1. Από την έναρξη λειτουργίας της Ε.Κ.Α.Π.Υ. καταργείται κάθε αντίθετη διάταξη του ν.3580/2007, του ν.3918/2011 και του ν.2955/2001, ως και κάθε άλλη διάταξη ισχύουσας νομοθεσίας που έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις του παρόντος, με την επιφύλαξη των προβλεπομένων στις επόμενες παραγράφους.
2. Στο άρθρο 41 του ν. 4412/2016 (Α’147) όπου ορίζεται ως ΕΚΑΑ η Ε.Π.Υ. αντικαθίσταται εφεξής με την Ε.Κ.Α.Π.Υ..
3. Ως έναρξη λειτουργίας της Ε.Κ.Α.Π.Υ.. θεωρείται η έκδοση της Υπουργικής Απόφασης για συγκρότηση του Διοικητικού της Συμβουλίου.
4. το Πρόγραμμα Προμηθειών του 2015 όπως έχει εγκριθεί για υλοποίηση στο έτος 2017, θα ισχύσει και θα εκτελεστεί, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες μέχρι σήμερα διαδικασίες. Διαδικασίες για τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων για την προμήθεια προϊόντων και υπηρεσιών του άρθρου 4, που περιλαμβάνονται σε ήδη εγκεκριμένα, πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος, Προγράμματα Προμηθειών Υπηρεσιών Υγείας, για τις οποίες δεν έχει δημοσιευθεί διακήρυξη, διενεργούνται από τα αρμόδια σύμφωνα με τις διακηρύξεις κάθε φορά όργανα και φορείς. Διαδικασίες και εκκρεμείς προκηρύξεις και κεντρικοί διαγωνισμοί που θα διεξάγονταν από την Ε.Π.Υ. μεταφέρονται στις αρμοδιότητες της νέας αρχής και διεξάγονται από αυτήν.
5. Διαδικασίες για τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων για την προμήθεια των προϊόντων και υπηρεσιών του άρθρου 4 για τους οποίους έχει δημοσιευθεί διακήρυξη ή έχει υπογραφεί σύμβαση ή έχει χορηγηθεί σχετική εξουσιοδότηση προς διενέργεια των ανωτέρω, πριν την ισχύ του παρόντος νόμου, εκτελούνται με τους όρους και τη διαδικασία που μέχρι την ψήφιση του παρόντος ισχύει και από τα μέχρι σήμερα αρμόδια όργανα.
6. Μεταβατικά και μέχρι τον ορισμό Διευθυντών της Ε.Κ.Α.Π.Υ., δύναται ο Πρόεδρος του ΔΣ να ορίζει, στην Επιτροπή Παρατηρητηρίου της περίπτωσης 1.1.3 της παραγράφου 1 του άρθρου 5 του παρόντος νόμου καθώς και στην Ε.Σ.Σ.Κ.Π., ως μέλη, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.
7. Μέχρι την έκδοση των κανονιστικών πράξεων και αποφάσεων που προβλέπονται στο παρόν, τυχόν κανονιστικές πράξεις και αποφάσεις που έχουν εκδοθεί κατ΄ εξουσιοδότηση των ν.3580/2007, του ν.3918/2011 και του ν.2955/2001 εξακολουθούν να ισχύουν.
Δεν διευκρινίζεται για τις υπάρχουσες συμβάσεις/διαγωνισμούς της ΕΠΥ που είναι σε εκκρεμότητα και ανήκουν σε πρόγραμμα προμηθειών πριν το 2015 που αναγράφει (σελίδα 18 άρθρο 14 , παράγραφος 4). Ποια θα είναι η εξέλιξη τους;
ΑΡΘΡΟ 14
Το χειρότερο όλων δυστυχώς περιγράφεται στο προτελευταίο άρθρο του νομοσχεδίου που αναφέρει ότι θα υπάρχουν 4 νόμοι ταυτόχρονα για τις προμήθειες στην υγεία (3580,3918,2955 και ο παρόν) αφού αναγράφει ότι «μέχρι την έκδοση κανονιστικών πράξεων και αποφάσεων που προβλέπονται στο παρόν, τυχόν κανονιστικές πράξεις και αποφάσεις που έχουν εκδοθεί κατ’ εξουσιόδοτηση των ν.3580/2007, του 3918/2011 και του ν.2955/2001 εξακολουθούν να ισχύουν». Ότι ακριβώς συνέβει και με το ν.3918, ο οποίος δεν ίσχυσε μέχρι σήμερα (6 χρόνια δηλαδή) ούτε μια στιγμή στο τμήμα του που αφορούσε τις προμήθειες. Είναι απορίας άξιο λοιπόν γιατί δεν καταργήθηκαν με τον ν.4412/2016 οι προηγούμενοι νόμοι και συνεχίζουν να ισχύουν με αποτέλεσμα τα νοσοκομεία να εξακολουθούν να εφαρμόζουν όποιον νόμο θέλουν, όποτε τους εξυπηρετεί, δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό, κάνοντας εξωσυμβατικές προμήθειες και περιμένοντας την επόμενη νομιμοποίηση της συστηματικής παρανομίας τους κάθε 2-3 μήνες
Σύγχυση ως προς τις καταργούμενες διατάξεις
Στο άρθρο 14 παρ. 1 του ΣχΝ προβλέπεται ότι «καταργείται κάθε αντίθετη διάταξη του ν. 3580/2007, του ν. 3918/2011 και του ν. 2955/2001, ως και κάθε άλλη διάταξη ισχύουσας νομοθεσίας που έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις του παρόντος …», χωρίς όμως να καταργούνται ρητά συγκεκριμένες διατάξεις των εν λόγω νομοθετημάτων που ο συντάκτης του ΣχΝ θεωρεί ως αντικείμενες στις νέες ρυθμίσεις.
Ο τρόπος αυτός διατύπωσης είναι προφανές ότι θα δημιουργήσει τεράστια ερμηνευτικά προβλήματα στην πράξη, τα οποία βέβαια θα κληθούν να επιλύσουν, εν τέλει, τα δικαστήρια, μετά όμως από πάροδο πολλών ετών, με αποτέλεσμα, στο μεταξύ χρονικό διάστημα, η αγορά των συγκεκριμένων ειδών, οι εμπλεκόμενοι προμηθευτές αλλά και οι αρμόδιες υπηρεσίες να ταλανίζονται ως προς το τι πράγματι ισχύει και τι δεν ισχύει.
Είναι νομοτεχνικά ορθότερο και πρακτικά επιβεβλημένο ο ίδιος ο νόμος να προβλέπει μία προς μία τις καταργούμενες διατάξεις (όπως συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία των Νομοσχεδίων), παρά να αναφέρει, γενικά και αβασάνιστα, ότι «κάθε αντίθετη διάταξη καταργείται», καταδικάζοντας, με τον τρόπο αυτόν, όλους τους εμπλεκόμενους (ιδιώτες και Δημόσιο) σε πολύχρονες διαδικασίες (διοικητικές και δικαστικές) για τη διακρίβωση του τι τελικά ισχύει και τι καταργείται σε κάθε περίπτωση.