Σκοπός του παρόντος Μέρους είναι:
α) η βελτίωση και προαγωγή της ψυχικής υγείας των πολιτών,
β) η διασφάλιση της απρόσκοπτης πρόσβασής τους σε όλες τις αναγκαίες υπηρεσίες ψυχικής υγείας, ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική, επαγγελματική και ασφαλιστική τους κατάσταση και τον τόπο κατοικίας τους,
γ) η εξάλειψη των ανισοτήτων, των διακρίσεων και των κοινωνικών αποκλεισμών,
δ) η ολοκλήρωση της αποασυλοποίησης, με προτεραιοποίηση της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και της κοινωνικής επανένταξης και
ε) η καταπολέμηση του κοινωνικού στίγματος.
Ειδικότερα, μέσω της ριζικής αναδιάρθρωσης του υφιστάμενου συστήματος οργάνωσης και διοίκησης υπηρεσιών ψυχικής υγείας, της αποκέντρωσής του και της εκ νέου διάρθρωσής του σε ένα δίκτυο συνεργαζόμενων δομών, μονάδων και υπηρεσιών, με επίκεντρο για πρώτη φορά τα άτομα που αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην ψυχική τους υγεία, επιτυγχάνονται η μείωση των αναμονών και των ακούσιων νοσηλειών και η βελτίωση της διάχυσης των διαθέσιμων, δωρεάν παρεχόμενων υπηρεσιών σε όλο τον πληθυσμό.
ΜΕΡΟΣ Α΄ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 1 Σκοπός
Αναρτήθηκε
4 Ιουλίου 2024, 23:55
Ανοικτή σε Σχόλια έως
18 Ιουλίου 2024, 09:00
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
Στατιστικά
208 Σχόλια 1411 Σχόλια επι της Διαβούλευσης 14135 - Όλα τα ΣχόλιαΌλες οι Διαβουλεύσεις
- Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19,, την ενίσχυση της προστασίας της δημόσιας υγείας και των υπηρεσιών υγείας, ...
- ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ – ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ – ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ
- Ρυθμίσεις για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και την παρακολούθηση και αξιολόγηση της φαρμακευτικής δαπάνης
- Αναμόρφωση του θεσμού του Προσωπικού Ιατρού – Σύσταση Πανεπιστημιακών Κέντρων Υγείας και άλλες διατάξεις του Υπουργείου Υγείας
- Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης
- Δράσεις δημόσιας υγείας - Ρυθμίσεις για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας
- Εθνικό Δίκτυο Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας για την αντιμετώπιση ασθενών με Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια (ΜΑΦ ΑΕΕ)
- Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2021-2030
- Σύσταση ΝΠΙΔ με την επωνυμία «Ογκολογικό Κέντρο Παίδων “Μαριάννα Β.Βαρδινογιάννη–ΕΛΠΙΔΑ”», ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊου COVID-19 και την προστασία της δημοσίας υγείας...
- Εκσυγχρονισμός του δικαίου για τη δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων
Είναι ένα νομοσχέδιο που δεν δίνει την απαιτούμενη σημασία στις τρεις βασικές αρχές της ψυχικής υγείας, τομεοποίησης, συνέχεια στην θεραπεία και προσβασιμότητα . Γεννιούνται λοιπόν ερωτηματικά για την λειτουργία ή ακόμη και την συνέχιση της τομεοποίησης και των τομεοποιημένων περιοχών καθώς επίσης και των άμεσα προσβάσιμων υπηρεσιών καθώς το νέο νομοσχέδιο προτάσσει την συρρίκνωση ή και κατάργηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Δεν αναφέρεται ή προσδιορίζεται ο ρόλος των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας καταργώντας το δικαίωμα στην ισότιμη πρόσβαση και ενεργή συμμετοχή στις αποφάσεις ενισχύοντας το κοινωνικό στίγμα και τον αποκλεισμό.
Ως λήπτης υπηρεσιών ψυχικής υγείας, ζω σε Προστατευμένο Διαμέρισμα της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής Π. Σακελλαρόπουλος στην Αλεξανδρούπολη.
Προβληματίζομαι έντονα για την αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης της λειτουργίας των Μονάδων, η οποία θα περάσει από τον κρατικό προϋπολογισμό σε ασφαλιστικά ταμεία.
– Έχει προβλέψει ότι τα χρήματα θα είναι επαρκή και θα έρχονται στην ώρα τους; – Τι θα γίνει με τους ανασφάλιστους συγκατοίκους μου; Το επίδομα πρόνοιας μετά βίας μας αρκεί για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες και να φροντίσουμε τον εαυτό και τις υποχρεώσεις μας, ειδικά τώρα με την απίστευτη ακρίβεια.
– Πώς θα βελτιωθούν οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας με την διεύρυνση των τομέων σε περιφέρειες; Πόσο θα χρειάζεται να περιμένουμε για τις αποφάσεις των νέων θεσμικών οργάνων πάνω στα θέματα που μας αγγίζουν;
– Γιατί δεν μας συμπεριλαμβάνετε στα όργανα αυτά; Είστε ενήμεροι για τους συλλόγους ληπτών ανά την Ελλάδα;
Νομίζω ότι η χρηματοδότηση από το κράτος είναι απαραίτητο όχι απλώς να συνεχιστεί, αλλά και να αυξηθεί, διότι η ζωή έχει πλέον γίνει πανάκριβη.
Πρέπει να διασφαλίσετε ότι δε θα γυρίσουμε πίσω στα νοσοκομεία, κύριοι, είναι βασική υποχρέωσή σας.
ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ Ε.Κε.Ψ.Υ.Ε. ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ»
Η Γενική Συνέλευση της Ένωσης Ιατρών του Ε.Κε.Ψ.Υ.Ε. ομόφωνα κατέληξε στις εξής θέσεις ως προς το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας για την Ψυχική Υγεία με τίτλο: «Ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης».
1ον: Αντί να ενισχύσει την Τομεοποίηση που έχει αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης και της θεραπευτικής παρέμβασης των Δομών Ψυχικής Υγείας, νομοθετεί την Περιφερειοποίηση ανά Υγειονομική Περιφέρεια. Δημιουργείται έτσι ένα υδροκέφαλο και δυσλειτουργικό μοντέλο στο οποίο η υπερσυγκέντρωση δραστηριοτήτων θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην φροντίδα της ψυχικής υγείας του πληθυσμού. Η Διοίκηση και ο Συντονισμός ανατίθενται στην ΥΠΕ όπου οι ανάγκες των ασθενών δύσκολα θα ανιχνεύονται και δύσκολα θα καλύπτονται.
2ον: Καταργεί διοικητικά τα Ειδικά Ψυχιατρικά Νοσοκομεία χωρίς κανένα σχέδιο -πρόβλεψη για την ανάπτυξη των απαραίτητων κοινοτικών δομών για την αποασυλοποίηση.
3ον: Αντί να διαφαίνεται μέριμνα για την επαρκή στελέχωση των υποστελεχωμένων Δομών Ψυχικής Υγείας που αποτελούν την ραχοκοκαλιά του υφιστάμενου δικτύου Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, με την προβλεπόμενη μετακίνηση προσωπικού από τις ήδη υποστελεχωμένες Δομές της Ψυχικής Υγείας σε άλλες περισσότερο υποστελεχωμένες εντός ή και εκτός της Υγειονομικής Περιφέρειας σχεδιάζεται η περαιτέρω συρρίκνωση έως και την κατάργηση των Δομών αυτών.
4ον: Με βάση τα ανωτέρω το σύστημα αυτό της Δημόσιας Ψυχικής Υγείας γίνεται λιγότερο ελκυστικό για τους Επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας και ιδιαίτερα για τους γιατρούς με αποτέλεσμα να καταλήγουν όλο και περισσότερο άγονες οι προκηρύξεις για πρόσληψη προσωπικού.
5ον: Με τις μετακινήσεις των Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας διακόπτεται η σταθερή θεραπευτική σχέση θεραπόντων και θεραπευόμενων που είναι ιδιαίτερα σημαντική στον Τομέα της Ψυχικής Υγείας.
6ον: Ως προς το Ε.Κε.Ψ.Υ.Ε. αντί το Υπουργείο να το χρησιμοποιήσει ως μοντέλο λειτουργίας στον Τομέα της Κοινοτικής Ψυχιατρικής αξιοποιώντας την εμπειρία του ως προς την παροχή δωρεάν ψυχοθεραπειών ποικίλων θεραπευτικών μοντέλων ακόμα και την εμπειρία του ως προς την εκπαίδευση Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας σε σύγχρονα θεραπευτικά μοντέλα, σχεδιάζεται η σταδιακή του κατάργηση με την κατάλυση της επιστημονικής του ταυτότητας και της διοικητικής του αυτοτέλειας εντάσσοντας τις Δομές του στις υδροκέφαλες Υγειονομικές Περιφέρειες. Συγχρόνως με την προβλεπόμενη μετακίνηση προσωπικού το ήδη υποστελεχωμένο Ε.Κε.Ψ.Υ.Ε. θα διαλυθεί προκειμένου να καλύψει άλλες «ανάγκες».
7ον: Συνολικά το Νομοσχέδιο είτε έμμεσα είτε άμεσα αποδυναμώνει το Δημόσιο Σύστημα της Ψυχικής Υγείας και ενισχύει την ιδιωτική πρωτοβουλία, αναιρώντας βασικές κατακτήσεις της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης αποκλείοντας την φωνή προσώπων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα, αγνοώντας την σημασία της λειτουργίας των πολυκλαδικών ομάδων σε Δομές Ψυχικής Υγείας και συρρικνώνοντας περαιτέρω το Δημόσιο Σύστημα Ψυχικής Υγείας.
Στο αρχικό πλαίσιο, όπως περιγράφεται έως την σελ. 10 του νομοσχεδίου, δεν χαρακτηρίζεται από κάποια καινοτομία ή κάτι νέο, αλλά γίνονται αναφορές σε γνωστές αρχές και διαδικασίες που αφορούν την Ψυχική Υγεία.
Πως η σύσταση ΕΔΥΨΥ και η μεταφορά των διαδικασιών στις ΥΠΕ θα διασφαλίσει την παροχή των απαραίτητων υπηρεσιών ψυχική υγείας (υψυ). Πως θα εκτελεί όλα τα καθήκοντα ο αρμόδιος για θέματα ψ.υ., υποδιοικητής ΥΠΕ (σελ. 12-15); Χρειάζεται περαιτέρω αποσαφήνιση. Πιθανώς, όπως και σε άλλα σημεία του νομοσχεδίου θα χρειαστεί να εκδοθούν διευκρινιστικές εγκύκλιοι. Γιατί δεν εισάγονται όλα από την αρχή και όπως πρέπει;
Πως θα λειτουργούν οι Διοικήσεις ΥΠΕ (ΔΥΠΕ); Αφού το πλαίσιο παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε επίπεδο περιφέρειας «ενοποιείται» τουλάχιστον ως προς τους στόχους και την εφαρμογή, γιατί διαφοροποιούνται προς το πνεύμα αυτό η λειτουργία των ΝΠΙΔ (σελ. 20); Στο ίδιο πνεύμα γιατί θα συσταθεί Μητρώο Μονάδων ψυχικής υγείας μόνο για ΝΠΙΔ; Χρειάζεται να συσταθεί για όλα τα πρόσωπα ΝΠΙΔ, ΝΠΔΔ ώστε να υπάρξει συνολική αποτύπωση, άντληση στοιχείων και να αξιολογούνται οι παροχές υπηρεσιών ψυχικής υγείας στις ΥΠΕ, βασιζόμενοι στις αρχές της διαφάνειας και της ισονομίας μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων μερών.
Δεν είναι ξεκάθαρος ο τρόπος λειτουργίας του επιστημονικού συμβουλίου ψ.υ. (ΕΣυΨΥ), σελ 23-27. Είναι όντως ιατροκεντρικό και δεν συνδέεται με τις υπηρεσίες ή τις Μονάδες ψυχικής υγείας. Θα προτείναμε εάν λειτουργήσει να συμμετέχουν και αντιπρόσωποι από φορείς.
Άλλοι γενικοί προβληματισμοί είναι οι εξής:
– Το σύστημα χρηματοδότησης, που μάλλον στοχεύει στην μείωση των κρατικών δαπανών, πως εγγυάται την λειτουργία και την βιωσιμότητα των Μονάδων, άρα και την ορθή παροχή υπηρεσιών στους ανθρώπους που την χρειάζονται;
– Πόσο έχουν ληφθεί υπόψη οι ανάγκες και η γνώμη των ίδιων των ληπτών και των οικογενειών τους; Πως επιθυμούν οι ίδιοι τις υπηρεσίες που θα λαμβάνουν, ρωτήθηκαν σχετικά;
– Η μετακύλιση της διαχείρισης των ζητημάτων της Ψυχικής Υγείας από το ΥΥ στις ΥΠε, πως θα διασφαλίσει μία ενιαία εθνική πολιτική στα ζητήματα αυτά, αφού θα εξαρτάται από τις εκάστοτε ΔΥΠΕ;
Ως εργαζόμενη στο χώρο της ψυχικής υγείας 21 χρόνια έμαθα να προασπίζομαι το όραμα και την φιλοσοφία που στηρίζεται στην κοινωνική –κοινοτική ψυχιατρική με επίκεντρο τον ψυχικά πάσχων να παραμείνει στην κοινότητα κοινωνικά και εργασιακά ως ισότιμο μέλος. Το νέο σχέδιο νόμου έρχεται να διαλύσει τις προσπάθειες τόσων ετών , απαξιώνοντας τόσους επιστήμονες που οραματίστηκαν , που συνεισέφεραν σε αυτή την επαναστατική κίνηση με ένα μεγάλο και κοινό όραμα: οι ψυχιατρικοί ασθενείς να μπορούν να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και ανθρωπισμό, όντας ενεργοί μέσα στην κοινότητα που ζούσαν.
Έπειτα από σχεδόν 30 χρόνια το όραμα της σύγχρονης κοινοτικής ψυχιατρικής περίθαλψης με εύκολα προσβάσιμες υπηρεσίες ψυχικής υγείας για όλους παραμένει μετέωρο, καθώς δεν εξασφαλίζεται η Τομεοποίηση που είναι η βασική αρχή της κοινωνικής ψυχιατρικής.
Ο πάσχων, εγκαταλείπεται σε ένα λαβύρινθο διαδικασιών που οδηγούν σε αδιέξοδα και χάνεται το πρόταγμα της θεραπευτικής πράξης στον άνθρωπο με κίνδυνο υποβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών ή και κλείσιμο μονάδων .
Το νομοσχέδιο αγνοεί τα επιστημονικά δεδομένα , τις ανάγκες της κοινωνίας , την εμπειρία , τις κατακτήσεις της πρόληψης και της θεραπείας στην χώρα μας. Δεν τίθεται με σαφήνεια ο τρόπος λειτουργίας του εκάστοτε φορέα ,απαξιώνοντας την κουλτούρα , την φιλοσοφία της διαδρομής τόσων ετών περιορίζοντας την αυτονομία και την αυτενέργεια. Αντίθετα ενισχύει ένα σύστημα υπερ συγκεντρωτικό και υπερ γραφειοκρατικό.
Αυτή την εποχή είναι σημαντικό να μην ξεχάσουμε αυτά τα οράματα που έρχονται από το παρελθόν. Δημιουργείται ανασφάλεια και άγχος σε εργαζόμενους και ασθενείς σε έναν ιδιαίτερα δύσκολο εργασιακό χώρο ενισχύοντας το συναίσθημα της αβεβαιότητας και συναισθηματικής δυσφορίας με σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία όλων μας.
Από το Άρθρο 1 του 2716/99 όπου ρητά αναφέρεται ότι «1. Το Κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας που έχουν σκοπό την πρόληψή, τη διάγνωση, τη θεραπεία, την περίθαλψη, καθώς και την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη ενηλίκων, παιδιών και εφήβων με ψυχικές διαταραχές και διαταραχές αυτιστικού τύπου και με μαθησιακά προβλήματα.» φτάσαμε στο Άρθρο 1 που αναφέρεται ότι « …μέσω της ριζικής αναδιάρθρωσης του υφιστάμενου συστήματος οργάνωσης …» θα πετύχουμε το θαύμα. Μοναδικός σκοπός της ριζικής αναδιοργάνωσης όπως αναφέρεται είναι η απένταξη από το Υπουργείο Υγείας – τον κρατικό προϋπολογισμό- την Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας και η ένταξη μας στον ΕΟΠΥΥ. Ουσιαστικά κατάργηση του Ν. 2716/99!
Ένα νομοσχέδιο με σημαντικά κενά τα οποία δημιουργούν προβληματισμούς για το μέλλον απαξιώνοντας τα δικαιώματα των ληπτών γεμίζοντας φόβο και αβεβαιότητα τους εργαζόμενους.
Από το Άρθρο 1 του 2716/99 όπου ρητά αναφέρεται ότι «1. Το Κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας που έχουν σκοπό την πρόληψή, τη διάγνωση, τη θεραπεία, την περίθαλψη, καθώς και την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη ενηλίκων, παιδιών και εφήβων με ψυχικές διαταραχές και διαταραχές αυτιστικού τύπου και με μαθησιακά προβλήματα.» φτάσαμε στο Άρθρο 1 που αναφέρεται ότι « …μέσω της ριζικής αναδιάρθρωσης του υφιστάμενου συστήματος οργάνωσης …» θα πετύχουμε το θαύμα. Μοναδικός σκοπός της ριζικής αναδιοργάνωσης όπως αναφέρεται είναι η απένταξη από το Υπουργείο Υγείας – τον κρατικό προϋπολογισμό- την Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας και η ένταξη μας στον ΕΟΠΥΥ. Ουσιαστικά κατάργηση του θεμελιακού Νόμου 2716/99.
Σχετικά με το νέο νομοσχέδιο υπάρχει μεγάλη απογοήτευση, καθώς αφήνουμε πίσω την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και απαξιώνουμε τις δομές ψυχικής υγείας. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο με πολλές ελλείψεις που αντί να ενισχύσει την ανάπτυξη νέων υπηρεσιών, οδηγεί στην αποδυνάμωση και κατάργησή τους.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να γίνει μία πιο ουσιαστική συζήτηση μεταξύ των φορέων και του υπουργείου έτσι ώστε να δοθεί η δυνατότητα σε θεραπευόμενους και θεραπευτές να ακουστούν οι απόψεις τους, οι ανησυχίες τους και οι προτάσεις τους πάνω σε θέματα που άπτονται των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, καθώς χωρίς διάλογο, ενημέρωση και σχεδιασμό γίνονται αλλαγές που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πως θα εφαρμοστούν στην πράξη.
Ας ενισχύσουμε τις υπάρχουσες δομές, ζητώντας την κατάργηση του νομοσχεδίου.
Κύριε υπουργέ, σχετικά με το προς διαβούλευση νομοσχέδιο θα ήθελα να σχολιάσω τα εξής:
– θεωρώ ότι με το παρόν νομοσχέδιο δεν ολοκληρώνεται η ψυχιατρική μεταρρύθμιση αλλά ξαναγυρνάμε σε καταστάσεις πριν το 1999. Στην ουσία καταργείται η τομεοποίηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, με την τοποθέτηση ενός υποδιοικητή με υπερεξουσίες και συγκεντρωτισμό ευθυνών και αρμοδιοτήτων, μακριά από το πραγματικό πεδίο δράσης δηλαδή τις μονάδες ψυχικής υγείας
– Εξομοιώνονται πλήρως τα μη κερδοσκοπικά νομικά πρόσωπα (τρίτος τομέας) με τις ιδιωτικές κερδοσκοπικές κλινικές και τους ιδιώτες ψυχιάτρους.
– η χρηματοδότηση των μονάδων ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης από τον ΕΟΠΥΥ με νοσήλια, καταργεί την έννοια του κοινωνικού κράτους όσον αφορά τους ανασφάλιστους ασθενείς, που είναι ένα σημαντικό ποσοστό των ενοίκων. Θα υπάρχει επιδότηση γι αυτή την κατηγορία των ασθενών;
– Πως θα ορίζεται η αποζημίωση των θεραπειών στις Κινητές Μονάδες; (ποσό ανά συνεδρία) Θα είναι βιώσιμες;
– δεν αναφέρεται η αποζημίωση για δράσεις πρόληψης, αγωγής κοινότητας, παρεμβάσεων σε σχολεία
– ως εργαζόμενη σε Μ.Ψ.Υ. υπηρετώντας τη Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, αντιλαμβάνομαι ότι καταργείται η εργασία μας με σκοπό και στόχο την επανένταξη, την αποκατάσταση των ανθρώπων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα, την ανάρρωση, την πρόληψη ψυχικών διαταραχών στις μονάδες παιδιών κι εφήβων
Ένα νομοσχέδιο με σημαντικά κενά τα οποία δημιουργούν προβληματισμούς για το μέλλον, απαξιώνοντας τα δικαιώματα των ληπτών γεμίζοντας φόβο και αβεβαιότητα τους εργαζομένους.
Το νέο νομοσχέδιο δημιουργεί μεγάλα οργανωτικά και λειτουργικά προβλήματα, διότι εσείς μιλάτε για ένα ενιαίο οργανωτικό και διοικητικό μοντέλο των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, ενώ εμείς μιλάμε για υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση. Στο σύνολό του το νομοσχέδιο προκαλεί μεγάλη ανασφάλεια και προβληματισμό, έχει πολλά κενά και δείχνει ότι δεν γνωρίζετε τις πραγματικές ανάγκες των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Το παρόν νομοσχέδιο αναφέρει ως πηγή χρηματοδότησης των μονάδων τα νοσήλια από τον ΕΟΠΥΥ χωρίς να γίνεται αναφορά σε παράλληλη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κατά συνέπεια, πώς θα διασφαλιστεί η έγκαιρη πληρωμή από τον ΕΟΠΥΥ για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων και τις αμοιβές των εργαζομένων σε περίπτωση που η αποζημίωση αυτή δεν επαρκεί? Μεγάλη ανησυχία για την βιωσιμότητα όλων αυτών των μονάδων. Ας ελπίσουμε ότι θα εισακουστούν οι σκέψεις όλων μας και θα προβείτε σε κάποιες αναγκαίες τροποποιήσεις που θα συμβάλλουν θετικά στην βελτίωση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Οι σκοποί που περιγράφονται εδώ θα είχαν νόημα σε ένα νομοθέτημα που θα αναφερόταν σε ανάπτυξη υπηρεσιών, στην περιγραφή μιας συνολικής πολιτικής για την ΨΥ και τα επιμέρους χαρακτηριστικά της. Δεν είναι κατανοητό το πώς , πχ, η διοικητική μεταρρύθμιση που αναλύεται στα επόμενα άρθρα μπορεί να συμβάλει στη μείωση των ακούσιων νοσηλειών (!) των αναμονών κλπ . Ειδικότερα, σχετικά με την διατύπωση «…ριζικής αναδιάρθρωσης του υφιστάμενου συστήματος οργάνωσης και διοίκησης υπηρεσιών ψυχικής υγείας,..» επισημαίνεται ότι μια τέτοια αναγκαιότητα («ριζικής αναδιάρθρωσης») θα έπρεπε να προκύπτει ως προϊόν μιας συνολικής αξιολόγησης του εδώ και πολλά χρόνια υφιστάμενου συστήματος της τομεοποίησης και του συμπεράσματος (της αξιολόγησης) πως το υφιστάμενο σύστημα έχει αποτύχει και πως δεν επιδέχεται βελτιωτικές παρεμβάσεις παρά μόνο ριζική αναδιάρθρωση. Κάτι τέτοιο ουδέποτε έγινε. Η εισαγωγή της ριζικής αναδιάρθρωσης είναι εντελώς αυθαίρετη, χωρίς διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς.
Μέτωπο για την Ψυχική Υγεία και τις Εξαρτήσεις
Χρήστος Ανδρούτσος
Παναγιώτης Βουτυράκος
Γιώργος Γαρύφαλλος
Κωνσταντίνα Εικοσιπεντάρχου
Δημήτρης Κολοκάθης
Δημήτρης Μαγριπλής
Γιάννης Παπαδόπουλος
Δημήτρης Πλουμπίδης
Γιώργος Γιαννόπουλος
Βασίλης Φωτόπουλος
Δήμος Φωτόπουλος
Ανδρέας Κρεμμύδας
Νικηφόρος Φάρκωνας
Δημήτρης Αναγνωστόπουλος
Χρήστος Μαντάς
Ναταλία Πλιάκου
Εύα Λεωνίδη
Κατερίνα Τζονούπη
Αμαλία Γκώρου
Γεωργία Καρκανίδα
Κώστας Κατσιγιαννόπουλος
Άννα Λιβαδά
Αλέξανδρος Σιδερίδης
Στέλιος Γκιουζέπας
Η επιχειρούμενη «μεταρρύθμιση» έχει εν τέλει ως βασικό σκοπό την ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών για την Ψυχική Υγεία, καταργεί τα 2 από τα 3 εναπομείναντα Ειδικά Ψυχιατρικά Νοσοκομεία (ΨΝΑ και ΨΝΘ) και οδηγεί σε κάλυψη μικρού μόνο μέρους των απαιτούμενων 900 κλινών σε δημόσια ιδρύματα. Επιπλέον όλοι οι οργανισμοί και τα δημόσια προγράμματα που ασχολούνται με την απεξάρτηση, κινδυνεύουν μετά από δεκαετίες κοινωνικής προσφοράς, με αφανισμό της ταυτότητας, της ιστορίας τους και των θεραπευτικών μεθόδων τους, τώρα που η κοινωνία τα έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ (ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ, ΙΑΝΟΣ, Διάπλους κ.λπ.).
Με τον τρόπο αυτό επιλέγεται, για μια κόμη φορά από την Κυβέρνηση, η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης.
Μελετώντας το νομοσχέδιο και διαβάζοντας τα παραπάνω σχόλια δεν έχω να προσθέσω κάτι παρά μόνο να ελπίζω ότι είναι όντως υπό διαβούλευση και να μη βρισκόμαστε προ τετελεσμένου γεγονότος. Παρακαλώ σας να εισακουστούν οι απόψεις, προβληματισμοί,ανησυχίες, ερωτήματα που έχουν κατατεθεί λεπτομερώς και να περάσουμε σε ένα γόνιμο διάλογο που στόχο θα έχει τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και όχι την διάλυση τους.
Είναι κρίμα και απαράδεκτο, η Ελλάδα να κάνει προσπάθειες για να παραμείνει πίσω σε ένα από τα πιο σημαντικά συστήματα, όπως αυτό της Υγείας και ιδιαίτερα της ψυχικής υγείας. Τόσοι ασθενείς, λήπτες και εργαζόμενοι στην αβεβαιότητα! Εξάλλου, σε ποιo κομμάτι η Ελλάδα τα κατάφερε για να τα καταφέρει και εδώ;
Ένα σχέδιο νόμου που ουδεμία σχέση έχε με Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση. Ακούστε τις
απόψεις που κατατίθενται στην εν λόγω διαβούλευση και κυρίως δώστε την δέουσα
σημασία στις τοποθετήσεις των ληπτών. Αποσύρεται άμεσα το νομοσχέδιο, τα
σχόλια που γράφτηκαν αν φυσικά τα διαβάσετε μπορούν εύκολα να σας βγάλουν
από τα αδιέξοδα που οδηγήστε, και μαζί με εσάς οδηγείτε στην καταστροφή κόπους
και δουλειά πολλών ετών, ανθρώπων με όραμα για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση.
Ως εργαζόμενη στον χώρο της ψυχικής υγείας αναρωτιέμαι κι εγώ για ποιό λόγο τίθεται στα μέσα του καλοκαιριού προς διαβούλευση το νομοσχέδιο για ένα τόσο σοβαρό θέμα χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση.
Στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο:
1. Δεν προβλέπεται πουθενά Διοίκηση σε Εθνικό Επίπεδο, ούτε αναφέρεται κάπου η Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας.
2. Η αντικατάσταση των ΤοΨΥ από τα ΠεΔΑΨΥ θα επιφέρει έως και πενταπλασιασμό του πληθυσμού ανά νέο τομέα ψυχικής υγείας με οτι αυτό συνεπάγεται.
3. Προτείνεται ένα γιγάντιο τεχνοκρατικό σύστημα παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας εξαλείφοντας παντελώς τον θεραπευτικό και προσωποκεντρικό χαρακτήρα που θα έπρεπε να έχουν οι υπηρεσίες αυτές.
4. Υποβαθμίζει την εκπροσώπηση των ληπτών ψυχικής υγείας και των οικογενειών τους στα όργανα λήψης αποφάσεων, σε 1!!! μέλος από την Ένωση Ασθενών Ελλάδος (την στιγμή που δεν υπάρχει ικανοποιητική συμμετοχή ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε αυτή)
5. Δημιουργείται ένα χάσμα ανισοτήτων ως προς τις υποχρεώσεις προς το κράτος, μεταξύ των ΝΠΙΔ κερδοσκοπικού και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα
6. Οι υπηρεσίες που θα παρέχονται από ΜΨΥ του ιδιωτικού τομέα θα αποζημιώνονται εξ΄ολοκλήρου από ασφαλιστικούς οργανισμούς ή από τον ΕΟΠΥΥ. Για τα ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα αυτό θέτει από το πρώτο λεπτό σε κίνδυνο την βιωσιμότητα και την συνέχιση της λειτουργίας του.
7. Δεν προβλέπεται κάπου εξουσιοδοτική διάταξη για έκδοση Κοινής Υπουργικής
Απόφασης από τον Υπουργό Υγείας και τον Υπουργό Οικονομικών
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο με ελλείψεις, κενά κι αδικίες. Αν ο στόχος του υπουργείου παραμένει να θέσει την ψυχική υγεία στο επίκεντρο του ΕΣΥ τότε θα πρέπει να συσταθεί ομάδα έργου και διαβούλευσης με την συμμετοχή εκπροσώπων της ομοσπονδίας Αργώς, ληπτών και των οικογενειών τους, με την εξασφάλιση πολλαπλών δικλείδων ασφαλείας και εύλογου χρονικού διαστήματος πιλοτικής εφαρμογής.
Μεγάλο προβληματισμό και ανησυχία αισθάνομαι, τόσο από τη χρηματοδότηση που μπορεί να καθυστερεί ή αν θα είναι αρκετή για να καλύπτει τις ανάγκες των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, προσφέροντας τους την ίδια ποιότητα ζωής. Επίσης μεγάλο προβληματισμό αισθάνομαι για τον επιστημονικό – θεραπευτικό πλαίσιο που οι λήπτες θα εντάσσονται πλέον. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα της εξέλιξης τους; Στο νέο σχέδιο νόμου που είναι η συμπερίληψη των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας; Η συμμετοχικότητα τους στη λήψη αποφάσεων που τους αφορούν; Με το νέο σχέδιο νόμου όχι μόνο δεν προασπίζεται τα δικαιώματα τους αντίθετα γίνεται προσπάθεια καταπάτησης τους, δημιουργώντας τους αρνητικά συναισθήματα, αλλά και αβεβαιότητα για το μέλλον τους. Στην κοινωνία του 21ου αιώνα, μετά από όλες τις προσπάθειες για την έναρξη και την συνέχεια της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, αντί να ενισχύεται η ανάπτυξη νέων υπηρεσιών, που να υποστηρίζουν τους ωφελούμενους μέσα στην κοινότητα, καταρτίζονται σχέδια νόμου που συρρικνώνουν ή και καταργούν την βιωσιμότητα των ήδη υπαρχουσών. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος με επίκεντρο «θύμα» τα άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα.
Κατερίνα Ευθυμιοπούλου
Κοινωνιολόγος
Εργαζόμενη σε Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης
Μόνο θυμό και τεράστια απογοήτευση για τα έργα σας στον Τομέα της Υγείας κ.Γεωργιάδη, χωρίς μέριμνα για τον άνθρωπο που αδυνατεί να φροντίσει τον εαυτό του. Δυστυχώς κανένα κράτος πρόνοιας, πόσο μακριά είστε από τον λαό που λέτε ότι υπηρετείτε; Και φυσικά ούτε οι εργαζόμενοι σας νοιάζουν τι θα απογίνουν, ούτε οι κόποι τόσων χρόνων κάποιων ανθρώπων με όραμα και νοιάξιμο για τον άνθρωπο. Κι όμως δεν μπορώ να ξεχάσω όσα λέγατε όταν δεν είχατε αυτήν την θέση!
Μέσω της εφαρμογής του νέου νομοσχεδίου, φαίνεται ότι καταργείται η διαγωνιστική διαδικασία των προγραμμάτων και η εφαρμογή τους ανατίθεται απευθείας σε ενδιαφερόμενους Φορείς γεγονός που εγείρει ερωτήματα διαφάνειας της διαδικασίας. Μέσω της ανταγωνιστικής διάστασης που ενδεχομένως λάβει ως τροπή η εξέλιξη αυτή θα επιδράσει αρνητικά στην καλή συνεργασία των Φορέων της Κοινότητας. Επιπλέον ο περιορισμός των αρμοδιοτήτων των Επιστημονικά Υπευθύνων και των διεπιστημονικών ομάδων θα έχει αρνητική επίδραση σε επιστημολογικό επίπεδο.Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών θίγεται με άμεσους αποδεχτείς τους χρήστες ψυχικής υγείας. Τέλος θίγονται θέματα ηθικής και δεοντολογίας.
Ντροπή και κρίμα να θέλετε να δημιουργήσετε ένα ιατροκεντρικό μοντέλο θεραπείας των εξαρτήσεων. Η θεραπεία πρέπει να είναι ολιστική και να περιλαμβάνει εκτός από θεραπευομένους, τις οικογένειες, την κοινωνία και άλλα δίκτυα. Μέχρι κι εγώ σαν πρώην εθελόντρια στο ΚΕΘΕΑ, έλαβα βοήθεια χωρίς να το συνειδητοποιήσω. Υπάρχουν εργαζόμενοι που με πολύ κόπο, νοιάξιμο κι αγάπη κάνουν θαύματα…και θα τους στηρίξουμε γιατί αυτό κάνει μια Αλληλέγγυα Κοινωνία! Αυτό μας έμαθαν κι εκείνοι, την αλληλεγγύη. Εμείς, λοιπόν, θα αλλάξουμε τον κόσμο και δεν είμαστε ρομαντικοί μήτε ατομικιστές σαν εσάς. Ρεαλιστές είμαστε και συνδημιουργούμε το παρόν και το μέλλον.
Και να μιλήσω για μένα. Έχω μείνει ανασφάλιστη λόγω ενσήμων και φέτος στα 34 μου θα δουλέψω για πρώτη φορά σαν αναπληρώτρια φιλόλογος. Συμπεράσματα να βγαίνουν για τη δημόσια και δωρεάν υγεία και για τις θέσεις εργασίας στην Ελλάδα…
Εύχομαι οι αγαπημένοι φίλοι/συνεργάτες/συμπολεμιστές μου να δικαιωθούν.
Με αγάπη!
Μέσα από το νέο νομοσχέδιο οι προσπάθειες και οι αγώνες όλων αυτών των χρόνων φαίνεται ότι μηδενίζονται. Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στηρίχτηκε στο όραμα, στον αγώνα τόσων επαγγελματιών για μια αποτελεσματική φροντίδα, με την ενεργή συμμετοχή των ατόμων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα στην κοινωνία, την αξιοπρεπή ευημερία και γενικότερα την καθημερινή απασχόλησή τους. Ως εκ τούτου, με το νέο νομοσχέδιο όλα αυτά καταρρίπτονται.
Σχετικά με τις πληρωμές των φορέων Ψυχικής Υγείας από τον ΕΟΠΥΥ το νομοσχέδιο προξενει: α) ανασφάλεια στους εργαζόμενους από τις καθυστερήσεις που συνήθως έχει ο ΕΟΠΥΥ στις χρηματοδοτήσεις και β) που είναι το σπουδαιότερο πως θα ζουν τα μέλη μας στα οικοτροφέια και στα διαμερίσματα χωρίς χρήματα για καθημερινή σίτιση, φάρμακα κλπ.
Ντροπή να θέλετε να δημιουργήσετε ένα ιατροκεντρικό μοντέλο θεραπείας των εξαρτήσεων. Η θεραπεία πρέπει να είναι ολιστική και να περιλαμβάνει εκτός από θεραπευομένους, τις οικογένειες, την κοινωνία και άλλα δίκτυα. Μέχρι κι εγώ σαν πρώην εθελόντρια στο ΚΕΘΕΑ, έλαβα βοήθεια χωρίς να το συνειδητοποιήσω. Υπάρχουν εργαζόμενοι που με πολύ κόπο, νοιάξιμο κι αγάπη κάνουν θαύματα…και θα τους στηρίξουμε γιατί αυτό κάνει μια Αλληλέγγυα Κοινωνία! Αυτό μας έμαθαν κι εκείνοι, την αλληλεγγύη. Εμείς, λοιπόν, θα αλλάξουμε τον κόσμο και δεν είμαστε ρομαντικοί μήτε ατομικιστές σαν εσάς. Ρεαλιστές είμαστε και συνδημιουργούμε το παρόν και το μέλλον.
Και να μιλήσω για μένα. Έχω μείνει ανασφάλιστη λόγω ενσήμων. Αυτά είναι τα χάλια σας. Όπως και το ότι φέτος στα 34 μου θα δουλέψω για πρώτη φορά σαν αναπληρώτρια φιλόλογος.
Εύχομαι οι αγαπημένοι φίλοι/συνεργάτες/συμπολεμιστές μου να δικαιωθούν.
Με αγάπη!
Μιλώντας για ψυχιατρική μεταρρύθμιση, αναρωτιέμαι πώς θα ενισχυθούν οι δομές όταν τις συγχωνεύουμε? Υπάρχουν μεγάλες ανάγκες για ψυχολογική υποστήριξη, καθώς χρειαζόμαστε την πρόληψη και την υποστήριξη των δομών και όχι την κατάργηση. Ωστόσο, το νέο νομοσχέδιο φαίνεται να μας απαξιώνει και όχι να μας εξελίσσει.
Καλησπέρα, η ανάγνωση του νομοσχεδίου εγείρει αρκετούς προβληματισμούς και ερωτήματα. Αγνοούνται επιστημονικά δεδομένα, η εμπειρία και οι κατακτήσεις που αφορούν την πρόληψη και τη θεραπεία μέσα στην κοινότητα, καθώς και οι ανάγκες της κοινωνίας. Ενισχύεται ένα σύστημα υπερ συγκεντρωτικό και υπερ γραφειοκρατικό, αγνοώντας την επιστημονικότητα και απαξιώνοντας τη φιλοσοφία και τη διαδρομή τόσων ετών του εκάστοτε φορέα ψυχικής υγείας που είχε ως γνώμονα το όραμα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, περιορίζοντας με αυτό τον τρόπο την αυτονομία και την αυτενέργεια. Δημιουργείται ανασφάλεια για το σύστημα χρηματοδότησης για την απαιτούμενη έγκαιρη κάλυψη των δαπανών έτσι ώστε να διασφαλίζεται αφενός το συνεχές στη φροντίδα, το αποκαταστασιακό έργο και η ομαλή καθημερινότητα των ατόμων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα που διαβιούν στις μονάδες και αφετέρου η καταβολή των δεδουλευμένων των εργαζομένων. Απαξιώνεται η φωνή των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και το δικαίωμα τους στη λήψη αποφάσεων και συμμετοχής τους σε θεσμικά όργανα, μειώνοντας την ενδυνάμωση τους. Ευελπιστώ στο γεγονός ότι θα λάβετε υπόψη σας τις επισημάνσεις εργαζομένων, ληπτών, οικογενειών και φορέων για βελτιωτικές διορθωτικές κινήσεις επί του νομοσχεδίου για την απρόσκοπτη συνέχιση του έργου της παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας τόσο στην κοινότητα όσο και στις δομές ψυχικής υγείας.
ΕΥ Δομής Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης
Το Νομοσχέδιο καταργεί επί της ουσίας τον δημόσιο χαρακτήρα του τομέα της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης δεδομένου ότι διοικητικά η μεταρρύθμιση οδηγεί στον υπερσυγκεντρωτισμό των υπηρεσιών με αποτέλεσμα ο ασθενής να δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο από σήμερα να βρει την θέση του στο σύστημα ψυχικής υγείας αντί να αποκεντρώνει τις παρεχόμενες υπηρεσίες σε περισσότερες δημόσιες δομές με καλύτερη και μεγαλύτερη στελέχωση από ειδικευμένο προσωπικό ώστε να παρέχεται ολοκληρωμένη παρέμβαση στην κάθε περίπτωση χωριστά.
Ειδικά στην απεξάρτηση καταργώντας τα στεγνά προγράμματα ιατρικοποιει την απεξάρτηση με την παροχή αποκλειστικά υποκατάστατων προς όφελος των φαρμακευτικών εταιρειών αντιμετωπίζοντας έτσι τους εξαρτημένους ως παραβατικούς και όχι ως ψυχικά ασθενείς.
Καταργεί τη νομική υπόσταση των Δημόσιων Δομών Ψυχικής Υγείας (Ειδικά Ψυχιατρικά Νοσοκομεία, Ψυχιατρικές Κλινικές, Κέντρα Ψυχικής Υγείας, στεγαστικές δομές, Κέντρα Ημέρας κλπ). Έτσι, θα δοθεί ακόμα περισσότερος χώρος στην ανάπτυξη ιδιωτικών κλινών, που ήδη αριθμούν 4.700, ενώ το ΕΣΥ διαθέτει 900 κλίνες και επιπλέον προβλέπει ότι οι Υπηρεσίες που θα παρέχονται από τις Μονάδες Ψυχικής Υγείας του Ιδιωτικού Τομέα θα αποζημιώνονται εξ’ ολοκλήρου από ασφαλιστικούς οργανισμούς ή από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., αποκλείοντας από αυτές ανασφάλιστους, πρόσφυγες και μετανάστες.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ! ΑΠΟΣΥΡΕΤΕ ΤΟ!
Η υγεία και η ψυχική υγεία είναι και θα πρέπει να παραμείνει προτεραιότητα όλων μας. Μιλώντας για ψυχική υγεία, την οποία ορίζουμε ως την πλήρη σωματική, ψυχική και κοινωνική ευεξία θα πρέπει εμείς οι ίδιοι (εργαζόμενοι) πρώτα να στηρίξουμε τους θεραπευόμενους, να τους κρατήσουμε στο επίκεντρο και να μην επιτρέπουμε την ψυχική και κοινωνική τους απόρριψη. Με αυτόν τον τρόπο κατά το νομοσχέδιο, τους οδηγούμε στην απαξίωση. Στόχος μας θα πρέπει να παραμείνει η ενδυνάμωση, η ενίσχυση, η ενσυναίσθηση και ο σεβασμός.
Ερωτήματα που απορρέουν και συνεχίζουν να απασχολούν εργαζόμενους και θεραπευόμενους είναι:
– Τί θα γίνει εν τέλει με τις δομές?
– Πώς θα εξελιχθεί ο τρόπος πληρωμών?
– Πώς θα συνεχίσουμε να προφυλάσσουμε και να προστατεύουμε τους ωφελούμενους μας?
Μητραντζιά Θεοδώρα
Η Συνέλευση του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής στην με αριθμό 13/16.7.2024 συνεδρίαση της αποφάσισε ομόφωνα να συμμετέχει στη δημόσια διαβούλευση για το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Υγείας με τίτλο «Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης» και να ζητήσει την απόσυρση του και την άμεση έναρξη ουσιαστικού διαλόγου για τους εξής λόγους:
Το Σχέδιο Νόμου περιλαμβάνει άρθρα που αφορούν στο Α Μέρος το Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και στο Β Μέρος αναφέρεται στον Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων, με την ταυτόχρονη κατάργηση όλων των φορέων απεξάρτησης.
Σχετικά με το Α Μέρος, χρειάζεται να αναφερθεί ότι η ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης πρέπει να συνεχίσει να βασίζεται στις αρχές του αποϊδρυματισμού, της τομεοποίησης και της κοινοτικής ψυχιατρικής, της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και κοινωνικής επανένταξης και της συνέχειας της ψυχιατρικής φροντίδας. Εγείρονται προβληματισμοί κατά πόσο είναι δυνατόν να επιτευχθεί η ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στην οποία σκοπεύει το Νομοσχέδιο, ειδικότερα ως προς τα εξής:
Α) Το Νομοσχέδιο περιορίζεται σε ένα διοικητικό και μόνο, τομεοποιημένο ανασχηματισμό της διοίκησης, ελέγχου, εποπτείας και αξιολόγησης των Μονάδων Ψυχικής Υγείας, χωρίς να προβλέπει ότι με τη κατάργηση των ιδρυματικών Ψυχιατρικών Μονάδων – Τμημάτων «Χρονίων Ασθενών» θα υπάρξει παράλληλη ανάπτυξη και λειτουργία νέων Μονάδων Ψυχικής Υγείας και Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης στο σύστημα των υπηρεσιών, όπου απαιτούνται.
Β) Το Νομοσχέδιο εξομοιώνει τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου του Κερδοσκοπικού Τομέα με αυτά του Μη Κερδοσκοπικού Τομέα, παραχωρώντας μάλιστα σε αυτά που έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα τη δυνατότητα ίδρυσης και λειτουργίας Μονάδων Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, όπως Κέντρα Ημέρας, Προστατευόμενα Διαμερίσματα, Οικοτροφεία, Ξενώνες, Ειδικά Κέντρα Κοινωνικής Επανένταξης, Ειδικές Μονάδες Αποκατάστασης και Επαγγελματικής Επανένταξης, Μονάδες Έγκαιρης Παρέμβασης στην Ψύχωση και Κινητές Μονάδες Ψυχικής Υγείας. Επισημαίνεται ότι στο πλαίσιο του ιδιωτικού τομέα λειτουργούν αποκλειστικά ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές ιδρυματικού τύπου, χωρίς να έχουν αξιολογηθεί ως προς τη ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών τους σύμφωνα με τις αρχές της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.
Γ) Το παρόν Νομοσχέδιο περιορίζεται να αναφέρει ως πηγή χρηματοδότησης των Μονάδων Ψυχικής Υγείας που λειτουργούν στο πλαίσιο του Μη Κερδοσκοπικού Τομέα αποκλειστικά τα νοσήλια ή με σταθερή αμοιβή ανά κεφαλή ή κατά πράξη που θα καλύπτονται από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.. Δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά σε χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, ή άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία, γεγονός που εγείρει σοβαρές ανησυχίες για την βιωσιμότητα αυτών των Μονάδων, που αποτελούν και τη πλειοψηφία των Μονάδων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης στη κοινότητα. Επίσης ανησυχία εγείρεται και για τη δυνατότητα συνέχισης της ανάπτυξης και υλοποίησης ευρύτερων δράσεων και παρεμβάσεων κοινοτικής ψυχιατρικής και ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης.
Στο Β Μέρος του νομοσχεδίου καταργούνται οι φορείς απεξάρτησης και στη θέση τους δημιουργείται ένας υπερσυγκεντρωτικός οργανισμός με την επωνυμία «Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων» (Ε.Ο.Π.Α.Ε.). Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του «επιτελικού κράτους» καταργούνται και μεταφέρονται στον (Ε.Ο.Π.Α.Ε.) με το σύνολο των δομών τους οι δύο μεγάλοι οργανισμοί, το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕ.Θ.Ε.Α) και ο Οργανισμός κατά των Ναρκωτικών» (Ο.ΚΑ.ΝΑ.), καθώς και οι δομές που λειτουργούν στο πλαίσιο του ΕΣΥ, δηλαδή, η Μονάδα Απεξάρτησης από τα Ναρκωτικά «18ΑΝΩ» και η Μονάδα Απεξάρτησης από το Αλκοόλ του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής», το «Πρόγραμμα Εναλλακτικής Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων “ΑΡΓΩ”, το Τμήμα Αποκατάστασης Τοξικοεξαρτημένων «ΙΑΝΟΣ» και η Μονάδα Απεξάρτησης από Αλκοόλ, Φάρμακα και Τυχερά Παιχνίδια, του «Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, το «Πολυδύναμο Κέντρο αντιμετώπισης της κρίσης των χρηστών Ναρκωτικών και Αλκοολισμού» του Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων «Χατζηκώστα», και η Μονάδα Απεξάρτησης «Διάπλους» του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας «Αγ. Ειρήνη». Άρα πολλές και διαφορετικές δομές που απευθύνονται σε διαφορετικούς συχνά πληθυσμούς και ακολουθούν τις ανάγκες τους, εντάσσονται χωρίς αξιολόγηση σε έναν υπεροργανισμό που είναι αποκομμένος από την κοινωνία και έρχεται να επιβάλλει ένα συγκεκριμένο μοντέλο χωρίς το δικαίωμα επιλογής στη θεραπεία των άμεσα ενδιαφερόμενων.
Ο νέος υπερ-οργανισμός σύμφωνα με τα «προβλεπόμενα», μεταξύ άλλων, θα λειτουργεί και θα αναπτύσσει δομές, μονάδες, υπηρεσίες και προγράμματα που αφορούν την πρόληψη, τη μείωση της βλάβης, τη θεραπεία, την απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη. Παράλληλα ορίζεται και ως φορέας εθνικής πολιτικής και στρατηγικής για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων που θα συντονίζει και θα εποπτεύει και κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία στο πεδίο αυτό. Επίσης, θα ενημερώνει την κοινή γνώμη για τις εξαρτήσεις, θα εκπροσωπεί την Ελλάδα στα διεθνή φόρα, θα εκπαιδεύει και θα διασυνδέει τις δομές και τις υπηρεσίες, θα μελετά και θα παρακολουθεί το πρόβλημα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, θα προτείνει νομοθετικά, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά μέτρα στο συγκεκριμένο πεδίο. Γίνεται κατανοητό ότι οι υπερεξουσίες και η υπερσυγκέντρωση των λειτουργιών θα δημιουργήσουν ένα άκαμπτο γραφειοκρατικό μόρφωμα το οποίο θα είναι αδύνατο να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πολιτών.
Εκτός από την κατάργηση των οργανισμών και των δομών που αναφέρονται, το σχέδιο νόμου αλλοιώνει και τα θεσμικά όργανα σχεδιασμού εθνικής πολιτικής και στρατηγικής, τα οποία ορίζονται στο Νόμο 4139/2013, ο οποίος μετά από ουσιαστική διαβούλευση ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία, και μεταβιβάζει τις αρμοδιότητες του Εθνικού Συντονιστή στον Πρόεδρο του νέου οργανισμού. Αυτό το μοντέλο αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, καθώς δεν εφαρμόζεται σε καμία άλλη δημοκρατική χώρα του δυτικού κόσμου, αφού ελεγκτής κι ελεγχόμενος είναι το ίδιο πρόσωπο.
Με την κατάργηση του ψυχοκοινωνικού μοντέλου και την προώθηση ενός γραφειοκρατικού φαρμακευτικού μοντέλου που περιορίζει τη δυνατότητα ψυχικής απεξάρτησης και την επιλογή του θεραπευτικού μοντέλου από τα ίδια τα άτομα, ουσιαστικά προωθεί παρωχημένες αντιλήψεις και πρακτικές που είναι αλληλένδετες με το φάρμακο στο επίκεντρο. Η απεξάρτηση και η κοινωνική ένταξη υποβαθμίζονται, και τα ενεργά μέλη των προγραμμάτων μετατρέπονται σε παθητικούς αποδέκτες υπηρεσιών χωρίς βούληση όταν τους επιβάλλεται μια συγκεκριμένη θεραπευτική διαδρομή. Διαταράσσεται το συνεχές των παρεχόμενων υπηρεσιών και οι δυνατότητες που παρέχει κάθε θεραπευτική πρόταση. Οι λήπτες των υπηρεσιών, οι οικογένειές τους και οι εργαζόμενοι στο πεδίο γνωρίζουν ότι αυτό το μοντέλο που περιορίζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες θα οδηγήσει σε θεραπευτικό αδιέξοδο. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους αντιδρούν. Το νομοσχέδιο είναι πρόχειρο και ελλιπές καθώς συντάχθηκε χωρίς ουσιαστική διαβούλευση και συνεργασία, και δεν λαμβάνει υπόψη τις προτάσεις των ίδιων των ενδιαφερομένων, των επιστημονικών και κοινωνικών φορέων που με ψηφίσματα και αποφάσεις τους έχουν ήδη αντιταχθεί.
Ζητούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου και την άμεση έναρξη ενός ουσιαστικού διαλόγου για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και την αντιμετώπιση του προβλήματος των εξαρτήσεων στη χώρα μας.
Μοιράζομαι εδώ τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου σχετικά με το σχέδιο νόμου για τη ψυχική υγεία, βλέποντας τα πράγματα από το δικό μου ρόλο και οπτική. Είμαι ωφελούμενος υπηρεσιών ψυχικής υγείας, καθώς τα τελευταία χρόνια διαμένω σε Προστατευμένο Διαμέριμα της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής Π. Σακελλαρόπουλος στην Αλεξανδρούπολη.
Θεωρώ βασική και απαραίτητη τη λειτουργία του κράτους ως κοινωνικό κράτος πρόνοιας. Με αυτό το νομοσχέδιο φαίνεται η χρηματοδότηση των ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, από τα οποία παίρνω υπηρεσίες, να περνά από το κράτος σε ασφαλιστικά ταμεία, γεγονός που προβληματίζει. Άραγε τι θα γίνει με εμάς τους ανασφάλιστους; Θα συνεχίσει η χρηματοδότηση με έναν ομαλό τρόπο ή θα έρθουν δύσκολες μέρες για μας; Που ήδη είμαστε ζορισμένοι οικονομικά λαμβάνοντας ένα μικρό επίδομα, τη στιγμή που γύρω μας τα έξοδα είναι τεράστια…
Και επίσης, μια σημαντική σημείωση: πώς διασφαλίζεται η δύναμη της δικής μας φωνής; Προσωπικά, θεωρώ αναγκαία τη συμμετοχή ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας στη λήψη αποφάσεων που τους αφορούν.
Αναμένω με αισιοδοξία τροποποιήσεις στο σχέδιο νόμου που θα λαμβάνουν υπόψη τις απόψεις μας, τις ανάγκες και την πραγματικότητα της καθημερινότητας μας.
Οι διατάξεις του A’ Μέρους είναι λες και έχουν αντιγραφεί από κάποια εισαγωγή θεωρητικής παρουσίασης. Πώς θα συνδέσετε τη θεωρία με τους προσχηματικά αναφερόμενους σκοπούς; Οι διατάξεις του A’ Μέρους δεν ασχολούνται με τα αναφερόμενα άτομα και σκοπούς, απλώς καθορίζουν ένα γραφειοκρατικό, πολύπλοκο και συγκεντρωτικό σύστημα οργάνωσης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Μονο προβληματισμο και φοβο για το μελλον ειναι το νοημα του νομοσχεδιου.
Αντι να παμε ενα βημα μπροστα παμε δυο πισω.
Ενισχυστε τις υπαρχουσες δομες και μην τις καταργειτε.
Ολες οι προσπαθειες τοσα χρονια για την ψυχιατρικη μεταρρυθμιση δεν εχουν αξια για το υπουργειο?
Στο σχέδιο νόμου που κατατίθεται είχε αρκετές ασάφειες αλλά και εκκρεμότητες.
Καταργεί την τομεοποίηση, η θεραπευτική πράξη μετατρέπεται σε διοικητική πράξη
και η χρηματοδότηση ενέχει κινδύνους στην κάλυψη των αναγκών αλλά και στην έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους.
Είμαι πρώην εξαρτημένος από τα τυχερά παιχνίδια. Αυτό το χρωστάω στο δρόμο που μου έδειξε να βαδίσω η δεύτερη μου οικογένεια, η ομάδα μου το ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ.
Παραθέτω τις απόψεις μου για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που με βρίσκει ενάντια επι της αρχής και στην ουσία του.
Το νομοσχέδιο με το οποίο καταργούνται και συγχωνεύονται όλα τα θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης (ΚΕΘΕΑ, 18 Άνω, ΟΚΑΝΑ, ΙΑΝΟΣ, Διάπλους) όπως τα Κέντρα Πρόληψης, ενοποιώντας τα μαζί με κάθε λογής ιδιώτη και ΜΚΟ που δραστηριοποιείται στο χώρο, σε ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, που θα λειτουργεί με όρους οικονομικής αυτοτέλειας, τον «Ε.Ο.Π.Α.Ε».
Διαλύει τη φιλοσοφία των «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων, διαχέοντάς τα πλάι στη μείωση βλάβης και στα προγράμματα υποκατάστασης, ενισχύοντας τα τελευταία.
Καταργεί τα δημόσια προγράμματα απεξάρτησης του Ε.Σ.Υ, με τη λειτουργία τους πλέον να υπαγορεύεται από όρους «κόστους – οφέλους», οδηγώντας τελικά σε εμπορευματοποίηση υπηρεσιών.
Νομιμοποιεί κάθε μορφή ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε πρόληψη-θεραπεία-κοινωνική επανένταξη, δίνοντας στους ιδιώτες προκλητικά προνόμια και κρατική χρηματοδότηση.
Αφήνει μετέωρο το μέλλον των 75 Κέντρων Πρόληψης, το πλαίσιο λειτουργίας τους και τη διασύνδεση τους με τις ανάγκες της κοινότητας.
Ιατρικοποιεί πλήρως το κοινωνικό πολυπαραγοντικό φαινόμενο της εξάρτησης, νομιμοποιώντας αντιεπιστημονικές αντιλήψεις περί «χρόνιας ασθένειας», «λειτουργικού χρήστη», «δικαιώματος στη χρήση».
Διασπά την Κοινωνική Επανένταξη των απεξαρτημένων από το θεραπευτικό της πλαίσιο, διαμορφώνοντας έτσι fast track θεραπεία αντί για ολόπλευρη στήριξη έως την πλήρη επανακοινωνικοποίηση του πρώην χρήστη.
Εδραιώνει απαράδεκτες εργασιακές σχέσεις και τη συνεχή κινητικότητα επιδεινώνοντας δραματικά τη θέση των εργαζομένων, τη θεραπευτική σχέση άρα και το επιστημονικό έργο.
Δημιουργεί έναν υδροκέφαλο Οργανισμό, με το διορισμένο από το Υπουργείο ΔΣ του να αποκτά υπερσυγκεντρωτικές αρμοδιότητες, ώστε να μπορεί ανενόχλητο να υλοποιεί την κυρίαρχη πολιτική στον τομέα των εξαρτήσεων, στερώντας την αναγκαία εμβάθυνση στις τοπικές ανάγκες που έως σήμερα τα προγράμματα, με την αυτοτέλειά τους, επιχειρούσαν.
Η δημιουργία του ΕΟΠΑΕ αποτελεί εφαρμογή της διακηρυγμένης στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα ναρκωτικά, που υπηρέτησαν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, στην κατεύθυνση της διαχείρισης των πιο ακραίων εκδηλώσεων του φαινομένου της εξάρτησης, με δείκτες τη μείωση των λοιμωδών νοσημάτων και την παραμονή των εξαρτημένων σε οποιαδήποτε υπηρεσία, ανακυκλώνοντας και οξύνοντας το πρόβλημα χρόνο με το χρόνο, αφού δε στοχεύει στα πραγματικά αίτια του φαινομένου.
Μιας πολιτικής, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να αντιμετωπίζει τα ναρκωτικά ως πεδίο κερδοφορίας όπως συμβαίνει με ένταση τα τελευταία χρόνια με την κάνναβη, αδιαφορώντας πλήρως για τις κοινωνικές συνέπειες. Που τελικά, βάζει τις κοινωνικές ανάγκες και την ίδια την ανθρώπινη ζωή στο ζύγι του κόστους – οφέλους, μετατρέποντας έτσι το αυτονόητο σε προνόμιο, μόνο για όσους αντέχει η τσέπη τους.
Το νομοσχέδιο αποτελεί ευθεία επίθεση στο κοινωνικό δικαίωμα για δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου πρόληψη – θεραπεία. Είναι «συνταγή» αύξησης των εξαρτήσεων.
Γι’ αυτό είμαι απέναντι!
Στην αντίθετη κατεύθυνση πιστεύω πως πρέπει:
Να αποσυρθεί τώρα το νομοσχέδιο για τη δημιουργία του ΕΟΠΑΕ. Καμία κατάργηση – συγχώνευση προγραμμάτων, φορέων, υπηρεσιών στο χώρο της απεξάρτησης και της πρόληψης..
Ολόπλευρη ενίσχυση και στελέχωση των υπαρχουσών δομών θεραπείας με πόρους και προσωπικό.
Δημιουργία νέων προγραμμάτων θεραπείας των εξαρτήσεων με βάση τις τοπικές, πληθυσμιακές και επιστημονικές ανάγκες, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους για τη χρηματοδότησή τους.
Υιοθέτηση των «στεγνών» προγραμμάτων ως κύρια μορφή θεραπείας της εξάρτησης.
Ενίσχυση των προγραμμάτων σωματικής αποτοξίνωσης, σε διασύνδεση με τα δημόσια νοσοκομεία και τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα.
Αποφασιστική ενίσχυση των Κέντρων Πρόληψης, δημιουργία νέων όπου δεν υπάρχουν, με Ενιαίο Θεσμικό Πλαίσιο λειτουργίας.
Καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ιδιωτών στην πρόληψη-θεραπεία-κοινωνική επανένταξη.
Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
Στοχος ειναι η επεκταση η ενισχυση και η ενδυναμωση,οχι η καταργηση και η απαξιωση.
Να γινει αμεση αποσυρση του νομοσχεδιου
Ο ωφελουμενος σιγουρα δεν βρισκεται στο επικεντρο.
Αντι να ενισχυουμε δομες ψυχικης υγειας τις απαξιωνουμε.
Ολο το νομοσχεδιο ειναι προχειρο.Επισκεφθειτε τις μοναδες,ακουστε τις πραγματικες αναγκες των θεραπευομενων και των θεραπευτων.
Αφου λετε οτι θελετε να βοηθησετε αυτο το νομοσχεδιο το μονο αισθημα που αφηνει ειναι η απαξιωση.
Υποτίθεται ότι κάθε νομος πρέπει να φέρνει το καλύτερο και όχι την απαξίωση και την κατάργηση.
Η υγεία και η ψυχική υγεία πρέπει να είναι προτεραιότητα.
Αγνοήθηκαν εντελώς οι απόψεις και οι προτάσεις των ληπτών των υπηρεσιών των επαγγελματιών που εργάζονται στο πεδίο όπως και των φορεων.
Ένα νομοσχέδιο με πολλά κενα,περίπλοκο που προκαλεί ανασφάλεια σε όλα τα επίπεδα που αντί να βελτιώνει τις υπηρεσίες καταργεί προσπάθειες ετων που κατακτήθηκαν με πολύ δουλειά και κοπο.
Η ανάγνωση αυτού του σχεδίου νόμου μου προκαλεί σημαντικά ερωτηματικά και προβληματισμούς.
Είμαι ωφελούμενος υπηρεσιών ψυχικής υγείας, συγκεκριμένα ζω σε Προστατευμένο Διαμέρισμα της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής Π. Σακελλαρόπουλος στην Αλεξανδρούπολη. Ζω στο Διαμέρισμα εδώ και αρκετά χρόνια, είναι το σπίτι μου και ο φορέας η οικογένειά μου. Έχω μια καθημερινότητα, φροντίζω τις ανάγκες μου, την υγεία μου, σωματική και ψυχική, τον προσωπικό μου χώρο, απασχολούμαι σε προστατευμένο πλαίσιο εργασίας. Είμαι σε γενικές γραμμές ικανοποιημένος από τη ζωή και την καθημερινότητά μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όταν χρειαστεί δε διεκδικώ βελτιώσεις.
Το πρώτο σημείο που με προβληματίζει είναι η δική μας απουσία, δηλαδή η απουσία των ληπτών των υπηρεσιών ψυχικής υγείας , τόσο από το σχεδιασμό αυτού του νομοσχεδίου όσο και από τη λειτουργία των οργάνων που αυτό προβλέπει (Επιστημονικά Συμβούλια). Είναι σημαντικό η άποψη μας , η φωνή μας να ακούγεται και να συμμετέχουμε σε διαδικασίες λήψης αποφάσεων που τελικά αφορούν εμάς τους ίδιους, τις ζωές μας.
Επιπλέον, σημαντικό ζήτημα είναι η αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης. Διαβάζοντας το νομοσχέδιο, κατανοώ ότι η χρηματοδότηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας που προσφέρονται από ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, των οποίων είμαι ωφελούμενος, περνά από τον κρατικό προϋπολογισμό σε ασφαλιστικά ταμεία. Έχει αυτό σχεδιαστεί με τρόπο ώστε να επαρκούν οι πόροι; Θα υπάρχει έγκαιρη πληρωμή; Τι θα γίνει με τους ανασφάλιστους , μεταξύ των οποίων βρίσκομαι και εγώ; Ήδη το επίδομα πρόνοιας που λαμβάνουμε μετά βίας μας αρκεί για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες και να φροντίσουμε τον εαυτό και τις υποχρεώσεις μας, ειδικά το τελευταίο διάστημα με την ακρίβεια.
Επίσης, θεωρώ σημαντική τη λειτουργία της τομεοποίησης στην πράξη, την ύπαρξη υπηρεσιών σε κάθε τομέα και την ύπαρξη τοπικών οργάνων που συσκέπτονται τακτικά για τη λειτουργία των υπηρεσιών. Το σχέδιο νόμου όχι απλά δεν διασφαλίζει την τομεοποίηση, αλλά ορίζει υποδιοικητές και συμβούλια των ΥΠΕ για να καθορίζουν διεργασίες κατά τόπους, χωρίς να γνωρίζουν και να λαμβάνουν υπόψη τους τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε τόπου.
Σήμερα, αντί να συζητάμε πρωτοπόρες τεχνικές και βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων των συμπολιτών μας, μεταξύ αυτών και τη δική μας, καλούμαστε να πούμε τη γνώμη μας για ένα νομοσχέδιο που φαίνεται να κάνει βήματα πίσω και να θέτει εμπόδια στην ομαλή λειτουργία των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, τις οποίες λαμβάνουμε εμείς τελικά.
Διαβάζοντας το νομοσχέδιο, πολλοί προβληματισμοί προέκυψαν στο νου μου. Είμαι ωφελούμενος υπηρεσιών ψυχικής υγείας, συγκεκριμένα ζω σε Προστατευμένο Διαμέρισμα της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής Π. Σακελλαρόπουλος στην Αλεξανδρούπολη. Μέσα στο Διαμέρισμα αυτό ζω χρόνια, αποφεύγοντας νοσηλείες, έχοντας μια καθημερινότητα, φροντίζοντας τον εαυτό, την υγεία και τον προσωπικό μου χώρο, απασχολούμενος σε ένα προστατευμένο πλαίσιο εργασίας, συμμετέχοντας σε όργανα και θεσμικές διεργασίες ώστε να παίρνω μέρος στις αποφάσεις που λαμβάνονται για μας (άτομα με ψυχο-κοινωνικά προβλήματα).
Αρχικά, προβληματίστηκα για τη χρηματοδότηση από δω και πέρα των υπηρεσιών ψυχικής υγείας που προσφέρονται από ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, των οποίων είμαι ωφελούμενος. Στο νομοσχέδιο διαφαίνεται η χρηματοδότηση αυτών να περνά από τον κρατικό προϋπολογισμό στο σύστημα της αποζημίωσης από τα ασφαλιστικά ταμεία, γεγονός που οδηγεί στην κατάργηση του κράτους πρόνοιας.
Άραγε το νομοσχέδιο αυτό σημαίνει το τέλος της χρηματοδότησης από το κράτος της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης? Και φυσικά, με προβληματίζει έντονα τι πρόκειται να συμβεί με τις υπηρεσίες προς τους ανασφάλιστους, στους οποίους και εγώ ο ίδιος ανήκω.
Επιπλέον, τόσο στη δημιουργία αυτού του σχεδίου νόμου όσο και στη λειτουργία των οργάνων που αυτό προβλέπει (Επιστημονικά Συμβούλια), δεν έχει ληφθεί υπόψη η δική μας φωνή, η φωνή των ληπτών των υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Θεωρώ ουσιώδη και απαραίτητη τη συμμετοχή μας στη λήψη αποφάσεων και στο σχεδιασμό μεταρρυθμίσεων που αφορούν τη ζωή μας και τις υπηρεσίες που λαμβάνουμε.
Το τρίτο σημείο που με προβληματίζει είναι αυτό της επί της ουσίας κατάργησης της τομεοποίησης. Η αντικατάσταση των κατά τόπους οργάνων και θεσμών, των οποίων αποτελώ μέλος, με υποδιοικητές και συμβούλια των 7 ΥΠΕ δε διασφαλίζει την τομεοποίηση, η οποία αποτελεί βασική αρχή της Κοινωνικής Ψυχιατρικής.
Θα χαιρόμουν πολύ, αντί για τα παραπάνω, να συζητάμε εδώ για τρόπους διασφάλισης παροχής ποιοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, ψυχο-κοινωνικής αποκατάστασης, ολοκληρωμένης φροντίδας αναγκών και σεβασμού δικαιωμάτων.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Ε.ΚΕ.ΨΥ.Ε
Οι εργαζόμενοι στο Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών διαφωνούμε επί της αρχής με το νομοσχέδιο και ζητούμε να αποσυρθεί.
1. Η υποτιθέμενη «ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», με το κλείσιμο των δύο μεγάλων ψυχιατρικών νοσοκομείων και την υπερσυγκέντρωση εξουσιών στις κατά τόπους ΔΥΠΕ αυτονόητα δεν μπορεί να πετύχει τους διακηρυγμένους σκοπούς της. Δε θα βελτιώσει ούτε θα προάγει την ψυχική υγεία των πολιτών. Δεν θα διασφαλίσει την απρόσκοπτη πρόσβασή τους σε όλες τις αναγκαίες υπηρεσίες ψυχικής υγείας ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση και τον τόπο κατοικίας τους. Αντιθέτως βάλλει εναντίον του δημόσιου συστήματος ψυχικής υγείας. Υπάρχει φανερός κίνδυνος ασθενείς να μείνουν «στον δρόμο» ή να γίνουν βορά των ιδιωτικών συμφερόντων.
Το παρόν νομοσχέδιο είναι μια απόπειρα να ενοχοποιηθεί το σύστημα οργάνωσης και διοίκησης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας για υπάρχοντα προβλήματα στον χώρο, ενώ στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε ότι οι δημόσιες υπηρεσίες ψυχικής υγείας απαξιώνονται συστηματικά τα τελευταία χρόνια λόγω σοβαρής υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης. Η νέα διοικητική διάρθρωση είναι φανερό ότι με τον συγκεντρωτισμό της και την αύξηση της γραφειοκρατίας θα προκαλέσει μεγαλύτερα οργανωτικά προβλήματα στις μονάδες ψυχικής υγείας και δε θα λύσει κανένα. Η είσοδος των ιδιωτών στον χώρο της ψυχικής υγείας διαφαίνεται και από τον τρόπο διαχείρισης των ΜΨΥ που σχετίζονται με το σωφρονιστικό σύστημα. Είναι επικίνδυνη η πρόβλεψη για λειτουργία τέτοιων δομών υπό την σκέπη ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Είναι ζήτημα δημοκρατίας να ανήκει και να ελέγχεται το σωφρονιστικό σύστημα και οι ιατρικές μονάδες εντός του από τον στενό πυρήνα του κράτους και όχι από τα ιδιωτικά συμφέροντα.
2. Το νέο νομοσχέδιο έρχεται να ελαστικοποιήσει τις σχέσεις εργασίας εντός του σχεδιαζόμενου δικτύου υπηρεσιών δίνοντας υπερεξουσίες στις ΔΥΠΕ για την αυθαίρετη μετακίνηση προσωπικού, όπου θεωρούν ότι υπάρχει ανάγκη. Έτσι με τον ίδιο αριθμό προσωπικού, χωρίς νέες προσλήψεις, προτίθενται να καλύψουν κενά μέσω περιφερόμενων υγειονομικών.
Η εξάντληση και η απαξίωση των εργαζομένων με αυτόν τον τρόπο, σχέδιο που υπηρετείται σε όλη τη δημόσια υγεία, όχι μόνο στην ψυχική έχει ήδη δείξει τις δραματικές συνέπειές του με την ουσιαστική διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Στο νομοσχέδιο δεν προβλέπεται καμία ασφαλιστική δικλείδα για το πλαίσιο και τους όρους της μετακίνησης, για τη δυνατότητα ενός εργαζόμενου ή ενός υπηρεσιακού ή διοικητικού συμβουλίου να προβάλει αντιρρήσεις, ούτε για την ασφαλή στελέχωση των υπαρχουσών υπηρεσιών. Περαιτέρω δεν εμποδίζεται το αυθαίρετο κλείσιμο κάποιων υπηρεσιών λόγω υποστελέχωσης ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο ή πρόφαση. Θα είναι στην απόλυτη εξουσία των ΔΥΠΕ.
3. Όσον αφορά οργανισμούς όπως το Ε.ΚΕ.ΨΥ.Ε : Το νέο νομοσχέδιο διαλύει το έργο και την θεραπευτική κουλτούρα φορέων όπως το Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών, οι υπηρεσίες του οποίου θα καλούνται να λειτουργούν διαφορετικά ανά περιφέρεια, σύμφωνα με τις εντολές των οικείων ΔΥΠΕ, καταστρέφοντας έτσι την ομοιογένεια του παραγόμενου επιστημονικού και θεραπευτικού έργου του φορέα, ο οποίος υπηρετεί πιστά την κοινοτική ψυχιατρική από τη δεκαετία του 1950.
Το νομοσχέδιο αυτό αποστασιοποιείται από τις αρχές της κοινοτικής ψυχιατρικής, και είναι εμφανής ο κίνδυνος να απαιτήσουν οι ΔΥΠΕ παροχή υπηρεσιών στη βάση «κόστους-οφέλους» και όχι με επίκεντρο το βέλτιστο συμφέρον του ασθενούς. Το Ε.ΚΕ.Ψ.Υ.Ε υπερασπίζεται τον ιστορικό του ρόλο στην πρωτοβάθμια παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας, υπερασπίζεται την προσφορά ποιοτικών, δημόσιων και δωρεάν ψυχοθεραπειών και την δυνατότητα όλων των πολιτών να λαμβάνουν υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης κοντά στον τόπο κατοικίας τους. Υπερασπιζόμαστε τη σταθερότητα των θεραπευτικών σχέσεων και τη σταθερότητα του θεραπευτικού περιβάλλοντος των υπηρεσιών. Είναι βασικές αρχές και αξίες της θεραπείας.
4. Για την απεξάρτηση- γιατί όλους μας αφορά. Το ίδιο μοτίβο υπερσυγκέντρωσης σε έναν οργανισμό με στόχο την μείωσης της βλάβης έρχεται να διαλύσει φορείς απεξάρτησης με πολύτιμο έργο και προσφορά στην κοινωνία μας όπως το 18 Άνω και το ΚΕΘΕΑ και άλλα «στεγνά» προγράμματα. Υποστηρίζουμε το έργο αυτών των φορέων για το καλό όλης της κοινωνίας. Για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Ζητάμε την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου, γιατί καταργεί την αντίληψη και τον σκοπό που έχουμε ταχθεί να υπηρετούμε ως εργαζόμενοι/ες στο πεδίο της ψυχικής υγείας και των εξαρτήσεων, γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε να παρέχουμε ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες με οδηγό μας το βέλτιστο συμφέρον των ασθενών, υπηρεσίες που απευθύνονται σε όλο το ηλικιακό φάσμα του πληθυσμού μέσα στην ίδια την κοινότητα τους και οι λήπτες να μπορούν να έχουν εύκολη και δωρεάν πρόσβαση με όρους ισότιμης φροντίδας του κάθε πολίτη!
Η εμπειρία μου με το κέντρο πρόληψης Ελπίδα με το πρόγραμμα Γονείς Εφήβων βοήθησε πάρα πολύ όλους τους γονείς και θα έπρεπε να αναπτυχθεί σε περισσότερα σχολεία και όχι να περιοριστεί .
Καλημέρα, προσπαθώντας να καταλάβω τους λόγους για τους οποίους έχει αποφασιστεί να υπάρξει αυτό το νομοσχέδιο και μόνο σα σκέψη μου γεννιούνται διάφορα ερωτήματα.
Ολοκληρώθηκε ξαφνικά η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και αποφασίσαμε να τη σταματήσουμε;
Οι προσπάθειες όλων αυτών των χρόνων για τα μέλη των φορέων δεν έχουν πλέον καμία αξία άραγε για το Υπουργείο;
Είμαστε τόσοι εργαζόμενοι οι οποίοι δεν έχουμε καταλάβει τι πρόκειται να γίνει πότε θα ξεκαθαρίσει το τοπίο;
Κλείνοντας τις δομές που προτείνετε και ιδιωτικοποιώντας όλες τις υπόλοιπες πιστεύετε ότι θα πάμε ένα βήμα μπροστά η τρία βήματα πίσω;
Θα εισακουστούν άραγε οι σκέψεις μας σχετικά με αυτό που πρόκειται να γίνει ή για ακόμη μια φορά οι εργαζόμενοι θα μείνουμε στην αφάνεια χωρίς να μας δωθεί καμία σημασία;
Παραθέτοντας τα παραπάνω ερωτήματα συνεχίζω να είμαι προβληματισμένη και μπερδεμένη για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.
Κύριε Υπουργέ,
ελπίζω πραγματικά να διαβάσετε το σχόλιό μου.
Είμαι μητέρα νεαρού ατόμου ενταγμένου εδώ και 9 μήνες σε θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης. Αυτό που έχω να σας πω ώστε να καταλάβετε το πραγματικό αποτέλεσμα των προγραμμάτων που επιχειρείτε να τροποποιήσετε, είναι ότι με τις παρεμβάσεις του προγράμματος (ΑΡΓΩ, Πρόγραμμα Εναλλακτικής θεραπείας εξαρτημένων ατόμων) ξαναβρήκα το παιδί μου! Πήραν ένα αγρίμι και το έχουν ηρεμήσει ψυχικά, το έχουν κάνει να σταθεί στα πόδια του και να σέβεται το σώμα και την ψυχή του – χωρίς φαρμακευτικά υποκατάστατα.
Στην περίοδο που χρειάστηκε μέχρι να αποφασίσει/αναγκαστεί το παιδί μου να ακολουθήσει το πρόγραμμα (ξεκινούσε και σταματούσε), το μόνο που του λέγαμε, το μόνο που ευχόμασταν, το μόνο που θέταμε ως απαίτηση και βέτο, ήταν «ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ»! Ελπίζω να μην το ζήσετε προσωπικά, αλλά σας ζητώ να αναλογιστείτε πόσο σκληρή αγάπη είναι να λέει μια μητέρα στο παιδί της: «ή πας στο πρόγραμμα ή δεν θέλω να σε ξέρω». Αυτό το λεκτικό και αυτή η πρακτική που εφαρμόσαμε ώστε να δεχτεί να ζητήσει βοήθεια, δεν έγιναν με ελαφρά την καρδία. Ούτε ήταν συμπτωματική κίνηση απελπισίας. Έγιναν συνειδητά γιατί γνωρίσαμε την αποτελεσματικότητα του προγράμματος. Σας παρακαλώ θερμά να μην ταράξετε τις διεργασίες θεραπείας που διενεργούνται. Σας παρακαλώ θερμά να ακούσετε τις προτάσεις και αντιπροτάσεις του εμπλεκόμενου προσωπικού στο χώρο, πριν οδηγήσετε τις όποιες αλλαγές.
Στα στοιχεία που σας μεταφέρω (έχοντας μελετήσει τα όσα έχουν γραφτεί ως επιχειρήματα υπέρ των τροποποιήσεων, επιθυμώ να σας αποδείξω ότι δεν ευσταθούν):
-Η συνάντηση του παιδιού μου με τους θεραπευτές έγινε την ίδια ημέρα που έκανε αίτηση
-Δεν υπήρξε ποτέ καμία καθυστέρηση ενεργειών
-Η οικογένειά μας μπορούμε και παρακολουθούμε παράλληλα, υποστηρικτικές συναντήσεις σε ομάδες οικείων προσώπων (γονείς, σύντροφοι, κλπ) ώστε να ενεργούμε υποστηρικτικά
-Η θεραπευτική διαδικασία περιλαμβάνει πολλές παράλληλες δραστηριότητες που οδηγούν το άτομο σε μια ολιστική ενδοσκόπηση και συνειδητοποίηση
-Στη διαδικασία της επανένταξης τα άτομα υποστηρίζονται πρακτικά (εργασιακές προτάσεις), παραμένοντας κοντά στο θεραπευτικό πρόγραμμα ώστε η κρίσιμη περίοδος επανένταξης να γίνει με στέρεα βήματα
…
Θεωρώ πως υπάρχουν ήδη καταγεγραμμένα τα στοιχεία που αποδεικνύουν τα όσα προασπίζονται τα άτομα που εργάζονται στο χώρο.
Σας ικετεύω πέραν του γραφειοκρατικού συμμαζέματος και της εξοικονόμησης πόρων, να νιώσετε.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ ΨΝΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ
«ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ»
Ως Ψυχολόγοι του ΨΝΑ κρίνουμε σκόπιμο να τοποθετηθούμε σχετικά με το σχέδιο νόμου που βρίσκεται σε διαβούλευση από την Παρασκευή 5/7/24 και φέρει τον τίτλο «Ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης».
Ο προβληματισμός μας αφορά τόσο το πνεύμα που διαπνέει το νομοσχέδιο, όσο και συγκεκριμένες ρυθμίσεις που περιγράφονται σε δύο βασικούς άξονες, την Ψυχική Υγεία και την Απεξάρτηση.
Πιο αναλυτικά επισημαίνουμε σε ό,τι αφορά στην Ψυχική Υγεία:
• Υπάρχει αναντιστοιχία των δηλωμένων σκοπών και αρχών με συγκεκριμένες ρυθμίσεις, με βασική την κατάργηση της διάρθρωσης σε τομείς και την αντικατάστασή τους με τα Πε.Δ.Υ.Ψ.Υ., ήτοι με ολόκληρες υγειονομικές περιφέρειες.
Ο στόχος της ολοκλήρωσης της αποασυλοποίησης, με προτεραιοποίηση της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, όπως και της μείωσης των αναμονών και των ακούσιων νοσηλειών (άρθρο 1), καθώς και οι αρχές της τομεοποίησης και της κοινοτικής ψυχιατρικής, της προτεραιότητας της πρωτοβάθμιας φροντίδας, της εξωνοσοκομειακής περίθαλψης, της αποϊδρυματοποίησης, της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και κοινωνικής επανένταξης, της επαγγελματικής ένταξης, της συνέχειας της ψυχιατρικής φροντίδας (άρθρο 3) προϋποθέτουν τη διάρθρωση σε τομείς, διάταξη που καταργείται στο παρόν νομοσχέδιο (άρθρο 74).
Επιπλέον, δεν προβλέπεται, ούτε γίνεται αναφορά σε ανάπτυξη μόνιμων τομεοποιημένων κοινοτικών υπηρεσιών, που αποτελούν το βασικό εργαλείο της κοινοτικής ψυχιατρικής και της συνέχειας στη φροντίδα και μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση των ακούσιων νοσηλειών και πρόληψη της χρονιότητας και αναπηροποίησης.
Απεναντίας αναφέρεται ότι στην περίπτωση έλλειψης επαρκών Μ.Ψ.Υ. εντός ενός Πε.Δ.Υ.Ψ.Υ., επιμέρους Δομές Παροχής Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας δύνανται είτε να υπάγονται σε άλλο Πε.Δ.Υ.Ψ.Υ. από αυτό στο οποίο κατά τόπο ανήκουν, είτε να εξυπηρετούν τις ανάγκες περισσότερων του ενός Πε.Δ.Υ.Ψ.Υ., χωρίς να διατυπώνεται η προαναφερόμενη ανάγκη ή η πρόθεση ανάπτυξης των υπηρεσιών που απουσιάζουν (άρθρο 4).
• Επιπρόσθετα, η μνεία που γίνεται στο ζήτημα των ακούσιων νοσηλειών και την αυστηρή «τομεοποίησή» τους (παρότι οι τομείς καταργούνται) σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη αναφορά στον διασυνδεόμενο φορέα ΨΝΑ-Δρομοκαϊτειο και την εμπλοκή του στην κατανομή των ακούσιων νοσηλειών, αποκαλύπτει μια διαφαινόμενη λογική διαχωρισμού των περιστατικών (εκουσίως ή ακουσίως προσερχόμενοι) και δρομολόγησή τους προς συγκεκριμένους χώρους νοσηλείας. Τέτοιου τύπου διαχείριση και διαλογή περιστατικών εναντιώνεται στις αρχές της κοινοτικής ψυχιατρικής και δημιουργεί ασυλιακού τύπου δομές.
• Έντονο προβληματισμό γεννά η διατύπωση σχετικά με τις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας (άρθρο 3), όπου γίνεται αναφορά στην Ψυχιατροδικαστική με έμφαση στον σωφρονισμό των εφήβων. Θεωρούμε πως αυτή η διατύπωση είναι αντιεπιστημονική καθώς οι θεραπευτικές παρεμβάσεις δε νοείται να περιγράφονται με όρους που αρμόζουν σε ποινικές διαδικασίες. Εξίσου, μας προβληματίζει η αναφερόμενη δυνατότητα ίδρυσης Μονάδων Ψυχικής Υγείας «ειδικής μορφής» για τη «θεραπευτική» αντιμετώπιση αποκλινουσών συμπεριφορών (εφήβων και ενηλίκων) από φορείς του δημοσίου τομέα αλλά και από νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (άρθρο 16). Κρίνουμε απαραίτητο να υπογραμμίσουμε τον κίνδυνο μετατόπισης των παρεμβάσεων από το πεδίο της θεραπείας προς το πεδίο της καταστολής, ρόλος που έχει αποδοθεί επανειλημμένως στο παρελθόν στους ψυχιατρικούς θεσμούς.
• Σε ό,τι αφορά στον στόχο της διατήρησης της συνέχειας της ψυχιατρικής φροντίδας (άρθρο 3), φαίνεται αυτή να γίνεται αντιληπτή μόνο ως διοικητική διαδικασία που διασφαλίζεται μέσω του πληροφοριακού συστήματος. Κρίνεται όμως ότι η θεραπευτική συνέχεια τίθεται στην πραγματικότητα σε επισφάλεια λόγω της ιδιαίτερης ευελιξίας που περιγράφεται στις μετακινήσεις προσωπικού (θεραπευτών) εντός του Πε.Δ.Υ.Ψ.Υ. ή και ανάμεσα σε δύο Πε.Δ.Υ.Ψ.Υ. προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες άλλων Μ.Ψ.Υ.. Τέτοιου τύπου μετακινήσεις γίνονται πλέον εφικτές με απόφαση του Διοικητή (ή των Διοικητών), χωρίς τη γνώμη των Υπηρεσιακών Συμβουλίων, ενώ δεν αναφέρεται η πρόθεση της μόνιμης κάλυψης των κενών οργανικών θέσεων.
Η άσκηση θεραπευτικού έργου προϋποθέτει μια ελάχιστη σταθερότητα στη θεραπευτική σχέση, καθώς δεν πρόκειται για «εφάπαξ» παραγωγή αυτοτελούς έργου, όπως πιθανά συμβαίνει σε άλλου τύπου εργασίες. Η υποστελέχωση των υπηρεσιών δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ευκαιριακές μετακινήσεις που καταστρατηγούν τη θεραπευτική συνέχεια.
• Η δομή του δικτύου υπηρεσιών περιγράφει ένα περίπλοκο γραφειοκρατικό μηχανισμό, όπου ανατίθενται αυξημένες αρμοδιότητες στον Διοικητή και τον Υποδιοικητή που είναι αρμόδιος για θέματα ψυχικής υγείας, ενώ δίνεται η δυνατότητα ανάθεσης επιπλέον αρμοδιοτήτων -χωρίς περιορισμό- με απόφαση Υπουργού και Διοικητή. Δίνεται η δυνατότητα λήψης αποφάσεων και κατεύθυνσης κονδυλίων για ανάπτυξη προγραμμάτων από Ν.Π.Ι.Δ. χωρίς προαπαιτούμενη συνεργασία με άλλα όργανα, ενώ ταυτόχρονα οι Τομεακές Επιτροπές καταργούνται.
• Κρίνεται οργανωτικά προβληματική η στελέχωση των κλινικών των γενικών και πανεπιστημιακών νοσοκομείων με μικτής προέλευσης προσωπικό.
• Εν κατακλείδι, υπογραμμίζουμε ότι η ίδια η κατάργηση των οργανισμών των δύο μεγάλων ψυχιατρείων (Ψ.Ν.Α. και Ψ.Ν.Θ.) δεν επαρκεί για να μιλάμε για ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Θα σηματοδοτούσε πράγματι την επίτευξη αυτού του στόχου, στον βαθμό μόνο που θα είχε προηγηθεί εκείνη η ανάπτυξη κοινοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας -τόσο σε επίπεδο πρωτοβάθμιας φροντίδας όσο και σε επίπεδο πλήρως ανεπτυγμένων κοινοτικών δομών- που θα είχε επιφέρει μείωση των εισαγωγών και δη των ακούσιων και θα είχε ως εκ τούτου καταστήσει την ύπαρξή του μη απαραίτητη.
Καθώς όμως κάτι τέτοιο δεν υφίσταται και ο αριθμός των νοσηλειών βαίνει επιδεινούμενος, η κατάργηση των οργανισμών των δύο ειδικών νοσοκομείων, όχι μόνο δεν έρχεται να ολοκληρώσει μια μεταρρύθμιση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, αλλά κινείται ξεκάθαρα προς τη λάθος κατεύθυνση.
Όσον αφορά στον δεύτερο άξονα, αυτόν των Υπηρεσιών Απεξάρτησης, υπογραμμίζουμε:
• Στον Οργανισμό που συστήνεται (Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης & Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων – Ε.Ο.Π.Α.Ε.) συγχωνεύονται σε ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου -μετά την κατάργησή τους- το ΚΕΘΕΑ, ο ΟΚΑΝΑ και όλα τα δημόσια προγράμματα απεξάρτησης που πλέον αποσπώνται από το Εθνικό Σύστημα Υγείας: η Μονάδα Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ (Ψ.Ν.Α.), η Μονάδα Απεξάρτησης από το Αλκοόλ (Ψ.Ν.Α.), το Πρόγραμμα «Αργώ» (Ψ.Ν.Θ.), το Τμήμα «Ιανός» (Ψ.Ν.Θ.), η Μονάδα Απεξάρτησης από Αλκοόλ, Φάρμακα και Τυχερά Παιχνίδια (Ψ.Ν.Θ.), η Μονάδα Απεξάρτησης «Διάπλους» (Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας) και το «Πολυδύναμο Κέντρο αντιμετώπισης της κρίσης των χρηστών Ναρκωτικών και Αλκοολισμού» (Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων).
• Ως εκ τούτου οι Δημόσιες Υπηρεσίες Απεξάρτησης χάνουν τον δημόσιο χαρακτήρα του με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Παύει έτσι και η άμεση διασύνδεση που μέχρι τώρα υπάρχει μεταξύ των προγραμμάτων απεξάρτησης και των νοσοκομείων και η οποία διευκόλυνε σημαντικά στην αντιμετώπιση των καταστάσεων συννοσηρότητας που τα εξαρτημένα από ουσίες άτομα αντιμετωπίζουν.
• Ο νέος Οργανισμός θα αναπτύξει μια δική του δυναμική αλληλοεπικάλυψης, με κίνδυνο τα Θεραπευτικά Προγράμματα που σήμερα λειτουργούν να ομογενοποιηθούν στο πλαίσιο της κυρίαρχης λογικής της μείωσης της βλάβης, καταργώντας ή υποβαθμίζοντας ουσιαστικά τα «στεγνά» προγράμματα και προωθώντας την υποκατάσταση. Η συγχώνευση αυτή θα αλλοιώσει τη φυσιογνωμία και την ταυτότητα των θεραπευτικών προγραμμάτων και θα καταργήσει τον θεραπευτικό πλουραλισμό ο οποίος προσφέρει στα άτομα τη δυνατότητα επιλογής της καταλληλότερης θεραπείας για τα ίδια, πράγμα που και βιβλιογραφικά αποδεικνύεται ως ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για θετική έκβαση της θεραπείας.
• Εξίσου επισφαλής κρίνεται η διαδικασία μετάβασης των εργαζόμενων των δημοσίων προγραμμάτων στον Ε.Ο.Π.Α.Ε.: οι εργαζόμενοι καλούνται να επιλέξουν αν θα παραμείνουν στις θέσεις τους υπογράφοντας νέα σύμβαση με ένα Ν.Π.Ι.Δ. (ενώ μέχρι τώρα έχουν σχέση εργασίας με Ν.Π.Δ.Δ.) ή αν επιθυμούν να διατηρήσουν την υπάρχουσα σχέση εργασίας αλλά να απομακρυνθούν από το μετασχηματιζόμενο πλαίσιο εργασίας, με ασαφή σε αυτή την περίπτωση την προοπτική πλαισίου απασχόλησής τους. Με αυτόν τον τρόπο παραμένει ασαφές το πώς θα καλυφθούν οι υπηρεσιακές ανάγκες του μετασχηματιζόμενου πλαισίου σε περίπτωση που η πλειοψηφία των εργαζομένων αρνηθούν τη μεταφορά της θέσης τους στον νέο φορέα, ενώ οι εργαζόμενοι καλούνται να αποφασίσουν για τον εργασιακό τους βίο χωρίς να γνωρίζουν βασικές παραμέτρους των επιλογών τους.
Δημιουργείται επομένως καθεστώς επισφάλειας τόσο για τους εργαζόμενους, καθώς απειλείται ο οικογενειακός και οικονομικός προγραμματισμός τους, όσο και για τα θεραπευτικά προγράμματα και τις ανάγκες των θεραπευόμενων των προγραμμάτων.
Συμπερασματικά, ως λειτουργοί ψυχικής υγείας με πολύχρονη εκπαίδευση και εμπειρία σε θέματα ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, αλλά και στους διοικητικούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στις θεραπευτικές διαδικασίες, κρίνουμε ότι το νομοσχέδιο που παραπλανητικά φέρει τον τίτλο «Ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» είναι προβληματικό και όχι μόνο δε διορθώνει τα χρόνια προβλήματα που επισημαίνονται από επαγγελματίες και λήπτες των υπηρεσιών, αλλά απεναντίας θα επιφέρει περαιτέρω διάλυση και υποβάθμιση των υπηρεσιών. Ως εκ τούτου, συντασσόμενοι με πλήθος επιστημονικών οργανώσεων και συλλόγους εργαζομένων και επαγγελματιών ψυχικής υγείας, ζητούμε την απόσυρσή του.
Εκ μέρους των Ψυχολόγων του ΨΝΑ
Η Επιτροπή Ψυχολόγων
Σας ενημερώσουμε για τις επισημάνσεις και τα ερωτήματα της Ομοσπονδία Φορέων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και Ψυχικής Υγείας «ΑΡΓΩ» επί του σχεδίου νόμου «Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», το οποίο επίσημα ήρθε σε γνώση μας στο πλαίσιο έναρξης της δημόσιας διαβούλευσης του. Επισημάνσεις και προβληματισμούς που συντάξαμε ως θεσμικός εκπρόσωπος των ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του άρθρου 11 του ν. 2716/1999 και συμπεριλαμβάνουν όλες τις τοποθετήσεις των φορέων μελών μας που καταγράψαμε μετά την σύγκληση Ολομέλειας των μελών μας στις 10/7/24 με συμμετοχή 92 εκπροσώπων ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Θα θέλαμε εξ αρχής να επισημάνουμε ότι σύμφωνα με τις Γενικές Αρχές Παροχής Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, όπως τίθενται από το ν. 2716/1999, το Κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας που έχουν σκοπό την πρόληψη, τη διάγνωση, τη θεραπεία, την περίθαλψη, καθώς και την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη ενηλίκων, παιδιών και εφήβων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα. Οι δε υπηρεσίες ψυχικής υγείας διαρθρώνονται και λειτουργούν σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2716/1999, με βάση τις αρχές της τομεοποίησης και της κοινοτικής ψυχιατρικής, της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και κοινωνικής επανένταξης και της συνέχειας της ψυχιατρικής φροντίδας που θεωρούμε ότι πρέπει να επισημανθούν στο σχετικό άρθρο 3 του νομοσχεδίου.
Στο πλαίσιο των παραπάνω Γενικών Αρχών θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό να αναφερθεί, ότι οι όποιες αλλαγές, πραγματοποιούνται τηρώντας τις αρχές της κοινοτικής και κοινωνικής ψυχιατρικής, που αφορούν στη διασφάλιση:
-της τομεοποιημένης παροχής των υπηρεσιών βάσει των επιδημιολογικών χαρακτηριστικών και αναγκών του πληθυσμού του κάθε τομέα ψυχικής υγείας (γεωγραφικές περιοχές έως 250.000 κατοίκους) και την ολιστική αντιμετώπιση των αναγκών των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας στο πλαίσιο ενός Κοινοτικού Δικτύου Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας,
-της συνέχειας της παρεχόμενης φροντίδας που συνεπάγεται τη διασύνδεση και τη στενή συνεργασία των μονάδων ψυχικής υγείας κάθε τομέα ψυχικής υγείας,
-της επάρκειας των υπηρεσιών, βάσει της προσωποκεντρικής και δικαιωματικής προσέγγισης, με εξασφάλιση προσβασιμότητας για όλους, κάτι που συνεπάγεται την διεύρυνση Κοινοτικού Δικτύου Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας όπου υπάρχουν ελλείψεις υπηρεσιών, ειδικά για παιδιά και για εφήβους,
-της ενεργού συμμετοχής των ληπτών των υπηρεσιών ψυχικής υγείας μέσα από συλλογικά όργανα είτε των ίδιων είτε και των οικογενειών τους και όχι από την Ένωση Ασθενών Ελλάδος που δεν ξέρουμε πόσο αντιπροσωπευτικά εκπροσωπούνται οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και αν οι προτεινόμενοι διαθέτουν περιφερειακή διάρθρωση και γνώση για τα τεκταινόμενα στην εκάστοτε Υγειονομική Περιφέρεια,
-τον αποστιγματισμό της ψυχικής νόσου και την προαγωγή της ψυχικής υγείας με πρόληψη και αγωγή κοινότητας,
-της συνηγορίας για τα δικαιώματα των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και της εξασφάλισης της αυτοεκπροσώπησης τους με την λειτουργία συμπεριληπτικών μηχανισμών και την προώθηση της εφαρμογής της μεθοδολογίας του RECOVERY-ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει υιοθετήσει και η πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή στη βάση μιας προσωποκεντρικής προσέγγισης των παρεχόμενων υπηρεσιών με πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των ληπτών των υπηρεσιών, που θα πρέπει να έχουν ως απώτερο σκοπό την πλήρη αυτονόμηση τους, με ισότιμη κοινωνική και επαγγελματική ένταξη για μια ζωή με νόημα και ελπίδα.
Με δεδομένη την μεγάλη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, κρίνεται σημαντικό ότι αντικείμενο του σχεδίου νόμου, μεταξύ άλλων, ρητά είναι η κατάργηση του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής και του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και η διασύνδεση του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής «ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ», με τις δομές παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας της οικείας Δ.Υ.Πε. Γεννιέται όμως προβληματισμός, γιατί προβαίνει ουσιαστικά μόνο σε διοικητική κατάργηση ψυχιατρείων, χωρίς αναφορά για επιπλέον Ψυχιατρικές Κλινικές σε Γενικά Νοσοκομεία και Κέντρα Ψυχικής Υγείας που θα καλύψουν όλους τους τομείς / Περιφερειακές Ενότητες που δεν έχουν καθόλου ψυχιατρική κάλυψη και χωρίς ενίσχυση του προσωπικού και των πόρων καθώς και χωρίς αναφορά για την κατάργηση τμημάτων χρονίων ασθενών, που είναι προαπαιτούμενα για τον μετασχηματισμό των ψυχιατρείων σε δίκτυα κοινοτικών υπηρεσιών κατά την γνώμη μας και χωρίς αυτά ψυχιατρική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Ως τώρα είχε τεθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως στόχος ρητά ο μετασχηματισμός των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων σε Κοινοτικά Δίκτυα Υπηρεσιών, κάτι που λείπει ως στόχος στο σχέδιο νόμου.
Σας παραθέτουμε στην συνέχεια του εγγράφου αναλυτικό υπόμνημα επισημάνσεων και ερωτημάτων για το υπό κατάθεση νομοσχέδι ανά άρθρο ο που θεωρούμε ότι πρέπει να μελετηθούν και να συζητηθούν εκτεταμένα και αφορούν:
• στην οργάνωση και λειτουργία των Περιφερειακών Δικτύων Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας ως προς την μεταφορά αρμοδιοτήτων και τη δυνατότητα άμεσης ενεργοποίησής τους, καθώς και τον τρόπο υποκατάστασης των παλαιών Το.Ψ.Υ., με ερωτηματικά για τη νέα τομεοποίηση, ως προς το μέγεθος των Πε.Δ.Υ.Ψ.Υ. και τους περιορισμούς στον επιτελικό σχεδιασμό σε εθνικό επίπεδο, λόγω έλλειψης οργάνου διοίκησης του Εθνικού Δικτύου Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, δεδομένου ότι δεν αναφέρεται πουθενά Κεντρικό Όργανο Συντονισμού, αλλά ούτε και η Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας που αποτελεί ένα υπηρεσιακό εργαλείο συντονισμού και παρακολούθησης της εξέλιξης της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, • στη δυνατότητα σύστασης τόσο πολυάριθμων, από πλευράς προσωπικού, διευθύνσεων σε κάθε Υγειονομική Περιφέρεια, δεδομένων των περιορισμών στις προσλήψεις.
• στην λειτουργία του Επιστημονικού Συμβουλίου Ψυχικής Υγείας με τη μη αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και των οικογενειών τους.
• στο διαφορετικό πλαίσιο εποπτείας και ελέγχου των ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα σε σχέση με τα ΝΠΙΔ κερδοσκοπικού χαρακτήρα, δεδομένου ότι με την αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης που συνεπάγεται την σύναψη συμβάσεων με τον ΕΟΠΥΥ, το παραπάνω πλαίσιο θα έπρεπε να είναι ενιαίο.
• στις αλλαγές στον τρόπο ίδρυσης και λειτουργίας των Μονάδων από ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με μη αποτύπωση της διαγωνιστικής διαδικασίας και ερώτημα για την εφαρμογή απευθείας ανάθεσης. Επίσης την εφαρμογή δεσμευτικών αποφάσεων για τη θεραπευτική πορεία του ασθενούς ως προς τον πιθανό περιορισμό των αρμοδιοτήτων των επιστημονικά υπευθύνων και των διεπιστημονικών ομάδων.
• στη συνολική αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης των Μονάδων των ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα μέσω ΕΟΠΥΥ, κυρίως για την εκπόνηση νέας κοστολόγησης, την ύπαρξη της αναγκαίας προετοιμασίας, την επάρκεια των πόρων και την εξασφάλιση της κάλυψης των ανασφαλίστων. Ιδιαίτερα μας προβληματίζει η προβλεπόμενη αποζημίωση των υπηρεσιών των κοινοτικών μονάδων ψυχικής υγείας (Κέντρα Ημέρας και Κινητές Μονάδες), διότι δεν υπάρχει προηγούμενο πλαίσιο στον ΕΟΠΥΥ. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στο πως θα καλυφθεί η παροχή υπηρεσιών στους ανασφάλιστους συμπολίτες, καθώς και στην αντικειμενική κοστολόγηση βάσει των πραγματικών δαπανών που προκύπτουν και της σχετικής μεθοδολογίας, με εξειδικεύσεις για τα άτομα στο φάσμα του αυτισμού, τους διεγερτικούς ασθενείς και τα παιδιά και τους εφήβους.
• Του Πληροφοριακού Συστήματος στο Πληροφοριακό Σύστημα επιδημιολογικής επιτήρησης και θεραπευτικής διαχείρισης, σε σχέση με τον τρόπο διαχείρισης του θεραπευτικού συνεχούς και την εξατομικευμένη κάλυψη των αναγκών των ληπτών των υπηρεσιών με την απαραίτητη συναίνεση τους.
Η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση στηρίχθηκε ως τώρα, σε πολύ μεγάλο βαθμό, στο όραμα και τον αγώνα των επαγγελματιών ψυχικής υγείας για μία αποτελεσματική φροντίδα, με ενεργό συμμετοχή στο καθημερινό γίγνεσθαι, αξιοπρέπεια, ευημερία, απασχόληση και ποιότητα ζωής, καθώς και στην προσπάθεια των ίδιων των ατόμων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα και των οικογενειών τους να αποτινάξουν το στίγμα της ψυχικής νόσου και να συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική καθημερινότητα της χώρας με ενεργή συμμετοχή στις αποφάσεις για τις ασκούμενες πολιτικές του Κράτους. Στο πλαίσιο αυτό τα ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ήταν πρωτοπόρα σε πολλές δράσεις και στήριξαν με κάθε τρόπο, με επιστημονική επάρκεια και κοινωνική ευαισθησία το όραμα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.
Πιστεύουμε ως Ομοσπονδία «ΑΡΓΩ» ότι ήρθε η ώρα και το Κράτος να συμβάλει καθοριστικά στην ουσιαστική ολοκλήρωση του οράματος της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και να θέσει οριστικό χρονοδιάγραμμα για τον μετασχηματισμό των Ψυχιατρείων σε Δίκτυα Κοινοτικών Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, μαζί με το οριστικό τέλος στο ασυλικό παράδειγμα της ψυχιατρικής φροντίδας στην Ελλάδα, κάτι που το νομοσχέδιο αυτό έχει πρόθεση να πράξει, εν μέρει όμως μη περιλαμβάνοντας προβλέψεις για το κλείσιμο των τμημάτων χρονίων ασθενών και τη διεύρυνση του Δικτύου των Κοινοτικών Υπηρεσιών. Με τις επισημάνσεις μας θέλουμε να συμβάλουμε στην περαιτέρω μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας του σχεδίου νόμου και στην καλύτερη εφαρμογή των αρχών της κοινωνικής και κοινοτικής ψυχιατρικής. Πάγια θέση μας είναι ότι για να πραγματοποιηθεί όμως η ουσιαστική ολοκλήρωση του οράματος της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, απαιτείται συστηματική μελέτη, αξιολόγηση και αναλυτικός σχεδιασμός, για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων και της ισότιμης ένταξης των ατόμων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα, καθώς και εξασφάλιση πόρων και στελεχών.
Καλησπέρα κύριε Γεωργιάδη! Είμαι σίγουρη ότι θα διαβάσετε προσωπικά τα σχόλια που υποβάλλονται, άρα και το δικό μου. Άλλωστε αυτός δεν είναι και ο λόγος που γίνεται η διαβούλευση;
Ερώτημα 1. Γιατί η διαβούλευση γίνεται στην καρδιά του καλοκαιριού; Για την ευαγγελιζομενη «Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση», δεν θα έπρεπε να δοθεί ο σωστός χρόνος, ώστε να γίνει γόνιμος και εποικοδομητικός διάλογος με σοβαρούς και αξιόλογους συνομιλητές, που δεν θα λείπουν πχ σε καλοκαιρινές διακοπές, και θα μπορούν να «συνδιαλαγούν» μαζί σας «σθεναρά“; Εκτός και εάν είστε σίγουρος ότι η ομάδα εργασίας του νομοσχεδίου έκανε το καλύτερο δυνατόν. Αλήθεια, ποιοι την απαρτίζουν;
Ερώτημα 2. Γνωρίζετε πόσοι υπάλληλοι θα πρέπει να προσληφθούν για να φέρουν εις πέρας το διοικητικό κομμάτι αυτής της «μεταρρύθμισης»; Φαντάζομαι θα τους προσλάβετε μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Ερώτημα 3. Κάθε πότε θα πληρώνονται οι εργαζόμενοι των ΝΠΙΔ από τον ΕΟΠΥΥ; Φαντάζομαι κάθε μήνα, όπως πληρώνεστε και εσείς. Ακούγεται ότι οι πληρωμές του ΕΟΠΥΥ γίνονται ανά τρίμηνο, ανά εξάμηνο. Αλλά είμαι σίγουρη ότι αυτό θα το ρυθμίσετε. Σε κανέναν δεν συμφέρει να υπάρχουν δυσαρεστημένοι εργαζόμενοι.
Ερώτημα 4. Εάν ισχύσει η
παραπάνω οικονομική συνθήκη και καθυστερούν να πληρωθούν οι δαπάνες που απαιτούνται για την ομαλή λειτουργία των Μονάδων μας (ενοίκιο, τροφοδοσία, ρεύμα, τηλέφωνο….) και «διαταραχθεί» η καθημερινότητα των ενοίκων μας, φαντάζομαι εσείς προσωπικά θα επιληφθείτε και θα δώσετε την δέουσα λύση. Διότι όπως ξέρετε οι άρρωστοί μας δεν έχουν δυνατή φωνή, άρα εμείς και εσείς οφείλουμε να τους προστατεύσουμε. Έτσι δεν είναι;
Ερώτημα 5. Οι ανασφάλιστοι άρρωστοι πώς θα χρηματοδοτούνται; Φαντάζομαι θα μεριμνήσετε και γι’ αυτό. Θεωρώ ότι είστε της άποψης όλοι οι άρρωστοι έχουν ίσα δικαιώματα στην δημόσια περίθαλψη. Έτσι δεν είναι; Δεν πιστεύω ότι θα μείνουν στο δρόμο.
Ερώτημα 6. Πώς θα αποζημιώνονται οι άρρωστοι των ΚΜΨΥ;
Κλείνοντας να σας θυμίσω την πραγματική Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση που ξεκίνησε μεταξύ άλλων ο δικός μας μεταρρυθμιστής Π. Σακελλαρόπουλος, όταν έβγαζε τους αρρώστους από τα ψυχιατρεία και προσπαθούσε να τους εντάξει στην κοινωνία, βασιζόμενος στις αρχές της κοινωνικής – κοινοτικής ψυχιατρικής. Όταν κανένας άρρωστος δεν περίσσευε….. Είχε δεν είχε χρήματα.
Τώρα διακατέχομαι από άγχος κύριε Γεωργιάδη. Άγχος που αφορά στο μέλλον τους.
Φαντάζομαι θα τα έχετε λάβει υπόψιν σας όλα αυτά και θα πράξετε αναλόγως. Γι’ αυτό άλλωστε δεν είστε υπουργός υγείας; Χρέος σας είναι να φροντίζετε για την δημόσια υγεία σωματική και ψυχική των πολιτών αυτής της χώρας.