Άρθρο 07 – Μεταφορά του ασθενή σε Μονάδα Ψυχικής Υγείας για εξέταση και χορήγηση γνωματεύσεων

Οι προβλέψεις του άρθρου κινούνται στην ορθή κατεύθυνση και λύνουν το διαχρονικό ζήτημα της διαδικασίας μεταφοράς των προς εξέταση ασθενών. Με τις ως άνω προβλέψεις είναι βέβαιο ότι αποφεύγονται τα πολλαπλά προβλήματα που έχουν εμφανιστεί μέχρι τώρα και αξίζουν συγχαρητήρια στα μέλη της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που αντιμετωπίζουν το ζήτημα με εξαιρετικό τρόπο έχοντας πλήρη γνώση των περιστάσεων. Μένει να γίνουν με ορθολογικό τρόπο οι εφαρμοστικές ενέργειες και να οργανωθεί το σύστημα ώστε να λειτουργεί ουσιαστικά. Σημειώνω ότι είναι ορθή και η πρόβλεψη της παρέμβασης του αρμόδιου εισαγγελέα για την συνδρομή της αστυνομίας όταν τίθενται ζητήματα ασφάλειας του ιδίου του ασθενή ή τρίτων.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. ΣΤΗΝ ΠΑΡ.3 ΤΟΥ ΆΡΘΡΟΥ 7 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΤΟΥΝ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΤΑΧΘΕΙ Η ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ. ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΟΡΙΣΤΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ/Η ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ [ ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΤΗΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ]. ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ. ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟ ΕΞΕΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΚΑΒ – ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΘΑ ΕΠΙΒΑΙΝΕΙ ΣΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΚΑΒ – ΘΑ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΟΧΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ.

ΑΝ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΠΟΡΗΜΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗΣ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΥΤΗ.
ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ, ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟΝ κ. ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΜΙΧΑΗΛ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ, ΔΙΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ.
ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΠΡΟΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗ, ΝΑ ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΤΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΕΦΟΣΟΝ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ, ΝΑ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ, ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΗ ΣΤΟ ΟΧΗΜΑ ΤΟΥ ΕΚΑΒ.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΟΙΚΙΑ, ΟΤΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ Ή ΟΤΑΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΗΦΘΕΙ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΜΕ ΤΥΧΟΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ Ή ΠΤΑΙΣΜΑΤΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ.
ΤΕΛΟΣ ΕΚΤΙΜΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΗΦΘΕΙ ΥΠΟΨΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΧΡΗΣΗ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ, ΟΠΛΩΝ Ή ΑΛΛΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΒΛΑΒΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ.
ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΘΕΙΣΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΜΟΥ.

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

Χρόνια τώρα η αδιαφορία της επίσημης πολιτείας για τους ανθρώπους με ψυχικές ασθένειες που χρήζουν ακούσιας νοσηλείας ήταν δεδομένη. Ως μάχιμος Αστυνομικός γνωρίζω ότι η διαδικασία που ακολουθούταν ήταν ο πλήρης χειρισμός αυτός των ατόμων από την Ελληνική Αστυνομία ουσιαστικά ως ποινικών κρατουμένων. Με το συγκεκριμένο νομοθέτημα αυτό αλλάζει. Ο χειρισμός τους γίνεται από επιστημονικό και εξειδικευμένο προσωπικό. Αναμένουμε την άμεση θεσμοθέτηση του. Οι άνθρωποι με ψυχικά νοσήματα αξίζουν αυτή την αντιμετώπιση.

Παράγραφος 2: Σχετικά με την εξειδικευμένη υπηρεσία του ΕΚΑΒ, καθίσταται απαραίτητη η εκπαίδευση των πληρωμάτων των ειδικών οχημάτων, πχ. μόνο νοσηλευτών ή και άλλων επαγγελματιών ψυχικής υγείας (εξειδικευμένων κλινικών ψυχολόγων). Είναι αναγκαία η παροχή ολοκληρωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος στην υπό ίδρυση υπηρεσία του ΕΚΑΒ, η οποία θα εναρμονίζεται με χώρες που έχουν αναπτύξει τέτοιου τύπου δράσεις (πχ. Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία).

Παράγραφος 3: Επίσης, θα πρέπει να διατυπωθούν με συγκεκριμένο τρόπο τα κριτήρια παρέμβασης της αστυνομίας. Είναι σαφές ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος, με την παραμικρή δυσκολία ομαλής προσαγωγής του ατόμου, το ΕΚΑΒ να προσφεύγει στην Ελληνική Αστυνομία και να έχουμε ανακύκλωση της, μέχρι τώρα, απαράδεκτης πρακτικής μεταφοράς των ασθενών. Θεωρείται αυτονόητο ότι οι αστυνομικοί θα πρέπει να ακολουθήσουν ένα δομημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη διαχείριση τέτοιων δύσκολων καταστάσεων, ώστε να διαφοροποιούνται ριζικά από τη μεταχείριση ατόμων με παραβατική συμπεριφορά χωρίς ψυχική διαταραχή.

Για την Εταιρεία Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας (Ε.Π.Α.Ψ.Υ.),
Στέλιος Στυλιανίδης
Καθ. Κοινωνικής Ψυχιατρικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Καλή η διάθεση , αλλά με πολλά ερωτηματικά. Μερικά από αυτά:
1. Αρθρο 2 . α)»…ειδικά εκπαιδευμένους νοσηλευτες..». Πρέπει να προκυρηχθούν ανάλογες θέσεις στο ΕΚΑΒ (ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ-ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟΥ) και να πιστοποιθούν ΓΡΑΠΤΑ οι προηγούμενοι στη
διαχείριση τέτοιων περιστατικών (πιθανά μετά από εκπαίδευση σε ΤΕΠ Ψυχιατρικής κλινικής).
Επίσης, χρειάζεται εκπαίδευση του προσωπικού σε αυτοάμυνα και πρέπει να εξετασθεί και το ενδεχόμενο της οπλοφορίας (το τελευταίο δεν είναι νεοτερισμός , μια κ εφαρμόζεται σε άλλες χώρες..)
2. Άρθρο 2 α) «…. με ειδικά διαμορφωμένα οχήματα ..». Πρέπει να είναι διαθέσιμα τα οχήματα ΠΡΙΝ την εφαρμογή του νόμου ή να υπάρξει μεταβατική διάταξη με την ισχύ του παρόντος.
Τα 10 οχήματα είναι ανεπαρκή (στοιχεία για τις συγκεκριμένες κλήσεις που το αποδεικνύουν είναι εύκολα διαθέσιμα από τα κατα τόπους Επιχειρισιακά Κέντρα του ΕΚΑΒ και τα αρχεία στατιστικής τους).
3.Άρθρο 2. γ»γ) η εκπαίδευση των πληρωμάτων των ειδικών οχημάτων, για την ασφαλή μεταφορά των φερομένων ως ψυχικά ασθενών, με γνώμονα τον σεβασμό της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητάς τους».
Εκτός της εκπαίδευσης που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ (όπως προβλέπεται και στο εξωτερικό), η νομοθεσία πρέπει να ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ. Το δέον , να υπάρχει ανοικτή γραμμή (TETRA) με τον/τους ΕΦΗΜΕΡΕΥΟΝΤΕΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥΣ (που πρέπει να προσληφθούν στο ΕΚΑΒ ή να διασυνδεθεί το ΕΚΑΒ με τα ΤΕΠ των Ψ/Χ νοσοκομείων) ώστε να δίνεται εντολή από εκεί (ως υπεύθυνοι του περιστατικού) . Οι ιατροί του ΕΚΑΒ μπορούν να αναλάβουν την υπόλοιπη διαχείριση.
4.Άρθρο 3.» μπορεί να ζητηθεί, κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας, η συνδρομή οργάνου της ΕΛ.ΑΣ.» Σε περίπτωση επιθετικής συμπεριφοράς/απειλής της ασφάλειας είναι ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ άμεσα η συνδρομή της ΕΛΑΣ. Η εισαγγελική παραγγελία καθυστερεί..
5. Άρθρο 3. «…έως ότου πραγματοποιηθεί η εξέταση και παρασχεθεί η αναγκαία ιατρική φροντίδα.» Αύτο μπορεί να κρατήσει και 1-2 ώρες. Τί θα γίνει με τα υπόλοιπα περιστατικά ενδιάμεσα? Το πλήρωμα και το όχημα πρέπει να απεμπλέκεται (όπως γίνεται σε όλα τα όλα περιστατικά) και να ξανακαλείται , αν ξαναχρειαστεί…
ΤΕΛΟΣ, πρέπει να προβλεφθεί περιοδική ψυχιατρική εκτίμηση ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ που εμπλέκονται σε αυτή τη δραστηριότητα, με παράλληλες επιλογές αλλαγής θέσης , μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα (για να μη βλέπουμε 65χρονους με 35 έτη προϋπηρεσίας στο επείγον να πηγαίνουν να αντιμετωπίσουν 25 χρονο χρήστη με σχιζοφρένεια…)
ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΕ για τύχον μεικτά περιστατικά (π.χ. τραύμα και ψυχιατρικό)- ΕΚΕΙ η συνδρομή της ΕΛΑΣ είναι απαραίτητη, αν διακομισθεί από απλό ασθενοφόρο (γεμάτο υλικά για αυτό τραυματισμό κ όχι μόνο..)

Ο όρος ακούσια νοσηλεία σημαίνει ότι παρά τη θέλησή του ο ασθενής και με τις υπόλοιπες προϋποθέσεις του νόμου πρέπει να μεταφερθεί κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας είτε για εκτίμηση από ψυχιάτρους είτε μετέπειτα σε κλινική. Η εισαγγελική παραγγελία δίνεται στα αστυνομικά όργανα ενώ κοινοποιείται στο ΕΚΑΒ για την συνδρομή του με ασθενοφόρο. Αυτά συμβαίνουν στο ΕΚΑΒ Λαμίας όπου τουλάχιστον 3 χρόνια μετά από έγγραφο του Προϊσταμένου της Εισαγγελικής Αρχής, οι αστυνομικοί συνοδεύουν από πίσω το ασθενοφόρο με δικό τους όχημα (γιατί σε αυτούς έχει δοθεί από τον εισαγγελέα η παραγγελία προς εκτέλεση) και αν χρειαστεί θα συνδράμουν τα πληρώματα που μεταφέρουν τον ασθενή. Αυτή είναι η διαδικασία στο ΕΚΑΒ Λαμίας και θα πρέπει και τώρα να αποσαφηνιστεί ο ρόλος της αστυνομίας έτσι ώστε να αποφευχθούν προβλήματα. Ακόμα τα 10 οχήματα που θα διατεθούν σε όλη την επικράτεια δεν φτάνουν καθώς υπάρχει περίπτωση να υπάρχουν και περισσότερες των μία μεταφορών σε μια μέρα. Ακόμα τι εννοεί η αναφορά σε εκπαιδευμένους νοσηλευτές; Θα διατίθενται από τα νοσοκομεία που εδράζονται οι υπηρεσίες του ΕΚΑΒ ή είναι ένας γενικός όρος στον οποίο συμπεριλαμβάνονται οι διασώστες-πληρώματα ασθ/ρων του ΕΚΑΒ; Θα πρέπει να αποσαφηνιστεί για αποφυγή μελλοντικών παρεξηγήσεων.

2. Η διαδικασία Μεταφοράς προϋποθέτει δημιουργία Γραφείου Υποστήριξης Ψυχικής Υγείας, διαμόρφωση ειδικού οχήματος, ειδική εκπαίδευση νοσηλευτών, εκπαίδευση πληρωμάτων των ειδικών οχημάτων, ειδικές συνεργασίες κ.ά.
Προτείνεται η μεταφορά να πραγματοποιείται με τα υπάρχοντα μέσα, όπως με αυτοκίνητα ΕΚΑΒ με συνοδεία των αστυνομικών οργάνων και ψυχιατρικού νοσηλευτή, καθόσον η Πολιτεία έχει να αντιμετωπίσει τις πολλαπλές ανάγκες υγείας, πέραν των αναγκών ψυχικής υγείας. Υπάρχει άλλως η μεγάλη πιθανότητα οι παραπάνω προβλέψεις «να μείνουν στα χαρτιά». Κατά συνέπεια η ίδρυση του Γραφείου Υποστήριξης Ψυχικής Υγείας είναι περιττή.
Στην περίπτωση που η οικογένεια του ασθενή ζητεί τη μεταφορά του σε ιδιωτική μονάδα υγείας με βάση δικαίωμα ελεύθερης επιλογής θεραπευτηρίου, θα πρέπει να έχει το δικαίωμα και να διευκολύνεται με μεταφορά του ασθενή με το ΕΚΑΒ στη μονάδα υγείας ης επιλογής της.

Βασίλειος Αλεβίζος
τ. Αναπλ. Καθηγητής Ψυχιατρικής Παν/μίου Αθηνών

Μέλος της συντακτικής επιτροπής του Ν. 2071/92 για την ακούσια νοσηλεία

Άρθρο 7 Βλέπε σχόλιο άρθρο 6. Η εξειδικευμένη εκπαίδευση αστυνομικών, εισαγγελέων και δικαστικών λειτουργών είναι αναγκαία προϋπόθεση για να έχει ένα νόημα η νομική αλλαγή.

Το άρθρο 07 για την διαδικασία της ακούσιας μεταφοράς του «φερόμενου ως ασθενή» σε μονάδα Ψυχικής Υγείας κλπ, υποτίθεται ότι ανταποκρίνεται στο από μακρού αίτημα να πάψει η απαράδεκτη πρακτική, σ΄ αυτή τη χώρα, να μεταφέρονται οι «φερόμενοι ως ψυχικά πάσχοντες», κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας για εξέταση (που σχεδόν πάντα καταλήγει σε εγκλεισμό), από την αστυνομία και, φυσικά, με χειροπέδες. Στις εφημερίες των μονάδων ψυχιατρικής νοσηλείας τα περιπολικά, έξω από τα «επείγοντα», συνωστίζονται.
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που κάνει αυτό το άρθρο είναι ν΄ αλλάζει, απλώς, τις λέξεις και τους εκτελεστές της εισαγγελικής παραγγελίας, η οποία θα γίνεται με τον ίδιο, απαράλλακτα, τρόπο.
Μιλά για ασθενοφόρα που θα είναι «ειδικά διαμορφωμένα» και με «ειδικό εξοπλισμό». Από μόνη της, αυτή η καταφυγή στο «ειδικό» αναιρεί τη φράση με την οποία ξεκινά το λόγω άρθρο, που λέει ότι «η μεταφορά του ασθενή… αντιμετωπίζεται τεχνικώς όπως η μεταφορά οποιουδήποτε άλλου ασθενή σε νοσοκομείο….». Μπορούμε να φανταστούμε ποιος θα είναι ο «ειδικός εξοπλισμός»: μα τι άλλο από ιμάντες; Οι «ασθενείς» θα μεταφέρονται δεμένοι. ΟΙ χειροπέδες των αστυνομικών θα μετατραπούν σε ιμάντες που θα βάζει το «ειδικά εκπαιδευμένο» προσωπικό του ΕΚΑΒ. Το έχουμε ξαναζήσει αυτό στην ιστορία της ψυχιατρικής.
Δυσκολευόμαστε λίγο να φανταστούμε ποια θα η «ειδική διαμόρφωση»: άραγε κάποιος μικρός χώρος μέσα στον ήδη μικρό χώρο του ασθενοφόρου;… θα δούμε. Και ποια θα είναι η «ειδική εκπαίδευση» των νοσηλευτών; Αυτή που ποτέ δεν έχουμε δει, που ποτέ δεν υπήρξε, ούτε καν στις μονάδες ψυχιατρικής νοσηλείας (αλλά και σε στεγαστικές δομές) – και που δεν αφορά μόνο το νοσηλευτικό αλλά και το ιατρικό προσωπικό – για την αντιμετώπιση του «αναστατωμένου ασθενή», ή του «διεγερτικού» κατά τους «ειδικούς». Αυτού, δηλαδή, που δεν υπ-ακούει, που αρνείται να συμμορφωθεί, που δεν εκτελεί τις εντολές, που θα αρνείται να μας ακολουθήσει για ψυχιατρική «εξέταση» – είτε γιατί, για πρώτη φορά, έρχεται σε επαφή με το σύστημα και αντιμετωπίζει την βίαιη ψυχιατρικοποίηση των βιωμάτων του, είτε γιατί το έχει ξαναζήσει αυτό και καταλαβαίνει ότι «και πάλι» θα τον «πάνε μέσα».
Η πάγια πρακτική στις μονάδες ψυχιατρικής νοσηλείας είναι ο «διεγερτικός» (αυτός που το κοινωνικό και ψυχιατρικό σύστημα τον κάνει «διεγερτικό») αντιμετωπίζεται με την καταστολή και, ως επί το πλείστον, με την μηχανική καθήλωση. Αν το ίδιο το σύστημα λειτουργεί έτσι. Αν στους νοσηλευτές ποτέ δεν δόθηκε η ευκαιρία και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε κανείς, όχι απλά (και όχι μόνο) για την εκπαίδευσή τους, αλλά για τον ταυτόχρονα μετασχηματισμό του επαγγελματικού τους ρόλου και του συστήματος εντός του οποίου λειτουργούν – προς ένα, δηλαδή, σύστημα ανοικτό, κοινοτικά βασισμένο, αντί για κλειστό, ελεγκτικό, φυλακτικό, ιδρυματικό – περιμένει κανείς ότι οι λεγόμενες «τεχνικές αποκλιμάκωσης» (αυτό το συχνά χρησιμοποιούμενο ως απλά λεκτικό πυροτέχνημα) θα βρουν εφαρμογή με το προσωπικό του ΕΚΑΒ στην διαδικασία της ακούσιας μεταφοράς «φερομένων ως ασθενών»;
Ας φανταστεί κανείς, δέκα (ή και παραπάνω, δεν έχει καμιά σημασία) ασθενοφόρα για όλη τη χώρα, που θα καλούνται να πάνε εδώ κι΄ εκεί, σε άτομα, κατοικίες, γειτονιές, Δήμους, πόλεις, που δεν ξέρουν, δεν είχαν καμιά προηγούμενη σχέση μαζί τους – όπου καλούνται για να πάρουν κάποιον/αν και να τον/την μεταφέρουν. Γιατί να τους δει, ο άμεσα ενδιαφερόμενος, διαφορετικά απ΄ ό,τι από τους αστυνομικούς; Επειδή θα φοράνε, απλώς, «άσπρη στολή»;
Η εκτέλεση της «ακούσιας μεταφοράς» μπορεί να είναι κάτι ριζικά διαφορετικό από αυτό που γίνεται τώρα με τις, ως επί το πλείστον, βάναυσες (έχει συμβεί και θανατηφόρες) εκτελέσεις των εισαγγελικών εντολών από την αστυνομία, μόνο στα πλαίσια ενός τομεοποιημένου και κοινοτικά βασισμένου συστήματος υπηρεσιών, όπου η θεραπευτική ομάδα του ΚΨΥ του τομέα (με πληθυσμό όχι πάνω 100.000) έχει την «ευθύνη» της περιοχής, ανοίγεται σ΄ αυτήν, αποκτά σχέσεις, με τα άτομα, τις οικογένειες, τις γειτονιές, τους κοινωνικούς χώρους και έτσι «προλαβαίνει» τις καταστάσεις κρίσης, – και, όταν κάτι «ξεφύγει» κάπως, οι νοσηλευτές (και, εν προκειμένω, και ο ψυχίατρος) αυτού του ΚΨΥ (και όχι κάποιου ΕΚΑΒ) είναι σε θέση να γνωρίζουν, έχουν ήδη σχέσεις, μπορούν να διαπραγματευτούν – και μάλιστα μπορεί, από την ίδια την παρέμβασή τους για την «ακούσια», αυτή να γίνει εκούσια, ή και να μη χρειαστεί καθόλου νοσηλεία (στο βαθμό που θα πρόκειται για μια έκφραση ανισορροπίας ανάμεσα στο άτομο και το περιβάλλον του)… επειδή ξέρουν και έχουν μάθει να δουλεύουν αλλιώς, στην πράξη, και όχι στα λόγια των νομοθετημάτων που μας σερβίρονται.
Μπορεί, καμιά φορά, να καλέσουν και την αστυνομία, αλλά θα είναι «μια φορά στο εκατομμύριο», και αυτό κυριολεκτικά – και όχι όπως θα γίνεται τώρα, όπου η αστυνομία θα είναι συνοδός του προσωπικού του ΕΚΑΒ στο 99.9% των περιπτώσεων (και αυτό το ποσοστό, επίσης κυριολεκτικά).
Η εκτέλεση της ακούσιας μεταφοράς «φερόμενων ως ασθενών», από νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, λειτούργησε ουσιαστικά (και όχι ως αυτό το «δήθεν» που πάει να γίνει τώρα), όταν, μεταπολεμικά, δόθηκε η δυνατότητα (στα πλαίσια ενός κεϋνσιανού κράτους πρόνοιας σε κάποιες χώρες, αλλά και κινηματικών διεκδικήσεων αλλού) να υπάρξουν, να ριζώσουν και να λειτουργήσουν σε ευρωπαϊκές χώρες, ή απλώς περιοχές, ή και μόνο πόλεις, υπηρεσίες κοινοτικά βασισμένες και όχι νοσοκομειοκεντρικές, δημόσιες και όχι των ΜΚΟ. Σήμερα, εν μέσω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, οι πιο πολλές απ΄ αυτές έχουν μεταλλαχθεί προς πρακτικές που ελάχιστα θυμίζουν το «ένδοξο παρελθόν». Εκτός από πολύ λίγες, που ακόμα υπάρχουν.
Για να μη δημιουργούνται, λοιπόν, αυταπάτες ότι κάτι θ΄ αλλάξει στο παραμικρό με την αλλαγή της υπηρεσίας που θα κάνει την μεταφορά για ακούσια εξέταση και εγκλεισμό, καλό είναι διδαχτούμε από τη διεθνή εμπειρία.
Και ν΄ αντιμετωπιστεί αυτό το πολύ σημαντικό ζήτημα της εμπλοκής της αστυνομίας στην εκτέλεση της εισαγγελικής παραγγελίας ως μέρος μιας συνολικής αλλαγής της λειτουργίας του συστήματος – κάτι που, προφανώς, είναι πολύ πέραν των επιδιώξεων ολόκληρου του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και της ψυχιατρικής κοινότητας. Διαφορετικά, απλώς η άσπρη μπλούζα θα αντικαταστήσει την αστυνομική στολή, η οποία, για «καλό για κακό», δεν θα πάψει ν΄ ακολουθεί και να κρύβεται, όσο μπορεί, πίσω από την άσπρη.

Να προτείνεται στον ασθενή να επιβιβασθεί στο όχημα μεταφοράς του είτε ο προσωπικός του ψυχίατρος είτε ένα μέλος της οικογένειας ή άλλο πολύ οικείο και αγαπητό του άτομο.

Παρ.1
Η μεταφορά προϋποθέτει άρνηση εξέτασης. Πώς θα γίνει «όπως η μεταφορά οποιουδήποτε άλλου ασθενή…», αφού δεν αποδέχεται ότι συντρέχουν λόγοι εξέτασής του ?? Πρέπει να γίνει σαφές τι έχει στο νου του ο νομοθέτης. Αν έχει το ΕΚΑΒ, βλέπε παρ.2. Το πιο πιθανό να καταλήγουν όλες αυτές οι περιπτώσεις στη συνδρομή της ΕΛ.ΑΣ. δηλ. η παρουσία τους στο αυτοκίνητο του ΕΚΑΒ.
Παρ.2
Δεν υφίστανται υποδομές , μέσα και προσωπικό ( κυρίως το εκπαιδευμένο). Χωρίς άμεση ανάπτυξη το αποτέλεσμα θα είναι μηδενικό και θα προκύψουν πολλά προβλήματα τόσο για τους προς νοσηλεία ανθρώπους, όσο και για το προσωπικό συνοδείας τους.

Η συνεργασία του ΕΚΑΒ πρέπει να γίνεται και με τις κατά τόπους ΜΨΥ.
Παρ.3
Να μνημονεύεται ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να διανυκτερεύουν στο Αστ. Τμήμα (σε περιπτώσεις νυχτερινών ωρών, αργιών ή ελλείψεων προσωπικού), αλλά να μεταφέρονται στην πλησιέστερη ΜΨΥ γεωγραφικά και όχι του Τομέα. Υπενθυμίζεται ότι τα ΚΨΥ δεν έχουν δυνατότητα παραμονής του προς εξέταση ανθρώπου.

Καταρχήν δεν είναι κατανοητό το πώς γίνεται η μεταφορά όπως κάθε άλλου ασθενή αλλά από ειδική ιατρική υπηρεσία του ΕΚΑΒ.
2. α) Απαιτείται μεγαλύτερη σαφήνεια και ως προς το τι εννοεί ο νομοθέτης ειδικά διαμορφωμένα οχήματα και ως προς την εξειδίκευση που θα έχουν οι νοσηλευτές.
δ) εφόσον θα έχει δημιουργηθεί γραφείο ψυχικής υγείας για το σκοπό της μεταφοράς των φερομένων ως ασθενών , η συμβολή της αστυνομίας θα χρειάζεται μόνο εφόσον ο ίδιος έχει προβεί σε αξιόποινη πράξη. Τα (10) οχήματα φυσικά και δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες ανά την Ελλάδα ούτε και μικρό ποσοστό αυτών των αναγκών. Ίσως δεν χρειάζεται καν να χρησιμοποιηθεί κονδύλι εκεί αλλά τα έξοδα να διατεθούν για την αγορά και επάνδρωση περισσότερων ασθενοφόρων. Απαιτούνται λεπτομέρειες για την οργάνωση και λειτουργία του γραφείου υποστήριξης ψυχικής υγείας. Σε καμία περίπτωση ( πλην της περίπτωσης που ο φερόμενος ως ασθενής έχει προβεί σε αξιόποινη πράξη) και εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις των προηγούμενων χωρίων, δεν χρειάζεται η συνδρομή οργάνου της ΕΛ.ΑΣ.
3.Η μεταφορά προτείνουμε να γίνεται με τη συνοδεία τουλάχιστον ενός νοσηλευτή κι ενός ψυχολόγου ή γιατρού εφόσον το επιτάσσει η κατάσταση υγείας του φερόμενου ως ασθενή.
Κατερίνα Χατζή : Μέλος του υπό σύσταση σωματείου ΔΑΛΥΨΥ( Δράση – Αλληλεγγύη Ληπτών υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας)

Η επιτροπή ψυχικής υγείας Χανίων – Ρεθύμνου θεωρεί ότι εγείρεται ένα πρακτικό ζήτημα που αφορά την κάλυψη της Ελληνικής επικράτειας ΜΟΝΟ ΑΠΟ 10 ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΤΟΥ ΕΚΑΒ.
Το λιγότερο δυνατόν που θα μπορούσε να γίνει είναι ένα αυτοκίνητο ανά τομέα Ψυχικής Υγείας και το ιδανικό ένα ανά νομό. (πλην Αττικής, Θεσσαλονίκης, κ.λ.π.)
Ευχαριστώ

Κατόπιν του γενικού σχολιασμού περνάμε στο σχολιασμό των επιμέρους άρθρων:

Η εκπαίδευση του νοσηλευτικού, αστυνομικού και άλλου προσωπικού προσαγωγής του ασθενούς από την οικία του ή αλλού στην μονάδα εξέτασης, είναι απαραίτητο να βασίζεται στις αρχές των κινημάτων αυτοβοήθειας (βλ. ENUSP, Hearing Voices Network).

Τα 10 οχήματα του άρθρου 3, για ασφαλή μεταφορά των ασθενών, δεν φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας.
Άλλωστε δεν είναι λιγότερο στιγματιστικό το να έρχεται στο σπίτι του ασθενή ένα «ειδικό» ασθενοφόρο, από ένα όχημα της αστυνομίας. Το στιγματιστικό είναι οι πράξεις του ασθενή καθώς και η συμπεριφορά του κατά την μεταφορά του.
Ακόμα αρκετές φορές η παρουσία του αστυνομικού, επιβάλει από μόνη της, σεβασμό και αυτοπεριορισμό του ασθενή. Σε έναν νοσηλευτή του ΕΚΑΒ, ευκολότερα μπορεί να αντισταθεί ένας παρανοϊκός. Εξάλλου η μεταφορά ασθενών με την βοήθεια της αστυνομίας, είναι ένα διαδεδομένο διεθνώς φαινόμενο, που διασφαλίζει την ασφάλεια, τόσο του ασθενούς όσο και του περιβάλλοντος και των γιατρών.

Μια ακόμα σημαντική αλλαγή του προσχεδίου είναι η πρόβλεψη για μεταφορά των ασθενών όχι από την αστυνομία, αλλά από το Τμήμα Υποστήριξης Ψυχικής Υγείας του ΕΚΑΒ, το οποίο θα αποκτήσει 10 συμβατικά οχήματα, με ειδικό εξοπλισμό και θα στελεχωθεί με ειδικά εκπαιδευμένους νοσηλευτές. Η αστυνομία θα καλείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Το μέτρο αυτό απεμπλέκει την αστυνομία σε περιπτώσεις όπου δεν είναι απαραίτητη η συνδρομή της και προστατεύει την αξιοπρέπεια του ασθενούς, ο οποίος πλέον δε θα «συλλαμβάνεται», αλλά θα «διακομίζεται». Όμως ο αριθμός των 10 οχημάτων, η πλειοψηφία των οποίων αναμένεται να τοποθετηθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα, είναι ανεπαρκής για την κάλυψη των αναγκών της χώρας. Η πρόσληψη ικανού αριθμού νοσηλευτών, ώστε να αναλάβουν το συγκεκριμένο έργο μοιάζει ευχολόγιο, όταν αναφερόμαστε σε ένα οργανισμό με τεράστιες ελλείψεις και δυσλειτουργίες όπως το ΕΚΑΒ. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι για την ακινητοποίηση – καθήλωση ενός ανήσυχου ασθενούς απαιτείται, σύμφωνα με τις διεθνείς οδηγίες, η συμμετοχή πέντε νοσηλευτών (τέσσερις κρατούν τα άκρα και ένας προστατεύει το κεφάλι του ασθενούς). Ζήτημα ανακύπτει επίσης όσον αφορά στη νομιμοποίηση των νοσηλευτών για την άσκηση βίας, όταν καλούνται να μεταφέρουν ένα άτομο παρά τη θέλησή του. Το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι στις περισσότερες περιπτώσεις θα ζητείται η συνδρομή της αστυνομίας και μάλιστα θα προκύπτει διαφωνία μεταξύ νοσηλευτών και αστυνομικών για τη σκοπιμότητα της κλήσης.

Αντιπρόεδρος ΤΕΨΥ Χανίων-Ρεθύμνου
Στην παράγραφο 1 εκεί που λέει «Η μεταφορά του ασθενή στη Μονάδα Ψυχικής Υγείας αντιμετωπίζεται τεχνικώς όπως η μεταφορά οποιουδήποτε άλλου ασθενή σε νοσοκομείο για εξέταση ή νοσηλεία» χρειάζεται να μπει παρένθεση που να αναφέρει ρητά: (μεταφορά στο ΤΕΠ για διενέργεια των ενδεδειγμένων κλινικοεργαστηριακών εξετάσεων κλπ). Ειδάλλως υπάρχει ο κίνδυνος-στην περίπτωση που ο «φερόμενος ως ασθενής» τυχαίνει να είναι απλά και μόνο «φερόμενος»- και στην πραγματικότητα να παρουσιάζει μια οργανικής αιτιολογίας ψυχωσιόμορφη κλινική εικόνα, να καταλήξει λαθεμένα στην ψυχιατρική κλινική με μοιραία ενδεχομένως αποτελέσματα. Αλλά και ο ψυχικά πάσχων χρήζει ενός μίνιμουμ κλινικοεργαστηριακού ελέγχου εξαιτίας ποικίλων παθολογικών (π.χ. υπεργλυκαιμία λόγω μεταβολικού συνδρόμου, ηλεκτρολυτικές δ/χες κλπ) ή/και χειρουργικών προβλημάτων (π.χ. πτώσεις, ξυλοδαρμοί που πρέπει να εκτιμηθούν από τους γιατρούς των ΤΕΠ κλπ) που μπορεί να έχει και τα οποία μπορεί να χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης. Εάν δεν γίνει η συγκεκριμένη διευκρίνηση, δίνεται περιθώριο καταστρατήγησης της εισόδου του φερόμενου ως ψυχικά πάσχοντα στη Ψυχιατρική Κλινική μέσω του ΤΕΠ, πρακτική η οποία δυστυχώς συμβαίνει ήδη στο Γενικό Νοσοκομείο Χανίων

Δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία που να τεκμηριώνουν μεγαλύτερη εγκληματικότητα ενός χαρακτηρισμένου ως ψυχικά ασθενή σε σχέση με έναν «υγιή» ψυχικά άνθρωπο. ( Υπάρχουν βέβαια κάποιες μελέτες που αποδεικνύουν ότι η λήψη συγκεκριμένων ψυχοφαρμάκων αυξάνει αυτό το ποσοστό) .
Η μεταφορά γίνεται με ειδικά οχήματα σε άλλες χώρες ,(π.χ. σε κάποιες περιοχές του Καναδά), με σχετικά παρεμφερές σύστημα αλλά με εκπαιδευμένο προσωπικό, σε καθιστή θέση ,με σεβασμό στον ασθενή, στην πλειοψηφία χωρίς ιμάντες σε χρήση, και χωρίς να είναι απαραίτητη συνήθως η παρουσία αστυνομίας , ώστε ο λήπτης υπηρεσιών τηλεφωνεί μόνος του στην ειδική υπηρεσία όταν βρίσκεται σε κρίση με σχετική αυτοπεποίθηση.
Δεν είναι δυνατόν να γίνεται μια τέτοια γενίκευση πιθανής επικινδυνότητας σε ανθρώπους που δεν έχουν απασχολήσει ποτέ τις αρχές για κάτι αξιόποινο και έχουν λευκό ποινικό μητρώο!!!
Κρινιώ-Ελένη Νομικού,μέλος υπό σύσταση σωματείου Δ.Α.Λ.Υ.Ψ.Υ

Αναφορικά με το άρθρο 7, χαιρετίζουμε την αποδοχή των προτάσεών μας ως προς την κατάργηση της άκρως αναξιοπρεπούς μεταγωγής των ασθενών με περιπολικά και την απεμπλοκή της ΕΛΑΣ από τη διαδικασία.
Αναφορικά με τη στελέχωση του Γραφείου Υποστήριξης Ψυχικής Υγείας, προτείνουμε το γραφείο να στελεχωθεί από όλες τις ειδικότητες εργαζομένων στην ψυχική υγεία (ψυχίατροι, νοσηλευτές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί), είτε με μετακινήσεις/ μετατάξεις/ αποσπάσεις εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας είτε από νέες προσλήψεις.
Στο ΕΚΑΒ προτείνουμε τη θέσπιση της ειδικότητας «πλήρωμα ασθενοφόρου ψυχικής υγείας», με την καθιέρωση ειδικής εκπαίδευσης.
Όλοι οι επαγγελματίες του Γραφείου Υποστήριξης Ψυχικής Υγείας προτείνεται να προβλέπεται ότι θα εκπαιδευθούν επί των τεχνικών αποκλιμάκωσης, με σεμινάρια ψυχιατρικής, προσαρμοσμένα στις ανάγκες, τις απαιτήσεις και το εκπαιδευτικό υπόβαθρο της κάθε ειδικότητας.
Η συσταθείσα Πολυκλαδική Διεπιστημονική Μονάδα που θα προβλέπεται, θα έχει ως αποκλειστική αρμοδιότητα την ασφαλή διακομιδή των φερομένων ως ψυχικά ασθενών σε Μονάδα Ψυχικής Υγείας για ψυχιατρική εξέταση.
Στην παράγραφο 3,προτείνουμε την αντικατάσταση του όρου «μεταφορά» από τον όρο «συνοδεία» του φερόμενου ως ασθενή στην Μονάδα Ψυχικής Υγείας.
Η μεταφορά των ψυχικά ασθενών δεν ανήκει στις αρμοδιότητες των Νοσηλευτών σύμφωνα με το Π.Δ. 351/1989 και την Υ.Α. «ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΙΤΛΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ» Φ.Ε.Κ. 106/26-2-1988, Τεύχος Β’. Εκ του Νόμου κρίνεται επομένως επιβεβλημένος ο καθορισμός διαφορετικής κατηγορίας εργαζομένων ως αρμόδιων για τη μεταφορά των ψυχικά ασθενών, έργο που μπορεί να οργανώσει – προγραμματίσει Νοσηλευτής κατά το Π.Δ. 348/1988.
Εν προκειμένω αναφέρουμε ότι η διαδικασία εφαρμογής τεχνικών αποκλιμάκωσης προϋποθέτει και απαιτεί, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία και πρακτική, την εκπαίδευση, την συμμετοχή και τη συνεργασία όλων των μελών της Πολυκλαδικής Θεραπευτικής Ομάδας και δεν αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα ή καθήκον των Νοσηλευτών.
Προτείνουμε επίσης, την συνδρομή οργάνου της ΕΛ.ΑΣ που έχει λάβει ειδική εκπαίδευση στη διαχείριση και την αποκλιμάκωση της κρίσης. Εφόσον εφαρμοστεί στην πράξη η τομεοποίηση και λειτουργήσουν τα ΚΨΥ με τον προβλεπόμενο τρόπο και με επαρκή στελέχωση, με την προσδοκώμενη μείωση του αριθμού των περιστατικών για ακούσια περίθαλψη και της έντασης της συμπτωματολογίας της πλειοψηφίας των περιστατικών, ο ρόλος της αστυνομίας σταδιακά θα περιοριστεί και να ζητείται αποκλειστικά για τις περιπτώσεις εκείνες οι οποίες περιγράφονται από το νομοσχέδιο.
Αναφορικά με την ειδική εκπαίδευση, εισηγούμαστε τη θεσμοθέτηση της ειδικής εκπαίδευσης των μελών της Πολυκλαδικής Θεραπευτικής Ομάδας του ΕΚΑΒ και των Μονάδων Ψυχικής Υγείας καθώς και στελεχών και οργάνων της ΕΛΑΣ από την Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδας, δια της διενέργειας ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Τέλος προτείνουμε την προσθήκη της λέξης «νοσηλευτική» μετά τη λέξη «ιατρική φροντίδα» και τονίζουμε την ανάγκη λεπτομερέστερης ρύθμισης των πρακτικών ζητημάτων της «μεταφοράς» των ασθενών και ιδίως του ζητήματος της διανυκτέρευσής τους, αν αυτή απαιτηθεί σε περίπτωση ανάγκης κάλυψης μεγάλης απόστασης.
Εν προκειμένω πρέπει να ληφθεί υπόψιν η συχνή διακομιδή ψυχικά ασθενών σε ψυχιατρικές κλινικές και νοσοκομεία με γεωγραφική απόσταση από το χώρο κατοικίας τους. Η τρέχουσα κατάσταση χαρακτηρίζεται από πολύωρα και κουραστικά ταξίδια (ιδιαίτερα για τους ασθενείς των νησιωτικών περιοχών), παραμονή σε κρατητήριο με παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου, μη λήψη για αρκετές ημέρες φαρμακευτικής αγωγής και ψυχολογικής υποστήριξης, κλπ, φαινόμενα που πρέπει με το νέο νομοθετικό καθεστώς να εξαλειφθούν.
Επισημαίνουμε, ότι ο αριθμός των προβλεπόμενων από το σχέδιο νόμου διατιθέμενων συμβατικών οχημάτων κρίνουμε ότι είναι ανεπαρκής και επίσης, δεν προσδιορίζονται οι τεχνικές τους προδιαγραφές και ο εξοπλισμός.

Άρθρο 7
Η μεταφορά της αρμοδιότητας στο ΕΚΑΒ κρίνεται ως θετική, μόνο εφόσον ισχύσουν οι προϋποθέσεις που περιγράφονται στον νόμο. Αν το ειδικό αυτό γραφείο δεν δημιουργηθεί και υποστηριχτεί επαρκώς, η λύση αυτή δεν θα προχωρήσει.

Παρ. 1. Αφού η μεταφορά του προσώπου γίνεται όπως η μεταφορά οποιουδήποτε άλλου ασθενή, πώς αντιμετωπίζεται η περίπτωση που το πρόσωπο δεν επιθυμεί να μεταφερθεί;
Παρ. 3. Πώς διασφαλίζεται η μη κατάχρηση της πρόβλεψης για συνδρομή οργάνου της ΕΛΑΣ;