Στο άρθρο 1 του ν. 4486/2017 (Α΄ 115), περί γενικών αρχών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, προστίθεται παρ. 4 ως εξής:
«4. Οι υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (Π.Φ.Υ.) παρέχονται και από ιδιώτες παρόχους. Οι δημόσιες δομές Π.Φ.Υ., δύνανται να συνεργάζονται με ιδιώτες παρόχους Π.Φ.Υ., Πολυϊατρεία και ιδιώτες ιατρούς για τη διασφάλιση των παρεχόμενων υπηρεσιών Π.Φ.Υ.. Το πλαίσιο συνεργασίας, οι υπηρεσίες που περιλαμβάνονται στη συνεργασία αυτή και κάθε αναγκαία σχετική λεπτομέρεια καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού.».
Παρατηρήσεις :
Αποτελεί την πύλη εισόδου των ΣΔΙΤ
Είναι το άρθρο βάσει του οποίου με απόφαση του Υπουργού Υγείας, ο Δημόσιος τομέας θα συνεργάζεται με τον ιδιωτικό τομέα, τμήματα του όπως κλινικές, κλίνες, εργαστήρια, διοικητικές υπηρεσίες, τροφοδοσία, εξοπλισμό κλπ.
Πρόταση :
Επαναδιατύπωση για τον προσδιορισμό των όρων, των προϋποθέσεων και των διαδικασιών της συνεργασίας αυτής, στα πλαίσια πάντα της διαβούλευσης με τους υγειονομικούς φορείς.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΟΣΚΕ
Φ.Ν.ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΣ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΟΣΙΠΥ
Θ.ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΣΙΔΙΚ
Ι.ΚΑΡΑΜΗΝΑΣ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΝΙΔΙ
Δ. ΦΑΣΙΤΣΑΣ
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΝΙ-ΕΟΠΥΥ
Α. ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΥ
Η συγκεκριμένη διατύπωση εμφανίζει τα εξής μειονεκτήματα:
Α) Το σημαντικότερο μειονέκτημα της διάταξης είναι ότι δεν δημιουργεί ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΕΣΜΕΥΣΗ από την πλευρά της Διοίκησης. Η έκδοση της σχετικής Υπουργικής Απόφασης και του περιεχομένου της. βρίσκεται στην πλήρη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε υπουργού. Συνεπώς, παρόλο που πράγματι για την υλοποίηση μιας τέτοιας πολιτικής χρειάζεται η έκδοση ειδικότερων αποφάσεων διαταγμάτων κτλ., θα πρέπει να υπάρχει ένα minimum δέσμευσης εκ μέρος του Υπουργείου, και συνεπώς θα πρέπει να απαλειφθεί η λέξη δύνανται.
Β) Στην αιτιολογική έκθεση του συγκεκριμένου άρθρου αναφέρονται η Ένωση Ασθενών και η ΕΣΑΜΕΑ ως παραδείγματα ενώσεων ασθενών που θα καλούνται για «συνεκτίμηση – συν αξιολόγηση». Η ρητή αυτή μνεία δεν ακολουθείται και στο κείμενο του σχεδίου νόμου αλλά γίνεται αόριστη αναφορά σε ενώσεις ή συλλόγους ασθενών.
Μια εναλλακτική διατύπωση θα μπορούσε να είναι η ακόλουθη:
1. Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) και η Ένωση Ασθενών Ελλάδας αναγνωρίζονται ως συνομιλητές της Πολιτείας σε θέματα που αφορούν στην παροχή υπηρεσιών υγείας. Προς τούτο, συμμετέχουν με εκπρόσωπο ή εκπροσώπους τους στα αρμόδια όργανα της Πολιτείας, για την λήψη αποφάσεων που αφορούν:
α. τον σχεδιασμό των πολιτικών υγείας και την αξιολόγηση των ακολουθούμενων πρακτικών,
β. την οργάνωση των αντίστοιχων φορέων, δημόσιων και ιδιωτικών,
γ. τα δικαιώματα των ασθενών.
2. Εκτός των ανωτέρω φορέων, με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύναται να αναγνωρίζονται, επίσης και άλλες ενώσεις, ομοσπονδίες ή σύλλογοι ασθενών ως εξειδικευμένοι συνομιλητές της Πολιτείας σε θέματα που αφορούν σε συγκεκριμένες κάθε φορά χρόνιες παθήσεις.
3.Με απόφαση του Υπουργού Υγείας ρυθμίζονται όλα τα ειδικότερα ζητήματα που αφορούν στη συμμετοχή των ενώσεων ή συλλόγων ασθενών στα αρμόδια όργανα της Πολιτείας
10. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης για οποιοδήποτε λόγο η δυνατότητα χρήσης του συστήματος συν/σης της ΗΔΙΚΑ, η οποία αποτελεί αναφαίρετο επαγγελματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των ιατρών.
4. Η ΕΕΠΕ εκφράζει την πλήρη αντίθεση της στο να είναι προσωπικοί ιατροί ειδικότητες ιατρών άλλες πλην παθολόγων – παιδιάτρων – γενικών ιατρών
5. Το όριο των ασθενών προτείνουμε να πέσει στους 1500 όπως συμβαίνει σε ολόκληρη την υπόλοιπη Ευρώπη
6. Να δύναται να γίνει προσωπικός ιατρός και ιδιώτης ΜΗ συμβεβλημένος και να αμείβεται ιδιωτικά από τον ασθενή που θα τον επιλέξει εκτός ΕΟΠΥΥ.
7. Η αποζημίωση των ασθενών θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 80 ευρώ ανά ασθενή και αυτό αφορά τέσσερις επισκέψεις ετησίως. Οποιαδήποτε χαμηλότερη αμοιβή θα πρέπει υποχρεωτικά να περιλαμβάνει κάλυψη από τον ΕΟΠΥΥ του ΕΦΚΑ των συμβεβλημένων και την κάλυψη της γραμματειακής τους υποστήριξης
Η ΕΟΟ ζητά να προστεθεί ρητή πρόβλεψη για την κάλυψη της δαπάνης από την Πολιτεία για την παροχή προληπτικής οδοντιατρικής σε παιδιά και εφήβους (0-16 ετών) στους ιδιωτικούς φορείς παροχής υπηρεσιών ΠΦΥ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΕ 100 ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΜΟΙΒΟΜΕΝΕς ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ( ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, Α Ή Β ΟΤΑ,ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΛΠ ) ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥΣ ΑΦΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΟΠΥΥ.
ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΠΟΥ ΕΝΤΑΣΟΝΤΑΙ ΛΟΓΩ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΟΠΩΣ ΓΕΝΙΚΟΙ ΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΠΑΘΟΛΟΓΟΙ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΙ ΚΛΠ
Όσοι ιατροί επέλεξαν το ελεύθερο ιδιωτικό επάγγελμα, προφανώς δεν επιθυμούν καμία σχέση εργασίας με το δημόσιο σύστημα υγείας. Άρα δεν αποτελεί κίνητρο για ένα ιδιώτη χειρουργό η δυνατότητα να χειρουργεί σε δημόσιο ίδρυμα. Αντιθέτως πάγια βόλεψη των νοσοκομειακών ιατρών είναι η δυνατότητα εργασίας παράλληλα και στον ιδιωτικό τομέα. Εάν επέλθει αυτή η απελευθερώσει θα οδηγήσει σε αποδυνάμωση των δημοσίων δομών δεδομένου ότι η προτεραιότητα όλων θα είναι το κέρδος άρα το ιδιωτικό ιατρείο. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει με τους στρατιωτικούς ιατρούς όπου η δυνατότητα που τους δίνει το κράτος για διατήρηση ιδιωτικού ιατρείου παράλληλα με το δημόσιο απλά αποδυναμώνει το δημόσιο. Όλοι προσπαθούν να ωθήσουν τους ασθενείς σε ιδιωτικές κλινικές. Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το κέρδος για τον ΕΟΠΥΥ.
1) Δημιουργία πέντε κέντρων υγείας αστικού τύπου ( ένα κεντρικό και τέσσερα περιφερικά ) σε κάθε πόλη.
2) Στελέχωση των κέντρων υγείας (νέων και παλαιών )με νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό όλων των ειδικοτήτων και 24h λειτουργία. Δεν πηγαίνει ασθενής σε νοσοκομείο χωρίς παραπομπή ειδικού, εκτός τροχαίου η άλλου πολύ σοβαρού περιστατικού ( διαλογή ΕΚΑΒ).
3) ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
4) Το θέμα είναι ποιος θα τα κάνει και με τι ?
Ερωτηση 1η: Για ποιο λόγο να συγχωνευτούν η Νοσηλευτική υπηρεσια με άλλες ειδικότητες;; Δεν εχουν καν παρόμοια καθήκοντα. Αφήστε την αυτόνομη και ενώστε μονο τους άλλους.
Ερώτηση 2η: Γιατι να γίνονται ΜΟΝΟ οι ΠΕ προιστάμενοι;;;;
Δωσατε την ευκαιρία σε κάποιον ΑΤΕΙ να γίνει ΠΕ;;;
Από την εφαρμογή του ν. 4521/2018 «Ίδρυση Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και άλλες διατάξεις», καθώς και 3 χρόνια από την εφαρμογή του ν. 4610/2019 «Συνέργειες Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι., πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πειραματικά σχολεία, Γενικά Αρχεία του Κράτους και λοιπές διατάξεις», ολοι είναι αδρανεις απέναντι στο ζήτημα της ισοτίμησης και αντιστοίχισης των πτυχίων των αποφοίτων Α.Ε.Ι., με τους τίτλους σπουδών των νέων ακαδημαϊκών δομών. Γιατι;;
Διαφωνώ με το αναγκαστικό της απασχόλησης σε κρατικό φορέα του ιδιώτη ιατρού! Όσοι επιλέξαμε το ιδιωτικό επάγγελμα και έχουμε σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ εδώ και χρόνια υπαμοιβόμαστε με 10ευρώ την επίσκεψη, που μπορεί να αφορά σε ολόκληρο ιατρικό φάκελο ασθενούς, δεν έχουμε σταθερή μηνιαία αμοιβή, όταν για παράδειγμα η μισή Ελλάδα είναι διακοπές τον Αύγουστο και δεν έχουμε ωράριο, μιας και το κινητό είναι η προέκταση του εγκεφάλου και της ψυχής (κυρίως αυτής) του όποιου ασφαλισμένου. Ειδικά μετά την περίφημη μεταρρύθμιση του οικογενειακού ιατρού οι ασφαλισμένοι έχουν μείνει χωρίς δωρεάν παθολογική κάλυψη και ζητούν λύση από καρδιολόγο για ιγμορίτιδα, εμπύρετο, κορτιζόνη και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Τέλος, προφανώς όσες ώρες μπορούμε από οικογενειακές και άλλες υποχρεώσεις τις διαθέτουμε στο ιατρείο μας, άρα από που θα μας περισσέψουν για κάλυψη παγίων ή εκτάκτων αναγκών του δημόσιου τομέα; Και γιατί να μην γίνει η κάλυψη με μόνιμη ή έκτακτη πρόσληψη προσωπικού;
Έπειτα η ενημέρωση του ιατρικού φακέλου ενός ασθενή με στεφανιαία νόσο που μπορεί να έχει και ογκολογικό θέμα δε μπορεί να είναι τόσο επιστημονικά πλήρης από μια εκ των δυο ειδικοτήτων, μιας και δε μπορεί να εκτιμήσει μια στεφανιογραφία ο ογκολόγος ή μια PET ο καρδιολόγος. Ή θα αντιγράφουμε πορίσματα που ενδεχομένως είναι λάθος, δηλαδή θα είμαστε γραμματείς ή θα εκτιμούμε εξετάσεις της ειδικότητάς μας, σχολιάζοντάς τες ενδεχομένως. Μήπως το εκάστοτε εργαστήριο να αναλάβει υποχρέωση γραμματέως;
Οι προηγμένες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν λύσει εδώ και 200 χρόνια. Πρέπει απλά να τις αντιγράψουμε προσαρμοσμένες στα σύγχρονα Ελληνικά δεδομένα. Ιδιώτες και δημόσιοι ιατροί πρέπει να έχουν ορισμένα αποκλειστικά δικαιώματα λειτουργίας αλλά και πολλά (ίσως τα περισσότερα) αλληλοεπικαλυπτόμενα. Μέχρι τώρα τηρείται αυστηρή διάκριση σαν να πρόκειται για διαφορετικά επαγγέλματα, εκτός των προνομιούχων πανεπιστημιακών/στρατιωτικών, πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί πριν από οποιαδήποτε κίνηση.
Μια βασική πρόταση είναι η συμμετοχή ιδιωτών σε δημόσιες δομές στην ΠΦΥ και σε εφημερίες νοσοκομείων. Μία άλλη είναι η συμμετοχή του ΕΟΠΠΥ με ένα βασικό ποσό σε ασφαλισμένους (πχ 10Ε) για επίσκεψη σε συμβεβλημένο ιδιωτικό ιατρείο, αλλά δικαίωμα για πρόσθερη αμοιβή από τον ιατρό.