε όλες τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας.
Επιπρόσθετα, στο εν λόγω σχέδιο νόμου, υπάρχουν πολλές ασάφειες, ελλείψεις και δυσκολίες εφαρμογής. Αναφέρουμε ενδεικτικά μερικά από τα σημεία που έχουν εντοπιστεί και τα οποία αφορούν στα εξής σημεία:
1. Βασικό χαρακτηριστικό της πρωτοβάθμιας φροντίδας είναι η πρόληψη, στο σχεδιασμό της οποίας πρέπει να εντάσσεται η τοπική αυτοδιοίκηση, όμως τα ιατρεία που λειτουργούν στους δήμους δεν αναφέρονται πουθενά.
2. Δεν αναφέρεται η σταθερή χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας, με αποτέλεσμα να μην διασφαλίζεται η συνεχής λειτουργία της.
3. Δεν εξασφαλίζεται η ελεύθερη επιλογή ιατρού από τον ασθενή, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτή η διαρκής παρακολούθηση του ασθενούς με χρόνια πάθηση από το θεράποντα ιατρό του.
4. Δεν αναφέρεται πουθενά η στελέχωση της υπηρεσίας Αποκατάστασης με ιατρό Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης, ο οποίος πρέπει να συμμετέχει και να συντονίζει την ομάδα που αποτελείται από επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων όπως νοσηλευτή, φυσικοθεραπευτή, γυμναστή, εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, ψυχολόγο κ.α. και η οποία πρέπει να κινητοποιείται ολόκληρη προκειμένου να είναι αποτελεσματικό το έργο της.
5. Στη στελέχωση των Κέντρων Υγείας απουσιάζουν ειδικότητες όπως, τεχνικής υποστήριξης, υποστήριξης υποδομών, καθαριότητας, φύλαξης, οδηγών κ.α. χωρίς τις οποίες δεν μπορούν να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες.
Άρθρο 1, παρ.2
Προσθήκη:
ιγ) Ανάπτυξη προγεννητικού ελέγχου για παθήσεις των οφθαλμών και συμβουλευτική στήριξη των οικογενειών, καθώς και πρώιμη παρέμβαση αμέσως μετά τη γέννηση ενός παιδιού με οπτική αναπηρία.
Άρθρο 1 (παράγραφος η: προβλέπονται υπηρεσίες αποκατάστασης: οι υπηρεσίες αποκατάστασης αναφέρονται στην ομάδα αποκατάστασης στην οποία εξορισμού συμμετέχει και συντονίζει ο ιατρός Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης (ΦΙΑπ). Η ομάδα αποκατάστασης συνίσταται με επίκεντρο το άτομο με αναπηρία και τους προσφιλείς οικείους του, από τους: ιατρό ΦΙΑπ, νοσηλευτή, φυσικοθεραπευτή, γυμναστή, εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό και κατά περίπτωση ορθωτίστα, προσθετίστα, κ.λ.π.
Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα οι υπηρεσίες αποκατάστασης παρέχονται σε δομές κλειστής νοσηλείας (σε οξεία, υποξεία και χρόνια φάση), ανοιχτής ημερήσιας νοσηλείας (στην υποξεία και χρόνια φάση), στην κοινότητα (στην υποξεία και χρόνια φάση)και σε δομές διάφορων βαθμίδων, δηλ. η ομάδα είναι πλήρης σε ένα κεντρικό επίπεδο, αλλά δεν εκφράζεται για κάθε ασθενή με όλα τα μέλη της, στο σπίτι (home rehabilitation).
Οι υπηρεσίες σε επίπεδο κοινότητας και στο σπίτι θα πρέπει να έχουν σαν βάση την πλήρη ομάδα αποκατάστασης αλλά κατά περίπτωση ασθενούς να κινητοποιείται όλη ή εν μέρει η ομάδα αποκατάστασης.
Έχει γίνει πρόταση στο παρελθόν για την ΠΦΥ να υπάρχουν ιατροί ΦΙΑπ τουλάχιστον ανά υγειονομική περιφέρεια.
Είναι αναγκαία η προσθήκη άρθρου για την διαχείριση των χρόνιων παθήσεων ή να αναφερθεί ρητά ότι οι χρόνιοι πάσχοντες εξαιρούνται από το υπό διαμόρφωση σύστημα ΠΦΥ.
Στην χώρα μας είναι αναπτυγμένα στα δημόσια νοσοκομεία κέντρα αναφοράς χρόνιων παθήσεων είτε ως κλινικές, είτε ως τμήματα, που παρακολουθούν χρόνια πάσχοντες όπως οι αιμοκαθαρόμενοι νεφροπαθείς (ΜΤΝ), οι μεταμοσχευμένοι συμπαγών οργάνων (κλινικές μεταμοσχεύσεων), οι αιμορροφιλικοί, οι θαλασσαιμικοί κ.α. Επίσης είναι αναπτυγμένες στον ιδιωτικό τομέα ειδικές μονάδες υγείας για την παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών υγείας και παροχής θεραπευτικών σχημάτων, όπως είναι η υποκατάσταση της νεφρικής λειτουργίας με τακτικό πρόγραμμα αιμοκάθαρσης στις ΜΤΝ και στις ΜΧΑ. Ο χρόνια πάσχοντας τόσο για την συνέχιση της θεραπείας του, όσο και για έκτακτα περιστατικά απευθύνεται αμέσως στο κέντρο παρακολούθησης του, όπου το ανθρώπινο δυναμικό είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το περιστατικό με βάση τα χαρακτηριστικά του πάσχοντα, ενώ μόνο σε επείγουσες περιπτώσεις απευθύνεται στα εφημερεύοντα νοσοκομεία.
Για παράδειγμα ένας μεταμοσχευμένος νεφρού με λοίμωξη απευθύνεται αμέσως στο μεταμοσχευτικό κέντρο που τον παρακολουθεί για την αντιμετώπιση του περαστικού. Εάν καθυστερήσει σε άλλες διαδρομές ή σταθμούς της ΠΦΥ, τότε ο χαμένος χρόνος και η μη εξειδικευμένη περίθαλψη μπορεί να του κοστίσει το μόσχευμα ακόμη και την ζωή του. Επίσης ένας αιμοκαθαρόμενος που παρουσιάζει συμπτώματα υπερκαλιαιμίας πρέπει αμέσως να μεταβεί στο κέντρο που υποβάλλεται σε τακτικό πρόγραμμα αιμοκάθαρσης, προκειμένου να συνδεθεί άμεσα στο μηχάνημα αιμοκάθαρσης για την μείωση των επιπέδων καλίου στο αίμα.
Με βάση τα παραπάνω είναι αναγκαία η ένταξη και τα κέντρα χρόνιων παθήσεων (ΚΧΠ) τόσο του δημόσιου όσου και του ιδιωτικού τομέα στην ΠΦΥ, έτσι ώστε οι χρόνιοι πάσχοντες να έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένες υπηρεσίες υγείας χωρίς εμπόδια, ενδιάμεσους σταθμούς (gate keeping) και καθυστερήσεις, ενώ ταυτόχρονα θα διευκολυνθεί η κίνηση τους στο σύστημα. Ο χρόνια πάσχοντας κατά βάση είναι πολυπαραγοντικός και χρειάζεται υποστηρικτικές υπηρεσίες υγείας (οδοντιατρική περίθαλψη), αποκατάστασης, και κοινωνικής υποστήριξης. Ως εκ τούτου είναι αναγκαία η διασύνδεση των ΚΧΠ με τις δομές του συστήματος της ΠΦΥ. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό είναι απαραίτητο να περιγραφεί η διαδικασία επικοινωνίας των ΚΧΠ με τα κέντρα υγείας ή τα Το.ΜΥ κ.λ.π, με τους συντονιστές των Το.Π.Φ.Υ και την αξιοποίηση των πληροφοριακών συστημάτων. Για παράδειγμα ένας αιμοκαθαρόμενος που έχει ανάγκη για υπηρεσίες αποκατάστασης ή ψυχολογικής υποστήριξης, η οδοντιατρικά, η διαδρομή πρόσβασης στις υπηρεσίες αυτές θα πρέπει εξ αρχής να είναι καθορισμένες από τον θεράποντα ιατρό στο ΚΧΠ που τον παρακολουθεί.
Επίσης είναι δυνατό ιατροί των ΚΧΠ να αναλάβουν και ρόλο οικογενειακού ιατρού, προκειμένου να διευκολύνουν την κίνηση των πασχόντων που παρακολουθούν σε τακτικό πρόγραμμα.
Η δυνατότητα ίδρυσης μονάδων ημερήσιας νοσηλείας στο δημόσιο πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας, πρέπει να μελετηθεί με σοβαρότητα.
Ο σχεδιασμός ενός συστήματος ΠΦΥ, πρέπει να χαρακτηρίζεται από όραμα που θα στοχεύει στην δωρεάν καθολική,ισότιμη και αποτελεσματική πρόσβαση όλων των κατοίκων της χώρας.
Πρόσβαση άμεση και ανεμπόδιστη στου γιατρούς ειδικοτήτων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ΠΦΥ πρέπει να είναι η Πρόληψη.Στο σχεδιασμό της πρόληψης πρέπει να εντάσσονται και άλλοι φορείς όπως πχ η τοπική αυτοδιοίκηση και υπουργεία.
Σχεδιασμός χωρίς Υγειονομικό Χάρτη των αναγκών δεν μπορεί να υπάρξει. Η Ελλάδα έχει «δύσκολα» γεωγραφικά χαρακτηριστικά και εξ ορισμού ένα σύστημα ΠΦΥ είναι δύσκολο να αποκτήσει ομοιογένεια. Η σύνταξη Υγειονομικού Χάρτη των αναγκών είναι από τη φύση του ένα δύσκολο και δαπανηρό εγχείρημα. Δυστυχώς μέχρι σήμερα καμία κυβέρνηση δεν έχει αγγίξει το θέμα. Ο Υγειονομικός Χάρτης είναι εκείνος που θα καθορίσει τις πραγματικές ανάγκες του προσωπικού και των κτιριακών υποδομών, οι οποίες είναι πολύ μεγαλύτερες από κάθε άλλη χώρα της ΕΕ. Χρειάζεται δε και αναθεώρηση του σχεδίου διακομιδών.
Χρειάζεται ασφαλής χρηματοδότηση του Συστήματος το οποίο στην πλήρη του εφαρμογή θα είναι «ακριβότερο» από άλλες χώρες της ΕΕ.
Χρειάζεται η πλήρης αξιοποίηση του υπάρχοντος προσωπικού, το οποίο βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο γνώσης και εμπειρίας. Η πρόσβαση σε εξειδικευμένο ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό είναι, που θα αναβαθμίσει την ποιότητα των υπηρεσιών και την ασφαλή αντιμετώπιση σε επίπεδο πρόληψης και θεραπείας.
Σε καμία περίπτωση ο ρόλος του γιατρού δεν πρέπει να υποβαθμιστεί. Κάθε εργαζόμενος και ομάδα εργαζομένων θα έχει οριοθετημένα καθήκοντα και υποχρεώσεις. Κανείς δεν θα εισέρχεται στο πεδίο του άλλου.
Η συμμετοχή των Συλλογικών Οργάνων, των επιστημόνων και εργαζομένων, στη διαμόρφωση του πλαισίου σε γενικό και ειδικό επίπεδο, πρέπει να είναι θεσμοθετημένη στο παρόν σχέδιο νόμου και να αναφέρεται με σαφήνεια και με ακρίβεια, ο ρόλος τους. Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος πρέπει να συμμετέχει και δια νόμου καθώς και οι δευτεροβάθμιες πανελλαδικές Ομοσπονδίες των εργαζομένων στο πρωτοβάθμιο σύστημα , όπως η ΠΟΣΕΥΠ ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ.
Η διαβούλευση πρέπει να διαρκέσει μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να μελετηθούν και τα επιμέρους ζητήματα που θα συνθέσουν όμως και την πραγματική ουσία. Αυτό θα ισχυροποιήσει το σχέδιο, ώστε να μην υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις στην εφαρμογή του.Η βεβιασμένη ψήφιση ενός νόμου θα αποδυναμώσει πλήρως την πρόθεση. Ας μη ξεχνάμε ότι υπήρξαν στο παρελθόν σχέδια και νόμοι που ουδέποτε εφαρμόστηκαν, ως ασκήσεις επί χάρτου.
Πιστεύω ότι μετά από μια πολύμηνη προετοιμασία με απαραίτητη προϋπόθεση την συμμετοχή των θεσμικών οργάνων θα αποτελέσει εγγύηση για την αποτελεσματικότητα και την εφαρμογή ενός νόμου που θα έχει βάσεις ισχυρές στη κοινωνία. Πολλά πρέπει να αφαιρεθούν και πολλά άλλα να προστεθούν και οι θεσμικοί φορείς των λειτουργών της υγείας έχουν τεκμηριωμένη άποψη.
Παναγιώτης Ψυχάρης Ορθοπαιδικός
Πρόεδρος ΠΟΣΕΥΠ ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ και ΣΕΥΠ ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ Αττικής
Μέλος ΔΣ ΙΣΑ και ΠΙΣ
Δελτίο Τύπου του Ι.Σ. Χαλκιδικής για το Νομοσχέδιο της Πρωτοβάθμιας
Πολύγυρος 21/4/2017
Η αλλαγή στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας αποτελεί σοβαρή και μείζονος σημασίας κοινωνική αλλαγή και σίγουρα είναι απαραίτητη .
Με μια πρώτη ματιά όσο προλάβαμε να το μελετήσουμε λόγω των στενών χρονικών πλαισίων της διαβούλευσης καταλήγουμε επιγραμματικά στα εξής και επιφυλασσόμαστε εάν κληθούμε να αναπτύξουμε λεπτομερέστερα τις απόψεις μας
1)Παραβίαση της αρχής της ισοτιμίας
Δεν διασφαλίζεται η ελεύθερη επιλογή ιατρού .
Οι Έλληνες πολίτες αναζητούν φροντίδα υγείας τόσο στο ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέας υγείας . Το παρόν νομοσχέδιο θέτει κανόνες ποιότητας και απόδοσης των υπηρεσιών υγείας μόνο στο δημόσιο και ξεχνά τους πολίτες που απευθύνονται στον ιδιωτικό τομέα. Αναρωτιόμαστε, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ενιαίοι κανόνες για όλους
ώστε όλοι οι πολίτες να απολαμβάνουν στοιχειώδης ποιοτικές υπηρεσίες όπου και εάν απευθύνονται; Μήπως ο ιδιωτικός τομέας δραστηριοποιείται σε άλλη χώρα και δεν αφορά την πολιτεία ;
2) Αδυναμία ενσωμάτωσης και διαχείρισης της παρούσας πραγματικότητας στον χώρο της υγείας που χαρακτηρίζεται από τα εξής
Άναρχο πλαίσιο διακίνησης ασθενών με αποτέλεσμα να είναι δαπανηρό και επώδυνο για τους πολίτες
Αυξημένο αριθμό αυτοαπασχολούμενων ιατρών κάποιοι με και κάποιοι χωρίς σύμβαση Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
Αυξημένο αριθμό αυτοαπασχολούμενων εξειδικευμένων ιατρών .
Ένδεια οικονομικών πόρων.
Υπέρ- εξειδικευμένο προσωπικό που αρνείται τις χαμηλές αμοιβές είτε σιωπηρά είτε φανερά.
Στο πρώτο ζήτημα το νομοσχέδιο θέτει ένα πλαίσιο κανόνων μόνο για το δημόσιο δίκτυο υγείας .
Στα υπόλοιπα ζητήματα θίγει με απολυταρχικό τρόπο βασικά επαγγελματικά δικαιώματα θέτει αδικαιολόγητα εκτός του σχεδιαζόμενου νέου μοντέλου Π.Φ.Υ., το σύνολο των ελευθέρων επαγγελματιών ιατρών που εδώ και χρόνια υπηρετούν και στηρίζουν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στη χώρα μας.
Η ανάγκη αποφυγής των εισαγόμενων περιορισμών στην άσκηση των επαγγελμάτων και την παροχή υπηρεσιών προκύπτει:
– Από τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 5 του Συντάγματος.
– Από τις διατάξεις του ν. 3919/2011, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει.
– Από τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου, και συγκεκριμένα από τις διατάξεις της Συνθήκης για ελευθερία εγκατάστασης, παροχής υπηρεσιών κ.ο.κ.
– Από το δικαίωμα του ασθενούς της ελεύθερης επιλογής γιατρού και του ιατρού της ελεύθερης παροχής ιατρικών υπηρεσιών χωρίς περιορισμούς να επιλέγουν γιατρό, ιατρικές υπηρεσίες ή φαρμακείο σε οποιαδήποτε χώρα της Ένωσης και χωρίς προέγκριση από το ταμείο τους. (Σχετικά άρθρο 20 του ν. 2071/1992 Φ.Ε.Κ. Α` 123 για τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής ιατρού και θεραπευτηρίου και άρθρο 47 της ΣυνθΕΕ για την αρχή της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.).
Ενδεικτικά, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (αποφάσεις του ΔΕΚ επί των υποθέσεων C – 384/08, Attanasio Group Slr, C-171/07 και C – 172/07, Apothekerkammer des Saarlandes και C – 94/04 και C – 202/04, Cipolla), κρίνει κατά περίπτωση, επιτρέποντας την επιβολή περιορισμών μόνο όταν δικαιολογούνται από λόγους θεραπείας επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος προσηκόντως αποδεδειγμένου. Το εθνικό μέτρο θα πρέπει, κατά το ΔΕΚ, να είναι κατάλληλο για την εξασφάλιση της υλοποίησης του επιδιωκόμενου σκοπού και να μη βαίνει πέραν αυτού που είναι αναγκαίο για την επίτευξη του σκοπού αυτού.
Θεωρούμε πως όλα τα παραπάνω προκύπτουν από την λάθος ιεράρχηση των δομικών αρχών του νομοσχεδίου που περιγράφονται στο άρθρο 1.
Ο συντάκτης θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την καθολικά δωρεάν περίθαλψη πιστεύοντας πως έτσι διασφαλίζει την υγεία των πολιτών ως κοινωνικό αγαθό θέτοντας έτσι δεύτερη την αρχή της Ισότιμης πρόσβασης των πολιτών.
Σκεπτόμενος με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να φτιάξει πρώτα απ’ολα ένα καθολικά δωρεάν σύστημα με δυσαρεστημένο προσωπικό και οριακή χρηματοδότηση και κατά δεύτερο ισότιμο !!! Λόγω αυτής της οπτικής αδυνατεί να συγκεράσει την παρούσα πραγματικότητα με το επιθυμητό . Οι δίκαιες κοινωνικές δομές δεν δομούνται βάσει του οικονομικού παράγοντα αλλά τον υπολογίζουν στην εφαρμογή του.
Προτείνουμε λοιπόν επί της αρχής
1)Την παράταση της διαβούλευσης και επίσημη συζήτηση σε θεσμικό επίπεδο με τους ενδιαφερόμενους φορείς
2)Οποιαδήποτε σύμβαση των αυτοαπασχολούμενων να είναι συλλογική μέσω του ΠΙΣ.
Ειδικότερα παραθέτουμε προτάσεις που μπορεί να βοηθήσουν στην επίλυση των παραπάνω προβλημάτων που θέτουμε .
1)Οικογενειακοί ιατροί να είναι γιατροί του ΕΣΥ , Γιατροί Συμβεβλημένοι με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ και γιατροί Πιστοποιημένοι με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. με διατιμημένη ανώτατη αμοιβή επίσκεψης .
2)Το ίδιο να ισχύει για τους εξειδικευμένους ιατρούς της πρωτοβάθμιας.
3)Τα πληθυσμιακά κριτήρια να μην ισχύσουν για μια μεταβατική περίοδο , να δοθούν προσωποπαγείς άδειες που δεν θα ανανεώνονται μετά το κλείσιμο του ιατρείου. Έτσι σε βάθος χρόνου η πολιτεία θα μπορέσει να επιτύχει τα πληθυσμιακά κριτήρια που θεωρεί πως χρειάζονται εναρμονίζοντας τις θέσεις ειδικότητας με τους ιατρούς που αποχωρούν.
3)Οι παραπομπές στους ειδικούς να ισχύουν μόνο για τους έκτακτους και πρώτο-διαγνωσμένους ασθενείς και όχι για τους χρόνιους που χρήζουν ειδικής παρακολούθησης.
4)Δικαίωμα παραπομπής , πέραν των επειγόντων απειλητικά για την ζωή , στις δευτεροβάθμιες δομές απ όλους τους ιατρούς δημόσιους και αυτοαποσχολούμενους.
5)Λίστα Ιατρών που θα μπορούν καλύπτουν τα πρόσκαιρα κενά του συστήματος.
6)Επιστημονική διασύνδεση εξειδικευμένων ιατρών (συμβεβλημένων και μη ) με τους ιατρούς της πρωτοβάθμιας όπου οι εξειδικευμένοι ιατροί θα παρέχουν συμβουλευτική για ζητήματα διάγνωσης και πρώτης αντιμετώπισης ενώ οι πρωτοβάθμιοι ιατροί θα παραπέμπουν τους ασθενείς στους διασυνδεδεμένους ειδικούς.
7) Να διασφαλιστεί η 24ωρη λειτουργία των Κ.Υ. ( τροποποίηση παρ.6 στο άρθρο 5)
8)Να διασφαλιστεί ότι ιατροί της πρωτοβάθμιας θα απασχολούνται αποκλειστικά στην πρωτοβάθμια και μόνο τροποποίηση άρθρου αρθ .5 παρ .4
9) Η συνταγογράφηση να είναι αποκλειστικό δικαίωμα των ιατρών.
10) Προγράμματα αγωγής και προαγωγής υγείας στην κοινότητα αφορούν όλες τις πληθυσμιακές ομάδες και όλες τις ειδικότητες της πρωτοβάθμιας και όχι μόνο τους παιδιάτρους όπως ορίζει το άρθρο 11.
11) Να μην υπάρξει αλλαγή της παρ. 5 του άρθρου 5 του ν. 4238/2014 διότι σε απομακρυσμένες περιοχές δεν υπάρχουν παιδίατροι .
12) Το άρθρο 17 δεν διασφαλίζει τον πάροχο υπηρεσιών υγείας από δημόσιο διασυρμό χωρίς αυτό να σημαίνει πως είμαστε ενάντια στον κοινωνικό έλεγχο.
Τέλος να προστεθεί η Τροπολογία-προσθήκη για τη ρύθμιση της αποπληρωμής των δεδουλευμένων πρόσθετων εφημεριών του Γ.Ν. Χαλκιδικής για το έτος 2015.
Συμπληρωματικές προτάσεις για την πρωτοβάθμια Περίθαλψη υγείας .
Συντάκτες
Πυρπασόπουλος Μάριος Παθολόγος – Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Χαλκιδικής
Τούλης Ευάγγελος Παθολόγος – Πρόεδρος Επαγγελματικής Ένωσης Παθολόγων Ελλάδος.
Στα πλαίσια της προσπάθειας της πολιτείας να αναβαθμίσει το σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας θεωρούμε πως πρέπει να καταθέσουμε τις απόψεις μας που προκύπτουν από την επαγγελματική μας εμπειρία. Βασικός σκοπός της παρούσας εισήγησης είναι να δώσει ένα πλαίσιο ιδεών προκειμένου να υπάρχει αρμονική και παράλληλη λειτουργία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα με την θέσπιση κοινών οργανωτικών και λειτουργικών κανόνων προκειμένου η παροχή πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας να είναι ίδια για όλους τους Έλληνες πολίτες .
Οι βασικές αρχές της που διέπουν την εισήγηση είναι οι εξής
1)Ίση μεταχείριση των πολιτών σε εθνικό επίπεδο με έναν ενιαίο εθνικό αλγόριθμο διαχείρισης ασθενών σε πρωτοβάθμιο επίπεδο ανεξάρτητου δημόσιου η ιδιωτικού φορέα.
2) Επιστημονική αναβάθμιση της παροχής πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας με συμπληρωματική συμβολή ειδικών ιατρών.
3) Ισότητα στην πρόσβαση όλων των πολιτών ανεξαρτήτως εισοδήματος.
4)Δυνατότητα επιλογής ιατρού.
5)Προώθηση σχέσεων εμπιστοσύνης ασθενούς και ιατρού.
Παρούσα κατάσταση
Στην χώρα μας υπάρχουν ήδη οι υποδομές για τη δημιουργία δημόσιου συστήματος πρωτοβάθμιας Φροντίδας (Κέντρα υγείας -αγροτικά ιατρεία -ιατρεία ΠΕΔΥ – Ιδιωτικά ιατρεία) το βασικό πρόβλημα είναι η συνεργασία και ο συντονισμός τους ως προς την διαχείριση των ασθενών σε κοινή βάση με αποτέλεσμα να υπάρχει άναρχη ροή ασθενών σε όλα τα επίπεδα του συστήματος υγείας. Ταυτόχρονα υπάρχει πληθώρα αυτοαπασχολούμενων που ασκούν πρωτοβάθμια εκτός πλαισίου. Σε αυτό το άναρχο τοπίο η κινητικότητα των πολιτών στο σύστημα υγείας είναι επώδυνη χρονοβόρα και δαπανηρή.
Με γνώμονα το συμφέρον του Έλληνα πολίτη πρωταρχικό μέλημα της πολιτείας είναι η ασφαλής και ανταποδοτική ιατρική αντιμετώπιση στα δίκτυα υγείας είτε δημόσια είτε ιδιωτικά. Αποτελεί λοιπόν αναγκαιότητα και προτεραιότητα η οριοθέτηση κοινών κανόνων σε όλα τα δίκτυα υγείας.
Αρχές λειτουργίας Δικτύου Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης
Η Λειτουργία του δικτύου βασίζεται στις εξής αρχές:
Λειτουργία τοπικών μονάδων υγείας ( όπως και σχεδιάζεται)
Οριοθέτηση κανόνων ροής των ασθενών (Αλγόριθμος χειρισμού ασθενών)
Στο πρωτοβάθμιο σύστημα συμμετέχουν όλοι οι ιατροί του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα με βασικό πυρήνα τους ιατρούς της πρωτοβάθμιας (Γενικούς ιατρούς – Παθολόγους – Παιδιάτρους ) υπό την επιστημονική ομπρέλα των ειδικοτήτων.
Ομοιογενής παροχή διοικητικών και επιστημονικών υπηρεσιών υγείας.
Η δομή και λειτουργία της πρωτοβάθμιας είναι ενιαία είτε για το δημόσιο σύστημα υγείας είτε για τον ιδιωτικό τομέα .
Θεσμοθέτηση οικογενειακού ιατρού ως ιατρού αναφοράς για συγκεκριμένο αριθμό πολιτών.
Προδιαγραφές και αρχές λειτουργίας Ιατρείων που ασκούν πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (Οι παρακάτω προδιαγραφές δεν είναι δεσμευτικές προτείνονται βάση επαγγελματικής εμπειρίας)
Όλα τα ιατρεία που ασκούν πρωτοβάθμια τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα θα πρέπει να έχουν κατ ΄ελάχιστο κοινή δομή και οργάνωση έτσι ώστε όλοι οι Έλληνες πολίτες να έχουν κοινή αντιμετώπιση όταν καταφεύγουν ή απευθύνονται για παροχή φροντίδας στο σύστημα υγείας .
1)Χωροταξικοί και λειτουργικοί κανόνες
Απλό Ιατρείο Πρωτοβάθμιας
1 Παθολόγος ή Γ. Ιατρός με δυνατότητα συστέγασης & 1 η 2 Παιδίατροι
1 νοσηλεύτρια /διοικητικός
Χώροι Εξεταστήριο Χώρος Υποδοχής Ισόγειο
Ενισχυμένο ιατρείο πρωτοβάθμιας
Βασική στελέχωση
2 Ιατροί Παθολόγοι
2 Γενικοί Ιατροί
2 Παιδίατροι
Χώροι
3 Ιατρεία (ένα ιατρείο ανά ειδικότητα )
Χώρος Αναμονής
Θάλαμος Βραχείας Νοσηλείας
Ισόγεια
Διοικητικό Προσωπικό (Δύο Γραμματείς)
Νοσηλευτικό Προσωπικό (Μια νοσηλεύτρια το ελάχιστο)
Οι παρούσες προδιαγραφές είναι οι ελάχιστες
Πολυϊατρεία Πρωτοβάθμιας
Στελέχωση
1β )Πολυϊατρείο Πρωτοβάθμιας
Βασική στελέχωση
2 Παθολόγοι ,
2 Γενικοί ιατροί,
2 Παιδίατροι,
1 Καρδιολόγοι,
1 Νευρολόγος,
1 Ψυχίατρος,
1 Χειρουργός,
1 Γυναικολόγος,
1 Ορθοπεδικός
(Μπορούν να προστεθούν και άλλες ειδικότητες και να συμμετέχουν ως 3 συστεγαζόμενοι ειδικοί ανά ειδικό ιατρείο)
Διοικητικό προσωπικό (3 γραμματείς)
Νοσηλευτικό Προσωπικό (2 Νοσηλεύτριες)
Βραχεία νοσηλεία
Ισόγειο
(Όσοι δεν ενταχθούν στα παραπάνω σχήματα να εκδοθούν προσωπαγείς άδειες λειτουργίας που δεν θα ανανεωθούν μετά την παύση λειτουργίας του ιατρείου .)
Λειτουργικοί Κανόνες
Βασικό Ωράριο: πρωινή και απογευματινή λειτουργία καθημερινές .
Το ιατρείο θα είναι περίπου υπεύθυνο για 10.000 ενήλικες και 2000 παιδιά.
Η κάλυψη τα Σαββατοκύριακα θα γίνεται τηλεφωνικά και σε περίπτωση επείγοντος αποστέλλεται στο πλησιέστερο κέντρο Υγείας μετά από τηλεφωνική και διαδικτυακή συνεννόηση του ιατρού.
Στα ιατρεία αυτά μπορούν να ασκούν υπηρεσία υπαίθρου οι προς ειδικότητα ιατροί .
Βασικό Αντικείμενο Ιατρών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας
Οι πρωτοβάθμιοι ιατροί είναι υπεύθυνοι για συγκεκριμένο αριθμό πολιτών μέχρι 2500 άτομα και οι παιδίατροι 1000 παιδιά.
Αντιμετώπιση Οξέων συμπτωμάτων μη απειλητικά για την ζωή των ασθενών
Ιατρική καθοδήγηση – παρακολούθηση ασθενών με χρόνια προβλήματα σε συνεργασία με τους ειδικούς θεραπευτές των ασθενών.
Παρακολούθηση -Καθοδήγηση – εκπαίδευση του υγιούς πληθυσμού για πρόληψη των συχνότερων νοσημάτων.
Διαχείριση και φροντίδα διακομιδής ασθενών με οξέα συμπτώματα απειλητικά για την ζωή.
Ενιαία διαδικασία παραπομπής σε δευτεροβάθμιες δομές (δημόσιες και ιδιωτικές) μέσω κοινής φόρμας της ΗΔΙΚΑ
Στελέχωση ιατρείων Πρωτοβάθμιας
Οικογενειακοί ιατροί
Ιατροί της πρωτοβάθμιας είναι Παθολόγοι , Γενικοί Ιατροί , Παιδίατροι . Μπορούν να είναι στο σύστημα με τις εξής σχέσεις
α)Ως ιατροί του Δημόσιου.
β)Ως συμβεβλημένοι ιατροί.
γ)Ως πιστοποιημένοι ελεύθεροι επαγγελματίες ιατροί .
Ειδικοί ιατροί και διασύνδεση με το Πρωτοβάθμιο Ιατρείο
Η αξιοποίηση της γνώσης και εμπειρίας των ειδικών ιατρών στην αντιμετώπιση των περιστατικών της πρωτοβάθμιας αποτελεί σημαντικό εργαλείο διότι α) ελαχιστοποιεί τις άσκοπες παραπομπές και β) εκπαιδεύει τον πρωτοβάθμιο ιατρό εμπλουτίζοντας τον με γνώση και εμπειρία.
Την παρούσα στιγμή το τοπίο είναι σχετικά περίπλοκο με δυο βασικά στοιχεία 1) Ένδεια χρηματικών πόρων και 2) Πληθώρα ειδικών ιατρών . Η βασική ιδέα της παρακάτω πρότασης στηρίζεται σε ένα είδος ανταλλαγής μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα που συνοψίζεται στο εξής
“ Βοήθησε με και θα σε βάλω στο δίκτυο μου όπου θα σου διανέμω τους ασθενείς ζητώντας ως αντάλλαγμα την συμβουλευτική υπηρεσία και ανώτερο όριο αμοιβής επίσκεψης ώστε να μην αποτελέσουν αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης ”.
Συγκεκριμένα
Το ιατρείο είναι Επιστημονικά διασυνδεδεμένο με ειδικούς ιατρούς δηλαδή ανά μονάδα πρωτοβάθμιας οι ειδικοί της περιοχής θα υποστηρίζουν επιστημονικά τους πρωτοβάθμιους ιατρούς
Οι προτεινόμενες ειδικότητες είναι Καρδιολόγοι -Πνευμονολόγοι – Γαστρεντερολόγοι-Ρευματολόγοι -Ενδοκρινολόγοι -Ορθοπεδικοί -Γυναικολόγοι – Ωρλ -Νευρολόγοι -Ψυχίατροι .
Οι ειδικοί ιατροί μετά από αίτηση τους στον αρμόδιο φορέα θα εντάσσονται στην λίστα των επιστημονικά διασυνδεδεμένων ειδικών ιατρών που θα καλύπτουν τόσο τα δημόσια όσο και τα ιδιωτικά ιατρεία πρωτοβάθμιας.
Θα παρέχουν εκ περιτροπής βάση μηνιαίου προγράμματος τηλεφωνικές ή διαδικτυακές συμβουλές για ζητήματα διάγνωσης και πρώτης αντιμετώπισης ανά πάσα στιγμή (stand by).
Οι ειδικοί ιατροί θα είναι είτε συμβεβλημένοι είτε πιστοποιημένοι.
Για λόγους ισονομίας οι συμβάσεις του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. θα κατανέμονται ισάριθμα ανά περιοχή κάλυψης του Ιατρείου πρωτοβάθμιας, θα είναι ετήσιες και θα μοιράζονται κυκλικά στους ιατρούς που το επιθυμούν. Eναλλακτικά ο ΕΟΠΥΥ μπορεί να διανέμει συγκεκριμένο αριθμό επισκέψεων ανά περιοχή και να μοιράζονται στους διασυνδεδεμένους ιατρούς ισάριθμα.
Οι συμβεβλημένοι ιατροί αμείβονται όπως προβλέπουν οι συμβάσεις του ΕΟΠΥΥ ενώ οι πιστοποιημένοι θα έχουν διατιμημένη αμοιβή τόσο για τις επισκέψεις όσο και για τις κλινικές πράξεις.
Οι ασθενείς που θα παραπεμφθούν για κλινική εκτίμηση σε ειδικό ιατρό θα διαλέγουν από την λίστα των επιστημονικά διασυνδεδεμένων του ιατρείου της περιοχής τους .
Εάν προκύψει χρόνιο ζήτημα ο ασθενής καταγράφεται στον ειδικό ιατρό τον οποίο έχει δικαίωμα να αλλάξει όποτε επιθυμεί.
Εάν ο ασθενής δεν θέλει να πάει σε ιατρό που είναι διασυνδεδεμένος με το ιατρείο τότε επιβαρύνεται ο ίδιος την επίσκεψη του ιατρού .
Σε ιδιωτικά Πρωτοβάθμια ιατρεία το δίκτυο θα εποπτεύεται από τους ιατρικούς συλλόγους
Σε ιδιωτικά πολυϊατρεία πρωτοβάθμιας η επιστημονική διασύνδεση θα γίνεται με τις ειδικότητες που δεν έχει το πολυϊατρείο κατά τον ίδιο τρόπο που γίνεται και με την βασική μονάδα πρωτοβάθμιας .
Οι ειδικοί στο πολυϊατρείο είναι υπεύθυνοι για την κάλυψη των ιατρών της πρωτοβάθμιας του πολυϊατρείου
Οικονομικό καθεστώς λειτουργίας Μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και αμοιβές ιατρών
Οι μονάδες υγεία είναι αμιγώς δημόσιες η ιδιωτικές με ενιαίους κανόνες συνεργασίας και διαχείρισης ασθενών σε όλη την επικράτεια .
Στις ιδιωτικές μονάδες μπορεί να συμβαίνουν τα εξής
Η ανώτατη αμοιβή να είναι διατιμημένη μέχρι ένα ποσό που ορίζει το κράτος (Η διατίμηση ισχύει για τους καταγεγραμμένους ασθενείς) .
Δυνατότητα σύμβασης με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. εάν δεν καλύπτεται από το δημόσιο δίκτυο η περιοχή .
Οι ειδικοί ιατροί που είναι διασυνδεδεμένοι αμείβονται ως εξής
Οι συμβεβλημένοι όπως ορίζει η σύμβαση με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
Οι πιστοποιημένοι με διατιμημένες πράξεις και αμοιβές .
Οι ειδικοί ιατροί που είναι διασυνδεδεμένοι αμείβονται το ίδιο τόσο στο δημόσιο όσο και ιδιωτικό δίκτυο.
Η διατιμημένες αμοιβές θα καθορίζονται σε συνεργασία με τον ΠΙΣ και θα ακολουθούν το οικονομικό πνεύμα της εποχής και τις μέσες αμοιβές των αυτοαπασχολούμενων.
Αρχές ενιαίας παροχής υπηρεσίας
Για να είναι στοιχειωδώς ενιαία η παροχή υγείας θα πρέπει να συμβαίνουν τα εξής:
Κοινές πρακτικές για τα συνήθη νοσήματα στα πλαίσια των διεθνών οδηγιών γεγονός που έχει αρχίσει να πραγματοποιείται με την εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων και θεσμοθέτηση της διά βίου μάθηση των ιατρών.
Συνέχεια στην αγωγή και παρακολούθηση χρονίων ασθενών που διασφαλίζεται με τον ενιαίο φάκελο του ασθενούς (κάρτα υγείας ασθενούς)
Διαφύλαξη της υγείας των πολιτών η οποία εξασφαλίζεται με την σωστή διαχείριση ανά μονάδα υγείας και με την τήρηση του ενιαίου ιατρικού φακέλου για την συνέχεια , την διάγνωση και την παρακολούθηση.
Επείγοντα
Αναβάθμιση Κέντρων υγείας και Πολυϊατρείων ΠΕΔΥ με τμήματα ΕΚΑΒ – επειγόντων περιστατικών. Στα επαρχιακά κέντρα θα δίνεται η δυνατότητα νοσηλείας ως 3 ήμερων βραχύβιων ιατρικών προβλημάτων που χρήζουν κυρίως υποστηρικτικής αντιμετώπιση
Παραπομπή σε δευτεροβάθμια η τριτοβάθμια δομή
Οι ασθενείς θα φτάνουν στα επείγοντα των νοσοκομείων μέσω Μονάδων Πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, Κέντρων Υγείας και Ειδικών ιατρών μετά από παραπομπή.
Η διαδικασία παραπομπής θα είναι ηλεκτρονική και όμοια τόσο από τον ιδιωτικό όσο και τον δημόσιο τομέα. Θα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την αποζημίωση των κλινικών (ιδιωτικών και δημόσιων) από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
Συμπερασματικά
1) Η παραπάνω πρόταση εισάγει την συμβολή της ειδικής γνώσης στο πλευρό του ιατρού της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Η διαχείριση των ασθενών γίνεται πιο αποτελεσματική ενώ ταυτόχρονα αποφορτίζονται οι δευτεροβάθμιες δομές .
2)Ενώνει την ιδιωτική και δημόσια υγεία με ανεξάρτητο και παράλληλο τρόπο θέτοντας ένα ενιαίο πλαίσιο διαχείρισης όλων των ασθενών με την συμβολή όλων στην παροχή πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας .
3)Η ενιαία δομή της ΠΦΥ στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα παρέχει το πλεονέκτημα της ελεύθερης επιλογής ιατρού.
4)Όλοι οι Έλληνες πολίτες τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα έχουν κοινή μεταχείριση.
5)Η έννοια της διατιμημένης επίσκεψης προστατεύει τον πολίτη και ικανοιποιεί τους ιατρούς
6)Αξιοποίηση με πλεονεκτικό τρόπο των ειδικών στην πρωτοβάθμια
7)Προστατεύει τα επαγγελματικά συμφέροντα των αυτοαπασχολούμενων προωθώντας τους σε συνεργατικά σχήματα μειώνοντας τα λειτουργικά κόστη και προστατεύοντας τους από επεκτατικά επιχειρηματικά συμφέροντα της υγείας .
Στα άρθρα για την ΠΦΥ θα πρέπει:
1. να υπάρχει οργανόγραμμα με διακριτές τις υπηρεσίες Ιατρική, Νοσηλευτική, Διοικητική
2. οι Νοσηλευτές είναι βασικός πυλώνας της λειτουργίας της ΠΦΥ. Άρα κρίνεται αναγκαίο να υπάρχει Νοσηλευτική Υπηρεσία, στην οποία θα προΐσταται νοσηλεύτρια (επιλογή με αντικειμενικά κριτήρια), όπως και στις δομές των νοσοκομείων.
Με το παρόν προσχέδιο δε γίνονται διακριτά τα τμήματα και κατά συνέπεια άπαντες πιθανό να είναι κάτω από τις εντολές ενός Συντονιστή Διευθυντή με μη τεκμηριωμένες διοικητικές ικανότητες. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη συντονισμού, αυθαιρεσίες και ανισότητες.
Το πλαίσιο είναι καλό άλλα υπολείπεται σε πολλά ακόμη,αποτελεί βέβαια μια καλή αρχή που αποτελεί το ήμισυ του παντός..
Το ποιος θα Διοικεί είναι δευτερεύον,η προαγωγή και η αναβάθμιση της Δημοσίας Υγείας είναι το ζητούμενο,οι αντιδράσεις των συνάδελφων ιατρών είναι άκαιρη και ανούσια,οι ρόλοι των επαγγελματιών υγείας ήταν πάντα σαφείςς και διακριτοί.
Με επαγγελματισμό και συνεργασίες αναβαθμίζεται το σύστημα Υγείας.
Δεκαβάλλα Μαρία ,Υπεύθυνη Γυναικολογικού Ιατρείου Ψ.Ν.Α
Αγαπητοί του ΄΄ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ/ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ΄΄ ως φορέας άμεσα συνδεδεμένος με την Π.Φ.Υ. θα έπρεπε να γνωρίζετε πως ο ΠΣΕΥ είναι ΝΠΔΔ το οποίο λειτουργεί ως επιμελητηριακό όργανο του κλάδου των Επισκεπτών Υγείας στη χώρα μας, άρα μην ανησυχείτε δεν παραχωρούνται δράσεις στον ιδιωτικό τομέα, αλλά σε επιμελητηριακό όργανο κλάδου που εργάζεται ενεργά στην ΠΦΥ όλα τα χρόνια ύπαρξης του.
Εκτιμάται ότι η δράση του Δικτύου έρχεται να καλύψει την άμεση επικοινωνία με τις λήπτριες υπηρεσιών υγείας μαιών σε τοπικό επίπεδο.
Αυτό αποδεικνύεται από τα μετρήσιμα αποτελέσματα του πιλοτικού δικτύου πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας μαιών του Νομού Ηλείας.
Ο μεγάλος αριθμός των ικανοποιητικών σχολίων και η μεγάλη ανταποκρισιμότητα ανδρών και γυναικών που έχουν καταγραφεί στη διαβούλευση δίνουν τεκμηριωμένες απαντήσεις σε ερωτήματα και αμφιβολίες άλλων ομάδων επαγγελματιών υγείας……
Στις Γενικές Αρχές πρέπει να προστεθούν:
η1) τις υπηρεσίες κατ΄οίκον νοσηλείας
Επίσης θεωρώ ότι είναι επιτακτική η ανάγκη για:
1) Σύσταση / δημιουργία Οργανογράμματος με Διευθυντή και διακριτές Υπηρεσίες: Ιατρική, Νοσηλευτική, Διοικητική.
2) Να υπάρχει Νοσηλευτική Υπηρεσία με Διευθυντή/τρια ή Προϊσταμένη όπως στις αντίστοιχες δομές των Νοσοκομείων.
3) Να υπάρχει επικεφαλής επαγγελματίας υγείας (με αποδεδειγμένα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα και παρουσίαση έργου) Οργάνωσης, Σχεδιασμού και Υλοποίησης Προγραμμάτων Προαγωγής και Αγωγής Υγείας, με σχεδιασμό που να αφορά συνολικά τον τομέα ευθύνης τους με συνέχεια και όχι αποσπασματικές δράσεις.
Αγορίτσα Κουλούρη, Υπεύθυνη Νοσηλευτικής Υπηρεσίας Κ.Υ. Σαλαμίνας
Επί σειρά ετών η Πρωτοβάθμια Παιδιατρική Φροντίδα Υγείας ακολουθούσε απλά τα υφιστάμενα μοντέλα της Π.Φ.Υ. των ενηλίκων, παραγνωρίζοντας την κοινή παραδοχή ότι το παιδί δεν είναι απλά η μικρογραφία του ενήλικα. Η νέα αυτή προσπάθεια αναμόρφωσης της Π.Φ.Υ. στην χώρα μας αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία να διορθωθούν τα κακώς κείμενα και να συμπληρωθούν επιτέλους τα κενά στην Παιδιατρική Φροντίδα. Τα σημαντικότερα προσόντα ενός ολοκληρωμένου συστήματος Π.Φ.Υ. είναι η ισότιμη πρόσβαση, η καθολική υγειονομική κάλυψη, η διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και η επάρκεια πόρων. Ήδη ένα μεγάλο βήμα έγινε στις αρχές του 2011 όταν η δυνατότητα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης δόθηκε σε όλους τους πιστοποιημένους Παιδιάτρους, είτε υπάγονται στο Ε.Σ.Υ., είτε στο Π.Ε.Δ.Υ., είτε ασκούν ελεύθερο επάγγελμα. Με αυτόν τον τρόπο έληξε ο πολυετής αποκλεισμός και η ομηρία χιλιάδων ασφαλισμένων κυρίως του Ι.Κ.Α. και του Ο.Α.Ε.Ε., οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να απευθύνονται σε συμβεβλημένους ιατρούς για να λάβουν υπηρεσίες υγείας για τα παιδιά τους, εφόσον οι μη συμβεβλημένοι δεν είχαν το δικαίωμα να συνταγογραφούν ούτε εμβόλια ούτε φάρμακα ούτε παραϊατρικές εξετάσεις. Επιπλέον, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων γονέων- που σε πρόσφατες έρευνες αγγίζει το 75%- εμπιστεύονται τους ελευθεροεπαγγελματίες Παιδιάτρους για την φροντίδα υγείας του παιδιού τους. Καλώς ή κακώς, ο ακρογωνιαίος λίθος της Πρωτοβάθμιας Παιδιατρικής Φροντίδας Υγείας στην χώρα μας είναι ο Ελευθεροεπαγγελματίας Παιδίατρος και η Πολιτεία θα πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να αναγνωρίσει το έργο του και να αναβαθμίσει τον ρόλο του. Ειδικά από την στιγμή που η πλειονότητα των παιδιάτρων παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας κυριολεκτικά επί 24ώρου (έστω τηλεφωνικά). Ακόμη και αν ιδανικά εκπληρωθεί ο στόχος του νέου νόμου και σε κάθε ΤΟ.Μ.Υ. υπηρετεί ένας παιδίατρος, μετά την λήξη του ωραρίου του ο γονιός θα πρέπει να αποτανθεί σε Κ.Υ. (όπου επίσης ιδανικά θα εφημερεύει παιδίατρος) ή σε Νοσοκομείο για να λάβει την δέουσα φροντίδα, ίσως απλά τις οδηγίες για την αντιμετώπιση μιας απλής ιώσεως. Όμως, αυτού του είδους τα ιδανικά σενάρια (προκήρυξη και άμεση κάλυψη των θέσεων, 24ωρη εφημεριακή κάλυψη 30 μέρες το μήνα σε όλα τα Κ.Υ.)προϋποθέτουν ένα σαφέστατα κοστολογημένο και επαρκώς χρηματοδοτούμενο πλάνο, κοινώς απαιτούν λεφτά. Άρα σε ένα σχέδιο νόμου στο οποίο δεν ορίζονται σαφώς η χρηματοδότηση, το είδος των εργασιακών σχέσεων, οι αμοιβές του προσωπικού, το είδος των συμβάσεων και το πλαίσιο συνεργασίας με τους ελευθεροεπαγγελματίες, η συνέχειά του (ΕΣΠΑ για 4 χρόνια και μετά τι?), το πλάνο ανάπτυξης των δομών του (σύμφωνα με τις υπάρχουσες δομές ή σύμφωνα με τις ανάγκες?)είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν έχει προηγηθεί καμία κοστολόγηση και καμία μελέτη κόστους- οφέλους ή κόστους- αποτελεσματικότητας. Κοινώς, είναι μάλλον καταδικασμένο…
Ελισσάβετ Καλούδη
Ειδ. Παιδίατρος
Πρόεδρος Ένωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Ν. Θεσσαλονίκης
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας αποτελείται σήμερα από τον δημόσιο τομέα και από τον ιδιωτικό τομέα και θα πρέπει να διέπεται από ενιαία κριτήρια λειτουργίας τόσο για υποδομές και προσωπικό, όσο και για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των υπηρεσιών που παρέχει.
Είναι κοινή παραδοχή πως:
1.μια από τις κυριότερες αιτίες δυσλειτουργίας του ΕΣΥ αποτελεί η σχεδόν ανύπαρκτη και κατακερματισμένη παροχή δημόσιων υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
2.οι διαχειριστές της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας εξαθλίωσαν και τους ιδιώτες παρόχους πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας
Πιστεύουμε σε ένα ασθενοκεντρικό σύστημα, διαμορφωμένο έτσι ώστε να ευνοείται η αποκέντρωση και η εξυπηρέτηση όλων των πολιτών, και όχι μόνο αυτών που κατοικούν στα μεγάλα αστικά κέντρα;;;;;;;;;;;;
Ως δείγμα σεβασμού & ως έκφραση της ελάχιστης εκτίμησης της πολιτείας προς τους ανθρώπους που θα κληθούν να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις, να προστεθεί άρθρο στο νομοσχέδιο που να τακτοποιεί τις οικονομικές εκκρεμότητες παρελθόντων ετών προς τους εργαζόμενους, όπου αυτές υφίστανται. Να εξοφληθούν οι παράνομες & απαράδεκτες περικοπές μέρους των δεδουλευμένων εφημεριών του ιατρικού προσωπικού της 5ης ΥΠΕ (& όπου αλλού έχουν γίνει) & αφορούν τους μήνες Νοέμβριο & Δεκέμβριο του 2015, καθώς & από Μάιο μέχρι & Αύγουστο 2016! Εκτός εάν το <> σημαίνει και απλήρωτο προσωπικό..
Κ. Ζαφειρόπουλος -Ιατρός ΕΣΥ Κ.Υ. Ψαχνών Ευβοίας
Η Εταιρεία Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής, ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, ως φορέας θεμελειώδους ειδικότητας της ΠΦΥ, δεν μπορεί παρά να επικροτεί κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης της ΠΦΥ. Συγχρόνως δεν μπορεί παρά να επισημάνει τυχόν αδυναμίες και σημεία που χρήζουν βελτίωσης αλλά και κινδύνους που απειλούν να καταστρέψουν ό,τι έχει απομείνει και λειτουργεί.
Ετσι λοιπόν, αφού σημειώσουμε τα δυνατά σημεία του σχεδίου νόμου , υπογραμμίζουμε τις αδυναμίες και τα σημεία που χρήζουν βελτίωσης και κλείνουμε με αναφορά στους κινδύνους και τις απειλές που κρύβονται.
Παραμένουμε πάντα έτοιμοι να συνδράμουμε με λεπτομερείς προτάσεις και ιδέες, μόλις μας ζητηθεί.
ΘΕΤΙΚΑ-ΔΥΝΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ
• Πρόκειται για ένα ενιαίο, ολοκληρωμένο και αποκεντρωμένο σύστημα ΠΦΥ
o Χωρίς κατακερματισμούς ανά ταμείο, δήμο ή νοσοκομείο κλπ
o Περιλαμβάνει όλες τις υπηρεσίες ΠΦΥ (περίθαλψη, πρόληψη, αγωγή-προαγωγή υγεία, αποκατάσταση, τελική φροντίδα, δημόσια υγεία)
o Διασύνδεση με κοινωνικές υπηρεσίες
o Ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας και οργάνωσης
o Ενεργός ρόλος της ΥΠΕ
• Στοχεύει στην κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού (ωράριο, λύση τοπικά, ολοκληρωμένη φροντίδα)
• Θεσμοθέτηση του οικογενειακού ιατρού και της ομάδας υγείας
• Θεσπίζει σύστημα παραπομπών
• Θεσπίζει λίστα πολιτών-εγγεγραμμένο πληθυσμό
• Θεσπίζει διασφάλιση ποιότητας
• Θεσπίζει Αξιολόγηση – λογοδοσία – κοινωνικό έλεγχο
• Θεσπίζει συνδιαχείριση περιστατικών με δευτερο- και τριτο- φροντίδα
• Σωστό σκεπτικό για τα κριτήρια στελέχωσης
• ΚΕΦ
• Συμμετοχή και συνεργασία του ιδιωτικού τομέα
• Προκαταβολή-POS
ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ – ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ
• Όχι τόσο τολμηρό όσο απαιτούν οι καιροί
• Η προσπάθεια αποκέντρωσης σταματά στις ΥΠΕ και δεν προχωρά σε επίπεδο αυτοδιοίκησης
• Ασαφές το διοικητικό-συντονιστικό πλαίσιο
• Από τη στελέχωση λείπουν οι της πληροφορικής και οι τεχνικοί συντήρησης υποδομών καθώς και οι διαιτολόγοι
• Στο ΚΥ δεν ‘φαίνεται’ να υπηρετούν οικογενειακοί γιατροί και έτσι ο πληθυσμός της κωμόπολης ή χωριού όπου εδράζεται το ΚΥ δεν είναι εγγεγραμμενος σε κάποιον οικογενειακό γιατρό
• Δεν είναι σαφείς τόσο οι εργασιακές σχέσεις όσο το σύστημα πληρωμών και οι συνθήκες εργασιας των συμβεβλημένων ιατρών, εργαστηρίων, κλινικών και νοσοκομείων.
ΣΗΜΕΙΑ-ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ
• Θα πρέπει να διαμορωθεί ένα σαφές και ολοκληρωμένο πλαίσιο λειτουργιών δημόσιας υγείας
• Απαιτείται εκπαίδευση του προσωπικού (πλήν Γενικών Ιατρών) στις έννοιες και λειτουργίες της δημόσιας υγείας
• Απαιτείται εκπαίδευση των παθολόγων σε πεδία που δεν εκτίθενται κατά την ειδικότητά τους
• Θα πρέπει να περιληφθούν και τηλεφωνικές και ηλεκτρονικές υπηρεσίες προς τους πολίτες (συμβουλές, διευκρινήσεις, αποτελέσματα εξετάσεων κα)
• Να μπορεί να γίνεται ενημέρωση των αποτελεσμάτων εργαστηριακών εξετάσεων απ ευθείας από το εργαστήριο στο ‘φάκελλο’ ηλεκτρονικά.
• Στα Κεντρικά Διαγνωστικά Εργαστήρια δεν μπορεί να λείπει η Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας
• Θα πρέπει επιτέλους να γίνει προγραμματισμός παραγωγής ιατρών από τις Ιατρικές Σχολές καθώς και παραγωγής ειδικοτήτων που απαιτούνται για την κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού (αύξηση των θέσεων ειδικευομένων ΓΙ στις 1000 και αντίστοιχη μείωση υπερπλήρων ειδικτοτήτων) και χωροταξική κατανομή!!
• Θα πρέπει να διαμορφωθεί ένα πολύ σαφές πλαίσιο εργασιακών σχέσεων και συστήματος αμοιβής καθώς και διασφάλισης της ποιότητας-αξιολόγησης των συμβεβλημένων ιατρών και εργαστηρίων,κλινικών,νοσοκομείων.
• Θεσμοθέτηση της νοσηλεύτριας ΠΦΥ μετά από μετεκπαίδευση εν εργασία (συγχρόνως θεσμοθέτηση της ειδικότητας αυτής στις σχολές νοσηλευτικής)
• Μετά την μετεκπαίδευση να δίδεται η δυνατότητα στις νοσηλεύτριες να ‘συνταγογράφουν’ π.χ. αναλώσιμα διαβητικών, εργ. Εξετάσεις (εκδοση βιβλιαριου υγείας επαγγελματιών)
• Τα έσοδα να πιστώνονται στον υποκωδικό του ΚΥ και όχι στο σύνολο
• Οι περιφερειακές πανεπιστημιακές εκπαιδευτικές μονάδες ΠΦΥ για τους σκοπούςπου αναφέρονται, θα μπορούσαν να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με τα ΚΥ.
ΑΠΕΙΛΕΣ-ΚΙΝΔΥΝΟΙ
• Έλλειψη κουλτούρας (χρηστών, λειτουργών, πολιτικών)
• Ασαφές το εργασιακό καθεστώς των γιατρών
• Αφήνεται δίοδος διοχεύτευσης ιατρικού δυναμικού από τις δομές ΠΦΥ στο νοσοκομείο
• Σε αυτή τη φάση, απαιτούνται τουλάχιστον 10-12 ΥΑ (και μάλιστα περισσοτέρων του ενός υπουργών) για να αρχίσει να λειτουργεί!!
• Επιπλέον, τουλάχιστον διπλάσιες αποφάσεις του Διοικητή και των οργάνων της ΥΠΕ
• Ασάφεια και έλειμμα στο πλαίσιο λειτουργίας των ιδιωτών (συμβεβλημένων με ΕΟΠΥΥ) με αποτέλεσμα να επηρεάζεται το όλο οικοδόμημα
• Το Δίκτυο Μαιών , έτσι όπως συγκροτείται απομακρύνει τον επαγγελματία από τον πληθυσμό του τόπου και γίνεται ένα ‘ξένο’ υπερτοπικό όργανο.
• Εκχωρείται ο σχεδιασμός, ο συντονισμός και η υλοποίηση παρεμβάσεων δημόσιας υγείας σε ιδιωτικό φορέα (ΠΣΕΥ) που – χωρίς νομικά κριτήρια – χαρακτηρίζεται αντιπροσωπευτικότερος. Άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου!
• Με το δικαίωμα του πολίτη να ζητάει την διαγραφή των προσωπικών και ιατρικών του δεδομένων πιθανόν να χάνονται πολύτιμες πληροφορίες για την δημόσια υγεία (ηπατίτιδας, AIDS, άλλων λοιμωδών, κλπ)
• Οι περιφερειακές πανεπιστημιακές εκπαιδευτικές μονάδες ΠΦΥ, δημιουργούν χωρίς λόγο ανισότητες τύπου : μονάδων δύο ταχυτήτων
Στα άρθρα για την ΠΦΥ θα πρέπει να προστεθούν επίσης:
1) Σύσταση του σταθμού προστασίας μάνας και παιδιού (που ήδη υπάρχει σαν πιλοτικό δίκτυο). Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά από το Υπουργείο και συγκεκριμένα από τον Κύριο Χατζηχαραλάμπους με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές. Το έργο αυτό πρέπει να συνεχιστεί και να νομοθετηθεί.Να φύγει από το πιλοτικό.
2) Να προστεθούν οι κατοίκον επισκέψεις σε ασθενείς από Νοσηλευτές, γιατρούς, επισκέπτες υγείας και κοινωνικούς λειτουργούς
3)Να προστεθούν οι κατοίκον επισκέψεις σε νεογνά και λεχωίδες από μαίες
4)Να προστεθούν οι κατοίκον αιμοληψίες
5)Η σχέση της τοπικής αυτοδιοίκησης να είναι απλά σχέση διασύνδεσης καθώς οι Δήμοι είναι καταχρεωμένοι και φυσικά δεν μπορούν να σηκώσουν το οικονομικό βάρος της υγείας και δεν έχουν γνώσεις πάνω σε αυτό το χώρο. Δείτε τι έχει γίνει με τα σχολεία που πήγαν στους Δήμους!!!
6) Να υπάρχει οργανόγραμμα, Διευθυντής και όχι Συντονιστής Επιστημονικού έργου απλά.
7) Να υπάρχει Νοσηλευτική Υπηρεσία με Διευθυντή/τρια ή προϊσταμένη όπως στις δομές των Νοσοκομείων
8) Να υπάρχει επικεφαλής οργάνωσης προγραμμάτων προαγωγής και αγωγής Υγείας, όπως υφίσταται τώρα από το Υπουργείο και να υπάρχει διασύνδεση με τα Κέντρα Υγείας και οργάνωση σε τοπικό επίπεδο. Στη Κρήτη έχει γίνει εξαιρετική δουλειά από την 7η ΥΠΕ και έχουμε φτιάξει και λειτουργούμε δίκτυα σε όλη την Κρήτη, με κοινές παρουσιάσεις και στοχευμένες σε θέματα πρόληψης, προαγωγής και αγωγής υγείας.
Τσουμάνη Ναταλία- Υπεύθυνη Νοσηλευτικής Υπηρεσίας ΠΕΔυ Ηρακλείου Κρήτης
Θα πρέπει να εισαχθεί ο κατάλογος όλων των οδοντιατρικών πράξεων στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση.
Μέχρι σήμερα εμεις οι οδοντίατροι αδυνατούμε να συνταγογραφήσουμε μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας συνταγογράφησης π.χ. πανοραμική ακτινογραφία, αξονική τομογραφία, υπέρηχο στοματογναθικής περιοχής, βιοψίες υλικού απο την στοματική κοιλότητα καθώς επίσης και διάφορες αλλες οδοντιατρικές πράξεις οι οποίες πραγματοποιούνται στο Τακτικό οδοντιατρείο καθώς και στο οδοντιατρείο του ΤΕΠ.
Χρήστος Χριστοφορίδης
Συντονιστής Διευθυντής Οδοντιατρικό Τμήμα ΓΝΝ «Αγ. Παντελεήμων»
Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα οι υπηρεσίες αποκατάστασης παρέχονται δε δομές κλειστής
νοσηλείας (σε οξεία, υποξεία και χρόνια φάση), ανοιχτής ημερήσιας νοσηλείας (στην υποξεία και
χρόνια φάση), στην κοινότητα (στην υποξεία και χρόνια φάση) σε δομές διάφορων βαθμίδων, δηλ. η
ομάδα είναι πλήρης σε ένα κεντρικό επίπεδο, αλλά δεν εκφράζεται για κάθε ασθενή με όλα τα μέλη
της, στο σπίτι (home rehabilitation).
3.Οι υπηρεσίες σε επίπεδο κοινότητας και στο σπίτι θα πρέπει να έχουν σαν βάση την πλήρη ομάδα
αποκατάστασης αλλά
αναφέρονται στην ομάδα αποκατάστασης στην οποία εξορισμού συμμετέχει και συντονίζει ο ιατρός
Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης (ΦΙΑπ). Η ομάδα αποκατάστασης συνίσταται με επίκεντρο το
άτομο με αναπηρία και τους προσφιλείς οικείους του, από τους: ιατρό ΦΙΑπ, νοσηλευτή,
φυσικοθεραπευτή, γυμναστή, εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό καικατα περίπτωση τεχνικο ορωτικών κλπ
Οι υπηρεσίες σε επίπεδο κοινότητας και στο σπίτι θα πρέπει να έχουν σαν βάση την πλήρη ομάδα αποκατάστασης αλλά κατά περίπτωση ασθενούς να κινητοποιείται όλη η εν μέρει η ομάδα αποκατάστασης.
Έχει γίνει πρόταση στο παρελθόν για την ΠΦΥ να υπάρχουν ιατροί ΦΙΑπ τουλάχιστον ανά υγειονομική περιφέρεια.
Άρθρο 1 (παράγραφος η) προβλέπονται υπηρεσίες αποκατάστασης: οι υπηρεσίες αποκατάστασης αναφέρονται στην ομάδα αποκατάστασης στην οποία εξορισμού συμμετέχει και συντονίζει ο ιατρός Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης (ΦΙΑπ). Η ομάδα αποκατάστασης συνίσταται με επίκεντρο το άτομο με αναπηρία και τους προσφιλείς οικείους του, από τους: ιατρό ΦΙΑπ, νοσηλευτή, φυσικοθεραπευτή, γυμναστή, εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό και κατά περίπτωση ορθωτίστα, προσθετίστα, κ.λ.π.
Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα οι υπηρεσίες αποκατάστασης παρέχονται σε δομές κλειστής νοσηλείας (σε οξεία, υποξεία και χρόνια φάση), ανοιχτής ημερήσιας νοσηλείας (στην υποξεία και χρόνια φάση), στην κοινότητα (στην υποξεία και χρόνια φάση) σε δομές διάφορων βαθμίδων, δηλ. η ομάδα είναι πλήρης σε ένα κεντρικό επίπεδο, αλλά δεν εκφράζεται για κάθε ασθενή με όλα τα μέλη της, στο σπίτι (home rehabilitation).
Η ΠΦΥ να ενταχθεί ως διακριτός αλλά διασυνδεδεμένος τομέας στο ΕΣΥ.
Κωστάκης Προκόπης
Πρόεδρος ΣΕΥΠΙΚΑ Αργολίδας
Παθολόγος ΜΥ ΠΕΔΥ Αργους
Άρθρο 1 γενικές αρχές ια)να προστεθεί και θεραπεία
Άρθρο 4 θ)να προστεθούν κατόίκον αιμοληψίες
Αρθρο 5 γ)Να διατυπωθεί ως εργαστηριακός τομέας βιοπαθολογικού,ακτινολογικού-απεικονιστικού
$4)Να μπορεί και το λοιπό επιστημονικό- υγειονομικό και διοικητικο προσωπικό να συμμετέχει όπως και το ιατρικό στις εφημερίες.
Άρθρο 6 παρ 2)Να προστεθεί η σύσταση των οργανικών θέσεων
Άρθρο 7 στις περιφέρειες που δεν υπάρχει η δυνατότητα κεντρικών εργαστηρίων να καλύπτονται από τα νοσοκομεία αναφοράς.
να προστεθείστην παράγραφο 5 και το κέντρο διαγνωσης και ιατρικής της εργασίας ΚΔΙΕ να προστεθεί επίσης (ΜΟΠ) μέτρηση οστικής πυκνότητας και πανοραμική κεφαλομετρική.
ΣΗΜγια την Αττική να να προβλέπονται και άλλα εργαστήρια ειδικού ακτινολογικού ελέγχου με πλυθησμιακά και χωροταξικά κριτήρια.
Αρθρο 11 Να προστεθούν και οι κατ΄οίκον αιμοληψίες
Παρατηρήσεις στο Σχέδιο Νόμου για Π.Φ.Υ.
• Διαβάζοντας το προτεινόμενο σχέδιο για την Π.Φ.Υ. έχω να κάνω διάφορες παρατηρήσεις – προτάσεις:
1.Είναι ένα θετικό πρώτο βήμα, όμως με πολλά προβλήματα, ασάφειες και μεγάλα κενά.
2.Ο σκοπός της Π.Φ.Υ. όπως προβλέπεται από τον ιδρυτικό νόμο του ΕΣΥ 1397/83 παραμένει – αλλάζει και που;
3.Σε μια εποχή «υγειονομικής φτώχειας» και «κοινωνικού αποκλεισμού» δεν υπάρχουν με το προτεινόμενο νομοσχέδιο δραστικές παρεμβάσεις για τις «κοινωνικές απαιτήσεις του σήμερα» και τις «πολλές προσδοκίες του αύριο».
4.Δεν δημιουργεί ένα «ενωτικό» και «πολύμορφο» κίνημα για την επιβίωση και ανασυγκρότηση της δημόσιας υγείας – περίθαλψης.
5.Βάσει ποιού υγειονομικού χάρτη θα αναπτυχθεί;
6.Σε ποιό αξιόπιστο χάρτη αναγκών του πληθυσμού της χώρας θα βασισθεί;
7.Δεν φαίνονται τα στοιχεία του Δημοκρατικού Προγραμματισμού, ενιαίο κέντρο προγραμματισμού, στοιχεία «κοινωνικού ελέγχου»
8.Τι σχέση θα έχει η Τ.Α. (Τοπική Αυτοδιοίκηση), συμμετοχή, χωροταξική κατανομή κ.τ.λ.
9.To σύστημα δε μπορεί να στηρίζεται σε κοινοτική χρηματοδότηση ή στους ελλιπείς προϋπολογισμούς των ΥΠΕ και τις χρονοβόρες διαδικασίες.
10.Δεν φεύγουμε πάλι από την στενή καθαρά κτηριακή έννοια του Κ.Υ. – Π.Ι. – Α.Ι.
11.Χρειάζεται μια πιο καλή «οργανωμένη μονάδα υγείας» που να την συγκροτούν διάφορα – απαραίτητα επαγγέλματα υγείας και που θα παρεμβαίνουν σε ομάδες πολιτών – κατοίκων – κοινοτήτων – σχολικών πληθυσμών – εργασιακών χώρων.
12.Τι γίνεται με τα πληθυσμιακά και γεωγραφικά κτήρια ανάπτυξης νέων μονάδων (Το.Μ.Υ.)
Παράδειγμα: (Ήπειρος) συνολική έκταση 9.203 τ.μ., οι ορεινές περιοχές καλύπτουν το 74,2%, συνολικός πληθυσμός 336.650 (απογραφή του 2011), αγροτικός πληθυσμός στο 50%, αραιοκατοικημένη περιφέρεια, περίπου το 66% των δήμων και κοινοτήτων βρίσκεται σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές.
Έχει αναπτυγμένα (16) Κ.Υ. και (110) Π.Ι. – Α.Ι. .Το ερώτημα είναι χρειάζονται άλλες μονάδες, πόσες και που;
13.Η χωροταξική κατανομή των Π.Ι. – Α.Ι. έγινε εδώ και (40) περίπου χρόνια, θα παραμείνει η ίδια (άναρχη).
14.Η χωροταξική κατανομή των Κ.Υ. έγινε την περίοδο 85-87 κατά 95% θα παραμείνει η ίδια.
15.Η κτηριακή κατάσταση των Π.Ι. – Α.Ι. είναι προβληματική, πολλά δεν έχουν προδιαγραφές ιατρείου, ακατάλληλοι χώροι, απαράδεκτες συνθήκες, είναι ιδιωτικά ή κοινοτικά γραφεία, αίθουσες ή δωρεές κ.τ.λ., δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη.
16.Σε πολλές περιπτώσεις το Κ.Υ. ανήκει σε άλλο δήμο που ανήκουν τα περισσότερα Π.Ι. – Α.Ι., θα παραμείνει το πρόβλημα;
17.Τα Κ.Υ. λειτουργούν κάτω από το 50% πληρότητας θέσεων, μπορεί το σύστημα να λειτουργήσει κάτω από αυτές τις συνθήκες;
18.Οι οργανισμοί των Κ.Υ. παραμένουν από την ίδρυσή τους χωρίς καμία τροποποίηση, θα υπάρξει νέο ενιαίο ή όχι πλαίσιο;
19.Στην στελέχωση των κέντρων υγείας δεν βλέπω την Τεχνική Υποστήριξη, καθαριότητα, φύλαξη, οδηγούς, θα πάνε σε ιδιώτες όλα;
20.Στα (16) Κ.Υ. υπάρχουν περίπου (100) κρεβάτια τα οποία παραμένουν αναξιοποίητα, τι θα γίνει;
Ιωάννινα 20/4/2017 Λύτρας Ανδρέας
Βιοϊατρική Τεχνολογία
Νοσ. Ιωαννίνων «Γ.Χατζηκώστα»
Οι δικές μου προτάσεις με κάθε ταπεινότητα:
1. Στελέχωση των δομών της ΠΦΥ με ειδικότητες ανάλογα με τη σύνθεση του πληθυσμού (πχ ηλικία, φύλο, επάγγελμα κτλ).
2. Αυστηρός έλεγχος των παραπομπών στα ΚΥ ή νοσοκομεία (να γίνεται ηλεκτρονικά με προτυπωμένη φόρμα με ηλεκτρονική υπογραφή του παραπέμποντος ιατρού). Αν στο τέλος του έτους οι παραπομπές της δομής είναι πολλές και άσκοπες να οργανώνεται υποχρεωτική επιμόρφωση των ιατρών και νοσηλευτών της δομής στα περιστατικά στα οποία τελικά δεν έχρηζαν παραπομπή.Αν η αυτή συμπεριφορά συνεχίζεται να τιμωρείται οικονομικά η δομή.
3. Ασθενής που έκανε χρήση των ΤΕΠ νοσοκομείου για θέματα που άπτονται του ΤΕΙ , όπως κοπή ραμμάτων ή οσφυαλγία από μηνός να του επιβάλλεται πρόστιμο μέσω της εφορίας για άσκοπη χρήση του μηχανισμού.
4.Fast track μονοπάτι για διάγνωση και αντιμετώπιση καρκίνου. Ηλεκτρονική φόρμα παραπομπής στα Νοσοκομεία με σύστημα που να είναι προσβάσιμο και από τους ιδιώτες ειδικούς και αυστηρή προθεσμία ενός μηνός για να επιλυθεί το ζήτημα του ασθενή. Οι λίστες αναμονής ασθενών ύποπτων για καρκίνο τόσο για διαγνωστικές εξετάσεις όσο και για χειρουργεία ή ακτινοθεραπείες είναι προσβλητική για τον πολιτισμό μας.
Ευχαριστώ
Ελπιζω ολα να γινουν ωστε να παμε προς το καλύτερο. Οι δικιες μου προτασεις ειναι κυριως 2.
Α) ενιαίο συστημα για να κλεινουμε ραντεβου μεσω διαδικτυου σε οποια δομη θελουμε( δημοσιο νοσοκομειο εξωτερικα, ικα-πεδυ, τομυ κλπ) ολα σε εναν ιστοτοπο και ισως σε εφαρμογη.
Β) υποχρεωτικη τουλαχιστον μια φορα την τριετία για καθε πολιτη η προληπτική ιατρικη, σκοπος να υπαρχει προληψη με μακροχρονια μείωση πολιτων που ασθενουν και επιβαρυνουν το συστημα υγειας και τους γυρω τους, οπως και να επιβαρύνονται οι ιδιοι, τα πλεονεκτηματα θα ειναι τεράστια και θα ειναι σε κοινωνικο και οικονομικο επιπεδο. Οποιος πολιτης δεν συμορφωθει θα εχει προστιμο που θα καταλογίζεται στην εφορια. Η καταγραφη του πολιτη, οτι περασε απο ιατρειο προληπτικής ιατρικης, θα κατοχυρωνεται με τον ΑΦΜ και τον ΑΜΚΑ.
Πιστεύω ότι η θεσμοθέτηση οικογενειακού γιατρού είναι προς τη σωστή κατεύθυνση . Θα έπρεπε όμως να δοθεί μεγάλο βάρος και στην πρόληψη ! Θα μπορούσε με τη συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων και με την συνεργασία ομάδας γιατρών να δημιουργηθούν ομάδες προληπτικών εξετάσεων που θα γίνονται σε συνάρτηση πάντα με την ηλικία των πολιτών και θα ήταν υποχρεωτικες από όλους. Έτσι θα προσλαμβάνονταν σοβαρές ασθένειες έν τη γέννεση τους και θα σωζοντουσαν πολλοί συνάνθρωποι μας ,το βασικότερο , αλλά θα υπήρχε και μεγάλη οικονομία για τα ασφαλιστικά ταμεία μακροπρόθεσμα γιατί ως γνωστό η εξέλιξη μιας σοβαρής ασθένειας είναι πολύ κοστοβόρος.
Κάτι τέτοιο είχε προτείνει και ο κύριος Κουρουμπλής όταν ήταν υπουργός υγείας αλλά δυστυχώς δεν είχε υλοποιηθεί . Ελπίζω αυτή τη φορά να έχει καλύτερη τύχη!!!
Στο Νομοσχέδιο αυτό, προτείνεται, να μην έχει καθόλου οικονομική συμμετοχή ο ασθενής στην αμοιβή του Ιατρού.
Έχω εργαστεί και ως Δημόσιος και ως Ιδιώτης Ιατρός και στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Μια από τις εμπειρίες μου για την ψυχολογία του ασθενούς: Ο ασθενής έχει την τάση να υποτιμά έναν Ιατρό στον οποίο δεν πληρώνει τίποτε. (Ως γνωστόν ότι είναι δωρεάν δεν είναι καλό και μόλις πάμε και πληρώσουμε κάτι για το ίδιο πράγμα τότε αμέσως αυτό μεταμορφώνεται και γίνεται καλύτερο…). Νομίζω ότι το καλύτερο είναι ο ασθενής να πληρώνει στον Ιατρό μια μικρή συμμετοχή αλλά μόλις οι Ιατρικές δαπάνες του (για όλους τους Ιατρούς συνολικά) ξεπερνούν π.χ. τα 90 ευρώ ανά έτος να παίρνει κάρτα ελεύθερας. Έτσι θα καλύπτεται και ένα μέρος της χρηματοδότησης των μονάδων Υγείας της χώρας, κατ’ευθείαν από τους ασθενείς χωρίς όμως να ξεζουμίζονται. Ταυτόχρονα αποθαρρύνονται με το σύστημα αυτό οι ασθενείς οι οποίοι απλώς είδαν φως στο Κέντρο Υγείας ή στον ιδιώτη Ιατρό και μπήκαν… έτσι για να μετρήσουν την πίεσή τους … Έτσι αποφεύγεται ο άσκοπος συνωστισμός.
Αργύρης Αργυρίου,
Ιδιώτης Γενικός – Οικογενειακός Ιατρός, συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ,
Καβάλα,
Απόφοιτος Ιατρικής Σχολής Λουντ Σουηδίας,
Ειδικότητα Γενικής Ιατρικής στο Λινκοπινγκ Σουηδίας.
Κάθε προσπάθεια που έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και στόχο την εξάλειψη των ανισοτήτων στην υγεία (πρόσβαση, ποιότητα παροχής υπηρεσιών κλπ) ,ελπίζω να πετύχει αλλά για να πετύχει πιστεύω ότι χρειάζεται προσπάθειες προς δύο κατευθύνσεις: Α) Να κατανοήσουν όλοι οι επαγγελματίες υγείας ότι ήταν και είναι λειτουργοί υγείας, με θεσμοθετημένα επαγγελματικά δικαιώματα και καθήκοντα(ναι στη συνεργασία με αλληλοσεβασμό και σαφή οριοθέτηση καθηκόντων) και Β)Να κατανοήσουν όλοι οι πολίτες ότι οι αλλαγές του συστήματος ΠΦΥ, είναι προς όφελος των πολιτών στοχεύοντας στην καλύτερη ποιότητα ζωής, μείωση της ασθένειας και μείωση του κόστους ( κόστος ασθένειας, νοσήλεια κλπ)
η στελέχωση των δομών της ΠΦΥ μετά την αρχική προκήρυξη να πραγματοποιείται με προσωπικό που ήδη υπηρετεί στο ΕΣΥ πέραν της 25ετίας κατά προτεραιότητα, με κοινωνικά, οικογενειακά και κριτήρια παλαιότητας, βάση πίνακα μοριοδότησης, ώστε η όποια νέα προκήρυξη να αιμοδοτεί με φρέσκο δυναμικό μόνο το επιβαρυμένο προσωπικό του ΕΣΥ.
1/. Επιτέλους να καταστεί το εθνικό πρόγραμμα παιδικών εμβολιασμών ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ και ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ για την ένταξη στην προνηπιακή και πρωτοβάθμια εκπαίδευση, με ΔΩΡΕΑΝ εμβόλια και επισκέψεις σε παιδιάτρους.
2/. Όποιο εμβόλιο συστήνεται ως πρόληψη για παθήσεις και επαγγελματικές νόσους (ενδεικτικά HPV, γρίππης, HBV, HAV) να χορηγείται και να εκτελείται ΔΩΡΕΑΝ ενώ σε περίπτωση που ασθενής νοσήσει από νόσημα που θα μπορούσε να έχει αποφεχθεί δια του εμβολιασμού και αρνήθηκε ή αμέλησε να πραγματοποιήσει, να βεβαιώνεται το κόστος νοσηλείας του εξ ολοκλήρου στην οικεία ΔΟΥ
3/. η μη συμμόρφωση ασθενούς με τις οδηγίες/ συνταγογράφηση των θεραπόντων που προκαλεί πρόσθετο κόστος λόγω νοσηλείας να οδηγεί σε βεβαίωση του κόστους νοσηλείας του εξ ολοκλήρου στην οικεία ΔΟΥ
4/. Σε περίπτωση που ο συνταξιούχος (και γενικότερα ασφαλισμένος ίσως) ασθενής επιλέγει το φθηνότερο γενόσημο στη λίστα να προμηθεύεται ΜΕ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ την αγωγή του
Πρωτο μελημα της ΠΦΥ στην επαρχία είναι η κατα το δυνατον στελέχωση των Αγροτικών και Περιφερικών ιατρείων όπως και των ΚΥ αγροτικού τύπου με ιατρούς και λοιπό προσωπικό με διαδικασίες γοργές και διάφανες.Καποτε τα κενά γέμιζαν κάθε Παρασκευή όχι ανα 6μηνο.
Το προσωπικό που αφιερώνει καρριέρα επιστημονική σε ΠΦΥ αγροτικού ή αστικού τύπου είναι ξεχωριστό, οχι μονο απο τα επιστημονικά προσόντα αλλά σαν Ανθρώπινο Δυναμικό με κυριο προσόν την κοινωνική πειρα. Ξερουν το οικογενειακό πρόβλημα και επεμβαινουν στον οικογενειακό προγραμματισμό, στην φτώχεια, την πεινα, την ανεργία, την στράτευση, τον αθλητισμό, τα δυσλεκτικά και ψυχοκινητικά προβλήματα, τις μεταδοτικές ασθένειες,τις ψευδεις και κατευθυνόμενες καμπάνιες ενίοτε των υπαρχόντων ΜΜΕ,τα τροχαία σαν προληψη,τον τρόπο φυσικής αγωγής και διατροφής.Παντα ταυτα στα πλαισια των αμοιβαίων παραχωρήσεων διακιωμάτων μεταξύ παρόχου και παρεχομένου.
Σύμφωνα με το παραπάνω άρθρο οι αρχές δόμησης του συστήματος συνοψίζονται στα εξής
1)Οικονομικές αρχές ( καθολική δωρεάν παροχή υπηρεσιών )
2)Δημοκρατικές αρχές (Ισότιμης πρόσβασης , πρόσβασης ευπαθών κοινωνικών ομάδων )
3)Αρχές ποιοτικής οργάνωσης (Διασφάλισης ποιότητας , ασφάλειας , συνέχειας φροντίδας υγείας, ευθύνης και λογοδοσίας , τομεοποίησης , ορθολογικής παραπομπής )
4)Αρχές δεοντολογικής Συμπεριφοράς ( τήρησης ιατρικής νοσηλευτικής Ιατρικής δεοντολογίας)
5)Αρχές διευκόλυνσης ( Εγγύτητα υπηρεσιών στον τόπο κατοικίας η εργασίας )
6)Αρχές επικοινωνίας με τους κοινωνικούς φορείς
Ο συντάκτης λοιπόν του παρόντος άρθρου θέτει πρώτα απ ΄όλα την η αρχή της δωρεάν περίθαλψης βασιζόμενος στην άποψη πως την υγεία είναι κοινωνικό αγαθό . Το δωρεάν λοιπόν αυθόρμητα από τον συντάκτη μοιάζει να είναι το πρώτο βασικό επιχείρημα διασφάλισης της υγείας ως κοινωνικό αγαθό.
Η δεύτερη αρχή είναι Ισότιμη πρόσβαση των πολιτών και ακολουθούν οι υπόλοιπες.
Ποιό όμως είναι το ασφαλέστερο κριτήριο για την οικοδόμηση ενός συστήματος υγείας μιας δημοκρατικής πολιτείας ; είναι η αρχή της δωρεάν παροχής ή αρχή της της ισότιμης ποιοτικής παροχής και πρόσβασης απ όλους τους πολίτες ;
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως επιλέγετε έναν ιδιώτη ιατρό εκτός , ενός ιδανικού- δωρεάν , συστήματος και είστε διατεθειμένος να πληρώσετε επειδή πιστεύετε πως είναι ο ιδανικός για εσάς . Πόσο ουσιαστικά προστατευμένος είστε εάν αυτός δεν υπόκειται σε κάποιους στοιχειώδεις οργανωτικούς κανόνες παροχής ?
Επειδή λοιπόν ο ιδιωτικός τομέας όπως και ο δημόσιος τομέας υγείας απευθύνονται στους ίδιους πολίτες θα πρέπει και τα δυο συστήματα να έχουν ίδιους κανόνες .
Η πολιτεία λοιπόν είναι υποχρεωμένη πρώτα απ όλα να θέσει ενιαίο πλαίσιο κανόνων και εφ’όσον διασφαλιστεί η αρχή της ισοτιμίας να παρέχει και αυτή με την σειρά της ένα δωρεάν σύστημα υγείας ως επιλογή στους πολίτες της.
Πυρπασόπουλος Μάριος
Παθολόγος
Πρόεδρος ιατρικού Συλλόγου Χαλκιδικής
Μέλος ΔΣ Επαγγελματικής Ένωσης Παθολόγων Ελλάδος
Θα πρέπει να θεσμοθετηθεί επιτέλους η επιβολή συγκεκριμένων προληπτικών εξετάσεων, σύμφωνα με την ηλικία και η αξιολόγηση τους από τον ιατρό του κάθε πολίτη. Δεν βλέπω να υιοθετείται ξεκάθαρα η πρόταση,»η πρόληψη σώζει ζωές», μέσα σε αυτό το γενικό και αόριστο νομοσχέδιο. Έτσι στην παράγραφο 1 θα πρέπει να προστεθεί «…που έχουν ως σκοπό ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ, την παρακολούθηση, διατήρηση και βελτίωση της υγείας του ανθρώπου.» Προφανώς πρέπει να αξιοποιηθούν τα στατιστικά στοιχεία, και η εως σήμερα γνώση. Όμως πρώτιστα πρέπει να διαμορφωθεί υπεύθυνη συμπεριφορά του ίδιου του πολίτη σε σχέση με την υγεία του.
Προφανώς είναι πιο κοστοβόρο για το κράτος να πληρώνει κατόπιν εορτής φάρμακα για να θεραπεύσει, αντί να προλαμβάνει.
Η ΠΦΥ εξυπηρετείται από ιδιώτες γιατρούς κοντά στον τόπο του πολίτη και έχοντας άμεση επαφή. Δεν χρειάζεται να αναπτύξετε κρατικές δομές και να πληρώνει ο φορολογούμενος επιπλέον μισθούς, ενοίκια κτιρίων, συντήρηση και προσωπικό. Αυτά τα αναλαμβάνει ο ιδιώτης ιατρός, ο οποίος πληρώνει επίσης τον φόρο του, τις ασφαλιστικές του εισφορές καθώς και τις ασφαλιστικές εισφορές του προσωπικού του. Δόξα το θεό υπάρχει πλεονασμός ιατρών, σε σημείο που κάνουμε πλέον εξαγωγές!
Με εκτίμηση Χρήστος Ραγιάς Πολιτικός Μηχανικός
Οι υπηρεσίες Π.Φ.Υ. πρέπει να διαρθρωθούν, να αναπτυχθούν, να οργανωθούν και να λειτουργούν με βάση τις αρχές της δωρεάν καθολικής υγειονομικής κάλυψης του πληθυσμού, της ισότιμης πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας, της προσέγγισης αποκλεισμένων και ευπαθών κοινωνικών ομάδων, της διασφάλισης της ποιότητας και ασφάλειας των παρεχομένων υπηρεσιών, της συνέχειας της φροντίδας υγείας, της ευθύνης και λογοδοσίας των παρόχων υπηρεσιών υγείας, της τομεοποίησης, της ιατρικής, νοσηλευτικής ή άλλης επαγγελματικής δεοντολογίας, της εγγύτητας των υπηρεσιών στον τόπο κατοικίας, διαμονής ή εργασίας, της διασύνδεσης με λοιπές υπηρεσίες υγείας, της ορθολογικής παραπομπής σε άλλες μονάδες ή υπηρεσίες του Ε.Σ.Υ. ή συμβεβλημένων παρόχων για διάγνωση, θεραπεία, νοσηλεία ή περαιτέρω φροντίδα, της διατομεακής συνεργασίας με τοπικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς, καθώς και της αγωγής υγείας της κοινότητας και της ενεργούς συμμετοχής της στην ικανοποίηση των υγειονομικών της αναγκών.
Συμφωνώ στην ανωτέρω παράγραφο και φυσικά και με τις τοπικές μονάδες υγείας το άρθρο 4 με την προϋπόθεση να υλοποιηθεί και να γίνει πράξη.Η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας είναι χρήσιμη και έχει ιδιαίτερη σημασία για τον Ελληνικό λαό που μένει στην επαρχία ιδιαίτερα διότι δεν έχει πρόσβαση στα μεγάλα δημόσια Νοσοκομεία.Εξάλλου είμαστε και μικρό κράτος με πολύ πληθυσμό στην επαρχία διότι τα πάντα δεν είναι Αθήνα.Οπότε πρέπει να σκεφτούμε και οικονομικά και δημιουργικά. Οι πρωτοβάθμιες φροντίδες είναι χρήσιμες και προληπτικές για παράδειγμα για έναν παππού που μένει στο χωριό ή μια έγκυο ή ένα πολίτη που μένει σε ένα απόμακρο νησί.Είμαι της άποψης ότι πρέπει να ισχυροποιηθεί αυτό το κομμάτι με προσοχή και πρόληψη πάντα στο Έλληνα πολίτη της επαρχίας και του χωριού. Φυσικά σε συνεργασία με τις τοπικές μονάδες υγείας.Πρέπει το σύστημα υγείας να είναι σε εγρήγορση.Φυσικά πρέπει να είναι και σε διάθεση οι γιατροί να κάνουν την δουλειά τους ευχάριστα να αναλάβουν τα πόστα ακόμη και στα σύνορα και να μην δυσανασχετούν πηγαίνοντας στο εξωτερικό λέγοντας ότι δεν υπάρχει δουλειά στην Ελλάδα. Ναι να επάνδρωσουν όλα τα νησιά και όχι για διακοπές.Εκεί υπάρχουν ανάγκες όχι στην Αθήνα και προπάντων να είναι καλοί άνθρωποι και όχι να έχουν σαν βασική προϋπόθεση το χρήμα. Αυτό το λέω διότι στο εξωτερικό αυτό το έξτρα που δίνουμε στου γιατρούς δεν υπάρχει.Στο εξωτερικό όμως πάνε οι Έλληνες γιατροί για δουλειά.Δεν έχω κάτι με το επάγγελμα απλά αυτό λέει απλή λογική.