Ο τίτλος και το περιεχόμενο του άρθρου 5 του ν. 4238/2014 (Α΄ 38), περί του οικογενειακού ιατρού, αντικαθίστανται ως εξής:
«Άρθρο 5
Προσωπικός Ιατρός
1. Καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Ιατρού για την παροχή των υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (Π.Φ.Υ.) στο πλαίσιο των Τοπικών Δικτύων Υπηρεσιών Π.Φ.Υ. που συνιστούν τους Τομείς Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (Το Π.Φ.Υ.), ο οποίος παρέχει ολοκληρωμένη και συνεχή φροντίδα στο άτομο με σκοπό την πρόληψη των ασθενειών και την προαγωγή της υγείας.
2. Οι υπηρεσίες των Προσωπικών Ιατρών παρέχονται εντός των δημοσίων μονάδων Π.Φ.Υ. των Τοπικών Δικτύων Π.Φ.Υ., των ιδιωτικών ιατρείων και κατ’ οίκον και περιλαμβάνουν:
α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς.
β) Την υποστήριξη, τον προσανατολισμό και την υπεύθυνη καθοδήγηση των ασθενών μέσα στο σύστημα υγείας.
γ) Την εφαρμογή προγραμμάτων προληπτικού και προσυμπτωματικού ελέγχου, καθώς και την εφαρμογή και παρακολούθηση των προγραμμάτων εμβολιασμού.
δ) Την παραπομπή των χρηστών των υπηρεσιών υγείας σε άλλους ειδικούς ιατρούς και σε άλλα επίπεδα περίθαλψης, καθώς και σε διαγνωστικές εξετάσεις, συμπεριλαμβανομένων των προληπτικών και προσυμπτωματικών ελέγχων, όπως ορίζουν συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές και πρωτόκολλα, τα οποία ορίζονται από το Υπουργείο Υγείας στη βάση των διεθνών προτύπων.
ε) Την επιμέλεια της δημιουργίας και τήρησης του ατομικού ηλεκτρονικού φακέλου υγείας για κάθε πολίτη που είναι εγγεγραμμένος στον κατάλογο του προσωπικού ιατρού, διασφαλίζοντας τη συνέχεια και τον συντονισμό της φροντίδας.
4. Ο προσωπικός ιατρός επιλέγεται ελεύθερα από τον πολίτη και είναι:
α) ιατρός κλάδου ιατρών Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ), που υπηρετεί και παρέχει τις υπηρεσίες του στα Κέντρα Υγείας, στις Το.Μ.Υ. και σε λοιπές δημόσιες μονάδες Π.Φ.Υ., με εγγεγραμμένο πληθυσμό,
β) ιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του στο πλαίσιο λειτουργίας των Τοπικών Ομάδων Υγείας του άρθρου 106 του ν. 4461/2017 (Α΄38), με εγγεγραμμένο πληθυσμό,
γ) ιατρός συμβεβλημένος με τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) με εγγεγραμμένο πληθυσμό.
5. Ως προσωπικοί ιατροί ορίζονται ιατροί ειδικότητας γενικής/οικογενειακής ιατρικής ή εσωτερικής παθολογίας για τον ενήλικο πληθυσμό. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό. Σε αυτήν την περίπτωση δύναται οι ιατροί αυτοί να είναι και απλοί ιδιώτες και να μην ανήκουν στις περ. α) έως γ).
6. Ο ανώτατος εγγεγραμμένος πληθυσμός για τους προσωπικούς ιατρούς καθορίζεται για τους προσωπικούς ιατρούς των κλάδου ιατρών ΕΣΥ, που υπηρετούν και παρέχουν τις υπηρεσίες τους στα Κέντρα Υγείας, στις Το.Μ.Υ. και σε λοιπές δημόσιες μονάδες Π.Φ.Υ. και στο πλαίσιο λειτουργίας της Τοπικής Ομάδας Υγείας του άρθρου 106 του ν. 4461/2017, καθώς και για τους ιδιώτες συμβεβλημένους με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. προσωπικούς ιατρούς, σε αναλογία ένας (1) ιατρός ανά δύο χιλιάδες (2.000) εγγεγραμμένους πολίτες.
7. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται να καθορίζονται: α) ο τρόπος και η διαδικασία συνεργασίας των ιδιωτών Προσωπικών Ιατρών με τις δομές Π.Φ.Υ. επιλογής τους, β) η διαδικασία συμμετοχής τους στις εφημερίες των μονάδων Π.Φ.Υ. της Υγειονομικής τους Περιφέρειας, γ) κατόπιν σχετικής εισήγησης του Ε.Ο.Π.Υ.Υ., τα ειδικότερα ζητήματα που αφορούν στη διαδικασία για τη σύναψη συμβάσεων με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και κάθε σχετικό θέμα για την εφαρμογή της συμβατικής συνεργασίας τους, δ) το ωράριο εξυπηρέτησης των ληπτών υπηρεσιών υγείας, ε) η διαδικασία ανάθεσης καθηκόντων Προσωπικού Ιατρού σε ιατρούς των Κέντρων Υγείας, ο τρόπος παροχής υπηρεσιών και το περιεχόμενό τους, στ) η συνεχιζόμενη εκπαίδευση των Προσωπικών Ιατρών, ζ) τα αντικειμενικά κίνητρα για την παροχή υπηρεσιών υγείας σε απομακρυσμένες περιοχές και για τη συμμετοχή των ιατρών σε δράσεις πρόληψης και προαγωγής υγείας, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια.
8. Οι προσωπικοί ιατροί λαμβάνουν αποζημίωση ως εξής:
α) Οι ιατροί της περ. α) της παρ. 4 δύνανται να αποζημιώνονται επιπλέον του μηνιαίου βασικού μισθού τους, ο οποίος καλύπτει αριθμό εγγεγραμμένων πολιτών μέχρι 1.500 άτομα και για εγγεγραμμένους πολίτες από 1.501 μέχρι 2.000 άτομα «κατά κεφαλήν».
β) Οι ιατροί της περ. γ) της παρ. 4 αποζημιώνονται για εγγεγραμμένους πολίτες από 1 μέχρι 2.000 άτομα «κατά κεφαλήν» ανάλογα με τον εγγεγραμμένο πληθυσμό και ανά ηλικιακή ομάδα.
γ) Οι ιατροί Ε.Σ.Υ. υγειονομικών μονάδων σε περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί ως προβληματικές και άγονες όπως προσδιορίζονται στον παρόντα νόμο και για τις ανάγκες αυτού, λαμβάνουν ετήσια επιπλέον αποζημίωση. Για τις επιπλέον ειδικότητες που ορίζονται ως προσωπικοί ιατροί και για τους παιδιάτρους, εάν αυτοί δεν ανήκουν στις κατηγορίες των περ. α) έως γ) της παρ. 4, δύναται να οριστεί διαφορετικός τρόπος αποζημίωσης.
9. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Υγείας προβλέπονται το ύψος, ο υπολογισμός και η διαδικασία καταβολής της αποζημίωσης των προσωπικών ιατρών, η θέσπιση και η εξειδίκευση τυχόν οικονομικών κινήτρων για την παροχή υπηρεσιών υγείας σε απομακρυσμένες περιοχές και για τη συμμετοχή των ιατρών σε δράσεις πρόληψης και προαγωγής υγείας, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια.».
Αν αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η προώθηση της εγγραφής όλων των πολιτών σε οικογενειακό ιατρό και της χρήσης του ως σημείου πρώτης επαφής με το σύστημα υγείας για κάθε ανάγκη του, γιατί να μην μπορεί να είναι και ο αμιγώς ιδιώτης Γενικός/ Οικογενειακός Ιατρός ή Παθολόγος της ελεύθερης επιλογής του ασθενούς και εφόσον αυτός συναινεί να τηρεί τις διαδικασίες που προβλέπονται για τον οικογενειακό ιατρό, να εκδίδει παραπομπές, να τηρεί τον ΑΗΦΥ, να υπόκειται στον έλεγχο του ΕΟΠΥΥ, κλπ. Ειδικά όταν αυτό επιτρέπεται σε ιατρούς ειδικοτήτων εκτός ΠΦΥ για τον ενήλικο πληθυσμό και σε παιδιάτρους για τον παιδιατρικό πληθυσμό. Ακριβώς όπως επιτρέπεται στους μαθητές, των οποίων η φοίτηση σε σχολείο είναι υποχρεωτική, η φοίτηση σε ιδιωτικά σχολεία.
Θεωρούμε ότι είναι προς το συμφέρον των παιδιών, η παρακολούθηση της σωματικής τους υγείας και ψυχοκοινωνικής τους εξέλιξης να πραγματοποιείται από παιδιάτρους, ως την ενηλικίωση τους. Προτείνουμε την επέκταση του ηλικιακού ορίου εξέτασης των παιδιών από το δέκατο έκτο έτος ζωής στο δέκατο όγδοο.
Είναι απαραίτητη η διατήρηση της ελεύθερης πρόσβασης στην συνταγογράφηση, η δυνατότητα χορήγησης ιατρικών βεβαιώσεων και η δυνατότητα παραπομπής σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια νοσηλευτικά ιδρύματα, σε όλους τους Ελευθεροεπαγγελματίες Παιδιάτρους.
Επιπρόσθετα είναι αναγκαία η εφαρμογή των ίδιων ασφαλιστικών δικλείδων και μεθόδων αξιολόγησης όλων όσων συμμετέχουν στο σύστημα είτε πρόκειται για ιδιωτικούς είτε για δημόσιους φορείς.
Αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να αποσυνδεθεί το ύψος της αμοιβής του ιατρού από την ηλικία του ασθενούς.
Δεδομένης της αποδεδειγμένης αξίας των εμβολιασμών και του γεγονότος ότι σε κάθε παιδί που ζει στην Ελλάδα είναι προκαθορισμένοι οι εμβολιασμοί που πρέπει να διενεργηθούν, όπως περιγράφονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών, θεωρούμε ότι τα εμβόλια πρέπει να συνταγογραφούνται μόνο από τους Παιδιάτρους του Δημοσίου ή Ιδιωτικού τομέα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σε όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως της ασφαλιστικής τους κάλυψης.
Για την Ένωση Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Νομού Θεσσαλονίκης
Ο Γραμματέας Ρίτσας Ιωάννης
Κύριο γνώρισμα της ΠΦΥ είναι ο ολιστικός χαρακτήρας της φροντίδας, η επικέντρωση στον ασθενή ως όλον και όχι σε νόσημα, όργανο ή σύστημα. Οι οικογενειακοί γιατροί είναι πρωτίστως υπεύθυνοι για την παροχή ολοκληρωμένης και συνεχούς φροντίδας σε κάθε άτομο που αναζητά ιατρική φροντίδα ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και ασθένειας. Λειτουργούν ως σημείο πρώτης επαφής του ασθενούς με το σύστημα υγείας ανεξαρτήτως ανάγκης υγείας του και είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν την μεγάλη πλειοψηφία των αναγκών αυτών .
Η αναφορά πως «προσωπικοί γιατροί, πέραν των γιατρών της ΠΦΥ- δηλαδή Γενικών/ Οικογενειακών Ιατρών, Παθολόγων και Παιδιάτρων , δύνανται να ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και ιατροί άλλων ειδικοτήτων, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες», δημιουργεί επιφυλάξεις και απαιτεί ταυτόχρονη θεσμοθέτηση δικλείδων ασφαλείας. Πως είναι δυνατόν αυτοί οι εξειδικευμένοι σε όργανα, συστήματα και νοσήματα γιατροί να μπορούν να δουν τον ασθενή ολιστικά και να λειτουργήσουν ως σημείο πρώτης επαφής του με το σύστημα υγείας για την μεγάλη πλειοψηφία των αναγκών του; Πως για παράδειγμα θα διαχειριστεί ο πνευμονολόγος το διαβήτη ή την υπέρταση και πως ο καρδιολόγος την ωτίτιδα ή την καθυστέρηση στην περίοδο; Το ότι ένας ασθενής πάσχει από ένα χρόνιο νόσημα, δεν σημαίνει πως δεν θα εμφανίσει παράλληλα και άλλα, χρόνια ή οξέα, από άλλα συστήματα. Η πολλαπλή νοσηρότητα άλλωστε είναι ένας από τους λόγους που καθιστούν το ρόλο του Οικογενειακού Ιατρού τώρα σημαντικότερο από ποτέ, καθώς αυτός λειτουργεί και ως ενορχηστρωτής της σύνθετης φροντίδας. Τέλος θα πρέπει να ληφθεί υπόψη πως στους γιατρούς εξειδικεύσεων απαγορεύεται ρητά η συνταγογράφηση φαρμάκων και εξετάσεων για νοσήματα, εκτός του πεδίου της ειδικότητάς τους. Χρήση γιατρών ειδικοτήτων εκτός ΠΦΥ ως οικογενειακών ιατρών θα μπορούσε να γίνει ανεκτή μόνο αν δεν υπήρχαν διαθέσιμοι γιατροί της ΠΦΥ για να καλύψουν τον πληθυσμό και μόνο αν οι γιατροί αυτοί υποχρεώνονταν σε παράλληλη εκπαίδευσή- on the job training- τους στα πεδία της ΠΦΥ που εμφανίζουν ανεπάρκεια. Παράλληλα θα έπρεπε να αποποιηθούν αυτοί την κύρια ειδικότητά τους.
καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Ατυχέστατη η μετονομασία του οικογενειακού ιατρού σε προσωπικό ιατρό. Ισχυρή η σύσταση να μην τροποποιηθεί ο όρος.
Η μόνη χώρα στην Ευρώπη που χρησιμοποιείται ο όρος προσωπικός ιατρός είναι η Κύπρος, λειτουργώντας ως όχημα για την διείσδυση στην ΠΦΥ ιατρών με εκπαίδευση άσχετη με αυτήν- ιατρών χωρίς ειδικότητα ή με εξειδικεύσεις άσχετες με την ΠΦΥ.
Τόσο σε Ευρωπαϊκό, όσο και σε Παγκόσμιο επίπεδο χρησιμοποιείται ο όρος Οικογενειακός Ιατρός- Family Doctor, σηματοδοτώντας πέρα από την ασθενοκεντρικότητα της φροντίδας, τον προσανατολισμό στην οικογένεια και την δέσμευση στην κοινότητα. Αντίθετα ο όρος Προσωπικός Ιατρός επικεντρώνει στο άτομο και στερεί από την φροντίδα τις διαστάσεις της οικογένειας και της κοινότητας, ακυρώνοντας παράλληλα την εφαρμογή της βιοψυχοκοινωνικής προσέγγισης.
Framework for Professional and Administrative Development of General Practice / Family Medicine in Europe, WHO Europe, Copenhagen, 1998,
THE EUROPEAN DEFINITION OF GENERAL PRACTICE / FAMILY MEDICINE, WONCA 2011
4. Η ΕΕΠΕ εκφράζει την πλήρη αντίθεση της στο να είναι προσωπικοί ιατροί ειδικότητες ιατρών άλλες πλην παθολόγων – παιδιάτρων – γενικών ιατρών
5. Το όριο των ασθενών προτείνουμε να πέσει στους 1500 όπως συμβαίνει σε ολόκληρη την υπόλοιπη Ευρώπη
6. Να δύναται να γίνει προσωπικός ιατρός και ιδιώτης ΜΗ συμβεβλημένος και να αμείβεται ιδιωτικά από τον ασθενή που θα τον επιλέξει εκτός ΕΟΠΥΥ.
7. Η αποζημίωση των ασθενών θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 80 ευρώ ανά ασθενή και αυτό αφορά τέσσερις επισκέψεις ετησίως. Οποιαδήποτε χαμηλότερη αμοιβή θα πρέπει υποχρεωτικά να περιλαμβάνει κάλυψη από τον ΕΟΠΥΥ του ΕΦΚΑ των συμβεβλημένων και την κάλυψη της γραμματειακής τους υποστήριξης
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Πα 4. Ο προσωπικός ιατρός επιλέγεται ελεύθερα από τον πολίτη και είναι:
α) ιατρός κλάδου ιατρών Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ), που υπηρετεί και παρέχει τις υπηρεσίες του στα Κέντρα Υγείας, στις Το.Μ.Υ. και σε λοιπές δημόσιες μονάδες Π.Φ.Υ., με εγγεγραμμένο πληθυσμό,
β) ιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του στο πλαίσιο λειτουργίας των Τοπικών Ομάδων Υγείας του άρθρου 106 του ν. 4461/2017 (Α΄38), με εγγεγραμμένο πληθυσμό,
γ) ιατρός συμβεβλημένος με τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) με εγγεγραμμένο πληθυσμό
—————————————– Να προστεθεί —————————————————
δ) συμβεβλημένος με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. χωρίς μισθολογική εξάρτηση και να αποζημιώνεται από τον ασθενή .Οι αποδείξεις να μπορούν να εκπίπτουν από τον φόρο εισοδήματος στο τέλος του έτους μέχρι ενός ποσού ανάλογα με την ηλικία και τα νοσήματα που θα ορίζεται με υπουργικές αποφάσεις—————————————————————-
και αυτό γιατί οι ιατροί είναι καχύποπτοι με οποιαδήποτε σύμβαση και όπως φαίνεται και με το παρόν νομοσχέδιο όπου όλα παραπέμπονται σε υπουργικές αποφάσεις χωρίς πουθενά να οριοθετείται ένα θεσμικό πλαίσιο για διάλογο π.χ μετά ΠΑΟΚ διαπραγματεύσεις με τον ΠΙΣ ή τους ιατρικούς συλλόγους
Γίνονται διαρκώς λάθη επί λαθών.Δυστυχώς έχει γίνει κακός σχεδιασμός της υγείας από τα παλιά χρόνια και αντί να δούμε τι λάθη έγιναν να τα διορθώσουμε,τα αφήνουμε όπως έχουν και κάνουμε επί πλέον λάθη. Ο νόμος του ΕΣΥ,σε ότι αφορά τις εργασιακές σχέσεις των γιατρών ,την μονιμότητα ,την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση και κυρίως τον διορισμό τους σε νοσοκομειακές θέσεις,χωρίς εξέλιξη ,με το αμετάθετο,χωρίς αξιολόγηση κλπ,οδήγησε σε μετέπειτα διορθώσεις-μπαλώματα ,ώστε να παίρνουν ανώτερο βαθμό,αλλά να έχουν το ίδιο καθηκοντολόγιο,κατέχοντας την αρχική θέση βαθμίδας,ώστε να μην αδειάζει για να έλθει κάποιος νέος.Μετά γέρασαν και έγιναν διευθυντές,με την κρίση…δι’ανατάσεως της χειρός των άλλων συναδέλφων του νοσοκομείου,κατέχοντας ακόμη θέση επιμελητού Β.Τώρα συνταξιοδοτούνται και αφήνουν πίσω, τους ειδικευόμενους, να τους εκπαιδεύσουν οι επικουρικοί.Άλλο μπάλωμα αυτό.Αυτό το χάλι πρέπει να αλλάξει ριζικά. Βολεύτηκαν για 30 και πλέον χρόνια όσοι έπαιρναν φακελάκια,όσοι άνοιγαν κρυφά ιδιωτικά ιατρεία και πολλοί συνδικαλιστές,που έκαναν αγώνες να μην αλλάξει τίποτα.
Τώρα γιά την πρωτοβάθμια περίθαλψη επί χρόνια δεν γινόταν τίποτα. Μέχρι που ήλθε η τροΐκα. Επιτέλους έκλεισε το ΙΚΑ,ΤΕΒΕ κλπ και έγινε ο ΕΟΠΥΥ. Αφησε μετά να κανονίσουν οι διοικητές τι θα γίνει. Και έγινε εκείνο το θαύμα με τους ιδιώτες συμβασιούχους των 200 επισκέψεων που από τη 3η μέρα ήταν συμπληρωμένοι!!
Τώρα χρειάζεται να γίνει επιτέλους κάτι σωστό.
Θα πρέπει σε δημόσιες δομές,κέντρα υγείας ,τοπικές μονάδες υγείας ,να προσληφθούν συμβασιούχοι γιατροί των βασικών ειδικοτήτων, με ΩΡΑΡΙΟ. Να ξέρει ο ασθενής οτι εκεί θα βρεί γιατρό ΔΩΡΕΑΝ.
Ο οικογενειακός γιατρός, δεν χρειάζεται να γίνει καθόλου. Ο ασθενής θα πρέπει να υποχρεωθεί να εγγραφεί στην άυλη συνταγογράφηση. Οπότε από τον ΑΜΚΑ του και από τον ηλεκτρονικό του φάκελο θα μπορεί ο όποιος γιατρός να δεί και να ενημερωθεί για την κατάστασή του. Υπ’όψιν οτι ο χρονίως πάσχων ασθενής αν είναι και συνταξιούχος μπορεί να πηγαίνει και στο χωριό του 5-6 μήνες το χρόνο.
Επομένως μην κάνετε άλλα λάθη.Χρειάζεται να διορθώσετε τα παλιά.
Κατάργηση της μονιμότητας και της αποκλειστικής απασχόλησης.
Ολοι οι γιατροί με δικαίωμα ιδιωτικού επαγγέλματος.
Στα νοσοκομεία οι γιατροί με 5ετεις συμβάσεις.Δικαίωμα για δύο 5ετίες για κάθε βαθμίδα. Αλλαγή των υπαρχόντων κριτηρίων στις κρίσεις.
Εξετάσεις για την τοποθέτηση των ειδικευομένων στίς κλινικές και περιορισμός του αριθμού ειδικευομένων σε κάποιες ειδικότητες.
Και άλλα πολλά.
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Η Θαλασσαιμία και Δρεπανοκυτταρική Νόσος είναι πολυσυστημικά νοσήματα που ανήκουν στην δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας και παρακολουθούνται στιςΜονάδες Μεσογειακής Αναιμίας και Δρεπανοκυτταρικής Νόσου του ΕΣΥ για τη βασική τους θεραπεία και από ειδικευμένους γιατρούς που ανήκουν στο ΕΣΥ ή είναι ιδιώτες με μεγάλη εμπειρία για την αντιμετώπιση των επιπλοκών τηςνόσου (ενδοκρινολόγους, καρδιολόγους, ηπατολόγους, νεφρολόγους, κ.α). Οι ρυθμίσεις του Υπουργείου Υγείας δημιουργούν ανυπέρβλητα εμπόδια πρόσβασης σε εξειδικευμένες υπηρεσίες υγείας. Το σύστημα τωνυποχρεωτικών παραπομπών (gatekeeping) μόνο από τον προσωπικό ιατρό στο επίπεδο πρόσβασης στα νοσοκομεία ή σε εξειδικευμένους ιατρούς δεν μπορεί να εφαρμοστεί στη δική μας κατηγορία ούτε η παραπομπή σε διαγνωστικές εξετάσεις σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα ή σε νοσοκομείο. Ο προσωπικός ιατρός θα μπορούσε να υπάρχει, αν το επιθυμεί ο ασθενής, αλλά μόνο ως επικουρική βοήθεια. Ο προσωπικός γιατρός που θεσμοθετείται με το νομοσχέδιο είναι κατά βάση ιδιώτης συμβεβλημένος ή ακόμη και μη συμβεβλημένος ελεύθερος επαγγελματίας γιατρός (για παιδιά και χρόνιους ασθενείς). Τον μη συμβεβλημένο προσωπικό γιατρό ποιος θα τον πληρώνει,αν όχι απευθείας ο πολίτης από την τσέπη του;
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Στην τροποποίηση του άρθρου 5 καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείριση(ς) των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Ως πάσχοντες μίας σοβαρής και πλέον διαδεδομένης χρόνιας πάθησης, του Σακχαρώδη Διαβήτη, αναρωτιόμαστε πώς θα μπορεί ένας ιατρός χωρίς να είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη να διαχειρίζεται τα πλέον συχνά χρόνια νοσήματα, μεταξύ αυτών και τον Διαβήτη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πολυπαραγοντική πάθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία και έχει αρκετές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή της. Παράλληλα, ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι υπεύθυνος για εμφάνιση επιπλοκών σε πολλά όργανα του σώματος και χρειάζεται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξη του πάσχοντα και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την εξαίρεση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πάθησης από τον Προσωπικό Γιατρό, εκτός αν ο Προσωπικός Γιατρός είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Προτείνουμε η περ. β της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων».
Επιπλέον, στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, αναφέρονται τα εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι για τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη έχουν ανάγκη ενός εξειδικευμένου ιατρού στον Διαβήτη.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό».
Η Θαλασσαιμία (Μεσογειακή Αναιμία) και Δρεπανοκυτταρική Νόσος (Δρεπανοκυτταρική και Μικροδρεπανοκυτταρική Αναιμία) αποτελούν βαρύτατης μορφής γενετικά νοσήματα όπου η θεραπευτική τους αντιμετώπιση πραγματοποιείται μέσα από τη Δευτεροβάθμια Φροντίδα Υγείας (Μονάδες Μεσογειακής Αναιμίας και Δρεπανοκυτταρικής Νόσου των Νοσοκομείων ΕΣΥ) καθώς η βασική τους θεραπεία περιλαμβάνει μεταγγίσεις αίματος.
Επιπλέον οι δευτεροπαθείς επιπλοκές των νοσημάτων που προέρχονται από την κύρια νόσο (μεταγγίσεις και αιμοσιδήρωση) όπως καρδιολογικές επιπλοκές, ηπατοπάθειες (ηπατίτιδες, καρκίνος ήπατος κ.α), ενδοκρινολογικές επιπλοκές (υπογοναδισμός, ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης τύπου 2, υποθυρεοειδισμός, υποπαραθυρεοειδισμός κ.α.), οστικές επιπλοκές (οστεοπόρωση, χρόνια αστικά άλγη), νεφρολογικές επιπλοκές (σωληναριακή βλάβη και ασβεστιουρία, νεφρολοθίαση, νεφρική ανεπάρκεια) θρομβοεμβολικές επιπλοκές (εγκεφαλικά επεισόδια, πνευμονική εμβολή κ.λ.π.) απαιτούν την πραγματοποίηση πολλαπλών εξετάσεων για τη διάγνωση-παρακολούθησή τους και την παρακολούθησή τους από ένα δίκτυο ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων για τις επιπλοκές των νοσημάτων τους (ενδοκρινολόγους, ηπατολόγους, καρδιολόγους, νεφρολόγους κλπ) με χρόνια εμπειρία και εξειδίκευση στα νοσήματα αυτά καθώς και με άμεση συνεργασία με τους ιατρούς των Μονάδων Μεσογειακής Αναιμίας και Δρεπανοκυτταρικής Νόσου των νοσοκομείων (αιματολόγους, παιδιάτρους, παθολόγους) προκειμένου να αντιμετωπίζονται ολιστικά οι ασθενείς.
Η υποχρέωση προσωπικού ιατρού και παραπομπής από αυτόν σε άλλους ειδικούς ιατρούς και σε άλλα επίπεδα περίθαλψης καθώς και σε διαγνωστικές εξετάσεις σημαίνει απώλεια κρίσιμου χρόνου που θέτει σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή μας. Ο προσωπικός ιατρός σε αυτά τα νοσήματα μπορεί να έχει μόνο επικουρικό ρόλο σε όποιον το θελήσει.
Για τους παραπάνω λόγους παρακαλούμε να μεριμνήστε για την εξαίρεση υποχρέωσης των ασθενών με Θαλασσαιμία και Δρεπανοκυτταρική Νόσο σε εγγραφή προσωπικού ιατρού και συστήματος παραπομπών, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη παρακολούθηση της υγείας τους στην ΠΦΥ. Η εξαίρεση καθίσταται επιβεβλημένη λόγω της συννοσηρότητας και κατ’ επέκταση της επικινδυνότητας των νοσημάτων.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΡΜΑ ΝΕ ΓΙΝΕΙ ΜΕΡΙΜΝΑ ωστε οι ιατροι κατοχοι ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΓΕΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ να μπουν στο θεσμο μεχρι τωρα ειναι ασαφες.Οι ιατροι αυτοι ειναι με τεραστια εμπειρια και συνηθως εξυπηρετουν ανθρωπους Οχι στα μεγαλα αστικα κεντρα.
ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΙΑΤΡΟ (ΑΡΘ. 25)ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΡΗΤΑ,ΟΤΙ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ ΠΑΙΔΙΑΤΡΩΝ,ΘΑ ΕΓΓΡΑΦΟΝΤΑΙ,ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ 18ου ΕΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΑΣ.ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΥΑ,ΟΤΑΝ ΘΕΣΠΙΣΘΗΚΕ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ,ΤΟ ΗΛΙΚΙΑΚΟ ΟΡΙΟ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ,ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΟΠΥΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ 16ου ΕΤΟΥΣ.ΥΠΟΨΗ ΟΤΙ Η ΕΦΗΒΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ,ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΑΤΡΩΝ.ΕΞ ΑΛΛΟΥ ΗΜΕΡΙΔΕΣ,ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΚΑΙ ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ ΟΡΓΑΝΟΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΚΥΡΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥΣ.ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΤΟΝΙΣΘΕΙ ΟΤΙ ΣΤΑ 2 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΠΑΙΔΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ (ΑΓ.ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΑΓΛ. ΚΥΡΙΑΚΟΥ) ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΕΦΗΒΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ,ΠΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥΣ.ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΕΠΙΣΗΣ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΘΕΙ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ.ΕΦΟΣΟΝ Η ΑΜΟΙΒΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ capitation, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Ο ΕΟΠΥΥ ΝΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΣΤΟΝ ΕΦΚΑ ΤΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ (ΚΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΟ ΙΣΧΥΕ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΟΑΕΕ,ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΕΦΚΑ).
Προσθήκη στο αρθρο 25 παρ.4 υποπαραγράφου δ) Αμιγώς ιδιώτης
Αρθρο 25 παρ.5 Υπάρχει αοριστία ως προς το ποιοι θα οριστούν ως προσωπικοί ιατροί.
Αρθρο 25 παρ.5 Πρέπει να δοθεί το δικαίωμα στους ελευθεροεπαγγελματίες ιατρούς με την ειδικότητα της παθολογίας και της γενικής ιατρικής να είναι προσωπικοί ιατροί και χωρίς σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ.
Αρθρο 25 παρ. 5 Θα πρέπει να ορισθούν σαφώς οι ειδικότητες των προσωπικών ιατρών.
Αρθρο 25 παρ 6 Προτείνεται να οριστεί στα 1500 άτομα, το όριο για τον πληθυσμό ευθύνης των προσωπικών ιατρών.
Αρθρο 25 παρ7β η διαδικασία συμμετοχής τους στις εφημερίες των μονάδων Π.Φ.Υ. της Υγειονομικής τους Περιφέρειας, με ανώτερο όριο τις δύο ανά μήνα, εφόσον το επιθυμούν.»
Προσωπικός ιατρός θα πρέπει να μπορεί να είναι ιατρός οποιασδήποτε αναγνωρισμένης ιατρικής ειδικότητας και η αμοιβή του να είναι ανάλογη με την προσφορά του στο σύστημα, η οποία θα καθορίζεται μετά από διαπραγμάτευση με τα Συλλογικά Όργανα.
Σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να υπάρχει Gate Keeping στην ΠΦΥ
Η Θαλασσαιμία και Δρεπανοκυτταρική Νόσος είναι πολυσυστημικά νοσήματα που ανήκουν στην δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας και παρακολουθούνται στις Μονάδες Μεσογειακής Αναιμίας και Δρεπανοκυτταρικής Νόσου του ΕΣΥ για τη βασική τους θεραπεία και από ειδικευμένους γιατρούς που ανήκουν στο ΕΣΥ ή είναι ιδιώτες με μεγάλη εμπειρία για την αντιμετώπιση των επιπλοκών της νόσου (ενδοκρινολόγους, καρδιολόγους, ηπατολόγους, νεφρολόγους, κ.α).
Οι ρυθμίσεις του Υπουργείου Υγείας δημιουργούν ανυπέρβλητα εμπόδια πρόσβασης σε εξειδικευμένες υπηρεσίες υγείας. Το σύστημα των υποχρεωτικών παραπομπών (gatekeeping) μόνο από τον προσωπικό ιατρό στο επίπεδο πρόσβασης στα νοσοκομεία ή σε εξειδικευμένους ιατρούς δεν μπορεί να εφαρμοστεί στη δική μας κατηγορία ούτε η παραπομπή σε διαγνωστικές εξετάσεις σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα ή σε νοσοκομείο. Ο προσωπικός ιατρός θα μπορούσε να υπάρχει, αν το επιθυμεί ο ασθενής, αλλά μόνο ως επικουρική βοήθεια. Ο προσωπικός γιατρός που θεσμοθετείται με το νομοσχέδιο είναι κατά βάση ιδιώτης συμβεβλημένος ή ακόμη και μη συμβεβλημένος ελεύθερος επαγγελματίας γιατρός (για παιδιά και χρόνιους ασθενείς). Τον μη συμβεβλημένο προσωπικό γιατρό ποιος θα τον πληρώνει, αν όχι απευθείας ο πολίτης από την τσέπη του;
Παράγραφος 5: Προτείνεται η αντικατάσταση της διατύπωσης «πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες» με την διατύπωση «πολιτών με αναπηρία ή/και με χρόνιες παθήσεις» ούτως ώστε να προσδιορίζεται ρητά ο τρόπος κάλυψης των συγκεκριμένων κατηγοριών προσώπων από τις υπηρεσίες του Προσωπικού Ιατρού.
Περαιτέρω, αναφορικά με την απόφαση του Υπουργού Υγείας περί ορισμού και άλλων ιατρικών ειδικοτήτων προσωπικού ιατρού για τον ενήλικο πληθυσμό των ως άνω περιπτώσεων, θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται αντίστοιχη μνεία και για τον ανήλικο πληθυσμό, κυρίως σε ό,τι αφορά περιπτώσεις με ψυχικές διαταραχές παιδιών και εφήβων βάσει Ε.Π.Π.Π.Α. (νοητική αναπηρία, διαταραχές αυτιστικού φάσματος κ.λπ), που χρήζουν παρακολούθησης από εξειδικευμένους θεράποντες ιατρούς.
Η σύμβαση του προσωπικού ιατρού ανά πληθυσμό ευθύνης (per capita) προκαλεί δεσμεύσεις στον ιατρό και στον ασθενή, που έρχεται σε αντίθεση με την ελεύθερη επιλογή του ιατρού από τον ασθενή, και την αμοιβή κατά πράξη και περίπτωση
Στο παρόν νομοσχέδιο θα μπορούσε να γίνει η αναδιάρθρωση της ειδικότητας της γενικής ιατρικής. Π.χ. η Γενική Ιατρική θα μπορούσε να αποτελεί, όχι ειδικότητα, αλλά εξειδίκευση, που θα μπορούν να τη λάβουν οι γιατροί όλων των ειδικοτήτων, με διαφορετικό περιεχόμενο εξειδίκευσης, ανάλογα με το ποια είναι η ειδικότητα του κάθε ιατρού.
Αυτό θα συνεισέφερε πραγματικά στην πρωτοβάθμια φροντίδα, καθώς θα υπήρχε πολυεπίπεδο επιστημονικό υπόβαθρο κατάρτισης.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΩΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ.
1.ΑΡΧΙΚΑ ΟΙ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΡΥΘΜΟ ΠΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΕΞΑΜΗΝΟ ΘΑ ΚΑΛΥΠΤΟΤΑΝ ΤΟ ΠΛΑΦΟΝ ΚΑΘΕ ΓΙΑΤΡΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ-ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΕΓΓΡΑΦΕΣ.
2.ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΥΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ-ΕΞΕΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΛΟΥ.
3.ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ 10% ΤΩΝ ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΩΝ ΕΚΑΝΕ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ-ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ.
4.ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΆ’ΑΝΑΓΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ. ΛΙΓΟ ΕΩΣ ΠΟΛΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΕΝΑ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΙΑΤΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΛΗΠΤΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ (ΑΣΘΕΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ), ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΒΙΩΣΙΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΣΕ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ. ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ, ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΟΘΟΥΝΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ!
Σκοπός της αλλαγής στην ΠΦΥ πρέπει να είναι η δημιουργία Κέντρων Υπηρεσιών Ιατρικής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και όχι απλά ιατρείων. Αυτό σημαίνει προσωπικό πέραν των ιατρών.
• Να αυξηθεί ο αριθμός των εγγεγραμμένων ανά ιατρό (πχ 3000)
• Να είναι υποχρεωτικό προσωπικό (μισθωτός ή σύμβαση έργου) 1 νοσηλευτής και 1 γραμματέας και η αμοιβή να είναι τέτοια ώστε να καλύπτει τις πάγιες ανάγκες του ιατρείου( λειτουργικά , αμοιβές προσωπικού κλπ). Φυσικά να μην έχουν οι δομές δικαίωμα επιδότησης θέσεων εργασίας (εσπα, οαεδ κλπ). Επίσης, να υπάρχει οικονομικός «χώρος» για συνεργασίες με ιατρούς άλλων ειδικοτήτων της πρωτοβάθμιας περίθαλψης αλλά και άλλους επαγγελματίες υγείας. Να μην υπάρχει λόγος ο προσωπικός ιατρός να «κυνηγάει» άλλα χρήματα πέρα από αυτά που θα λαμβάνει από την αποζημίωση. Αυτό σημαίνει γενναία αμοιβή πχ 50€/άτομο/έτος. Το όποιο αρχικό βραχυπρόσθεσμο κόστος θα ισοσκελιστεί μεσοπρόσθεσμα από τις οικονομίες στην δευτεροβάθμια και την αύξηση της παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού της χώρας.
• Να υπάρχει δυνατότητα σύμβασης οικογενειακού ιατρού όχι μόνο με φυσικά πρόσωπα αλλά και με νομικά
• Να δίνεται η δυνατότητα στα κέντρα παροχής υπηρεσιών να έχουν πολιτική DNA (Did Not Attend)
• Να θεσπιστεί φορέας στα πρότυπα του NICE (οπωσδήποτε) και να μην έχουμε το μπάχαλο με τις οδηγίες των εταιριών
• Να θεσπιστεί τμήμα κλινικού audit από τον ΕΟΠΠΥ το οποίο να είναι δραστήριο
• Να θεσπιστεί ότι όποιος δεν έχει σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ δεν μπορεί να συνταγογραφεί φάρμακα στα οποία να συμμετέχει ο ΕΟΠΥΥ και ταυτόχρονα να μετατραπεί ο ΕΟΠΠΥ σε φορέα εύρεσης ιατρών για το ΕΣΥ (με γεωγραφικά κριτήρια). Στην ουσία Locum στα πρότυπα του NHS. Με αυτόν τον τρόπο θα είχε νόημα και η περιοδική (ανά τριετία) διαγραφή των χρεών του ΕΟΠΥΥ προς το ΕΣΥ , η οποία ενδεχομένως έχει και αντιενωσιακά χαρακτηριστικά.
• Βασικό είναι επίσης να υπάρχει νομοθετική σταθερότητα για κάποιο χρονικό διάστημα για να γίνουν οι επενδύσεις και να μπορεί να υπάρχει business plan. Το ιδανικό θα ήταν μέσα στο νόμο όπου υπάρχει πρόβλεψη για υπουργική απόφαση, αυτή να ενσωματωθεί στο σώμα του νόμου και να ισχύει για 5 έτη. Στη συνέχεια να μπορεί να αλλάζει με υπουργική απόφαση ή απόφαση Δυπεάρχη χωρίς να χρειάζεται νόμος .
Πρέπει να αλλάξει η κουλτούρα των ιατρών της ΠΦΥ, οι οποίοι αυτή τη στιγμή βιοπορίζονται μέσα από «επεισόδια ασθένειας» και όχι μέσα από «επεισόδια υγείας», συναλλάσσονται με ασθενείς και όχι με ανθρώπους . Οι προσωπικοί ιατροί δεν παρέχουν μόνο ιατρική υπηρεσία στους πολίτες αλλά είναι ταυτόχρονα και concierge μέσα στο σύστημα υγείας και φροντίζουν για τη σωστή κατανομή ανθρώπινων και υλικών πόρων.
Δυστυχώς το 2022 καθόμαστε και συζητάμε και προσπαθούμε να ανακαλύψουμε την Αμερική
Ο ιατρός γενικής οικογενειακής ιατρικής είναι μια ειδικότητα ιατρικής πλήρως απαξιωμενη στη χώρα μας. Τόσο στην συνείδηση των πολιτών που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αγνοούν την ύπαρξη του και την αξία του, όσο και στους ιατρικούς κύκλους όπου θεωρείται είτε πολύ δύσκολη, είτε άχρηστη, είτε μη οικονομικά αναγνωρισημη.(με ελάχιστες εξαιρέσεις)
Εν αντιθέσει με το τι συμβαίνει στους διεθνείς κύκλους όπου θεωρείται μια ειδικότητα που αποτελεί βασικό πυλώνα της πρωτοβάθμιας και δημόσιας υγείας.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στην Ελλάδα να μην υπάρχουν αρκετοί ιατροί γενικής οικογενειακής ιατρικής και δημιουργείται η ανάγκη που υποθέτω ότι προσπαθεί να καλυφθεί στο παρόν νομοσχέδιο με τον ορισμό των ιατρών άλλων ειδικοτήτων ως προσωπικούς ιατρούς. Αυτό μοιάζει σαν μια βολική λύση που όμως δεν συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος. Θεωρω ότι μέσα στο νομοσχέδιο θα έπρεπε να υπάρχει η θέσπιση κινήτρων για τους ιατρούς ώστε να επιλέξουν την ειδικότητα γενικής οικογενειακής ιατρικής ώστε στο μέλλον να υπάρχουν στην χώρα αρκετοί ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες τις πρωτοβάθμιας.
Ο ιατρός γενικής οικογενειακής ιατρικής είναι μια ειδικότητα ιατρικής πλήρως απαξιωμενη στη χώρα μας. Τόσο στην συνείδηση των πολιτών που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αγνοούν την ύπαρξη του και την αξία του, όσο και στους ιατρικούς κύκλους όπου θεωρείται είτε πολύ δύσκολη, είτε άχρηστη, είτε μη οικονομικά αναγνωρισημη.(με ελάχιστες εξαιρέσεις)
Εν αντιθέσει με το τι συμβαίνει στους διεθνείς κύκλους όπου θεωρείται μια ειδικότητα που αποτελεί βασικό πυλώνα της πρωτοβάθμιας και δημόσιας υγείας.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στην Ελλάδα να μην υπάρχουν αρκετοί ιατροί γενικής οικογενειακής ιατρικής και δημιουργείται η ανάγκη που υποθέτω ότι προσπαθεί να καλυφθεί στο παρόν νομοσχέδιο με τον ορισμό των ιατρών άλλων ειδικοτήτων ως προσωπικούς ιατρούς. Αυτό μοιάζει σαν μια βολική λύση που όμως δεν συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος. Θεωρω ότι μέσα στο νομοσχέδιο θα έπρεπε να υπάρχει η θέσπιση κινήτρων για τους ιατρούς ώστε να επιλέξουν την ειδικότητα γενικής οικογενειακής ιατρικής ώστε στο μέλλον να υπάρχουν στην χώρα αρκετοί ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες τις πρωτοβάθμιας.
Αφού η αναλογία γιατρών/ ασθενών είναι αρκετά υψηλή 1/1500-2000 δεν θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να εξασφαλίζεται και η ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας με σαφή, ουσιαστικό και αποτελεσματικό τρόπο;
Ως συμβεβλ. οικογ. ιατρος. αλλα και εμπειρια υπευθυνου ιδ κλινικης εχω να πω τα εξης:
Καθε προσπαθεια να εξισωθει η δουλεια και αποζημιωση του καθε ιατρου με βαση τα ατομα που εγγραφει ειναι τεραστιο λαθος.
Η αποζημιωση για καθε ιατρο πρεπει να γινεται με βαση του πόσο δουλευει.
Δικαιωμα εγγραφης απεριοριστα.Προσωπικος παθολογος, προσωπικος καρδιολογος νευρολογος κοκ..
Για Παθολογο,οριστε τιμη επισκεψης π.χ για μηνιαια συνταγογραφηση , τριμηνη , και τιμη εξετασης.Ποιος θα δεχθει να ξετασει για 10 ευρω.Που ειμαστε, ελεος.
Πληρωνει ο ασθενης και του επιστρεφονται απο τον ασφαλιστικο του φορεα.
Με ηλεκτρονικα ραντεβου που δηλωνει ο ασθενης δεν μπορει να εκμεταλλευτει ο ιατρος πολλαπλες fake επισκεψεις.Δωστε χρηματα και στειλτε αδιαβαστους τους πονηρους που κερδοσκοπουν.
Οριστε συγκεκριμενη αποζημιωση για ιατρικες πραξεις.Δεν γινεται να πηγαινει ο ασθενης οπως σημερα σε οικ. ιατρο και να πληρωνει ΕΞΤΡΑ απο την τσεπη του.Οποιος το κανει τον τελειωνετε.Δεν μπορει να πληρωνει στον καρδιολογο 40 ευρω εξτρα λογω υπερηχου.Δεν μπορει ο ασφαλισμενος να μπαινει στο ιατρειο του ιατρου του και να του δινει τον καταλογο των εξετασεων που του ειπε…ο διατροφολογος του
Εξοικονομηστε χρηματα απο την ληστεια που γινεται στις ιδ κλινικες.Ελεγχει κανεις ποια ΚΕΝ με καταστροφικες συνεπειες ισχυουν? Ελεγξτε τους ελεγκτες. Αν δεν πληρωσετε εκει που πρεπει δεν γινεται πρωτοβαθμια υγεια.Βλεπει ο Ελληνας πως δουλευει το συστημα στην ΚΥΠΡΟ και κλαιει…
Δεν μπορει ο ιδιωτης που εχει ασφαλεια ενοικια αναλωσιμα να εξισωνεται με τον δημοσιο που εχει μηδεν εξοδα.Ελεος δηλ.
Μπορουμε να μιλαμε για ωρες.
Βλεπουμε προληπτικους ελεγχους σε 20χρονους και 25χρονους καθε 6 μηνες με την βιτ d και Β12, και δεν μπορουν οι παθολογοι να ανοιξουν ενα απλο πρωτοκολλο οστεοπορωσης που μπορουν οι ορθοπαιδικοι…
Τι διαφορά θα έχει ο οικογενειακός γιατρός από τον προσωπικό γιατρό; Σήμερα ισχύει ο οικογενειακός γιατρός, ο οποίος όμως έχει και ιδιωτική πελατεία. Έτσι ο οικογενειακός γιατρός προτιμά την ιδιωτική του πελατεία, από όπου πληρώνεται απευθείας από τον ιδιώτη, ασφαλισμένο ή μη, και για να κλίσης ραντεβού χρειάζεται τουλάχιστον μία εβδομάδα αν όχι παραπάνω, ενώ ο ασφαλισμένος θα πρέπει να τον δει ο ιατρός αμέσως μόλις του παρουσιασθεί πρόβλημα υγείας, κάτι το οποίο δεν είναι δυνατόν να γίνει σήμερα. Το πρόβλημα λοιπό δεν είναι πως θα ονομάζεται ο γιατρός, αλλά η δυνατότητα να εξυπηρετείται ο ασφαλισμένος άμεσα. Όταν αναγκάζεται ο ασφαλισμένος να πληρώνει το γιατρό για άμεση εξυπηρέτηση τότε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΣ.
κατ αρχην ειναι ανεφικτο ΠΙ να ειναι καρδιολογος η πνευμονολογος η ουρολογος η ιατροδικαστης κλπ κλπ.διοτι σε προβλημα εκτος της ειδικοττας των παραπανω θα πρεπει να γινει παραπομπη σε γενικο η παθολογο οποτε θα τεθει το προβλημα αμοιβης .πως θα πληρωθει ο παθολογος η ο γενικος????
Τι γίνεται στην περίπτωση που όταν διαλέγω ιατρό ,αυτός έχει ηδη καλύψει το πλαφόν των 2000 ασθενών; οι καλοί ιατροί θα καλύψουν γρήγορα το πλαφόν,οπότε εγώ αν και πληρώνω τα ίδια με τους άλλους δεν θα μπορώ να διαλέξω τον καλόν ιατρόν. Αυτό δεν είναι ούτε ισονομία ούτε ισότητα που διασφαλίζονται από το σύνταγμα
Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΑΠ ΕΥΘΕΙΑΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΣΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΙΑΤΡΟ.
ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΓΝΩΣΕΩΝ, ΚΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ/ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΚΛΠ) ΟΙ ΓΕΝΙΚΟΙ ΙΑΤΡΟΙ/ΠΑΘΟΛΟΓΟΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΙΑΤΡΟ.
ΘΕΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ/ΓΕΝΙΚΟ ΙΑΤΡΟ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΙΣΩΣ (ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΥΤΗ) ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΟΥΝ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΥΣ ΙΑΤΡΟΥΣ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΙΑΤΡΟΙ ΥΨΗΛΟΥ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΠΙΠΕΔΟΥ, ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΕΜΜΟΝΗΣ Σ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΣΧΕΤΟ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΑΣΘΕΝΗ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΙΑΤΡΟ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ??
ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΘΑ ΤΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΤΕΡΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ?
ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΩΤΗΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ Η’ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ (ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΟΠΥΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΙΔΙΩΤΗΣ) ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ , ΕΝΩ ΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ ΛΟΙΠΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ ΜΠΟΡΟΥΝ???
ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΙ ΑΝΕΥ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΜΕ ΝΟΜΙΜΑ ΙΑΤΡΕΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ ΙΑΤΡΟΙ
Γιατί να μην είναι εφικτή η επιλογή ενός ειδικού ιατρού εξ αρχής και να χρειάζεται μια επιπλέον επίσκεψη σε έναν προσωπικό γενικό ιατρό για παραπομπή στον ειδικό ιατρό.
Οι γυναικολογικές εξετάσεις πώς θα εντάσσονται σε αυτό το σύστημα ή μήπως θα μείνουν εκτός;
Για την παράγραφο α)του άρθρου 2.
Μήπως η επιλογή προσωπικού ιατρού θα χρειάζεται να γίνεται με βάση την εγγραφή των χρόνιων ιατρικών καταταστάσεων που αυτή τη στιγμή δεν είναι ενταγμένες σε ειδικά Μητρώα. Δυνατότητα διεύρυνσης των Μητρώων.
Επίσης, πώς θα εντάσσεται μέσα στην επιλογή προσωπικού γιατρού η πρόθεση ενός ασθενή να προετοιμαστεί για δωρεά οργάνου για μεταμόσχευση.
ταλαιπωρια για ασθενη και ιατρο η εκ νεου καταθεση δικαιολογητικων οσοι εχουν επιλεξει ιατρο και ο ιατρος παραμενει συμβ/νος να συνεχισουν ως εχει.επιπλεον μεριμνα διοτι ηδη οι ιατροι εχουν φθασει τον ανωτατο αριθμο ασθενων 2250 ενω τωρα θα ειναι 2000.εξω απο το συστημα 250.αμοιβη σε οσουν ιατρους μπορουν και θελουν πανω απο τον ανωτατο αριθμο ασθενων ενω σε οσους δεν φθασουν παροχη υπηρεσιων τους σε δημοσια δομη.οικονομικα κινητρα ωστε να κανουν συμβαση πολλοι ιατροι με την παλια δεν ηταν τοσο δημοφιλες.
Προσωπικος ιατρος, οικογενειακος ιατρος……. αληθεια εχετε παει στην Αγγλια να δειτε τι τραβανε οι ασθενεις με το συστημα των γενικων ιατρων; Οι ασθενεις πρεπει να διαλεγουμε οποιον ιατρο θελουμε και οχι να μας υποχρεωνετε να εγγραφουμε σε εναν γενικο ιατρο. Θελετε να εφαρμοσετε το αποτυχημενο συστημα των γενικων ιατρων. Αληθεια ποιοι σας συμβουλευουν τοσο λαθος;
θα πρεπει και ιατροι ανευ ειδικοτητας να μπορουν αν το θελουν να συμβαλλονται ως προσωπικοι ιατροι.
Να προστεθεί η ειδικότητα του καρδιολόγου στην τοπική ομάδα υγείας. Η συνεργασία των τριών αυτών ειδικοτήτων – γενικός Ιατρός/παθολογος, παιδίατρος και Καρδιολόγος σε κάθε ξεχωριστη Τομυ ή κέντρο υγείας αποτελεί τον πυλώνα της πρωτοβάθμιας. Τα τελευταία χρόνια προωθειται εξαιρετικα έντονα και δικαίως η καρδιο-νεφρο-μεταβολικη ιατρική, που σκοπό έχει την πρωτογενή προληψη από τις πιο συχνές αιτιες θανάτου. Όταν ο κάθε επαγγελματίες υγείας της ΠΦΥ (Καρδιολόγος η γενικός Ιατρός) είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος για την ολιστική αντιμετώπιση και των 4 συχνοτερων παραγοντων κινδύνου (υπέρταση, δυσλιπιδαιμια, διακοπή καπνίσματος και σακχαρώδης διαβήτης) το αποτέλεσμα είναι πιο ουσιαστικό, πιο σίγουρο, μεγαλύτερη η εμπιστοσύνη του ασθενούς, χωρίς την παραπομπή του από γιατρό σε γιατρό. Θα πρέπει να σχεδιαστούν όμως τέτοια υποχρεωτικά προγράμματα εκπαίδευσης των ειδικών ιατρων. Υπάρχουν τέτοια προγράμματα εκπαίδευσης από αρκετές επιστημονικές εταιρείες μελέτης καρδιο-νεφρο-μεταβολικων και αντιμετωπισης παραγόντων κινδύνου που είναι όμως προαιρετικα (ΕΜΠΑΚΑΝ, ΙΜΕΘΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΘΗΡΟΣΚΛΉΡΩΣΗΣ, ΕΠΙΛΥΩ, ΕΚΟΜΕΝ) και με ένα ορισμένο κόστος συμμετοχής του κάθε ενδιαφερόμενου ιατρού συμμετέχει και υποβάλλεται σε τεστ αξιολογησης κατά την ολοκλήρωση του κάθε εκπαιδευτικού κυκλου και λαμβάνει το αντίστοιχο πιστοποιητικό παρακολουθησης. Με τον τρόπο αυτό πετυχαίνεται αφενός η άρτια εκπαίδευση και γνωση των ιατρών που θέλουν να ενημερώνονται προς όφελος των ίδιων και των πολιτών χωρίς να χρειάζεται να συμμετέχουν οικονομικά και αφετέρου θα υπάρχει πάντα προσωπικό διαθέσιμο σε κάθε δομή υγείας όπου πολλές φορές υπάρχει ελλειψη της μιας η της άλλης ειδικότητας (γενικού ιατρου- καρδιολόγου). Άλλωστε ο καρδιολόγος παρακολουθεί ήδη πάρα πολλούς καρδιολογικους ασθενείς και θεωρείται προσωπικός Ιατρός πολλών ασθενών, αλλά και πιστοποιεί πλέον ως καθ ύλην αρμόδιος, τις κάρτες υγείας των αθλητών, βεβαιώσεις για συμμετοχή σε εξετάσεις στρατιωτικων, αστυνομικων και πυροσβεστικων σχολων. Ας μην ξεχνάμε πως η καρδιολογικη ειδικότητα είναι μια συχνά επιλεγόμενη ειδικότητα και υπάρχουν διαθέσιμοι ιατροί αυτής της ειδικότητας. Θα μπορούσα να δώσω και άλλα στοιχεία της εμπειρίας μου εφόσον μου ζητηθεί, καθώς υπηρετώ σε κέντρο υγείας.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΙ ΑΝΕΥ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΜΕ ΝΟΜΙΜΑ ΙΑΤΡΕΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ ΙΑΤΡΟΙ