Άρθρο 02 – Μεταβατικές Διατάξεις

Καλό θα ήταν να υπάρξει ρύθμιση και να συμπεριληφθούν και οι κάτοχοι 2ετους μεταπτυχιακού της ημεδαπής οι οποίοι δεν εχουν προλάβει να συμπληρώσουν την απαιτούμενη διετή προϋπηρεσία.

Το πως θα διατυπωθούν οι μεταβατικές διατάξεις θα είναι καθοριστικό για άτομα στην δική μου περίπτωση.
Είμαι πτυχιούχος λογοθεραπεύτρια από το Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ που αποφοίτησα το 1981 όταν το πτυχίο ήταν τριετούς διάρκειας. Μετέπειτα έγινε τετραετούς διάρκειας διατηρώντας ακριβώς τα ίδια μαθήματα και ώρες που ίσχυαν στο τριετές πρόγραμμα.Το ΔΙΚΑΤΣΑ και μετά το ΔΟΑΤΑΠ δεν δέχτηκαν να αναγνωρίσουν το πτυχίο μου ως Πανεπιστημιακό αλλά μόνο σε επίπεδο ΤΕΙ και για αυτό τον λόγο δεν προχώρησα ποτέ σε αναγνώριση αλλά μόνο μέσω του Πανελλήνιου Συλλόγου Λογοθεραπευτών.Για να δεχτούν τον τίτλο σπουδών μου προσκόμισα επιστολές από 3 διαφορετικούς φορείς επιβεβαιώνοντας την επάρκεια των σπουδών μου για την άσκηση του επαγγέλματος στην Αυστραλία-1. από την Σχολή Διαταραχών Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ 2. από τον Αυστραλιανό Σύλλογο Λογοθεραπευτών 3.από την διευθύντρια του τμήματος λογοθεραπείας σε μεγάλο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Σύδνεϋ όπου εργαζόμουν επί 11 χρόνια πριν έρθω στην Ελλάδα. Εκτός από την κλινική μου εμπειρία είχα κερδίσει υποτροφία για τρίμηνη μετεκπαίδευση στις ΗΠΑ παρουσιάζοντας τις μεθόδους που έμαθα σε συνέδρια σε τοπικό και εθνικό επίπεδο στην Αυστραλία και Ελλάδα, και ήμουν tutor στην Σχολή στην Αυστραλία. Έχω κάνει έναρξη στην εφορία εδώ στην Ελλάδα από το 2002. Και όμως, μετά από 34 χρόνια πείρας, και αναγνώρισης στην Αυστραλία, Αμερική και Ελλάδα, τώρα κινδυνεύω να μην μπορώ να εργαστώ αν η διατάξεις μείνουν όπως είναι. Θα ήθελα να παρακαλέσω να γίνει και μεταρρύθμιση στο ΔΟΑΤΑΠ και να αρχίσουν να μετράνε μαθήματα και ώρες αντί για έτη σπουδών. Με το τωρινό σύστημα αποκλείουν τους εξαιρετικούς μαθητές που μπορούν να καλύψουν την ύλη γρηγορότερα, κάτι που στο εξωτερικό θεωρείται αξιοθαύμαστο αλλά εδώ τιμωρείται με αναγνώριση σε χαμηλότερο επίπεδο!!

Πώς είναι αρκετό να αποδείξεις ότι είσαι λογοθεραπευτής βάσει της έναρξης επαγγελματικής δραστηριότητας στο ΤΕΒΕ, αφού για να κάνεις την έναρξη η επίδειξη του πτυχίου δεν είναι προαπαιτούμενη;!

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΥΓΕΙΑΣ. ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΕΙΤΕ ΜΕ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΕΙΤΕ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ.

ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΡΞΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ ΚΑΝΕΝΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟ -ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ. ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ Κ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ??? ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑΤΡΟΙ Κ ΑΣΚΟΥΝ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ Κ ΕΙΝΑΙΙ ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΗΤΕΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΙΟΣ ΦΕΡΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ????

ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΟ ΔΕΙΞΕΙ Κ ΘΑ ΣΤΟ ΜΑΘΕΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ.

ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ ΑΔΕΙΑ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΣΕ ΒΟΗΘΟΥΣ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΩΝ ΜΕ ΔΕΚΑΕΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟ??? ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΝ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ Κ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΔΙΚΕΥΘΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΓΙΑΤΡΟ Κ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΔΕΙΑ ΑΣΚΗΣΕΩΣ Κ ΕΚΕΙΝΟΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ???

ΠΑΡΕΧΟΥΜΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ Κ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΜΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΕΣ (ΑΥΤΙΣΜΟΣ, ΛΑΡΡΥΓΓΕΚΤΟΜΗ, ΣΧΙΣΤΙΕΣ, ΑΕΕ, ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ). ΑΣ ΜΗΝ ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΕ ΝΟΜΙΜΟΥΣ ΑΥΤΟΒΑΦΤΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ.

Προτείνεται η σύνταξη μιας ενιαίας λίστας αναγνωρισμένων πτυχίων που οδηγούν στη χορήγηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος Λογοπεδικού στην Ευρωπαϊκή Ένωση,τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία ή όποια επιπλέον χώρα το Υπουργείο κρίνει σκόπιμο και βάση αυτής της λίστας να δοθούν επαγγελματικά δικαιώματα στους κατόχους των πτυχίων.

Γιατί θα πρέπει να πληρώνουν εισφορές Έλληνες συνάδελφοι σε ξένους επαγγελματικούς συλλόγους όταν δεν έχουν πρόθεση να εργαστούν στο εξωτερικό, απλά για να μεταφέρουν τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, και να στερούνται πολύτιμοι πόροι από την δική μας Οικονομία;

Επίσης θεωρώ αυτονόητο οι ασκούντες το επάγγελμα με βιβλία στην Εφορία και τον ΟΑΕΕ τουλάχιστον επί τριετία, να μην αντιμετωπίσουν ξαφνικά πρόβλημα λειτουργίας στο επάγγελμα τους και την αναγνώριση από τα ασφαλιστικά ταμεία.

οι μεταβατικές οφείλουν να εχουν τον χρονικά περιοριστικό χαρακτήρα ώστε οι υποψήφοι που οριακά ανηκουν σε μια κατηγορία να εχουν τυπικό χρόνο ωστε να ανταχθούν στην εκάστοτε ρυθμιση και να περιοριστούν έτσι οι αδικίες.

Αυτό δεν συνεπάγεται οτι θα πρέπει να παραμείνει ένα ανοιχτό παραθυρο για οποιον δεν «βολευεται» απο τις κύριες διαταξεις.

Μα είναι δυνατόν; Κάποιος που «εκμεταλλεύτηκε» τόσα χρόνια το άδικο και πρωτοφανές κενό που υπήρχε στον κλάδο μας και παρείχε υπηρεσίες ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΊΑΣ χωρίς να είναι λογοθεραπεύτης τώρα του δίνεται η δυνατότητα νομιμοποίησης με χρονικό όριο; Τοτε γιατί μπήκαμε σε αυτή την διαδικασία; Αφου θα καταλήξουμε να ονομαζόμαστε όλοι λογοθεραπεύτές… κρατώντας το ίδιο χαρτί. Που είναι η δικαιοσύνη σε όλο αυτό; Επειδή δηλώθηκε πριν από 10 χρόνια; Που στο ΤΕΒΕ; Η εμπειρία σε κάνει καλύτερο και εξελίξιμο στην δουλειά σου (σε αυτό που σπούδασες) και όχι στο να «δουλεύεις» τους άλλους…

Θεωρώ ότι θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα και για όσους συναδέλφους απόφοιτους μεταπτυχιακού δεν έχουν προλάβει να ολοκληρώσουν τη διετή προϋπηρεσία που ζητείται.

Λέγομαι Λίνα Χολή και είμαι κάτοχος και των 2 μεταπτυχιακών προγραμμάτων, τόσο του ελληνικού (Λογοθεραπεία- Συμβουλευτική) όσο και του αγγλικού (City University London). Συνολικά έχω σπουδάσει 5 χρόνια λογοθεραπεία.
Θεωρώ πως οι απόφοιτοι του ελληνικού μεταπτυχιακού, όταν αυτό συνδυάζεται με καθηγητικό ή παιδαγωγικό πρώτο πτυχίο, μπορούν πολύ άνετα να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες του επαγγέλματος. Στην Αγγλία, το πρώτο έτος περιλαμβάνει γενική εισαγωγή σε παιδαγωγικά μαθήματα και γλωσσολογία, κάτι που όλοι οι Έλληνες φιλόλογοι και παιδαγωγοί έχουν ήδη διδαχτεί ξεκινώντας το ελληνικό μεταπτυχιακό λογοθεραπείας. Επιπλέον, μέσω του ελληνικού μεταπτυχιακού, έχω δουλέψει σε δημόσια ειδικά σχολεία ως λογοπεδικός. Δε μπορούμε λοιπόν από τη μια να αναγνωρίζουμε και να τρέχουμε μεταπτυχιακά, τα οποία αναγνωρίζει το ελληνικό δημόσιο κ μέσω αυτών επανδρώνει τα σχολεία του και από την άλλη να τα βγάζουμε απ’ έξω στην άδεια. Θα ήθελα ακόμη να πω πως στο συγκεκριμένο μεταπτυχιακό, τόσο προσωπικά εγώ (όσο κ πολλοί ακόμη συμφοιτητές μου) έκανα 1400 ώρες πρακτικής με δική μου πρωτοβουλία- ακόμη και αν ζητούνταν λιγότερες για να ολοκληρώσει κανείς το πρόγραμμα- με επόπτες όλους τους λογοπεδικούς του συλλόγου που βρίσκονταν σε αξιόλογες δομές.
Τέλος, θεωρώ πως ο αριθμός ετών που ζητάται ως προυπηρεσία δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο για το ποιος θα γίνει κάτοχος της άδειας. Δηλαδή όταν μεταξύ 2 ατόμων που έχουν τελειώσει το ίδιο πρόγραμμα, το ένα δουλεύει ως λογοπεδικός και το άλλο δε δουλεύει, θα πρέπει να πάρει την άδεια μόνο το πρώτο;;;Η άδεια θα πρέπει να σχετίζεται με αποδεικτικά σπουδών και όχι χρόνια προυπηρεσίας. Ακόμη και αν υποστηρίζεται πως κάποιοι δεν ανταποκρίνονται στα δεδομένα που ζητούνται, καλό θα είναι να δοθεί ευκαιρία να εξισορροπήσει η κατάσταση. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με παροχή θεωρητικών μαθημάτων είτε με παρακολούθηση επιπλέον ωρών πρακτικής άσκησης, σε δομές που λείπουν στον καθένα ξεχωριστά. Μόνο εξατομικευμένα μπορεί να δοθεί λύση. Η ομαδική απόρριψη ή αποδοχή, όταν όλοι έχουν προσπαθήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εξασκήσουν το επάγγελμα, θεωρώ πως είναι λανθασμένη.
Και μην ξεχνάμε πως ο καλύτερος κριτής σχετικά με την απόδοση του παιδιού είναι ο γονιός, πράγμα το οποίο σημαίνει πως ένας γονιός είναι σε θέση να δει ή όχι πρόοδο στο παιδί του, άσχετα με το αν ο λογοπεδικός σπούδασε εδώ ή εκεί.
Τέλος, μ’αυτά και μ’αυτά, καταφέρνουμε μόνο να καταπολεμούμε το σύμπτωμα και όχι την αιτία. Επιφανειακές λύσεις που θα αήσουν τους μισούς ευχαριστημένους και τους υπόλοιπους δυσαρεστημένους, δεν είναι ο,τι καλύτερο.
Ας δοθούν ευκαιρίες όλοι να μπουν στην άδεια με όποιο τρόπο (εξετάσεις, πρακτικές). Άλλωστε μέχρι πρότινος όλα ήταν ρευστά, κανείς δεν ήξερε πώς να λειτουργήσει. Δε μπορούμε λοιπόν να καταδικάσουμε κάποιον που άγεται και φέρεται επί χρόνια, χωρίς να ξέρει τί πρέπει και τί δεν πρέπει, όταν δεν υπάρχει μια επίσημη γενική γραμμή που πρέπει να ακολουθηθεί.

Το Δ.Σ. του συλλόγου μας αφού μελέτησε με μεγάλη προσοχή τις προτάσεις του Υπουργείου Υγείας σχετικά με τους όρους και προϋποθέσεις για την άδεια άσκησης επαγγέλματος λογοθεραπευτών κατέληξε στην ακόλουθη απόφαση.
Συμφωνούμε απόλυτα με την βούληση του Υπουργείου Υγείας να προβεί σε τροποποίηση του υφιστάμενου προεδρικού διατάγματος 176/31-12-14 ΦΕΚ 279. Το εν λόγω Π.Δ. Εξεδόθη αιφνιδίως την 31η Δεκεμβρίου και εφόσον δεν είχαν ολοκληρωθεί οι διαβουλεύσεις επαυτού μεταξύ των αρμοδίων υπηρεσιών του Υπουργείου και των επαγγελματικών φορέων των λογοθεραπευτών. Η διαβούλευση βρισκόταν σε εξέλιξη και ο αρμόδιος υφυπουργός διαβεβαίωνε τους φορείς ότι θα λάβει σοβαρά υπόψιν του τις απόψεις τους. Παρ’αυτά, και σίγουρα για κάποιους πολιτικούς λόγους (είναι ευνόητο διότι μετά από λίγες μέρες θα πραγματοποιούνταν οι βουλευτικές εκλογές) υπεγράφη βεβιασμένα το Π.Δ. Το περιεχόμενό του σαφώς και δεν ικανοποιεί τους επαγγελματικούς φορείς εφόσον διατυπώνει απόψεις με συγκεχυμένο τρόπο και εξαιρεί από το δικαίωμα απόκτησης της άδειας άσκησης επαγγέλματος συναδέλφους λογοθεραπευτές με πολυετή επαγγελματική δραστηριότητα.
Κατόπιν τούτων ο Σύλλογός μας διατυπώνει τις προτάσεις του επί του προτεινόμενου από το Υπουργείο Υγείας Π.Δ. :
ΟΡΟΙ & ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΛΟΘΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ
Άρθρο 01 – Χορήγηση Βεβαίωσης Άσκησης Επαγγέλματος
1. Για την χορήγηση βεβαίωσης άσκησης του επαγγέλματος του Λογοθεραπευτή απαιτείται:
α. Πτυχίο του Τμήματος Λογοθεραπείας της Σχολής Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Τ.Ε.Ι) ή
β. Πτυχίο της αλλοδαπής στη Λογοθεραπεία αναγνωρισμένο ως ισότιμο και αντίστοιχο από τον Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης (Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π) με τα πτυχία της ημεδαπής ή
γ. Πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της αλλοδαπής στη Λογοθεραπεία αναγνωρισμένο από τον Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π ως ισότιμο και όχι αντίστοιχο και άδεια άσκησης επαγγέλματος Λογοθεραπευτή στο εξωτερικό ή
δ. Πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της αλλοδαπής στη Λογοθεραπεία αναγνωρισμένο από τον Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π ως ισότιμο και όχι αντίστοιχο ή
ε. Πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της αλλοδαπής ή της ημεδαπής και μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών στη Λογοθεραπεία της αλλοδαπής διάρκειας 2 ετών αναγνωρισμένο από τον Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π ως ισότιμος και άδεια άσκησης επαγγέλματος στο εξωτερικό.
στ. Απόφαση αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων του Συμβουλίου Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων (Σ.Α.Ε.Π.) σύμφωνα με τις διατάξεις του Π.Δ. 38/2010 (Α΄78/Οδηγία 2005/36/ΕΚ).

Άρθρο 02 – Μεταβατικές Διατάξεις
1. Βεβαίωση άσκησης επαγγέλματος Λογοθεραπευτή χορηγείται κατ΄εξαίρεση σε όποιον μέχρι την έκδοση του παρόντος διατάγματος διαθέτει:

α. Πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της ημεδαπής με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Λογοθεραπεία διάρκειας τουλάχιστον 2 ετών.

β. Σε όποιον διαθέτει πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της ημεδαπής ή της αλλοδαπής αναγνωρισμένο από τον Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. με αντικείμενο σπουδών συναφών προς τη Λογοθεραπεία (Γλωσσολογία-Ειδ.Παιδαγωγική-Ψυχολογία) και αποδεδειγμένη από ασφαλιστικό φορέα 10ετή τουλάχιστον αποκλειστική απασχόληση ως Λογοθεραπευτής στην ημεδαπή ή στην αλλοδαπή.

2. Η άδεια άσκησης επαγγέλματος, τα αποδεικτικά των ακαδημαϊκών τίτλων και της επαγγελματικής απασχόλησης προσκομίζονται στην αρμόδια υπηρεσία, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 3 του παρόντος Προεδρικού Διατάγματος, μέσα σε αποκλειστική προθεσμία τριών (3) ετών από τη δημοσίευση του παρόντος.

Το Δ.Σ. του συλλόγου

Στις μεταβατικές ρυθμίσεις θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά η διάρκεια προθεσμίας, καθώς όλες οι διαδικασίες για τη συγκέντρωση των δικαιολογητικών από ΔΟΑΤΑΠ, ΣΑΕΠ αλλά και από τους αρμόδιους φορείς του εξωτερικού (π.χ. HCPC στη Βρετανία) καθυστερούν και κοστίζουν ιδιαίτερα.
Επιπλέον θα πρέπει να αναφερθούν εναλλακτικοί τρόποι που να επιβεβαιώνουν την δεκαετή άσκηση επαγγέλματος Λογοθεραπευτή, καθώς δεν αναφέρεται σε όλους τους ασφαλιστικούς φορείς (π.χ. στο ΙΚΑ δεν αναφέρεται το επάγγελμα του ασφαλισμένου).

Επιτέλους, σε όλους εμάς που εργαζόμαστε 15 χρόνια σαν λογοθεραπευτές, τυπικοί προς τους φόρους μας και την εφορία, θα ΔΙΚΑΙΩΘΟΥΜΕ!!! Υπάρχει κράτος δικαίου! Μπράβο στην κυβέρνηση, που μας καταλαβαίνει και μας δικαιώνει!

Το «καυτό» θέμα αυτού του Π.Δ., βεβαίως, είναι οι μεταβατικές διατάξεις, καθώς δεν μιλάμε για ακαδημαικά προσόντα αλλά για εργασιακά δικαιώματα. Μιλάμε για αυτούς που ήδη ασκούν το επάγγελμα και πληρώνουν φόρους στο κράτος και εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία για πολλά ή λιγότερα χρόνια.
Ο καθένας, λοιπόν, μπαίνει σε αυτή τη συζήτηση κουβαλώντας προσωπικά και συλλογικά συμφέροντα, με στόχο να μοιραστεί η «πίτα» με έναν τρόπο βολικό για τον ίδιο και τους ομοίους του. Κάποιοι λίγοι με φόβο για τις βιοποριστικές τους ανάγκες και τον τρόπο κάλυψης τους. Όπως ήταν, λοιπόν, αναμενόμενο η διάσταση των απόψεων είναι τεράστια. Ο καθένας, πότε σε ρόλο θύτη με ένα τεράστιο «κατηγορώ», πότε σε ρόλο θύματος δεχόμενος επιθέσεις, ψάχνει να βρει το δίκιο του, τουλάχιστον αυτό που νομίζει ότι είναι δίκαιο μέσα από τα δικά του φίλτρα. Την ίδια στιγμή που το κράτος βλέπει και ακούει και περιμένει σαν δίκαιος κριτής να κρίνει και να αποφασίσει, ενώ είναι ο ηθικός αυτουργός αυτής της κατάστασης. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες των επιλογών και των αποφάσεων του, με πρώτη την έννομη πολιτεία για να δώσει και το σωστό παράδειγμα στους πολίτες, οι οποίοι είναι άνθρωποι δηλαδή ζώα και αντιδρούν ενστικτωδώς.
Αν διαβάσει προσεκτικά κανείς τα σχόλια που αναρτώνται, υπάρχει ένα και μόνο σημείο στο οποίο όλοι συμφωνούν: η προαγωγή της επιστήμης και τα δικαιώματα των ασθενών για πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες. Έχουμε μια κοινή βάση στην οποία μπορούμε να χτίσουμε. Ας αποφασιστεί, λοιπόν, από το Υπουργείο και ας δεχθούμε όλοι εμείς (συμπεριλαμβανομένων των αποφοίτων του ΤΕΙ για να έχουμε δίκαιη και ίση μεταχείριση όλοι) να δώσουμε εξετάσεις. Τότε, ο καθένας από εμάς θα αποδείξει ποιός είναι και τι αξίζει από την ίδια γραμμή έναρξης.
Διαφορετικά, φοβάμαι ότι κάποιοι θα αδικηθούν, όπως αναφέρει και ο κΦούρλας, με τον οποίο συμφωνώ απόλυτα ότι δεν πρέπει ούτε ένας να αδικηθεί και η αμέσως επόμενη δίκαιη λύση είναι να πάρουν την άδεια όλοι ανεξαιρέτως της εργασιακής τους εμπειρίας (από 1 εως 33 χρόνια).
Όπως και να έχει, κατέθεσα τη γνώμη μου με πλήρη ειλικρίνεια, όπως μου την επιβάλουν η προσωπική μου ηθική και η επαγγελματική δεοντολογία. Προσβλέπω σε μια δίκαιη απόφαση και λύση και παρακαλώ να μην αναγκάσετε ανθρώπους να διαλέξουν ανάμεσα σε δυο εξίσου επώδυνες αποφάσεις: να μείνουν στη χώρα και να αλλάξουν δουλειά ή να μείνουν στη δουλειά αλλά να πρέπει να αλλάξουν χώρα…

Να παίρνουν άδεια άσκησης σύμφωνα με τις μεταβατικές διατάξεις:

1. Όσοι είναι εγγεγραμμένοι σε επαγγελματικούς συλλόγους της χώρας στον τομέα της Λογοθεραπείας, Λογοπεδικής ή Λογοπαθολογίας ή είναι ή υπήρξαν εγγεγραμμένοι σε διεθνώς αναγνωρισμένους συλλόγους (π.χ. ASHA, CPLOL).

2. Όσοι κατέχουν θέσεις στο δημόσιο τομέα σχετικές με τη Λογοθεραπεία (δηλ. Λογοθεραπεία, Λογοπεδική, Λογογοπαθολογία, Διαταραχές της Επικοινωνίας).

3. Όσοι ήδη ασκούν ή έχουν ασκήσει ιδιωτικά το επάγγελμα του λογοθεραπευτή για τουλάχιστον 2 έτη (με βεβαίωση από ασφαλιστικό φορέα ή την εφορία) και κατέχουν πτυχίο ή μεταπτυχιακό τίτλο στον Κλάδο και αναγνώριση σπουδών από το ΔΟΑΤΑΠ (παλαιότερα ΔΙΚΑΤΣΑ) για σπουδές που έγιναν στην αλλοδαπή.

Δεδομένου, ότι:
α. όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε, ο ασφαλιστικός Φορέας (ΙΚΑ) για πολλά χρόνια δεν είχε κωδικό λογοθεραπευτή για τους μισθωτούς, οπότε ενδεχομένως θα είναι δύσκολη η απόδειξη 10ετούς επαγγελματικής απασχόλησης ως Λογοθεραπευτής
β. τόσο ο ΔΟΑΤΑΠ, όσο και το ΣΑΕΠ, αποτελούν μια μεγάλη χρονοβόρα γραφειοκρατική διαδικασία από 1-3 έτη. Οπότε, επαγγελματίες που εργάζονται σε κέντρα θα αναγκαστούν να διακόψουν τις συνεργασίες τους και θα συνάψουν με τον ΟΑΕΔ.
γ. κατά την έναρξη επαγγέλματος στον ΟΑΕΕ, φυσικά και ζητείται πτυχίο, απορώ γιατί ορισμένοι ισχυρίζονται το αντίθετο. Ζουν σε άλλη χώρα;
Οι μεταβατικές διατάξεις θα πρέπει να διατηρήσουν την εργασιακή κατάσταση των επαγγελματιών, είτε αυτοί εργάζονται ως μισθωτοί, είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες.
Όσο και αν είναι πολύ καλό να προσμετράται η εμπειρία, τα 10 χρόνια είναι πολλά, αφήνουν μεγάλη μερίδα επαγγελματιών στον αέρα, και όσο και αν συζητηθεί το νούμερο αυτό, ποτέ δε θα καταλήξουμε σε κάποιο με απόλυτα αντικειμενικά κριτήρια.
Προτείνεται η τροποποίηση του άρθρου ως εξής:
«Βεβαίωση άσκησης επαγγέλματος Λογοθεραπευτή χορηγείται κατ’ εξαίρεση σε όποιον μέχρι την έκδοση του παρόντος διατάγματος διαθέτει αποδεδειγμένη από ασφαλιστικό φορέα, κύρια επαγγελματική απασχόληση ως Λογοθεραπευτής στην ημεδαπή ή στην αλλοδαπή.»
ή
σε συνδυασμό με τροποποίηση του άρθρου 4 του παρόντος ώστε να ανακαλούνται οι κατ’ εξαίρεση χορηγηθείσες άδειες μετά από επανεξέταση των προϋποθέσεων του άρθρου 1:
«Βεβαίωση άσκησης επαγγέλματος Λογοθεραπευτή χορηγείται κατ’ εξαίρεση σε όποιον μέχρι την έκδοση του παρόντος διατάγματος διαθέτει αποδεδειγμένη από ασφαλιστικό φορέα δεκαετή (10ετή) τουλάχιστον κύρια επαγγελματική απασχόληση ως Λογοθεραπευτής στην ημεδαπή ή στην αλλοδαπή και έχει ξεκινήσει τη διαδικασία υπαγωγής σε μια από τις προϋποθέσεις του άρθρου 1 του παρόντος».

ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 2 (ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ)

Επειδή ακριβώς, ως προαναφέραμε, το ΠΔ της άδειας ασκήσεως εκδόθηκε μόλις πριν από τρείς μήνες, ενώ το επάγγελμα ασκείτο στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες, ακόμα και πριν την ίδρυση των πρώτων Δημόσιων Σχολών Λογοθεραπείας των ΑΤΕΙ, υφίστανται πολλοί επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται ως λογοθεραπευτές, οι οποίοι δεν θα μπορούσαν, για διάφορους λόγους ο καθένας, να ενταχθούν στις κατηγορίες των κύριων διατάξεων. Δίχως να παραβλέπει κανείς το γεγονός ότι η αδράνεια του Υπουργείου και η έλλειψη ελέγχου είχε δώσει τη δυνατότητα να ασκούν το επάγγελμα πρόσωπα που δεν έχουν ούτε την απαραίτητη επαγγελματική κατάρτιση, ούτε τις δέουσες ακαδημαϊκές εγγυήσεις, εντούτοις, κάποιοι εξ όσων δεν εμπίπτουν στις κύριες διατάξεις έχουν πράγματι την απαραίτητη επαγγελματική κατάρτιση και δεν θα έπρεπε να αποκλειστούν.
Για τους λόγους αυτούς και στο ΠΔ 176/2014 συμπεριελήφθησαν μεταβατικές διατάξεις που είχαν σαν στόχο την εξασφάλιση της συνέχισης της εργασίας των επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στην επιστήμη μας, οι οποίοι έχουν λάβει την απαραίτητη επαγγελματική και ακαδημαϊκή κατάρτιση και δεν εμπίπτουν στις κύριες διατάξεις.

Στο πλαίσιο αυτό και μόνο (των μεταβατικών διατάξεων) θα μπορούσαμε να εξετάσουμε υπό ποιες προϋποθέσεις οι συνάδελφοι αυτοί θα πρέπει να εξασφαλιστούν και όχι, φυσικά, με την ένταξή τους στις κύριες διατάξεις, καθώς κάτι τέτοιο θα αντέβαινε στα όσα ανωτέρω αναφέρουμε.

Ανεπάρκεια της δεκαετούς και μόνο επαγγελματικής απασχόλησης δίχως αυτή να συνοδεύεται από κάποιο πτυχίο λογοθεραπείας

Η προτεινόμενη από το Υπουργείο μεταβατική διάταξη, σύμφωνα με την οποία θα αποκτά την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος όποιος μέχρι την έκδοση του παρόντος διατάγματος διαθέτει αποδεδειγμένη από ασφαλιστικό φορέα δεκαετή (10ετή) τουλάχιστον κύρια επαγγελματική απασχόληση ως Λογοθεραπευτής στην ημεδαπή ή στην αλλοδαπή, στερείται όποιας βασιμότητας. Δίνει τη δυνατότητα σε όποιον δήλωνε λογοθεραπευτής από το 2005 και πριν (σημειωτέον, ότι το ΠΔ για την θεσμοθέτηση των όρων για άσκηση του επαγγέλματος προβλέπεται ήδη από το 2002), ο οποίος ασκούσε προφανώς το επάγγελμα δίχως να κατέχει κανέναν τίτλο σπουδών στη λογοθεραπεία, σε αντίθετη περίπτωση θα υπάγετο σε κάποια άλλη κατηγορία, να συνεχίσει να εργάζεται ως λογοθεραπευτής. Όχι μόνο νομιμοποιεί, δηλαδή, μία παράνομη και επικίνδυνη πρακτική για τη δημόσια υγεία, αλλά δίνει την δυνατότητα η κατάσταση αυτή να συνεχιστεί. Πρόκειται ακριβώς για την κατηγορία των «επαγγελματιών» που η θέσπιση του ΠΔ για την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος θέλει να αντιμετωπίσει και να περιορίσει. Σε μία τέτοια θεώρηση, δυστυχώς, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ

«Κάτοχοι πτυχίων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της αλλοδαπής στη λογοθεραπεία, αναγνωρισμένων ως ισότιμων και όχι αντίστοιχων, οι οποίοι επιπλέον έχουν άδεια άσκησης επαγγέλματος της χώρας προέλευσης του πτυχίου ή αποδεδειγμένη από ασφαλιστικό φορέα διετή τουλάχιστον κύρια απασχόληση ως λογοθεραπευτής στην ημεδαπή ή την αλλοδαπή»

Η προτεινόμενη αυτή διάταξη, η οποία είναι μία διευρυμένη εκδοχή της πρώτης μεταβατικής διάταξης (άρθρο 2 περ α΄ του ΠΔ 176/2014), έχει σαν στόχο να συνεχίσουν να εργάζονται οι συνάδελφοι που είχαν αποκτήσει τους τίτλους βασικών σπουδών τους στην αλλοδαπή πριν την ίδρυση των Ελληνικών Σχολών ΤΕΙ και ως εκ τούτου τα πτυχία τους έχουν αναγνωρισθεί από το ΔΟΑΤΑΠ μόνο ως ισότιμα και όχι ως αντίστοιχα. Με την πρόβλεψη του ΠΔ 176/2014 απαιτείτο επιπλέον η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στο εξωτερικό και διετής επαγγελματική απασχόληση. Ως μεταβατική η διάταξη αυτή θα μπορούσε να αντικαθιστά το «και» με το «ή» έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα σε κατόχους τίτλων βασικών σπουδών στην λογοθεραπεία αναγνωρισμένους μόνο ως ισότιμους και διετή προϋπηρεσία να συνεχίσουν να εργάζονται.

«Κάτοχοι τίτλων βασικών σπουδών σε άλλη επιστήμη και μεταπτυχιακών τίτλων στη λογοθεραπεία, διάρκειας τουλάχιστον δύο (2) ετών και άδεια ασκήσεως επαγγέλματος της χώρας προέλευσης του πτυχίου ή αποδεδειγμένη από ασφαλιστικό φορέα διετή τουλάχιστον κύρια απασχόληση ως λογοθεραπευτής στην ημεδαπή ή την αλλοδαπή»

Η προτεινόμενη αυτή διάταξη σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τα όσα αναφέρονται στο άρθρο 1 για τους κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών. Για το λόγο ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν οι μεταπτυχιακές σπουδές να αντικαταστήσουν το βασικό πτυχίο.
Με δεδομένα όμως τα όσα αναφέρουμε για τους συναδέλφους που ήδη εργάζονται ως λογοθεραπευτές υπό το προϊσχύον του ΠΔ 176/2014 καθεστώς, θα ήταν δυνατόν ένας μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών διάρκειας όμως τουλάχιστον διετούς (2), σε συνδυασμό με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από την χώρα προέλευσης του πτυχίου (ή του μεταπτυχιακού) ή αποδεδειγμένη διετή τουλάχιστον κύρια απασχόληση ως λογοθεραπευτής στην ημεδαπή ή την αλλοδαπή να αποτελέσει εχέγγυο για την επαγγελματική του κατάρτιση.

Η ασάφεια στην διατύπωση των μεταβατικών διατάξεων το μόνο που μπορεί να δημιουργήσει είναι προβλήματα. Η κατοχή πτυχίου και η αναφορά σε ώρες εποπτευόμενης κλινικής άσκησης στα πλαίσια κατοχής του τίτλου είναι υποχρεωτική. Με την παραπάνω διατύπωση, όποιος έχει αποδεδειγμένη προϋπηρεσία, ακόμα και χωρίς πτυχίο μπορεί να πάρει άδεια, κάτι που είναι απαράδεκτο. Η αντίστοιχη προϋπηρεσία των 10 ετών θεωρώ ότι είναι υπερβολική. Θα μπορούσε να παραμείνει η 2ετία, όπως και στις άλλες περιπτώσεις, εφόσον μιλάμε για μεταβατική διάταξη.

Θα συμφωνήσω με την άποψη οτι οι μεταβατικές διατάξεις θα πρέπει να διασφαλίσουν την εργασιακή κατάσταση των επαγγελματιών, είτε αυτοί εργάζονται ως μισθωτοί, είτε ως ελέυθεροι επαγγελματίες. Να συνεχίσουν το έργο τους, παρά να κρέμονται από την γραφειοκρατική ταχύτητα των ΔΟΑΤΑΠ, ΣΑΕΠ ή κάθε άλλη γραφειοκρατική διαδικασία. Είτε να υπάρξει ενδιάμεση κατάσταση για όσους έχουν ξεκινήσει να έχουν ως κύρια απασχόληση το επάγγελμα του Λογοθεραπευτή σε ασφαλιστικό Φορέα, είτε να δοθεί κατ’ εξαίρεση άδεια με προυπόθεση το πτυχίο τους.