Οι αρμοδιότητες του Γενικού Γραμματέα Δημόσιας Υγείας ορίζονται από τα άρθρα 41-44 του ν. 4622/2019 (Α΄ 133). Επιπλέον των ανωτέρω αρμοδιοτήτων, η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Υγείας έχει ως αποστολή την παρακολούθηση της εφαρμογής και την αξιολόγηση των πολιτικών και των προγραμμάτων του Εθνικού Σχεδίου Δημόσιας Υγείας και της αντίστοιχης Εθνικής Στρατηγικής Δημόσιας Υγείας, τον συντονισμό των φορέων δημόσιας υγείας και τη διατομεακή συνεργασία στους ίδιους τομείς με όλους τους συναρμόδιους φορείς και ασκεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων, που περιγράφονται στον παρόντα νόμο και απορρέουν από τα άρθρα 4, 5, 8, 9, 10 και 12.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 7 Γενική Γραμματεία Δημόσιας Υγείας"
#1 Σχόλιο Από ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ Στις 5 Φεβρουαρίου 2020 @ 08:37
Στην Γενική Γραμματεία Δημόσιας Υγείας του ΥΠΥΓ και στην Γενική Δ/νση Δημόσιας Υγείας του ΥΠΥΓ να προΐστανται Ιατροί Δημόσιας Υγείας ΕΣΥ ή υπάλληλοι ΠΕ Ιατρών (ειδικοτήτων) ή υπάλληλοι ΠΕ Ιατρών.
Από τον ορισμό της Δημόσιας Υγείας (βλ. άρθρα 1 και 2 του Ν. 3370 / 05) ναι μεν προκύπτει ότι η έννοια της Δημόσιας Υγείας είναι ευρύτερη της Υγείας, αλλά Δημόσια Υγεία δίχως Ιατρούς δεν γίνεται να υπάρξει.
Μάλιστα το άρθρο 4 του Ν. 3370 / 05, όπως τροποποιήθηκε κι ισχύει με την παρ. 5 του άρθρου 160 του Ν. 4600 / 19, ορίζει ότι οι παρεμβάσεις της Δημόσιας υγείας πρέπει να ασκούνται βάσει των κανόνων Βιοηθικής κι Ιατρικής Δεοντολογίας.
Περί Ιατρικής Δεοντολογίας, στην Ελλάδα ως γνωστόν ισχύει ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας Ν. 3418 / 05, όπως τροποποιήθηκε κι ισχύει (ο ΚΙΔ αφορά μόνο στους Ιατρούς κι όχι σε λοιπούς επαγγελματίες υγείας ή σε υπαλλήλους των λοιπών κλάδων του Δημοσίου).
Επίσης, παραπέμπω στα υπ’ αριθ. Γ1α/Γ.Π. 46413 / 6-12-2017 και Δ1α / Γ.Π.οικ. 74322 / 22-10-2019 έγγραφα του Υπουργείου Υγείας προς τον Υπουργό Εσωτερικών με τα οποία αναφέρεται η γνώμη ότι πρέπει να προΐσταται Ιατρός στις Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας των Περιφερειών (ΟΤΑ βʹ βαθμού).
Τέλος, σας παραπέμπω στην από 25-9-2019 Εξώδικη Δήωσή μου προς τον ΥΠΥΓ Β. Κικίλια με την οποία ζητώ πλήρως τεκμηριωμένα να προΐσταται της Γενικής Δ/νσης Δημόσιας Υγείας του ΥΠΥΓ μόνο Ιατρός κι όχι Διοικητικός υπάλληλος ή Μηχανικός. Ο προϊστάμενος της Γενικής Δ/νσης Δημόσιας Υγείας του ΥΠΥΓ προΐσταται ex officio και στο Συμβούλιο Επιλογής Ιατρών Δημόσιας Υγείας ΕΣΥ που κρίνει αποκλειστικά Ιατρούς. Είναι δυνατόν διοικητικοί υπαλληλι ή μηχανικοί να κρίνουν Ιατρούς ?
#2 Σχόλιο Από ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Στις 16 Φεβρουαρίου 2020 @ 14:59
Θεωρούμε σημαντική τη δημιουργία ενός κρατικού φορέα που θα έχει ως ειδικό αντικείμενο την επίλυση των θεμάτων που σχετίζονται με την ιατρική χρήση των κανναβινοειδών φαρμάκων. Ως Ιατροί Αναισθησιολόγοι έχουμε αναγνωρίσει τα πιθανά θεραπευτικά οφέλη από τη χορήγηση των κανναβινοειδών (βλ. Διαγνωστικά και Θεραπευτικά Πρωτόκολλα Επώδυνων Συνδρόμων, 20/01/2018). Τα κενά στην προμήθεια, τη συνταγογράφηση, τη διάθεση, αλλά και τον καθορισμό των προϋποθέσεων αποζημίωσης των κανναβινοειδών φαρμάκων από τα ασφαλιστικά ταμεία, οφείλονται κατά κύριο λόγο στην απουσία ενός κεντρικού οργάνου / οργανισμού / ινστιτούτου /επιτροπής που θα συντονίζει τα επιμέρους ζητήματα που αφορούν την ιατρική χρήση των κανναβινοειδών φαρμάκων, λειτουργώντας διυπουργικά, όπως απαιτείται σε θέματα συνταγογράφησης ναρκωτικών. Η συμμετοχή επιστημόνων με ειδικό ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο θέμα θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα που έχουν ανακύψει. Ωστόσο, παρά τις σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις (ΚΥΑ Γ5γ οικ. 49690/2017-ΦΕΚ 2238/Β/29-6-2017, N. 4253 ΦΕΚ A΄ 41/07.03.18), οι ασθενείς εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση σε φάρμακα του Πίνακα Γ΄ των Ναρκωτικών, όπως η Δ9 -τετραϋδροκανναβινόλη (Δ9- THC). Το γεγονός τούτο στερεί από τους ασθενείς το θεραπευτικό τους δικαίωμα και τους ωθεί στην αναζήτηση των αντιστοίχων σκευασμάτων ή υποκατάστατων αυτών μέσω παράνομων κυκλωμάτων. Η διαδικασία αυτή, εκτός από τις νομικές συνέπειες που ενέχει για τους ασθενείς και τους οικείους τους, συχνά συνεπάγεται την προμήθεια αμφίβολης προέλευσης και ποιότητας προϊόντων, θέτοντας σε κίνδυνο την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας τους και δημιουργώντας επιπλέον κλινικά προβλήματα για τους θεράποντες ιατρούς. Παράλληλα, έχει οδηγήσει σε δύο παράδοξα: αφενός η προμήθεια του σκευάσματος Sativex, που κόστισε στο ελληνικό δημόσιο περίπου 75,000 ευρώ, να παραμένει στις κρατικές φαρμακαποθήκες (αφού δεν έχει αποσαφηνισθεί ποιοι ασθενείς θα λάβουν το φάρμακο και με ποιες διαδικασίες), αφετέρου να μην υπάρχει η δυνατότητα εισαγωγής μέσω π.χ. του Ινστιτούτου Φαρμακευτικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ) άλλων σκευασμάτων που να περιέχουν διαφορετικούς συνδυασμούς διαφορετικών κανναβινοειδών μορίων, όπως απαιτεί η ορθή κλινική χρήση τους. Άλλα θέματα που θα άπτονται του φορέα, είναι η εκπαίδευση των ιατρών στην κλινική χρήση των κανναβινοειδών φαρμάκων, η εκπαίδευση των υπολοίπων επαγγελματιών υγείας στην ορθή αξιολόγηση της συμβολής της θεραπείας στη συνολική κατάσταση υγείας του ασθενούς (π.χ. εκτίμηση έντασης πόνου από νοσηλευτές), η συλλογή στοιχείων τόσο αναφορικά με τους ασθενείς όσο και με τους συνταγογραφούντες ιατρούς σε ειδικό αρχείο καταγραφής (registry) (όπως αυτό προβλέπεται από το Ν. 4600, αρθ. 83 και 84), η προστασία των ασθενών από τις δυσμενείς συνέπειες της χρήσης κανναβινοειδών φαρμάκων, όπως για τα υπόλοιπα φάρμακα του Πίνακα Γ’ των Ναρκωτικών, και τέλος κάθε άλλο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα που αφορά τη διαφύλαξη της ζωής και της υγείας του ανθρώπου.