1. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον είναι ενήλικο και συντρέχουν οι προϋποθέσεις της επόμενης παραγράφου. Η αφαίρεση από ανήλικο είναι δυνατή εάν συναινούν σε αυτό οι γονείς ή ο γονέας, που έχουν την επιμέλεια του τέκνου. Εάν δεν υπάρχουν ή έχουν εκπέσει από τη γονική μέριμνα, η συναίνεση παρέχεται από τον επίτροπο. Η συναίνεση δίνεται α) με έγγραφο στο οποίο βεβαιώνεται η γνησιότητα της υπογραφής, β) με προφορική δήλωση, που καταχωρίζεται σε ειδικό βιβλίο, το οποίο τηρείται στον οργανισμό αφαίρεσης ή στη Μονάδα Μεταμόσχευσης. Κατά τη δήλωση παρίστανται δύο μάρτυρες, οι οποίοι συνυπογράφουν στο ειδικό βιβλίο. Η συναίνεση πρέπει να είναι ρητή και ειδική. Τα έγγραφα υπό α) και β) φυλάσσονται στον ιατρικό φάκελο του δότη.
2. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του σύμφωνα με την παράγραφο 3.
3. Στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων τηρείται αρχείο όπου καταχωρούνται οι δηλώσεις των πολιτών περί αντίθεσής τους στην αφαίρεση οργάνων τους μετά θάνατον. Κάθε ενήλικος πολίτης μπορεί να αποστέλλει στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων σχετική δήλωσή του, με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής. Για τη δήλωση δεν απαιτείται συγκεκριμένος τύπος, αρκεί να συνάγεται ρητά και αβίαστα η ακριβής βούληση του προσώπου. Η δήλωση αυτή είναι ελεύθερα ανακλητή. Η ανάκληση γίνεται με νεότερη δήλωση ανάκλησης, η οποία αποστέλλεται ομοίως στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Η αρχική δήλωση διαγράφεται από το αρχείο και θεωρείται ως μη γενόμενη.
4. Η συλλογή και επεξεργασία των δεδομένων που εμπεριέχονται στο αρχείο της παραγράφου 3 υπάγεται στις διατάξεις του ν. 2472/1997, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη διαφύλαξη του απορρήτου των πληροφοριών αυτών. Η πρόσβαση στο αρχείο αυτό επιτρέπεται μόνο στους αρμόδιους υπαλλήλους του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και τους Συντονιστές Μεταμοσχεύσεων.
5. Η αφαίρεση οργάνων από θανόντα δότη διενεργείται μετά την επέλευση του θανάτου, κριτήριο για την οποία είναι η νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους, σύμφωνα με τα ευρέως αποδεκτά και σύγχρονα δεδομένα της επιστήμης. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καθορίζεται επακριβώς το κριτήριο επέλευσης του θανάτου, κατόπιν γνώμης του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕ.Σ.Υ.). Με όμοιο τρόπο θεσπίζεται «Κώδικας Πρακτικής», σχετικά με τη διαδικασία διάγνωσης και επιβεβαίωσης του εγκεφαλικού θανάτου.
6. Όταν ο θεράπων ιατρός διαγνώσει νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους και εφόσον η λειτουργία ορισμένων οργάνων διατηρείται με τεχνητά μέσα, υποχρεούται να προβεί από κοινού με έναν αναισθησιολόγο και ένα νευρολόγο ή νευροχειρουργό στη σύνταξη πιστοποιητικού θανάτου. Στην πιστοποίηση του θανάτου δεν συμμετέχει ιατρός που ανήκει στη μεταμοσχευτική ομάδα. Στη συνέχεια, ο θεράπων ιατρός υποχρεούται να ενημερώσει σχετικά, χωρίς καθυστέρηση, το Συντονιστή Μεταμοσχεύσεων, εφόσον υφίσταται στο νοσοκομείο και τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων , προκειμένου να ενημερωθεί εάν το ενήλικο, θανόν πρόσωπο έχει δηλώσει την άρνησή του να γίνει δωρητής οργάνων μετά θάνατον. Εάν ο θανών είναι ανήλικος, ο θεράπων ιατρός από κοινού με τον Συντονιστή Μεταμοσχεύσεων, εφόσον υφίσταται στο νοσοκομείο, υποχρεούται να μεριμνήσει για την ανεύρεση των προσώπων που είναι αρμόδια να συναινέσουν στην αφαίρεση των οργάνων, για την ενημέρωσή τους και τη λήψη της συναίνεσής τους. Εφόσον λάβει τη συναίνεση, ενημερώνει σχετικά, χωρίς καθυστέρηση, τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Εάν πρόκειται να πραγματοποιηθεί η μεταμόσχευση, συνεχίζεται η τεχνητή υποστήριξη του θανόντος προσώπου.
7. Η αφαίρεση οργάνων από θανόντα δότη γίνεται με τον προσήκοντα σεβασμό στο σώμα του νεκρού. Ειδική μέριμνα λαμβάνεται για την αποκατάσταση της εικόνας του.
Άρθρο 9 – Αφαίρεση οργάνων από θανόντα δότη
Αναρτήθηκε
5 Μαΐου 2011, 14:30
Ανοικτή σε Σχόλια έως
17 Μαΐου 2011, 23:59
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
Στατιστικά
53 Σχόλια 254 Σχόλια επι της Διαβούλευσης 14135 - Όλα τα ΣχόλιαΌλες οι Διαβουλεύσεις
- Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19,, την ενίσχυση της προστασίας της δημόσιας υγείας και των υπηρεσιών υγείας, ...
- ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ – ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ – ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ
- Ρυθμίσεις για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και την παρακολούθηση και αξιολόγηση της φαρμακευτικής δαπάνης
- Αναμόρφωση του θεσμού του Προσωπικού Ιατρού – Σύσταση Πανεπιστημιακών Κέντρων Υγείας και άλλες διατάξεις του Υπουργείου Υγείας
- Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης
- Δράσεις δημόσιας υγείας - Ρυθμίσεις για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας
- Εθνικό Δίκτυο Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας για την αντιμετώπιση ασθενών με Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια (ΜΑΦ ΑΕΕ)
- Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2021-2030
- Σύσταση ΝΠΙΔ με την επωνυμία «Ογκολογικό Κέντρο Παίδων “Μαριάννα Β.Βαρδινογιάννη–ΕΛΠΙΔΑ”», ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊου COVID-19 και την προστασία της δημοσίας υγείας...
- Εκσυγχρονισμός του δικαίου για τη δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων
Σε αυτή τη χώρα που ζούμε, όπου δεν εμπιστεύεσαι τίποτα και κανέναν, όπου δεν υπάρχει κανένας έλεγχος και καμία οργάνωση από το κράτος, μου φαίνεται πολύ ριψοκίνδυνο να συναινέσεις να πάρουν τα όργανα σου, οταν »θεωρήσουν΄΄ οτι ούτως ή άλλως έχεις πεθάνει…
Περί <> συναίνεσης, κοινωνικής συνειδητότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης.
Το ζήτημα που πρόεκυψε με την πρωτοβουλία του ΥΥΚΑ αναφορικά με την τροποποίηση του ισχύοντος νόμου για τη δωρεά οργάνων και τις μεταμοσχεύσεις έχει επιφέρει ποικίλες κοινωνικές αντιδράσεις και προβληματισμούς, βιοηθικής, κοινωνικής, νομικής και ιατρικής φύσεως. Οι προβληματισμοί αυτοί σχετίζονται με τον περιορισμό των κινδύνων από τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί τελικά να έχει μια ευεργετική και αναγκαία εφαρμογή στο χώρο των μεταμοσχεύσεων, δεδομένου του επιτακτικού νομοθετικού χαρακτήρα που λαμβάνει.
Συγκεκριμένα, οι προβληματισμοί και οι κοινωνικές αντιδράσεις εκφράζουν αφενός μία έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι σε φορείς ή /και παράγοντες άμεσα σχετιζόμενους με αυτή την εφαρμογή αναφορικά με το εμπόριο οργάνων, σε περίπτωση ανεπαρκούς κρατικού ελέγχου, διάθεσης για οικονομικό ατομικό όφελος ή/και ακόμη βεβιασμένης απόφασης και γνωμάτευσης περί θανάτου κάποιου πάσχοντος (ή από ατύχημα φερόμενου ως ετοιμοθάνατου κλπ) προκειμένου για την διάθεση οργάνων για μεταμόσχευση σε άλλον/άλλους πάσχοντες. Αφετέρου το κοινωνικό σύνολο, ανέτοιμο -εφόσον μέχρι σήμερα δίοτι έχουν αδρανήσει όλοι οι υπεύθυνοι φορείς σχετικά με την ενημέρωση και ευαισθητοποίησή του – εκλαμβάνει σαν μέτρο επιβολής αυτό τον νέο νόμο, μη αρμόζον σε μία δημοκρατική κοινωνία, στην οποία όσον αφορά το σώμα του, υπερασπίζει το δικαίωμα να το διαθέσει όπως θέλει. Επίσης, το πρόβλημα της επιβεβαίωσης της πράξης του θανάτου είναι ένα από τα πιο διαμαχόμενα θέματα που τίθεται σήμερα και είναι ευθύνη της πολιτείας αν αφήνει να δημιουργούνται ζητήματα, που υποσκάπτουν την όποια δουλειά έχει γίνει μέχρι σήμερα από τον ΕΟΜ και να εγείρονται αμφιβολίες περί σκοπιμότητας σε μια δύσκολη εποχή.
Μελετώντας τις αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας θέλουμε να είμαστε προσεκτικοί και όχι προσβλητικοί ως προς τις ανησυχίες των συμπολιτών μας, οι οποίοι γνωρίζουν εκ προοιμίoυ ότι μπορούν να έλθουν στην θέση του δότη οποιαδήποτε στιγμή χωρίς ουσιαστικά να είναι δωρητές οργάνων.
Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων σήμερα είμαστε οι τελευταίοι στην δωρεά οργάνων από θνήσκοντες δότες, λόγω της ελλιπούς κατανόησης και πληροφόρησης των κριτηρίων που απαιτούνται γι αυτήν. Περνάμε άρον – άρον από την ύψιστη εθελοντική προσφορά στο κατώφλι της εικαζόμενης συναίνεσης χωρίς να έχουν προηγηθεί τα προαπαιτούμενα στάδια ενδυνάμωσης του ισχύοντος νόμου με επάνδρωση των εντατικών με συντονιστές μεταμοσχεύσεων και παράλληλη ενημέρωση του κόσμου για να γίνει κοινωνικά αποδεκτή μια τέτοια νομοθετική απόφαση και να καταπολεμηθούν ζητήματα ελλείψεως προσφοράς.
Τα ηθικά διλήμματα που στην ιατρική προκύπτουν και ως φιλοσοφικά διλήμματα είναι πολλά όπως: το έμβρυο ως φορέας ανίατης ασθένειας, θέμα αρνητικής ευγονικής- προεμφυτευτική και προγεννητική διάγνωση- δημιουργία τραπεζών DNA- θεραπευτική αναπαραγωγή και κλωνοποίηση- χρησιμοποίηση εθελοντών για δοκιμή νέων φαρμάκων- παθητική και ενεργητική ευθανασία κα. Όπως η ευθανασία παραμένει ένα θέμα νομικά και ηθικά ανοιχτό εντούτοις η φιλοσοφία προβληματίζεται ανοιχτά και έντονα στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης του ανθρώπου στην ζωή του. (αντίφαση στην περίπτωση αυτή από πλευράς νόμου που δεν το επιτρέπει ενώ θέλει
να επιβάλλει τη δωρεά οργάνων). Αντίστοιχα στην περίπτωση <> δότη οργάνων, δεν υπάρχει πρόσωπο αυτόνομο, αλλά το σώμα που χρησιμοποιείται για την κάλυψη αναγκών κοινωνικής αλληλεγγύης το οποίο ταυτόχρονα υπόκειται και χαίρει των συναισθημάτων των οικείων του.
Διαμορφώνονται ερωτήματα και ηθικά διλήμματα σχετικά με το ποιοί πρέπει να είναι αυτοί οι οποίοι πρέπει να συναινούν εικαζόμενοι και να διαμορφώνουν παράλληλα την κοινωνική συνείδηση με την πράξη απόφασης και αποδοχής ως ύψιστη πράξη αλτρουισμού. Στη μεταμόσχευση οργάνων σαν μεγάλης ηθικής σημασίας πράξη, γιατί χαρίζουμε κάτι από τον εαυτό μας, επιβάλλεται να χαρίζουμε μοναδικά όργανα που έχουμε μέσα στο σώμα μας, μόνο μετά τον θάνατό μας. Δεδομένης λοιπόν της τήρησης των βιολογικών και καρδιοαναπνευστικών ενδείξεων που έχουν ορισθεί ως κριτήρια επερχόμενου βιολογικού θανάτου και με συνοδό την πληροφορημένη συγκατάθεση, είναι ηθικά αποδεκτή η αφαίρεση οργάνων για μεταμόσχευση. (Βιδάλης2008)
Τίθενται βασανιστικά τα παρακάτω ερωτήματα: Είναι <> προάσπιση της κοινωνικής αλληλεγγύης ή πρέπει η τελευταία να είναι απόρροια ελεύθερης βούλησης και συνειδητής πράξης; Είναι η σιωπή αποδοχή;
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η πολιτεία μέσα από τον οικογενειακό και κοινωνικό ιστό του δότη, παρέχοντας την απαιτούμενη υποστήριξη στους οικείους για την λήψη απόφασης, πρέπει να δίνει όλες τις εγγυήσεις ανάπτυξης της κοινωνικής συνείδησης σχετικά με την προσφορά οργάνων και παράλληλα να διατηρεί το στοιχείο του σεβασμού στο πρόσωπό του δότη καθώς και να ενδυναμώνει το αίσθημα της προσφοράς ως πράξη αλληλεγγύης. Κάτι που θα υποστηριχεί μέσα από την κατάλληλη επάνδρωση των ΜΕΘ . Επίσης απαιτείται η στήριξη από την πολιτεία του έργου του ΕΟΜ και των κοινωνικών φορέων για την συνέχιση του έργου τους στην εύρεση δωρητών οργάνων, στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας στην ύψιστη αυτή πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης, ώστε αυτό να αποτελεί εκούσια ώριμη προσωπική πράξη και όχι επιβεβλημένη με νομοθετικό χαρακτήρα.
Πληροφορίες : Μαρία Σούμπαση
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποχρεούται ο γιατρός να προχωρά στην αφαίρεση οργάνων. Η συναίνεση του πολίτη θα πρέπει να επιδιώκεται μέσω της υπογραφής του και όχι με τη λογική της υποχρεωτικής δωρεάς οργάνων χωρίς την, εν ζωή, συναίνεση του πολίτη ή τουλάχιστον των συγγενών πρώτου βαθμού στο χώρο νοσηλείας. Η πολιτεία θα πρέπει, με σχετικές καμπάνιες, να πληροφορήσει και να πείσει τους πολίτες για την αναγκαιότητα της συναίνεσης και όχι να αποτελούν όλοι, εν δυνάμει, δωρητές οργάνων. Ποιός θα ελέγχει την αντικειμενική κρίση των γιατρών ? Όταν θα εμφανιστούν άνω του μέσου όρου περιπτώσεις μεταμοσχεύσεων σε ένα νοσηλευτικό ίδρυμα, ας πούμε?! Σύμπτωμα των κοινωνιών στις χώρες που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση για μακροχρόνιο διάστημα είναι η αύξηση της χρήσης ναρκωτικών, της πορνείας και του εμπορίου οργάνων. Η γραπτή συναίνεση του ατόμου που θα υποστεί τη μεταμόσχευση, εκ των προτέρων και όχι το αντίθετο, δηλαδή η καθολική επιβολή της συναίνεσης, προστατεύει σε μεγάλο βαθμό από τέτοιου είδους εγκληματικές πράξεις ή αμέλειες. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει έγγραφη συναίνεση, οι συγγενείς πρώτου βαθμού να έχουν τον πρώτο λόγο.
Με τετοια διαφθορα που επικρατει στο συστημα υγειας κανενας δεν μπορει να εμπιστευτει οτι οντως ο γιατρος δεν θα χρηματιστει για να σε βγαλει εγκεφαλικα νεκρο.Δεν θα πουλησετε και το σωμα μου φτανει επιτελους με τους αχορταγους γιατρους και με το αθλιο συστημα υγειας!
Σχόλια στο άρθρο 9.
Στα άρθρα 4,7,9,10,11 αναγράφονται οι εκφράσεις «θανόν πρόσωπο», «νεκρός δότης», «μετά θάνατον» κ.τ.λ.. Όπως, όμως, διευκρινίζεται στην παράγραφο 6 του άρθρου 9 («Όταν ο θεράπων ιατρός διαγνώσει νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους και εφόσον η λειτουργία ορισμένων οργάνων διατηρείται με τεχνητά μέσα, υποχρεούται να προβεί από κοινού με έναν αναισθησιολόγο και ένα νευρολόγο ή νευροχειρουργό στη σύνταξη πιστοποιητικού θανάτου»), τίθεται η διάγνωση του θανάτου, όταν διαγνωσθεί η «νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους».
Το ζητούμενο, εν προκειμένω, είναι κατά πόσον είναι δυνατόν να διαγνωσθεί προθανατίως η «νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους» και περαιτέρω, εάν είναι δυνατόν να ταυτισθεί η πλήρης ανεπάρκεια ορισμένων λειτουργιών του εγκεφαλικού στελέχους με το θάνατο του ανθρώπου.
Ο όρος «νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους» είναι παθολογο-ανατομικός όρος και ως τοιούτος είναι δυνατόν να τεθεί μόνον μετά θάνατον κατά την παθολογο-ανατομική εξέταση πολλαπλών τομών του εγκεφαλικού στελέχους. Επομένως, ορθό θα ήταν, κατ’ αρχή, να χρησιμοποιείται ο όρος «ολική ανεπάρκεια, όλων των λειτουργιών του εγκεφαλικού στελέχους».
Εξεταστέον στη συνέχεια είναι: 1) εάν στους «εγκεφαλικώς νεκρούς» ασθενείς («εν», στο εξής) υπάρχει πράγματι «ολική ανεπάρκεια όλων των λειτουργιών του εγκεφαλικού στελέχους» και 2) ακόμη και εάν υπάρχει η προαναφερθείσα ανεπάρκεια, εάν είναι ορθό να ταυτίζεται αυτή με τον θάνατο του ανθρώπου.
1. Όσον αφορά στο πρώτο ερώτημα, από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας από το 1968 (αφότου καθιερώθηκε η έννοια του «εγκεφαλικού θανάτου» -«εθ», στο εξής) και εντεύθεν έχουν παρατηρηθεί τα ακόλουθα σε «εν» ασθενείς: α) διατήρηση σταθερής της αρτηριακής πίεσης σε μεγάλο ποσοστό (40-70%) κατά την αρχική φάση, της νωτιαίας καταπληξίας, γεγονός ασύμβατο με ύπαρξη «νεκρού εγκεφαλικού στελέχους» β) συχνά, παρατηρείται δακρύρροια κατά την εγχείρηση για λήψη (“harvesting”) των οργάνων τους· σπανιότερα έχουν παρατηρηθεί ελάχιστο άνοιγμα των βλεφάρων μετά ισχυρή πίεση της θηλής του μαστού, τρομώδεις κινήσεις του προσώπου, συμμετρικές κινήσεις των άνω άκρων προσομοιάζουσες με στάση απεγκεφαλισμού και έκλυση του στοματικού αντανακλαστικού και του αντανακλαστικού του μασητήρα. Πολύ ενδιαφέρον είναι επίσης το γεγονός ότι σε δύο από τους 25 «εν» ασθενείς των εισηγητών (Mohandas A, Shou SN) της ταύτισης του θανάτου με τoν «θάνατο του εγκεφαλικού στελέχους» δεν παρατηρήθηκαν παθολογο-ανατομικές αλλοιώσεις στο στέλεχος του εγκεφάλου!
Οι προαναφερθείσες παρατηρήσεις είναι ασύμβατες με τη διάγνωση της «νέκρωσης του εγκεφαλικού στελέχους» ή, ορθότερα, της «ολικής ανεπάρκειας όλων των λειτουργιών του εγκεφαλικού στελέχους» και επομένως ακυρώνουν και τη διάγνωση του «εθ», όταν αυτές παρατηρηθούν, παρά το γεγονός ότι αυτή η διάγνωση έχει ήδη τεθεί με όλα τα ισχύοντα κριτήρια .
Περαιτέρω, η βασικότερη δοκιμασία (test) για τη διάγνωση του «θανάτου του εγκεφαλικού στελέχους», δηλαδή η «δοκιμασία της άπνοιας», είναι δυνατόν να επιδεινώσει την ήδη σοβαρή εγκεφαλική βλάβη στους ασθενείς αυτούς· για το λόγο αυτό και στην μεγαλύτερη μελέτη σε «εν» ασθενείς (ασθενείς με βαθύ, απνοϊκό, μη αντιδρών κώμα -μελέτη NINCDS-, η οποία δημοσιεύθηκε το έτος 1980, δεν εξετελείτο η δοκιμασία αυτή· ο λόγος είναι ότι η προκαλούμενη αύξηση της ενδοκρανιακής πίεσης κατά τη διενέργεια της δοκιμασίας αυτής, εν συνδυασμώ με την ενίοτε παρατηρούμενη παρενέργεια της υπότασης, είναι δυνατόν να προκαλέσουν κατάρρευση της ενδοκρανιακής κυκλοφορίας. Επιπροσθέτως, τα δεδομένα για την εκτέλεση και την αξιολόγηση της δοκιμασίας αυτής είναι ελλιπή.
2. Όσον αφορά στο δεύτερο ερώτημα, «εν» ασθενείς – υποστηριζόμενοι σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας- διατηρούν τη λειτουργία της καρδίας και της κυκλοφορίας του οξυγονωμένου αίματος, οι πνεύμονές των έχουν τη δυνατότητα να ανταλλάσσουν το οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακος, τα κύτταρα αφομοιώνουν τις θρεπτικές ουσίες για παραγωγή ενέργειας, το ήπαρ κάνει αποτοξίνωση του αίματος διατηρώντας μια πολυσύνθετη ομοιοστατική ισορροπία, οι νεφροί συχνά διατηρούν το ισοζύγιο των υγρών και των ηλεκτρολυτών (μερικές φορές με φαρμακευτική υποστήριξη), το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει τα ξένα σώματα και καταπολεμεί τις λοιμώξεις, ενώ ορισμένες ενδοκρινικές λειτουργίες συνεχίζονται· τέλος. ορισμένες «εν» ασθενείς –δέκα τρεις τον αριθμό- έχουν γεννήσει με καισαρική τομή βιώσιμα νεογνά, μετά παραμονή σε Μονάδες Εντατικής θεραπείας έως και 4 σχεδόν μήνες!
Όπως αβίαστα προκύπτει από τα προαναφερθέντα, οι «εν» ασθενείς δεν είναι πτώματα και τα όργανα, τα οποία λαμβάνονται από αυτούς δεν είναι ασφαλώς «πτωματικά»!
Η ταύτιση της «νέκρωσης του εγκεφαλικού στελέχους» με τον «εθ» και του τελευταίου με το θάνατο του ανθρώπου δεν είναι δυνατόν να γίνει δεκτή και για τον ακόλουθο λόγο: Εφόσον το εγκεφαλικό στέλεχος είναι «νεκρό», έχουν διακοπεί όλες οι ανιούσες και κατιούσες νευρικές οδοί –οι πλείστες εκ των οποίων διέρχονται διά του εγκεφαλικού στελέχους- προς και από τον φλοιό του εγκεφάλου· επομένως, δεν είναι δυνατόν να έχουμε πρόσβαση στο φλοιό του εγκεφάλου, ο οποίος θεωρείται ως έδρα της συνείδησης· κατ’ ακολουθία, δεν είναι δυνατόν να εξετασθεί το προσχηματισμένο (προτού να συμβεί η εγκεφαλική βλάβη) περιεχόμενο της συνείδησης στους «εν» ασθενείς· άρα, είναι αυθαίρετη υπόθεση ότι στους «εν» ασθενείς δεν υπάρχει συνείδηση!
Συμπερασματικώς, τίθεται η διάγνωση του «εθ» και του θανάτου του ανθρώπου, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα να εξετασθεί το μεγαλύτερο τμήμα του εγκεφάλου (φλοιός, γάγγλια) και ενώ επιπροσθέτως υπάρχουν ενδείξεις ότι μικρά τμήματα («νησίδες») του εγκεφαλικού στελέχους ακόμη λειτουργούν.
Όσον αφορά στην «εικαζόμενη συναίνεση», αυτή πάσχει οξέως από έλλειψη δημοκρατικού φρονήματος, είναι απαράδεκτη, θα προκαλέσει μείζονες αντιδράσεις και θα βλάψει τελικώς την υπόθεση των μεταμοσχεύσεων. Επιβάλλεται η άμεση τοποθέτηση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, τα οποία αμέσως βάλλονται με την νομοθετούμενη υποχρέωση των αντιτιθεμένων να γνωστοποιούν στον ΕΟΜ την αντίθεσή τους στη ρύθμιση αυτή.
Τέλος, από κακή διατύπωση, υποθέτω, στην παράγραφο 6 αναγράφεται: «Όταν ο θεράπων ιατρός διαγνώσει νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους και εφόσον η λειτουργία ορισμένων οργάνων διατηρείται με τεχνητά μέσα, υποχρεούται να προβεί από κοινού με έναν αναισθησιολόγο και ένα νευρολόγο ή νευροχειρουργό στη σύνταξη πιστοποιητικού θανάτου». Σύμφωνα με την διατύπωση αυτή φαίνεται ως εάν μόνος ο θεράπων ιατρός διαγιγνώσκει κατ’ αρχήν τη «νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους». Αυτό επιθυμεί ο νομοθέτης; Εάν όχι, θα πρέπει να γραφεί ότι η διάγνωση τίθεται από τρεις ιατρούς…., οι οποίοι τελικώς συντάσσουν και το πιστοποιητικό θανάτου.
Σας παραπέμπουμε
Στο Κείμενο διαμαρτυρίας κατά του Προσχεδίου νόμου «Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων και άλλες διατάξεις» με αποδέκτη τον Υπουργό κ. Ανδρέα Λοβέρδο που έχουν υπογράψει επώνυμα μέχρι στιγμής 194 πολίτες (http://www.gopetition.com/petition/44428.html)
καθώς και
Στα κείμενα του ιστολογίου Ελεύθεροι άνθρωποι τώρα (http://freepeoplenow.wordpress.com) όπου έχουν αναρτηθεί πολλά σχετικά κείμενα έντονης διαφωνίας για το συζητούμενο Νομοσχέδιο και τη διάταξη της «εικαζόμενης» συναίνεσης (2200 επισκέψεις σε 40 ημέρες).
Επίσης σας ενημερώνουμε ότι μπορείτε να ερευνήσετε το διαδίκτυο (με αναζήτηση σχετικών φράσεων ή λέξεων) και τα ΜΜΕ για να αντιληφθείτε πόσο έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει το Σχέδιο Νόμου στην Ελληνική κοινωνία.
Δημοσιεύουμε σήμερα Κυριακή ώρα 19.00 τα παραπάνω στο ιστολόγιο http://freepeoplenow.wordpress.com/ και ενημερώνουμε τους αναγνώστες ότι το έχουμε αναρτήσει στα σχόλια της Δημόσιας Διαβούλευσης για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας.
Σας καλούμε να αποσύρετε το Σχέδιο Νόμου σύμφωνα με το κείμενο που έχουμε υπογράψει:
Οι διαχειριστές του ιστολογίου http://freepeoplenow.wordpress.com
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ κ. Ανδρέα Λοβέρδο
ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Κατά του Προσχεδίου νόμου «Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων και άλλες διατάξεις»
Οι υπογράφοντες πολίτες διαμαρτυρόμαστε γιατί το Υπουργείο Υγείας εισάγει με Προσχέδιο νόμου «Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων και άλλες διατάξεις» διάταξη στην οποία αναφέρεται (άρθρο 9 παρ. 2):
«η αφαίρεση ενός ή περισσότερων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του.»
Η διάταξη αυτή καταστρατηγεί την ελεύθερη βούλησή μας, υποβιβάζει τις ανθρώπινες αξίες, μετατρέπει σε πράγμα τον άνθρωπο και τα όργανά του, υποβιβάζει την έννοια του εθελοντισμού, δημιουργεί κινδύνους για τον πληθυσμό, βάζει σε δοκιμασία τη σχέση ασθενούς και ιατρού, αγνοεί τη θέση των συγγενών του θανόντος και την ιστορική και θρησκευτική παράδοση που αποδίδουν ιδιαίτερο σεβασμό στο νεκρό.
Οι μεταμοσχεύσεις στη χώρα μας ασκούνται ελεύθερα με τη σύμφωνη γνώμη των εμπλεκομένων. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να εισαχθούν νομοθετικές ρυθμίσεις που θα παγιδεύσουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Όσοι επιθυμούν να είναι δωρητές οργάνων σώματος το πράττουν ελεύθερα με γραπτή δήλωση στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Αυτό διασφαλίζει άριστα την επιθυμία τους και τη διαδικασία.
Καλούμε τον Υπουργό Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδο να αποσύρει το νομοσχέδιο ή τη συγκεκριμένη διάταξη και κάθε άλλη παρόμοια διάταξη, για λόγους σεβασμού και προστασίας των ανθρωπίνων αξιών, σεβασμού του Ελληνικού Συντάγματος και των νόμων, των δικαιωμάτων του ατόμου και της ελευθερίας της βούλησής του, και σεβασμού των θρησκευτικών του πεποιθήσεων και της έννοιας του εθελοντισμού.
Ζητούμε να παραμείνει ως αναγκαία η γραπτή δήλωση της εθελοντικής προσφοράς οργάνων σώματος, να ενισχυθεί δε το νομοθετικό πλαίσιο προς την κατεύθυνση της αποτροπής των εγκληματικών ενεργειών που συναρτώνται με αυτή την ιατρική πράξη.
Οι υπογράφοντες πολίτες
(Ακολουθούν οι υπογραφές που έχουν αποσταλεί απευθείας στο e-mail του Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου)
Παρότι είμουν ανέκαθεν υπέρ της δωρεάς οργάνων με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο καταφέρατε να με πείσετε για το αντίθετο.
Δεν πρόκειται εγώ και η οικογένεια μου να συμφωνήσουμε ποτέ σε κάτι τέτοιο όπως και πολύς κόσμος που ακούω την άποψη τους για το συγκεκριμένο θέμα.
Κανείς άλλος εκτός απο εμένα και τον θεό που πιστέυω δεν μπορεί να ορίζει το σώμα μου.
Με το παρόν νομοσχέδιο στρέφεται τον κόσμο μακριά απο τις δωρεές οργάνων, για αυτό καταργήστε το και αντι αυτού προχωρήστε σε ευρεία ενημέρωση του κόσμου στα σχολεία στα πανεπιστήμια και όπου αλλού μπορείτε.
Χρειαζόμαστε ενημέρωση και όχι φασιστικά και αυταρχικά νομοσχέδια όπως το παραπάνω.
Ούτε στην χούντα δεν γινότανε αυτά τα πράγματα….
Άρθρο 9 – Αφαίρεση οργάνων από θανόντα δότη.
Για αρχή θα ήθελα να αναφέρω ότι πρέπει να διορθώσετε την ονομασία του νομοσχεδίου και αυτό γιατί δεν μιλάμε πλέον για «δωρεά» οργάνων αλλά για «υποχρεωτική παραχώρηση» οργάνων.
Ας παραδεχτείτε τουλάχιστον ότι η αλλαγή του νομικού πλαισίου είναι συνέπεια της ανικανότητας κάποιων να περάσουν την πραγματική φιλοσοφία της δωρεάς οργάνων στους πολίτες. Ας ήσασταν άξιοι να μας πείσετε για την σπουδαιότητα της δωρεάς οργάνων και της σωστής λειτουργίας του εθνικού συστήματος υγείας και από μόνοι μας, μέσω καμπάνιας, να θελήσουμε να διαθέσουμε τα όργανα μας για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας, τα οποία έχουν τόσο ανάγκη. Θα μπορούσατε τώρα μαζί με την απογραφή, εκτός του να μας δίνουν απλά ένα ενημερωτικό φυλλάδιο-δήλωση, να βρείτε τρόπο πραγματικής ενημέρωσης ως προς το θέμα και να παίρνουν τις δηλώσεις όσων ενδιαφέρονται προς διεκπεραίωση. Το σχόλιο του απογραφέα στην ερώτηση μου «τι μου δίνεις την δήλωση αφού σε λίγο θα είμαστε όλοι υποχρεωτικά δότες», ήταν πως οι περισσότεροι του λένε πως είναι γνώστες του νέου νομοσχεδίου και αρνητικοί για τον τρόπο επιβολής της παραχώρησης οργάνων.
Προσωπικά, είχα αναφέρει στους συγγενείς μου πως αν μου συμβεί κάτι να διαθέσουν τα όργανα μου. Τώρα, επειδή δεν μου αρέσει να μου επιβάλλεται και να προαποφασίζεται ο τρόπος διαχείρισης των οργάνων μου θα κάνω δήλωση περί αντίθεσής μου στην αφαίρεση οργάνων μετά θάνατον. Αναρωτιέμαι αν θα υπάρχει η υποδομή να ελέγχουν αν κάποιος έχει κάνει τέτοια δήλωση ή θα πρέπει να κυκλοφορούμε με ένα αντίγραφο της μαζί μας! Να μην πω τι μπορεί να συμβεί αν κάποιος κυκλοφορεί χωρίς ταυτότητα επάνω του και του συμβεί κάτι!
Ελπίζω οι συγγενείς μου να κάνουν το σωστό αν χρειαστεί…
Παρακάμπτοντας την φιλοσοφικού-θεολογικού περιεχομένου επιχειρηματολογία, θα ήθελα να θέσω ενα απλό, καθημερινό ερώτημα:
Αν πάω σε ένα γιατρό παρουσιάζοντας συμπτώματα, ας πούμε, χολολιθίασης ή σκωληκοειδίτιδας και εκείνος μου πει «μπες μεσα να σε χειρουργήσω» δεν είναι δικαίωμά μου να το συζητήσω, να πάρω και δεύτερη και τρίτη γνώμη (μήπως τυχόν δεν είναι απαραίτητη η εγχείρηση, μήπως είναι λάθος διάγνωση, μήπως υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσει με φαρμακευτική αγωγή κλπ.) και μετά να αποφασίσω αν θα χειρουργηθώ ή όχι; Προφανώς ναι.
Στην περίπτωση τώρα που βρεθώ σε απνοϊκό κώμα και κάποιοι γιατροί το χαρακτηρίσουν «μη αναστρέψιμο¨, δεν είναι δικαίωμά μου να εκπροσωπηθώ (αφου σε τέτοια κατάσταση δεν θα μπορώ να εκφέρω γνώμη) απο τους δικούς μου ανθρώπους, οι οποίοι, αφού πάρουν και δεύτερη και τρίτη γνώμη (μήπως είναι λάθος διάγνωση, μήπως είναι αναστρέψιμη η κατάσταση κλπ.), θα αποφασίσουν αν θα συναινέσουν ή όχι στον τεμαχισμό μου; Αν όχι, γιατί;
Θέλοντας να προλάβω όσους θέλουν να προβάλουν το επιχείρημα οτι ο εγκεφαλικός θάνατος πιστοποιείται από τριμελή επιτροπή (…άρα υπάρχει και η δεύτερη και τρίτη γνώμη…), επισημαίνω το εξής: Οι συντάκτες του νομοσχεδίου θεωρούν αυτονόητο οτι «Στην πιστοποίηση του θανάτου δεν συμμετέχει ιατρός που ανήκει στη μεταμοσχευτική ομάδα» και η ιατρική κοινότητα δεν έχει εξεγερθεί, παρόλο που ο ανωτέρω περιορισμός προϋποθέτει την ύπαρξη δυνάμει επιόρκων συναδέλφων τους.
Σε κάθε περίπτωση πάντως θεωρώ υποκριτική, κάποιοι θα έλεγαν ύποπτη, την τόση σπουδή για εξεύρεση μοσχευμάτων, τη στιγμή που υπάρχουν απαράδεκτες ελλείψεις σε θέματα υποδομής. Οι άνθρωποι που πεθαίνουν (λόγω έλλειψης Μ.Ε.Θ. και οχι μοσχευμάτων) στους θαλάμους των 8 ή 12 κρεβατιών, πίσω απο ένα παραβαν, με μόνο βοήθημα μια μάσκα οξυγόνου της οποίας δεν μπορεί καν να ρυθμιστεί η παροχή, είναι πάρα πολλοί.
Αλήθεια, ο Ιατρικός Σύλλογος δέν έχει άποψη επι του θέματος; Η ΕΙΝΑΠ ίσως; Στα δελτία τύπου και τις ανακοινώσεις τους δεν έχω βρει κάποια αναφορά σε αυτό.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα επικεντρώνεται στην παρ.3 του αρθρ.9 σύμφωνα με την οποία, δια μιας αιτιολόγησης (βλ. αιτιολογική έκθεση) που στην ουσία δεν αιτιολογεί, το σώμα, αυτό το τελευταίο οχυρό της ατομικότητας και της προσωπικής αυτοδιαχείρισης γίνεται, διαστεβλωτικά, a priori ιδιοκτησία του δημοσίου (του οργανισμού μεταμοσχεύσεων)και μόνο σε δεύτερο βαθμό,εφόσον διεκδικηθεί από το άτομο,μπορεί (ούτε καν είναι ή γίνεται υποχρεωτικά-απλά μπορεί και να)να γίνει ξανά ατομικό. Αυτό είναι ο ορισμός του φασισμού.Και δεν νομίζω να κάνω λάθος εφόσον ο φασισμός ορίζεται ακριβώς από αυτό το απόλυτο δικαίωμα της δημόσιας δύναμης πάνω στο ατομικό σώμα.
Πρώτα το σώμα είναι ατομικό και μόνο κατά δεύτερον,εφόσον το ίδιο το ελεύθερο άτομο το θελήσει,μπορεί να παραδοθεί στη διαχείριση της δημόσιας εξουσίας. Αυτό λέγεται πολιτική συνείδηση και συμμετοχικότητα.Με βάση του ορισμούς της μοντέρνας πολιτικής φιλοσοφίας το κοινωνικό σώμα απαρτίζεται από ελεύθερα αυτοδιαχειριζόμενα ατομικά σώματα.Αυτή είναι η εννοια του κονωνικού συμβολαίου.
Και – πρώτο συμπέρασμα – η πολιτική συνείδηση αναπτύσσεται,δεν επιβάλλεται.Αν θέλετε να έχετε προσφορά οργάνων λοιπόν απαιτείται ενημέρωση,εκπαίδευση,πολιτική ενεργοποίηση.Το άρθρο 9 πολιτικοποιεί ένα θέμα εξαιρετικά επικίνδυνο-και θα υπάρξουν θύματα.Ό,τι είναι επικίνδυνο δεν πολιτικοποιείται. Αυτό είναι γνωστό πολιτκό παιχνίδι.Απλά το θέμα αυτό εντάσσεται σε αυτό που οι Γάλοι ονομάζουν social (βλ. Donzelot Jacques,L’invention du social. Essai sur le déclin des passions politiques, Librairie Arthème Fayard, 1984),δηλαδή στην ελεύθερη ενεργοποίηση του ατόμου (το άτομο είναι η αρχή της πολιτκής σκέψης και πράξης και άρα της σύγχρονης ατομικής ελεύθερίας και όχι η δημόσια ανάγκη).
Δεύτερο επιχείρημα:
Αλλά ακόμα και αν το δημόσιο θέλει να έχει τέτοια εξουσία (που δεν μπορεί γιατί έτσι καταργείται η συμμετοχική ατομοκεντρική δημοκρατία-αλλά έστω ότι μπορεί και να το έχει),τουλάχιστον ας το κάνει σωστά.
Αυτό σημαίνει – δεύτερο συμπέρασμα – βελτίωση του συστήματος δημόσιας υγείας.και ιδιαίτερα καταπολέμηση του ‘συστήματος του φακελακίου’ που για όσους ξέρουν πόσο βαθύς είναι αυτός ο θεσμός,γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται περί μιας απλής οικονομικής συνδιαλλαγής.Με αυτόν τον τρόπο, το δημόσιο αποκτά και κάτι απαραίτητο προκειμένου να μπορεί να διαχειρίζεται τέτοια θέματα:την εμπιστοσύνη του πολίτη.
Και – τρίτο συμπέρασμα – ο τρόπος που προβλέπει το άρθρο 9 να γίνεται η μεταμόσχευση (πρώτα πιστοποιείται ο θάνατος και μετά ‘τρέχουν’ οι ιατροί να δουν αν είναι δότης ή όχι ο θανόν) δεν σημαίνει τίποτα άλλο (δεδομένης της λογικής της ελληνικής γραφειοκρατίας – βλ. δεύτερο συμπέρασμα) παρά καταδίκη του κλινικά θανόντα σε βέβαιο θάνατο.
Μπορεί ο νόμος να έχει καλές προθέσεις,αλλά έτσι όπως το κάνει, αυτό
δεν φαίνεται…
@Παντελής Πρέζας
Αν δεν υπήρχε πρόβλημα δεν θα υπήρχε και η η συγκεκριμένη πρόταση νόμου.
Αλλά είναι αδιανόητο το κράτος να με θεωρεί κτήμα του χωρίς καν να έχω συναινέσει.
Αύριο αγαπητοί τι άλλο θα προτείνετε για το …καλό μας;
Να μην βγαίνουμε απ’ το σπίτι μας για να μειωθούν οι θάνατοι από τροχαία ίσως;
Να απαγορευτούν οι συγκεντρώσεις ώστε να μειωθούν οι θάνατοι από μεταδοτικές ασθένειες;
Η πρόταση αυτή είναι άκρως φασιστική και σε μια δημοκρατική κοινωνία, σοβαρός λόγος για παραιτήσεις.
Είστε απίστευτοι, ακόμη και για την ολοκληρωτική νοοτροπία που σας διακατέχει! Αναρτήσατε τη διαμαρτυρία μου χωρίς το σχόλιό μου;;; Μήπως τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα; Μήπως γι’ αυτό η «κυβέρνησή» σας έχει δώσει εντολή το τελευταίο 12μηνο στην Αστυνομία σας να προκαλεί βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, όπως διαπιστώνουν νευροχειρουργοί κρατικών Νοσοκομείων.
Επαναλαμβάνω το λογοκριμένο σχόλιό μου:
Σε μία χώρα που τίποτε δεν λειτουργεί σωστά η παράγραφος 2 της εικαζόμενης συναίνεσης είναι απαράδεκτη. Δεν υπάρχει καμία απολύτως διασφάλιση ώστε ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων να τηρεί σοβαρό αρχείο, ούτε η διαδικασία δήλωσης άρνησης δωρεάς, όπως περιγράφεται στην παρ. 3, είναι φιλική και το χειρότερο καθόλου διαφανής. Έχοντας υπόψη τα σοβαρότατα προβλήματα διαφθοράς και διαφάνειας στην Ελλάδα (και στην περίπτωση μεταμοσχεύσεων όλοι γνωρίζουμε ότι «τα λεφτά είναι πολλά»), γνωρίζοντας ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην εμπέδωση της νομιμότητας, η διάταξη της «εικαζόμενης συναίνεσης» θα πρέπει να αφαιρεθεί τελείως και οι παρ. 2 και 3 να τροποποιηθούν έτσι που να προβλέπεται συναίνεση, μόνο εάν το άτομο έχει δηλώσει στον ΕΟΜ την πρόθεσή του να γίνει δωρητής σώματος. Αλλιώς θα έχουμε σίγουρα νοσηρά φαινόμενα, ακόμη και ανθρωποκτονίες, για ευνόητους λόγους.
Δεν είναι απαράδεκτο να υποχρεώνεις κάποιον να υποβληθεί σε μια διαδικασία εναντίωσης σε κάτι το οποίο δεν θέλει. Και καλά αν είναι νέος αλλά αν είναι μεγάλος σε ηλικία ή έχει προβλήματα υγείας πως θα μπει σε αυτή τη διαδικασία;…είναι εφικτό; Μήπως θα έπρεπε να δοθεί έμφαση σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων;
Το προτεινόμενο σύστημα όπως περιγράφεται στο άρθρο 9 του προσχεδίου (να θεωρούμαστε όλοι δωρητές αν δεν το δηλώσουμε και σε περίπτωση εγκεφαλικού μας θανάτου, να μην απαιτείται συναίνεση από τους συγγενείς μας για την αφαίρεση οργάνων) σαφώς δεν είναι το σύστημα εικαζόμενης συναίνεσης. Τέτοιες πρακτικές εκτός από το ότι είναι ηθικά και δεοντολογικά δύσκολα αποδεκτές, ουσιαστικά δεν έχουν εφαρμοστεί σε καμία ευρωπαϊκή χώρα (μόνο στην Αυστρία εφαρμόστηκε λόγω διαφορετικού ευρύτερου νομοθετικού πλαισίου, αλλά δεν είχε θετικά αποτελέσματα στις μεταμοσχεύσεις).
Μιλούμε όλοι για το Ισπανικό μοντέλο και καλώς θέλουμε να το υιοθετήσουμε γιατί η Ισπανία παραμένει η πρώτη χώρα στις μεταμοσχεύσεις αλλά πρώτα πρέπει να το κατανοήσουμε. Στην Ισπανία, η κατεύθυνση ήταν η εξής: σε συνδυασμό με ενημερωτική καμπάνια, επάνδρωσαν τις εντατικές με συντονιστές μεταμοσχεύσεων, οι οποίοι ασχολούνται με όσους δεν είχαν δηλώσει αρνητικά στη δωρεά οργάνων, ενημερώνοντας τους συγγενείς, ζητώντας την έγγραφη συγκατάθεση τους και υποστηρίζοντας τους ψυχολογικά για να ανταπεξέλθουν στο πένθος και τη διαδικασία της δωρεάς του αγαπημένου τους. Στην Ισπανία, δεν παραλείπεται η ενημέρωση των συγγενών που τόσο φορτισμένοι είναι, εκείνη τη στιγμή της απώλειας, το αντίθετο μάλιστα, συμβαίνει…
Τονίζουμε δηλαδή ότι η διαδικασία του να υπάρχει αρχείο όσων δεν συμφωνούν με τη δωρεά οργάνων είναι κάτι που γίνεται για τη διευκόλυνση των συντονιστών μεταμόσχευσης και δεν αποτελεί μέτρο που από μόνο του που μπορεί να αυξήσει δια μαγείας των αριθμό των μεταμοσχεύσεων! Ακόμη και 11.000.000 Έλληνες να μη δήλωναν αρνητικά, οι μεταμοσχεύσεις από θανόντες δότες δε θα ανέβαιναν, αν το πραγματικό πρόβλημα στις εντατικές μείνει αμετάβλητο.
Το χειρότερο όμως είναι ότι το προτεινόμενο μέτρο όχι μόνο δε θα αυξήσει αλλά θα μειώσει περαιτέρω τις μεταμοσχεύσεις και μάλιστα με τρόπο δύσκολα αντιστρεπτό:
Διαφωνείτε ότι, ειδικά στην πατρίδα μας, που η συγγενική σχέση είναι τόσο δυνατή, τη στιγμή που κάποιος φεύγει από τη ζωή σε μια εντατική, συνήθως από ένα τροχαίο, θα υπάρξει συγγενής που δε θα υποστεί σοκ, εάν του ανακοινωθεί απλά η αφαίρεση οργάνων από τον αγαπημένο του; (εκτός αν δεν του ανακοινωθεί καν…). Ποιος εντατικολόγος πιστεύετε ότι θα προχωρήσει στη δωρεά χωρίς να είναι σίγουρος ότι οι συγγενείς δε διαφωνούν; (Μήπως οι εντατικολόγοι θα προτιμήσουν να μην δηλώσουν το δότη και να μην ασχοληθούν για να μην έρθουν αντιμέτωποι με τους συγγενείς;). Για πιο λόγο μας αρκεί η προφορική εντολή και όχι η έγγραφη συγκατάθεση ενός επιτρόπου για να αφαιρεθούν τα όργανα ενός παιδιού χωρίς γονική επιμέλεια; Αναρωτιούνται πολλοί επίσης μήπως, θα πρέπει να βγάλουμε και σχετική ταξιδιωτική οδηγία (διότι αν κάποιος ξένος βρεθεί εγκεφαλικά νεκρός σύμφωνα με τον προτεινόμενο νόμο, θα του αφαιρούμε όργανα χωρίς να χρειάζεται να συμφωνήσουν οι συγγενείς του).
Εχει ενδιαφέρον ο διάλογος που έχει πυροδοτηθεί τον τελευταίο καιρό, πριν ακόμη ψηφισθεί το νομοσχέδιο: Είναι ασύλληπτο πως μέσα σε λίγες ημέρες έχει γραφτεί ότι πιο ευφάνταστο σενάριο για τις διαδικασίες των μεταμοσχεύσεων ακριβώς επειδή ο μέσος πολίτης βιώνει το μέτρο ως καταναγκασμό, νιώθει ότι του επιβάλλεται αυταρχικά η δωρεά οργάνων, αφαιρώντας κάθε κατοχυρωμένη έκφραση της ελευθερίας της βούλησης και του αυτεξούσιου του σώματος.
Όλη λοιπόν αυτή η ανασφάλεια που θα προκληθεί, θα οδηγήσει σε μεγάλα ποσοστά άρνησης και σε περαιτέρω μείωση των μεταμοσχεύσεων.
Πως αυτό, μπορεί να αναστραφεί εκ των υστέρων;
Σε περίπτωση θανάτου μου, έχει δικαίωμα ενήλικο συγγενικό πρόσωπο 1ου βαθμού να ακυρώσει-αρνηθεί την αφαίρεση;
Η διάταξη αυτή αποτελεί μία ακόμα απόδειξη της αποτυχίας των υφιστάμενων θεσμών του κράτους να προωθήσουν την δωρεά και τον εθελοντισμό στην ελληνική κοινωνία.Από τη δημοκρατία του εθελοντισμού διολισθένουμε στην κρατική επιβολή της «δωρεάς»!
Αντί να επιρρίπτεται η ευθύνη έμμεσα ή άμεσα (στην αιτιολογική έκθεση) στον ελληνικό λαό, θα πρότεινα να αποδεχθούμε ότι ο ΕΟΜ απλά απέτυχε στην αποστολή του, όπως και τόσοι άλλοι κρατικοί φορείς.
Συνεπώς, ως ορθότερη θεωρώ την απόφαση διάλυσης του ΕΟΜ παρά την «κρατικοποίηση» των σεβαστών λειψάνων των ανθρώπων μας και την λήψη περαιτέρω μέτρων επιβολής της «δωρεάς» οργάνων.
Δεν ερωτώ κατά πόσον συνάδει η προτεινόμενη διάταξη με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον «σεβασμό των νεκρών» που επικαλείται ο συντάκτης του άρθρου στο τέλος. Είναι προφανές ότι θα υπάρξουν σοβαρές ενστάσεις.
Θα πρέπει ίσως να διευκρινιστεί η διαφοροποίηση της λήψης ιστών από πτωματικούς δότες από τη λήψη οργάνων από τους εγκεφαλικά νεκρούς. Στην περίπτωση της λήψης ιστών θα πρέπει να διευκρινιστούν και οι συνθήκες συντήρησης τους πτώματος, ο χώρος και ο τρόπος συλλογής των ιστών, καθώς και το ποιοι είναι υπεύθυνοι για τη συλλογή αυτή.
Διαφωνώ κάθετα για την δωρεά οργάνων άν ο θανών δεν εχει δηλώσει προθανατίως οτι δεν συναινεί για την δωρεάν αυτή των οργάνων. Είναι τελείως ανήθικο και δεύτερο εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την δημόσια ασφάλεια των συνανθρώπων μας. Ποιός σας εγγυάται ότι δεν υπάρξουν ατυχήματα – δολοφονίες για να ληφθούν συμβατά οργανα από κάποιον συνάθρωπό μας για μεταμόσχευση σε κάποιον εξέχοντα μαφιόζο. Πώς θα το ελέγξετε αυτό; Οποιος επιθυμεί να δώσει τα οργανα του για μεταμόσχευση να κάνει την σχετική δήλωση, οπως γινόνταν μέχρι τώρα. Δικαιολογίες για έλλειψη μοσχευμάτων μάλλον πρέπει να τις δείτε από άλλη σκοπιά. Να πείσετε τον κόσμο οτι τα μοσχεύματα τα διαχειρίζεστε δίκαια και σωστά
κανενα σχολιο???????
Συγγνώμη,αλλά εάν η πολιτεία θέλει να αυξήσει τους δότες οργάνων, οφείλει να προβεί σε σχετική ενημερωτική καμπάνια και όχι να θεωρεί a priori όλο τον κόσμο δωρητή.
Από ΠΟΥ θεμελιώνεται αυτή η υποχρέωση?
Ποιός φωστήρας θεωρεί ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του ατόμου να παρέχει το σώμα του μετά θάνατον?
Επιτέλους ξεφύγετε από τη γελοιότητα του νεοέλληνα!
Ήμαρτον πια! Ήμαρτον!
Το Άρθρο 9 είναι τουλάχιστον λυπηρό.
Πως είναι δυνατόν ένα άρθρο να ορίζει τόσο ανάλγητα ότι όλοι οι πολίτες ενός κράτους είναι δυνητικά μεταφερόμενες «αποθήκες ανταλλακτικών»??? Αν δεν κάνω λάθος, σε μία Ελεύθερη και Δημοκρατική χώρα – με μη ολοκληρωτικό καθεστώς – οι πολίτες ορίζουν αυτοβούλως (έστω και θεωρητικά) τη ζωή τους, κατά τρόπο πάντα που δεν θίγει με οποιοδήποτε τρόπο το συμπολίτη τους. Στην προκειμένη περίπτωση, αν κάποιος το επιθυμεί, θέτει αυτοβούλως τη σορό του στην διακριτική ευχέρεια της κοινωνίας ως δωρητής οργάνων.
Μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει τι επέβαλλε την αλλαγή αυτού του καθεστώτος με την χρήση του Άρθρου 9? Μπορεί να μας πει αν υπάρχει data base που θα διατίθεται on line στους αρμόδιους ώστε να ελέγχουν ποιός θέλει και ποιός όχι να είναι δωρητής? Αν δεν υπάρχει on line data base (και νοσοκομεία με δε νομίζω ότι έχει νόημα οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση. Κι αν υπάρχει, πως εξασφαλίζεται ότι είναι ενήμερη σε επίπεδο μέρας ή ώρας και κάποιος που έχει αρνηθεί είναι όντως στους μη δότες? Και ότι αν αλλάξει γνώμη η αλλαγή θα γίνει άμεσα? Γιατί η δήλωση άρνησης δεν έχει συγκεκριμένο τύπο και με ποιο τρόπο και ποιος θα αποφασίζει ότι «συνάγεται ρητά και αβίαστα η ακριβής βούληση του προσώπου»? Ποια είναι τα αναγκαία στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν ώστε να αποφεύγονται λάθη? Ποιος ανιχνεύει και πως διορθώνει τα λάθη? Πως ενημερώνεται ο πολίτης για την έκβαση της αίτησής του? Γιατί δεν βγάζετε φόρμα η οποία θα συμπληρώνεται στο internet με όλα τα απαραίτητα (στα ΚΕΠ για όσους δεν μπορούν) στοιχεία?
Ας δεχτούμε ότι όλα αυτά γίνονται με κάποιο μαγικό τρόπο. Πως θα ελεγχθεί ότι δεν θα υπάρχουν επίορκοι (γιατροί, νοσηλευτές κλπ) οι οποίοι θα αφήνουν τον κόσμο να πεθαίνει για να πάρουν τα όργανα? Προφανώς δεν υπάρχει τρόπος, για τον ίδιο λόγο που εδώ και χρόνια όλοι μιλάνε για το «φακελάκι» αλλά κανείς δεν μπορεί ή δεν θέλει να κάνει τίποτα.
Πότε, με ποιό τρόπο και για πόσο διάστημα θα ενημερωθούν οι πολίτες γι’αυτή την αλλαγή, ώστε να σκεφτούν και να αποφασίσουν τι θα κάνουν?
Συνοψίζοντας, το ΣΝ προσπαθεί ίσως να βάλει τάξη σε ένα ακόμα σκοτεινό σημείο της ΔΥ. Για τους λόγους που αναφέρθηκαν πριν, το Άρθρο 9 είναι στη λάθος κατεύθυνση και θα πρέπει να διαγραφεί.
Με τιμή,
ΙΒ
Αλλαγή της παραγράφου 2 του άρθρου 9, με συνακόλουθη τροποποίηση των σχετιζόμενων στοιχείων του παρόντος νομοσχεδίου, ως εξής:
» 2. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε είχε εγγράφως εκφράσει την συναίνεση του ως προς αυτό.»
επειδή δεν είναι δυνατό να τεκμαίρεται αυθαίρετα συναίνεση σε θέμα για το οποίο δεν έχει καθόλου εκφραστεί οποιαδήποτε άποψη. Φανταζόμαστε που θα μπορούσε να οδηγήσει η γενίκευση μιας τέτοιας λογικής;
Πάνω από 26 ώρες χρειάζεστε για να λογοκρίνετε τη «διαβούλευσή» σας;
Αν και είμαι υπερμαχος της δωρεάς οργάνων, και έχω ενημερώσει την οικογένεια μου να προσφέρει τα όργανα μου σε περίπτωση θανάτου μου,η παρούσα κατάσταση του ελληνικού κράτους, η πλήρης απαξιωση των θεσμών, η συνεχής παρανομία και διαφθορά, και η ατιμωρισία των παρανομούντων, μου δημιουργούν εύλογους φλόβους ότι σε περίπτωση που είμαι σε κρίσιμη κατάσταση, αν είμαι δότης υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μη γίνουν τα δέοντα για να επιζήσω προκειμένου να χρησιμοποιηθούν τα όργανα μου.
Προσωπικά, αν αυτό το νομοσχέδιο ψηφιστεί, θα δηλώσω άρνηση, και έτσι δυστυχώς τα όργανα μου δε θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν.
1. Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων θα πρέπει να αποδέχεται και δηλώσεις πολιτών που δεν αρνούνται την δωρεά αλλά εξουσιοδοτούν το οικογενειακό περιβάλλον τους για την τύχη των οργάνων.
π.χ Υπέυθυνη δήλωση όπου θα αναγράφεται ότι δεν θεωρείται αυτοδίκαιη από το κράτος η μετά θάνατον δωρεά, αλλά η άδεια αφαίρεσης οργάνων θα δοθεί από την σύζυγο ή και τα τέκνα ή τους πλησιέστερους συγγενείς, όποιους κατά τη θέληση του έχει ήδη αποφασίσει ο θανόν.
2. Επίσης θα ήθελα να επισημάνω γενικά ότι το νομοσχέδιο κινείται σε λάθος κατεύθυνση καθόσον:
α. Δεν μπορεί να λέγεται δωρεά οργάνων όταν αυτή θεωρείτε δεδομένη εξ’αρχής.
β. Επίσης θα ήθελα να επισημάνω ότι το προτιμότερο είναι να δηλώνεται η επιθυμία δωρεάς κατά τη έκδοση ταυτότητας (ενηλικίωση) από το να θεωρείται δεδομένη και θα πρέπει ο πολίτης εκ των υστέρων να την αρνηθεί.
Ευχαριστώ
Καλησπέρα σας.
Η δωρεά οργάνων είναι προσωπική επιλογή και απόφαση του καθενός.
Με ποιο δικαίωμα μου επιβάλετε κάτι τέτοιο? Ποιος είναι ο φωστήρας που επινόησε το »να είναι άπαντες δότες»?
Προσέξτε γιατί θα είναι ένας επιπλέον νόμος των Ελλήνων που δεν θα εφαρμοστεί ποτέ. Δώστε κάποιο άλλο κίνητρο και όχι την επιβολή, γιατί ο Έλληνας αντιδρά όταν του επιβάλουν κάτι με το ζόρι.
Ελπίζω να εισακουσθώ.
ευχαριστώ.
Τέτοια είναι η διαβούλευσή σας, σαν τις «παραιτήσεις¨του Λοβέρδου; Με ποια δικαιολογία δεν βάλατε το σχόλιό μου; Βάζετε μόνο τα σχόλια των εγκάθετων «συμβούλων» σας; Διαβουλεύεστε με τον εαυτό σας; Τόσο σιχαίνεστε το δημοκρατικό διάλογο; Είστε αξιολύπητοι. Απαιτώ μια εξήγηση.
Μόνο ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ ! ! για την απόφαση της κυβέρνησης να διαμορφώσει αυτό το νομικό πλαίσιο για τις μεταμοσχεύσεις.
Επειδή η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να έχω άμεση γνώση και γνώμη για τη μεταμόσχευση οργάνων, θα ήθελα να εκφραστώ σχετικά:
Νομίζω πως έτσι όπως διατυπώνεται το νομοσχέδιο, αποκλείεται να θεωρηθεί κάποιος εγκεφαλικά νεκρός χωρίς να είναι. Όλα γίνονται φανερά, από πολυπρόσωπα όργανα, που δεν εμπλέκονται με μεταμοσχεύσεις και με επιστημονικά κριτήρια. Αλλά κι αν κάτι πρέπει να προστεθεί ακόμα για περισσότερη διασφάλιση, τότε με την ευκαιρία της διαβούλευσης οι αρμόδιοι (γιατροί, ΕΟΜ,…) θα προτείνουν τι πρέπει να προστεθεί.
Η εκκλησία έχει εκφραστεί καθαρά υπέρ των μεταμοσχεύσεων. Αλλά μερικοί ιερείς διατυπώνουν επιφυλάξεις για την «παραβίαση» της αρχής της ελευθερίας της βούλησης του δότη. Με όλο το σεβασμό στους ιερείς αυτούς. Είμαι σίγουρος πως ότι λένε το λένε με καλή πρόθεση. Κι εγώ είμαι θρησκευόμενο άτομο και νιώθω χαρά και ευγνωμοσύνη προς τους γονείς μου και τον ιερέα της ενορίας μου που με βάφτισαν δυο μηνών, χωρίς να εκφράσω τη βούλησή μου. Ας μην βιάζονται λοιπόν να επιχειρηματολογήσουν με τέτοια επιχειρήματα κάποιοι και κυρίως όταν αυτοί είναι ιερείς.
Όσοι βιάζονται να εκφράσουν τη δημόσια αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο, θα πρέπει πρώτα να προβληματιστούν :
Γιατί η χώρα μας είναι τόσο πίσω στις μεταμοσχεύσεις (αν και πρώτη στα τροχαία ατυχήματα!); Γιατί δεν έχουν ποτέ καταγγελθεί δημοσίως, τα οικονομικά συμφέροντα του χώρου; Πόσο είναι το κόστος για αιμοκάθαρση επί δεκαετίες ενός νεφροπαθούς και πόσο το κόστος της φαρμακευτικής αγωγής ενός μεταμοσχευμένου νεφροπαθούς; Τι έχουν να μας πουν για το εμπόριο ασθενών στο εξωτερικό; Ποια είναι η ποιότητα ζωής του ασθενούς χωρίς μεταμόσχευση και ποια η ποιότητα ζωής με μεταμόσχευση; Πόσοι άνθρωποι σήμερα θα ζούσαν, αν υπήρχε αυτό το νομοσχέδιο;
Κυρίως, εκτός από την όποια διαφωνία τους, οφείλουν να τοποθετηθούν ΣΥΝΟΛΙΚΑ και όχι αποσπασματικά- συνθηματολογικά οι αρμόδιοι για τις μεταμοσχεύσεις (πολιτικά κόμματα, ενώσεις γιατρών,αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες υγείας, αρμόδια ΝΠΔΔ & ΝΠΙΔ…).
Αν κάποιος δεν τον φέρει η μοίρα, να μπει σε διαδικασία μεταμόσχευσης, είναι σίγουρο πως δεν είναι εύκολο να έχει γνώση για το θέμα αυτό. Ακόμα κι αν εμπλακεί στις μεταμοσχεύσεις, σίγουρα πολλά δεν θα τα μάθει ποτέ. Αλλά θα πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα το σποτάκι του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων. Κανένας δεν ξέρει ποτέ ποιος και πότε θα ασθενήσει. Σήμερα μπορεί να το κριτικάρουμε το νομοσχέδιο ως δότες, αύριο ως όμως ως λήπτες.
Νομίζω πως όλοι θα πρέπει να κριτικάρουμε το νομοσχέδιο με τη σκέψη, του λήπτη πρώτα και μετά του δότη. Εξάλλου η επιστήμη συνεχώς εξελίσσεται και οι μεταμοσχεύσεις σήμερα δεν έχουν σχέση με αυτό που ήταν χθες. Όταν έκανα μεταμόσχευση νεφρού νόμιζα πως είμαι από τους λίγους. Τελικά όταν συζητούσα…, όλοι μου ανέφεραν ένα τουλάχιστον γνωστό τους που είχε κάνει μεταμόσχευση. Είχαν γνώση και εμπειρία!
«5. Η αφαίρεση οργάνων από θανόντα δότη διενεργείται μετά την επέλευση του θανάτου, κριτήριο για την οποία είναι η νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους, σύμφωνα με τα ευρέως αποδεκτά και σύγχρονα δεδομένα της επιστήμης.»
Το κείμενο αυτό ειναι τουλαχιστον ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Δεν μπορεί η οικογενεια του νεκρού να μην έχει άποψη αν θα πρέπει να πάψει η ζωή ή όχι του συγγενούς τους. Επίσης χωρις την σύμφωνη γνώμη τους το ενδεχόμενο «μύνησης» προς τους Γιατρούς ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ που υπεγραψαν σύμφωνα με τα «ΕΥΡΕΩΣ ΑΠΟΔΕΚΤΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ» δεν θα είναι απλό ενδεχόμενο αλλά συνηθης τακτική. Το κειμενο είναι απλά από άλλο πλανήτη, Πρέπει να το δουν τουλαχιστον Νομικοί.
Θεωρώ ότι οι μεταμοσχεύσεις θανόντων, δίχως προηγούμενη έγκρισή τους, αντιβαίνει στις διεθνείς νομοθεσίες περί Ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι παράλογο να αναγκάζεται τον κάθε πολίτη να «τρέχει» στις Υπηρεσίες για να διασφαλίσει το σώμα του, μετά το θάνατό του. Τι άλλο συμβόλαιο θα μας ζητήσετε να τρέξουμε να υπογράψουμε για να μας αφήσετε ήσυχους ακόμη και μετά το θάνατό μας;
Αντιληφθείτε, επιτέλους, ω άσχετοι δυτικιστές, ότι υπάρχει και η Ελληνική φιλοσοφία, την οποία ακόμη και ο Χριστιανισμός έχει σεβαστεί.
Επιτέλους, σκεφθείτε … αυτή η χώρα ονομάζεται Ελλάδα. Και αν δεν σας κάνει, τότε φύγετε και αφήστε μας ήσυχους!
καλησπερα
θα ηθελα να προτεινω το παρακατω : αντι «η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο να πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του σύμφωνα με την παράγραφο 3 » να ισχυσει οτι η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο θα πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε είχε εκφράσει γραπτως με δηλωση του την επιθυμια αυτη.
δεν μπορω να καταλαβω γιατι θα πρεπει καποιος εξ`αρχης να θεωρειται δοτης οργανων, χωρις να εχει ερωτηθει και θα πρεπει ο ιδιος να κανει ενεργειες για να εξαιρεθει απο τη λιστα του Οργανισμου Μεταμοσχευσεων.
ευχαριστω!
κε. Υπουργέ,
διαβάζω στο internet και ακούω ότι εντός ή εκτός εισαγωγικών θα είναι υποχρεωτικό να είμαστε όλοι δότες οργάνων.
Αν καταλαβαίνω καλά στο παρόν άρθρο εμμέσως πλην σαφώς λέτε το ίδιο.
Δηλαδή θα πάω εγώ να καταγράφω στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων ότι δεν προτείθεμε επ’ ουδενί να γίνω δότης οργάνων και στο νοσοκομείο που θα πάω ετοιμοθάνατος κάποια ώρα της νύκτας θα ψάξουν να δουν πριν μου ξηλώσουν τα όποια όργανα είναι καλά.
Νομίζω ότι είναι ανόητη και μόνο η σκέψη.
Εγώ αντιτίθεμαι στην υποχρέωση να γίνουμε όλοι υποχρεωτικά δότες οργάνων και σας ζητώ να ακυρώσετε – αναιρέσετε τις όποιες παραγράφους ή άρθρα αναφέρονται στην δωρεά οργάνων με την παραπάνω ενοια.
Επίσης σας σημειώνω ότι επειδή “δεν τα φάγαμε” παρέα δεν με ενδιαφέρει πόσα έξοδα κάνουν ή θα κάνουν τα ασφαλιστικά ταμεία σε σχέση με το παραπάνω θέμα (σας άκουσα κάποια μέρα να αναφέρεσθε σχετικά σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι).
Τέλος το σώμα μου είναι δικό μου και για όσους έχουν θρησκευτικά θέματα ανήκει σ’ αυτούς και στον Θεό που λατρεύουν.
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 9 ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΟΤΙ Ο <> ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΠΩΣ ΑΟΡΙΣΤΗ ΕΝΝΟΙΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ 1+1 ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ 2.
Η αφαίρεση οργάνων από θανόντα ενήλικο εφόσον, όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του (χωρίς δηλ. την συναίνεση των συγγενών) αποτελεί μια εξαιρετικά κακή ιδέα και προβλέπω ότι θα εγείρει αμέτρητες αντιδράσεις.
Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του σύμφωνα με την παράγραφο 3…..
Η ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ….ΕΝΑΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΛΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΝΗΛΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΚΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ…..
ΑΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΕΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΗΣΤΑΤΑΙ ΔΩΡΗΤΗΣ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.Η ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑΦΑΣΗ…
ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΕΝΑ ΑΚΡΩΣ ΥΠΟΠΤΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ……
ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΩ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΣΡΗ ΤΟΥ…..
ΔΕΝ ΞΕΡΩ…ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ …..
ΠΑΤΕ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΜΑΣ…..?????????
ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ….
Εγώ πιστεύω ότι ο περισσότερος κόσμος που θα ενημερωθεί για το θέμα, θα την κάνει τη δήλωση. Όχι επειδή δε θέλει να βοηθήσει. Αλλά επειδή δεν έχει εμπιστοσύνη στο σύστημα. Δεν πιστεύει δηλαδή ότι δεν υπάρχει έστω μια πιθανότητα στις τόσες, να τον διαγνώσουν «νεκρό» για να του πάρουν τα όργανά του. Και αυτό είναι πραγματικά λυπηρό. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχουν δότες. Και αυτό είναι που έπρεπε να απασχολεί το αρμόδιο Υπουργείο.
Δεν συμφωνούμε οι πολίτες με την λογική ότι είμαστε εν συνάμει δότες.
Δεν διασφαλίζεται τις συνθήκες οι οποίες προστατεύουν τα δεδομένα μας.
Ως εκ τούτου υπάρχει κίνδυνος με την προχειρότητα του νομοσχεδιου να δημιουργηθεί λαθρεμπόριο και εξαγωγή ορ΄γανων. Αλήθεια πως γίνεται να είμαστε μια από τις π΄ρωτες χώρες σε εξαγωγή οργάνων; Τι έλεγχος γίνεται. Διορ΄θωστε πρωτα τις υπόδομές και κάντε ενημέρωση και όχι με το ζόρι δότες. Θα ε΄χει αντίθετα αποτελέσματα αυτή η πολιτική
Εφόσον δε διασφαλίζεται η ασφάλεια των δεδομένων υγείας σε νοσοκομεία ή οργανισμούς σχετικούς με την υγεία σύμφωνα με τα παγκόσμια προτυπα διασφάλισης ιατρικών δεδομένων η συνένεση συγγενών πρέπει να είναι απαραίτητη για αποφυγή φαινομένων λαθρεμπορίας οργάνων. όταν αυτές οι βασεις δεδομένων δεν είναι προστατευμένες κάποιοι μπορεί να αποκ΄τησουν πρόσβαση σε αυτά που δε θα έπρεπε.
Με ποιον τρόπο προστατεύονται τα δεδομένα που φυλάσσονται Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων; Εφαρμόζεται η HIPAA ; αν όχι για ποιο λόγο; γίνονται τακτικοί έλεγχοι της ασφάλειας συστημάτων και οι υπάλληλοι υπόκεινται σε τακτικούς ή έκτατους ελέγχους ασφάλειας εξαγωγής δεδομένων;
Η παράγραφο 2 είναι προσβλητική και ανήκουστη … Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να θεωρείτε αυτόκλητα δότης αν δεν πρόλαβε να δηλώσει διαφορετικά .
1ον , γιατί να είμαι αναγκασμένος να δηλώσω την άρνηση μου και έτσι να τύχω ιδιότυπης ρατσιστικής επίθεσης , σας παραθέτω και σχετικό θέμα με τίτλο «ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΜΑΣ» σε κοινωνικό φόρουμ που έτυχα πολλάκις ρατσιστικές επιθέσεις από δήθεν ευαισθητοποιημένους όταν έγειρα αντιρρήσεις σχετικά με το αναγκαστικό της υπόθεσης και την υποχρέωση να δηλώσει κάποιος της προσωπικές του πεποιθήσεις , όταν μάλιστα έχει επαλειφθεί ακόμα και το θρήσκευμα γιά τις ταυτότητες γιά να μην είναι κάποιος αναγκασμένος να δηλώσει τα προσωπικά του θρησκευτικά πιστεύω .
2ον , γιατί μπορεί να αλλάξω γνώμη και να μην προλάβω να δηλώσω τις αντιρρήσεις μου ..
—————————
H Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών (ΠΟΣΕΑ),μεταξύ άλλων αναφέρει :
«Το να επιβληθεί αυταρχικά η δωρεά οργάνων, κάθε άλλο παρά ευνοϊκό μπορεί να είναι στην ιδέα και το πιθανότερο είναι να αυξήσει και άλλο την ανασφάλεια του μέσου έλληνα πολίτη και να οδηγήσει σε περαιτέρω μείωση των πτωματικών μεταμοσχεύσεων, αφήνοντας στη μοίρα τους, ασθενείς που δεν έχουν άλλη λύση όπως λ.χ οι καρδιοπαθείς.
Εν τέλει, δεν μιλάμε για εικαζόμενη συναίνεση αλλά για καταναγκασμό, που προσκρούει στις αρχές της δεοντολογίας, αφαιρώντας κάθε κατοχυρωμένη έκφραση της ελευθερίας της βούλησης και του αυτεξούσιου του σώματος.
2. Για την αφαίρεση οργάνων από ζώντες δότες
Και ενώ στις εντατικές χάνονται αναξιοποίητοι δότες, το νομοσχέδιο προτείνει να στοχεύσουμε στην αύξηση των μεταμοσχεύσεων από τους ζώντες! Μα η χώρα μας είναι από τις πρώτες στις ζώσες μεταμοσχεύσεις! Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι η διεύρυνση των ζωσών μεταμοσχεύσεων, χωρίς τη δικλείδα ασφαλείας της στενής συγγένειας θα οδηγήσει σε αγοροπωλησίες οργάνων, με νομιμοφανή μάλιστα τρόπο, όπως συμβαίνει στις υποανάπτυκτες χώρες. Είναι ουτοπικό να πιστέψει κανείς ότι μακρινοί συγγενείς, πρόσωπα συνδεόμενα συναισθηματικά ή με ένα απλό σύμφωνο συμβίωσης θα δωρίσουν από «αλτρουισμό» το νεφρό τους, βάζοντας σε όποιο κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα.
Ειδικά σε αυτές τις εποχές που ζούμε, στην Ελλάδα με την ανεργία και την οικονομική εξαθλίωση πολλών συμπολιτών μας, θα είναι πολλοί εκείνοι που δε θα διστάσουν να πουλήσουν το νεφρό τους. Εξάλλου οι ποινές είναι μηδαμινές! Όσο για τη δυνατότητα που θα δίδει ο νόμος να δώσεις νεφρό, για να μπει σε καλύτερη θέση στη λίστα αναμονής, ο συγγενής σου, τα σχόλια περιττεύουν!
Και σαν κερασάκι, όλα αυτά μπορούν να γίνονται και σε ιδιωτικές κλινικές!
Θαρρεί κανείς πως έχει ξεχάσει το Υπουργείο Υγείας πως μιλάμε για ανθρώπους και τα όργανα τους και όχι για ανταλλακτικά!!!
Κοντολογίς, η προτεινόμενη νομοθετική πρόταση, όχι μόνο δε βασίζεται στα επιστημονικά και κοινωνικά δεδομένα, αλλά θίγει θεμελιώδεις κανόνες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ηθικής, ενώ δημιουργεί διακρίσεις ανάμεσα στις κατηγορίες των πασχόντων που περιμένουν μόσχευμα. Τελικά δε μπορεί παρά μόνο ερωτήματα να δημιουργούνται σχετικά με το ποιούς «ανιδιοτελείς» σκοπούς ή τυχόν συμφέροντα ιδιωτών-επενδυτών εξυπηρετεί το νομοσχέδιο αυτό. »
———————
Άλλωστε αυτή η «εικαζόμενη-τεκμαιρόμενη» βούληση ότι κάποιος θέλει να δωρίσει όργανα μετά θάνατο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αυτονομία της βούλησης που διέπει το δίκαιο μας και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Γενικά οι εικαζόμενες βουλήσεις «θέλουν» προσοχή και χρησιμοποιούνται με φειδώ στους κανόνες δικαίου. Ο νόμος έχει συνταγματικό κόλλημα ..
Σε μία χώρα που τίποτε δεν λειτουργεί σωστά η παράγραφος 2 της εικαζόμενης συναίνεσης είναι απαράδεκτη. Δεν υπάρχει καμία απολύτως διασφάλιση ώστε ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων να τηρεί σοβαρό αρχείο, ούτε η διαδικασία δήλωσης άρνησης δωρεάς, όπως περιγράφεται στην παρ. 3, είναι φιλική και το χειρότερο καθόλου διαφανής. Έχοντας υπόψη τα σοβαρότατα προβλήματα διαφθοράς και διαφάνειας στην Ελλάδα (και στην περίπτωση μεταμοσχεύσεων όλοι γνωρίζουμε ότι «τα λεφτά είναι πολλά»), γνωρίζοντας ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην εμπέδωση της νομιμότητας, η διάταξη της «εικαζόμενης συναίνεσης» θα πρέπει να αφαιρεθεί τελείως και οι παρ. 2 και 3 να τροποποιηθούν έτσι που να προβλέπεται συναίνεση, μόνο εάν το άτομο έχει δηλώσει στον ΕΟΜ την πρόθεσή του να γίνει δωρητής σώματος. Αλλιώς θα έχουμε σίγουρα νοσηρά φαινόμενα, ακόμη και ανθρωποκτονίες, για ευνόητους λόγους.
Να διευκρινισθεί ότι, οι γονείς , ώς αναφέρονται στην παρ.1, θα πρέπει να διαθέτουν δικαιοπρακτική ικανότητα προκειμένου να συναινέσουν ση δωρεά.
Πρέπει να διασφαλισθεί ότι το αρχείο της παρ.3 δεν θα μπορεί να παραποιηθεί. Πιθανόν με τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης ΟΛΩΝ στο αρχείο. (δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα παραποιηθούν αρχεία ! )
Καλό είναι το απόρρητο αλλά πως προφυλάσει τους πολίτες (εν δυνάμει δότες) από παραποίηση στοιχείων.
Καμμία δυνατότητα δεν πρέπει να δίνεται, σε τωρινό ή μελλοντικό υπουργό, να αλλάζει το κριτήριο επέλευσης θανάτου, ακόμα και με σύμφωνη γνώμη κάποιου συμβουλίου.
Ποιά ακριβώς ειδική μέριμνα, ως αναφέρεται στην παρ.7, θα λαμβάνεται για την αποκατάσταση της εικόνα του θανόντος, πρέπει να διευκρινισθεί.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΔΟΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΥΣ(ΕΚΓΕΦΑΛΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ)ΘΑΝΑΤΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΗΛΩΣΕΙ ΕΓΓΡΑΦΩΣ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΤΕΣ.ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα επικεντρώνεται στην παρ.3 του αρθρ.9 σύμφωνα με την οποία, δια μιας αιτιολόγησης (βλ. αιτιολογική έκθεση) που στην ουσία δεν αιτιολογεί, το σώμα, αυτό το τελευταίο οχυρό της ατομικότητας και της προσωπικής αυτοδιαχείρισης γίνεται, διαστεβλωτικά, a priori ιδιοκτησία του δημοσίου (του οργανισμού μεταμοσχεύσεων)και μόνο σε δεύτερο βαθμό,εφόσον διεκδικηθεί από το άτομο,μπορεί (ούτε καν είναι ή γίνεται υποχρεωτικά-απλά μπορεί και να)να γίνει ξανά ατομικό. Αυτό είναι ο ορισμός του φασισμού.Και δεν νομίζω να κάνω λάθος εφόσον ο φασισμός ορίζεται ακριβώς από αυτό το απόλυτο δικαίωμα της δημόσιας δύναμης πάνω στο ατομικό σώμα.
Πρώτα το σώμα είναι ατομικό και μόνο κατά δεύτερον,εφόσον το ίδιο το ελεύθερο άτομο το θελήσει,μπορεί να παραδοθεί στη διαχείριση της δημόσιας εξουσίας. Αυτό λέγεται πολιτική συνείδηση και συμμετοχικότητα.Με βάση του ορισμούς της μοντέρνας πολιτικής φιλοσοφίας το κοινωνικό σώμα απαρτίζεται από ελεύθερα αυτοδιαχειριζόμενα ατομικά σώματα.Αυτή είναι η εννοια του κονωνικού συμβολαίου.
Και – πρώτο συμπέρασμα – η πολιτική συνείδηση αναπτύσσεται,δεν επιβάλλεται.Αν θέλετε να έχετε προσφορά οργάνων λοιπόν απαιτείται ενημέρωση,εκπαίδευση,πολιτική ενεργοποίηση.Το άρθρο 9 πολιτικοποιεί ένα θέμα εξαιρετικά επικίνδυνο-και θα υπάρξουν θύματα.Ό,τι είναι επικίνδυνο δεν πολιτικοποιείται. Αυτό είναι γνωστό πολιτκό παιχνίδι.Απλά το θέμα αυτό εντάσσεται σε αυτό που οι Γάλοι ονομάζουν social (βλ. Donzelot Jacques,L’invention du social. Essai sur le déclin des passions politiques, Librairie Arthème Fayard, 1984),δηλαδή στην ελεύθερη ενεργοποίηση του ατόμου (το άτομο είναι η αρχή της πολιτκής σκέψης και πράξης και άρα της σύγχρονης ατομικής ελεύθερίας και όχι η δημόσια ανάγκη).
Δεύτερο επιχείρημα:
Αλλά ακόμα και αν το δημόσιο θέλει να έχει τέτοια εξουσία (που δεν μπορεί γιατί έτσι καταργείται η συμμετοχική ατομοκεντρική δημοκρατία-αλλά έστω ότι μπορεί και να το έχει),τουλάχιστον ας το κάνει σωστά.
Αυτό σημαίνει – δεύτερο συμπέρασμα – βελτίωση του συστήματος δημόσιας υγείας.και ιδιαίτερα καταπολέμηση του ‘συστήματος του φακελακίου’ που για όσους ξέρουν πόσο βαθύς είναι αυτός ο θεσμός,γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται περί μιας απλής οικονομικής συνδιαλλαγής.Με αυτόν τον τρόπο, το δημόσιο αποκτά και κάτι απαραίτητο προκειμένου να μπορεί να διαχειρίζεται τέτοια θέματα:την εμπιστοσύνη του πολίτη.
Και – τρίτο συμπέρασμα – ο τρόπος που προβλέπει το άρθρο 9 να γίνεται η μεταμόσχευση (πρώτα πιστοποιείται ο θάνατος και μετά ‘τρέχουν’ οι ιατροί να δουν αν είναι δότης ή όχι ο θανόν) δεν σημαίνει τίποτα άλλο (δεδομένης της λογικής της ελληνικής γραφειοκρατίας – βλ. δεύτερο συμπέρασμα) παρά καταδίκη του κλινικά θανόντα σε βέβαιο θάνατο.
Μπορεί ο νόμος να έχει καλές προθέσεις,αλλά έτσι όπως το κάνει, αυτό
δεν φαίνεται…
«2. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του σύμφωνα με την παράγραφο 3.»
Κύριε Υπουργέ το θεωρώ απαράδεκτο. Το ανθρώπινο σώμα ανήκει στον ιδιοκτήτη του και όχι στο κράτος για να κάνει αίτηση να μην το εκμεταλλευτεί (το κράτος). Θεωρώ ότι πρέπει να μείνει έως έχει, δηλαδή το δικαίωμα να αφαιρεθεί ένα μόσχευμα να το δίνει με γραπτή εντολή ο θανόν όσο ήταν εν ζωή ή οι συγγενής του μετά τον θάνατό του. Στηρίζεστε στην πολύ πιθανή αμέλεια που θα έχει μεγάλο κομμάτι του λαού στο να συμπληρώσει την αίτηση «άρνησης» της συγκατάθεσής του. Αντί να κοιτάτε πως θα παίρνετε όργανα εύκολα να δείτε γιατί οι Έλληνες δεν γίνονται δωρητές οργάνων. Μήπως φταίει η ασχετοσύνη που υπάρχει στον ιατρικό κόσμο και όλοι φοβούνται μήπως τους αφαιρεθούν όργανα ενόσω μπορούν ακόμα να σωθούν; Μήπως φταίει η διαφθορά στον ίδιο χώρο που κοιτάνε κάποιοι να πλουτίσουν με τις μεταμοσχεύσεις; Μήπως δεν έχετε πληροφορήσει σωστά τον λαό για κάποιες διαδικασίες που θα εγγυόταν το «τέλος» του πάσχοντα ασθενή και την αναγκαιότητα να γίνει κάποιος δωρητής;
Οργανώστε πρώτα το σύστημα υγείας έτσι που να του έχει εμπιστοσύνη ο πολίτης και θα ακολουθήσουν από μόνες του οι δωρεές οργάνων. Αυτό που πάτε να κάνετε λέγετε κλοπή και υφαρπαγή οργάνων και όχι δωρεά.
Αγαπητοί ,
Βρίσκω πολύ σωστή την πρόβλεψη για τον θανόντα δότη , ότι δηλαδή είμαστε όλοι αυτοδικαίως δότες, αν δεν αρνηθούμε.
Αυτό προσπερνα τις 2 σημαντικότερες αναστολές που υπήρχαν : 1. Γιατί εγώ και όχι οι άλλοι και
2. Τι θα γίνει αν υπάρχουν λίγοι δότες και πιθανος χρηματισμός των γιατρών για να επισπεύσουν … την ζωή κάποιου ασθενούς.
Ωστόσο πρεπει να υπάρξει ρητή πρόβλεψη στο Ν/Σ για συνεχή ενημέρωση των πολίτων – και οχι μόνο κατά την ψήφιση του Ν/Σ – για το γεγονός ότι μπορούν να υποβάλλουν αίτηση εξαίρεσης αν δεν συμφωνούν. Ο λόγος είναι ότι σε λίγο καιρό θα ξεχαστεί ίσως αυτή η πρόβλεψη.
εγκεαλικα νεκρος μπορεί να θεωρεί η επιστήμη -περιπτωση 6
.» Όταν ο θεράπων ιατρός διαγνώσει νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους ..»- αλλα για μενα θεωρίτε πεθαμενος αυτος που και τον δινει η επιστημη ετσι αλλα και η θερμοκρασια του σωματος εχει πεσει παρα πολύ – πλησιαζει τη θερμοκρασια περιβαλλοντος.
Δεν πρέπει να θεωρούνται εν δυνάμει δότες όσοι δεν δηλώσουν αντίθεση γιατί πολύ απλά μπορεί να υπάρξει αμέλεια και να μη δηλωθεί από κάποιους η αντίθεσή τους. Αν πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει αρχείο υποψήφιων δοτών, νομίζω πως πρέπει να ερωτηθεί κάθε πολίτης προσωπικά να απαντήσει ναι ή όχι για τον εαυτό του. Αυτό είναι πολύ εύκολο, αν στη φορολογική δήλωση υπάρχει ένας κωδικός στα προσωπικά στοιχεία που απαντάται με «ναι» ή «όχι». Οι απαντήσεις θα μεταφέρονται ηλεκτρονικά στον οργανισμό μεταμοσχεύσεων. Οι ενήλικοι κάνουν φορολογική δήλωση και για τους ανήλικους ούτως ή άλλως αποφασίζουν οι κηδεμόνες. Εφόσον για φέτος δε γίνεται, επειδή είναι σε εξέλιξη οι φορολογικές δηλώσεις, ας γίνει του χρόνου. Μέχρι τότε, πρέπει να θεωρούνται δότες μόνο όσοι σπεύσουν να δηλώσουν θετικά στον οργανισμό μεταμοσχεύσεων.
Μπορείτε να μας ενημερώσετε για το ειδικό έγγραφο που πρέπει να αποστείλουμε αντιτιθέμενοι στην συναίνεσή μας για να γίνουμε δότες οργάνων?
Με τιμή
Ελένη Τσιομπανούδη
Η παράγραφος 2 (του άρθρου 9) θα ήταν προτιμότερο να διαγραφεί τελείως και να δηλώνουμε ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝΤΕΣ ΔΩΡΗΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ την επιθυμία μας.Δηλαδή μην γινόμαστε δωρητές οργάνων ερήμην μας.Αν ισχύσει η παραπάνω παράγραφος θα ενισχυθεί η γραφειοκρατία (λόγω των δηλώσεως,του γνήσιου της υπογραφής κ.α).Όποιος θέλει να γίνει θα γίνει δωρητής μόνο ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΟΣ και όχι να του το επιβάλλουν(όπως επιβάλλεται στην παράγραφο 2 του άρθρου).
Ευχαριστώ για την ευκαιρία μου που δόθηκε να εκφράσω την άποψη μου (και όχι να γίνω δωρητής οργάνων).