Αρχική Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2021-2030Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2021-2030.

Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2021-2030.

Μεταφορτώστε εδώ το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2021-2030.

    Πλοήγηση στη Διαβούλευση

  • 108 ΣχόλιαΕθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2021-2030.
Σχόλια 1 2 3
  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:02 | Γιάννης Μαθιουδάκης

    Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:31 | Γιαννης Μαθιουδάκης

    . Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:38 | ΕΛΕΝΗ

    Οι ενεργοί μπαμπάδες για τα δικαιώματα του παιδιού ΑΜΚΕ χαιρετίζουν την απόφαση της κυβέρνησης για την ψυχοκοινωνική υποστήριξη του γενικού πληθυσμού.

    Μέχρι τώρα έχουμε διαπιστώσει ότι η στήριξη και οι δομές που έχουν δημιουργηθεί απευθύνονται μόνο σε γυναίκες και κυρίως σε μητέρες αγνοώντας τελείως τους άντρες, λες και δεν υπάρχουν.
    Άντρες, πατεράδες, που αν τυχόν χωρίσουν βιώνουν την γονική αποξένωση από τα παιδιά τους, βιώνουν τις ψευδείς κατηγορίες με τελικό στόχο να αποξενωθούν από τα παιδιά τους, βιώνουν την ψυχολογική βία και πολλές φορές ακόμα και την σωματική βία οδηγούμενοι σε ψυχολογική κατάρρευση όπου σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγουν ακόμα και στην αυτοκτονία.

    Αυτό σημαίνει ότι χρήζουν βοήθειας και ευελπιστούμε ότι αυτή την φορά δεν θα υπάρξουν διακρίσεις λόγω φύλου. Η ΒΊΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΦΥΛΛΟ
    Όπως έγραψε και η κα Υφυπουργός «μηδενική ανοχή στο στίγμα και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς»

    Οι γονείς είναι οι θεμέλιοι λίθοι των παιδιών, όταν ο ένας λείπει από την ζωή του το παιδί μένει ανάπηρο ψυχικά.
    Αν δεν θέλουμε ψυχολογικά ανάπηρους ανθρώπους στο μέλλον τότε πρέπει να συμπεριληφθεί η γονική αποξένωση ως μία από τις μορφές ενδοοικογενειακής βίας.-

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:00 | ΣΟΦΙΑ

    Οι ενεργοί μπαμπάδες για τα δικαιώματα του παιδιού ΑΜΚΕ χαιρετίζουν την απόφαση της κυβέρνησης για την ψυχοκοινωνική υποστήριξη του γενικού πληθυσμού.

    Μέχρι τώρα έχουμε διαπιστώσει ότι η στήριξη και οι δομές που έχουν δημιουργηθεί απευθύνονται μόνο σε γυναίκες και κυρίως σε μητέρες αγνοώντας τελείως τους άντρες, λες και δεν υπάρχουν.
    Άντρες, πατεράδες, που αν τυχόν χωρίσουν βιώνουν την γονική αποξένωση από τα παιδιά τους, βιώνουν τις ψευδείς κατηγορίες με τελικό στόχο να αποξενωθούν από τα παιδιά τους, βιώνουν την ψυχολογική βία και πολλές φορές ακόμα και την σωματική βία οδηγούμενοι σε ψυχολογική κατάρρευση όπου σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγουν ακόμα και στην αυτοκτονία.

    Αυτό σημαίνει ότι χρήζουν βοήθειας και ευελπιστούμε ότι αυτή την φορά δεν θα υπάρξουν διακρίσεις λόγω φύλου. Η ΒΊΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΦΥΛΛΟ
    Όπως έγραψε και η κα Υφυπουργός «μηδενική ανοχή στο στίγμα και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς»

    Οι γονείς είναι οι θεμέλιοι λίθοι των παιδιών, όταν ο ένας λείπει από την ζωή του το παιδί μένει ανάπηρο ψυχικά.
    Αν δεν θέλουμε ψυχολογικά ανάπηρους ανθρώπους στο μέλλον τότε πρέπει να συμπεριληφθεί η γονική αποξένωση ως μία από τις μορφές ενδοοικογενειακής βίας.-

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:58 | Τακίρης Αστέριος

    Είναι πολύ σημαντική αυτή η δράση για την ψυχική υγεία. Η ψυχική υγεία του ανθρώπου επηρεάζεται από καταστάσεις και ανθρώπους που επιδρούν στην ομαλή καθημερινότητα του ατόμου.
    Όταν μιλάμε όμως για άτομα, συχνά ξεχνάμε και δεν αναφερόμαστε στην ψυχική υγεία του παιδιού.
    Μια αρνητική και γνωστη σε όλους κατάσταση είναι η μορφή βίας που δέχεται ένα παιδί και πολλές φορές δεν μπορεί να αντιδράσει.
    Πέρα από τις μορφές βίας ανάμεσα στα παιδιά (bulling), όπου συμβουλεύουμε το παιδί να μιλήσει σε κάποιον μεγαλύτερο (γονιό, δάσκαλο κτλ), υπάρχει και μια άλλη μορφή που δυστυχώς υπαρχει ακόμη στην κοινωνία μας.
    Συμβαίνει συχνά το παιδί χωρισμένων γονέων, να αντιμετωπίζεται ως λάφυρο, ως μέσο εκδίκησης ή και εκβιασμού του άλλου γονέα.
    Στη μέση όλων αυτών των αρρωστημένων ενστίκτων βρίσκεται πάντα το παιδί.
    Ο γονιός που έχει την επιμέλεια του παιδιού, αρκετές φορές δημιουργεί συνθήκες αποξένωσης για τον άλλον γονέα.
    Με το οικογενειακό δίκαιο να παραχωρεί κυρίως στην μητέρα την επιμέλεια, οι περιπτώσεις αφορούν κυρίως ενέργειες της μητέρας με στόχο τον πατέρα, αλλά και το παιδί.
    Όσο μικρότερη είναι η ηλικία του παιδιού, τόσο πιο εύκολη είναι η χειραγωγηση από τον γονιό.
    Δυστυχώς και στην προεφηβική ηλικία ο γονιός που δεν λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού, χειραγωγεί το παιδί με εκβιασμούς και απειλές ωστε να έχει τον απόλυτο έλεγχο απεναντι στον άλλον γονέα.
    Η δράση της ψυχικής υγείας θα πρέπει να εμβαθύνει πολύ σχολαστικά σε αυτήν την άκρως άρρωστη αλλά πολύ συχνή κατάσταση που βιώνουν τα παιδιά χωρισμένων γονιών.
    Η γονεϊκή αποξένωση δημιουργεί θλιμένα και προβληματικά άτομα στην κοινωνία.
    Η γονεϊκή αποξένωση είναι έγκλημα.
    Ταυτόχρονα με το παιδί σημαντική έκθεση στην ψυχολογική βία έχει και ο αποξενωνένος γονιός που συχνά έχει αυτοκτονικές τάσεις.
    Η ψυχική υγεία του ατόμου που ξεκινά απο την ομαλή και άρτια αναπτυξή του στην παιδική ηλικία σε συνδιασμό με την θωράκιση του οικογενεικού δικαίου και την από κοινού επιμέλεια του παιδιού (εκτός περιπτώσεων που προβλέπονται) θα φέρει καλύτερους ανθρώπους και με λιγότερα ψυχικά προβλήματα.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:40 | Αριστοφάνης Σταμούλης

    Ένα από τα σημαντικότερα θέματα είναι οι γονεικη αποξένωση. Χιλιάδες παιδιά χωρισμένων γονιών υφίστανται ψυχολογική βία. Ιδίως οι πατεράδες βρίσκονται σε μειονεκτική θέση μη μπορώντας να σταθούν δίπλα στα παιδιά τους. Θα πρέπει να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα για αυτά τα παιδιά και τους μπαμπάδες που ζητουν τα αυτονόητα δικαιώματα στη ζωή τους.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:03 | Ιωάννης

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση. Οι πατέρες αντιμετωπίζονται από το κράτος ως πολίτες β΄κατηγορίας.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:30 | Δημήτριος

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση. Οι πατεράδες θεωρούνται από το κράτος πολίτες β΄κατηγορίας.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:30 | Ιωάννης

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση. Οι πατεράδες θεωρούνται από το κ΄ρατος πολίτες β΄κατηγορίας.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:14 | Τακίρης Αστέριος

    Είναι πολύ σημαντική αυτή η δράση για την ψυχική υγεία. Η ψυχική υγεία του ανθρώπου επηρεάζεται από καταστάσεις και ανθρώπους που επιδρούν στην ομαλή καθημερινότητα του ατόμου.
    Όταν μιλάμε όμως για άτομα, συχνά ξεχνάμε και δεν αναφερόμαστε στην ψυχική υγεία του παιδιού.
    Μια αρνητική και γνωστη σε όλους κατάσταση είναι η μορφή βίας που δέχεται ένα παιδί και πολλές φορές δεν μπορεί να αντιδράσει.
    Πέρα από τις μορφές βίας ανάμεσα στα παιδιά (bulling), όπου συμβουλεύουμε το παιδί να μιλήσει σε κάποιον μεγαλύτερο (γονιό, δάσκαλο κτλ), υπάρχει και μια άλλη μορφή που δυστυχώς υπαρχει ακόμη στην κοινωνία μας.
    Συμβαίνει συχνά το παιδί χωρισμένων γονέων, να αντιμετωπίζεται ως λάφυρο, ως μέσο εκδίκησης ή και εκβιασμού του άλλου γονέα.
    Στη μέση όλων αυτών των αρρωστημένων ενστίκτων βρίσκεται πάντα το παιδί.
    Ο γονιός που έχει την επιμέλεια του παιδιού, αρκετές φορές δημιουργεί συνθήκες αποξένωσης για τον άλλον γονέα. Όσο μικρότερη είναι η ηλικία του παιδιού, τόσο πιο εύκολη είναι η χειραγωγηση από τον γονιό.
    Δυστυχώς και στην προεφηβική ηλικία ο γονιός που δεν λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού, χειραγωγεί το παιδί με εκβιασμούς και απειλές ωστε να έχει τον απόλυτο έλεγχο απεναντι στον άλλον γονέα.
    Η δράση της ψυχικής υγείας θα πρέπει να εμβαθύνει πολύ σχολαστικά σε αυτήν την άκρως άρρωστη αλλά πολύ συχνή κατάσταση που βιώνουν τα παιδιά χωρισμένων γονιών.
    Η γονεϊκή αποξένωση δημιουργεί θλιμένα και προβληματικά άτομα στην κοινωνία.
    Η γονεϊκή αποξένωση είναι έγκλημα.
    Ταυτόχρονα με το παιδί σημαντική έκθεση στην ψυχολογική βία έχει και ο αποξενωνένος γονιός που συχνά έχει αυτοκτονικές τάσεις.
    Η ψυχική υγεία του ατόμου που ξεκινά απο την ομαλή και άρτια αναπτυξή του στην παιδική ηλικία σε συνδιασμό με την θωράκιση του οικογενεικού δικαίου και την από κοινού επιμέλεια του παιδιού (εκτός περιπτώσεων που προβλέπονται) θα φέρει καλύτερους ανθρώπους και με λιγότερα ψυχικά προβλήματα.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:43 | ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΣ

    θα αναφερθώ στην ψυχική υγεία των χωρισμένων οικογενειών και κυρίως των παιδιών αυτών .
    δια ζώσης ξέρω και θα αναφέρω ότι ψυχική υγεία δεν υπάρχει εδώ (ακόμη) αφού οι δικαστίνες δεν εφαρμόζουν συνεπιμέλεια αρνούμενες τον νόμο 4800/21 με συνέπεια αυτά τα παιδιά να παρουσιάζουν διαταραχές ψυχικής υγείας από την κακοποίηση που τους επιβάλουν οι γυναίκες δικαστές ώστε να προστατεύουν το γυναικείο φύλλο, προκαλώντας και Βλάπτοντας σοβαρά την Δημόσια Ψυχική Υγεία.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 13:23 | ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΣ ΑΔΤ AE5664ΧΧ

    θα αναφερθώ στην ψυχική υγεία των χωρισμένων οικογενειών και κυρίως των παιδιών αυτών .
    δια ζώσης ξέρω και θα αναφέρω ότι ψυχική υγεία δεν υπάρχει εδώ (ακόμη) αφού οι δικαστίνες δεν εφαρμόζουν συνεπιμέλεια αρνούμενες τον νόμο 4800/21 με συνέπεια αυτά τα παιδιά να παρουσιάζουν διαταραχές ψυχικής υγείας από την κακοποίηση που τους επιβάλουν οι γυναίκες δικαστές ώστε να προστατεύουν το γυναικείο φύλλο, προκαλώντας και Βλάπτοντας σοβαρά την Δημόσια Ψυχική Υγεία.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:21 | KοιΣΠΕ 8ου Το.Ψ.Υ. Αττικής «Αθηνά-Ελπίς»

    Ο ΚοιΣΠΕ «Αθηνά Ελπίς» είναι Μονάδα Ψυχικής Υγείας με επιχειρηματική δραστηριότητα. Δραστηριοποιείται καταρχάς μέσα στον 8ο Τομέα Ψυχικής Υγείας Αττικής αλλά ευρύτερα και σε άλλες περιοχές της Αττικής. Κυρίαρχος σκοπός του «Αθηνά Ελπίς» είναι η δημιουργία και διασφάλιση θέσεων εργασίας, στις οποίες εργάζονται μέσω του πλαισίου της Υποστηριζόμενης Απασχόλησης άτομα με σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα.

    Ο «Αθηνά Ελπίς» συμπλήρωσε πρόσφατα 11 έτη παρουσίας και 10 έτη επιχειρηματικής λειτουργίας με σημαντικότερο επίτευγμα στην δημιουργία και διατήρηση 30 θέσεων εργασίας ατόμων με σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα στο σύνολο των 60 θέσεων εργασίας που έχει σήμερα. Οι συνεταιριστές και οι εργαζόμενοι του όλα αυτά τα χρόνια δούλεψαν συστηματικά με σκοπό να πείσουν την κοινωνία, το Υπουργείο Υγείας, απλούς πελάτες και πολίτες ότι όσοι αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην ψυχική τους υγεία, είναι δυνητικά ικανοί και κατάλληλοι προς εργασία, αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία και να ακολουθήσουν την επιστημονικά τεκμηριωμένη πρακτική της Υποστηριζόμενης Εργασίας.

    Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση είδαμε ότι τόσο η Υπουργός Υγείας, όσο και τα μέλη της Επιτροπής Ψυχικής Υγείας έθεσαν το ζήτημα της εργασίας πολύ ψηλά στην ατζέντα του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2021-2030. Περαιτέρω τέθηκε στο ανώτερο δυνατό επίπεδο και η αναγκαιότητα υποστήριξης του θεσμού των ΚοιΣΠΕ, με αυτούς να καταλαμβάνουν διακριτό άξονα ανάμεσα στους δέκα άξονες του Εθνικού Σχεδίου. Η πρώτη πρόταση που επιθυμεί να υποβάλλει ο «Αθηνά Ελπίς» και είναι οριζόντια, είναι να προβλεφθεί σύστημα αξιολόγησης της προόδου του Εθνικού Σχεδίου ανά διετία, μέσω της αποτύπωσης συγκεκριμένων δεικτών που ούτως ή άλλως υπάρχουν σε αυτό. Μία δεύτερη πρόταση είναι στο σχέδιο να προβλεφθεί οριζόντια δράση για την προβολή του σε ειδικές ομάδες για την ενίσχυση των επιμέρους αξόνων. Ειδικότερη πρόταση αποτελεί να προβλεφθεί οριζόντια δράση για την ενίσχυση των αξόνων 5 και 8, με σκοπό την ευαισθητοποίηση των στελεχών άλλων Υπουργείων πχ Εργασίας, φορέων πχ ΟΑΕΔ αλλά και δημοσίων λειτουργών και διαμορφωτών κοινής γνώμης με σκοπό να ενισχυθεί η παράμετρος εργασία και φροντίδα της υγείας των εργαζομένων.

    Περαιτέρω προτείνουμε την συμπερίληψη δράσεων στον άξονα 5 «Ολοκλήρωση & ενίσχυση του πανελλαδικού δικτύου των Κοινωνικών Συνεταιρισμών Περιορισμένης Ευθύνης (ΚοιΣΠΕ)» για την μεταλαμπάδευση της εμπειρίας και της τεχνογνωσίας των ΚοιΣΠΕ στο σύστημα Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, το οποίο εδώ και πολλά χρόνια παραπαίει από την ατολμία να εμπιστευθεί η πολιτεία αλλά και μέρος της κοινωνίας τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚοινΣΕπ). Αυτό αδικεί τις ΚοινΣΕπ Ένταξης οι οποίες καλούνται σε δύσκολες συνθήκες να βοηθήσουν άτομα από ευάλωτες και ευπαθείς ομάδες πληθυσμού να βγουν από το περιθώριο. Επιπρόσθετα, προτείνεται να ενταχθεί στο Σχέδιο μία σειρά κεντρικών δράσεων του Υπουργείου Υγείας για την ευαισθητοποίηση των στελεχών του Τομέα Υγείας, αλλά και των στελεχών των Υπουργείων και των ΟΤΑ για την ενίσχυση των ΚοιΣΠΕ και των ΚοινΣΕπ Ένταξης μέσω των ενημέρωσης επί των νομοθετημάτων που υπάρχουν και μπορούν να αξιοποιηθούν περαιτέρω.

    Σχετικά με τον άξονα 8 «Ενίσχυση της ένταξης ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας στην αγορά εργασίας και ανάπτυξη προγραμμάτων για την προστασία της ψυχικής υγείας των εργαζομένων» προτείνουμε να υπάρξει διακριτή πρόβλεψη για την ανάθεση στους ΚοιΣΠΕ, οι οποίοι έχουν τεράστια πλέον εμπειρία στην Υποστηριζόμενη Απασχόληση, προγραμμάτων, γραφείων και κέντρων ημέρας που θα αποσκοπούν αφενός στην περαιτέρω ανάπτυξη προγραμμάτων Υποστηριζόμενης Απασχόλησης, αφετέρου στην βελτίωση της ψυχικής υγείας των εργαζομένων.

    Σχετικά με τον άξονα 9 «Προστασία των δικαιωμάτων των ψυχικά ασθενών και καταπολέμηση του κοινωνικού στίγματος, με ταυτόχρονη ενδυνάμωση της φωνής των ψυχικά ασθενών και των οικογενειών τους», προτείνουμε την πρόβλεψη διακριτής παρέμβασης για την ενίσχυση των Συλλόγων Αυτοεκπροσώπησης των ατόμων που αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην ψυχική τους υγεία με σκοπό την δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου Συλλόγων. Περαιτέρω προτείνουμε την πρόβλεψη διακριτής παρέμβασης με συμπερίληψη δράσεων, προγραμμάτων και δομών για την ενίσχυση της συνηγορίας και αυτοεκπροσώπησης μέσω της ίδρυσης και λειτουργίας πανελλαδικού δικτύου Συλλόγων Οικογενειών και φροντιστών ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας, Ληπτών Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας που επίσης περιλαμβάνουν εθελοντές επαγγελματίες ψυχικής υγείας και ευαισθητοποιημένους πολίτες αλλά και φίλοι των Συλλόγων αυτών, μέσω της ενίσχυσης και υπό τον συντονισμό της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Οργανώσεων για την Ψυχική Υγεία (ΠΟΣΟΨΥ).

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:07 | Μπουρελάκη Γεωργία-Ελεάννα Παπαγεωργίου

    Η εικοσάχρονη και πλέον εμπειρία της λειτουργίας της ΜΨΥ – ΚΟΙΣΠΕ «Η ΕΙΚΟΝΑ» μας επιτρέπει να διατυπώσουμε σκέψεις και προτάσεις και να συμβάλλουμε στο γόνιμο διάλογο. ( Ο ΚΟΙΣΠΕ «Η ΕΙΚΟΝΑ» δραστηριοποιείται στον τομέα των ψηφιακών-τυπογραφικών εκτυπώσεων και αναπαραγωγή ιατρικών και λοιπών εντύπων και απεικονίσεων με προηγμένο τεχνολογικό εξοπλισμό-Η/Υ με έδρα το Γ.Ν.Α. «Γ.ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ». Υποστηρίζει τόσο για την ψυχοκοινωνική τους αποκατάσταση όσο και για την προώθηση αυτών στην αγορά εργασίας, μέλη Α΄ κατηγορίας είτε απασχολούμενους είτε όχι, ή προσερχόμενα από την κοινότητα-τομέα.)
    Θεωρούμε ότι ο κάθε ΚΟΙΣΠΕ που η λειτουργία του διέπεται από τις διατάξεις του άρθ. 12 του Ν.2716/99, έχει τη δική του ταυτότητα. Η ίδρυση κάθε ΚΟΙΣΠΕ, η επιδίωξη του να πορευτεί και να πετύχει τους στόχους του και να επιβιώσει στο οικονομικό περιβάλλον, είναι απόρροια της υλοποίησης εμπνεύσεων, οραμάτων, δουλειάς και επιμονής, ομάδας επαγγελματιών που πιστεύουν στην επανένταξη και στις ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα των ψυχικά ασθενών.
    Ο διττός ρόλος των ΚΟΙΣΠΕ ως ΜΨΥ και επιχειρηματική δραστηριότητα είναι αναπόσπαστος της ύπαρξης τους. Εάν δεν υποστηριχθούν οι απασχολούμενοι λήπτες δεν θα μπορέσουν να πετύχουν και οι επιχειρηματικές δράσεις. Γι’ αυτό θεωρούμε πως ως ΜΨΥ οι ΚΟΙΣΠΕ πρέπει να χρηματοδοτούνται. Με την αριθμ. Γ3α.β/Γ.Π.οικ. 83874/ΦΕΚ6004/31/12/2020 σχετικά με «όρους και προϋποθέσεις επιχορήγησης των ΚΟΙΣΠΕ..» η χρηματοδότηση σχετίζεται με την επιχειρηματική δραστηριότητα που αναπτύσσει ο κάθε ΚΟΙΣΠΕ και είναι ανάλογη των θέσεων και ωρών απασχόλησης των ληπτών. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι ΚΟΙΣΠΕ που δραστηριοποιούνται στην ελεύθερη αγορά με λιγότερες θέσεις εργασίας να μην ενισχύονται και να μην μπορούν να αναπτυχθούν ώστε να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας.
    Γι’ αυτό προτείνουμε να παρέχεται σταθερή και οριζόντια χρηματοδότηση προς όλους τους ΚΟΙΣΠΕ σε ετήσια βάση, ώστε από τα έσοδα της επιχειρηματικής δράσης να μην καλύπτονται και οι λειτουργικές δαπάνες της μονάδας. Η ενίσχυση των ΚΟΙΣΠΕ ως μονάδες θα συμβάλλει επίσης και στη σταθερή και διαρκή υποστήριξη κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Η υποστήριξη των ΚΟΙΣΠΕ μπορεί να είναι και εξειδικευμένη, σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες τους σχετικά με τη δραστηριότητα, το προφίλ των ληπτών και τις δεξιότητες.
    Προτείνεται κεντρική ρυθμιστική υπηρεσία διασύνδεσης των ΚΟΙΣΠΕ με φορείς ψυχικής υγείας ανά τομέα (ΥΠΕ). Στόχος επίσης να είναι η διευκόλυνση των παραπομπών των ληπτών.
    Επίσης προτείνεται αύξηση του αριθμού σύστασης των ΚΟΙΣΠΕ ανά τομέα. Κατά διαστήματα εκδηλώνεται ενδιαφέρον από ΨΥ για ίδρυση νέων ΚΟΙΣΠΕ στον ίδιο τομέα και εξ ορισμού αποκλείονται.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:53 | Χατζηελενης Αθ.

    ΚΑΛΗΜΕΡΑ !
    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

    Υπάρχει διάκριση μεταξύ των φυλων δυστυχώς ,είναι εμφανής κ τις περισσότερες φορες εναντίων των παιδιών

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:49 | Ευθυμιάτος Βαγγέλης

    Η γονεική αποξένωση είναι παιδική κακοποίηση.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:32 | Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.)

    Λαμβάνοντας υπόψη:
    • την παρ. 6 του Άρθρου 21 του Συντάγματος της χώρας, σύμφωνα με την οποία «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας», συνταγματικές επιταγές και απαιτήσεις της εθνικής μας νομοθεσίας, όπως:
    • τον ν.4074/2012 (ΦΕΚ 88 Α΄/11.04.2012), με τον οποίο η χώρα μας κύρωσε τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία μαζί με το προαιρετικό πρωτόκολλο που τη συνοδεύει, γεγονός που συνεπάγεται την εφαρμογή της σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο,
    • τον ν.4488/2017, ο οποίος αναφέρει στο άρθρο 68 «Νομοπαραγωγική διαδικασία, ανάλυση συνεπειών ρυθμίσεων και παραγωγή επίσημων στατιστικών για τα ΑμεΑ» τα εξής: «1. Κατά το στάδιο της νομοπαραγωγικής διαδικασίας τα αρμόδια όργανα συνεκτιμούν τα δικαιώματα των ΑμεΑ, όπως αυτά περιγράφονται στη Σύμβαση και κατά τη διάρκεια της κατάρτισης σχεδίων νόμου, συνεργάζονται με το Συντονιστικό Μηχανισμό του άρθρου 69 και με το Κεντρικό Σημείο Αναφοράς του άρθρου 70 και τελούν σε διαβούλευση με αναγνωρισμένες αντιπροσωπευτικές οργανώσεις του αναπηρικού κινήματος, με άτομα και με ομάδες ατόμων που έχουν εύλογο ενδιαφέρον για τα δικαιώματα των ΑμεΑ […]»

    Η Ε.Σ.Α.μεΑ. καταθέτει τα παρακάτω:

    Γενικές παρατηρήσεις στο Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία:
    1. Η εκπόνηση του Σχεδίου Δράσης για την Ψυχική Υγεία βασίζεται στην ιατρική προσέγγιση της αναπηρίας. Αυτό σημαίνει ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη δικαιωματική προσέγγιση της αναπηρίας για την εφαρμογή της οποίας η χώρα μας έχει δεσμευτεί ύστερα από την κύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες με το ν. 4074/2012. Ενδεικτικό αυτού είναι η ορολογία που χρησιμοποιείται όταν γίνεται αναφορά στα άτομα με ψυχική αναπηρία ή στην ψυχική αναπηρία εν γένει. Κάποια ενδεικτικά παραδείγματα είναι: α) η χρήση των όρων «άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας» ή «ψυχικά πάσχοντες» αντί του όρου «άτομα με ψυχοκοινωνική αναπηρία», και β) η χρήση του όρου «νοητική υστέρηση» αντί του όρου «ψυχική αναπηρία».
    2. Δεν γίνεται αναφορά στο πώς το εν λόγω Σχέδιο Δράσης συνεργεί με άλλα Σχέδια Δράσης, όπως για παράδειγμα με το Σχέδιο Δράσης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, στο οποίο περιλαμβάνεται δράση για τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου για την ακούσια νοσηλεία. Η μόνη αναφορά αφορά στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τη Δημόσια Υγεία και των Δράσεων Πρόληψης «Σπύρος Δοξιάδης» του Υπουργείου Υγείας.
    3. Δεν διασαφηνίζεται ο χρόνος υλοποίησης των προτεινόμενων δράσεων καθώς και τυχόν προτεραιοποίηση αυτών.
    4. Αν και σε κάθε κεφάλαιο υπάρχει υπο-ενότητα που αφορά στην κοστολόγηση των δράσεων που έχουν συμπεριληφθεί στο εν λόγω Σχέδιο Δράσης, παρά ταύτα απουσιάζει η σύνδεση αυτών (προτεινόμενων δράσεων) με συγκεκριμένες πηγές χρηματοδότησης.
    5. Δεν περιλαμβάνονται δείκτες για την παρακολούθηση και αξιολόγηση της εφαρμογής του εν λόγω Σχεδίου Δράσης.
    6. Δεν περιλαμβάνεται μηχανισμός παρακολούθησης και αξιολόγησης της υλοποίησης του Σχεδίου Δράσης.

    Σχόλια ανά κεφάλαιο:
    Στο Κεφάλαιο 1, στην προτεινόμενη δράση 4 (σελ. 58): «Ανάπτυξη εξειδικευμένων δομών για άτομα με σοβαρή ψυχική αναπηρία και σοβαρές οργανικές παθήσεις», χρειάζεται να επισημανθεί ότι ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη των δομών αυτών πρέπει να είναι σύμφωνος με τις διατάξεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, ειδικά αναφορικά, αφενός με τα δικαιώματα των ατόμων με ψυχική αναπηρία (βλ. Άρθρο 14: ‘Ελευθερία και ασφάλεια του Ατόμου’ και Άρθρο 25: Υγεία), αφετέρου με την προσβασιμότητα (βλ. Άρθρο 9: ‘Προσβασιμότητα’).

    Στο Κεφάλαιο 1, στην προτεινόμενη δράση 5 (σελ. 58): «Ανάπτυξη προγραμμάτων προαγωγής της Ψυχικής Υγείας με καινοτόμες πρακτικές (τηλεϋπηρεσίες ΨΥ), σε διασύνδεση με την ΠΦΥ και με επένδυση στην εκπαίδευση των Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας (ΕΨΥ)», πρέπει να ληφθεί υπόψη αφενός ότι όλες οι υπηρεσίες τηλεψυχιατρικής υγείας πρέπει να είναι πλήρως προσβάσιμες στα άτομα με αναπηρία, αφετέρου το φαινόμενο του ψηφιακού αναλφαβητισμού και το κατά πόσο όλοι οι πολίτες, όπως ηλικιωμένοι και άτομα με αναπηρία, θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτές.

    Στο Κεφάλαιο 4 (σελ. 65) υπάρχει το ακόλουθο σημείο: «Η τηλεφροντίδα με χρήση προγραμμάτων εικόνας (π.χ. Skype) είναι γενικώς μη διαθέσιμη σε άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας, καθώς πολλά από αυτά δεν έχουν φορητούς υπολογιστές, τάμπλετ ή έξυπνα κινητά και ούτε μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτά». Δεδομένου ότι στο εν λόγω Σχέδιο Δράσης δεν γίνεται αναφορά στην πηγή που τεκμηριώνει τον παραπάνω ισχυρισμό, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι αυτός είναι αυθαίρετος. Σε αντίθετη περίπτωση παρακαλούμε όπως προστεθεί η σχετική πηγή.

    Στο Κεφάλαιο 4 στην προτεινόμενη δράση 4 (σελ. 69): «Ανάπτυξη προγραμμάτων προαγωγής ΨΥ με καινοτόμες θεραπευτικές πρακτικές (τηλεψυχιατρική), με διασύνδεση με ΠΦΥ & εκπαίδευση επαγγελματιών υγείας», πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι: α) η ανάπτυξη των προγραμμάτων προαγωγής ΨΥ με καινοτόμες θεραπευτικές πρακτικές, όπως η τηλεψυχιατρική, θα είναι πλήρως προσβάσιμες στα άτομα με αναπηρία, και β) η εκπαίδευση πρέπει να αφορά όχι μόνο τους επαγγελματίες υγείας αλλά και τους λήπτες των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας για το πως θα κάνουν χρήση των υπηρεσιών αυτών (βλ. ψηφιακός αναλφαβητισμός).

    Στο Κεφάλαιο 5, στην προτεινόμενη δράση 3 (σελ. 80) «Ανάπτυξη ΜΨΑ: τεσσάρων (4) Στεγαστικών μονάδων, δύο (2) ΚΗ για παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες με ΔΠΤ, δύο (2) ΚΗ για προπαραβατικούς ανηλίκους», πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη των μονάδων αυτών πρέπει να είναι σύμφωνος με τις διατάξεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, ειδικά αναφορικά, αφενός με τα δικαιώματα των ατόμων με ψυχική αναπηρία (βλ. Άρθρο 14: ‘Ελευθερία και ασφάλεια του Ατόμου’ και Άρθρο 25: Υγεία), αφετέρου με την προσβασιμότητα (βλ. Άρθρο 9: ‘Προσβασιμότητα’).
    Στο Κεφάλαιο 5, στην προτεινόμενη δράση 4 (σελ. 80) «Ανάπτυξη κοινοτικών υπηρεσιών (ΚΗ γενικού τύπου & ΚΜ), εξειδικευμένων ΚΗ για παιδιά, εφήβους & νεαρούς ενήλικες (Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής, προπαραβατικών ανηλίκων, κακοποιημένων παιδιών, οικογενειών, παιδιών, εφήβων & νεαρών ενηλίκων με νεοπλασματικές ασθένειες) & ΜΨΑ», πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η ανάπτυξη των κοινοτικών υπηρεσιών θα είναι σύμφωνη με τις διατάξεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, ειδικά αναφορικά αφενός με τα δικαιώματα των ατόμων με ψυχική αναπηρία (βλ. Άρθρα 14: ‘Ελευθερία και ασφάλεια του Ατόμου’, 19: Ανεξάρτητη διαβίωση και ζωή στην κοινότητα και 25: Υγεία), αφετέρου με την προσβασιμότητα αυτών (βλ. Άρθρα 9: ‘Προσβασιμότητα’ και 21 «Πρόσβαση στη πληροφορία»).

    Στο Κεφάλαιο 5, στην υπο-ενότητα που αφορά στις διαταραχές αυτιστικού φάσματος (σελ. 86), πρέπει να επισημανθεί ότι α) τα ΚΔΑΠ δεν απευθύνονται μόνο σε νεαρά κυρίως άτομα παιδιά με ελαφράς μορφής κινητική αναπηρία, όπως αναφέρεται στο κείμενο, αλλά και σε παιδιά με αισθητηριακές αναπηρίες και β) ότι εκτός από τα ΚΔΑΠΑμεΑ και τα ΚΔΗΦ, όπως αναφέρεται στο κείμενο, και τα ΚΔΗΦ ΑμεΑ απευθύνονται σε άτομα με αναπηρία.

    Λαμβάνοντας υπόψη ότι στο Σχέδιο Δράσης υπάρχει πρόβλεψη για ίδρυση παρεμφερών υποστηρικτικών δομών με τις ήδη υφιστάμενες που υπάγονται στη Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας (από το Ψυχαργώς και μετά), πρέπει να διασφαλιστεί ότι κατά το σχεδιασμό και την ανάπτυξή τους θα ληφθούν υπόψη οι ήδη διαπιστωμένες αδυναμίες των υφιστάμενων, ώστε να αποφευχθεί η αναπαραγωγή αυτών.

    Ως προς τα Οικοτροφεία, το πλαίσιο προδιαγραφών τους χρήζει αναθεώρησης και εκσυγχρονισμού. Ειδικότερα, μέχρι και σήμερα, τα Οικοτροφεία που αποτελούν τις μοναδικές δομές διαβίωσης των ατόμων με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ), που εποπτεύονται και χρηματοδοτούνται από το Υπουργείο Υγείας, σχεδιάζονται για να φιλοξενούν 15 εφήβους/ενήλικες. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος αριθμός ωφελούμενων δε συνάδει καθόλου με τις γενικότερες κατευθύνσεις και υποχρεώσεις που απορρέουν προς τη χώρα μας ύστερα από τη κύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες και τη σύγχρονη προσέγγιση και πρακτική (βλ. Άρθρο 19: ‘Ανεξάρτητη Διαβίωση και Ζωή στην Κοινότητα’ της Σύμβασης). Συνεπώς, η πρόβλεψη ότι οι εν λόγω δομές θα φιλοξενούν 15 έφηβους/ενήλικες παραπέμπει σε ιδρυματική φροντίδα. Επιπρόσθετα, είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθούν ή/και να κατασκευαστούν κτιριακές εγκαταστάσεις οπουδήποτε εντός αστικού ιστού (υπηρεσίες στην κοινότητα) προκειμένου να στεγάσουν 15 άτομα σε αξιοπρεπείς συνθήκες, όπως και εξαιρετικά δύσκολο να συνυπάρξουν και να υποστηριχτούν κατάλληλα 15 άτομα με ΔΑΦ. Για το λόγο αυτό, προτείνουμε οι προδιαγραφές των δομών διαβίωσης του Υπουργείου Υγείας να ακολουθήσουν ή να βασιστούν στα πρότυπα των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (ΣΥΔ) του Υπουργείου Εργασίας.

    Στο Κεφάλαιο 6, στην προτεινόμενη δράση 5 (σελ. 100) «Δημιουργία Παρατηρητηρίου για τη διενέργεια μελετών, μακροχρόνια παρακολούθηση, καταγραφή και επεξεργασία δεδομένων που αφορούν στη συγκεκριμένη ομάδα ωφελούμενων», προτείνουμε τη συνεργασία του εν λόγω Παρατηρητήριου με το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας της ΕΣΑμεΑ.

    Στο Κεφάλαιο 8 (σελ. 119) στην πρόταση: «Ολοκλήρωση ανάπτυξης του Ψηφιακού Χάρτη Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας για την βελτίωση της προσβασιμότητας των πολιτών στις υπηρεσίες αυτές…», να αντικατασταθεί ο όρος «προσβασιμότητα» από τον όρο της πρόσβασης. Σύμφωνα με το περιεχόμενο της συγκεκριμένης πρότασης, αυτή αφορά σε κάτι πιο γενικό, δηλαδή στο δικαίωμα πρόσβασης όλων των πολιτών στις εν λόγω υπηρεσίες. Η έννοια της «προσβασιμότητας» δεν είναι τόσο γενική αλλά πιο στοχευμένη.

    Στο Κεφάλαιο 8 (σελ. 121) που αφορά στην «Ίδρυση Επιτροπών/Παρατηρητηρίων οι οποίες θα επιφορτιστούν με την παρακολούθηση, τη συλλογή πληροφοριών και την κατάρτιση προτάσεων δράσης για σημαντικά θέματα της Ψυχικής Υγείας, έχοντας συνεχή επίβλεψη στις εξελίξεις του χώρου τους…» προτείνουμε τη συνεργασία των εν λόγω Παρατηρητηρίων (αφού ιδρυθούν) με το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας της ΕΣΑμεΑ.

    Στο Κεφάλαιο 9, που εστιάζει στα ζητήματα που αφορούν στην «ακούσια νοσηλεία», παρατηρήσαμε ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στην προβλεπόμενη δράση που έχει συμπεριληφθεί στο Σχέδιο Δράσης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία. Πιο συγκεκριμένα, στον υπο-στόχο 13.4 του Στόχου 13 «Ποιοτική και Δημόσια Υγεία για όλους και του υπο-στόχου», προβλέπεται η ενίσχυση των ασφαλιστικών δικλείδων αναφορικά με την ακούσια νοσηλεία, μέσω της τροποποίησης του θεσμικού πλαισίου για την ακούσια νοσηλεία ατόμων με ψυχοκοινωνική αναπηρία και της βελτίωσης της παρακολούθησης του τρόπου εφαρμογής των μέτρων περιορισμού ατόμων με ψυχοκοινωνική αναπηρία. Ωστόσο, αν και η εν λόγω δράση έπρεπε να υλοποιηθεί εντός του 2021 από τη Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας του Υπουργείου Υγείας, δεν έχει υλοποιηθεί ακόμη.
    Επίσης θέλουμε να επισημάνουμε ότι η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες στις Τελικές Παρατηρήσεις και Συστάσεις της στην αρχική έκθεση της Ελλάδας (2015) σχετικά με την ακούσια νοσηλεία είχε επισημάνει το εξής:
    «22. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της για το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία στην ελευθερία και την ασφάλεια (βλέπε A/72/55, annex I), η Επιτροπή προτρέπει το συμβαλλόμενο Κράτος να καταργήσει όλους τους νόμους που επιτρέπουν την ακούσια στέρηση της ελευθερίας λόγω αναπηρίας, να τερματίσει τη χρήση αναγκαστικής θεραπείας και περιοριστικών και καταναγκαστικών μεθόδων, και να παρέχει αποτελεσματικά ένδικα μέσα για τα άτομα με αναπηρία που στερούνται την ελευθερία τους λόγω της αναπηρίας τους».

    Μάλιστα, για την εν λόγω Επιτροπή, η μεταρρύθμιση του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου που αφορά στην ακούσια στέρηση της ελευθερίας λόγω αναπηρίας αποτελεί προτεραιότητα (βλ. παράγραφο 50 των Τελικών Παρατηρήσεων της Επιτροπής).

    Παρόμοια σύσταση έχει κάνει και η Επιτροπή των ΗΕ κατά των Βασανιστηρίων.

    Στο Κεφάλαιο 9, στην προτεινόμενη δράση 1 «Εκσυγχρονισμός νομοθετικού πλαισίου με εισαγωγή δεικτών αποτελέσματος για τις ακούσιες νοσηλείες, καθώς και εκτέλεση αυτών με την συμμετοχή ΕΨΥ όλων των Κοινοτικών ΥΨΥ» (σελ. 133), δεν υπάρχει καμία σαφής αναφορά ως προς το χρονικό πλαίσιο, κατά το οποίο θα λάβει χώρα ο εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου που αφορά στην ακούσια νοσηλεία.

    Στο Κεφάλαιο 10, στην προτεινόμενη δράση 6 «Ανάπτυξη ψηφιακών εργαλείων και εκπαιδευτικού υλικού σχετικά με τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες κινδύνου και των επιπτώσεών τους στην υγεία των εργαζομένων και στη λειτουργία των οργανισμών/επιχειρήσεων» (σελ. 147), τα εργαλεία που θα αναπτυχθούν όπως και το εκπαιδευτικό υλικό πρέπει να είναι πλήρως προσβάσιμα στα άτομα με αναπηρία.

    Στο Κεφάλαιο 11, στην υπο-ενότητα που αφορά στο δικαίωμα στην ενημέρωση (σελ. 153) υπάρχει το ακόλουθο σημείο: «Σε κάθε περίπτωση εξέτασης ή νοσηλείας (εκούσιας ή ακούσιας) ο ψυχικά πάσχοντας έχει δικαίωμα στην ενημέρωση για την κατάσταση της υγείας του, η οποία πρέπει να γίνεται κατά τρόπο σαφή και κατανοητό από αυτόν. Επιπλέον, η χορήγηση γραπτών γνωματεύσεων και συμβουλών απορρέει άμεσα εκ του δικαιώματός του αυτού. Το δικαίωμα στην ενημέρωση συμπεριλαμβάνει, επίσης, την ενημέρωση του ασθενούς, καθώς και των συγγενών αυτού για τα δικαιώματά του.» Στην παράγραφο αυτή πρέπει να προστεθεί ότι τόσο η χορήγηση των γραπτών γνωματεύσεων όσο και η ενημέρωση των ασθενών για τα δικαιώματά τους πρέπει να είναι διαθέσιμη και σε εναλλακτικές μορφές επικοινωνίας (easy-to-read, Braille, κ.λπ.), σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης των ΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες.

    Στο Κεφάλαιο 11 στην υπο-ενότητα που αφορά στο δικαίωμα στη διεκδίκηση αξιώσεων (σελ. 153), γίνεται αναφορά μόνο στο άρθρο 5 του Συντάγματος: «ορίζεται ότι καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας» και όχι και στην παράγραφο 6, του Άρθρου 21 του Συντάγματος της Ελλάδας σύμφωνα με την οποία τα «Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Συνεπώς, προτείνουμε να προστεθεί και η παρ. 6 του Άρθρου 21 του Συντάγματος της Ελλάδας.

    Στην προτεινόμενη δράση 2 του Κεφαλαίου 11 (σελ. 161) «Θέσπιση, υλοποίηση και αξιολόγηση πρωτοκόλλων για σωματική καθήλωση & πρωτοκόλλων αξιολόγησης προστασίας δικαιωμάτων ΛΥΨΥ», η θέσπιση, υλοποίηση και αξιολόγηση των πρωτοκόλλων για σωματική καθήλωση και πρωτοκόλλων αξιολόγησης προστασίας δικαιωμάτων ΛΥΨΥ πρέπει να είναι σύμφωνες με τις διατάξεις του άρθρου 15 «Απαλλαγή από βασανιστήρια ή σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία» της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες.

    Στην προτεινόμενη δράση 7 του Κεφαλαίου 11 (σελ. 161) «Δημιουργία επικοινωνιακής καμπάνιας με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του ευρύτερου πληθυσμού σχετικά με την πρόληψη των αυτοκτονιών & την κατάθλιψη», πρέπει η επικοινωνιακή καμπάνια να είναι πλήρως προσβάσιμη στα άτομα με αναπηρία όπως και διαθέσιμη σε εναλλακτικές μορφές επικοινωνίας.

    Στη σελ. 162 του Κεφαλαίου 11, στη δράση «Αναθεώρηση του ν. 2071/1992 περί ψυχικής υγείας ώστε να επικαιροποιηθεί με τα σύμφωνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις λοιπές εξελίξεις των τελευταίων 30 ετών», η αναθεώρηση αυτού θα είναι σύμφωνη με τα άρθρα 14 «Ελευθερία και ασφάλεια του ατόμου» και 15 «Απαλλαγή από βασανιστήρια ή σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία» της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες.

    Στο Κεφάλαιο 11 (σελ. 162-163), που γίνεται αναφορά στα παρακάτω προγράμματα α) «Ανάπτυξη ψηφιακών υπηρεσιών για προάσπιση δικαιωμάτων ΛΥΨΥ με παροχή εξ αποστάσεως συνηγορίας» και β) «Ανάπτυξη ιστοσελίδας για τα δικαιώματα των ΛΥΨΥ και η παροχή εξ αποστάσεως συνηγορίας από μια ομάδα εξειδικευμένων στελεχών με την παράλληλη ανάπτυξη εξ αποστάσεως εκπαιδευτικών δράσεων σύγχρονων δια ζώσης και ασύγχρονων με σχετικά εκπαιδευτικά πακέτα», είναι απαραίτητο τόσο οι ψηφιακές υπηρεσίες όσο και η ιστοσελίδα που θα αναπτυχθούν να είναι πλήρως προσβάσιμες στα άτομα με αναπηρία.

    Στο Κεφάλαιο 12, στην προτεινόμενη δράση 1: «Εκπόνηση οδηγών παρέμβασης σε κρίσεις με δράσεις αντιμετώπισης των ψυχοκοινωνικών επιπτώσεων υγειονομικών κρίσεων, μεγάλων ατυχημάτων και φυσικών καταστροφών με την αντίστοιχη διαμόρφωση υλικού εξ αποστάσεως εκπαίδευσης» (σελ. 169), είναι απαραίτητο τόσο οι οδηγοί όσο και το εκπαιδευτικό υλικό της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης να είναι πλήρως προσβάσιμα στα άτομα με αναπηρία.

    Στο Κεφάλαιο 12, στην προτεινόμενη δράση 5: «Περαιτέρω ανάπτυξη ψηφιακών ΥΨΥ με σκοπό τη μεγαλύτερη κάλυψη αναγκών ΨΥ του πληθυσμού», πρέπει οι ψηφιακές Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας (ΥΨΥ) να είναι πλήρως προσβάσιμες στα άτομα με αναπηρία.

    Τέλος, ως προς τους φορείς που συμμετείχαν ή πρόκειται να συμμετάσχουν στη σχετική διαβούλευση για την υλοποίηση του Σχεδίου Δράσης, αν και υπάρχουν εκπρόσωποι των φορέων-μελών της Ε.Σ.Α.μεΑ. για την ψυχική υγεία από το χώρο των οικογενειών, δεν υπάρχει εκπροσώπηση από την ίδια την Ε.Σ.Α.μεΑ. ως την αντιπροσωπευτικότερη οργάνωση των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους στη χώρα και αναγνωρισμένο Κοινωνικό Εταίρο της ελληνικής Πολιτείας σε ζητήματα αναπηρίας, καθώς και την Π.Ο.Σ.Γ.Κ.Α.μεΑ. η οποία εκπροσωπεί θεσμικά όλα τα ανήλικα παιδιά με διαταραχές αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) και όλους τους ενήλικες με διαταραχές αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) που στερούνται Δικαιοπρακτικής Ικανότητας.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:00 | Αντρέας

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:44 | Δημητρης Μπ.

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:25 | Nikos Stergiou

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση .

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:35 | Παρασκευόπουλος Ηλίας

    Σχετικά με την αναφορά στη σελίδα 66 του «Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2021-2030» όπου η “οι ερωτώμενοι εμπλεκόμενοι φορείς” αναφέρουν ότι «αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ζήτηση για τηλεφροντίδα και ψηφιακές θεραπείες».

    Υποθέτω ότι αναφέρονται στις ανάγκες των εργαζομένων στην ψυχική υγεία και όχι στους εξυπηρετούμενους. Ως ψυχοθεραπευτής, Κοινωνικός λειτουργός με εξειδίκευση στα διαδικτυακά εργαλεία και μετεκπαίδευση στην συμβουλευτική μέσω διαδικτύου, θα ήθελα να διαφωνήσω και να τονίσω 2 θέματα που πιστεύω ότι είναι σημαντικά, συμφωνώντας με το κείμενο στην ίδια σελίδα όπου αναφέρει ότι « υπάρχει μεγάλη ανάγκη για προωθητικές εκστρατείες ώστε να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση και το ενδιαφέρον για την ψυχική φροντίδα υγείας.».
    Αυτή η εκστρατεία και ευαισθητοποίηση είναι σημαντική να γίνει καταρχάς προς τους συναδέλφους (όχι προς τους εξυπηρετούμενους!) ώστε να αποδεχτούν τα ψηφιακά εργαλεία ως πρόσθετη, συμπληρωματική βοήθεια για την εξυπηρέτηση των πολιτών και όχι ως μια «απειλή» που θα αντικαταστήσει τις δια ζώσης συναντήσεις. Επίσης χρειάζεται το προσωπικό στις διάφορες μονάδες ψυχικής υγείας μια εξειδικευμένη εκπαίδευση στην ασύγχρονη συμβουλευτική που βασίζεται σε γραπτό λόγο και να χρησιμοποιηθεί ειδικό λογισμικό και όχι τα δωρεάν διαδικτυακά προγράμματα επικοινωνίας ή τα email που δεν εξασφαλίζουν το GDPR. Παράλληλα είναι απαραίτητο να μπούνε όρια και κανόνες στη διαδικτυακή συμβουλευτική και θεραπεία (ως επέκταση του κώδικα δεοντολογίας κλπ) . Ήδη στον ιδιωτικό τομέα της συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας αξιοποιούνται δωρεάν εργαλεία που προσφέρονται για την απλή καθημερινή επικοινωνία όπως το viber, το skype, τα email ή ακόμα και τα μέσα κοινωνικών δικτύων όπου δεν υπάρχει καμία ασφάλεια και εγγύηση για την τήρηση του απόρρητου και την διασφάλιση των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Μέχρι στιγμής αυτό δεν είναι απαγορεύεται στην Ελλάδα και ο Έλληνας εξυπηρετούμενος στην ψυχική υγεία βρίσκεται εκτεθειμένος. Οι περισσότεροι συνάδελφοι αγνοούν τους κινδύνους και την έκθεση που υπάρχει με τα δωρεάν διαδικτυακά εργαλεία.

    Η συμβουλευτική μέσω διαδικτύου στην ψυχική υγεία είναι αναγκαίο να οριοθετηθεί και να πλαισιωθεί με τον ίδιο επαγγελματισμό που απαιτείται και έχει κατακτηθεί στον «αναλογικό» κόσμο για τη μέγιστη προστασία των εξυπηρετούμενων.
    Αυτονόητες έννοιες στη Συμβουλευτική, όπως είναι η προστασία των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, η τήρηση του απορρήτου, η προσβασιμότητα μιας ψηφιακής υπηρεσίας για τους εξυπηρετούμενους χρειάζεται να τεθούν στο τραπέζι εκ νέου και να συζητηθούν στο πλαίσιο της νέας «κανονικότητας». Η διαδικτυακή συμβουλευτική χρειάζεται να ληφθεί σοβαρά υπόψη.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:18 | ΣΙΠΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

    Οι ενεργοί μπαμπάδες για τα δικαιώματα του παιδιού ΑΜΚΕ χαιρετίζουν την απόφαση της κυβέρνησης για την ψυχοκοινωνική υποστήριξη του γενικού πληθυσμού.

    Μέχρι τώρα έχουμε διαπιστώσει ότι η στήριξη και οι δομές που έχουν δημιουργηθεί απευθύνονται μόνο σε γυναίκες και κυρίως σε μητέρες αγνοώντας τελείως τους άντρες, λες και δεν υπάρχουν.
    Άντρες, πατεράδες, που αν τυχόν χωρίσουν βιώνουν την γονική αποξένωση από τα παιδιά τους, βιώνουν τις ψευδείς κατηγορίες με τελικό στόχο να αποξενωθούν από τα παιδιά τους, βιώνουν την ψυχολογική βία και πολλές φορές ακόμα και την σωματική βία οδηγούμενοι σε ψυχολογική κατάρρευση όπου σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγουν ακόμα και στην αυτοκτονία.

    Αυτό σημαίνει ότι χρήζουν βοήθειας και ευελπιστούμε ότι αυτή την φορά δεν θα υπάρξουν διακρίσεις λόγω φύλου. Η ΒΊΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΦΥΛΛΟ
    Όπως έγραψε και η κα Υφυπουργός «μηδενική ανοχή στο στίγμα και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς»

    Οι γονείς είναι οι θεμέλιοι λίθοι των παιδιών, όταν ο ένας λείπει από την ζωή του το παιδί μένει ανάπηρο ψυχικά.
    Αν δεν θέλουμε ψυχολογικά ανάπηρους ανθρώπους στο μέλλον τότε πρέπει να συμπεριληφθεί η γονική αποξένωση ως μία από τις μορφές ενδοοικογενειακής βίας.-

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 12:18 | Βαιος

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 11:52 | ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΜΚΕ

    Οι ενεργοί μπαμπάδες για τα δικαιώματα του παιδιού ΑΜΚΕ χαιρετίζουν την απόφαση της κυβέρνησης για την ψυχοκοινωνική υποστήριξη του γενικού πληθυσμού.

    Μέχρι τώρα έχουμε διαπιστώσει ότι η στήριξη και οι δομές που έχουν δημιουργηθεί απευθύνονται μόνο σε γυναίκες και κυρίως σε μητέρες αγνοώντας τελείως τους άντρες, λες και δεν υπάρχουν.
    Άντρες, πατεράδες, που αν τυχόν χωρίσουν βιώνουν την γονική αποξένωση από τα παιδιά τους, βιώνουν τις ψευδείς κατηγορίες με τελικό στόχο να αποξενωθούν από τα παιδιά τους, βιώνουν την ψυχολογική βία και πολλές φορές ακόμα και την σωματική βία οδηγούμενοι σε ψυχολογική κατάρρευση όπου σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγουν ακόμα και στην αυτοκτονία.

    Αυτό σημαίνει ότι χρήζουν βοήθειας και ευελπιστούμε ότι αυτή την φορά δεν θα υπάρξουν διακρίσεις λόγω φύλου. Η ΒΊΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΦΥΛΛΟ
    Όπως έγραψε και η κα Υφυπουργός «μηδενική ανοχή στο στίγμα και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς»

    Οι γονείς είναι οι θεμέλιοι λίθοι των παιδιών, όταν ο ένας λείπει από την ζωή του το παιδί μένει ανάπηρο ψυχικά.
    Αν δεν θέλουμε ψυχολογικά ανάπηρους ανθρώπους στο μέλλον τότε πρέπει να συμπεριληφθεί η γονική αποξένωση ως μία από τις μορφές ενδοοικογενειακής βίας.-

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 11:39 | Σαραντακης Θοδωρής

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 11:00 | Ανδρέας Γαλιατσάτος

    Θα ήθελα να αναφερθώ στο πρόβλημα της γονεικής αποξένωσης ως απόρροια της βίαιης απομάκρυνσης του παιδιού από τον ένα γονέα μετά από δικαστική απόφαση αποκλειστικής επιμέλειας.
    Οταν η πλειονότητα των δικαστικών αποφάσεων αναγκάζουν το παιδί να έρχεται σε επαφή με τον ένα γονέα μόνο για μερικες ώρες μέσα στο μήνα, το παιδί σταδιακά προγραμματίζεται να μην νιώθει αγάπη από τον γονέα αυτόν. Πολύ γρήγορα ξεκινούν τα συμπτώματα του συνδρόμου αποξενωσης και δυστυχώς το παιδί καταλήγει να νιώθει αρνητικά συναισθήματα για τον αποξενωμένο γονέα.
    Κυριολεκτικά, οι αποξενωμένοι γονείς βλέπουμε ένα παιδάκι να χάνει την ψυχή του, να μην είναι πλέον παιδί. Οι συνέπειες ειναι ιδιαίτερα σοβαρές και για εμάς τους γονείς. Οι περισσότεροι αποξενωμένοι γονείς βρίσκονται σε μόνιμο πένθος. Πενθούμε παιδιά που είναι εν ζωή. Ο πόνος είναι μόνιμος και εχει αντίκτυπο στην κοινωνική και οικονομική μας ύπαρξη και παλεύουμε να βρουμε νόημα στην καθε μέρα μας.
    Υπάρχουν στοιχεία που καταδεικνύουν την σοβαρότητα του προβλήματος, το οποίο λαμβάνει πλέον διαστάσεις κοινωνικής μάστιγας και έχει αρνητικές συνέπειες τόσο στα παιδιά όσο και στους γονείς.
    Κύρια αιτία του προβλήματος είναι ο τρόπος που βλέπει το δικαστήριο το θέμα επιμέλεια. Οσο υπάρχει αποκλειστική επιμέλεια του παιδιού, θα υπάρχει και αποκλεισμός του από την αγάπη του ενός γονέα. Γιατί δεν θέλει η πολιτεία να σταματήσει την εξάπλωση του προβλήματος; Θέλουμε να δημιουργούμε σακατεμένες ψυχές; Εχει πραγματικά συμφέρον το παιδί να χάνει την ψυχή του λόγω της αποξένωσής του από τον ένα γονέα;
    Eίναι έγκλημα η γονεική αποξένωση και πρέπει η πολιτεία να προστατεύσει όλα τα παιδιά.
    Παραθέτω βιβλιογραφία για την γονεική αποξένωση
    Baker, A. J. L. (2005). The long-term effects of parental alienation: A qualitative research study. The American Journal of Family Therapy, 33, 289–302. http://dx.doi.org/10.1080/01926180590962129

    Baker, A. J. L. (2006a). Patterns of parental alienation syndrome: A qualitative study of adults who were alienated from a parent as a child. The American Journal of Family Therapy, 34, 63–78. http://dx.doi.org/ 10.1080/01926180500301444

    Baker, A. J. L. (2006b). The power of stories/stories about power: Why therapists and clients should read stories about the parental alienation syndrome. The American Journal of Family Therapy, 34, 191–203. http://dx.doi.org/10.1080/01926180600550486

    Baker, A. L. (2007). Adult children of parental alienation syndrome: Breaking the ties that bind. New York, NY: Norton & Co.

    Baker, A. J. L., & Chambers, J. (2011). Adult recall of childhood exposure to parental conflict: Unpacking the black box of parental alienation. Journal of Divorce & Remarriage, 52, 55–76. http://dx.doi.org/10.1080/ 10502556.2011.534396

    Baker, A. J. L., & Darnall, D. (2006). Behaviors and strategies of parental alienation: A survey of parental experiences. Journal of Divorce & Remarriage, 45, 97–124. http://dx.doi.org/10.1300/J087v45n01_06

    Baker, A. J. L., & Eichler, A. (2016). The linkage between parental alienation behaviors and child alienation. Journal of Divorce & Remarriage, 57, 475–484. http://dx.doi.org/10.1080/10502556.2016.1220285

    Bernet, W., Wamboldt, M. Z., & Narrow, W. E. (2016). Child affected by parental relationship distress. Child & Adolescent Psychiatry, 55, 571– 579. http://dx.doi.org/10.1016/j.jaac.2016.04.018

    Blush, G. L., & Ross, K. L. (1987). Sexual allegations in divorce: The SAID syndrome. Conciliation Courts Review, 25(1).

    Brazilian Law No. 21 318. (2010). Law in Portuguese. Retrieved from http://www.planalto.gov.br/ccivil_03/_Ato2007-2010/2010/Lei/L12318.htm.

    Braver L. S.,Lamb. E. M. (2018). Shared Parenting After Parental Separation: The Views of 12 Experts Journal of Divorce & Remarriage, 59, 372-387
    Dunn J, O’Connor TG, Cheng H. (2005). Children’s responses to conflict between their different parents: mothers, stepfathers, non-resident fathers, and non-resident stepmothers. J Clin Child Adolesc Psychol , 34 (2): 223-234

    Erel, D.(2019).Severe Parental Alienation: A Mental Health Emergency https://www.psychologytoday.com/intl/blog/resolution-not-conflict/201910/severe-parental-alienation-mental-health-emergency

    Gardner, R.A. (1987a).The Parental Alienation Syndrome and the Differentiation Between Fabricated and Genuine Child Sex Abuse. Cresskill, NJ:Creative Therapeutics, Inc

    Gardner, R.A. (1992a). The Parental Alienation Syndrome: A Guide for Mental Health and Legal Professionals. Cresskill, NJ:Creative Therapeutics, Inc.

    Gardner, R.A. (1998). The Parental Alienation Syndrome, Second Edition. Cresskill, New Jersey:Creative Therapeutics, Inc

    Gónter M, du Bois R, Eichner E, Rφcker D, Boos R, Klosinski G, Deberding E. (2000) Allegations of sexual abuse in child custody disputes. Med Law, , 19: 4

    Harman, J. J., Kruk, E., Hines, A.D. (2018). Parental Alienating Behaviors: An Unacknowledged Form of Family Violence. Psychological Bulletin 144 (12), 1275–1299 http://dx.doi.org/10.1037/bul0000175

    Harman, J. J., & Biringen, Z. (2016). Parents acting badly: How institutions and societies promote the alienation of children from their loving families. Fort Collins: Colorado Parental Alienation Project, LLC.

    Harman, J. J., & Biringen, Z. (2018). [Transcripts from interviews with parents targeted by parental alienating behaviors]. Unpublished raw data.

    Harman, J. J., Biringen, Z., Ratajack, E. M., Outland, P. L., & Kraus, A. (2016a). Parents behaving badly: Gender biases in the perception of parental alienating behaviors. Journal of Family Psychology, 30, 866– 874. http://dx.doi.org/10.1037/fam0000232

    Harman, J. J., Leder-Elder, S., & Biringen, Z. (2016b). Prevalence of parental alienation drawn from a representative poll. Children and Youth Services Review, 66, 62–66. http://dx.doi.org/10.1016/j.childyouth.2016

    Heitler, S. (2019). Severe Parental Alienation: A Mental Health Emergency https://www.psychologytoday.com/intl/blog/resolution-not-conflict/201910/severe-parental-alienation-mental-health-emergency
    Johnston, J. R., Walters, M. G., & Olesen, N. W. (2005). The psychological functioning of alienated children in custody disputing families: An exploratory study. The American Journal of Forensic Psychology, 23, 39–64

    Καλαϊτζάκης, Ε. (2020). Συμπεριφορές Γονικής Αποξενωσης. Σύγχρονη Κοινωνία Εκπαίδευση και Ψυχική Υγεία” Πανεπιστήμιο Αιγαίου, 3-5 Ιουλίου 2020 (σελ 48 στο πρόγραμμα του συνεδρίου)

    Κολαϊτης, Γ. (2009). Συγκρουσιακά διαζύγια: τα παιδιά του Αρμαγεδώνα. Εγκέφαλος 2009, 46(4), 159-163.

    Lorandos, D., Bernet, W., & Sauber, R. S. (Eds.). (2013). Parental alienation: The handbook for mental health and legal professionals. Springfield, IL: Charles C. Thomas, Ltd

    Lorandos, D. (2013). Parental alienation and North American law. In D. Lorandos, W. Bernet, & S. R. Sauber (Eds.), Parental alienation: The handbook for mental health and legal professionals (pp. 348–424). Springfield, IL: Charles C. Thomas, Ltd

    McAdams, D. P. (1988). Personal needs and personal relationships. In S. Duck, D. F. Hay, S. E. Hobfoll, W. Ickes, & B. M. Montgomery (Eds.), Handbook of personal relationships: Theory, research and interventions (p. 7–22). John Wiley & Sons

    Meadow R. (1995). What is and what is not “Munchausen syndrome by proxy”? Arch Diseas Childhood, 72, 534-538

    Roseby V, Johnston JR. (1998).Children of Armageddon. Common developmental threats in high conflict divorcing families. Child Adolesc Psychiatr Clin N Am, , 7 (2), 295-309

    Saini, M., Johnston, J. R., Fidler, B. J., & Bala, N. (2016). Empirical studies of alienation. In L. M. Drozd, M. Saini, & N. Olesen (Eds.), Parenting plan evaluations: Applied research for the family court (2nd ed., pp. 374–430). New York, NY: Oxford University Press. http://dx .doi.org/10.1093/med:psych/9780199396580.003.0013

    Summers CC, Summers DM. (2006). Parentectomy in the crossfire. Am J Fam Ther, 34 (3), 243-261, http://www.deltabravo.net/custody/falseacc2.php

    Templar, K., Matthewson, M., Haines, J., & Cox, G. (2017). Recommendations for best practice in response to parental alienation: Findings from a systematic review. Journal of Family Therapy, 39, 103–122. http://dx .doi.org/10.1111/1467-6427.12137

    Turkat, I. (2002), Parental Alienation Syndrome: A Review of Critical Issues J. Am. Acad. Matrimonial Law. 131, (2002-2003)

    Warshak, R. (2002). Divorce poison: How to protect your family from bad-mouthing and brainwashing. New York, NY: Morrow.

    Warshak, R. A. (2010). Family bridges: Using insights from social science to reconnect parents and alienated children. Family Court Review, 48, 48–80. http://dx.doi.org/10.1111/j.1744-1617.2009.01288.x

    Warshak, R. A. (2013). Severe cases of parental alienation. In D. Lorandos, W. Bernet, & S. R. Sauber (Eds.), Parental alienation: The handbook for mental health and legal professionals (pp. 125–162). Springfield, IL: Charles C. Thomas, Ltd.

    Warshak, R. (2015a). Parental alienation: Overview, management, intervention and practice tips. Journal of the American Academy of Matrimonial Lawyers, 28, 181–248

    White, K. L. (1990). Determinants of Divorce: A Review of Research in the Eighties Journal of Marriage and Family pp. 904-912
    Harman, J. J., Kruk, E., Hines D.A. (2018) Parental alienating behaviors: An
    unacknowledged form of family violence. Psychological Bulletin 144 (12): 1275-1299
    Μια επισκόπηση της επιστημονικής βιβλιογραφίας σχετικά με τη γονική αποξένωση
    Lohse, J. (2020) “Parental alienation”
    Πρόσφατη έρευνα σχετική με τη γονική αποξένωση στη Δανία
    James, J. (2020) “The UK parental alienation study”

    Πρόσφατη έρευνα σχετική με τη γονική αποξένωση στo Ηνωμένο Βασίλειο
    Bantekas, I. (2016) Discrimination against fathers in greek child custody proceedings:
    failing the child’s best interests. The International Journal of Children’s Rights 24:
    330-357
    Ίσως η μοναδική συστηματική ανάλυση της απόδοσης της επιμέλειας τέκνων από τα
    ελληνικά δικαστήρια από την οπτική των δύο φύλων

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 11:33 | Ε.Π.Α.Ψ.Υ.

    Στο Σχέδιο θίγονται σοβαρά ζητήματα σχετικά με το σύστημα υπηρεσιών ψυχικής υγείας της χώρας και γίνεται σχεδιασμός προς μία γενικά σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, παρατηρούνται ελλείψεις και αναγνωρίζονται ζητήματα που χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση και αξιολόγηση για να μπορέσουν να αναχθούν και παγιωθούν σε καλές πρακτικές.

    1. Σχετικά με τη δευτεροβάθμια κοινοτική φροντίδα ψυχικής υγείας
    Στο Σχέδιο δεν υπάρχει πρόβλεψη επάρκειας κοινοτικών δομών (κυρίως ΚΨΥ και ΚΜΨΥ). Παρατείνεται έτσι το ίδιο πρόβλημα ανισομέρειας και τελικά προβληματικής προοπτικής για την ανάπτυξη συστήματος κοινοτικής ψυχιατρικής που υπάρχει καθόλη τη διάρκεια της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στη χώρα. Υπάρχουν όμως σημαντικές ελλείψεις στη δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας να καλυφθούν.
    Η ύπαρξη επαρκούς δευτεροβάθμιας κοινοτικής φροντίδας ψυχικής υγείας οδηγεί σε:
    • Αύξηση της ικανοποίησης των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, της ποιότητας ζωής και των ικανοποιημένων αναγκών (Thornicroft & Tansella, 2003)
    • Βελτίωση της τήρησης της θεραπείας (Conway, 1994; Killaspy, 2007).
    • Έγκαιρο εντοπισμό και θεραπεία υποτροπών (Conway, 1994; Killaspy, 2007).
    • Βελτίωση του συνεχούς της φροντίδας (Sytema et al., 1997).
    Υπάρχει ανάγκη για ένα μοντέλο κοινοτικών υπηρεσιών το οποίο θα:
    • Παρέχει θεραπεία και φροντίδα σε άτομα με σοβαρές ψυχικές νόσους
    • Παρέχει ή συντονίζει παρεμβάσεις ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης
    • Υποστηρίζει τους λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και τις οικογένειές τους
    • Συντονίζει των μηχανισμό παραπομπών με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας
    • Εκπαιδεύει και επιβλέπει τους επαγγελματίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας
    • Συντονίζει ενδονοσοκομειακές δραστηριότητες, παρεχόμενες από επίσημες ψυχιατρικές υπηρεσίες ή από ομάδες σε γενικά νοσοκομεία (Saraceno, 2022)
    Προτείνουμε γι’ αυτό:
    Την εφαρμογή πιλοτικού σχεδιασμού ενός τέτοιου μοντέλου σε 3-4 ψυχιατρικούς τομείς της χώρας (αστικού, νησιωτικού, ορεινού τύπου), παρακολούθηση, αξιολόγηση και διάχυση των αποτελεσμάτων ως καλές πρακτικές.
    Πιλοτική λειτουργία ενός 24ωρου ΚΨΥ στην περιφέρεια το οποίο θα προσφέρει και κλίνες για βραχεία παραμονή.
    Επιπλέον, θεωρούμε απαραίτητη την εκπαίδευση επαγγελματιών ψυχικής υγείας σε βραχείες ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις σε συνεργασία με επιστημονικές εταιρείες των βασικών θεωρητικό-κλινικών ρευμάτων.
    2. Σχετικά με την τομεοποίηση και το «θεραπευτικό συνεχές»
    Η ουσιαστική τομεοποίηση παραμένει απώτερος στόχος, εφόσον δεν διασφαλίζεται η επάρκεια υπηρεσιών. Παράλληλα, ο στόχος του «θεραπευτικού συνεχούς» μένει στο κενό και εναποτίθεται σε έναν Ηλεκτρονικό φάκελο και μόνο. Ωστόσο, το «θεραπευτικό συνεχές» δεν είναι μόνο ζήτημα παρακολούθησης του ιστορικού, αλλά «υιοθέτησης» του ασθενούς στο πλαίσιο ενός τομέα και από υπηρεσίες με case management, που θα έχουν τη δέσμευση για το συνεχές της φροντίδας του.
    3. Σχετικά με την ολοκλήρωση της αποασυλοποίησης και την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση
    Δεν υπάρχει μακροπρόθεσμη προοπτική για την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση.
    Θα περιορίζεται μόνο σε Ξενώνες και Οικοτροφεία; Ποια πρόβλεψη υπάρχει για να αντιμετωπίσουμε το «νέο-ιδρυματισμό»; Υπάρχει πλέον ο κίνδυνος δημιουργίας οικοτροφείων ασυλικού χαρακτήρα όπου θα διαμένουν άτομα για όλη τους τη ζωή.
    Πρέπει να δοθεί έμφαση σε δομές για διαφορετικά επίπεδα αναγκών: α) προστατευόμενα διαμερίσματα, β) τμήματα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης- τα νοσηλευτικά, γ) πολιτική στέγασης σε συνδυασμό με ανοικτή αποκατάσταση (από Κέντρα Ημέρας)
    Ο στόχος του Recovery (Ανάκαμψη) αναφέρεται στο Σχέδιο με τρόπο ώστε να παραπέμπεται στο απώτερο μέλλον χωρίς να εισάγεται στην πρακτική των υπηρεσιών.
    4. Σχετικά με το σχεδιασμό με βάση της ανάγκες
    Η Ταχεία Αξιολόγηση δεν παρέχει ασφαλή ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα άρα δεν έχει γίνει η επιβεβλημένη εκτίμηση αναγκών του πληθυσμού προκειμένου να σχεδιαστούν αντίστοιχες δράσεις. Πώς θα καλυφθεί το κενό σχεδιασμού με βάση τις ανάγκες αφού δεν λαμβάνεται καμία πρόβλεψη για την άμεση αντιμετώπισης της έλλειψης στοιχείων;
    5. Σχετικά με τη διασφάλιση ποιότητας και την Κλινική Διακυβέρνηση
    Το σχέδιο για θεσμοθέτηση Κλινικής Διακυβέρνησης είναι θολό και κρατικο-κεντρικό.
    Για την πιστοποίηση ποιότητας μέσω Κλινικής Διακυβέρνησης απαιτείται ένα σύστημα εκπαίδευσης – καθοδήγησης – υποστήριξης. Το ίδιο και για την πιστοποίηση της συνεχιζόμενης κατάρτισης. Πρώτα υποστηρίζεις – εκπαιδεύεις και μετά ελέγχεις – αξιολογείς. Για αυτά χρειάζεται ένας ανεξάρτητος από το κράτος επιστημονικός φορέας.
    Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται από ανεξάρτητες αρχές (Επιτροπές/Παρατηρητήρια).
    Δεν είναι σαφές ποιος και πώς θα καθορίσει τα Εθνικά Πρότυπα Ποιότητας και Ασφάλειας των ψυχικά ασθενών και των εργαζομένων στην ψυχική υγεία.
    6. Σχετικά με τις ακούσιες νοσηλείες
    Δεν δίνεται ουσιαστική λύση για τη μείωση των ακούσιων νοσηλειών. Η λύση πρέπει να είναι πολυεπίπεδη και να περιλαμβάνει:
    • την αύξηση κλινών σε ψυχιατρικές κλινικές ΓΝ
    • την επάρκεια κοινοτικών δομών
    • την παροχή case management και παρέμβασης στην κρίση από κοινοτικές δομές.
    Το μόνο σχετικό μέτρο του Σχεδίου είναι ΚΜ αστικού τύπου για follow up και παρέμβαση στην κρίση.

    7. Σχετικά με τη διασφάλιση των δικαιωμάτων
    Πώς θα εξασφαλιστούν οι αξιοπρεπείς συνθήκες και τα δικαιώματα στη διαδικασία ακούσιας νοσηλείας; Τα σχετικά μέτρα (πρόγραμμα ψυχικής μέριμνας στα Πρωτοδικεία και φορείς του Ν. 2716/1999 υπό την εποπτεία διαχειριστικού κέντρου του ΕΚΑΒ) είναι ανεπαρκή. Είναι αμφίβολο αν θα λειτουργήσει οτιδήποτε από αυτά για τα δικαιώματα των ασθενών κατά την ακούσια νοσηλεία. Επιπλέον, είναι ασαφές το πώς θα συμμετέχουν τα ΝΠΙΔ στη διαδικασία της ακούσιας νοσηλεία.
    Προτείνουμε σχετικά:
    • Εξειδικευμένο και υπεύθυνο προσωπικό σε κάθε υπηρεσία που διεκπεραιώνει όλη τη διαδικασία μεταφοράς του ασθενούς (παράλληλα με εξειδικευμένο ΕΚΑΒ και εκπαιδευμένη Αστυνομία)
    • Εξειδικευμένο και υπεύθυνο προσωπικό για την τήρηση των κανόνων της νοσηλείας. Χρειάζονται είτε ειδικές υπηρεσίες είτε σώμα ειδικών επαγγελματιών ανά τομέα. Με ευθύνη για το συντονισμό και τη διεκπεραίωση όλης της διαδικασίας.
    Πρέπει να αναθεωρηθεί ο Νόμος επίσης στα εξής:
    • Ειδική διαδικασία και ειδικά δικαστικά σώματα για τις δίκες
    • Υποχρεωτική συνηγορία του κάθε ασθενούς με ευθύνη του κράτους
    • Αυστηρός προσδιορισμός κανόνων – διαδικασιών
    • Εισαγωγή της αναγκαστικής θεραπείας στην κοινότητα εναλλακτικά της νοσηλείας και περιορισμός της νοσηλείας στην επικινδυνότητα και μόνο
    • Συμμετοχή θεσμικής εκπροσώπησης ασθενών στην εποπτεία όλης της διαδικασίας.
    Τα «πρωτόκολλα καθήλωσης» είναι αναχρονισμός. Πρέπει να απαγορευτεί η καθήλωση και ο φυσικός περιορισμός. Χρειαζόμαστε δωμάτια απομόνωσης/συνεχούς παρακολούθησης σε ορισμένα τμήματα νοσηλείας. Πρέπει να είναι αυστηρή η τήρηση πρωτοκόλλων και στη φαρμακευτική καθήλωση/καταστολή.

    8. Σχετικά με τη συνηγορία και την ενδυνάμωση
    Αναφέρονται οι Επιτροπές Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των ΛΥΨΥ ΚΑΙ Ειδική Επιτροπή Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές, αλλά αυτές δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την ανάγκη για ουσιαστική συμμετοχή και ευρείας συμμετοχής των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και την πολυεπίπεδη συνηγορία.
    Προτείνουμε επίσης Παρατηρητήριο για προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη ψυχιατρική περίθαλψη, γραφείο συνηγορίας, συμμετοχή και μεθοδολογία ενδυνάμωσης ληπτών και οικογενειών, καθώς και υποχρεωτική συμμετοχή των ωφελούμενων στα κέντρα λήψης αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα.
    Όσον αφορά την ενδυνάμωση των ωφελουμένων υπηρεσιών ψυχικής υγείας, προτείνουμε δράσεις και στρατηγικές σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο που θα ενισχύσουν τα χαρακτηριστικά που οι ίδιοι έχουν αναδείξει, δηλαδή αυτοδυναμία,αξιοπρέπεια και σεβασμός ,δύναμη – δυνατότητα λήψης αποφάσεων,πρόσβαση σε πληροφορίες και πόρους, αίσθημα ανήκειν και προσφοράς σε μία ευρύτερη κοινότητα (Rogers et al., 1997)

    9. Σχετικά με ζητήματα κοστολόγησης και προϋπολογισμού
    Καθώς από το προτεινόμενο Σχέδιο δεν προκύπτει αύξηση προϋπολογισμού για τους φορείς ΝΠΙΔ ούτε αναπροσαρμογή για τα πληθωριστικά μεγέθη (μάλλον ανακατανομή των ίδιων κονδυλίων), θα είχε νόημα ενδεχομένως να γίνουν συγκεκριμένες προτάσεις που να αφορούν την εμπειρία του φορέα μας.
    Συγκεκριμένα και όσον αφορά τους Ξενώνες, υπάρχει διαχρονικό ζήτημα σε σχέση με την άκαμπτη εφαρμογή του ΦΕΚ που προνοεί την αξιοποίηση έως 70% του προϋπολογισμού για μισθοδοσία: η αναπόφευκτη μισθολογική ωρίμανση του προσωπικού των δομών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αδυναμία κάλυψης της μισθοδοσίας.
    Επιπλέον, χρειάζεται εξειδικευμένη κοστολόγηση για θεραπευτικούς ξενώνες ειδικού πληθυσμού (πχ εφήβων) έτσι ώστε να είναι βιώσιμοι και στελεχωμένοι με επιστημονικό προσωπικό.
    Προτάσεις εξομάλυνσης :
    • Ευελιξία στην εφαρμογή του ποσοστού του 70% για δομές με προσωπικό π.χ. άνω της 10ετίας, δηλ. πρόνοια για τις μισθολογικές ωριμάνσεις.
    • Επανεξέταση ύψους κοστολόγησης θέσεων σε Ξενώνες μεταβατικής λειτουργίας λόγω αυξημένου αριθμού θεραπευτικών πράξεων (πιο συχνή επανένταξη άρα λιγότερη επιβάρυνση μακροπρόθεσμα του κρατικού προϋπολογισμού).

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 11:10 | Νίκος σεπετσης

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 11:28 | Χατζηελενης Αθανασιος

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

    Υπάρχει διάκριση μεταξύ των φυλων δυστυχώς ,είναι εμφανής κ τις περισσότερες φορες εναντίων των παιδιών

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 11:44 | Αντωνης Τζινιέρης

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παιδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:43 | Δημητρόπουλος Δημήτριος

    Είναι επιτακτική ανάγκη η ίδρυση και λειτουργία επιστημονικής δομής με στόχο την προστασία παιδιών εφήβων και γονέων από εξαιρετικά ζημιογόνες συμπεριφορές αποξένωσης, ώστε να αποτρέπεται συστηματικά η βλάβη ψυχικής υγείας σε όλους ανεξαιρέτως τους προαναφερθέντες.
    Κατά την άποψη μου πρέπει να αποτελέσει πολύτιμο αρχή η ίδρυση μίας επιστημονικής ομάδας η οποία θα αναλάβει την γνωμοδότηση για μία σειρά αλλαγών στον κρατικό μηχανισμό και σε όλα τα σχεκτικά υπουργεία, λόγου χάρη σε υπουργείο Παιδείας, υπουργείο δικαιοσύνης, υπουργείο οικονομικών έτσι ώστε σταδιακά και στοχευμένα να εξαλειφθεί κάθε κίνδυνος για την ψυχική υγεία των πολιτών της πατρίδας μας.
    Αναφερόμενος στο θέμα εστιάζω περισσότερο στο ζήτημα της γονεϊκής αποξένωσης διότι αυτό καθ’αυτό είναι μια χρόνια παθογένεια που στην σημερινή εποχή έχει πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας, αλλά και διότι είναι και η απαρχή πολλών εγκληματικών πράξεων καθώς είναι έγκλημα που δεν τυγχάνει συστηματικής δίωξης.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:28 | Μπελιγρίνη Δήμητρα-ΚοιΣΠΕ ΑΝΕΜΩΝΗ

    Θεωρώντας πολύ σημαντικές τις δύο εγκύκλιους της ΔΨΥ που αποσκοπούν στην υποστήριξη του θεσμού των Κοι.Σ.Π.Ε. και έχουν ως αποδέκτες το Δημόσιο, τους δημόσιους οργανισμούς, τους ΟΤΑ α΄& β΄ βαθμού και τα νομικά τους πρόσωπα και αφορούν:
    1)Την δυνατότητα παραχώρησης ακινήτων Δημοσίου Τομέα προς Κοι.Σ.Π.Ε. του ν.2716/99 (Α ́ 96).
    2)Την δυνατότητα συμβάσεων ανατιθέμενες κατ’ αποκλειστικότητα σε Κοινωνικούς Συνεταιρισμούς Περιορισμένης Ευθύνης (ΚΟΙΣΠΕ) του Ν.2716/99,
    προτείνουμε η δυνατότητα να μετατραπεί σε υποχρέωση ώστε όλοι αυτοί οι φορείς να γίνουν αρωγοί της προσπάθειας για ένα κοινωνικό έργο που δίνει την ευκαιρία σε ανθρώπους με ψυχοκοινωνικά προβλήματα να ενταχθούν στην αγορά εργασίας και να αντιμετωπιστούν ως ισότιμα μέλη βελτιώνοντας την ψυχική τους υγεία καταρρίπτοντας τα στερεότυπα και την απομόνωση που βίωσαν από την έναρξη της νόσου

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:50 | Νίκος σεπετσης

    όπως γνωρίζετε η γονεϊκή αποξένωση είναι μια τραυματική εμπειρία για όλα τα παιδιά , δεν υπάρχει κάποια δομή στην Ελλάδα η οποία να είναι υπεύθυνη για την αντιμετώπιση της , συνήθως ο ένας γονέας χρησιμοποιεί το παιδί του για τους δικούς του λόγους χειριστικά και αποξένονη το παιδί απο τον άλλο γονέα αλλά και απο τους συγγενείς του , αυτό έχει τραγικές συνέπειες για το παιδί και για τις οικογένειες ,Σε περίπτωση διαζυγίου ο γονέας με την αποκλειστική επιμέλεια χειραγώγηση το παιδί , δημιουργώντας του ψεύτικες αναμνήσεις , οι Έλληνες δικαστές ενώ γνωρίζουν κάποιο το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν έχουν κάποια δομή για να στείλουν και να βοηθήσουν τα συγκεκριμένα παιδιά ,επίσης δεν υπάρχει μετά την αντιμετώπιση και την αναγνώριση κάποια δομή η κέντρο για την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ του άλλου γονέα με ειδικούς ψυχολόγους και παιδοψυχολόγους η οποίοι γνωρίζουν το θέμα και ανά τακτά διαστήματα , το επισημάνουν σε ανάλογες εκπομπές και ημερίδες, σεμινάρια , σύμφωνα με το άρθρο 8 για τα δικαιώματα του παιδιού , είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει και τους δυο γονείς Στην ζωή του ,η παιδική κακοποίηση πρέπει σε πολιτισμένα Κράτη όπως και η Ελλάδα να σταματήσει .

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:00 | Εμμανουήλ Μπαρουλάκης

    Η μεγαλύτερη ψυχική διαταραχή που αντιμετωπίζουν οι γενιές του αύριο, τα σημερινά παιδιά δηλαδή, είναι αυτή την γονεϊκής αποξένωσης. Τα ποσοστά των παραβατικών, ψυχικά διαταραγμένων, αυτοκτονιών ανθρώπων σήμερα έχουν μεγαλώσει σε καθεστώς αποκλειστικής επιμέλειας. Η πολιτεία πρέπει να νομοθετήσει την γονεϊκή αποξένωση ως ψυχική νόσο και να την ποινικοποίηση. Παραθέτω σχετική μελέτη με της επιπτώσεις της γονεϊκής αποξένωσης.
    https://www.capital.gr/epikairotita/3467381/diadiktuaki-ereuna-katastrofikes-oi-sunepeies-tis-goneikis-apoxenosis-otan-ta-paidia-sterountai-anaitia-ton-ena-gonea-tous

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:02 | Σταύρος

    Η γονική αποξένωση είναι παιδική κακοποίηση, πρέπει να αναγνωριστεί επιτέλους ως μία από τις μορφές ενδοοικογενειακής βίας. Δεν πρέπει να αποκόπτεται από την ζωή του παιδιού ένας στοργικός και ικανός γονέας επειδή έτσι θέλει ο έτερος γονέας.
    Οι γονείς είναι οι θεμέλιοι λίθοι των παιδιών, όταν ο ένας λείπει από την ζωή του το παιδί είναι ανάπηρο ψυχικά.-

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:54 | ΣΙΠΚΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

    Έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις τα τελευταία 10 χρόνια η γονική αποξένωση με την ανοχή των εκάστοτε κυβερνήσεων.

    Η Γονική αποξένωση πρέπει να αναγνωριστεί ως μία από τις κατηγορίες παιδικής κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας που υφίστανται τα παιδιά χωρισμένων γονιών από τον γονέα που έχει την επιμέλεια (προκειμένου να του στερήσουν τον εταίρο γονέα). Αποτέλεσμα αυτής είναι να αποκτούν μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα τα παιδιά.

    Πρέπει να δημιουργηθούν δομές και επιστημονικές ομάδες σε επαγρύπνηση που θα επισκέπτονται σχολεία και θα βοηθούν τα παιδιά.
    Είναι μέιζον θέμα της χώρας μας και πρέπει να αντιμετωπιστεί πριν είναι αργά.

    Επίσης απαιτείται η παραδειγματική τιμωρία όλων όσων βάζουν εμπόδια στην επικοινωνία γονέα τέκνου με ελάχιστη ποινή φυλάκισης 7 μήνες και πάνω μέχρι και αφαίρεση της γονικής μέριμνας αν το επαναλάβει και δεύτερη φορά.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:37 | Ειρήνη

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:57 | ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

    Ισως η χειρότερη μάστιγα είναι η γονική αποξένωση,στο 90% των περιπτώσεων διαζυγίου τα παιδιά υφίστανται αυτή την εγκληματική ενέργεια,αποτέλεσμα της οποίας είναι η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των παιδιών,τα ψυχολογικά προβλήματά του μέχρι και οι τάσεις αυτοκτονίας είναι τραγικά περισσότερες σε αυτά τα παιδιά

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:55 | Σταύρος Κακουλίδης

    Έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις τα τελευταία 10 χρόνια η γονική αποξένωση με την ανοχή των εκάστοτε κυβερνήσεων.

    Η Γονική αποξένωση πρέπει να αναγνωριστεί ως μία από τις κατηγορίες παιδικής κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας που υφίστανται τα παιδιά χωρισμένων γονιών από τον γονέα που έχει την επιμέλεια (προκειμένου να του στερήσουν τον εταίρο γονέα). Αποτέλεσμα αυτής είναι να αποκτούν μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα τα παιδιά.

    Πρέπει να δημιουργηθούν δομές και επιστημονικές ομάδες σε επαγρύπνηση που θα επισκέπτονται σχολεία και θα βοηθούν τα παιδιά. Είναι μέιζον θέμα της χώρας μας και πρέπει να αντιμετωπιστεί πριν είναι αργά.

    Επίσης απαιτείται η παραδειγματική τιμωρία όλων όσων βάζουν εμπόδια στην επικοινωνία γονέα τέκνου με ελάχιστη ποινή φυλάκισης 7 μήνες και πάνω μέχρι και αφαίρεση της γονικής μέριμνας αν το επαναλάβει και δεύτερη φορά

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:36 | Βασίλης

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 10:26 | ΚοιΣΠΕ ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

    Σχολιασμός επί του Σχεδίου Δράσης για την Ψυχική Υγεία.
    Αρχικά θα ήθελα να εκφράσω την ικανοποίηση μου για την τόσο σημαντική και ουσιαστική πρωτοβουλία σας, να σχεδιάσετε μια στρατηγική για το μέλλον της ψυχικής υγείας.
    Στον 8ο Άξονα “Ενίσχυση της ένταξης ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας στην αγορά εργασίας και ανάπτυξη προγραμμάτων για την προστασία της ψυχικής υγείας των εργαζομένων”, σελ. “140-144”:
    Η τεκμηριωμένα επιτυχημένη, καινοτόμα και αποτελεσματική προσέγγιση των ΚοιΣΠΕ στην εργασιακή υποστήριξη ένταξης και επανένταξης οδηγεί αυτοδικαίως στην υλοποίηση των παραμέτρων αυτού του άξονα από τον μοναδικό μοχλό εργασιακής αποκατάστασης, αυτό, των Κοινωνικών Συνεταιρισμών. Η εμπιστοσύνη που επιδεικνύει το ΥΥ στις δομές και τους παραγωγικούς μηχανισμούς των ΚοιΣΠΕ καταδεικνύεται τόσο από την ενίσχυσή τους μέσω πολιτών επιχορηγήσεων, όσο και μέσω της υλοποίησης του ευρωπαϊκού προγράμματος “Ολοκληρωμένο πρόγραμμα παρέμβασης για την υποστήριξη των ΚοιΣΠΕ στην κατεύθυνση βελτίωσης της διοικητικής και διαχειριστικής τους ικανότητας”. Στο πρωτοποριακό αυτό πρόγραμμα για πρώτη φορά στην επικράτεια εκπονήθηκε και δημιουργήθηκε το Μοντέλο Εξατομικευμένης Υποστηριζόμενης Απασχόλησης (IPS). Η ανάπτυξη της μεθοδολογίας, η τεχνογνωσία, η εμπειρία και οι σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις, αποδεικνύουν και καθιστούν τους ΚοιΣΠΕ φορείς υλοποίησης και λειτουργίας των ΚΗ / ΥΠΕ για εργαζόμενους με στόχο την βελτίωση της επαγγελματικής τους υγείας.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 09:18 | Π. Αλεξόπουλος

    Θεωρώ πολύ σημαντικό και επείγον να δοθούν από το Εθνικό Σχέδιο Δράσης πόροι και έμφαση στην αντιμετώπιση του δυστυχώς συχνού φαινομένου της αποξένωσης των παιδιών από τον ένα τους γονέα (και αντιστρόφως) λόγω των κακόβουλων ενεργειών του άλλου γονέα, κατά συντριπτική πλειοψηφία με ευθύνη του γονέα που – λόγω επιβλαβούς για τα συμφέροντα του παιδιού δικαστικής απόφασης – ασκεί αποκλειστικά την επιμέλεια των παιδιών του.
    Γνωρίζουν καλύτερα από εμένα οι ειδικοί της ψυχικής υγείας πόσο επιβλαβής είναι για τα παιδιά η αποξένωση από τον ένα τους γονέα, στην ανάπτυξη τους, στις σχολικές τους επιδόσεις, στην σωματική και πρωτίστως στην ψυχική τους υγεία, στην αύξηση της συχνότητας παραβατικών συμπεριφορών, χρήσης ουσιών, εγκυμοσύνης ανηλίκων κλπ. Δυστυχώς, το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα συχνό όπως έδειξε μελέτη του καθηγητή Ε. Παπάνη, σύμφωνα με την οποία μετά το διαζύγιο: «Το 38,1% των αγοριών σε σχέση με το 68,3% των κοριτσιών διατηρεί επαφή μόνο με τη μητέρα του μετά το διαζύγιο.» Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης | Κοινωνία | MY.aegean.gr Community http://my.aegean.gr/web/article2951.html
    Η Ελλάδα μάλλον είναι από τις χειρότερες χώρες στον κόσμο όσον αφορά τη συχνότητα αυτού του προβλήματος.
    Συνεπώς χρειάζεται η δημιουργία δομών/φορέων ψυχικής υγείας του Υπουργείου Υγείας και συνεχείς δράσεις τόσο για την ενημέρωση της κοινωνίας και ιδιαίτερα των νομικών συμβούλων και των δικαστών για το μέγεθος και τις επιπτώσεις του προβλήματος για την ψυχική υγεία των αποξενωμένων παιδιών και γονέων, για την αποτροπή του φαινομένου από εδώ και πέρα, και φυσικά για την αποκατάσταση των σχέσεων ήδη αποξενωμένων παιδιών και γονιών.
    Λυπάμαι που το αναφέρω, αλλά φαίνεται ότι οι πολιτικοί αρνούνται ακόμα και να αναγνωρίσουν το μέγεθος του προβλήματος, πόσο μάλλον να λάβουν μέτρα. Θα πρέπει όμως να θυμούνται – επειδή πλησιάζουν εκλογές – πως όταν τέθηκε σε διαβούλευση τον Μάρτιο του 2021 ο Ν. 4800/2021 έλαβε τα περισσότερα σχόλια που έλαβε ποτέ νομοσχέδιο από το 2009, με περίπου 80% του κόσμου να τίθεται υπέρ της συνεπιμέλειας και να επισημαίνει ότι το πρόβλημα της γονεϊκής αποξένωσης πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 09:20 | Ελληνική Εταιρία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων ΕΕΠΑΑ

    Στο πλαίσιο της διαβούλευσης του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ψυχική Υγεία η ΕΕΠΑΑ υποβάλλει τις παρακάτω παρατηρήσεις/σημειώσεις :

    – Σελίδα 33
    Προβλέπονται Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας Παιδιών & Εφήβων και δεν έχουν συμπεριληφθεί παροχές ΨΥ για ενήλικες & ηλικιωμένους με ΔΑΦ – Αυτισμό.

    – Σελίδα 37: §3….ια) του μη κερδοσκοπικού σωματείου «ΑΛΜΑ» που δραστηριοποιείται στον αυτισμό….
    Γεννάται η απορία είναι το «ΑΛΜΑ» αντιπροσωπευτικό εργαλείο για την μελέτη ενός τόσο σοβαρού θέματος για τον ΑΥΤΙΣΜΟ; Στον πίνακα 7 στη σελίδα 42 αναφέρονται τα μέλη ΜΟΝΙΜΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ που παρακολουθεί την υλοποίηση και τον σχεδιασμό για την Ψυχική Υγεία (α/α/ 4).
    Εκτιμάται ότι το Υπουργείο ηθελημένα ή αθέλητα παράκαμψε τον Κοινωνικό Εταίρο Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ), την Ελληνική Εταιρία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων (ΕΕΠΑΑ) και το Ελληνικό Επιστημονικό Δίκτυο για τις Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος (ΕΕΔΔΑΦ) και ότι ο φορέας που επελέγη (ΑΛΜΑ) δεν είναι ο αντιπροσωπευτικότερος για τον Αυτισμό.

    – Σελίδα 58: …α) Δομές…
    Με την κατάργηση των Ψυχιατρείων απαιτούνται άμεσα τα παρακάτω καθόσον θα επιχειρηθεί η βίαιη εισαγωγή χρονίως πασχόντων & βαρέων περιστατικών στα ήδη υπάρχοντα Οικοτροφεία:
    • Να προβλεφθεί Νομοθετικά η φυσική & χημική καθήλωση/ακινητοποίηση των ωφελούμενων/φιλοξενουμένων, όταν αυτό απαιτείται.
    • Να αυξηθεί ΑΜΕΣΑ η ημερήσια αποζημίωση από 108,00€ στα 210,00€ ανά ωφελούμενο.
    • Να παραχωρηθούν στους Φορείς Δημόσια κτίρια και μη αξιοποιήσιμοι χώροι, για την μείωση των λειτουργικών εξόδων (ενοίκια, μισθώσεις).
    Εκτιμάται ότι βρισκόμαστε εκτός Ευρωπαϊκού στόχου αναφορικά με την ενσωμάτωση στην Κοινωνία και ένταξη στην αγορά εργασίας.

    – Σελίδα 62
    Εκτιμάται ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος αύξησης παραβατικών και επιθετικών συμπεριφορών και ενεργειών από άτομα πάσχοντα. Ενισχύεται ο κίνδυνος για γυναικοκτονίες, πατροκτονίες και μητροκτονίες.

    – Σελίδα 64: §περαιτέρω….
    Εκτιμάται ότι το μέτρο αυτό είναι άμεσης προτεραιότητας και αναγκαίο για την μείωση και εξάλειψη του Συνδρόμου της Περιστρεφόμενης Πόρτας.
    – Σελίδα 66: §περαιτέρω καταγράφεται….
    Εκτιμάται ότι απαιτείται ύπαρξη ελεγκτικού μηχανισμού καθόσον ανεξέλεγκτα και άναρχα Ιδιωτικοποιείται η Δημόσια Υγεία.

    – Σελίδα 69: α) Δομές
    ΔΕΝ προβλέπονται Δομές για Ενήλικες
    – Σελίδα 83: 5.3 δεύτερη παράγραφος (Ιατρική, οδοντιατρική κ.α κάλυψη)
    Εκτιμάται ότι δεν είναι ισότιμη η αντιμετώπιση καθόσον το Οδοντιατρείο ΑμεΑ του ΓΝΑ ΣΩΤΗΡΙΑ έχει κλείσει και το Λεκανοπέδιο εξυπηρετείται από το Οδοντιατρείο ΑμεΑ που βρίσκεται στο Ασκληπιείο ΒΟΥΛΑΣ.
    Τα δεδομένα που αναφέρονται στο παρόν Εθνικό Σχέδιο Δράσης, έχουν ληφθεί από την ΕΛΣΤΑΤ, τον ΠΟΥ και μελέτες από ΗΠΑ με αναγωγή στην Ελληνική πραγματικότητα.
    Είναι απορίας άξιο, στην τελευταία απογραφή του πληθυσμού απαγορεύτηκε η καταγραφή των αναπήρων και πασχόντων των Ελληνικών οικογενειών.

    – Σελίδα 88: Δεύτερη παράγραφος γ) για ενήλικες με ΔΑΦ
    Εκτιμάται ότι εξ ολοκλήρου θα πρέπει να καλυφθεί η ανάγκη από το Υπ. Εργασίας και την δημιουργία αντίστοιχων θέσεων Εργασίας μέσω της ΕΚΕ των εταιρειών και μικρών ευέλικτων «χωριών» για στέγαση – διαβίωση αναβιώνοντας «νεκρές» περιοχές της χώρας.

    – Σελίδα 89: α) Δομές
    Διαφαίνεται ο κατακερματισμός των υπηρεσιών και η ανάγκη ύπαρξης κεντρικής Διοίκησης και Ελέγχου.

    – Σελίδα 90: η) Προστατευμένα Διαμερίσματα
    Είναι ίσως η ΜΟΝΑΔΙΚΗ Λύση για την ανάπτυξη κατοικιών στην κοινότητα, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Οργάνωση Γονέων Ατόμων με Αυτισμό, ώστε τα Άτομα με Αυτισμό να ενσωματωθούν στην κοινωνία και δευτερευόντως να ενταχθούν εργασιακά. Ενδέχεται η αναβίωση παλαιών εργατικών κατοικιών ή άλλων οικοδομικών ανενεργών μπλοκ, αποφεύγοντας την γκετοποίηση.

    – Σελίδα 91: Οργάνωση Προγραμμάτων
    Η ανάπτυξη ΚΟΙΣΠΕ δεν βοηθά τα άτομα με Αυτισμό την στιγμή που απαγορεύει να βρίσκονται στην Διοικούσα Επιτροπή τους. Σε αντίθεση με τους Κοιν.Σ.Επ.
    Δυστυχώς μεγάλος αριθμός Ατόμων με Αυτισμό έχουν τεθεί σε δικαστική συμπαράσταση, κάτι που είναι ενδεχομένως απαγορευτικό να εμπλακούν στον υγιή ανταγωνιστικό εργασιακό χώρο.
    Εκτιμάται ότι απαιτούνται ισχυρά και ελκυστικά κίνητρα προς τους εργοδότες, από την Πολιτεία με ισχυροποίηση της ΚΑΛΟ.

    ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
    Να υπάρξει έγγραφη Δέσμευση των Μελών της Επιτροπής του Υπουργείου Υγείας (ΠΙΝΑΚΑΣ 7) ότι καθ’ οποιονδήποτε τρόπο δεν θα εμπλακούν ακούσια ή εκούσια, στην διεκδίκηση για λήψη & λειτουργία Δομών, ΜΨΑ κ.α. που το Υπουργείο Υγείας θα προκυρήξει μελλοντικά για τον Χρόνο 2021 – 2030.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 09:04 | SPIRIDON

    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παιδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 09:00 | Κακοποιημένα παιδιά

    Παρακάτω σας αναφέρω δείγματα κακοποίησης ψυχικής που έχω δεχτεί εγώ κι τα παιδιά μου, χωρίς ποτέ η πολιτεία να έχει ενδιαφερθεί.
    Χώρισα πριν 3 χρόνια, κατά τη διάρκεια έκδοσης συναινετικού διαζυγίου από τη μεριά της μητέρας και του δικηγόρου της υπήρξε οικονομικό παζάρι του χρόνου τον οποίο θα βλέπω τα παιδιά, συνιστώντας κατάφορη ψυχολογική κακοποίησης τόσο δικιά μου, όσο και της ίδιας της υπόστασης ενός ανήλικου τέκνου. Αντίστοιχες, πρακτικές εξακολουθούν να εφαρμόζονται στη χώρα, με το επιχείρημα εκ μέρους των μητέρων και κυρίως των δικηγόρων τους, πως αν πάμε στα δικαστήρια θα βλέπεις το παιδί πχ 50 ημέρες το χρόνο, αν θες παραπάνω πλήρωσε. Και το κράτος εξακολουθεί, να διατηρεί σε ισχύ την άδεια άσκησης επαγγέλματος σε δικηγόρους που εφαρμόζουν ανάλογες πρακτικές.
    Απευθύνθηκα για ψυχολογική υποστήριξη στις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου, όπου κατοικώ, χωρίς καμία επιτυχία, καθώς με δήλωσαν πως δεν προβλέπεται από το κράτος ψυχική κακοποίηση του άντρα από τη γυναίκα, και πως δεν υπάρχουν κοινωνικές δομές υποστήριξης αντρών στο Δήμο.
    Βρίσκομαι σε δικαστικό αγώνα 2 ετών, όπου τόσο εγώ όσο και τα παιδιά μου κακοποιούνται ψυχικά από την Ελληνική Πολιτεία. Ως ενδεικτικό παράδειγμα κακοποίησης των παιδιών μου, τα δικαστήρια της χώρας αρνούνται να ακούσουν τη γνώμη τους με το επιχείρημα πως εκείνα είναι ανώριμα (13, 14 ετών), με τη στρόγγυλη σφραγίδα του κράτους.
    Ωστόσο, στην υπόθεση C. κατά Κροατίας της 08.10.2020 (αρ. προσφ. 80117/17), υπήρξε καταδίκη της Κροατίας επειδή δεν μερίμνησε να ακούσει σε δίκη επιμέλειας την άποψη του παιδιού, ανάλογης ηλικίας με τα παιδιά μου.
    Στην υπόθεση Khusnutdinov και X. εναντίον Ρωσίας της 18.12.2018 (αριθμ. προσφ. 76598/12), αναφέρει πως ένα παιδί 13 ετών έχει το δικαίωμα στην ακρόαση και έχει το δικαίωμα να επιλέξει με ποιόν γονέα θα μείνει και πως δεν μπορεί θεωρηθεί ανώριμο για αυτόν τον λόγο, με καταδίκη Ρωσίας.
    Αλλά ακόμα και από τον προηγούμενο αιώνα, στην υπόθεση Hokkanen κατά της Φινλανδίας της 23.9.1994, καταδικάστηκε η Φιλανδία, επειδή έκρινε ως ανώριμο παιδί 12 ετών να το ακούσει σε δίκη επιμέλειας, καθώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ένα παιδί 12 ετών ως ανώριμα σε θέματα επιμέλειας, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
    Επιπλέον, σύμφωνα με Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η μη ακρόαση των παιδιών μου (13 και 14 ετών), αποτελεί Παραβίαση δικαιώματος σεβασμού της οικογενειακής του ζωής για τα παιδιά μου. Στις «Κατευθυντήριες γραμμές της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης για μια φιλική προς τα παιδιά δικαιοσύνη», στη σελίδα 30 αναφέρει «Η ηλικία του παιδιού δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελεί από μόνη της λόγο μη ακρόασής του.»
    Οπότε, θα πρέπει μέσω του σχετικού νομοσχεδίου, να στείλετε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους εφαρμοστές του δικαίου, πως σχετικές συμπεριφορές που προκαλούν ψυχική κακοποίηση ανηλίκων (με τη στρόγγυλη σφραγίδα τους κράτους) δεν δύναται να συνεχίσουν να γίνονται ανεκτές από την Πολιτεία.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 08:58 | ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ

    Στην Ελλάδα ήδη έχουν καταγραφεί αυτοκτονίες παιδιών και ενηλίκων λόγω της αποξένωσης γενικότερα αλλά και ειδικότερα της γονεικής αποξένωσης. Το τελευταίο ειδικά έχει την μορφή «πανδημίας» όπου κάθε χρόνο τα παιδιά ζουν όλο και περισσότερο είτε επειδή ο ένας γονέας το επιδιώκει είτε όχι αλλά το «ζει». Οι άνθρωποι αυτοί και ιδιαίτερα τα παιδιά θα πρέπει να βρίσκουν δομές έτοιμες να τους υποδεχτούν και να τους στηρίζουν είτε λέγεται αποξενωμένο παιδί είτε γονέας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικό είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλές περιπτώσεις, όλες όμως δεν υποστηρίζουν τον άντρα, σε καμία δομή μέχρι σήμερα δεν μπορεί να απευθυνθεί ένας άντρας που έχει υποστεί βία είτε λεκτική, είτε ψυχική, είτε σωματική. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει βία και η βία δεν έχει φύλο. Η γονεική αποξένωση είτε για το παιδί, είτε για τον ενήλικα είναι ψυχολογική βία. Ιδιαίτερα την γονεική αποξένωση, αυτήν την ψυχολογική βία, την δέχονται περισσότερο οι άντρες πατεράδες που μέχρι και σήμερα ακόμα παρόλο τις αλλαγές που έγιναν το 80% των περιπτώσεων διαζυγίου με παιδιά η επιμέλεια δίνεται στην μητέρα με αποτέλεσμα ένα ποσοστό των παιδιών σε περίπτωση διαζυγίου να δέχονται αυτήν την ψυχολογική βία που λέγεται γονεική αποξένωση και πόσο δε ο πατέρας όπου δεν μπορεί να βρει στήριξη πουθενά καθώς δεν υφίσταται όποια δομή υποστήριξης για άντρες ή ακόμα καλύτερα πατέρες. Πέραν των υπολοίπων δομών που πρέπει να δημιουργηθούν για την ψυχική υγεία είναι και μια δομή για όλα τα φύλα και όλα τα παιδιά που έχουν υποστεί την κακοποίηση που ονομάζεται γονεική αποξένωση..

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 08:22 | Βασίλης Γιακουμής

    Υπάρχει το πρόβλημα τής Γονικής αποξένωσης ειναι μάστιγα, λόγω των πολύ υψηλων ποσοστών διαζυγίωνν και τη ,της ανισότητας και διάκρισης των γονέων απο τα δικαστήρια, την πληρωνουν τα παιδιά. Πολύ μεγαλο ποσοστό παιδιων χωρισμένων εχουν ψυχολογικά προβλήματα

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 08:17 | Μ. Δημοπούλου

    Σχολιασμός επί του Σχεδίου Δράσης για την Ψυχική Υγεία.
    Αρχικά θα ήθελα να εκφράσω την ικανοποίηση μου για την τόσο σημαντική και ουσιαστική πρωτοβουλία σας, να σχεδιάσετε μια στρατηγική για το μέλλον της ψυχικής υγείας, μετά από την περίοδο της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, σηματοδοτώντας με τον τρόπο αυτό την έναρξη της νέας ρύθμισης της Ψυχικής Υγείας.

    Θα ήθελα να παραθέσω στο σημείο αυτό κάποιες παρατηρήσεις-σχόλια επί του Σχεδίου, ευελπιστώντας να τύχουν της ευνοϊκής σας αξιολόγησης και αξιοποίησης.

    Στον 1ο Άξονα “Ολοκλήρωση της κατάργησης της ιδρυματικής περίθαλψης, κατάργηση των τμημάτων χρόνιων ασθενών στα εναπομείναντα ψυχιατρικά νοσοκομεία του ΕΣΥ, με παράλληλη ανάπτυξη υπηρεσιών για άτομα με νόσο Αλτσχάιμερ και συναφείς διαταραχές της ψυχογηριατρικής”, σελίδα “58-59” στις Θεσμικές προτάσεις:
    1. στην παράγραφο α) Δομές/ “Κατάργηση εναπομεινάντων τμημάτων στα ψυχιατρικά νοσοκομεία” και στο εδάφιο β) ανάπτυξη μια νέας μονάδας ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης καλούμενης “Ενδονοσοκομειακό οικοτροφείο”, παρατηρώ πως η σκέψη και η πρόθεση είναι επί της αρχής προς την σωστή κατεύθυνση, ωστόσο θεωρώ πως θα ήταν πλέον δόκιμος ο όρος “Μετανοσοκομειακό οικοτροφείο” ώστε να προσδιορίζει την μετάβαση από το άσυλο στην κοινότητα και την έναρξη μιας νέας περιόδου στην αποκατάσταση χωρίς υπόνοιες επιστροφής και με υψηλό συμβολισμό προς την νέα κοινοτικού τύπου αποκατάσταση.
    2. στην παράγραφο β) Δράσεις/ “στελέχωση τμημάτων χρόνιων ασθενών με ψυχιάτρους, νοσηλευτές { } που θα εκπαιδευτούν… να υλοποιήσουν δράσεις επαναφοράς …..” προτείνω να συγκροτηθεί ειδική ομάδα επαγγελματιών ψυχικής υγείας με πολύχρονη εμπειρία στην ψυχοκοινωνική αποκατάσταση προκειμένου να συνδράμει στην on the job training επαναφορά των ασθενών μαζί με τα νέα στελέχη.

    Στον 2ο Άξονα “Περαιτέρω ανάπτυξη και ολοκλήρωση του κοινοτικού δικτύου ΥΨΥ , δίνοντας έμφαση στην πρόληψη, με ταυτόχρονη ενσωμάτωση των ΥΨΥ στην ΠΦΥ, με αξιοποίηση των σύγχρονων ψηφιακών τεχνολογιών”, σελίδα “70-71”, Δράσεις/Προγράμματα:
    1. “πρόληψη ανάμεσα στις κρίσιμες επιθυμητές ομάδες…. Παιδιά, έφηβοι στο σχολείο… κλπ”, προτείνω την αξιοποίηση και του Εθνικού Προγράμματος Προαγωγής Υγείας για την Ενημέρωση και Ευαισθητοποίηση του Μαθητικού Πληθυσμού σε σχολικές μονάδες της επικράτειας, του Υπουργείου Παιδείας στον Άξονα “Προαγωγή Ψυχικής υγείας Παιδιού και Εφήβου”.

    Στον 5ο Άξονα “Ολοκλήρωση και ενίσχυση του πανελλαδικού δικτύου των Κοινωνικών Συνεταιρισμών Π.Ε. (ΚοιΣΠΕ)”
    Η δημιουργία και λειτουργία των ΚοιΣΠΕ στην Ελλάδα αποτέλεσε το κορυφαίο σημείο της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης καθιστώντας τους Κοινωνικούς Συνεταιρισμούς τον πλέον αξιόπιστο και ικανό Κοινωνικό Επενδυτή στην χώρα, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια νέα Εργασιακή Κουλτούρα για τα άτομα με σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα καθώς και μια αναδυόμενη εναλλακτική οπτική και προσέγγιση του ψυχικού δυναμικού. Θα ήθελα να συγχαρώ την υφυπουργό κ. Ράπτη, καθώς και το σύνολο των συνεργατών της στο υπουργείο υγείας για τον διακριτό άξονα και την ένταξη στο Σχέδιο Δράσης του πεδίου της Υποστηριζόμενης Εργασίας μέσω των Κοινωνικών Συνεταιρισμών, ως μοχλού της ψυχοκοινωνικής ένταξης των ψυχικά ασθενών. Παράλληλα, θα ήθελα να συγχαρώ και την ΠΟΚοιΣΠΕ για την άοκνη προσπάθεια ενσωμάτωσης του πεδίου στον σχεδιασμό του υπουργείου για την επόμενη χρονική περίοδο.
    Στην παράγραφο γ) Προγράμματα, σελ. 110:
    1. “υλοποίηση παρέμβασης-προγράμματος με σκοπό την αύξηση θέσεων εργασίας ΑμΣΨΠ σε συνεργασία ΚοιΣΠΕ με Φορείς (πχ νοσοκομεία) θα πρότεινα να ενσωματωθεί η συνεργασία και διατήρηση των συμβάσεων και θέσεων εργασίας, ως καλή πρακτική, στα αξιολογικά κριτήρια του εκάστοτε φορέα.

    Στον 6ο Άξονα “Καθολική εφαρμογή τομεοποίησης …κλπ” στο Πίνακα 29, σελ.113:
    1. στην γραμμή “Δημόσιος τομέας” και στις στήλες 1,2,3 όπου γίνεται αναφορά στα ΚΨΥ: Κινητές ομάδες , προφανώς θα αναφέρεστε στις Κινητές Μονάδες.

    Στον 8ο Άξονα “Ενίσχυση της ένταξης ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας στην αγορά εργασίας και ανάπτυξη προγραμμάτων για την προστασία της ψυχικής υγείας των εργαζομένων”, σελ. “140-144”:
    Η τεκμηριωμένα επιτυχημένη, καινοτόμα και αποτελεσματική προσέγγιση των ΚοιΣΠΕ στην εργασιακή υποστήριξη ένταξης και επανένταξης οδηγεί αυτοδικαίως στην υλοποίηση των παραμέτρων αυτού του άξονα από τον μοναδικό μοχλό εργασιακής αποκατάστασης, αυτό, των Κοινωνικών Συνεταιρισμών. Η εμπιστοσύνη που επιδεικνύει το ΥΥ στις δομές και τους παραγωγικούς μηχανισμούς των ΚοιΣΠΕ καταδεικνύεται τόσο από την ενίσχυσή τους μέσω πολιτών επιχορηγήσεων, όσο και μέσω της υλοποίησης του ευρωπαϊκού προγράμματος “Ολοκληρωμένο πρόγραμμα παρέμβασης για την υποστήριξη των ΚοιΣΠΕ στην κατεύθυνση βελτίωσης της διοικητικής και διαχειριστικής τους ικανότητας”. Στο πρωτοποριακό αυτό πρόγραμμα για πρώτη φορά στην επικράτεια εκπονήθηκε και δημιουργήθηκε το Μοντέλο Εξατομικευμένης Υποστηριζόμενης Απασχόλησης (IPS). Η ανάπτυξη της μεθοδολογίας, η τεχνογνωσία, η εμπειρία και οι σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις, αποδεικνύουν και καθιστούν τους ΚοιΣΠΕ ως τους φορείς υλοποίησης και λειτουργίας των ΚΗ ανά ΥΠΕ (ή τομέα) για εργαζόμενους με στόχο την βελτίωση της επαγγελματικής τους υγείας , χωρίς υποδιαστολή- ΑμΚΕ/ ήτοι, χωρίς τις ΑμΚΕ ως δυνητικούς φορείς υλοποίησης καθόσον δεν υπάρχει ουδεμία αναφορά στο Κεφάλαιο για την τεχνογνωσία και την συμβολή τους στο πεδίο.

  • 23 Φεβρουαρίου 2023, 08:32 | Κυριάκος χατζηβελουδος

    http://www.opengov.gr/yyka/wp-content/uploads/downloads/2023/02/%CE%95%CE%98%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F-%CE%A3%CE%A7%CE%95%CE%94%CE%99%CE%9F-%CE%94%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%A3_%CE%A8%CE%A5%CE%A7%CE%99%CE%9A%CE%97-%CE%A5%CE%93%CE%95%CE%99%CE%91.docx.pdf

    Το κειμενο που προτεινω
    Στην Ελλαδα ήδη έχουν καταγραφει αυτοκτονιες παιδιών και ενηλίκων λογω της αποξενωσης γενικότερα αλλά και ειδικοτερα της γονεικης αποξενωσης. Το τελευταιο ειδικα εχει την μορφη «πανδημιας» όπου κάθε χρόνο τα παιδια ζουν ολο και περισσοτερο ειτε επειδη ο ενας γονέας το επιδιωκει είτε όχι αλλά το «ζει» .Οι ανθρωπο αυτοι και ιδιαίτερα τα παιδια θα πρεπει να βρίσκουν δομές ετοιμες να τους υποδεχτουν και να τους στηρίζουν ειτε λεγεται αποξενομένο παιδι είτε γονέας. Ιδιαιτερο ενδιαφέρον και πολύ σημαντικο είναι ότι παρόλο που υπάρχουν δομές για πολλες περιπτωσεις , ολες όμως δεν υποστηριζουν τον αντρα, σε καμια δομή μεχρι σημερα δεν μπορει να απευθυνθει ενας αντρας που εχει υποστει βια ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη ειτε σωματικη. Γνωριζουμε ότι υπαρχει βια και η βια δεν εχει φυλο. Η γονεικη αποξένωση ειτε για το παδι ειτε για τον ενηλικα είναι ψυχολογικη βια. Ιδιαιτερα την γονεικη αποξένωση, αυτην την ψυχολογικη βια, την δεχονται περισσότερο οι αντρες πατεραδες που μεχρι και σημερα ακομα παρόλο τις αλλαγες που εγιναν το 80% των περιπτωσεων διαζυγιου με παιδια η επιμελεια δινεται στην μητερα με αποτελεσμα ένα ποσοστο των παιδιων σε περιπτωση διαζυγιου να δεχονται αυτην την ψυχολογικη βια που λεγεται γονεικη αποξένωση και πόσο δε ο πατερας οπου δεν μπορει να βρει στηριξη πουθενα καθως δεν υφισταται οποια δομη υποστηριξης για αντρες ή ακομα καλύτερα πατερες.. Πέραν των υπολοιπων δομων που πρέπει να δημιουργηθουν για την ψυχικη υγεια είναι και μια δομη για όλα τα φυλα και όλα τα παιδια που εχουν υποστει την κακοποίήση που ονομαζεται γονεικη αποξένωση ..

    Επισης τονιζουμε οτι γινονται διακρισεις στα φυλα.

  • 22 Φεβρουαρίου 2023, 23:28 | Αχιλλέας

    Η Γονεϊκή Αποξένωση είναι παιδική κακοποίηση.
    Πρέπει οποιαδήποτε να γίνουν οι κατάλληλες δομές για τα αποξενωμένα παιδάκια.
    Ένα έτη 2023 ειναι πραγματικά πολύ κρίμα να υπάρχουν ορφανά παιδιά με γονείς εν ζωή.

Σχόλια 1 2 3