1. Το Κράτος μεριμνά για την προαγωγή και την πρακτική εφαρμογή των σύγχρονων γνώσεων και υψηλών διεθνών προδιαγραφών σε θέματα φυσικού τοκετού.
2. Τα νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας, το Γενικό Νοσοκομείο Παπαγεωργίου, τα νοσοκομεία που εποπτεύονται από τα Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και Εθνικής Άμυνας, καθώς και οι ιδιωτικές κλινικές, δύνανται να παρέχουν υπηρεσίες φυσικού τοκετού. Για τον σκοπό αυτόν οι φορείς του πρώτου εδαφίου δύνανται να αναπτύσσουν, οργανώνουν και λειτουργούν κέντρα φυσικού τοκετού, τα οποία υπάγονται οργανικά και λειτουργικά στο Μαιευτικό-Γυναικολογικό Τμήμα τους.
3. Τα κέντρα φυσικού τοκετού αναγνωρίζονται ως τέτοια και πιστοποιούνται με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του Υπουργείου Υγείας, μετά από γνώμη του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕ.Σ.Υ.), εφόσον πληρούν τους όρους και τις προϋποθέσεις, που καθορίζονται στην απόφαση της παρ. 11 του άρθρου 49.
ΜΕΡΟΣ Θ΄ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ Άρθρο 36 Προαγωγή του φυσικού τοκετού
Αναρτήθηκε
20 Οκτωβρίου 2022, 12:00
Ανοικτή σε Σχόλια έως
3 Νοεμβρίου 2022, 12:00
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
Στατιστικά
623 Σχόλια 1601 Σχόλια επι της Διαβούλευσης 14135 - Όλα τα ΣχόλιαΌλες οι Διαβουλεύσεις
- Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19,, την ενίσχυση της προστασίας της δημόσιας υγείας και των υπηρεσιών υγείας, ...
- ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ – ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ – ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ
- Ρυθμίσεις για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και την παρακολούθηση και αξιολόγηση της φαρμακευτικής δαπάνης
- Αναμόρφωση του θεσμού του Προσωπικού Ιατρού – Σύσταση Πανεπιστημιακών Κέντρων Υγείας και άλλες διατάξεις του Υπουργείου Υγείας
- Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης
- Δράσεις δημόσιας υγείας - Ρυθμίσεις για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας
- Εθνικό Δίκτυο Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας για την αντιμετώπιση ασθενών με Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια (ΜΑΦ ΑΕΕ)
- Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2021-2030
- Σύσταση ΝΠΙΔ με την επωνυμία «Ογκολογικό Κέντρο Παίδων “Μαριάννα Β.Βαρδινογιάννη–ΕΛΠΙΔΑ”», ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊου COVID-19 και την προστασία της δημοσίας υγείας...
- Εκσυγχρονισμός του δικαίου για τη δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων
Ζητάμε:
1)Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξηκαι την θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
2) Ηλεκτρονική συνταγογράφηση από τις μαίες.
3) Το πιο αυτονόητο από όλα: οι φυσιολογικοι τοκετοί να διεκπεραιώνονται από τις μαίες όπως αυτό θα έπρεπε κανονικά και όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού και όχι από τους γυναικολόγους. Οι γυναικολόγοι να αναλαμβάνουν όπως θα έπρεπε εκεί που ξεκινάει η παθολογία της κύησης.
4) να μειωθεί το εξωφρενικά αναίτιο ποσοστό καισαρικών τομών στην χώρα μας
5) να γίνονται κατ’ οίκον επισκέψεις στις λεχώνας από τις μαίες. Το κόστος των επισκέψεων να καλύπτεται από την βασική δημόσια ασφάλεια υγείας. Κάτι το οποίο είναι άκρως απαραίτητο.
Ζητάμε
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Α) ΖΗΤΑΜΕ ΚΕΝΤΡΑ ΤΟΚΕΤΟΥ, ΑΥΤΟΝΟΜΑ, ΟΠΟΥ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΕΧΩΜΕΝΗ ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΥΡΙΞΗ.
Β)ΖΗΤΑΜΕ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ/ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΙΑ, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ.
Γ)ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΚΕΝΤΡΩΝ ΤΟΚΕΤΟΥ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΣΑΦΕΙΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ.
Δ)ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΞΟΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ.
Ζητάμε
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Ζητάμε
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Τα απογοητευτικά ποσοστά καισαρικών τομών στην χώρα μας καθιστούν επιτακτική την ανάγκη δημιουργίας μαιευτικων κέντρων που προωθούν τον φυσικό τοκετό. Οι μαίες μπορούν να βοηθήσουν και να ενημερώσουν κάθε γυναίκα για τις επιλογές της και τα δικαιώματα της ως προς τον τοκετό της.. οι γιατροί είναι πολύτιμοι στις λίγες περιπτώσεις που υπάρχουν σαφείς ενδείξεις κινδύνου για την υγεία μητέρας και βρέφους! Η γνώση είναι πολύ μεγάλη δύναμη και πρέπει να υπάρχει διαθέσιμη στις μελλοντικές μανουλες.
Είμαι μητέρα τριών παιδιών, τα δύο γεννημένα σε ιδιωτική κλινική και το ένα στο σπίτι. Αν και φρόντισα να έχω δίπλα μου γιατρό και μαίες που στηρίζουν απόλυτα τον φυσιολογικό τοκετό, ο τοκετός στο σπίτι χωρίς ίχνος ιατρικοποιησης ή παρεμβασεων δεν συγκρίνεται με τους άλλους δύο φυσιολογικούς τοκετούς σε νοσοκομειακό περιβάλλον με ψυχρά πρωτόκολλα που καθόλου δεν διευκολύνουν την επιτόκο.
Με την δημιουργία αυτών των κέντρων ονειρευόμαστε να εισακουγονται και να γίνονται σεβαστές οι επιθυμίες και οι ανάγκες μητέρας και βρέφους!!!
3. Ζητάμε
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Ζητάμε
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Να μπορούμε να γεννήσουμε τα παιδιά μάς με όποιον θέλουμε δίπλα μάς, με την μαία μάς, να μπορούμε να γυρίσουμε σπίτι μάς μετά τον τοκετό με την στήριξη τής μαίας μάς είναι δικαίωμα μάς.μην μάς το στερείτε.
Με το άρθρο 36 επιχειρείται η θέσπιση των κέντρων τοκετού ( midwifery led unit) .Η θέσπιση των κέντρων σε συνδιασμό με την θέσπιση κατ’ οίκων μαιευτική φροντίδα ,Μαίες στο σπίτι ,αλλά και των ήδη λειτουργούντων Δικτύων Μαιών Μαιευτών ΠΦΥ καθιστά επιτακτική και αναγκαίο να γίνει αποδεκτό το πάγιο αίτημα των ΣΕΜ για δημιουργία εντός των Νοσοκομείων Μαιευτικής Υπηρεσίας η διασύνδεση με τα δίκτυα ΠΦΥ που θα έχει την αρμοδιότητα να παρέχει αυτές τις υπηρεσίες.των άρθρων 36 /37.
Η Μαιευτική Υπηρεσία θα βοηθήσει στην ενδυνάμωση του ρόλου των Μαιών και του παρεχόμενου έργου ενώ μέσω της διασύνδεσης με τα Δκτυα αλλα και άλλους επαγγελματίες Υγείας θα οδηγήσει σε βελτίωση των δεικτών υγείας κυρίως σε πληθησμιακές ομάδες της κοινότητας που έχουν αδυναμία να προσεσγγίσους τις δομές υγείας .
Η ανάπτυξη του πλαισίου λειτουργίας «κέντρων τοκετού » ,ο ορισμός των προυποθέσεων ασφαλούς λειτουργίας κέντρων φυσικού τοκετού ,η αξιολόγηση του έργου και η μελέτη βιωσιμότητας της ανάπτυξης των υπηρεσιών που θα παρέχουν τα κέντρα καθώς και οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία που παρέχεται απο Μαίες /μαιευτές δεν μπορεί να γίνει απο ένα όργανο το οποίο δεν έχει ισάριθμη εκπροσώπιση και είναι σχεδιασμένο για τις ανάγκες άλλου κλάδου .
Υπάρχει διεθνής πρακτική που έχει εφαρμοστεί σε Ευρωπαικά κράτη με στόχο την αντιμετώπιση του ντροπιαστικού υψηλού ποσοστού των ΚΤ η οποία έχει θετικά αποτελέσματα . ΑΕάν ο στόχος της πολιτείας είναι να αλλάξουν οι συνθήκες διενέργειας των τοκετών στα δημόσια και τα ιδιωτικά μαιευτήρια οφείλει να ακολουθήσει διεθνή πρωτόκολλα που βασίζινται σε επιστημονικά κριτήρια εξασφαλίζοντας ισότιμη πρόσβαση σε όλες τις γυναίκες
Υποστηρίζω τις μαιες για το φυσιολογικό τοκετό! Οι γιατροί είναι για όταν αρρωσταινουμε κι η εγκυμοσύνη δεν ειναι ασθένεια για το 85% των γυναικών. Για τις υπόλοιπες ο γιατρός ειναι απαραιτητος.
Κεντρα τοκετού που εξυπηρετούν το σκοπό λειτουργίας τους πρέπει να στελεχωνονται μονο από μαιες κι αν προκύψει κάποια επιπλοκή ή αλλάξει η γυναίκα γνώμη, να γίνεται μεταφορά στην αίθουσα τοκετών όπου και θα χρήζει ιατρικής αντιμετώπισης.
Υποστηρίζω τις μαιες για το φυσιολογικό τοκετό! Οι γιατροί είναι για όταν αρρωσταινουμε κι η εγκυμοσύνη δεν ειναι ασθένεια για το 85% των γυναικών. Για τις υπόλοιπες ο γιατρός ειναι απαραιτητος.
Κεντρα τοκετού που εξυπηρετούν το σκοπό λειτουργίας τους πρέπει να στελεχωνονται μονο από μαιες κι αν προκύψει κάποια επιπλοκή ή αλλάξει η γυναίκα γνώμη, να γίνεται μεταφορά στην αίθουσα τοκετών όπου και θα χρήζει ιατρικής αντιμετώπισης.
Το ποσοστό καισαρικών τομών (ΚΤ) στην Ελλάδα το 2020 ήταν 57,6%, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Το ποσοστό αυτό είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στην Ευρώπη, μετά της Κύπρου 59.9% (2021) ενώ συγκαταλέγεται στα πέντε υψηλότερα ποσοστά ΚΤ παγκοσμίως. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σημειώνει ότι ποσοστά ΚΤ υψηλότερα από 10% δεν συσχετίζονται με μειώσεις στα ποσοστά μητρικής και νεογνικής θνησιμότητας ενώ, οποιαδήποτε απόφαση για ΚΤ θα πρέπει να αιτιολογείται με σαφήνεια από τους ιατρούς (medically justified) (WHO 2016). Παγκοσμίως, το ποσοστό ΚΤ αγγίζει το 23.4% (2021), ποσοστό υποδιπλάσιο του ελληνικού. Μάλιστα η Διεθνής Συνομοσπονδία Μαιευτήρων – Γυναικολόγων (International Federation of Gynecology and Obstetrics) σε ανακοίνωσή τους (2018) ζητούν από τις κυβερνήσεις, τους παρόχους υπηρεσιών υγείας και τις ομάδες γυναικών να συνεργαστούν για να μειωθεί ο αριθμός των μη απαραίτητων ΚΤ.
Γιατί είναι επιτακτική η ανάγκη μείωσης του ποσοστού ΚΤ στην Ελλάδα?
Είναι σημαντικός ο αριθμός τυχαιοποιημένων μελετών, συστηματικών ανασκοπήσεων και μετα- αναλύσεων που καταδεικνύει τη συσχέτιση του υψηλού ποσοστού ΚΤ με μητρική νοσηρότητα (αυξημένος κίνδυνος για τραυματισμό ουροδόχου κύστης, επιπλοκών λόγω της αναισθησίας, υστερεκτομής, θρομβοεμβολικών επεισοδίων, μητρικής καταπληξίας κ.α. ACSQHC; 2017), νεογνικής νοσηρότητας (αυξημένος κίνδυνος για ανάγκη εισαγωγής σε ΜΕΝΝ, για αναπνευστικά προβλήματα και μειωμένη πιθανότητα έναρξης και συνέχισης του θηλασμού Alkiaat A et al., 2013; Prior E et al.) αλλά και αυξημένου οικονομικού κόστος για το ίδιο το κράτος (Petrou S & Khan K. 2013).
Μπορεί να επιτευχθεί μείωση των ποσοστών ΚΤ στη χώρα μας?
Υπάρχουν παραδείγματα άλλων χωρών – ευρωπαϊκών όπως η Ισπανία και άλλων όπως η Αυστραλία που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Απαιτείται οργανωτική παρέμβαση στον τρόπο που παρέχεται η μαιευτική περίθαλψη- φροντίδα στη χώρα μας. Απαιτείται αλλαγή στη δομή και την παροχή της υγειονομικής περίθαλψης, αλλαγή στο ποιος παρέχει τη μαιευτική υγειονομική περίθαλψη, πώς οργανώνεται η φροντίδα και πού παρέχεται η μαιευτική φροντίδα (EPOC, 2015).
Διεθνώς προτείνεται η εφαρμογή του Μαιευτικού μοντέλου συνεχιζόμενης φροντίδας (midwifery -led model of care), το οποίο έχει αποδεδειγμένα συμβάλει στη μείωση των παρεμβάσεων στη διάρκεια της κύησης και του τοκετού (μείωση περινεοτομών, μείωση προκλήσεων τοκετού, μείωση επεμβατικών τοκετών με εμβρυουλκούς, μείωση χρήσης φαρμακευτικών μεθόδων αναλγησίας και επισκληριδίου αναισθησίας ενώ παράλληλα συμβάλει στην αύξηση των αυθόρμητων φυσιολογικών τοκετών. Εξίσου σημαντικά είναι τα νεογνικά αποτελέσματα με σημαντική μείωση των πρόωρων τοκετών, των ενδομητρίων θανάτων και των νεογνικών θανάτων (Sandall J et al. 2016). Το Μαιευτικό μοντέλο συνεχιζόμενης φροντίδας προϋποθέτει την παροχή μαιευτικής φροντίδας από την ίδια μαία/ ίδιο μαιευτή ή ομάδα μαιών/ μαιευτών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, της γέννησης και της λοχείας (ως την 6η εβδομάδα) με δυνατότητα παραπομπής σε άλλους επαγγελματίες υγείας, όποτε κρίνεται απαραίτητο (Sandall et al., 2016).
Η εφαρμογή του Μαιευτικού μοντέλου συνεχιζόμενης φροντίδας (midwifery -led model of care) συμβάλει επίσης στη μείωση του συνολικού αριθμού των ΚΤ και στη μείωση του αριθμού των προγραμματισμένων ΚΤ (Chapman et al. 2019).
Τέλος, η κλινική εφαρμογή του Μαιευτικού μοντέλου συνεχιζόμενης φροντίδας (midwifery -led model of care) σε γυναίκες που διανύουν μία κύηση χωρίς παράγοντες κινδύνου, έχει υπολογιστεί ότι στοιχίζει στο κράτος 2.262 δολάρια λιγότερο από εκείνη που παρέχεται στην ίδια ομάδα πληθυσμού από ιατρούς γυναικολόγους, λόγω των λιγότερων παρεμβάσεων και επιπλοκών που επιτυγχάνονται (Attanasio et al 2019).
Το νομοσχέδιο έχει τη δυναμική να κινηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση αν ωστόσο θέσει συγκεκριμένα κριτήρια και δικλείδες ασφαλείας για την άσκηση της μαιευτικής φροντίδας στην Ελλάδα. Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι ο κύριος, υπεύθυνος και υπόλογος επαγγελματίας/ επιστήμονας υγείας για την συνεχιζόμενη παροχή φροντίδας της εγκύου, επιτόκου και λεχωίδας στην Ελλάδα είναι η μαία και ο μαιευτής. Σε περίπτωση διαπίστωσης παθολογίας, τότε θα πρέπει να γίνεται παραπομπή στην κατάλληλη ιατρική ειδικότητα και η μαία/ ο μαιευτής θα παραμένει στην ομάδα παροχής φροντίδας, ώστε να διασφαλίζεται η συνεχιζόμενη φροντίδα.
Στο Άρθρο 36 του παρόντος, αναφορικά με την Προαγωγή του φυσικού τοκετού και ειδικότερα στην παράγραφο 2 αναφέρεται ‘Τα νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας, το Γενικό Νοσοκομείο Παπαγεωργίου, τα νοσοκομεία που εποπτεύονται από τα Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και Εθνικής Άμυνας, καθώς και οι ιδιωτικές κλινικές, δύνανται να παρέχουν υπηρεσίες φυσικού τοκετού. Για τον σκοπό αυτόν οι φορείς του πρώτου εδαφίου δύνανται να αναπτύσσουν, οργανώνουν και λειτουργούν κέντρα φυσικού τοκετού, τα οποία υπάγονται οργανικά και λειτουργικά στο Μαιευτικό-Γυναικολογικό Τμήμα τους.’
Προφανώς δύνανται, δεν χρειάζεται το νομοσχέδιο για να το επιβεβαιώσει αυτό. Το ζήτημα είναι εάν το πράττουν. Και η απάντηση είναι ότι ο φυσιολογικός τοκετός στην Ελλάδα δεν προστατεύεται και δεν προωθείται, όπως καταδεικνύεται από τα ποσοστά των ΚΤ και των παρεμβάσεων στους κολπικούς τοκετούς. Όπως προαναφέρθηκε, για να προαχθεί η έννοια της φυσιολογικότητας και της μη παρέμβασης, θα πρέπει να δοθεί η ουσιαστική δυνατότητα στους εξειδικευμένους επαγγελματίες υγείας, δηλαδή στις μαίες και τους μαιευτές να αναλάβουν ως υπεύθυνοι και υπόλογοι επαγγελματίες τη φροντίδα και την παρακολούθηση των εγκύων και των επιτόκων.
Η δημιουργία Κέντρων Φυσιολογικού Τοκετού είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, στο παρόν νομοσχέδιο δεν περιγράφονται με σαφήνεια τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα πρέπει να διαθέτει, και ουσιαστικά μέσα από τη φράση ‘υπάγονται οργανικά και λειτουργικά στο Μαιευτικό-Γυναικολογικό Τμήμα τους’ κινδυνεύει ένα καίριο βήμα για την ενίσχυση της φυσιολογικότητας στη μαιευτική φροντίδα στη χώρα μας, κινδυνεύει να δυναμιτιστεί πριν καν δοκιμαστεί.
Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι στα Κέντρα Φυσιολογικού Τοκετού, η μαιευτική φροντίδα και τα πρωτόκολλα που θα ακολουθούνται θα βασίζονται στα διεθνή, επιτυχώς εφαρμοσμένα μοντέλα Μαιευτικής συνεχιζόμενης φροντίδας (midwifery -led model of care) και θα πρέπει αυτό να ξεκαθαρίζεται ακόμη και στον τίτλο τους. Δηλαδή θα αποτύπωνε καλύτερα την ουσία του εγχειρήματος ο τίτλος ‘Κέντρο Τοκετού- Μαιευτικού Μοντέλου Φροντίδας’ σε αντιστοιχία με τον διεθνή όρο ‘Birth Centre- Midwifery Led Unit (MLU)’. Θα πρέπει στο νομοσχέδιο να καταγράφεται ότι το συγκεκριμένο κέντρο θα διευθύνεται από Μαία/ Μαιευτή και θα στελεχώνεται από μαίες/ μαιευτές και βοηθητικό προσωπικό, όπως ορίζουν τα διεθνή standards (Rocca-Ihenacho et al., 2017). Υποθέτουμε διαβάζοντας το νομοσχέδιο ότι προκρίνεται η δημιουργία Κέντρων Τοκετού- Μαιευτικού Μοντέλου Φροντίδας εντός νοσοκομείων (Alongside MLU), τα οποία ωστόσο, όπως και διεθνώς προβλέπεται , θα πρέπει να είναι σε διαφορετικό χώρο από την Αίθουσα Τοκετών, όπου εφαρμόζεται τουλάχιστον στην Ελλάδα το ιατρικοποιημένο μοντέλο φροντίδας (Obstetric led Unit – OLU).
Όπως προβλέπεται από τα διεθνή πρωτόκολλα, τα Κέντρα Τοκετού- Μαιευτικού Μοντέλου Φροντίδας τόσο στην Ευρώπη, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις Σκανδιναβικές χώρες, στην Ολλανδία, κ.α όσο και διεθνώς στις ΗΠΑ, Νέα Ζηλανδία, Καναδά και Αυστραλία, δημιουργούν τα δικά τους πρωτόκολλα βασισμένα στα εθνικά κλινικά πρωτόκολλα για την περιγεννητική φροντίδα για τις υγιείς γυναίκες και μωρά. Τα στατιστικά δεδομένα από το Ηνωμένο Βασίλειο και το NICE (2017) αποδεικνύουν ότι τόσο στις πρωτότοκες όσο και στις πολύτοκες γυναίκες (χαμηλού κινδύνου), ο προγραμματισμένος τοκετός σε Κέντρο Τοκετού εντός νοσοκομείου είναι μία ασφαλής επιλογή, καθώς το ποσοστό των παρεμβάσεων είναι χαμηλότερο, τα νεογνικά αποτέλεσμα δε διαφέρουν σε σύγκριση με τους προγραμματισμένους τοκετούς στην Αίθουσα Τοκετών και τα ποσοστά των ΚΤ είναι σημαντικά χαμηλότερα. Το Δίκτυο Κέντρων Τοκετού (Midwifery Unit Network, 2020) δημοσίευσε την 4η έκδοση των επίσημων προδιαγραφών για την ίδρυση, διοίκηση και σωστή λειτουργία των Κέντρων Τοκετού εντός της Ευρώπης, τα οποία είναι ήδη μεταφρασμένα και επικυρωμένα καθώς χρησιμοποιήθηκαν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες για την ίδρυση κέντρων τοκετού. Αυτές οι χώρες είναι οι γειτονικές μας Ιταλία και Βουλγαρία, αλλά και η Τσεχία και η Ισπανία, χώρες που έχουν αρκετά ιατρικοποιημένο μοντέλο μητρικής φροντίδας, όπως η Ελλάδα και συνεπώς μπορούν να βρουν εφαρμογή και στη χώρα μας.
Το 2020, οι συνολικές γεννήσεις στην Ελλάδα ήταν 84.767 συνεχίζοντας την πτωτική τάση της τελευταίας δεκαετίας (ενώ οι θάνατοι ήταν 131.084). Η Ελλάδα διαθέτει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες γεννητικότητας στην Ευρώπη (0.8/1,000 κάτοικοι). Ένας από τους λόγους που οδηγεί στην υπογεννητικότητα είναι και η κακή εμπειρία γέννας που υφίστανται οι γυναίκες στη διάρκεια του πρώτου τους τοκετού. 21% των γυναικών που συμμετείχαν σε μελέτη το 2019, βίωνε συμπτώματα μεταγεννητικού μετατραυματικού στρες (Post Traumatic Stress Disorder) (Καμπάνταη, Δελημπαλταδάκη, Αντωνάκου 2019). Η εφαρμογή του Μαιευτικού μοντέλου συνεχιζόμενης φροντίδας (midwifery -led model of care) οδηγεί σε μεγαλύτερα ποσοστά ικανοποίησης από την εμπειρία της γέννας ενώ και οι ίδιες οι γυναίκες περιέγραφαν την φροντίδα τους περισσότερο ολιστική και ολοκληρωμένη (Bohren et al. 2017; Bernitz et al., 2016; Hodnett et al., 2012).
Το νομοσχέδιο οφείλει να διασφαλίσει ότι όντως θα προσφέρεται η επιλογή της παρακολούθησης, φροντίδας από μαία/ μαιευτή στη διάρκεια της κύησης για όλες τις γυναίκες χωρίς παθολογία που το επιθυμούν καθώς και θα τους διασφαλίζει τη δυνατότητα να γεννήσουν σε έναν χώρο οικείο, προστατευμένες από αναίτιες παρεμβάσεις και επεμβάσεις με τη μαία/ μαιευτή (ή με μέλη από την ομάδα μαιών/ μαιευτών) που ήδη γνωρίζουν. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να είναι ξεκάθαρος και σαφής ο ρόλος και τα καθήκοντα των μαιών / μαιευτών στη δημιουργία, λειτουργία και διεύθυνση των Κέντρων Τοκετού.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (2019) σε συνεργασία με άλλους φορείς (όπως ICM, FIGO, IPA, UNFPA and UNICEF) τονίζουν πως για τη βελτίωση των περιγεννητικών αποτελεσμάτων των μητέρων και των νεογνών τους χρειάζεται ένα κατάλληλο περιβάλλον το οποίο εκτιμά και σέβεται τις/ους μαίες/ευτές και εκτιμά και σέβεται τις γυναίκες. Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει μαιευτική υπηρεσία στα νοσοκομεία, για να διοικεί και να οργανώνει το έργο των μαιών/ μαιευτών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι μαίες/ μαιευτές ενός νοσοκομείου να υπάγονται στη νοσηλευτική υπηρεσία με συνέπεια την αυτόματη υποτίμηση του διαφορετικού επαγγέλματος που ασκούμε, αλλά και ενός ολόκληρου κλάδου, ο οποίος διαθέτει αυτόνομη παρουσία στον χώρο της Εκπαίδευσης στην Ελλάδα από το 1834 (με την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους). Η πιο σημαντική ωστόσο συνέπεια είναι η υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας προς τους αποδέκτες των μαιευτικών υπηρεσιών καθώς δεν οργανώνονται και δεν προωθούνται όπως θα έπρεπε.
Θα πρέπει τέλος να δοθεί ουσιαστικά το δικαίωμα στις μαίες/ μαιευτές (δημοσίους- ιδιωτικούς υπαλλήλους αλλά και ελεύθερους επαγγελματίες) στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση, όπως προβλέπεται από τα νομοθετημένα επαγγελματικά δικαιώματα των μαιών/ μαιευτών (ΠΔ 351/ 1989). Είναι παράδοξο οι μαίες/ μαιευτές εκ του νόμου να μπορούν να παρακολουθούν/ φροντίζουν εγκύους αλλά να μην τους δίνεται η δυνατότητα να συνταγογραφούν τις απαραίτητες εξετάσεις κατά την εγκυμοσύνη και τυχόν βιταμίνες ή άλλα απαραίτητα για τον τοκετό φάρμακα όπως πχ μητροσυσπαστικά.
Σχετική βιβλιογραφία
Alkiaat A et al., Evaluation of the frequency and obstetric risk factors associated with term neonatal admissions to special care units.Aust N Z J Obstet Gynaecol. 2013 Jun; 53(3):277-82
Attanasio et al.. Midwife‐led care and obstetrician‐led care for low‐risk pregnancies: A cost comparison. Birth. 2019; 00: 1– 10. https://doi.org/10.1111/birt.12
Australian Commission on Safety and Quality in Health Care, Australian Institute of Health and Welfare: 3.4 caesarean section 20–34 years. In: The second Australian atlas of healthcare variation. Sydney: ACSQHC; 2017.
Bernitz, S., Øian, P., Sandvik, L., & Blix, E. Evaluation of satisfaction with care in a midwifery unit and an obstetric unit: a randomized controlled trial of low-risk women. BMC pregnancy and childbirth. 2016; 16(1):143. https://doi.org/10.1186/s12884-016-0932-x
Birthplace in England Collaborative Group, Brocklehurst, P., Hardy, P., Hollowell, J., Linsell, L., Macfarlane, A., McCourt, C., Marlow, N., Miller, A., Newburn, M., Petrou, S., Puddicombe, D., Redshaw, M., Rowe, R., Sandall, J., Silverton, L., & Stewart, M. (2011). Perinatal and maternal outcomes by planned place of birth for healthy women with low risk pregnancies: the Birthplace in England national prospective cohort study. BMJ (Clinical research ed.), 343, d7400. https://doi.org/10.1136/bmj.d7400
Boerma T, Ronsmans C, Melesse DY, Barros AJD, Barros FC, Juan L, Moller AB, Say L, Hosseinpoor AR, Yi M, de Lyra Rabello Neto D, Temmerman M. Global epidemiology of use of and disparities in caesarean sections. Lancet. 2018 Oct 13;392(10155):1341-1348. doi: 10.1016/S0140-6736(18)31928-7. PMID: 30322584.
Bohren MA, Hofmeyr GJ, Sakala C, Fukuzawa RK, Cuthbert A. Continuous support for women during childbirth. Cochrane Database Syst Rev. 2017 Jul 6;7(7):CD003766. doi: 10.1002/14651858.CD003766.pub6. PMID: 28681500; PMCID: PMC6483123.
Chapman A, Nagle C, Bick D, et al. Maternity service organisational interventions that aim to reduce caesarean section: a systematic review and meta-analyses. BMC Pregnancy Childbirth. 2019;19(1):206. Published 2019 Jul 9. doi:10.1186/s12884-019-2351-2
Cochrane effective practice and organisation of care (EPOC) group: EPOC website; 2015. http://epoc.cochrane.org/scope-our-work
Concluding observations on the 7th periodic report of Greece adopted by the Committee at its 54th session (11 February – 1 March 2013) : Committee on the Elimination of Discrimination against Women
Hitzert, M., Hermus, M. A. A., Scheerhagen, M., Boesveld, I. C., Wiegers, T. A., van den Akker-van Marle, M. E., van Dommelen, P., van der Pal-de Bruin, K. M., & de Graaf, J. P. (2016). Experiences of women who planned birth in a birth centre compared to alternative planned places of birth. Results of the Dutch Birth Centre Study. Midwifery, 40, 70–78. https://doi.org/10.1016/j.midw.2016.06.004
Hodnett, E. D., Downe, S., & Walsh, D. (2012). Alternative versus conventional institutional settings for birth. Cochrane Database of Systematic Reviews, 8. https://doi.org/10.1002/14651858.CD000012.pub4
Midwifery Unit Network (2020). Midwifery Unit Standards. Copyright City, University of London 2018 – 2019.Version 4. Retrieved online 2nd June 2022 from https://www.midwiferyunitnetwork.org/mu-standards .
NICE Clinical Guideline CG190: Intrapartum care for healthy women and babies. (2014, updated 2017, re-approved 2021) Διαθέσιμο: http://www.nice.org.uk/guidance/cg190/resources/intrapartum-care-for-healthy-women-and-babies-pdf-35109866447557
Petrou S, Khan K Appl Health Econ Health Policy. 2013 Dec; 11(6):561-76.
Prior E et al. Breastfeeding after cesarean delivery: a systematic review and meta-analysis of world literature. Am J Clin Nutr. 2012 May; 95(5):1113-35.
Rocca-Ihenacho, L., Newburn, M. and Byrom, S. The Midwifery Unit Network: creating a community of practice to enhance maternity services. The Practicing Midwife 2017; 20(6):24-27.
Sandall, J., Soltani, H., Gates, S., Shennan, A., & Devane, D. (2016). Midwife-led continuity models versus other models of care for childbearing women. The Cochrane database of systematic reviews, 4(4), CD004667. https://doi.org/10.1002/14651858.CD004667.pub5
Visser GHA, Ayres-de-Campos D, Barnea ER, de Bernis L, Di Renzo GC, Vidarte MFE, Lloyd I, Nassar AH, Nicholson W, Shah PK, Stones W, Sun L, Theron GB, Walani S. FIGO position paper: how to stop the caesarean section epidemic. Lancet. 2018 Oct 13;392(10155):1286-1287. doi: 10.1016/S0140-6736(18)32113-5. PMID: 30322563.
WHO (2018). Recommendations Intrapartum care for a positive childbirth experience. Retrieved online 27 October 2022 from http://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/260178/9789241550215-eng.pdf;jsessionid=6EB678499A8BB05066EF203641A58C18?sequence=1
World Health Organization, Maternal and Newborn Health/Safe Motherhood, Division of Reproductive Health. Care in Normal Birth: A Practical Guide. WHO/FRH/MSM/96.24. Report of a technical working group. Geneva: WHO, 1997.
WHO Statement on Caesarean Section Rates. Betran AP, Torloni MR, Zhang JJ, Gülmezoglu AM, WHO Working Group on Caesarean Section. BJOG. 2016 Apr; 123(5):667-70
World Health Organization, Maternal and Newborn Health/Safe Motherhood, Division of Reproductive Health. Care in Normal Birth: A Practical Guide. WHO/FRH/MSM/96.24. Report of a technical working group. Geneva: WHO, 1997.
Ελληνική Στατιστική Αρχή (2021). Δελτίο τύπου: Στοιχεία Φυσικής Κίνησης Πληθυσμού: 2020. Διαθέσιμο: https://www.statistics.gr/documents/20181/20f115d5-b960-da2b-715f-8c72fc6edf16
Ελληνική Στατιστική Αρχή (2021). Δελτίο τύπου: Στοιχεία Φυσικής Κίνησης Πληθυσμού: 2020. Διαθέσιμο: https://www.statistics.gr/documents/20181/20f115d5-b960-da2b-715f-8c72fc6edf16
Καμπάνταη Α, Δελημπαλταδάκη Κ, Αντωνάκου Α. Πρακτικά 4ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Ελληνικής Ψυχοπροφυλακτικής Εταιρείας, Θεσσαλονίκη Νοέμβριος, 2019
Υποστηρίζω τις μαιες για το φυσιολογικό τοκετό! Οι γιατροί είναι για όταν αρρωσταινουμε κι η εγκυμοσύνη δεν ειναι ασθένεια για το 85% των γυναικών. Για τις υπόλοιπες ο γιατρός ειναι απαραιτητος.
Κεντρα τοκετού που εξυπηρετούν το σκοπό λειτουργίας τους πρέπει να στελεχωνονται μονο από μαιες κι αν προκύψει κάποια επιπλοκή ή αλλάξει η γυναίκα γνώμη, να γίνεται μεταφορά στην αίθουσα τοκετών όπου και θα χρήζει ιατρικής αντιμετώπισης.
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις
Α.Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει τη σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντάς της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Δ. Να προάγεται η μαιευτική παρακολούθηση για την περίοδο της λοχείας.
Ε. Να υπάρχει παροχή ψυχολογικής υποστήριξη των γυναικών που έχουν υποστεί μαιευτική βία στα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία.
1.Σε όλη την Ευρώπη λειτουργούν Κέντρα Φυσικού Τοκετού με ομάδα μαιών! Αυτή η ομάδα παρέχει την απαραίτητη φροντίδα και μαζί με την οικογένεια παίρνουν αποφάσεις.
2. Το κράτος αναμένεται να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της οικογένειας/γυναικας με τη μαία και την κοινοτική μαιευτική φροντίδα, δίνοντας τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης! Ο νόμος υπάρχει και το υπουργείο προσδοκάται να ακολουθεί τους νόμους.
3. Η θεσμοθέτηση και η λειτουργία Κέντρων Τοκετού καθώς και η υποστήριξη τοκετού στο σπίτι να γίνει με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Ζητάμε:
1)Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξηκαι την θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
2) Ηλεκτρονική συνταγογράφηση από τις μαίες.
3) Το πιο αυτονόητο από όλα: οι φυσιολογικοι τοκετοί να διεκπεραιώνονται από τις μαίες όπως αυτό θα έπρεπε κανονικά και όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού και όχι από τους γυναικολόγους. Οι γυναικολόγοι να αναλαμβάνουν όπως θα έπρεπε εκεί που ξεκινάει η παθολογία της κύησης.
4) να μειωθεί το εξωφρενικά αναίτιο ποσοστό καισαρικών τομών στην χώρα μας
5) να γίνονται κατ’ οίκον επισκέψεις στις λεχώνας από τις μαίες. Το κόστος των επισκέψεων να καλύπτεται από την βασική δημόσια ασφάλεια υγείας. Κάτι το οποίο είναι άκρως απαραίτητο.
Δυστυχώς εν έτει 2022 ζητάμε τα αυτονόητα
1.Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη. Δεν είναι τυχαίο που είμαστε η πρώτη χώρα σε καισαρικές παγκοσμίως με ποσοστο που αγγίζει το 60% σε σχέση με το 15 που δικαιολογεί ο WHO
2. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
3. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Δ. Να επιστρέψει η δύναμη του τοκετού στο γυναικείο σώμα. Η γέννα είναι η φυσική διαδικασία του σώματος και οι μαιες είναι οι επαγγελματίες υγείας που έχουν το επιστημονικό υπόβαθρο για να παρέχουν την υποστήριξη φυσικού τοκετού, της λοχείας της συνταγογράφησης. Συνεπώς τα κέντρα τοκετού να είναι αυτονομα, ελεγχόμενα από τις μαίες σύμφωνα με τα διεθνή πετυχημένα πρότυπα.
4. Να προστατεύονται μητέρα & βρέφος από μη αναγκαίες ή/και κακοποιητικές ιατρικές παρεμβάσεις, προστασία από τη μαιευτική βία που προέρχεται από την ιατρικοποίηση της φυσικής διαδικασίας του τοκετού. Οι μαιες είναι οι αρμόδιες να υποδείξουν τρόπους για να διασφαλιστούν τα δικαιώματα μας στον τοκετό (π.χ. επίσημο πλάνο τοκετού), σε οποιοδήποτε περιβάλλον και αν έχει επιλέξει η γυναίκα να γεννήσει.
5. Να προστατεύονται τα δικαιωμάτων των επιτοκων και των νεογνών, για μια γέννα με σεβασμό ακόμα και στην επείγουσα καισαρική τομή. Δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος για να έρθουν στη ζωή τα βρέφη ακόμα και στα νοσοκομεία.
6. Να επιτρέπεται η επαφή δέρμα με δέρμα, ο θηλασμος και οποιασδήποτε αναγκαίας πράξη που προάγει την διαχρονική ψυχοσωματική υγεία και την υγιή προσκόλληση για όλα τα νεογνά, ακόμα κι αυτά που βρίσκονται σε θερμοκοιτίδα, σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες και πρακτικές που εφαρμόζονται διεθνώς.
7. Να προάγεται η μαιευτική παρακολούθηση για την περίοδο της λοχείας.
8. Να υπάρχει παροχή ψυχολογικής υποστήριξη των γυναικών που έχουν υποστεί μαιευτική βία στα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία. Η θεραπεία είναι μια χρονιά διαδικασία και το τραύμα τοκετού θεμελιώνει την προσωπικητα του ανθρώπου διαχρονικά (βλ. ευρύματα Περιγεννητικής Ψυχολογίας).
8. Να υπάρχει δυνατότητα συνταγογράφισης από τις μαίες.
Αιτούμαστε:
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσικά και φυσιολογικά χωρίς παρεμβάσεις και με συνεχόμενη φροντίδα από μαίες.
Β.Η Πολιτεία να ενισχύσει και να στηρίξει τη σχέση της γυναίκας κάθε ηλικίας, δίνοντας τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης στις μαίες.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού βάσει των διεθνών προδιαγραφών και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Στην Ελλάδα οι περισσότεροι τοκετοί λαμβάνουν χώρα στα νοσοκομεία και γίνονται υπό την εποπτεία των μαιευτήρων – γυναικολόγων, όπου όπως πολύ καλά γνωρίζουμε το ποσοστό των Καισαρικών τομών αγγίζει το 65% στα Δημόσια μαιευτήρια. Στόχος λοιπόν αυτού του νομοθετικού πλαισίου θα έπρεπε να είναι η προάσπιση και η προώθηση της φυσιολογίας της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της λοχείας για καλύτερα περιγεννητικά αποτελέσματα παρέχοντας ολιστική φροντίδα μέσω των μαιών/ευτών. Στο παρόν νομοσχέδιο, σχετικά με το άρθρο 36 για την προαγωγή του φυσικού τοκετού, δεν ορίζει τί είναι ένα Κέντρο Φυσικού Τοκετού, και ποιός θα είναι ο κύριος επαγγελματίας υγείας για την παροχή φροντίδας στις γυναίκες που το επιλέγουν. Το Κέντρο Φυσικού Τοκετού σύμφωνα με παγκόσμιες βιβλιογραφίες διευθύνεται αυτόνομα από διευθύνουσα μαία και στελεχώνεται από μαίες. Τα Κέντρα Φυσικού Τοκετού προάγουν το μαιοκεντρικό μοντέλο συνεχιζόμενης φροντίδας που παρέχει μαιευτική φροντίδα από την ίδια μαία ή ομάδα μαιών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, της γέννησης και της λοχείας (ως την 6η εβδομάδα) με δυνατότητα παραπομπής σε εξειδικευμένη ιατρική φροντίδα, όποτε χρίζεται απαραίτητο. Για να υπάρξει μια βιώσιμη λύση για την δημιουργία Κέντρων Φυσικού Τοκετού, πρέπει να ληφθεί υπ’όψην, αλλά και για να προστατευτεί η ευρύτερη Δημόσια Υγεία, πρέπει να προστεθεί πλαίσιο για την συνεχιζόμενη εκπαίδευση των μαιών στο φυσικό τοκετό. Η παροχή μαιευτικής φροντίδας οφείλει να παρέχεται με σεβασμό στις επιθυμίες της γυναίκας και να υπάρχει η δυνατότητα να συμμετέχει η ίδια στη λήψη αποφάσεων για τον τοκετό της με βάση τις επιθυμίες της. Είναι, όντως μια ευκαιρία ανάπτυξης του κλάδου, προαγωγής της φυσιολογίας του τοκετού, μείωσης καισαρικών τομών και μαιευτικής βίας και φυσικά προάσπιση των προσωπικών δικαιωμάτων με σεβασμό στην γυναίκα και τις επιλογές της.
Το Παγκόσμιο Ταμείο και ο ΠΟΥ το 2021 και το 2022 ζητά από τις Κυβερνήσεις να επενδύσουν στις Μαίες. Τα στοιχεία των τελευταίων χρόνων συνηγορούν να γίνει αυτή η επένδυση τώρα για το όφελος των γυναικών και των παιδιών.
Βήμα 1οΖητούμε τη σύσταση ανεξάρτητου οργάνου Εθνική Επιτροπή Ανάπτυξης Μαιών – Εθνικό Συμβούλιο Μαιευτικής με τις ιδιότητες και την εκπροσώπηση του κλάδου των Μαιών με διευρυμένη σύνθεση από ακαδημαϊκούς και την συμμετοχή εκπροσώπου του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Βήμα 2ο είναι η σύσταση στο Υπουργείο Υγείας Μαιευτικής Διεύθυνσης με στελέχωση Μαιών και Διοικητικών Υπαλλήλων.
Βήμα 3ο Είναι σημαντικό να ιδρυθεί μία μαιευτική υπηρεσία σε κάθε υγειονομική δομή(νοσοκομεία και λοιπά) που να στελεχώνεται με μαίες και λοιπό προσωπικό.
Αυτό είναι απαραίτητο εάν το Υπουργείο Υγείας (Υπ.Υ) θέλει πραγματικά την προαγωγή και προάσπιση της φυσιολογίας του τοκετού και της εδραίωση των μαιών στο σπίτι όπως προτάσσουν τα άρθρα 36 και 37.
Αν μπορώ να προσθέσω ένα μικρό λιθαράκι σε αυτή την σημαντική προσπάθεια να προάγουμε το αυτονόητο: τη «φυσικότητα» του τοκετού και τον αξιοθαύμαστο ρόλο των μαιών.
Είχα την τύχη, ευτυχία να γεννήσω με φυσικό τοκετό, χωρίς χρήση φαρμάκου, με καθοδήγηση από μαία… όχι στην Ελλάδα.
1. Η κάθε εγκυμονούσα γυναίκα να βοηθηθεί να σκέφτεται και να αναμένει τον τοκετό με περιέργεια, προσμονή γνωρίσει το μιρκό θαύμα και όχι το φόβο.
2. Κιθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης να έχει τακτικά ραντεβού με τη μαία που θα την αναλάβει – ή με μαία της ομάδας που θα την αναλάβει.
3. Ο τοκετός να είναι μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ υπόθεση. Να έχει τη δυνατότητα η εγκυμονούσα να γράφει το πλάνο της (γέννα στο σπίτι, σε κέντρο φυσικού τοκετού, νοσοκομείο κτλ, με-χωρίς επισκληρίδειο, άμεση επαφή (skin-to-skin contact) με βρέφος, να μην κάνουν μπάνιο το μωρό αν δεν θέλει η ίδια, επιβραδυνση κοπής του ομφάλιου λώρου – ώστε να έχει πάει όλο το άιμα απο τον πλακουντα στο μωρό κτλ
4. Η μαία να αξιολογήσει το πλάνο και να κρίνει αν όλα βαίνουν καλώς και μπορούν να επιχειρήσουν φυσικό τοκετό στο σπίτι ή σε κέντρο
Ταπεινή μου άποψη, να γίνει έρευνα των κέντρων τοκετού στο εξωτερικό – κάποια λειτουργούν ανεξάρτητα – άλλα σαν κομμάτι μέσα σε δημόσιο νοσοκομείο
Καταξιωμένες Ελληνίδες μαίες που δουλεύουν στο εξωτερικό μπορούν να κάνουν coaching and sharing their experience and expertise από την πολύχρονη εμπειρία τους (shouting out για εκπληκτικά μορφωμένες και έμπειρες ελληνίδες μαίες στο Westminister and Chelsea hospital του Λονδίνου – θα είναι τιμή του Υπουργείου να τις καλέσει να χτίσουν μαζί μια καινούρια αρχή στην Ελλάδα.
Τα κέντρα φυσικού τοκετού κάθε χώρας οργανώνονται, λειτουργούν και διοικούνται υπό μαιευτική διεύθυνση.
Γιατί να δημιουργηθεί ένα κέντρο τοκετού υπό γυναικολογική διεύθυνση , τη στιγμή που ακριβώς αυτό υπάρχει ήδη στα μαιευτήρια?
Τα αποτελέσματα τα είδαμε… πρώτη χώρα παγκοσμίως σε καισαρικές τομές, τεράστια οικονομική επιβάρυνση τη στιγμη που αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε άλλοες σημαντικές ανάγκες της χώρας (ακρίβεια, ανεργεία, υγεία, παιδεία), εμποδια στην εναρξη και εγκατάσταση του θηλασμού. Πάνω από τις μισές υγείς έγκυες που μπαίνουν στα μαιευτήρια , βγαίνουν χειρουργημένες.
Τα κέντρα τοκετού λειτουργούν με μεγάλη επιτυχία και θετικά αποτελέσματα στην υγεία των μητέρων και των μωρών τους ήδη σε άλλες χώρες. Ας βασιστούμε στην τεκμηριωμένη και δοκιμασμένη λειτουργία τους με τις επίσημες προδιαγραφές.
Αν μπορώ να προσθέσω ένα μικρό λιθαράκι σε αυτή την σημαντική προσπάθεια να προάγουμε το αυτονόητο: τη «φυσικότητα» του τοκετού και τον αξιοθαύμαστο ρόλο των μαιών.
Είχα την τύχη, ευτυχία να γεννήσω με φυσικό τοκετό, χωρίς χρήση φαρμάκου, με καθοδήγηση από μαία… όχι στην Ελλάδα.
1. Η κάθε εγκυμονούσα γυναίκα να βοηθηθεί να σκέφτεται και να αναμένει τον τοκετό με περιέργεια, προσμονή γνωρίσει το μιρκό θαύμα και όχι το φόβο.
2. Κιθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης να έχει τακτικά ραντεβού με τη μαία που θα την αναλάβει – ή με μαία της ομάδας που θα την αναλάβει.
3. Ο τοκετός να είναι μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ υπόθεση. Να έχει τη δυνατότητα η εγκυμονούσα να γράφει το πλάνο της (γέννα στο σπίτι, σε κέντρο φυσικού τοκετού, νοσοκομείο κτλ, με-χωρίς επισκληρίδειο, άμεση επαφή (skin-to-skin contact) με βρέφος, να μην κάνουν μπάνιο το μωρό αν δεν θέλει η ίδια, επιβραδυνση κοπής του ομφάλιου λώρου – ώστε να έχει πάει όλο το άιμα απο τον πλακουντα στο μωρό κτλ
4. Η μαία να αξιολογήσει το πλάνο και να κρίνει αν όλα βαίνουν καλώς και μπορούν να επιχειρήσουν φυσικό τοκετό στο σπίτι ή σε κέντρο
Ταπεινή μου άποψη, να γίνει έρευνα των κέντρων τοκετού στο εξωτερικό – κάποια λειτουργούν ανεξάρτητα – άλλα σαν κομμάτι μέσα σε δημόσιο νοσοκομείο
Καταξιωμένες Ελληνίδες μαίες που δουλεύουν στο εξωτερικό μπορούν να κάνουν coaching and sharing their experience and expertise από την πολύχρονη εμπειρία τους (shouting out για εκπληκτικά μορφωμένες και έμπειρες ελληνίδες μαίες στο Westminister and Chelsea hospital του Λονδίνου – θα είναι τιμή του Υπουργείου να τις καλέσει να χτίσουν μαζί μια καινούρια αρχή στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη τα παρακάτω:
1)Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξηκαι την θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
2) Ηλεκτρονική συνταγογράφηση από τις μαίες.
3) Το πιο αυτονόητο από όλα: οι φυσιολογικοι τοκετοί να διεκπεραιώνονται από τις μαίες όπως αυτό θα έπρεπε κανονικά και όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού και όχι από τους γυναικολόγους. Οι γυναικολόγοι να αναλαμβάνουν όπως θα έπρεπε εκεί που ξεκινάει η παθολογία της κύησης.
4) να μειωθεί το εξωφρενικά αναίτιο ποσοστό καισαρικών τομών στην χώρα μας
5) να γίνονται κατ’ οίκον επισκέψεις στις λεχώνας από τις μαίες. Το κόστος των επισκέψεων να καλύπτεται από την βασική δημόσια ασφάλεια υγείας. Κάτι το οποίο είναι άκρως απαραίτητο
Η Μαιευτική στην Ελλάδα έχει ανάγκη από:
1)Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξηκαι την θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
2) Ηλεκτρονική συνταγογράφηση από τις μαίες.
3) Το πιο αυτονόητο από όλα: οι φυσιολογικοι τοκετοί να διεκπεραιώνονται από τις μαίες όπως αυτό θα έπρεπε κανονικά και όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού και όχι από τους γυναικολόγους. Οι γυναικολόγοι να αναλαμβάνουν όπως θα έπρεπε εκεί που ξεκινάει η παθολογία της κύησης.
4) να μειωθεί το εξωφρενικά αναίτιο ποσοστό καισαρικών τομών στην χώρα μας
5) να γίνονται κατ’ οίκον επισκέψεις στις λεχώνας από τις μαίες. Το κόστος των επισκέψεων να καλύπτεται από την βασική δημόσια ασφάλεια υγείας. Κάτι το οποίο είναι άκρως απαραίτητο
ητάμε:
1)Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξηκαι την θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
2) Ηλεκτρονική συνταγογράφηση από τις μαίες.
3) Το πιο αυτονόητο από όλα: οι φυσιολογικοι τοκετοί να διεκπεραιώνονται από τις μαίες όπως αυτό θα έπρεπε κανονικά και όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού και όχι από τους γυναικολόγους. Οι γυναικολόγοι να αναλαμβάνουν όπως θα έπρεπε εκεί που ξεκινάει η παθολογία της κύησης.
4) να μειωθεί το εξωφρενικά αναίτιο ποσοστό καισαρικών τομών στην χώρα μας
5) να γίνονται κατ’ οίκον επισκέψεις στις λεχώνας από τις μαίες. Το κόστος των επισκέψεων να καλύπτεται από την βασική δημόσια ασφάλεια υγείας. Κάτι το οποίο είναι άκρως απαραίτητο
Οι γυναίκες της χώρας μας έχουν ανάγκη από:
1)Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξηκαι την θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
2) Ηλεκτρονική συνταγογράφηση από τις μαίες.
3) Το πιο αυτονόητο από όλα: οι φυσιολογικοι τοκετοί να διεκπεραιώνονται από τις μαίες όπως αυτό θα έπρεπε κανονικά και όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού και όχι από τους γυναικολόγους. Οι γυναικολόγοι να αναλαμβάνουν όπως θα έπρεπε εκεί που ξεκινάει η παθολογία της κύησης.
4) να μειωθεί το εξωφρενικά αναίτιο ποσοστό καισαρικών τομών στην χώρα μας
5) να γίνονται κατ’ οίκον επισκέψεις στις λεχώνας από τις μαίες. Το κόστος των επισκέψεων να καλύπτεται από την βασική δημόσια ασφάλεια υγείας. Κάτι το οποίο είναι άκρως απαραίτητο
Ο τοκετός είναι αναμφισβήτητα η μεγαλυτερη σωματική και ψυχική πρόκληση που μπορεί να περάσει ένα άτομο/γυναίκα. Με τόσο σημαντικό αντίκτυπο στο μυαλό και το σώμα, είναι σημαντικό για τις γυναίκες/άτομα να έχουν πολλαπλές επιλογές τοκετού, ώστε να μπορούν να αισθάνονται όσο το δυνατόν πιο άνετα και να έχουν τον έλεγχο κατά τον τοκετό τους.
Πραγματι, οι περιττές ιατρικές παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια του τοκετού μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τόσο την ασφάλεια και τη συναισθηματική ευημερία της μητέρας όσο και του μωρού (Shaw, 2013).
Η συγκεκριμένη προτεινόμενη διαβούλευση έχει σκοπό τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου για την προάσπιση και προώθηση της φυσιολογίας του τοκετού. Στην διαβούλευση δεν βλέπουμε πουθενά να υπάρχουν βασικοί λειτουργικοί ορισμοί, πχ τι ορίζεται ως φυσικός τοκετός ή τον ξεκαθαρο και αυτονομο ρολο της Μαιας/ τη, αναδεικνύοντας ουσιαστικα την αφάνεια ή την αποδυνάμωση των Μαιών/των.
Ως έχει στο κείμενο, είναι ατυχής η χρήση της λέξης φυσικού τοκετού καθώς σύμφωνα με τον Dick-Read (2004) φυσικός ορίζεται ο τοκετός στον οποίο καμία φυσική, χημική ή ψυχολογική κατάσταση δεν είναι πιθανό να διαταράξει τη φυσιολογική σειρά των γεγονότων ή να διαταράξει τα φυσικά φαινόμενα του τοκετού. Όσον αφορά τον φυσιολογικό τοκετό υπάρχουν διάφοροι ορισμοί στην υπάρχουσα διεθνή βιβλιογραφία και εδώ και μία σχεδόν εικοσαετία υπάρχει μια δημόσια συζήτηση για τον φυσιολογικό τοκετό. Οι ορισμοί για τον φυσιολογικό τοκετό σε χώρες υψηλού εισοδήματος μπορεί να είναι αμφιλεγόμενοι λόγω της συμπερίληψης ορισμένων κοινών αλλά παρεμβατικών πρακτικών (Jackson et al., 2020). Ο Walsh (2012) τονίζει ότι είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς τι σημαίνει η φράση φυσιολογικός (physiological) τοκετός και αυτό γιατί είναι συνυφασμένη με τον συνηθισμένο (normal) τοκετό. Συνεχίζει τονίζοντας ότι εάν αναφερόμαστε σε τοκετούς εντός των νοσοκομείων, ο συνηθισμένος τοκετός συνδέεται με ιατρικές παρεμβάσεις.
Στην Ελλάδα οι περισσότεροι τοκετοί λαμβάνουν χώρο στα νοσοκομεία και γίνονται υπό την εποπτεία των μαιευτήρων – γυναικολόγων. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) για το έτος 2014 ο μέσος όρος των φυσιολογικών τοκετών στη χώρα μας είναι μόλις 15.3%, με τα ιδιωτικά μαιευτήρια να έχουν φυσιολογικούς τοκετούς σε ποσοστό 1.9% και 36.8% στα δημόσια μαιευτήρια. Τα στοιχεία αυτα είναι ιδιαίτερα σημαντικά καθώς οποιαδήποτε ιατρική παρέμβαση όπως η εκτέλεση περινεοτομής στα ιδιωτικά μαιευτήρια κατατάσσεται τον τοκετό ως “κολπικό με χειρουργικές επεμβάσεις” και άγγιζε το 39.4% ενώ τα δημόσια νοσοκομεία ήταν 9.4% (Υπουργείο Υγείας 2017). Στόχος λοιπόν αυτού του νομοθετικού πλαισίου θα έπρεπε να είναι η προάσπιση και η προώθηση της φυσιολογίας της κύησης, του τοκετού και της λοχείας για καλύτερα περιγεννητικά αποτελέσματα παρέχοντας ολιστική φροντίδα μέσω των μαιών/ευτών. Γι’αυτόν τον λόγο, θα έπρεπε αρχικά να συμφωνηθεί το γενικότερο πλαίσιο για το τι ορίζει ο νομοθέτης ως φυσικός τοκετός.Ο ΠΟΥ (2019) σε συνεργασία με άλλους φορείς όπως είναι η Διεθνής Ομοσπονδία Μαιών/ευτών, η UNICEF, η Διεθνής Ομοσπονδία Μαιευτήρων και Γυναικολόγων, ο Διεθνής Οργανισμός Παιδιάτρων, κ.α. τονίζουν πως για τη βελτίωση των περιγεννητικών αποτελεσμάτων των μητέρων και των νεογνών τους χρειάζεται ένα κατάλληλο περιβάλλον το οποίο εκτιμά και σέβεται τις/ους μαίες/ευτές και εκτιμά και σέβεται τις γυναίκες. Στο σχέδιο νόμου με τίτλο “Δευτεροβάθμια περίθαλψη, ιατρική εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας” Μέρος Θ, τα άρθρα 36 και 37 είναι ελλιπή και ουσιαστικά ελλοχεύουν κινδύνους. Αναφορικά με το άρθρο 36 για την προαγωγή του φυσικού τοκετού δεν ορίζει τί είναι ένα Κέντρο Φυσικού Τοκετού, ποιός θα είναι ο κύριος επαγγελματίας υγείας για την παροχή φροντίδας στις γυναίκες που το επιλέγουν. Θα ήταν χρήσιμο να συμπεριλαμβάνεται ένα γλωσσάρι για να εξηγήσουν συγκεκριμένες ορολογίες και να περιγράφονται αναλυτικά τα πλαίσια και οι προδιαγραφες σχετικές με την λειτουργία των Κέντρων Φυσικού Τοκετού όπως ορίζονται από την Ευρωπαϊκή και άλλη διεθνή βιβλιογραφία. Όπως περιγράφεται στο παρόν έγγραφο, το τμήμα αυτό μοιάζει περισσότερο με μια κλασική Αίθουσα τοκετών ενός Ελληνικού μαιευτηρίου, αλλά μόνο για περιστατικά ‘χαμηλού’ κινδυνου, κατι το οποίο ΔΕΝ είναι Κεντρο Τοκετου.Θα ήταν λοιπόν σημαντικό να ορίσουμε τί είναι ένα κέντρο τοκετού (Birth Centre – BC ή Midwifery (- led) Unit – MLU) και όχι κέντρο φυσικού τοκετού, όπως περιγράφεται στο παρόν έγγραφο. Το Κέντρο Τοκετού (ΚΤ) σύμφωνα με παγκόσμιες βιβλιογραφίες διευθύνεται αυτόνομα από διευθύνουσα μαία και στελεχώνεται από μαίες (Newbury et al., 2018). Οδηγίες για τη λειτουργία του ΚΤ, συμπεριλαμβανομένων των κριτηρίων καταλληλότητας και των κλινικών πρωτοκόλλων, αναπτύσσονται σε συνεργασία μίας διεπιστημονικής ομάδας με επικεφαλή τη διευθύνουσα μαία (Newbury et al., 2018). Υπάρχουν δύο ειδών ΚΤ, τα “ανεξάρτητα” ΚΤ (Freestanding MLU) που είναι στην κοινότητα και εκτός νοσοκομείων και τα ΚΤ εντός των νοσοκομειακών μονάδων (Alongside MLU) που όμως είναι σε διαφορετικό χώρο από την Αίθουσα Τοκετών (ΑΤ) (Ιατρικοποιημένο μοντέλο φροντίδας ή Obstetric led Unit – OLU). Τα ΚΤ προάγουν το μαιοκεντρικό μοντέλο συνεχιζόμενης φροντίδας που παρέχει μαιευτική φροντίδα από την ίδια μαία ή ομάδα μαιών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, της γέννησης και της λοχείας (ως την 6η εβδομάδα) με δυνατότητα παραπομπής σε εξειδικευμένη ιατρική φροντίδα, όποτε χρίζεται απαραίτητο (Sandall et al., 2016). Το μοντέλο αυτό, περιλαμβάνει τον συντονισμό της παροχής μαιευτικής φροντίδας και τη δημιουργία της αμφίδρομης σχέσης στην πάροδο του χρόνου (Sandall et al. 2016). Πέρα από την ασάφεια της παρούσας διαβούλευσης για το τι είδους ΚΤ θα δημιουργηθεί, δεν υπάρχει ξεκάθαρη τοποθέτηση για το ποιοί θα ηγούνται της δημιουργίας και λειτουργίας ενος τετοιου ΚΤ. Τίθεται, λοιπον, το εύλογο ερώτημα σε ποιά Διοικητική Υπηρεσία θα ανήκουν οι εργαζόμενοι στο ΚΤ, ποιος Επαγγελματιας Υγείας (ΕΥ) θα είναι ο ‘φυσικος’ ‘ηγέτης’, πως θα πλαισιώνεται και διασφαλίζεται η ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας (auditing, quality assurance), και ποιος θα ειναι ο Κανονισμός Λειτουργίας ενος ΚΤ.Πραγματι, τα ΚΤ σε πολλές χώρες, λειτουργούν με δικά τους πρωτόκολλα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα ΚΤ δημιουργούν τα δικά τους πρωτόκολλα βασιζόμενοι στα εθνικά κλινικά πρωτόκολλα για την περιγεννητική φροντίδα για τις υγιείς γυναίκες και μωρά (NICE, 2017). Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες που έχουν ΚΤ (Hermus et al, 2015; AABC, 2017). Σύμφωνα με τον NICE (2017) τόσο στις πρωτοτόκες χαμηλού κινδύνου όσο και στις πολυτόκες γυναίκες, ο προγραμματισμένος τοκετός στο ΚΤ (εντός ή εκτός νοσοκομείου) είναι ιδιαίτερα κατάλληλος, καθώς το ποσοστό των παρεμβάσεων είναι χαμηλότερο και το νεογνικά αποτέλεσμα δεν διαφέρουν σε σύγκριση με τους προγραμματισμένους τοκετούς στην ΑΤ. Το 2020, το (διεθνές) Δίκτυο Κέντρων Τοκετού (Midwifery Unit Network) δημοσίευσε την 4η έκδοση των επίσημων προδιαγραφών για την οργάνωση και διοίκηση των ΚΤ, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε 4 γλώσσες κ έχουν χρησιμοποιηθεί από πολλές Ευρωπαϊκές χώρες (Rocca-Ihenacho et al, 2018; Rayment et al, 2020).Το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας έχει πολλά πλεονεκτήματα για την γυναίκα και το νεογνό της. Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, οι γυναίκες που επιλέγουν το ΚΤ και το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας έχουν λιγότερες παρεμβάσεις κατά τι διάρκεια του τοκετού τους (Sandall et al., 2016, Scarf et al., 2018, Nove et al, 2020). Τέτοιες παρεμβάσεις μπορεί να είναι η χρήση επισκληριδίου αναλγησίας, επισιοτομής, επεμβατικού τοκετού με εμβρυουλκό, η χρήση φαρμακευτικής αναλγησίας, ο πρόωρος τοκετός, καθως και η μείωση του κινδύνου για νεογνικό ή εμβρυϊκό θάνατο (πριν τις 24 εβδομάδες της κύησης).Επιπρόσθετα, με την υιοθέτηση του συγκεκριμένου μαιοκεντικού μοντέλου φροντίδας και τη σωστή λειτουργία των ΚΤ παρατηρείται μείωση του συνολικού αριθμού των καισαρικών τομών (Κτ) καθώς και των προγραμματισμένων Κτ που είναι αρκετά σημαντικό για την Ελλάδα καθώς τα ποσοστά καισαρικών τομών (Κτ) ξεπερνά το 50% (Υπουργείο Υγείας 2017). Οι γυναίκες που επέλεξαν να γεννήσουν σε ΚΤ δήλωσαν μεγαλύτερα ποσοστά ικανοποίησης από την εμπειρία του τοκετού τους και χαρακτήριζαν την φροντίδα τους πιο ολιστική (Hodnett et al., 2012, Iida et al., 2012, Overgaard et al., 2012, Bernitz et al., 2016). Σύμφωνα με τους Hitzert και συν (2016), οι γυναίκες που γέννησαν σε ΚΤ ένιωθαν οτι είχαν τον έλεγχο και και συμμετείχαν στη λήψη κοινών αποφάσεων κατά τη διάρκεια του τοκετού τους. Κάτι που βρήκαν και οι Overgaard και συν (2012). Το ΚΤ με το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας παρέχει στη γυναίκα ένα περιβάλλον που είναι πιο χαλαρό και ήρεμο σε σύγκριση με αυτό της ΑΤ, στο οποίο νιώθουν ότι τις φροντίζουν και τις εκτιμούν περισσότερο και οτι έχουν καλύτερη υποστήριξή για την ομαλή εξέλιξη του τοκετό τους (McCourt et al., 2014; Rayment et al., 2019).Όσον αφορά το νεογνό, ο προγραμματισμένος τοκετός στο ΚΤ δεν παρουσιάζει σημαντικές διαφορές στα ανεπιθύμητα περιγεννητικά αποτελέσματα σε σύγκριση με τον προγραμματισμένο τοκετό στην ΑΤ ή την προγραμματισμένη καισαρική τομή παρόλο που είναι χαμηλότερα (Brocklehurst et al 2011, Wiegerinck et al., 2015, Scarf et al., 2018).
Επιπλέον, παρατηρούνται παρόμοια ποσοστά εισαγωγής στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνων (ΜΕΝΝ) ενώ σύμφωνα με τους Phillippi και συν (2018) για προγραμματισμένους τοκετούς στα ΚΤ παρατηρούνται μικρότερα ποσοστά μεταφοράς και εισαγωγών των νεογνών στη ΜΕΝΝ. Άλλο ένα πλεονέκτημα είναι τα μειωμένα ποσοστά πρόωρων τοκετών που παρατηρούνται όταν χρησιμοποιείται το μαικεντρικό μοντέλο συνεχιζόμενης φροντίδας (Sandall et al., 2016). Τέλος, καθώς οι επιπλοκές και οι παρεμβάσεις είναι λιγότερες στο ΚΤ, το περιβάλλον είναι πιο ήρεμο ευνοόντας όχι μόνο το δέσιμο μεταξύ της οικογένειας αλλά και της έναρξης της δέρμα με δέρμα επαφής μητέρας και νεογνού που έχουν καθοριστικό ρόλο τόσο στην έναρξη και εδραίωση του θηλασμου που έχει αρκετά πλεονεκτήματα για το νεογνό και τη μητέρα (Lau et al, 2018; Cadwell et al, 2018).Για να υπάρξει μια βιώσιμη λύση για την δημιουργία ΚΤ, πρέπει να ληφθεί υπ’όψην, αλλά και για να προστατευτεί η ευρύτερη Δημόσια Υγεία, πρέπει να προστεθεί πλαίσιο για την συνεχιζόμενη εκπαίδευση των μαιών στο φυσικό τοκετό. Αυτό το πλαίσιο ενδεικτικά μπορεί να περιλαμβάνει επιμορφωτικά κλινικά φροντιστήρια (τύπου ALSO, MOET, Prompt), διεπαγγελματικά προγραμματισμενα και μη προγραμματισμενα skills drills επειγόντων/ εκτάκτων περιστατικων, τακτικές συναντήσεις την μαιευτικής ομάδας και της διεπαγγελματικής ομάδας με σκοπό την συζήτηση περιστατικών.Ένα ακόμα βασικό θέμα είναι η δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης για τις μαίες/τες.
Θα πρέπει να γίνει μια ανασκόπηση και διασταύρωση των φαρμακολογικών και φαρμακευτικών αναγκών στο πλαίσιο λειτουργίας ενός ΚΤ, και συμφωνα με τα Διεθνη προτυπα (ICM, 2018, Rocca-Ihenacho et al, 2018). Η Μαία/της του ΚΤ οφείλει να έχει το αυτονόητο, αλλα ξεκάθαρο, και συγκεκριμένο, εύρος συνταγογράφησης ως επαγγελματια υγείας με συγκεκριμένες και αναγνωρισμενες αρμοδιοτητες και υπευθυνοτητες. Το καθε ΚΤ θα πρεπει να εχει συγκεκριμενο ‘αρθρο’ στο Καταστατικο Λειτουργιας του, και οι μαιες/τες να εχουν ετήσια επανεκπαιδευση σχετικα με την συνταγογραφηση και ασφαλη ετοιμασια και χορηγηση φαρμακων.
Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρξει άμεση επικοινωνία και συντονισμος και με τις Σχολές Μαιών/των και να συμπεριληφθεί στο προτεινόμενο νομοσχέδιο η αναγκαιότητα της εκπαιδευσης και πρακτικης φοιτητων Μαιευτικής (μαίες, μαιευτές) στα ΚΤ.Απαραίτητη είναι η ύπαρξη ενός εσωτερικού ελεγκτικού οργάνου (Κλινικη διαχείριση-Clinical Governance) οπου και θα διερευνά τυχόν περιπτώσεις όπου η έκβαση του τοκετού και της φροντίδας είχε αρνητικό αποτέλεσμα η εμπειρία για την οικογενεια.
Σκόπος φυσικα ειναι να μελετηθει αν οι απαραίτητες διαδικασίες και τα πρωτόκολλα τηρηθηκαν σωστα (Rocca-Ihenacho et al, 2018; NHSE, 2022).Η παροχή μαιευτικής φροντίδας οφείλει να παρέχεται με σεβασμό στις επιθυμίες της γυναίκας (respectful maternity care) και να υπάρχει η δυνατότητα να συμμετέχει η ίδια στη λήψη αποφάσεων για τον τοκετό της με βάση τις επιθυμίες της. Η Miller και συν (2016) αναφέρουν πως η επιστημονικά τεκμηριωμένη μαιευτική φροντίδα εντός των δομών υγείας θα πρέπει να περιλαμβάνει φροντίδα που είναι ανθρώπινη και αξιοπρεπής και να παρέχεται με σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών.
Είναι πραγματικά ευχάριστη στιγμή για τον Μαιευτικό κλάδο της χώρας μας και εφοσον τηρηθούν σωστα οι παραπανω προυποθεσεις η έναρξη του πρώτου Κέντρου Τοκετου θα είναι η μέρα αλλαγής για τον κλάδο μας. Είναι, όντως μια ευκαιρια αναπτυξης του κλαδου, προαγωγης της φυσιολογιας του τοκετου, μειωσης καισαρικων τομων και μαιευτικης βιας και φυσικα προασπιση των προσωπικων δικαιωματων με σεβασμο στην γυναίκα και τις επιλογές της.
Ο τοκετός είναι αναμφισβήτητα η μεγαλυτερη σωματική και ψυχική πρόκληση που μπορεί να περάσει ένα άτομο/γυναίκα. Με τόσο σημαντικό αντίκτυπο στο μυαλό και το σώμα, είναι σημαντικό για τις γυναίκες/άτομα να έχουν πολλαπλές επιλογές τοκετού, ώστε να μπορούν να αισθάνονται όσο το δυνατόν πιο άνετα και να έχουν τον έλεγχο κατά τον τοκετό τους.
Πολλά χρόνια, πολλές Μαίες της χώρας μας προσπαθούσαν για τη δημιουργια ενος Κέντρου Τοκετού αλλά δυστυχώς λόγω οικονομικών, πολιτικών και άλλων συμφερόντων, η πρόταση και η αναγκή αυτή έπεφτε στο κενό.
Για πρώτη φορα υπάρχει μια οργανωμενη προσπαθεια να τεθεί νομικό πλαίσιο για την δημιουργια Κεντρων Τοκετου στην Ελλάδα. Η προσπάθεια αυτή οφείλει να γίνει με τρόπο συστηματικο, βασισμενο σε διεθνεις κατευθύνσεις και πρωτοκολλα, με υψηλή ποιότητα και τις σωστές βάσεις από την αρχή.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ, 1998) το Μαιοκεντρικό πρότυπο φροντίδας προάγει τη σωματική, ψυχική, ψυχολογική και πνευματική ευημερία του ατόμου/γυναίκας κατά την κύηση, τον τοκετό και τη περίοδο της λοχείας.Καθώς διασφαλίζει/προασπίζει τη μη ιατρικοποιημένη προσέγγιση του τοκετού και τη μείωση των μη αναγκαίων/ακατάλληλων και επικίνδυνων παρεμβάσεων. Επίσης το 2018, δημοσιεύτηκε το νέο πρωτόκολλο του ΠΟΥ με σκοπό την προώθηση ολιστικής και ανθρωποκεντρικής φροντίδας (ΠΟΥ, 2018), ωστε η μητέρα, κα το νεογνό, να εχουν βελτιστα αποτελεσματα, αλλα και να βιώσουν μια θετικη περιγεννητική εμπειρια.
Πραγματι, οι περιττές ιατρικές παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια του τοκετού μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τόσο την ασφάλεια και τη συναισθηματική ευημερία της μητέρας όσο και του μωρού (Shaw, 2013).
Η συγκεκριμένη προτεινόμενη διαβούλευση έχει σκοπό τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου για την προάσπιση και προώθηση της φυσιολογίας του τοκετού. Στην διαβούλευση δεν βλέπουμε πουθενά να υπάρχουν βασικοί λειτουργικοί ορισμοί, πχ τι ορίζεται ως φυσικός τοκετός ή τον ξεκαθαρο και αυτονομο ρολο της Μαιας/ τη, αναδεικνύοντας ουσιαστικα την αφάνεια ή την αποδυνάμωση των Μαιών/των.
Ως έχει στο κείμενο, είναι ατυχής η χρήση της λέξης φυσικού τοκετού καθώς σύμφωνα με τον Dick-Read (2004) φυσικός ορίζεται ο τοκετός στον οποίο καμία φυσική, χημική ή ψυχολογική κατάσταση δεν είναι πιθανό να διαταράξει τη φυσιολογική σειρά των γεγονότων ή να διαταράξει τα φυσικά φαινόμενα του τοκετού. Όσον αφορά τον φυσιολογικό τοκετό υπάρχουν διάφοροι ορισμοί στην υπάρχουσα διεθνή βιβλιογραφία και εδώ και μία σχεδόν εικοσαετία υπάρχει μια δημόσια συζήτηση για τον φυσιολογικό τοκετό. Οι ορισμοί για τον φυσιολογικό τοκετό σε χώρες υψηλού εισοδήματος μπορεί να είναι αμφιλεγόμενοι λόγω της συμπερίληψης ορισμένων κοινών αλλά παρεμβατικών πρακτικών (Jackson et al., 2020). Ο Walsh (2012) τονίζει ότι είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς τι σημαίνει η φράση φυσιολογικός (physiological) τοκετός και αυτό γιατί είναι συνυφασμένη με τον συνηθισμένο (normal) τοκετό. Συνεχίζει τονίζοντας ότι εάν αναφερόμαστε σε τοκετούς εντός των νοσοκομείων, ο συνηθισμένος τοκετός συνδέεται με ιατρικές παρεμβάσεις.
Στην Ελλάδα οι περισσότεροι τοκετοί λαμβάνουν χώρο στα νοσοκομεία και γίνονται υπό την εποπτεία των μαιευτήρων – γυναικολόγων. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) για το έτος 2014 ο μέσος όρος των φυσιολογικών τοκετών στη χώρα μας είναι μόλις 15.3%, με τα ιδιωτικά μαιευτήρια να έχουν φυσιολογικούς τοκετούς σε ποσοστό 1.9% και 36.8% στα δημόσια μαιευτήρια. Τα στοιχεία αυτα είναι ιδιαίτερα σημαντικά καθώς οποιαδήποτε ιατρική παρέμβαση όπως η εκτέλεση περινεοτομής στα ιδιωτικά μαιευτήρια κατατάσσεται τον τοκετό ως “κολπικό με χειρουργικές επεμβάσεις” και άγγιζε το 39.4% ενώ τα δημόσια νοσοκομεία ήταν 9.4% (Υπουργείο Υγείας 2017). Στόχος λοιπόν αυτού του νομοθετικού πλαισίου θα έπρεπε να είναι η προάσπιση και η προώθηση της φυσιολογίας της κύησης, του τοκετού και της λοχείας για καλύτερα περιγεννητικά αποτελέσματα παρέχοντας ολιστική φροντίδα μέσω των μαιών/ευτών. Γι’αυτόν τον λόγο, θα έπρεπε αρχικά να συμφωνηθεί το γενικότερο πλαίσιο για το τι ορίζει ο νομοθέτης ως φυσικός τοκετός.Ο ΠΟΥ (2019) σε συνεργασία με άλλους φορείς όπως είναι η Διεθνής Ομοσπονδία Μαιών/ευτών, η UNICEF, η Διεθνής Ομοσπονδία Μαιευτήρων και Γυναικολόγων, ο Διεθνής Οργανισμός Παιδιάτρων, κ.α. τονίζουν πως για τη βελτίωση των περιγεννητικών αποτελεσμάτων των μητέρων και των νεογνών τους χρειάζεται ένα κατάλληλο περιβάλλον το οποίο εκτιμά και σέβεται τις/ους μαίες/ευτές και εκτιμά και σέβεται τις γυναίκες. Στο σχέδιο νόμου με τίτλο “Δευτεροβάθμια περίθαλψη, ιατρική εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας” Μέρος Θ, τα άρθρα 36 και 37 είναι ελλιπή και ουσιαστικά ελλοχεύουν κινδύνους. Αναφορικά με το άρθρο 36 για την προαγωγή του φυσικού τοκετού δεν ορίζει τί είναι ένα Κέντρο Φυσικού Τοκετού, ποιός θα είναι ο κύριος επαγγελματίας υγείας για την παροχή φροντίδας στις γυναίκες που το επιλέγουν. Θα ήταν χρήσιμο να συμπεριλαμβάνεται ένα γλωσσάρι για να εξηγήσουν συγκεκριμένες ορολογίες και να περιγράφονται αναλυτικά τα πλαίσια και οι προδιαγραφες σχετικές με την λειτουργία των Κέντρων Φυσικού Τοκετού όπως ορίζονται από την Ευρωπαϊκή και άλλη διεθνή βιβλιογραφία. Όπως περιγράφεται στο παρόν έγγραφο, το τμήμα αυτό μοιάζει περισσότερο με μια κλασική Αίθουσα τοκετών ενός Ελληνικού μαιευτηρίου, αλλά μόνο για περιστατικά ‘χαμηλού’ κινδυνου, κατι το οποίο ΔΕΝ είναι Κεντρο Τοκετου.Θα ήταν λοιπόν σημαντικό να ορίσουμε τί είναι ένα κέντρο τοκετού (Birth Centre – BC ή Midwifery (- led) Unit – MLU) και όχι κέντρο φυσικού τοκετού, όπως περιγράφεται στο παρόν έγγραφο. Το Κέντρο Τοκετού (ΚΤ) σύμφωνα με παγκόσμιες βιβλιογραφίες διευθύνεται αυτόνομα από διευθύνουσα μαία και στελεχώνεται από μαίες (Newbury et al., 2018). Οδηγίες για τη λειτουργία του ΚΤ, συμπεριλαμβανομένων των κριτηρίων καταλληλότητας και των κλινικών πρωτοκόλλων, αναπτύσσονται σε συνεργασία μίας διεπιστημονικής ομάδας με επικεφαλή τη διευθύνουσα μαία (Newbury et al., 2018). Υπάρχουν δύο ειδών ΚΤ, τα “ανεξάρτητα” ΚΤ (Freestanding MLU) που είναι στην κοινότητα και εκτός νοσοκομείων και τα ΚΤ εντός των νοσοκομειακών μονάδων (Alongside MLU) που όμως είναι σε διαφορετικό χώρο από την Αίθουσα Τοκετών (ΑΤ) (Ιατρικοποιημένο μοντέλο φροντίδας ή Obstetric led Unit – OLU). Τα ΚΤ προάγουν το μαιοκεντρικό μοντέλο συνεχιζόμενης φροντίδας που παρέχει μαιευτική φροντίδα από την ίδια μαία ή ομάδα μαιών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, της γέννησης και της λοχείας (ως την 6η εβδομάδα) με δυνατότητα παραπομπής σε εξειδικευμένη ιατρική φροντίδα, όποτε χρίζεται απαραίτητο (Sandall et al., 2016). Το μοντέλο αυτό, περιλαμβάνει τον συντονισμό της παροχής μαιευτικής φροντίδας και τη δημιουργία της αμφίδρομης σχέσης στην πάροδο του χρόνου (Sandall et al. 2016). Πέρα από την ασάφεια της παρούσας διαβούλευσης για το τι είδους ΚΤ θα δημιουργηθεί, δεν υπάρχει ξεκάθαρη τοποθέτηση για το ποιοί θα ηγούνται της δημιουργίας και λειτουργίας ενος τετοιου ΚΤ. Τίθεται, λοιπον, το εύλογο ερώτημα σε ποιά Διοικητική Υπηρεσία θα ανήκουν οι εργαζόμενοι στο ΚΤ, ποιος Επαγγελματιας Υγείας (ΕΥ) θα είναι ο ‘φυσικος’ ‘ηγέτης’, πως θα πλαισιώνεται και διασφαλίζεται η ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας (auditing, quality assurance), και ποιος θα ειναι ο Κανονισμός Λειτουργίας ενος ΚΤ.Πραγματι, τα ΚΤ σε πολλές χώρες, λειτουργούν με δικά τους πρωτόκολλα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα ΚΤ δημιουργούν τα δικά τους πρωτόκολλα βασιζόμενοι στα εθνικά κλινικά πρωτόκολλα για την περιγεννητική φροντίδα για τις υγιείς γυναίκες και μωρά (NICE, 2017). Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες που έχουν ΚΤ (Hermus et al, 2015; AABC, 2017). Σύμφωνα με τον NICE (2017) τόσο στις πρωτοτόκες χαμηλού κινδύνου όσο και στις πολυτόκες γυναίκες, ο προγραμματισμένος τοκετός στο ΚΤ (εντός ή εκτός νοσοκομείου) είναι ιδιαίτερα κατάλληλος, καθώς το ποσοστό των παρεμβάσεων είναι χαμηλότερο και το νεογνικά αποτέλεσμα δεν διαφέρουν σε σύγκριση με τους προγραμματισμένους τοκετούς στην ΑΤ. Το 2020, το (διεθνές) Δίκτυο Κέντρων Τοκετού (Midwifery Unit Network) δημοσίευσε την 4η έκδοση των επίσημων προδιαγραφών για την οργάνωση και διοίκηση των ΚΤ, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε 4 γλώσσες κ έχουν χρησιμοποιηθεί από πολλές Ευρωπαϊκές χώρες (Rocca-Ihenacho et al, 2018; Rayment et al, 2020).Το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας έχει πολλά πλεονεκτήματα για την γυναίκα και το νεογνό της. Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, οι γυναίκες που επιλέγουν το ΚΤ και το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας έχουν λιγότερες παρεμβάσεις κατά τι διάρκεια του τοκετού τους (Sandall et al., 2016, Scarf et al., 2018, Nove et al, 2020). Τέτοιες παρεμβάσεις μπορεί να είναι η χρήση επισκληριδίου αναλγησίας, επισιοτομής, επεμβατικού τοκετού με εμβρυουλκό, η χρήση φαρμακευτικής αναλγησίας, ο πρόωρος τοκετός, καθως και η μείωση του κινδύνου για νεογνικό ή εμβρυϊκό θάνατο (πριν τις 24 εβδομάδες της κύησης).Επιπρόσθετα, με την υιοθέτηση του συγκεκριμένου μαιοκεντικού μοντέλου φροντίδας και τη σωστή λειτουργία των ΚΤ παρατηρείται μείωση του συνολικού αριθμού των καισαρικών τομών (Κτ) καθώς και των προγραμματισμένων Κτ που είναι αρκετά σημαντικό για την Ελλάδα καθώς τα ποσοστά καισαρικών τομών (Κτ) ξεπερνά το 50% (Υπουργείο Υγείας 2017). Οι γυναίκες που επέλεξαν να γεννήσουν σε ΚΤ δήλωσαν μεγαλύτερα ποσοστά ικανοποίησης από την εμπειρία του τοκετού τους και χαρακτήριζαν την φροντίδα τους πιο ολιστική (Hodnett et al., 2012, Iida et al., 2012, Overgaard et al., 2012, Bernitz et al., 2016). Σύμφωνα με τους Hitzert και συν (2016), οι γυναίκες που γέννησαν σε ΚΤ ένιωθαν οτι είχαν τον έλεγχο και και συμμετείχαν στη λήψη κοινών αποφάσεων κατά τη διάρκεια του τοκετού τους. Κάτι που βρήκαν και οι Overgaard και συν (2012). Το ΚΤ με το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας παρέχει στη γυναίκα ένα περιβάλλον που είναι πιο χαλαρό και ήρεμο σε σύγκριση με αυτό της ΑΤ, στο οποίο νιώθουν ότι τις φροντίζουν και τις εκτιμούν περισσότερο και οτι έχουν καλύτερη υποστήριξή για την ομαλή εξέλιξη του τοκετό τους (McCourt et al., 2014; Rayment et al., 2019).Όσον αφορά το νεογνό, ο προγραμματισμένος τοκετός στο ΚΤ δεν παρουσιάζει σημαντικές διαφορές στα ανεπιθύμητα περιγεννητικά αποτελέσματα σε σύγκριση με τον προγραμματισμένο τοκετό στην ΑΤ ή την προγραμματισμένη καισαρική τομή παρόλο που είναι χαμηλότερα (Brocklehurst et al 2011, Wiegerinck et al., 2015, Scarf et al., 2018).
Επιπλέον, παρατηρούνται παρόμοια ποσοστά εισαγωγής στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνων (ΜΕΝΝ) ενώ σύμφωνα με τους Phillippi και συν (2018) για προγραμματισμένους τοκετούς στα ΚΤ παρατηρούνται μικρότερα ποσοστά μεταφοράς και εισαγωγών των νεογνών στη ΜΕΝΝ. Άλλο ένα πλεονέκτημα είναι τα μειωμένα ποσοστά πρόωρων τοκετών που παρατηρούνται όταν χρησιμοποιείται το μαικεντρικό μοντέλο συνεχιζόμενης φροντίδας (Sandall et al., 2016). Τέλος, καθώς οι επιπλοκές και οι παρεμβάσεις είναι λιγότερες στο ΚΤ, το περιβάλλον είναι πιο ήρεμο ευνοόντας όχι μόνο το δέσιμο μεταξύ της οικογένειας αλλά και της έναρξης της δέρμα με δέρμα επαφής μητέρας και νεογνού που έχουν καθοριστικό ρόλο τόσο στην έναρξη και εδραίωση του θηλασμου που έχει αρκετά πλεονεκτήματα για το νεογνό και τη μητέρα (Lau et al, 2018; Cadwell et al, 2018).Για να υπάρξει μια βιώσιμη λύση για την δημιουργία ΚΤ, πρέπει να ληφθεί υπ’όψην, αλλά και για να προστατευτεί η ευρύτερη Δημόσια Υγεία, πρέπει να προστεθεί πλαίσιο για την συνεχιζόμενη εκπαίδευση των μαιών στο φυσικό τοκετό. Αυτό το πλαίσιο ενδεικτικά μπορεί να περιλαμβάνει επιμορφωτικά κλινικά φροντιστήρια (τύπου ALSO, MOET, Prompt), διεπαγγελματικά προγραμματισμενα και μη προγραμματισμενα skills drills επειγόντων/ εκτάκτων περιστατικων, τακτικές συναντήσεις την μαιευτικής ομάδας και της διεπαγγελματικής ομάδας με σκοπό την συζήτηση περιστατικών.Ένα ακόμα βασικό θέμα είναι η δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης για τις μαίες/τες.
Θα πρέπει να γίνει μια ανασκόπηση και διασταύρωση των φαρμακολογικών και φαρμακευτικών αναγκών στο πλαίσιο λειτουργίας ενός ΚΤ, και συμφωνα με τα Διεθνη προτυπα (ICM, 2018, Rocca-Ihenacho et al, 2018). Η Μαία/της του ΚΤ οφείλει να έχει το αυτονόητο, αλλα ξεκάθαρο, και συγκεκριμένο, εύρος συνταγογράφησης ως επαγγελματια υγείας με συγκεκριμένες και αναγνωρισμενες αρμοδιοτητες και υπευθυνοτητες. Το καθε ΚΤ θα πρεπει να εχει συγκεκριμενο ‘αρθρο’ στο Καταστατικο Λειτουργιας του, και οι μαιες/τες να εχουν ετήσια επανεκπαιδευση σχετικα με την συνταγογραφηση και ασφαλη ετοιμασια και χορηγηση φαρμακων.
Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρξει άμεση επικοινωνία και συντονισμος και με τις Σχολές Μαιών/των και να συμπεριληφθεί στο προτεινόμενο νομοσχέδιο η αναγκαιότητα της εκπαιδευσης και πρακτικης φοιτητων Μαιευτικής (μαίες, μαιευτές) στα ΚΤ.Απαραίτητη είναι η ύπαρξη ενός εσωτερικού ελεγκτικού οργάνου (Κλινικη διαχείριση-Clinical Governance) οπου και θα διερευνά τυχόν περιπτώσεις όπου η έκβαση του τοκετού και της φροντίδας είχε αρνητικό αποτέλεσμα η εμπειρία για την οικογενεια.
Σκόπος φυσικα ειναι να μελετηθει αν οι απαραίτητες διαδικασίες και τα πρωτόκολλα τηρηθηκαν σωστα (Rocca-Ihenacho et al, 2018; NHSE, 2022).Η παροχή μαιευτικής φροντίδας οφείλει να παρέχεται με σεβασμό στις επιθυμίες της γυναίκας (respectful maternity care) και να υπάρχει η δυνατότητα να συμμετέχει η ίδια στη λήψη αποφάσεων για τον τοκετό της με βάση τις επιθυμίες της. Η Miller και συν (2016) αναφέρουν πως η επιστημονικά τεκμηριωμένη μαιευτική φροντίδα εντός των δομών υγείας θα πρέπει να περιλαμβάνει φροντίδα που είναι ανθρώπινη και αξιοπρεπής και να παρέχεται με σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών.
Είναι πραγματικά ευχάριστη στιγμή για τον Μαιευτικό κλάδο της χώρας μας και εφοσον τηρηθούν σωστα οι παραπανω προυποθεσεις η έναρξη του πρώτου Κέντρου Τοκετου θα είναι η μέρα αλλαγής για τον κλάδο μας. Είναι, όντως μια ευκαιρια αναπτυξης του κλαδου, προαγωγης της φυσιολογιας του τοκετου, μειωσης καισαρικων τομων και μαιευτικης βιας και φυσικα προασπιση των προσωπικων δικαιωματων με σεβασμο στην γυναίκα και τις επιλογές της.
Ο τοκετός είναι αναμφισβήτητα η μεγαλυτερη σωματική και ψυχική πρόκληση που μπορεί να περάσει ένα άτομο/γυναίκα. Με τόσο σημαντικό αντίκτυπο στο μυαλό και το σώμα, είναι σημαντικό για τις γυναίκες/άτομα να έχουν πολλαπλές επιλογές τοκετού, ώστε να μπορούν να αισθάνονται όσο το δυνατόν πιο άνετα και να έχουν τον έλεγχο κατά τον τοκετό τους.
Πολλά χρόνια, πολλές Μαίες της χώρας μας προσπαθούσαν για τη δημιουργια ενος Κέντρου Τοκετού αλλά δυστυχώς λόγω οικονομικών, πολιτικών και άλλων συμφερόντων, η πρόταση και η αναγκή αυτή έπεφτε στο κενό.
Για πρώτη φορα υπάρχει μια οργανωμενη προσπαθεια να τεθεί νομικό πλαίσιο για την δημιουργια Κεντρων Τοκετου στην Ελλάδα. Η προσπάθεια αυτή οφείλει να γίνει με τρόπο συστηματικο, βασισμενο σε διεθνεις κατευθύνσεις και πρωτοκολλα, με υψηλή ποιότητα και τις σωστές βάσεις από την αρχή.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ, 1998) το Μαιοκεντρικό πρότυπο φροντίδας προάγει τη σωματική, ψυχική, ψυχολογική και πνευματική ευημερία του ατόμου/γυναίκας κατά την κύηση, τον τοκετό και τη περίοδο της λοχείας.Καθώς διασφαλίζει/προασπίζει τη μη ιατρικοποιημένη προσέγγιση του τοκετού και τη μείωση των μη αναγκαίων/ακατάλληλων και επικίνδυνων παρεμβάσεων. Επίσης το 2018, δημοσιεύτηκε το νέο πρωτόκολλο του ΠΟΥ με σκοπό την προώθηση ολιστικής και ανθρωποκεντρικής φροντίδας (ΠΟΥ, 2018), ωστε η μητέρα, κα το νεογνό, να εχουν βελτιστα αποτελεσματα, αλλα και να βιώσουν μια θετικη περιγεννητική εμπειρια.
Πραγματι, οι περιττές ιατρικές παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια του τοκετού μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τόσο την ασφάλεια και τη συναισθηματική ευημερία της μητέρας όσο και του μωρού (Shaw, 2013).
Η συγκεκριμένη προτεινόμενη διαβούλευση έχει σκοπό τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου για την προάσπιση και προώθηση της φυσιολογίας του τοκετού. Στην διαβούλευση δεν βλέπουμε πουθενά να υπάρχουν βασικοί λειτουργικοί ορισμοί, πχ τι ορίζεται ως φυσικός τοκετός ή τον ξεκαθαρο και αυτονομο ρολο της Μαιας/ τη, αναδεικνύοντας ουσιαστικα την αφάνεια ή την αποδυνάμωση των Μαιών/των.
Ως έχει στο κείμενο, είναι ατυχής η χρήση της λέξης φυσικού τοκετού καθώς σύμφωνα με τον Dick-Read (2004) φυσικός ορίζεται ο τοκετός στον οποίο καμία φυσική, χημική ή ψυχολογική κατάσταση δεν είναι πιθανό να διαταράξει τη φυσιολογική σειρά των γεγονότων ή να διαταράξει τα φυσικά φαινόμενα του τοκετού. Όσον αφορά τον φυσιολογικό τοκετό υπάρχουν διάφοροι ορισμοί στην υπάρχουσα διεθνή βιβλιογραφία και εδώ και μία σχεδόν εικοσαετία υπάρχει μια δημόσια συζήτηση για τον φυσιολογικό τοκετό. Οι ορισμοί για τον φυσιολογικό τοκετό σε χώρες υψηλού εισοδήματος μπορεί να είναι αμφιλεγόμενοι λόγω της συμπερίληψης ορισμένων κοινών αλλά παρεμβατικών πρακτικών (Jackson et al., 2020). Ο Walsh (2012) τονίζει ότι είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς τι σημαίνει η φράση φυσιολογικός (physiological) τοκετός και αυτό γιατί είναι συνυφασμένη με τον συνηθισμένο (normal) τοκετό. Συνεχίζει τονίζοντας ότι εάν αναφερόμαστε σε τοκετούς εντός των νοσοκομείων, ο συνηθισμένος τοκετός συνδέεται με ιατρικές παρεμβάσεις.
Στην Ελλάδα οι περισσότεροι τοκετοί λαμβάνουν χώρο στα νοσοκομεία και γίνονται υπό την εποπτεία των μαιευτήρων – γυναικολόγων. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) για το έτος 2014 ο μέσος όρος των φυσιολογικών τοκετών στη χώρα μας είναι μόλις 15.3%, με τα ιδιωτικά μαιευτήρια να έχουν φυσιολογικούς τοκετούς σε ποσοστό 1.9% και 36.8% στα δημόσια μαιευτήρια. Τα στοιχεία αυτα είναι ιδιαίτερα σημαντικά καθώς οποιαδήποτε ιατρική παρέμβαση όπως η εκτέλεση περινεοτομής στα ιδιωτικά μαιευτήρια κατατάσσεται τον τοκετό ως “κολπικό με χειρουργικές επεμβάσεις” και άγγιζε το 39.4% ενώ τα δημόσια νοσοκομεία ήταν 9.4% (Υπουργείο Υγείας 2017). Στόχος λοιπόν αυτού του νομοθετικού πλαισίου θα έπρεπε να είναι η προάσπιση και η προώθηση της φυσιολογίας της κύησης, του τοκετού και της λοχείας για καλύτερα περιγεννητικά αποτελέσματα παρέχοντας ολιστική φροντίδα μέσω των μαιών/ευτών. Γι’αυτόν τον λόγο, θα έπρεπε αρχικά να συμφωνηθεί το γενικότερο πλαίσιο για το τι ορίζει ο νομοθέτης ως φυσικός τοκετός.Ο ΠΟΥ (2019) σε συνεργασία με άλλους φορείς όπως είναι η Διεθνής Ομοσπονδία Μαιών/ευτών, η UNICEF, η Διεθνής Ομοσπονδία Μαιευτήρων και Γυναικολόγων, ο Διεθνής Οργανισμός Παιδιάτρων, κ.α. τονίζουν πως για τη βελτίωση των περιγεννητικών αποτελεσμάτων των μητέρων και των νεογνών τους χρειάζεται ένα κατάλληλο περιβάλλον το οποίο εκτιμά και σέβεται τις/ους μαίες/ευτές και εκτιμά και σέβεται τις γυναίκες. Στο σχέδιο νόμου με τίτλο “Δευτεροβάθμια περίθαλψη, ιατρική εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας” Μέρος Θ, τα άρθρα 36 και 37 είναι ελλιπή και ουσιαστικά ελλοχεύουν κινδύνους. Αναφορικά με το άρθρο 36 για την προαγωγή του φυσικού τοκετού δεν ορίζει τί είναι ένα Κέντρο Φυσικού Τοκετού, ποιός θα είναι ο κύριος επαγγελματίας υγείας για την παροχή φροντίδας στις γυναίκες που το επιλέγουν. Θα ήταν χρήσιμο να συμπεριλαμβάνεται ένα γλωσσάρι για να εξηγήσουν συγκεκριμένες ορολογίες και να περιγράφονται αναλυτικά τα πλαίσια και οι προδιαγραφες σχετικές με την λειτουργία των Κέντρων Φυσικού Τοκετού όπως ορίζονται από την Ευρωπαϊκή και άλλη διεθνή βιβλιογραφία. Όπως περιγράφεται στο παρόν έγγραφο, το τμήμα αυτό μοιάζει περισσότερο με μια κλασική Αίθουσα τοκετών ενός Ελληνικού μαιευτηρίου, αλλά μόνο για περιστατικά ‘χαμηλού’ κινδυνου, κατι το οποίο ΔΕΝ είναι Κεντρο Τοκετου.Θα ήταν λοιπόν σημαντικό να ορίσουμε τί είναι ένα κέντρο τοκετού (Birth Centre – BC ή Midwifery (- led) Unit – MLU) και όχι κέντρο φυσικού τοκετού, όπως περιγράφεται στο παρόν έγγραφο. Το Κέντρο Τοκετού (ΚΤ) σύμφωνα με παγκόσμιες βιβλιογραφίες διευθύνεται αυτόνομα από διευθύνουσα μαία και στελεχώνεται από μαίες (Newbury et al., 2018). Οδηγίες για τη λειτουργία του ΚΤ, συμπεριλαμβανομένων των κριτηρίων καταλληλότητας και των κλινικών πρωτοκόλλων, αναπτύσσονται σε συνεργασία μίας διεπιστημονικής ομάδας με επικεφαλή τη διευθύνουσα μαία (Newbury et al., 2018). Υπάρχουν δύο ειδών ΚΤ, τα “ανεξάρτητα” ΚΤ (Freestanding MLU) που είναι στην κοινότητα και εκτός νοσοκομείων και τα ΚΤ εντός των νοσοκομειακών μονάδων (Alongside MLU) που όμως είναι σε διαφορετικό χώρο από την Αίθουσα Τοκετών (ΑΤ) (Ιατρικοποιημένο μοντέλο φροντίδας ή Obstetric led Unit – OLU). Τα ΚΤ προάγουν το μαιοκεντρικό μοντέλο συνεχιζόμενης φροντίδας που παρέχει μαιευτική φροντίδα από την ίδια μαία ή ομάδα μαιών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, της γέννησης και της λοχείας (ως την 6η εβδομάδα) με δυνατότητα παραπομπής σε εξειδικευμένη ιατρική φροντίδα, όποτε χρίζεται απαραίτητο (Sandall et al., 2016). Το μοντέλο αυτό, περιλαμβάνει τον συντονισμό της παροχής μαιευτικής φροντίδας και τη δημιουργία της αμφίδρομης σχέσης στην πάροδο του χρόνου (Sandall et al. 2016). Πέρα από την ασάφεια της παρούσας διαβούλευσης για το τι είδους ΚΤ θα δημιουργηθεί, δεν υπάρχει ξεκάθαρη τοποθέτηση για το ποιοί θα ηγούνται της δημιουργίας και λειτουργίας ενος τετοιου ΚΤ. Τίθεται, λοιπον, το εύλογο ερώτημα σε ποιά Διοικητική Υπηρεσία θα ανήκουν οι εργαζόμενοι στο ΚΤ, ποιος Επαγγελματιας Υγείας (ΕΥ) θα είναι ο ‘φυσικος’ ‘ηγέτης’, πως θα πλαισιώνεται και διασφαλίζεται η ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας (auditing, quality assurance), και ποιος θα ειναι ο Κανονισμός Λειτουργίας ενος ΚΤ.Πραγματι, τα ΚΤ σε πολλές χώρες, λειτουργούν με δικά τους πρωτόκολλα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα ΚΤ δημιουργούν τα δικά τους πρωτόκολλα βασιζόμενοι στα εθνικά κλινικά πρωτόκολλα για την περιγεννητική φροντίδα για τις υγιείς γυναίκες και μωρά (NICE, 2017). Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες που έχουν ΚΤ (Hermus et al, 2015; AABC, 2017). Σύμφωνα με τον NICE (2017) τόσο στις πρωτοτόκες χαμηλού κινδύνου όσο και στις πολυτόκες γυναίκες, ο προγραμματισμένος τοκετός στο ΚΤ (εντός ή εκτός νοσοκομείου) είναι ιδιαίτερα κατάλληλος, καθώς το ποσοστό των παρεμβάσεων είναι χαμηλότερο και το νεογνικά αποτέλεσμα δεν διαφέρουν σε σύγκριση με τους προγραμματισμένους τοκετούς στην ΑΤ. Το 2020, το (διεθνές) Δίκτυο Κέντρων Τοκετού (Midwifery Unit Network) δημοσίευσε την 4η έκδοση των επίσημων προδιαγραφών για την οργάνωση και διοίκηση των ΚΤ, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε 4 γλώσσες κ έχουν χρησιμοποιηθεί από πολλές Ευρωπαϊκές χώρες (Rocca-Ihenacho et al, 2018; Rayment et al, 2020).Το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας έχει πολλά πλεονεκτήματα για την γυναίκα και το νεογνό της. Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, οι γυναίκες που επιλέγουν το ΚΤ και το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας έχουν λιγότερες παρεμβάσεις κατά τι διάρκεια του τοκετού τους (Sandall et al., 2016, Scarf et al., 2018, Nove et al, 2020). Τέτοιες παρεμβάσεις μπορεί να είναι η χρήση επισκληριδίου αναλγησίας, επισιοτομής, επεμβατικού τοκετού με εμβρυουλκό, η χρήση φαρμακευτικής αναλγησίας, ο πρόωρος τοκετός, καθως και η μείωση του κινδύνου για νεογνικό ή εμβρυϊκό θάνατο (πριν τις 24 εβδομάδες της κύησης).Επιπρόσθετα, με την υιοθέτηση του συγκεκριμένου μαιοκεντικού μοντέλου φροντίδας και τη σωστή λειτουργία των ΚΤ παρατηρείται μείωση του συνολικού αριθμού των καισαρικών τομών (Κτ) καθώς και των προγραμματισμένων Κτ που είναι αρκετά σημαντικό για την Ελλάδα καθώς τα ποσοστά καισαρικών τομών (Κτ) ξεπερνά το 50% (Υπουργείο Υγείας 2017). Οι γυναίκες που επέλεξαν να γεννήσουν σε ΚΤ δήλωσαν μεγαλύτερα ποσοστά ικανοποίησης από την εμπειρία του τοκετού τους και χαρακτήριζαν την φροντίδα τους πιο ολιστική (Hodnett et al., 2012, Iida et al., 2012, Overgaard et al., 2012, Bernitz et al., 2016). Σύμφωνα με τους Hitzert και συν (2016), οι γυναίκες που γέννησαν σε ΚΤ ένιωθαν οτι είχαν τον έλεγχο και και συμμετείχαν στη λήψη κοινών αποφάσεων κατά τη διάρκεια του τοκετού τους. Κάτι που βρήκαν και οι Overgaard και συν (2012). Το ΚΤ με το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας παρέχει στη γυναίκα ένα περιβάλλον που είναι πιο χαλαρό και ήρεμο σε σύγκριση με αυτό της ΑΤ, στο οποίο νιώθουν ότι τις φροντίζουν και τις εκτιμούν περισσότερο και οτι έχουν καλύτερη υποστήριξή για την ομαλή εξέλιξη του τοκετό τους (McCourt et al., 2014; Rayment et al., 2019).Όσον αφορά το νεογνό, ο προγραμματισμένος τοκετός στο ΚΤ δεν παρουσιάζει σημαντικές διαφορές στα ανεπιθύμητα περιγεννητικά αποτελέσματα σε σύγκριση με τον προγραμματισμένο τοκετό στην ΑΤ ή την προγραμματισμένη καισαρική τομή παρόλο που είναι χαμηλότερα (Brocklehurst et al 2011, Wiegerinck et al., 2015, Scarf et al., 2018).
Επιπλέον, παρατηρούνται παρόμοια ποσοστά εισαγωγής στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνων (ΜΕΝΝ) ενώ σύμφωνα με τους Phillippi και συν (2018) για προγραμματισμένους τοκετούς στα ΚΤ παρατηρούνται μικρότερα ποσοστά μεταφοράς και εισαγωγών των νεογνών στη ΜΕΝΝ. Άλλο ένα πλεονέκτημα είναι τα μειωμένα ποσοστά πρόωρων τοκετών που παρατηρούνται όταν χρησιμοποιείται το μαικεντρικό μοντέλο συνεχιζόμενης φροντίδας (Sandall et al., 2016). Τέλος, καθώς οι επιπλοκές και οι παρεμβάσεις είναι λιγότερες στο ΚΤ, το περιβάλλον είναι πιο ήρεμο ευνοόντας όχι μόνο το δέσιμο μεταξύ της οικογένειας αλλά και της έναρξης της δέρμα με δέρμα επαφής μητέρας και νεογνού που έχουν καθοριστικό ρόλο τόσο στην έναρξη και εδραίωση του θηλασμου που έχει αρκετά πλεονεκτήματα για το νεογνό και τη μητέρα (Lau et al, 2018; Cadwell et al, 2018).Για να υπάρξει μια βιώσιμη λύση για την δημιουργία ΚΤ, πρέπει να ληφθεί υπ’όψην, αλλά και για να προστατευτεί η ευρύτερη Δημόσια Υγεία, πρέπει να προστεθεί πλαίσιο για την συνεχιζόμενη εκπαίδευση των μαιών στο φυσικό τοκετό. Αυτό το πλαίσιο ενδεικτικά μπορεί να περιλαμβάνει επιμορφωτικά κλινικά φροντιστήρια (τύπου ALSO, MOET, Prompt), διεπαγγελματικά προγραμματισμενα και μη προγραμματισμενα skills drills επειγόντων/ εκτάκτων περιστατικων, τακτικές συναντήσεις την μαιευτικής ομάδας και της διεπαγγελματικής ομάδας με σκοπό την συζήτηση περιστατικών.Ένα ακόμα βασικό θέμα είναι η δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης για τις μαίες/τες.
Θα πρέπει να γίνει μια ανασκόπηση και διασταύρωση των φαρμακολογικών και φαρμακευτικών αναγκών στο πλαίσιο λειτουργίας ενός ΚΤ, και συμφωνα με τα Διεθνη προτυπα (ICM, 2018, Rocca-Ihenacho et al, 2018). Η Μαία/της του ΚΤ οφείλει να έχει το αυτονόητο, αλλα ξεκάθαρο, και συγκεκριμένο, εύρος συνταγογράφησης ως επαγγελματια υγείας με συγκεκριμένες και αναγνωρισμενες αρμοδιοτητες και υπευθυνοτητες. Το καθε ΚΤ θα πρεπει να εχει συγκεκριμενο ‘αρθρο’ στο Καταστατικο Λειτουργιας του, και οι μαιες/τες να εχουν ετήσια επανεκπαιδευση σχετικα με την συνταγογραφηση και ασφαλη ετοιμασια και χορηγηση φαρμακων.
Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρξει άμεση επικοινωνία και συντονισμος και με τις Σχολές Μαιών/των και να συμπεριληφθεί στο προτεινόμενο νομοσχέδιο η αναγκαιότητα της εκπαιδευσης και πρακτικης φοιτητων Μαιευτικής (μαίες, μαιευτές) στα ΚΤ.Απαραίτητη είναι η ύπαρξη ενός εσωτερικού ελεγκτικού οργάνου (Κλινικη διαχείριση-Clinical Governance) οπου και θα διερευνά τυχόν περιπτώσεις όπου η έκβαση του τοκετού και της φροντίδας είχε αρνητικό αποτέλεσμα η εμπειρία για την οικογενεια.
Σκόπος φυσικα ειναι να μελετηθει αν οι απαραίτητες διαδικασίες και τα πρωτόκολλα τηρηθηκαν σωστα (Rocca-Ihenacho et al, 2018; NHSE, 2022).Η παροχή μαιευτικής φροντίδας οφείλει να παρέχεται με σεβασμό στις επιθυμίες της γυναίκας (respectful maternity care) και να υπάρχει η δυνατότητα να συμμετέχει η ίδια στη λήψη αποφάσεων για τον τοκετό της με βάση τις επιθυμίες της. Η Miller και συν (2016) αναφέρουν πως η επιστημονικά τεκμηριωμένη μαιευτική φροντίδα εντός των δομών υγείας θα πρέπει να περιλαμβάνει φροντίδα που είναι ανθρώπινη και αξιοπρεπής και να παρέχεται με σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών.
Είναι πραγματικά ευχάριστη στιγμή για τον Μαιευτικό κλάδο της χώρας μας και εφοσον τηρηθούν σωστα οι παραπανω προυποθεσεις η έναρξη του πρώτου Κέντρου Τοκετου θα είναι η μέρα αλλαγής για τον κλάδο μας. Είναι, όντως μια ευκαιρια αναπτυξης του κλαδου, προαγωγης της φυσιολογιας του τοκετου, μειωσης καισαρικων τομων και μαιευτικης βιας και φυσικα προασπιση των προσωπικων δικαιωματων με σεβασμο στην γυναίκα και τις επιλογές της.
Ο τοκετός είναι αναμφισβήτητα η μεγαλυτερη σωματική και ψυχική πρόκληση που μπορεί να περάσει ένα άτομο/γυναίκα. Με τόσο σημαντικό αντίκτυπο στο μυαλό και το σώμα, είναι σημαντικό για τις γυναίκες/άτομα να έχουν πολλαπλές επιλογές τοκετού, ώστε να μπορούν να αισθάνονται όσο το δυνατόν πιο άνετα και να έχουν τον έλεγχο κατά τον τοκετό τους.
Πολλά χρόνια, πολλές Μαίες της χώρας μας προσπαθούσαν για τη δημιουργια ενος Κέντρου Τοκετού αλλά δυστυχώς λόγω οικονομικών, πολιτικών και άλλων συμφερόντων, η πρόταση και η αναγκή αυτή έπεφτε στο κενό.
Για πρώτη φορα υπάρχει μια οργανωμενη προσπαθεια να τεθεί νομικό πλαίσιο για την δημιουργια Κεντρων Τοκετου στην Ελλάδα. Η προσπάθεια αυτή οφείλει να γίνει με τρόπο συστηματικο, βασισμενο σε διεθνεις κατευθύνσεις και πρωτοκολλα, με υψηλή ποιότητα και τις σωστές βάσεις από την αρχή.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ, 1998) το Μαιοκεντρικό πρότυπο φροντίδας προάγει τη σωματική, ψυχική, ψυχολογική και πνευματική ευημερία του ατόμου/γυναίκας κατά την κύηση, τον τοκετό και τη περίοδο της λοχείας.Καθώς διασφαλίζει/προασπίζει τη μη ιατρικοποιημένη προσέγγιση του τοκετού και τη μείωση των μη αναγκαίων/ακατάλληλων και επικίνδυνων παρεμβάσεων. Επίσης το 2018, δημοσιεύτηκε το νέο πρωτόκολλο του ΠΟΥ με σκοπό την προώθηση ολιστικής και ανθρωποκεντρικής φροντίδας (ΠΟΥ, 2018), ωστε η μητέρα, κα το νεογνό, να εχουν βελτιστα αποτελεσματα, αλλα και να βιώσουν μια θετικη περιγεννητική εμπειρια.
Πραγματι, οι περιττές ιατρικές παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια του τοκετού μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τόσο την ασφάλεια και τη συναισθηματική ευημερία της μητέρας όσο και του μωρού (Shaw, 2013).
Η συγκεκριμένη προτεινόμενη διαβούλευση έχει σκοπό τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου για την προάσπιση και προώθηση της φυσιολογίας του τοκετού. Στην διαβούλευση δεν βλέπουμε πουθενά να υπάρχουν βασικοί λειτουργικοί ορισμοί, πχ τι ορίζεται ως φυσικός τοκετός ή τον ξεκαθαρο και αυτονομο ρολο της Μαιας/ τη, αναδεικνύοντας ουσιαστικα την αφάνεια ή την αποδυνάμωση των Μαιών/των.
Ως έχει στο κείμενο, είναι ατυχής η χρήση της λέξης φυσικού τοκετού καθώς σύμφωνα με τον Dick-Read (2004) φυσικός ορίζεται ο τοκετός στον οποίο καμία φυσική, χημική ή ψυχολογική κατάσταση δεν είναι πιθανό να διαταράξει τη φυσιολογική σειρά των γεγονότων ή να διαταράξει τα φυσικά φαινόμενα του τοκετού. Όσον αφορά τον φυσιολογικό τοκετό υπάρχουν διάφοροι ορισμοί στην υπάρχουσα διεθνή βιβλιογραφία και εδώ και μία σχεδόν εικοσαετία υπάρχει μια δημόσια συζήτηση για τον φυσιολογικό τοκετό. Οι ορισμοί για τον φυσιολογικό τοκετό σε χώρες υψηλού εισοδήματος μπορεί να είναι αμφιλεγόμενοι λόγω της συμπερίληψης ορισμένων κοινών αλλά παρεμβατικών πρακτικών (Jackson et al., 2020). Ο Walsh (2012) τονίζει ότι είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς τι σημαίνει η φράση φυσιολογικός (physiological) τοκετός και αυτό γιατί είναι συνυφασμένη με τον συνηθισμένο (normal) τοκετό. Συνεχίζει τονίζοντας ότι εάν αναφερόμαστε σε τοκετούς εντός των νοσοκομείων, ο συνηθισμένος τοκετός συνδέεται με ιατρικές παρεμβάσεις.
Στην Ελλάδα οι περισσότεροι τοκετοί λαμβάνουν χώρο στα νοσοκομεία και γίνονται υπό την εποπτεία των μαιευτήρων – γυναικολόγων. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) για το έτος 2014 ο μέσος όρος των φυσιολογικών τοκετών στη χώρα μας είναι μόλις 15.3%, με τα ιδιωτικά μαιευτήρια να έχουν φυσιολογικούς τοκετούς σε ποσοστό 1.9% και 36.8% στα δημόσια μαιευτήρια. Τα στοιχεία αυτα είναι ιδιαίτερα σημαντικά καθώς οποιαδήποτε ιατρική παρέμβαση όπως η εκτέλεση περινεοτομής στα ιδιωτικά μαιευτήρια κατατάσσεται τον τοκετό ως “κολπικό με χειρουργικές επεμβάσεις” και άγγιζε το 39.4% ενώ τα δημόσια νοσοκομεία ήταν 9.4% (Υπουργείο Υγείας 2017). Στόχος λοιπόν αυτού του νομοθετικού πλαισίου θα έπρεπε να είναι η προάσπιση και η προώθηση της φυσιολογίας της κύησης, του τοκετού και της λοχείας για καλύτερα περιγεννητικά αποτελέσματα παρέχοντας ολιστική φροντίδα μέσω των μαιών/ευτών. Γι’αυτόν τον λόγο, θα έπρεπε αρχικά να συμφωνηθεί το γενικότερο πλαίσιο για το τι ορίζει ο νομοθέτης ως φυσικός τοκετός.Ο ΠΟΥ (2019) σε συνεργασία με άλλους φορείς όπως είναι η Διεθνής Ομοσπονδία Μαιών/ευτών, η UNICEF, η Διεθνής Ομοσπονδία Μαιευτήρων και Γυναικολόγων, ο Διεθνής Οργανισμός Παιδιάτρων, κ.α. τονίζουν πως για τη βελτίωση των περιγεννητικών αποτελεσμάτων των μητέρων και των νεογνών τους χρειάζεται ένα κατάλληλο περιβάλλον το οποίο εκτιμά και σέβεται τις/ους μαίες/ευτές και εκτιμά και σέβεται τις γυναίκες. Στο σχέδιο νόμου με τίτλο “Δευτεροβάθμια περίθαλψη, ιατρική εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας” Μέρος Θ, τα άρθρα 36 και 37 είναι ελλιπή και ουσιαστικά ελλοχεύουν κινδύνους. Αναφορικά με το άρθρο 36 για την προαγωγή του φυσικού τοκετού δεν ορίζει τί είναι ένα Κέντρο Φυσικού Τοκετού, ποιός θα είναι ο κύριος επαγγελματίας υγείας για την παροχή φροντίδας στις γυναίκες που το επιλέγουν. Θα ήταν χρήσιμο να συμπεριλαμβάνεται ένα γλωσσάρι για να εξηγήσουν συγκεκριμένες ορολογίες και να περιγράφονται αναλυτικά τα πλαίσια και οι προδιαγραφες σχετικές με την λειτουργία των Κέντρων Φυσικού Τοκετού όπως ορίζονται από την Ευρωπαϊκή και άλλη διεθνή βιβλιογραφία. Όπως περιγράφεται στο παρόν έγγραφο, το τμήμα αυτό μοιάζει περισσότερο με μια κλασική Αίθουσα τοκετών ενός Ελληνικού μαιευτηρίου, αλλά μόνο για περιστατικά ‘χαμηλού’ κινδυνου, κατι το οποίο ΔΕΝ είναι Κεντρο Τοκετου.Θα ήταν λοιπόν σημαντικό να ορίσουμε τί είναι ένα κέντρο τοκετού (Birth Centre – BC ή Midwifery (- led) Unit – MLU) και όχι κέντρο φυσικού τοκετού, όπως περιγράφεται στο παρόν έγγραφο. Το Κέντρο Τοκετού (ΚΤ) σύμφωνα με παγκόσμιες βιβλιογραφίες διευθύνεται αυτόνομα από διευθύνουσα μαία και στελεχώνεται από μαίες (Newbury et al., 2018). Οδηγίες για τη λειτουργία του ΚΤ, συμπεριλαμβανομένων των κριτηρίων καταλληλότητας και των κλινικών πρωτοκόλλων, αναπτύσσονται σε συνεργασία μίας διεπιστημονικής ομάδας με επικεφαλή τη διευθύνουσα μαία (Newbury et al., 2018). Υπάρχουν δύο ειδών ΚΤ, τα “ανεξάρτητα” ΚΤ (Freestanding MLU) που είναι στην κοινότητα και εκτός νοσοκομείων και τα ΚΤ εντός των νοσοκομειακών μονάδων (Alongside MLU) που όμως είναι σε διαφορετικό χώρο από την Αίθουσα Τοκετών (ΑΤ) (Ιατρικοποιημένο μοντέλο φροντίδας ή Obstetric led Unit – OLU). Τα ΚΤ προάγουν το μαιοκεντρικό μοντέλο συνεχιζόμενης φροντίδας που παρέχει μαιευτική φροντίδα από την ίδια μαία ή ομάδα μαιών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, της γέννησης και της λοχείας (ως την 6η εβδομάδα) με δυνατότητα παραπομπής σε εξειδικευμένη ιατρική φροντίδα, όποτε χρίζεται απαραίτητο (Sandall et al., 2016). Το μοντέλο αυτό, περιλαμβάνει τον συντονισμό της παροχής μαιευτικής φροντίδας και τη δημιουργία της αμφίδρομης σχέσης στην πάροδο του χρόνου (Sandall et al. 2016). Πέρα από την ασάφεια της παρούσας διαβούλευσης για το τι είδους ΚΤ θα δημιουργηθεί, δεν υπάρχει ξεκάθαρη τοποθέτηση για το ποιοί θα ηγούνται της δημιουργίας και λειτουργίας ενος τετοιου ΚΤ. Τίθεται, λοιπον, το εύλογο ερώτημα σε ποιά Διοικητική Υπηρεσία θα ανήκουν οι εργαζόμενοι στο ΚΤ, ποιος Επαγγελματιας Υγείας (ΕΥ) θα είναι ο ‘φυσικος’ ‘ηγέτης’, πως θα πλαισιώνεται και διασφαλίζεται η ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας (auditing, quality assurance), και ποιος θα ειναι ο Κανονισμός Λειτουργίας ενος ΚΤ.Πραγματι, τα ΚΤ σε πολλές χώρες, λειτουργούν με δικά τους πρωτόκολλα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα ΚΤ δημιουργούν τα δικά τους πρωτόκολλα βασιζόμενοι στα εθνικά κλινικά πρωτόκολλα για την περιγεννητική φροντίδα για τις υγιείς γυναίκες και μωρά (NICE, 2017). Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες που έχουν ΚΤ (Hermus et al, 2015; AABC, 2017). Σύμφωνα με τον NICE (2017) τόσο στις πρωτοτόκες χαμηλού κινδύνου όσο και στις πολυτόκες γυναίκες, ο προγραμματισμένος τοκετός στο ΚΤ (εντός ή εκτός νοσοκομείου) είναι ιδιαίτερα κατάλληλος, καθώς το ποσοστό των παρεμβάσεων είναι χαμηλότερο και το νεογνικά αποτέλεσμα δεν διαφέρουν σε σύγκριση με τους προγραμματισμένους τοκετούς στην ΑΤ. Το 2020, το (διεθνές) Δίκτυο Κέντρων Τοκετού (Midwifery Unit Network) δημοσίευσε την 4η έκδοση των επίσημων προδιαγραφών για την οργάνωση και διοίκηση των ΚΤ, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε 4 γλώσσες κ έχουν χρησιμοποιηθεί από πολλές Ευρωπαϊκές χώρες (Rocca-Ihenacho et al, 2018; Rayment et al, 2020).Το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας έχει πολλά πλεονεκτήματα για την γυναίκα και το νεογνό της. Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, οι γυναίκες που επιλέγουν το ΚΤ και το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας έχουν λιγότερες παρεμβάσεις κατά τι διάρκεια του τοκετού τους (Sandall et al., 2016, Scarf et al., 2018, Nove et al, 2020). Τέτοιες παρεμβάσεις μπορεί να είναι η χρήση επισκληριδίου αναλγησίας, επισιοτομής, επεμβατικού τοκετού με εμβρυουλκό, η χρήση φαρμακευτικής αναλγησίας, ο πρόωρος τοκετός, καθως και η μείωση του κινδύνου για νεογνικό ή εμβρυϊκό θάνατο (πριν τις 24 εβδομάδες της κύησης).Επιπρόσθετα, με την υιοθέτηση του συγκεκριμένου μαιοκεντικού μοντέλου φροντίδας και τη σωστή λειτουργία των ΚΤ παρατηρείται μείωση του συνολικού αριθμού των καισαρικών τομών (Κτ) καθώς και των προγραμματισμένων Κτ που είναι αρκετά σημαντικό για την Ελλάδα καθώς τα ποσοστά καισαρικών τομών (Κτ) ξεπερνά το 50% (Υπουργείο Υγείας 2017). Οι γυναίκες που επέλεξαν να γεννήσουν σε ΚΤ δήλωσαν μεγαλύτερα ποσοστά ικανοποίησης από την εμπειρία του τοκετού τους και χαρακτήριζαν την φροντίδα τους πιο ολιστική (Hodnett et al., 2012, Iida et al., 2012, Overgaard et al., 2012, Bernitz et al., 2016). Σύμφωνα με τους Hitzert και συν (2016), οι γυναίκες που γέννησαν σε ΚΤ ένιωθαν οτι είχαν τον έλεγχο και και συμμετείχαν στη λήψη κοινών αποφάσεων κατά τη διάρκεια του τοκετού τους. Κάτι που βρήκαν και οι Overgaard και συν (2012). Το ΚΤ με το μαιοκεντρικό μοντέλο φροντίδας παρέχει στη γυναίκα ένα περιβάλλον που είναι πιο χαλαρό και ήρεμο σε σύγκριση με αυτό της ΑΤ, στο οποίο νιώθουν ότι τις φροντίζουν και τις εκτιμούν περισσότερο και οτι έχουν καλύτερη υποστήριξή για την ομαλή εξέλιξη του τοκετό τους (McCourt et al., 2014; Rayment et al., 2019).Όσον αφορά το νεογνό, ο προγραμματισμένος τοκετός στο ΚΤ δεν παρουσιάζει σημαντικές διαφορές στα ανεπιθύμητα περιγεννητικά αποτελέσματα σε σύγκριση με τον προγραμματισμένο τοκετό στην ΑΤ ή την προγραμματισμένη καισαρική τομή παρόλο που είναι χαμηλότερα (Brocklehurst et al 2011, Wiegerinck et al., 2015, Scarf et al., 2018).
Επιπλέον, παρατηρούνται παρόμοια ποσοστά εισαγωγής στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνων (ΜΕΝΝ) ενώ σύμφωνα με τους Phillippi και συν (2018) για προγραμματισμένους τοκετούς στα ΚΤ παρατηρούνται μικρότερα ποσοστά μεταφοράς και εισαγωγών των νεογνών στη ΜΕΝΝ. Άλλο ένα πλεονέκτημα είναι τα μειωμένα ποσοστά πρόωρων τοκετών που παρατηρούνται όταν χρησιμοποιείται το μαικεντρικό μοντέλο συνεχιζόμενης φροντίδας (Sandall et al., 2016). Τέλος, καθώς οι επιπλοκές και οι παρεμβάσεις είναι λιγότερες στο ΚΤ, το περιβάλλον είναι πιο ήρεμο ευνοόντας όχι μόνο το δέσιμο μεταξύ της οικογένειας αλλά και της έναρξης της δέρμα με δέρμα επαφής μητέρας και νεογνού που έχουν καθοριστικό ρόλο τόσο στην έναρξη και εδραίωση του θηλασμου που έχει αρκετά πλεονεκτήματα για το νεογνό και τη μητέρα (Lau et al, 2018; Cadwell et al, 2018).Για να υπάρξει μια βιώσιμη λύση για την δημιουργία ΚΤ, πρέπει να ληφθεί υπ’όψην, αλλά και για να προστατευτεί η ευρύτερη Δημόσια Υγεία, πρέπει να προστεθεί πλαίσιο για την συνεχιζόμενη εκπαίδευση των μαιών στο φυσικό τοκετό. Αυτό το πλαίσιο ενδεικτικά μπορεί να περιλαμβάνει επιμορφωτικά κλινικά φροντιστήρια (τύπου ALSO, MOET, Prompt), διεπαγγελματικά προγραμματισμενα και μη προγραμματισμενα skills drills επειγόντων/ εκτάκτων περιστατικων, τακτικές συναντήσεις την μαιευτικής ομάδας και της διεπαγγελματικής ομάδας με σκοπό την συζήτηση περιστατικών.Ένα ακόμα βασικό θέμα είναι η δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης για τις μαίες/τες.
Θα πρέπει να γίνει μια ανασκόπηση και διασταύρωση των φαρμακολογικών και φαρμακευτικών αναγκών στο πλαίσιο λειτουργίας ενός ΚΤ, και συμφωνα με τα Διεθνη προτυπα (ICM, 2018, Rocca-Ihenacho et al, 2018). Η Μαία/της του ΚΤ οφείλει να έχει το αυτονόητο, αλλα ξεκάθαρο, και συγκεκριμένο, εύρος συνταγογράφησης ως επαγγελματια υγείας με συγκεκριμένες και αναγνωρισμενες αρμοδιοτητες και υπευθυνοτητες. Το καθε ΚΤ θα πρεπει να εχει συγκεκριμενο ‘αρθρο’ στο Καταστατικο Λειτουργιας του, και οι μαιες/τες να εχουν ετήσια επανεκπαιδευση σχετικα με την συνταγογραφηση και ασφαλη ετοιμασια και χορηγηση φαρμακων.
Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρξει άμεση επικοινωνία και συντονισμος και με τις Σχολές Μαιών/των και να συμπεριληφθεί στο προτεινόμενο νομοσχέδιο η αναγκαιότητα της εκπαιδευσης και πρακτικης φοιτητων Μαιευτικής (μαίες, μαιευτές) στα ΚΤ.Απαραίτητη είναι η ύπαρξη ενός εσωτερικού ελεγκτικού οργάνου (Κλινικη διαχείριση-Clinical Governance) οπου και θα διερευνά τυχόν περιπτώσεις όπου η έκβαση του τοκετού και της φροντίδας είχε αρνητικό αποτέλεσμα η εμπειρία για την οικογενεια.
Σκόπος φυσικα ειναι να μελετηθει αν οι απαραίτητες διαδικασίες και τα πρωτόκολλα τηρηθηκαν σωστα (Rocca-Ihenacho et al, 2018; NHSE, 2022).Η παροχή μαιευτικής φροντίδας οφείλει να παρέχεται με σεβασμό στις επιθυμίες της γυναίκας (respectful maternity care) και να υπάρχει η δυνατότητα να συμμετέχει η ίδια στη λήψη αποφάσεων για τον τοκετό της με βάση τις επιθυμίες της. Η Miller και συν (2016) αναφέρουν πως η επιστημονικά τεκμηριωμένη μαιευτική φροντίδα εντός των δομών υγείας θα πρέπει να περιλαμβάνει φροντίδα που είναι ανθρώπινη και αξιοπρεπής και να παρέχεται με σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών.
Είναι πραγματικά ευχάριστη στιγμή για τον Μαιευτικό κλάδο της χώρας μας και εφοσον τηρηθούν σωστα οι παραπανω προυποθεσεις η έναρξη του πρώτου Κέντρου Τοκετου θα είναι η μέρα αλλαγής για τον κλάδο μας. Είναι, όντως μια ευκαιρια αναπτυξης του κλαδου, προαγωγης της φυσιολογιας του τοκετου, μειωσης καισαρικων τομων και μαιευτικης βιας και φυσικα προασπιση των προσωπικων δικαιωματων με σεβασμο στην γυναίκα και τις επιλογές της.
Κρίνεται απαραίτητο για την επιτυχία αυτής της δράσης να ισχύουν οι εξής προδιαγραφές:
1.Ίδρυση Κέντρων τοκετού, αυτόνομων, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
2. Ενεργή υποστήριξη του μαιευτικού επαγγέλματος από την πολιτεία, προσφέροντας τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης στο μαιευτικό προσωπικό.
3.Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Οφείλει να υπογραμμιστεί η αξία αυτής της δράσης για την εξέλιξη του μαιευτικού επαγγέλματος και την εκπαίδευση των μελλοντικών μαιών και μαιευτών, καθότι έχει αποδειχθεί επαναλαμβανόμενα και πλέον ολοένα και περισσότερο η ανεπάρκεια των δημόσιων και πανεπιστημιακών νοσοκομείων να εκπαιδεύσει τους μελλοντικούς συναδέρφους. Η ιατροκεντρική προσέγγιση του θέματος της γέννησης αφαιρεί τη δυνατότητα επαρκούς εκπαίδευσης των επαγγελματιών υγείας, δίνοντας εμφανή προτεραιότητα στην αποκλειστική εκπαίδευση των ιατρών,εξαιρώντας σε μεγάλο βαθμό τις μαίες και τους μαιευτές από την εκπαιδευτική διαδικασία, υποβιβάζοντας τις υψηλού επιπέδου γνώσεις και την εκπαίδευση που λαμβάνουν οι μαίες και οι μαιευτές κατά τη διάρκεια των σπουδών τους και αφαιρώντας τους, με αυτόν τον τρόπο, ξεκάθαρα κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα από την Ελληνική Πολιτεία.
Η ίδρυση κέντρων τοκετού θα συμβάλλει ενεργά:
1. Στην εκ νέου αναγνώριση των προσφερόμενων υπηρεσιών του Μαιευτικού επαγγέλματος.
2. Εφόσον το ανώτατο διοικητικό όργανο θα αποτελείται από ικανό μαιευτικό προσωπικό, θα υπάρξει ενεργή μείωση του ποσοστού καισαρικών τομών σε τέτοιο που θα αντιπροσωπεύει αληθώς αυτό των αναγκαίων και επείγουσων καισαρικών. Εκτός από τα ενεργά σωματικά ωφέλη του φυσιολογικού τοκετού έναντι της καισαρικής τομής, αυτό μπορεί να ωφελήσει και την πολιτεία σε οικονομικό κομμάτι, καθότι η καισαρική τομή αποτελεί χειρουργέιο 2ης τάξης και κοστίζει πολύ περισσότερο στην πολιτεία από ότι ένας φυσιολογικός τοκετός.
3. Στην εγκαθίδρυση μαιοκεντρικής φροντίδας που αξίζουν οι μητέρες στην χώρα μας. Έχει φανεί ότι στις χώρες που επικρατεί μαιοκεντρική περιγεννητική προσέγγιση και φροντίδα, υπάρχουν λιγότερες παρεμβάσεις και οι γυναίκες γεννούν συχνότερα με σεβασμό. Η μαιευτική βία τρέφεται από την ιατροκεντρική προσέγγιση της περιγεννητικής περιόδου, καθώς οδηγεί σε καισαρικές τομές και σε αναίτιες παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια ενός τοκετού.
4. Στην αύξηση του αριθμού των γεννήσεων. Οι γυναίκες που θα έχουν καλή εμπειρία γέννας θα επιλέξουν πολύ πιο εύκολα να γεννήσουν κι άλλο παιδί. Οι γυναίκες που δε θα έχουν γεννήσει, θα επιλέξουν να εγκυμονήσουν και να γεννήσουν, αν έχουν ακούσει θετικές εμπειρίες από άλλες μητέρες. Επομένως, θα συμβάλλει σε ένα κομμάτι της λύσης του δημογραφικού προβλήματος.
5. Στην βελτίωση της κοινωνίας. Οι γυναίκες που θα έχουν μια καλή εμπειρία γέννας με βάση τον σεβασμό, θα έχουν εξ αρχής μια καλύτερη σχέση με το παιδί τους. Θα έχουν λιγότερες πιθανότητες μετατραυματικού στρες και κατάθλιψης της λοχείας. Όλο αυτό θα συμβάλλει στην δημιουργία οικογενειών με δυνατούς δεσμούς και με βελτιωμένη ψυχική υγεία. Θα είναι πολύ ποιοτικότερη η προσφερόμενη φροντίδα ως προς το νεογέννητο, καθώς η μητέρα δε θα έχει να αναρρώσει από κάτι ψυχικά τραυματικό, παρά μόνο σωματικά από την εγκυμοσύνη και τη γέννα της. Οικογένειες ψυχικά υγιείς, με δυνατούς δεσμούς και φροντισμένα μέλη, συμβάλλουν σε ποιοτική και λειτουργική κοινωνία, με σεβασμό στον άνθρωπο και με μειωμένα ποσοστά βίας όλων των ειδών..
Κρίνεται απαραίτητο για την επιτυχία αυτής της δράσης να ισχύουν οι εξής προδιαγραφές:
1.Ίδρυση Κέντρων τοκετού, αυτόνομων, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
2. Ενεργή υποστήριξη του μαιευτικού επαγγέλματος από την πολιτεία, προσφέροντας τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης στο μαιευτικό προσωπικό.
3.Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Οφείλει να υπογραμμιστεί η αξία αυτής της δράσης για την εξέλιξη του μαιευτικού επαγγέλματος και την εκπαίδευση των μελλοντικών μαιών και μαιευτών, καθότι έχει αποδειχθεί επαναλαμβανόμενα και πλέον ολοένα και περισσότερο η ανεπάρκεια των δημόσιων και πανεπιστημιακών νοσοκομείων να εκπαιδεύσει τους μελλοντικούς συναδέρφους. Η ιατροκεντρική προσέγγιση του θέματος της γέννησης αφαιρεί τη δυνατότητα επαρκούς εκπαίδευσης των επαγγελματιών υγείας, δίνοντας εμφανή προτεραιότητα στην αποκλειστική εκπαίδευση των ιατρών,εξαιρώντας σε μεγάλο βαθμό τις μαίες και τους μαιευτές από την εκπαιδευτική διαδικασία, υποβιβάζοντας τις υψηλού επιπέδου γνώσεις και την εκπαίδευση που λαμβάνουν οι μαίες και οι μαιευτές κατά τη διάρκεια των σπουδών τους και αφαιρώντας τους, με αυτόν τον τρόπο, ξεκάθαρα κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα από την Ελληνική Πολιτεία.
Η ίδρυση κέντρων τοκετού θα συμβάλλει ενεργά:
1. Στην εκ νέου αναγνώριση των προσφερόμενων υπηρεσιών του Μαιευτικού επαγγέλματος.
2. Εφόσον το ανώτατο διοικητικό όργανο θα αποτελείται από ικανό μαιευτικό προσωπικό, θα υπάρξει ενεργή μείωση του ποσοστού καισαρικών τομών σε τέτοιο που θα αντιπροσωπεύει αληθώς αυτό των αναγκαίων και επείγουσων καισαρικών. Εκτός από τα ενεργά σωματικά ωφέλη του φυσιολογικού τοκετού έναντι της καισαρικής τομής, αυτό μπορεί να ωφελήσει και την πολιτεία σε οικονομικό κομμάτι, καθότι η καισαρική τομή αποτελεί χειρουργέιο 2ης τάξης και κοστίζει πολύ περισσότερο στην πολιτεία από ότι ένας φυσιολογικός τοκετός.
3. Στην εγκαθίδρυση μαιοκεντρικής φροντίδας που αξίζουν οι μητέρες στην χώρα μας. Έχει φανεί ότι στις χώρες που επικρατεί μαιοκεντρική περιγεννητική προσέγγιση και φροντίδα, υπάρχουν λιγότερες παρεμβάσεις και οι γυναίκες γεννούν συχνότερα με σεβασμό. Η μαιευτική βία τρέφεται από την ιατροκεντρική προσέγγιση της περιγεννητικής περιόδου, καθώς οδηγεί σε καισαρικές τομές και σε αναίτιες παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια ενός τοκετού.
4. Στην αύξηση του αριθμού των γεννήσεων. Οι γυναίκες που θα έχουν καλή εμπειρία γέννας θα επιλέξουν πολύ πιο εύκολα να γεννήσουν κι άλλο παιδί. Οι γυναίκες που δε θα έχουν γεννήσει, θα επιλέξουν να εγκυμονήσουν και να γεννήσουν, αν έχουν ακούσει θετικές εμπειρίες από άλλες μητέρες. Επομένως, θα συμβάλλει σε ένα κομμάτι της λύσης του δημογραφικού προβλήματος.
5. Στην βελτίωση της κοινωνίας. Οι γυναίκες που θα έχουν μια καλή εμπειρία γέννας με βάση τον σεβασμό, θα έχουν εξ αρχής μια καλύτερη σχέση με το παιδί τους. Θα έχουν λιγότερες πιθανότητες μετατραυματικού στρες και κατάθλιψης της λοχείας. Όλο αυτό θα συμβάλλει στην δημιουργία οικογενειών με δυνατούς δεσμούς και με βελτιωμένη ψυχική υγεία. Θα είναι πολύ ποιοτικότερη η προσφερόμενη φροντίδα ως προς το νεογέννητο, καθώς η μητέρα δε θα έχει να αναρρώσει από κάτι ψυχικά τραυματικό, παρά μόνο σωματικά από την εγκυμοσύνη και τη γέννα της. Οικογένειες ψυχικά υγιείς, με δυνατούς δεσμούς και φροντισμένα μέλη, συμβάλλουν σε ποιοτική και λειτουργική κοινωνία, με σεβασμό στον άνθρωπο και με μειωμένα ποσοστά βίας όλων των ειδών.
Συγχαρητήρια που λάβατε την πρωτοβουλία να συλλέξετε τη γνώμη πολιτών και επαγγελματιών υγείας ώστε να γίνουν οι σχετικές αλλαγές στο προαναφερθέν νομοσχέδιο. Όπως είναι εμφανές από την πλειονότητα των σχολείων που έχουν κατατεθεί χρειάζεται να οροθετηθεί και να θεσμοθετηθεί ο ρόλος της μαίας στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία και το σύστημα υγείας. Η μαιευτική είναι αυτόνομη και ξεχωριστή επιστήμη από της άλλες επιστήμες υγείας, με συγκεκριμένο καθηκοντολογίο και επιστημονική φιλοσοφία όσον αφορά την φροντίδα υγείας, μητέρων, νεογνών και των οικογενειών τους, όπως χαρακτηριστικά περιγράφετε από τη Διεθνή Ένωση Μαιών (https://www.internationalmidwives.org/assets/files/general-files/2020/07/cd0005_v201406_en_philosophy-and-model-of-midwifery-care.pdf). Στην Ελλάδα του σήμερα η μαία είναι αρωγός της δημοσίας υγείας και αυτός ο ρόλος πρέπει να ενισχυθεί με νομοθεσία που στηρίζει τη μαία ως αυτόνομο επιστήμων υγείας. Όσο χρήσιμος και δημοκρατικός είναι ο σχολιασμός του εν λόγο κειμένου όπως ορίζει το σύνταγμα μας, άλλο τόσο υποχρεωτικό είναι να επενδύσουμε στην ανάλυση και την κατανόηση το ρολού της μαίας, μέσα από αυτόνομη και ανεξάρτητη ερευνά που το Υπουργείο υγείας θα οργάνωση για να κατανοήσει το ρολό της μαίας και τις ανάγκες των γυναικών. Θα ήταν επικίνδυνο να θεσμοθετήσουμε χωρίς επιστημονική έρευνα, καθώς και να χρησιμοποιήσουμε δεδομένα και πληροφορίες που αντιπροσωπεύουν αλλά συστήματα υγείας. Εύχομαι να ανοίξει ο δρόμος για ουσιαστικό διάλογο που θα βελτιώσει την υγειά των γυναικών, των βρεφών και των οικογενειών τους.
Με εκτίμηση,
Θεοδώρα Λουμουσιώτη
Ζητάμε:
1)Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξηκαι την θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
2) Ηλεκτρονική συνταγογράφηση από τις μαίες.
3) Το πιο αυτονόητο από όλα: οι φυσιολογικοι τοκετοί να διεκπεραιώνονται από τις μαίες όπως αυτό θα έπρεπε κανονικά και όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού και όχι από τους γυναικολόγους. Οι γυναικολόγοι να αναλαμβάνουν όπως θα έπρεπε εκεί που ξεκινάει η παθολογία της κύησης.
4) να μειωθεί το εξωφρενικά αναίτιο ποσοστό καισαρικών τομών στην χώρα μας
5) να γίνονται κατ’ οίκον επισκέψεις στις λεχώνας από τις μαίες. Το κόστος των επισκέψεων να καλύπτεται από την βασική δημόσια ασφάλεια υγείας. Κάτι το οποίο είναι άκρως απαραίτητο.
Δ.Το πιο αυτονόητο από όλα: οι φυσιολογικοι τοκετοί να διεκπεραιώνονται από τις μαίες όπως αυτό θα έπρεπε κανονικά και όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού και όχι από τους γυναικολόγους. Οι γυναικολόγοι να αναλαμβάνουν όπως θα έπρεπε εκεί που ξεκινάει η παθολογία της κύησης. 4) να μειωθεί το εξωφρενικά αναίτιο ποσοστό καισαρικών τομών στην χώρα μας (60% έναντι του επιτρέποντος 15% που οφείλονται σε απρόσμενες επιπλοκές)
Ε) να γίνονται κατ’ οίκον επισκέψεις στις λεχώνας από τις μαίες. Το κόστος των επισκέψεων να καλύπτεται από την βασική δημόσια ασφάλεια υγείας. Στ) Στελέχωση των νοσοκομείων με το απαραίτητο μαιευτικό προσωπικό, καθώς παρατηρείται ότι είναι ελλιπές στον αριθμο συγκριτικά με το αυξημένο ποσοστό των νοσηλευόμενων γυναικών στις δημοσιες δομεσ και έτσι δε παρέχεται η πληρης, εξατομικευμένη, ολιστική φροντίδα σε κάθε γυναίκα!
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Υποστηρίζω τις μαιες για το φυσιολογικό τοκετό! Οι γιατροί είναι για όταν αρρωσταινουμε κι η εγκυμοσύνη δεν ειναι ασθένεια για το 85% των γυναικών. Για τις υπόλοιπες ο γιατρός ειναι απαραιτητος.
Κεντρα τοκετού που εξυπηρετούν το σκοπό λειτουργίας τους πρέπει να στελεχωνονται μονο από μαιες κι αν προκύψει κάποια επιπλοκή ή αλλάξει η γυναίκα γνώμη, να γίνεται μεταφορά στην αίθουσα τοκετών όπου και θα χρήζει ιατρικής αντιμετώπισης.
Ζητάμε
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Δ. Να μάθουν οι γυναίκες ότι η εγκυμοσύνη είναι 42 εβδομάδες και όχι από τις 38 να κλεινουμε ραντεβου γιατι ο γιατρος φευγει διακοπες η φοβαται γιατι δεν εχει εμπειρια και θελει να το βγαλει.
Θελουμε σεβασμο. Μαιες ανεξαρτητες που θα λειτουργουν προς οφελος της γυναικας και του μωρου και οχι να ειναι εξαρτημενες απο τον γιατρο.
Θελουμε μερη που θα εμπνεουν τις γυναικες, που θα τις ενδυναμωνουν, θα αποκαθιστουν την αληθεια σχετικα με τον τοκετο και θα καθησυχαζουν τις ανησυχιες και τους φοβους.
Μερη χωρις φοβο μαιευτικης βιας και παραλογων και περιττων ιατρικων παρεμβασεων.
Οι υπηρεσίες κατ΄οίκον Μαίες στο σπίτι είναι πολύ σημαντική για την ψυχική και την σωματική υγεία των νεογνών, των γυναικών και της οικογένειας εν γένη. Οι μαίες με την επιστημονική τους γνώση, την εφαρμογή της ψυχοπροφυλακτικής φροντίδας, παρέχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες και λειτουργούν με ενσυναίσθηση για τις ανάγκες της οικογένειας. Οι νέοι γονείς αλλά πολύ περισσότερο η ίδια η μητέρα έχει την ανάγκη της στήριξης από τη μαία η οποία έχει όλα τα επαγγελματικά εφόδια να της λύσει απορίες να την επαινέσει να την εμψυχώσει μητέρα & βρέφος από μη αναγκαίες ή/και κακοποιητικές ιατρικές παρεμβάσεις, προστασία από τη μαιευτική βία που προέρχεται από την ιατρικοποίηση της φυσικής διαδικασίας του τοκετού. Οι μαίες είναι οι αρμόδιες να υποδείξουν τρόπους για να διασφαλιστούν τα δικαιώματα μας στον τοκετό (π.χ. επίσημο πλάνο τοκετού), σε οποιοδήποτε περιβάλλον και αν έχει επιλέξει η γυναίκα να γεννήσει.
5. Να προστατεύονται τα δικαιωμάτων των επιτόκων και των νεογνών, για μια γέννα με σεβασμό ακόμα και στην επείγουσα καισαρική τομή. Δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος για να έρθουν στη ζωή τα βρέφη ακόμα και στα νοσοκομεία.
6. Να επιτρέπεται η επαφή δέρμα με δέρμα, ο θηλασμός και οποιασδήποτε αναγκαίας πράξη που προάγει την διαχρονική ψυχοσωματική υγεία και την υγιή προσκόλληση για όλα τα νεογνά, ακόμα κι αυτά που βρίσκονται σε θερμοκοιτίδα, σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες και πρακτικές που εφαρμόζονται διεθνώς.
7. Να προάγεται η μαιευτική παρακολούθηση για την περίοδο της λοχείας.
8. Να υπάρχει παροχή ψυχολογικής υποστήριξη των γυναικών που έχουν υποστεί μαιευτική βία στα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία. Η θεραπεία είναι μια χρονιά διαδικασία και το τραύμα τοκετού θεμελιώνει την προσωπικά του ανθρώπου διαχρονικά (βλ. ευρήματα Περιγεννητικής Ψυχολογίας).
Τα κέντρα τοκετού είναι απαραίτητα και στη χώρα μας. Όλες οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν την αυτόνομη μαιευτική, χωρίς παρεμβάσεις φροντίδα κατα τη διαρκεια του τοκετου τους. Είναι ανάγκη να αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η κάθε επίτοκος και να δημιουργηθούν περιβάλλοντα φιλικά και με σεβασμό προς το μεγαλειώδες θαύμα, αυτό της γέννησης ενός νέου ανθρώπου!
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις
Γέννησα το πρώτο μου παιδί στη Σουηδία. Κάθε μήνα συναντούσε τη μαία μου η οποία άκουγε τη καρδιά του μωρού και μου μετρούσε τη πίεση. Καμιά φορά μου έκανε και εξέταση αίματος και ουρων. Καμία ιατρικοποιηση της εγκυμοσύνης. Όταν ήρθε η ώρα να γεννήσω και είχα συσπάσεις, μιλούσα με τη μαία στο τοπικό νοσοκομείο και έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο μετά από 3 μέρες που είχαν ξεκινήσει οι συσπάσεις με διαστολή 5. Πήγα σε ένα απλό δωμάτιο στο οποίο ήμουν μόνη μου μαζί με τον σύντροφο μου. Μέχρι να γεννήσω άλλαξαν 3 βάρδιες με διαφορετικές μαιες, όλες τους υποστηρικτές. Επέλεξα να κάνω επισκληριδιο και καθ όλη τη διάρκεια του τοκετού μπορούσα να περπατήσω στο δωμάτιο, να φάω σνακ που μας προσέφεραν, να καθίσω σε μπάλα πιλάτες ή σε χαμηλό σκαμπό, να χαλαρώσω με τον σύντροφο μου. Πάντα με ενημέρωναν για το τι συνέβαινε με σεβασμό και όλες οι μαιες από κάθε βάρδια είχαν διαβάσει το γράμμα τοκετού που είχα γράψει, πριν έρθουν σε επαφή μαζί μου. Στο νοσοκομείο υπήρχε γυναικολόγος που δε χρειάστηκε να με δει ποτέ. Μόνο οι μαιες μιλούσαν μαζί του όταν χρειαζόταν. Μόλις γέννησα, μετά από 14 ώρες, μου έβαλαν κατευθείαν το μωρό πάνω μου και δεν το αποχωρίστηκε από τότε. Αφού το σκουπισαν και βγήκε ο πλακούντς, μας άφησαν για 1-2 ώρες να κοιμηθούμε και να χαλαρώσουμε. Επέστρεψαν για να ζυγισουν το μωρό, να κάνουν κάποιες μετρήσεις και να με βοηθήσουν να πάω τουαλέτα. Για 2 μέρες μείναμε μαζί με τον σύντροφο μου σε δωμάτιο του νοσοκομείου, όπου μαιες με επισκεπτνταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με βοηθούσαν με τον θηλασμό και ήταν εκεί αν τις χρειαζόμουν. Το νοσοκομείο επίσης παρείχε πλήρες μενού και Σερβιετες-Βρακακια για λεχωνες. Πριν φύγουμε για το σπίτι είδε το μωρό παιδίατρος. Γράφω όσα βίωσα περιληπτικά αλλά με σεβασμό κι εύχομαι μια μέρα στην Ελλάδα να θεωρούνται όλα αυτά αυτονόητα. Με φόβο σκέφτομαι πως θα γεννησω εδώ στην Ελλάδα όταν έρθει η ώρα να κάνω το δεύτερο παιδί μου.
2 Νοεμβρίου 2022, 19:12 | Σοφία ΡαχιώτηΜόνιμος Σύνδεσμος1. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
2. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
3. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Δ. Να επιστρέψει η δύναμη του τοκετού στο γυναικείο σώμα. Η γέννα είναι η φυσική διαδικασία του σώματος και οι μαιες είναι οι επαγγελματίες υγείας που έχουν το επιστημονικό υπόβαθρο για να παρέχουν την υποστήριξη φυσικού τοκετού, της λοχείας της συνταγογράφησης. Συνεπώς τα κέντρα τοκετού να είναι αυτονομα, ελεγχόμενα από τις μαίες σύμφωνα με τα διεθνή πετυχημένα πρότυπα.
4. Να προστατεύονται μητέρα & βρέφος από μη αναγκαίες ή/και κακοποιητικές ιατρικές παρεμβάσεις, προστασία από τη μαιευτική βία που προέρχεται από την ιατρικοποίηση της φυσικής διαδικασίας του τοκετού. Οι μαιες είναι οι αρμόδιες να υποδείξουν τρόπους για να διασφαλιστούν τα δικαιώματα μας στον τοκετό (π.χ. επίσημο πλάνο τοκετού), σε οποιοδήποτε περιβάλλον και αν έχει επιλέξει η γυναίκα να γεννήσει.
5. Να προστατεύονται τα δικαιωμάτων των επιτοκων και των νεογνών, για μια γέννα με σεβασμό ακόμα και στην επείγουσα καισαρική τομή. Δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος για να έρθουν στη ζωή τα βρέφη ακόμα και στα νοσοκομεία.
6. Να επιτρέπεται η επαφή δέρμα με δέρμα, ο θηλασμος και οποιασδήποτε αναγκαίας πράξη που προάγει την διαχρονική ψυχοσωματική υγεία και την υγιή προσκόλληση για όλα τα νεογνά, ακόμα κι αυτά που βρίσκονται σε θερμοκοιτίδα, σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες και πρακτικές που εφαρμόζονται διεθνώς.
7. Να προάγεται η μαιευτική παρακολούθηση για την περίοδο της λοχείας.
8. Να υπάρχει παροχή ψυχολογικής υποστήριξη των γυναικών που έχουν υποστεί μαιευτική βία στα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία. Η θεραπεία είναι μια χρονιά διαδικασία και το τραύμα τοκετού θεμελιώνει την προσωπικητα του ανθρώπου διαχρονικά (βλ. ευρύματα Περιγεννητικής Ψυχολογίας).
8. Να υπάρχει δυνατότητα συνταγογράφισης από τις μαίες
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις
Ως μελλοντική μαία αλλά και γυναίκα ζητάω:
Α. Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
Β. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Γ. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Η μαία είναι η σύντροφος της γυναίκας δια βίου, και κατα φύσιν θα έπρεπε α είναι εκεί. Αλλοί επαγγελματίες είναι για την παθολογία. Για το φυσιολογικό θα έπρεπε η πολιτεία να θεσπίσει να είμαστε εκεί.
Για καλύτερο τοκετό, λοχεία, γονεϊκότητα και όχι μόνο τότε. Εμμηνοπαυσιακές γυναίκες; Με τις μαίες. Νεαρές κυρίες που χρειάζονται σεξουαλική αγωγή; Με τις μαίες.
Ειδικά τα κέντρα υγείας θα έπρεπε να αναβαθμιστούν γιατί έχουν τόσα να προσφέρουν.
Εν έτει 2022 ζητάμε τα αυτονόητα..
1.Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβασεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη. Δεν είναι τυχαίο που είμαστε η πρώτη χώρα σε καισαρικές παγκοσμίως με ποσοστο που αγγίζει το 60% σε σχέση με το 15 που δικαιολογεί ο WHO
2. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
3. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
4. Να προστατεύονται μητέρα & βρέφος από μη αναγκαίες ή/και κακοποιητικές ιατρικές παρεμβάσεις, προστασία από τη μαιευτική βία που προέρχεται από την ιατρικοποίηση της φυσικής διαδικασίας του τοκετού. Οι μαιες είναι οι αρμόδιες να υποδείξουν τρόπους για να διασφαλιστούν τα δικαιώματα μας στον τοκετό (π.χ. επίσημο πλάνο τοκετού), σε οποιοδήποτε περιβάλλον και αν έχει επιλέξει η γυναίκα να γεννήσει.
5. Να προστατεύονται τα δικαιωμάτων των επιτοκων και των νεογνών, για μια γέννα με σεβασμό ακόμα και στην επείγουσα καισαρική τομή. Δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος για να έρθουν στη ζωή τα βρέφη ακόμα και στα νοσοκομεία.
6. Να επιτρέπεται η επαφή δέρμα με δέρμα, ο θηλασμος και οποιασδήποτε αναγκαίας πράξη που προάγει την διαχρονική ψυχοσωματική υγεία και την υγιή προσκόλληση για όλα τα νεογνά, ακόμα κι αυτά που βρίσκονται σε θερμοκοιτίδα, σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες και πρακτικές που εφαρμόζονται διεθνώς.
7. Να προάγεται η μαιευτική παρακολούθηση και η ψυχολογική υποστήριξη κατά την περίοδο της λοχείας.
8. Να υπάρχει παροχή ψυχολογικής υποστήριξη των γυναικών που έχουν υποστεί μαιευτική βία στα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία. Η θεραπεία είναι μια χρονιά διαδικασία και το τραύμα τοκετού θεμελιώνει την προσωπικητα του ανθρώπου διαχρονικά (βλ. ευρύματα Περιγεννητικής Ψυχολογίας).
8. Να υπάρχει δυνατότητα συνταγογράφισης από τις μαίες*Έχει παρατηρηθεί σε έρευνες ότι όταν διενεργούνται οι τοκετοί από μαίες ή λαμβάνουν μέρος σε αυτούς τα ποσοστά φυσιολογικού τοκετού είναι υψηλότερα καθώς και το κόστος τόσο στο κράτος όσο και στη γυναίκα με το φυσιολογικό τοκετό είναι πολύ χαμηλότερο.
Eν έτι 2022 ζητάμε τα αυτονόητα
1.Κέντρα τοκετού, αυτόνομα, όπου οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά χωρίς παρεμβάσεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη. Δεν είναι τυχαίο που είμαστε η πρώτη χώρα σε καισαρικές παγκοσμίως με ποσοστό που αγγίζει το 60% σε σχέση με το 15 που δικαιολογεί ο WHO
2. Η Πολιτεία να ενισχύσει / στηρίξει την σχέση της γυναικας με τη μαία, δίνοντας της τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
3. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με ασαφείς ρυθμίσεις.
Δ. Να επιστρέψει η δύναμη του τοκετού στο γυναικείο σώμα. Η γέννα είναι η φυσική διαδικασία του σώματος και οι μαιες είναι οι επαγγελματίες υγείας που έχουν το επιστημονικό υπόβαθρο για να παρέχουν την υποστήριξη φυσικού τοκετού, της λοχείας της συνταγογράφησης. Συνεπώς τα κέντρα τοκετού να είναι αυτονομα, ελεγχόμενα από τις μαίες σύμφωνα με τα διεθνή πετυχημένα πρότυπα.
4. Να προστατεύονται μητέρα & βρέφος από μη αναγκαίες ή/και κακοποιητικές ιατρικές παρεμβάσεις, προστασία από τη μαιευτική βία που προέρχεται από την ιατρικοποίηση της φυσικής διαδικασίας του τοκετού. Οι μαιες είναι οι αρμόδιες να υποδείξουν τρόπους για να διασφαλιστούν τα δικαιώματα μας στον τοκετό (π.χ. επίσημο πλάνο τοκετού), σε οποιοδήποτε περιβάλλον και αν έχει επιλέξει η γυναίκα να γεννήσει.
5. Να προστατεύονται τα δικαιωμάτων των επιτοκων και των νεογνών, για μια γέννα με σεβασμό ακόμα και στην επείγουσα καισαρική τομή. Δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος για να έρθουν στη ζωή τα βρέφη ακόμα και στα νοσοκομεία.
6. Να επιτρέπεται η επαφή δέρμα με δέρμα, ο θηλασμος και οποιασδήποτε αναγκαίας πράξη που προάγει την διαχρονική ψυχοσωματική υγεία και την υγιή προσκόλληση για όλα τα νεογνά, ακόμα κι αυτά που βρίσκονται σε θερμοκοιτίδα, σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες και πρακτικές που εφαρμόζονται διεθνώς.
7. Να προάγεται η μαιευτική παρακολούθηση για την περίοδο της λοχείας.
8. Να υπάρχει παροχή ψυχολογικής υποστήριξη των γυναικών που έχουν υποστεί μαιευτική βία στα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία. Η θεραπεία είναι μια χρονιά διαδικασία και το τραύμα τοκετού θεμελιώνει την προσωπικητα του ανθρώπου διαχρονικά (βλ. ευρύματα Περιγεννητικής Ψυχολογίας).
8. Να υπάρχει δυνατότητα συνταγογράφισης από τις μαίες
A. Αυτόνομα κέντρα τοκετού, όπου οι γυναίκες θα μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά
χωρίς παρεμβάσεις και με συνεχόμενη μαιευτική υποστήριξη.
B. Τη θεσμοθέτηση Κέντρων Τοκετού με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές και όχι με
ασαφείς ρυθμίσεις.
C. Δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
D. Ολιστική και συνεχιζόμενη φροντίδα της γυναίκας κατά την περιγεννητική περίοδο
από μαίες.
E. Διασύνδεση των δομών με τα δίκτυα μαιών για τη συνεχιζόμενη φροντίδα.
F. Κατ’ οίκον επισκέψεις από μαία.
G. Δυνατότητα ραντεβού με τις μαίες των Δικτύων.