1. Οι Ιδιωτικές Τράπεζες Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος είτε λειτουργούν σε νοσηλευτικά ιδρύματα ν.π.ι.δ., είτε έχουν τη μορφή εταιρίας ν.π.ι.δ.
Η άδεια λειτουργίας, που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του ΠΔ 26/2008, χορηγείται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μετά από πρόταση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων. Προϋπόθεση για τη χορήγηση άδειας λειτουργίας, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 6 του ΠΔ 26/2008, είναι η εξακρίβωση της συμμόρφωσης στις απαιτήσεις που καθορίζονται σύμφωνα με την παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου.
2. Πέραν των απαιτήσεων του άρθρου 30 του Π.Δ. 26/2008 σχετικά με τη διαπίστωση, τον ορισμό, την έγκριση ή την αδειοδότηση τραπεζών ιστών, καθώς και του άρθρου 31, σχετικά με την έγκριση των διαδικασιών παρασκευής των κυττάρων, αναγκαίες προϋποθέσεις για τη χορήγηση άδειας λειτουργίας, αποτελούν:
α) η διαπίστωση της φερεγγυότητας και της επαγγελματικής αξιοπιστίας του αιτούμενου την άδεια νοσηλευτικού ιδρύματος ν.π.ι.δ. ή της εταιρίας (εφεξής «αιτούντος»).
β) η διαπίστωση της καλής χρηματοπιστωτικής κατάστασης του αιτούντος.
γ) ο ορισμός ιατρού, ως επιστημονικά υπευθύνου
δ) η διαπίστωση ότι ο τεχνικός εξοπλισμός πληροί τις νόμιμες προδιαγραφές.
ε) η διαπίστωση ότι το προσωπικό είναι επαρκές.
3. Προκειμένου να αποδειχθεί ότι πληρούνται οι ως άνω προϋποθέσεις, απαιτείται να προσκομιστούν, κατά την υποβολή της αίτησης, πέραν των άλλων δικαιολογητικών, τα ακόλουθα:
1) Βεβαιώσεις τραπεζών για την πιστοληπτική ικανότητα της επιχείρησης ή αντίγραφο ή απόσπασμα του ισολογισμού της επιχείρησης ή υπεύθυνη δήλωση περί του συνολικού ύψους του κύκλου εργασιών της επιχείρησης.
2) Έκθεση περιγραφής του τεχνικού εξοπλισμού της επιχείρησης και των μέτρων που λαμβάνει ο προμηθευτής για την εξασφάλιση της ποιότητας.
3) αντίγραφο του καταστατικού της εταιρίας
4) τίτλος κτήσεως οικοπέδου ή κτηρίου, μισθωτήριο συμβόλαιο κ.λ.π.
5) Κατάσταση του προσωπικού, κατά ειδικότητα, που απασχολείται ή πρόκειται να απασχοληθεί από τον αιτούντα, ανεξάρτητα από τη συμβατική σχέση τους με αυτόν, ιδίως δε των υπευθύνων για τον έλεγχο της ποιότητας.
6) Πιστοποιητικά που εκδίδονται από επίσημα γραφεία ποιοτικού ελέγχου ή αρμόδιες Υπηρεσίες, αναγνωρισμένων ικανοτήτων, που να βεβαιώνουν την καταλληλότητα των υλικών, επαληθευόμενη με παραπομπές σε ορισμένες προδιαγραφές ή πρότυπα των προϊόντων.
7) Απόσπασμα ποινικού μητρώου έκδοσης του τελευταίου τριμήνου πριν την υποβολή της αίτησης, από το οποίο να προκύπτει, ότι ο διαχειριστής, στις περιπτώσεις των εταιρειών περιορισμένης ευθύνης (Ε.Π.Ε.) και των προσωπικών εταιρειών (Ο.Ε. και Ε.Ε.) και ο πρόεδρος και διευθύνοντας σύμβουλος για τις ανώνυμες εταιρείες (Α.Ε.) δεν έχουν καταδικασθεί με αμετάκλητη δικαστική απόφαση για κάποιο από τα αδικήματα της υπεξαίρεσης, της απάτης, της εκβίασης, της πλαστογραφίας, της ψευδορκίας, της δωροδοκίας και της δόλιας χρεωκοπίας.
8) Πιστοποιητικό αρμόδιας δικαστικής ή διοικητικής αρχής, έκδοσης του τελευταίου εξαμήνου, πριν την υποβολή της αίτησης, από το οποίο να προκύπτει ότι δεν τελούν σε πτώχευση και, επίσης, ότι δεν τελούν σε διαδικασία κήρυξης πτώχευσης.
9) Πιστοποιητικό που εκδίδεται από αρμόδια κατά περίπτωση αρχή, από το οποίο να προκύπτει ότι κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης, ο αιτών είναι ενήμερος ως προς τις υποχρεώσεις του που αφορούν τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης (κύριας και επικουρικής) και ως προς τις φορολογικές υποχρεώσεις του.
10) Πιστοποιητικό αρμόδιας δικαστικής ή διοικητικής αρχής, έκδοσης του τελευταίου εξαμήνου, πριν την υποβολή της αίτησης, από το οποίο να προκύπτει ότι ο αιτών δεν τελεί υπό κοινή εκκαθάριση του κ.ν. 2190/1920, όπως εκάστοτε ισχύει, ή ειδική εκκαθάριση του ν. 1892/1990 (A΄101), όπως εκάστοτε ισχύει και, επίσης, ότι δεν τελεί υπό διαδικασία έκδοσης απόφασης κοινής ή ειδικής εκκαθάρισης των ανωτέρω νομοθετημάτων
11. Παράβολο του δημοσίου πεντακοσίων (500) ευρώ.
12. Η μη προσήκουσα κατάθεση των ανωτέρω δικαιολογητικών συνιστά λόγο απόρριψης της αίτησης.
13. Εάν κριθεί ότι ο αιτών πληροί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις, καλείται εγγράφως να καταθέσει εντός δέκα (10) ημερών εγγυητική επιστολή ύψους ενός εκατομμυρίου (1.000.000) ευρώ. Ο χρόνος ισχύος και κάθε άλλη λεπτομέρεια ορίζονται με υπουργική απόφαση. Η μη έγκαιρη και προσήκουσα κατάθεση της εγγυητικής επιστολής συνεπάγεται απόρριψη του αιτήματος άδειας λειτουργίας.
14. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μετά από πρόταση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και γνώμη του ΚΕ.Σ.Υ., ορίζονται ειδικότερες λεπτομέρειες για τον έλεγχο των προαναφερόμενων προϋποθέσεων, καθώς και των απαιτήσεων που προβλέπονται στα άρθρα 30 και 31 του Π.Δ. 26/2008.
15. Στις Ιδιωτικές Τράπεζες Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος διενεργούνται έλεγχοι για την τήρηση των προϋποθέσεων και τη συμμόρφωσή τους στις διατάξεις του παρόντος νόμου εν γένει. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καθορίζονται τα αρμόδια όργανα ελέγχου, η συχνότητα διενέργειας τακτικών ελέγχων και η δυνατότητα διενέργειας έκτακτων, τα κριτήρια αξιολόγησης της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και κάθε άλλο σχετικό θέμα. Ο έλεγχος δύναται να ανατίθεται στο Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας (Σ.Ε.Υ.Υ.Π.).
16. Εάν διαπιστωθεί ότι έπαψαν να πληρούνται οι αναγκαίες προϋποθέσεις, η άδεια της Ιδιωτικής Τράπεζας Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος ανακαλείται, μετά από πρόταση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, προσωρινά για έξι (6) μήνες και οριστικά μετά από επανέλεγχο.
Η ύπαρξη αυστηρών κριτηρίων λειτουργίας τραπεζών που σχετίζονται με ένα τόσο κρίσιμο θέμα όπως οι μεταμοσχεύσεις είναι όχι απλά καλοδεχούμενη αλλά και επιβεβλημένη. Θα πρέπει όμως τα κριτήρια αυτά να αφορούν τόσο τις ιδιωτικές όσο και τις δημόσιες τράπεζες αν το ζητούμενο μας είναι η διασφάλιση και η προστασία του ασθενούς.
Στο παρόν νομοσχέδιο είναι πέρα από οφθαλμοφανές λοιπόν εφόσον γίνεται αυτή η διάκριση ότι το ζητούμενο δεν είναι αυτό αλλά η παύση της λειτουργίας των ιδιωτικών τραπεζών. Αν το εξετάσουμε επιστημονικώς, η ύπαρξη της ιδιωτικής οικογενειακής φύλαξης είναι επιστημονικά πλέον αποδεκτή από τους καταξιωμένους ειδικούς του χώρου και αυτό μπορεί να το διαπιστώσει εύκολα όποιος πραγματικά θέλει να εμβαθύνει στο θέμα. Κατά συνέπεια γιατί δεν θα πρέπει να αποτελεί μια επιλογή σε μια δημοκρατική χώρα;
Γιατί άραγε η Ελληνική Αιματολογική Εταιρεία έκανε καμπάνιες για να περάσει το μήνυμα στο ευρύτερο κοινό ότι η ιδιωτική φύλαξη ομφαλοπλακουντιακού αίματος όχι απλά δεν είναι η σωστή επιλογή αλλά θα πρέπει να νιώθει κάποιος και ένοχος εάν τη διαλέξει, ενώ τόσα χρόνια δεν έχει κάνει μια αντίστοιχης εμβέλειας αν έχει κάνει καθόλου καμπάνια για να αυξηθεί ο τραγικά χαμηλός αριθμός δοτών οργάνων σε αυτή τη χώρα;
Οι διακρίσεις μεταξύ των ιδρυμάτων ιστών, όπως περιγράφονται στα άρθρα 48, 49, 50 είναι επιστημονικά εσφαλμένες και πρέπει να τροποποιηθούν (βλ. παρατηρήσεις άρθρου 47 και 48).
Επιπλέον, το άρθρο 49 θέτει δυσανάλογα υψηλές απαιτήσεις για την ίδρυση ιδιωτικών μονάδων κρυοσυντήρησης ομφαλοπλακουντιακού αίματος, τόσο σε σχέση με άλλες ιδιωτικές μονάδες που φυλάσσουν άλλα βιολογικά υλικά, κύτταρα και ιστούς, των οποίων η χρήση και η επικινδυνότητα από την εφαρμογή τους θα απαιτούσε υψηλότερες κι όχι χαμηλότερες προδιαγραφές, όσο και σε σχέση με τις δημόσιες μονάδες (άρθρο 50) οι οποίες πρακτικά φυλάσσουν τα ίδια βιολογικά υλικά (όπως ενδεικτικά η Βιοτράπεζα της Ακαδημίας Αθηνών, η οποία παράλληλα διεξάγει και εμπορική δραστηριότητα1,2), δημιουργώντας έτσι συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού.
Για παράδειγμα, η ίδρυση και λειτουργία μιας Τράπεζας σπέρματος ή ωαρίων εποπτεύεται από διαφορετική αρχή και έχει διαφορετικές απαιτήσεις προδιαγραφών και στελέχωσης, από μια Τράπεζα ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι το κρυοσυντηρημένο σπέρμα χρησιμοποιείται κατά κόρον σε αλλογενείς εφαρμογές μεταξύ αγνώστων (με ότι αυτό συνεπάγεται για την πιθανότητα μετάδοσης ασθενειών και τους ελέγχους και τις προδιαγραφές που απαιτούνται για την αποφυγή αυτού του κινδύνου), ενώ το κρυοσυντηρημένο ομφαλικό αίμα των ιδιωτικών τραπεζών χρησιμοποιείται κατά κόρον σε αυτόλογες εφαρμογές ή αλλογενείς εφαρμογές μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας (γεγονός που συνεπάγεται αισθητά μειωμένο κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών). Στην ίδια γραμμή σκέψης, τα ωάρια π.χ. αποτελούν πολύτιμο και αναντικατάστατο βιολογικό υλικό, σε αντίθεση με τα βλαστικά κύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος, τα οποία μπορεί να υποκατασταθούν από παρόμοια κύτταρα άλλων ιστών. Κι όμως, οι απαιτήσεις για την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών τραπεζών σπέρματος και ωαρίων (βάσει του Ν. 3305/2005) εποπτεύονται από διαφορετική αρχή και υπολείπονται κατά πολύ σε αυστηρότητα, αυτών για την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών τραπεζών ομφαλοπλακουντιακού αίματος.
Προτείνεται η εποπτεία όλων των τραπεζών κρυοσυντήρησης βιολογικών υλικών από την ίδια Εθνική Αρχή και η θέσπιση προδιαγραφών ανάλογων με τη σπανιότητα και την απαιτούμενη ασφάλεια για την αλλογενή ή αυτόλογη εφαρμογή του κάθε βιολογικού υλικού (βλ. παρατηρήσεις άρθρου 47).
Στην παρ. 2α δεν ορίζονται οι όροι: «φερεγγυότητα» και «επαγγελματική αξιοπιστία». Στην παρ 2β δεν ορίζεται ο όρος: «καλή χρηματοπιστωτική κατάσταση».
Στην παρ. 2γ ορίζεται υποχρεωτικά ως Επιστημονικός Υπεύθυνος, Ιατρός (σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία, αλλά και το ΠΔ26/2008 (άρθρο 17), το οποίο ορίζει ότι: «τα ιδρύματα ιστών ορίζουν υπεύθυνο ο οποίος α) έχει δίπλωμα, πιστοποιητικό ή άλλο τίτλο σπουδών πανεπιστημίου ή άλλο ισοδύναμο τίτλο, στον τομέα της Ιατρικής ή των Βιολογικών Επιστημών και β) έχει τουλάχιστον 2ετή προϋπηρεσία σε ίδρυμα κρυοσυντήρησης κυττάρων και ιστών στην Ελλάδα ή το εξωτερικό».
Αξίζει να σημειωθεί ότι α) οι Τράπεζες κρυοσυντήρησης ΔΕΝ παρέχουν ως μονάδες, ιατρικές υπηρεσίες καμίας μορφής και ρόλος τους είναι η ασφαλής και ποιοτική κρυοσυντήρηση των βιολογικών υλικών που φυλάσσουν και β) ότι οι τεχνικές γνώσεις που απαιτούνται για την κρυοσυντήρηση βιολογικών υλικών, αποτελεί γνωστική ύλη της βιολογίας και ΟΧΙ της Ιατρικής.
Στην παρ. 3 σημ. 1 δεν έχει ληφθεί μέριμνα για τις υπό ίδρυση εταιρείες.
Στην παρ. 3 σημ. 5 δεν έχει ληφθεί μέριμνα για τις δυνατότητες πραγματοποίησης ελέγχων σε ξεχωριστές εργαστηριακές μονάδες (π.χ. συνεργαζόμενα μικροβιολογικά εργαστήρια).
Στην παρ. 3 σημ. 13 προβλέπεται η κατάθεση ενός δυσανάλογα μεγάλου (ως αστρονομικού) ποσού ως εγγύηση για την έκδοση άδειας (ποσού που δεν απαιτείται για τη λειτουργία αντίστοιχων μονάδων που λειτουργούν σε ν.π.ι.δ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, τα οποία όμως διεξάγουν και εμπορική δραστηριότητα, που αποκτούν έτσι αθέμιτο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Θεωρούμε ότι η εφαρμογή της πρόβλεψης της παρ. 3 σημ. 13 οδηγεί πρακτικά στην κατάργηση της δυνατότητας ιδιωτικής φύλαξης των κυττάρων του ομφαλοπλακουντιακού αίματος σε ελληνικό έδαφος.
Στην παρ. 3 σημ. 16 δεν έχει ληφθεί μέριμνα για την τύχη των δειγμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος ή και των κυττάρων αυτού, που βρίσκονται ΗΔΗ αποθηκευμένα σε ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες (περί τις 50.000 – 100.000 συλλογές βλαστοκυττάρων ως σήμερα) που τυχόν δεν αδειοδοτηθούν.
Τέλος, το άρθρο 49 (όπως και τα άρθρα 48, 50) προβλέπει ότι η ίδρυση τυχόν τράπεζας κρυοσυντήρησης ακολουθεί πρόταση του ΕΟΜ, γεγονός το οποίο κρίνεται απαράδεκτο (βλ. παρατηρήσεις άρθρου 23). Τέλος, προβλέπει ότι ο ΕΟΜ θα θέσει απαιτήσεις προδιαγραφών επιπλέον των όσων προβλέπονται στο ΠΔ 26/2008, το οποίο θέτει προδιαγραφές για τις παραπάνω δραστηριότητες, που καλύπτουν το σύνολο των διαδικασιών που ακολουθούνται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Προτείνεται η πλήρης κατάργηση του άρθρου ως έχει.
Προτείνεται η θεσμοθέτηση υποχρέωσης σύναψης συμβάσεων αμοιβαίας φύλαξης μεταξύ των ιδιωτικών τραπεζών, ως δικλείδα ασφαλείας στο ενδεχόμενο παύσης λειτουργίας κάποιας εξ αυτών.
Το συγκεκριμένο άρθρο δεν επιτρέπει στις ιδιωτικές τράπεζες τη φύλαξη ιστών ή κυττάρων, πέραν του ομφαλοπλακουντιάκού αίματος, ενώ όμως υπάρχουν ιδιωτικές τράπεζες που δεν διαχειρίζονται μόνο ΟπΑ και οι οποίες με το παρόν (και το άρθρο 47 περί διακρίσεων των ιδρυμάτων ιστών), αποκλείονται από φύλαξη άλλων κυττάρων και ενδεχομένως ιστών. Θα έπρεπε στο συγκεκριμένο άρθρο να υπάρξει σχετική επέκταση τουλάχιστον στα κύτταρα.
Επίσης, δεν διευκρινίζεται τι εννοείται ως προς τα θέματα αξιολόγησης της ποιότητας των ιδιωτικών τραπεζών για αδειοδότηση (π.χ. δεν είναι εμφανές εάν ληφθεί υπόψη η διαπίστευση με διεθνούς κύρους ανεξάρτητους οργανισμούς ελέγχου: ΑΑΒΒ, FACTNetCord, κ.λπ.). Τέλος, δεν είναι εμφανές και το χρονικό πλαίσιο ελέγχου (καθώς θα αναμένεται νέα απόφαση του Υπ. Υγείας για έλεγχο των προαναφερθέντων προυποθέσεων των άρθρων 30 και 31 του ΠΔ 26/2008)
Ενώ σε γενικές γραμμές η θέσπιση νομικού πλαισίου είναι θετική πρωτοβουλία, το παρόν κείμενο είναι πλήρως αποσυνδεδεμένο από την επιστημονική και επιχειρηματική πραγματικότητα της βιοτεχνολογίας.
Σε σχέση με τις τεχνικές προδιαγραφές, είναι απορίας άξιο ότι ο νομοθέτης άλλοτε υπερθεματίζει (ορισμός υπευθύνου ως ιατρού) και άλλοτε επαναλαμβάνει (παροχή λίστας εξοπλισμού), σε σχέση με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, οι οποίες αποτελούν ήδη νόμο του κράτους. Επιπλέον, ζητούνται ορισμένα έγγραφα και πιστοποιητικά σε σχέση με τη διασφάλιση της ποιότητας, χωρίς να ορίζεται για τι είδους πιστοποιητικά πρόκειται και σε ποιο βαθμό πρέπει να καλύπτουν τις διαδικασίες των τραπεζών.
Παράλληλα, η απάιτηση για εγγυητική επιστολή ύψους 1.000.000 (!!!) αγγίζει τα όρια του κακόγουστου αστείου. Αν θεωρήσει κανείς καλοπροαίρετα ότι πρέπει να υπάρχει μία εξασφάλιση για τη συνέχιση της φύλαξης, για όσο χρόνο προβλέπουν τα συμβόλαια φύλαξης, το ποσό που αναφέρεται είναι πλήρως ανακόλουθο με τις χρηματοοικονομικές ανάγκες συνέχισης της φύλαξης. Προκειμένου να διαπιστώσει κανείς την εν λόγω ανακολουθία, αρκεί να εκτιμήσει το κόστος για τα αναλώσιμα (υγρό άζωτο) και την αμοιβή των στελεχών εργαστηρίου. Επιπλέον, δεν υπάρχει σύνδεση του εν λόγω ποσού εγγύησης με τον αριθμό δειγμάτων που υπάρχουν ή θα υπάρχουν στις εγκαταστλασεις κάθε ιδιωτικής τράπεζας. Είναι προφανής η προχειρότητα συγγραφής του εν λόγω σχεδίου νόμου και μπορεί έυκολα κανείς ότι εξυπηρετεί πολιτικούς σκοπούς και όχι την υποστήριξη των μεταμοσχεύσεων.
Το παραπάνω γίνεται ακόμα πιο προφανές αν αναλογιστεί κανείς τη χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις τράπεζες δημοσίου χαρακτήρα, ιδιαίτερα εφόσον η τράπεζα που λειτουργεί έως σήμερα λειτουργεί και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, προσφέροντας ιδιωτικές υπηρεσίες φύλαξης μεσεγχυματικών κυττάρων.
Πως δικαιολογείται η χαώδης διαφορά στις προδιαγραφές ανάμεσα σε «δημόσιες» και ιδιωτικές τράπεζες;
Πως δικαιολογείται ότι επιτρέπεται στις δημόσιες τράπεζες να παρέχουν υπηρεσίες ιδιωτικής φύσης, ενώ απαγορεύεται στις ιδιωτικές να παρέχουν υπηρεσίες δημοσίου χαρακτήρα;
Τι σχέση έχουν οι ιατροί με τη λειτουργία ενός εργαστήριου Βιοτεχνολογίας???? Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΟΣ ???
ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΦΡΕΝΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΤΑΞΗ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ. ΕΛΕΟΣ.
Ποιος όμως θέλει να υπάρχει αυτή η προυπόθεση και γιατί; Πως προτείνεται κάτι τέτοιο;
Συμφωνούμε να υπάρχει μέριμνα στα κέντρα μεταμόσχευσης, όταν θα χρειαστεί να γίνει η εφαρμογή των βλαστικών κυττάρων σε ασθενείς ή για τον συντονισμό κλινικών μελετών από ιατρό-υπεύθυνο, αλλά επιστημονικός εργαστηριακός διευθυντής στο πεδίο της Μοριακής και Κυτταρικής Βιολογίας, ιατρός; Σε τι πεδίο θα εργαστούν δηλαδή οι βιολόγοι? Δεν είμαστε παρασκευαστές ή technicians, είμαστε μια ομάδα επιστημόνων που και γνώση διαθέτουμε, αλλά και έρευνα ασκούμε με μεγάλη επιτυχία σε οργανωμένα επιστημονικά κέντρα (κυρίως του εξωτερικού). Όταν δηλαδή χρειαστεί να γίνουν κυτταρικοί μετασχηματισμοί και γενετικές επιδιορθώσεις και στη συνέχεια η μεταμόσχευση ποιος θα τις συντονίσει; Ποιος ιατρός και με τι ειδικότητα ??? Ή ο αναγκαστικά υπάλληλος Βιολόγος των 600 ευρώ…
Μάλλον λάθος έγινε…δεν εξηγειται αλλιώς.
Πριν παρθεί οποιαδήποτε βιαστική απόφαση ακούστε και τις 2 πλευρές. ΑΜΕΣΑ. Μην πέσετε σε παγίδες και ο Υπουργός νομοθετήσει κάτι που εντέλει δεν έχει εξετάσει σφαιρικά, σε έναν χώρο που πρέπει να προοδεύσει και να μην πέσει θύμα συμφερόντων.
ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΙΔΩΤΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΦΥΛΑΞΗΣ ΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΚΥΤΤΑΡΩΝ (δεν έχουν ακουστεί)
ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ (σχεδόν νομοθετούν).
Ο τομέας της επεξεργασίας, απομόνωσης και φύλαξης βλαστικών κυττάρων και οι ήδη δεδομένες, αλλά και επερχόμενες εφαρμογές, είναι ότι πιο δυναμικό στον χώρο της Βιοτεχνολογίας σήμερα. Είναι μια τελείως ξεχωριστή διαδικασία που κακώς μπλέχτηκε με το εν λόγω νομοσχέδιο. Με νόμο κανείς νομοθέτης δεν μπορεί να μας απαγορέψει την φύλαξη του δικού μας γενετικού υλικού και των παιδιών μας, εφόσον μπορεί να γίνεται. Με νόμο (μονόπλευρο και στηριγμένο σε υποκειμενικά κριτήρια, επιστημονικά και εμπορικά) δεν μπορεί κανείς να μας αναγκάσει να κάνουμε μόνο μεταμοσχεύσεις από άλλους δότες (ετερόλογες). Διότι σήμερα και στη γενιά τη δική μας αν κανείς χρειαστεί βλαστικά κύτταρα, περιμένει σε λίστες αναμονής, δεν ξέρει αν ποτέ θα βρεί και όταν βρεί ομφαλικό μόσχευμα πληρώνει 25.000-30.000€ για τα «έξοδα προετοιμασίας». Η επόμενη γενιά να μην μπορεί να διαλέξει αφού ενημερωθεί σωστά; Να εκβιαστεί; Ή να χαρίσει το γενετικό της υλικό σε άλλους λήπτες ανά τον κόσμο ή τίποτα; Αν όμως θέλει να το φυλάξει ιδιωτικά για ενδεχόμενη προσωπική χρήση; Οι γονείς να μην ξέρουν ότι μπορούν αν έχουν φυλάξει ιδιωτικά το υλικό του παιδιού τους, το ίδιο ή με 25% πιθανότητα το αδελφάκι του, σε 48 ώρες θα έχει στα χέρια του το μόσχευμα; Άμεσα; Η επόμενη γενεά να μην μπορεί, αν τα νοσήματα στα οποία υπάρχουν εφαρμογές αυξηθούν και έρθουν πιο σύνθετες κλινικές εφαρμογές π.χ. συνδυασμός με μεσεγχυματικά βλαστικά κύτταρα (που με το νομοσχέδιο θα απαγορεύεται να φυλάσσονται σε ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης), να χρησιμοποιήσει το υλικό της;
Να ξεκαθαρίσουμε ότι σήμερα 1 στους 3 ασθενείς δεν μπορεί να βρεί ομφαλικά μοσχεύματα, όσες «Δημόσιες δεξαμενές μοσχευμάτων», που είναι απλά κλάδοι της παγκόσμιας δεξαμενής και να δημιουργηθούν στην Ελλάδα. Διότι η ζήτηση είναι παγκόσμια και τα μοσχεύματα που πρέπει να φυλαχθούν στις δημόσιες δεξαμενές είναι πάρα πολλά εκατομμύρια για να την καλύψουν. Και αυτό μόνο για τα αιματολογικά νοσήματα, που είναι μια πάρα πολύ μικρή πιθανότητα εφαρμογών συνολικά στην Αναγεννητική Ιατρική. Γιατί μόνο η Αιματολογία να επιβάλει τη γνώμη της; Αν ήταν έτσι παγκοσμίως, που ευτυχώς δεν είναι, δεν θα συνέβαινε ποτέ η κλινική δοκιμή σε εγκεφαλική παράλυση, στο Duke university, στην Αμερική με 120 ασθενείς από το ίδιο τους το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Ούτε κλινικές δοκιμές σε άλλα πεδία και ειδικότητες, που είναι εκατοντάδες (ισχαιμίες, διαβήτης-1, νευρολογικά νοσήματα, παραπληγία κτλ.). Στον τομέα της Αναγεννητικής Ιατρικής οι εφαρμογές είναι κυρίως αυτόλογες (από τον ίδιο ασθενή). Άρα μόνο το δικό σου υλικό είναι ιδανικό. Ακόμη και στα αιματολογικά όμως νοσήματα οι περισσότερες εφαρμογές είναι και αυτές αυτόλογες, παρότι αποσιωπάται και έχει ακουστεί το αντίθετο από τους Έλληνες αιματολόγους που ασχολούνται με το θέμα. Άρα λοιπόν εμείς δια νόμου θα αποκλείσουμε τις περισσότερες των κλινικών εφαρμογών;
Με νόμο δεν μπορεί κανείς να ανακόψει την μεγάλη πρόδο της Βιολογίας και τη συμμετοχή σοβαρών ιδιωτικών εταιρειών σε αυτήν. Τώρα θα το κάνουμε, που το Δημόσιο αιμοραγεί και δεν μπορεί; Γιατί να μείνουμε πάλι ουραγοί; Πάλι με το παλαιό μοντέλο, θα πορευτούμε σε ότι πιο νέο και ελπιδοφόρο υπάρχει αυτή την στιγμή στην Υγεία?
Με κρατικοδίαιτους ελεγκτές και φορείς που έχουν επανειλημμένα εκφράσει απόψεις για την κατάργηση της ιδιωτικής φύλαξης?Ανατρέπονται τα δεδομένα, υπάρχει αυτή τη στιγμή μια ευκαιρία για πρόοδο και εργασία στον τομέα, ίσως και πρωτοπορίας αν φανούμε σοβαροί, ανοίγει ο δρόμος των κυτταρικών θεραπειών με βλαστικά κύτταρα. Η Ελλάδα έχει μείνει τελείως απ’έξω, γιατί αρνούνται κάποιοι, με μικρή σίγουρα συμμετοχή σε όλο το φάσμα των δυνητικών εφαρμογών, πεισματικά τις εφαρμογές αυτές. Κάνουν σαν να μην υπάρχουν. Ερίζουμε ακόμη, έχοντας χάσει άπειρο χρόνο και οφέλη. Στην Αμερική, Ιαπωνία, Κίνα, Ινδία, Αυστραλία έχουν ήδη ξεκαθαρίσει ότι η φύλαξη μπορεί ναγίνεται και από ιδιωτικούς φορείς, για όλους τους κυτταρικούς πληθυσμούς (εννοείται), υπάρχουν και δωρεές στις δημόσιες τράπεζες ενώ συνεργάζονται αρμονικά όλοι για το καλό του ασθενή. Ασφαλώς αυτές οι χώρες μπαίνουν στο φάσμα των εφαρμογών τάχιστα και μάλιστα σε πολλές νέες ασθένειες. Εμείς; Αντίσταση στην πρόοδο; Λίγοι πάντα να σταματούν κάθε πιθανή ανταγωνιστική ενασχόληση των επιστημόνων μας με κάτι καινούριο; Γιατί να μην μπουν ίδιοι κανόνες για όλους και να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός; Διαφάνεια και σοβαροί φορείς ελέγχου από το εξωτερικό; Ποιος φοβάται ότι δεν πληρεί τα κριτήρια; Οι ιδιωτικές τράπεζες; όποιες ναι, να κλείσουν, άμεσα. Οι δημόσιες; Που είναι οι πιστοποιήσεις τους από τους φορέις του εξωτερικού; FACT-NETCORD; Οι «δημόσιες τράπεζες» μέχρι πρότινος έκαναν ιδιωτική φύλαξη με τη φύλαξη των μεσεγχυματικών βλαστικών κυττάρων (νέου κυτταρικού πληθυσμού), κατόπιν χρέωσης και είχαν τεράστια εμπορικά οφέλη, χωρίς να υπόκεινται στους κανόνες της αγοράς. Το προσωπικό τους από τους φόρους μας πληρώνεται και δεν αποδίδουν φόρους. Γιατί αυτοί οι «μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί» θέλουν πάση θυσία να μην μπορούν οι ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης να φυλάνε ιδιωτικά όχι μόνο τα αιμοποιητικά αλλά και τα μεσεγχυματικά βλαστικά κύτταρα, το κατ’εξοχήν υλικό που κανείς πρέπει να φυλάξει ΜΟΝΟ ιδιωτικά; Γιατί γίνεται αυτό; Και γιατί πεισματικά κάποιοι λίγοι αιματολόγοι αρνούνται να χρησιμοποιήσουν αυτό το υλικό (αυτόλογο υλικό προερχόμενο από ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης, παρότι πληρούνται όλα τα κριτήρια που ζητούν) όταν καθημερινά εκτελούν πάρα πολλές ΑΥΤΟΛΟΓΕΣ μεταμοσχεύσεις από βλαστικά κύτταρα του μυελού των οστών; Τα ίδια κύτταρα δεν είναι; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΟΚΙΜΑΖΟΥΝ ΕΣΤΩ ΤΟΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΤΩΝ 2 ΜΕΘΟΔΩΝ (βλαστικά μυελού και ομφαλοπλακουντικού αίματος) ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΡΙΣΚΑΡΟΥΝ, όπως πριν πολλά χρόνια συνάδελφοί τους αιματολόγοι του εξωτερικού; Μήπως τάσσονται ανοιχτά και μόνο υπέρ των Δημοσίων τράπεζών; Ευτυχώς δεν είναι όλοι. Και εντέλει με ποια μεροληψία και ποιοι θα κληθούν να ελέγξουν τις ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης; Μήπως πρέπει να ασχοληθούν και άλλες ειδικότητες με το θέμα; Ή απλά να μην ασχοληθεί κανείς εξ’ αυτών, αφού ήδη οι φορείς του εξωτερικού έχουν δώσει αυτή τη λύση στο πολύ ξεπερασμένο ερώτημα ιδιωτική ή «δημόσια» τράπεζα ΟπΑ; (FACT-NETCORD, AABB).
Σε προηγμένες ιατρικά χώρες και με διαφορετικό μοντέλο ανέλιξης των επιστημόνων Υγείας, αλλά και χωρίς όλα αυτά τα συμφέροντα, τα πράγματα είναι ήδη ξεκάθαρα. Μόνο η Γαλλία και η Ιταλία απαγορεύουν την ιδιωτική φύλαξη. Η Γαλλία όμως, έχει ΜΟΝΟ δημόσια Υγεία, με καταπληκτικές δομές αλλά και με τρομερά αυστηρούς νόμους που επισύρουν μέχρι και φυλάκιση των επιστημόνων Υγείας που παρανομούν και με πολύ μεγάλη οικονομική πίεση και έλεγχο σε πλουτίζοντες από το Σύστημα Υγείας. Και εντέλει οι ευαγγελίζοντες την Γαλλία, σε αυτήν την απόφαση και που είναι από τις 2-3 χώρες που το έχει κάνει, τι πετυχαίνουν; Και οι Γάλλοι πολίτες δεν βρίσκουν μοσχεύματα, όπως και εμείς. Οι δε Ιταλοί φυλάνε το υλικό τους, ιδιωτικά, στο γειτονικό Σαν Μαρίνο και σε άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες φύλαξης.
Αυτό θέλουμε και στην Ελλάδα; Υπάρχει μια αντίσταση στην Ελλάδα, πάντα. Σε αυτόν τον τομέα όμως είναι εγκληματικό. Δεν πρέπει καν να υπάρξουν Ελληνικές Δημόσιες Επιτροπές που να αδειοδοτούν και να ελέγχουν. Ξέρουμε τι σημαίνει αυτό στην Ελλάδα, δυστυχώς. Υπάρχουν ήδη στο εξωτερικό πολύ μεγάλοι φορείς και εντελώς φερέγγυοι που δίνουν συγκεκριμένες πιστοποιήσεις (AABB, FACT-Netcord)και ούτε ξεγελιούνται, όυτε όμως κάνουν πλημελώς τη δουλειά τους. Ούτε θα χρειαστεί να τους πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι. Υπάρχει αυτή η πιστοποίηση; Παίρνει κανείς άδεια λειτουργίας. Αλλιώς όχι. Του χρόνου πάλι. Απλά. Πολλές ιδιωτικές τράπεζες τότε θα συμμορφωθούν και στη συγκεκριμένη οικονομική συγκυρία ενδεχομένως να κλείσουν. Όμως αν οι φερέγγυοι αυτοί επιστημονικοί φορείς δέχονται να αδειοδοτούν τις ιδωτικές εταιρείες φύλαξης και οι ίδιες είναι οικονομικά φερέγγυες απέναντι στις οικονομικές Αρχές της χώρας, πρέπει να έχουν και άλλα εμπόδια στα πόδια τους για να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες;
Οι λύσεις επιστημονικά και διαδικαστικά είναι πολύ απλές. Με μηδενικό κόστος για όλους εμάς.
Λύση απλή: Αδεια λειτουργίας από το Υπουργείο Υγείας, σε όσους φέρουν πιστοποιήσεις, κοινές για όλους. Δημοσίευση των δεδομένων μέσω Internet. Να γνωρίζουμε ότι κάποιοι δεν είναι φερέγγυοι και γιατί και πόσο καιρό έχουν κατατεθεί τα δεδομένα στοιχεία.
α. FACT-NETCORD (δημόσιες τράπεζες, αλλιώς κλείνουν)
β. AABB (American Association of Blood banks)ή FACT-NETCORD (αν θέλουν να εμπλακούν σε δημόσια δωρεά) οι ιδιωτικές τράπεζες, αλλιώς κλείνουν. Εννοείται για όλους τους κυτταρικούς πληθυσμούς, όχι μόνο για τα αιμοποιητικά βλαστικά κύτταρα, αλλά και για όλες τις κυτταρικές σειρές.
-Απόδειξη οικονομικής φερεγγυότητας (χωρίς το ανέκδοτο της τραπεζικής εγγυητικής επιταγής του 1.000.000€).ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Υπάρχουν άλλοι δείκτες.
-Θέσπιση νοσοκομειών- μεταμοσχευτικών κέντρων που θα εκτελούν έρευνα και ανάπτυξη και κλινικά πρωτόκολλα σε κάθε είδους πεδίο, Καρδιολογία, Νευρολογία, Οφθαλμολογία κτλ.
-Ανταγωνισμός, δημόσιοι φορείς με αναγκαίους ισολογισμούς από ορκωτούς λογιστές και ουσιαστικούς ελέγχους
-Ιδιωτικές εταιρείες, με μία ετήσια, σοβαρή κρατική άδεια.
-Πρόοδος, διαφάνεια. Χωρίς υπόγειες διαδρομές, επιτροπές, πολυέξοδους και πολύμηνους ελέγχους, υπερωρίες, άπειρες χρυσοπληρωμνένες εργατώρες, σε μη σχετικούς, προκατηλειμένους, «made in GR» φορείς.
Αν δεν γίνουν αυτές οι απλές κινήσεις οι Έλληνες επιστήμονες του χώρου θα σας χαιρετίσουν, θα μεταβούν σε άλλες, σοβαρές, μη στάσιμες και μη φοβικές χώρες, όχι μακρυά απαραίτητα και ούτε σε πιο πλούσιες χώρες από εμάς, που εκεί θα υποδέχονται τα ιδιωτικά φυλαγμένα δείγματα των Ελλήνων. Εννοείται βέβαια ότι θα πλουτίζουν τη γνώση αλλά και τα Ταμεία των χωρών αυτών, ενώ απλά η Ελλάδα θα μείνει χωρίς αυτούς, να παλεύει να βγάλει άκρη σε ποιο τομέα θα προοδεύσει.
Κατά την γνώμη μου το Σχέδιο Νόμου θα πρέπει να θέσει τους ακόλουθους γενικούς στόχους:
1.Να θεσπίσει αυστηρότατες προδιαγραφές ποιότητος σε όλες τις τράπεζες που επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στο κλάδο φύλαξης κυττάρων και ιστών, είτε είναι ιδιωτικές εταιρίες είτε δημόσιοι οργανισμοί. Και ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος να διαφυλάξει η πολιτεία την ενσωμάτωση και πιστή παρακολούθηση των προδιαγραφών ποιότητος είναι να απαιτήσει από τις τράπεζες φύλαξης κυττάρων και ιστών να διαπιστευτούν από εξειδικευμένους διεθνείς οργανισμού κύρους όπως FACT-NetCord και ΑΑΒΒ.
2.Να ενθαρρύνει τη σύμπραξη του ιδιωτικού και δημοσίου στον τομέα φύλαξης, έρευνας αλλά και των μεταμοσχευτικών εφαρμογών στον αναπτυσσόμενα κλάδο των βλαστικών κυττάρων. Να ανοίξει το πεδίο δράσης στο τομέα των βλαστικών κυττάρων σε οποίες ιδιωτικές εταιρείες ή δημόσιους οργανισμούς μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη του κλάδου και της Ελληνικής οικονομίας. Η κρατικοποίηση που προσβλέπει το Σχέδιο Νόμου ενθαρρύνει περαιτέρω τη διαμάχη μεταξύ του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, κάτι που είναι άστοχο, αποκαρδιωτικό και πεπερασμένο . Η Ελλάδα χρειάζεται τη συμβολή και του ιδιωτικού τομέα ο οποίος είναι πολλές φορές πιο ευέλικτος, πιο αποδοτικός, πιο εφευρετικός, πιο ανταγωνιστικός και πιο εργατικός από τον δημόσιο τομέα. Και επίσης είναι και πιο διαφανής και ηθικός με πιο αυστηρά μέτρα παρακολούθησης της απόδοσης του και συμπεριφοράς του στην κοινωνία.
3.Να αποθαρρύνει την διαφθορά που πηγάζει πολλές φορές από τις συναλλαγές του πολίτη με το δημόσιο. Το Σχέδιο Νόμου προβλέπει αδειοδότηση από το ΕΟΜ. Και οι επιθεωρητές του ΕΟΜ θα είναι υπεύθυνοι για την επιβεβαίωση τήρησης των προβλεπόμενων προδιαγραφών. Καταρχάς είναι αυτονόητο ότι αυτές οι επιθεωρήσεις θα καλλιεργήσουν μια σχέση εξάρτησης και ευνοιοκρατίας προς τις δημόσιες τράπεζες. Κατά δεύτερο λόγο η διαδικασία αυτή είναι περιττή και προκλητική δεδομένου ότι τράπεζες που έχουν λάβει διαπιστεύσεις από διεθνείς οργανισμούς ήδη ακολουθούν όλες τις προδιαγραφές ποιότητος και ασφάλειας.
Το πρόβλημα με το ΕΟΜ, σαν όργανο διαπίστευσης, είναι κατά πρώτο λόγο είναι ένας διαβλητός οργανισμός ο οποίος απαρτίζεται μόνο από πρόσωπα του δημοσίου τομέα και ο οποίος έχει ταχθεί επίσημα εναντίον της ιδιωτικής φύλαξης. Ένα «Εθνικός» οργανισμός θα πρέπει να αντιπροσωπεύει όλους τους κλάδους τις οικονομίας και να μην υπακούει σε κομματικές υποδείξεις και φιλοσοφίες. Κατά δεύτερο λόγο τα μέλη του δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις στο συγκεκριμένο τομέα φύλαξης βλαστικών κυττάρων δεδομένου ότι δεν έχουν οι ίδιοι αποκτήσει καμία αξιόλογη πιστοποίηση.
Ο ΕΟΜ θα πρέπει να ασχοληθεί με το κύριο μέλημα του που είναι εύρεση και παραχώρηση συμβατών μοσχευμάτων. Το Υπουργείο Υγείας να είναι υπεύθυνο για την αδειοδότηση τραπεζών που έχουν λάβει την απαιτούμενη διαπίστευση (ή έχουν ήδη υποβάλλει την αίτηση τους) και πιστοποιούν την χρηματοπιστωτική και νομική φερεγγυότητα τους. Οι υπόλοιπες απαιτήσεις του νόμου είναι γραφειοκρατικά και συντεχνιακά τερτίπια που δεν φέρνουν κανένα χρήσιμο αποτέλεσμα.
4.Να ενθαρρύνει ιδιωτικές και δημόσιας χρήσης τράπεζες να ασχοληθούν με ερευνητικά προγράμματα τα οποία θα βοηθήσουν την Ελλάδα να αποκτήσει ηγετικό ρόλο στον εξελισσόμενο τομέα των βλαστοκυττάρων. Η Ελλάδα έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι άλλων Ευρωπαϊκών χωρών με εκατοντάδες βιολόγους επιστήμονες να ασχολούνται στις ιδιωτικές τράπεζες. Η Ελλάδα έχει αποθηκεύσει πάνω από 100.000 αυτόλογα αιμοποιητικά και μεσεγχυματικά μοσχεύματα που αποτελούν μια πολύτιμη βάσει για θεραπευτικές εφαρμογές . Πρωτοποριακή έρευνα ήδη γίνεται σε δύο μεγάλες τράπεζες , την Stem-Health Hellas και την Biohellenica. Η έρευνα είναι απαραίτητη για την οικονομία μας και πιο πολύ στην παρούσα οικονομική συγκυρία.
5.Να ενθαρρύνει την λειτουργία τραπεζών κάτω από το υβριδικό μοντέλο το οποίο καθιερώνεται σιγά σιγά σαν το ιδανικό μοντέλο και στο εξωτερικό. Οι μεγαλύτεροι όγκοι συμβάλουν στην επίτευξη χαμηλότερου κόστους και καλύτερης ποιότητας.
6.Να ενθαρρύνει και να βοηθήσει Ελληνικές τράπεζες που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό. Ελληνικές τράπεζες έχουν τεχνογνωσία και γνώσεις που είναι σε ζήτησε από ξένους επενδυτικούς ομίλους και κυβερνήσεις. Παρά δείγματος χάριν, η Stem-Health Hellas εγκατέστησε τράπεζα στην Ρουμανία και σύντομα θα εγκαινιάσει καινούργιες τράπεζες σε 3 χώρες της Μέσης Ανατολής. Η επέκταση στο εξωτερικά δημιουργεί θέσης εργασίας στην Ελλάδα και δημιουργεί προοπτικές για παρεμφερή προγράμματα στο εξωτερικό.
7.Να ενδυναμώσει Ελληνικές τράπεζες που εδρεύον στη χώρα έναντι ξένων τραπεζών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και που εξάγουν ομφαλοπλακουντιακό αίμα προς άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης. Δεν είναι σωστό και δίκαιο να εισάγει ο νομοθέτης απαιτήσεις και περιορισμούς σε τράπεζες που εδρεύουν στην Ελλάδα όταν δεν έχει την δικαιοδοσία να επιβάλλει παρόμοιους περιορισμούς σε ξένες τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην χώρα μας αλλά έχουν τα εργαστήρια τους στο εξωτερικό. Το αποτέλεσμα θα είναι να ενδυναμώσουμε τις ξένες τράπεζες αλλά και να ενθαρρύνομαι Ελληνικές τράπεζες να μεταφερθούν στο εξωτερικό.
Γενικές παρατηρήσεις:
Το Σχέδιο Νόμου θέτει σαν στόχους να διευρυνθεί ο κύκλος των δοτών, δηλαδή ο κύκλος των ανθρώπων που αποφασίζουν να δωρίσουν εν ζωή όργανα (και κύτταρα) του σώματός τους, καθώς και να προστατευθεί το κοινό σε ό, τι αφορά την ποιότητα των μεταμοσχεύσεων και την ασφάλεια τους.
Όμως στις συγκεκριμένες αναφορές του Σχεδίου Νόμου για Τράπεζες Ιστών και Κυττάρων (Άρθρο 48), στις Ιδιωτικές Τράπεζες Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος (Άρθρο 49) και στις Τράπεζες Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος (Άρθρο 50) κανένας από τους δύο στόχους δεν θα επιτευχθεί. Το Σχέδιο Νόμου απαγορεύει σε ιδιωτικές τράπεζες να συνδράμουν στη φύλαξη μεγαλύτερου αριθμού αλλογενών κυττάρων, ακόμα και όταν τα μοσχεύματα παρέχονται για δωρεά, ή στην φύλαξη του ιστού του ομφάλιου λώρου, τον πιο υποσχόμενο μόσχευμα στην αναγεννητική ιατρική. Το Σχέδιο Νόμου δεν απαιτεί απολύτως καμία διεθνή εξειδικευμένη πιστοποίηση για τις τράπεζες βλαστικών κυττάρων και ιστών, μια λογική απαίτηση που όμως λείπει προκλητικά από το Σχέδιο Νόμου, προφανώς γιατί οι δημόσιες τράπεζες αδυνατούν να τις αποκτήσουν.
Το μόνο που προσβλέπει και αναπόφευκτα θα πετύχει το Σχέδιο Νόμου είναι το κλείσιμο όλων των ιδιωτικών τραπεζών φύλαξης κυττάρων που εδρεύουν στην Ελλάδα και τη κρατικοποίηση του κλάδου φύλαξης βλαστικών κυττάρων και ιστών με την αυθαίρετη ανάθεση αυτού του κρίσιμου και άκρως υποσχόμενου τομέα της ιατρικής, σε κρατικούς ή ημικρατικούς οργανισμούς που ούτε ποιότητα έχουν να υποδείξουν, ούτε υψηλούς δείκτες αποδοτικότατος. Το οξύμωρο είναι ότι αυτή η πολιτική ακολουθείται στην παρούσα οικονομική συγκυρία όπου ο ιδιωτικός τομέας και οι πολίτες αυτού του κράτους καλούνται να πληρώνουν υψηλότερους φόρους για να συντηρούμε ένα ήδη τεράστιο δημόσιο.
Η παράλογη, αυθαίρετη και αδικαιολόγητη κρατικοποίηση αυτού του κλάδου της Βιοϊατρικής δεν συνάδει ούτε με τις προσπάθειες του κράτους να μειώσει το μέγεθος και εύρος του σπάταλου, μη αποδοτικού και υπερχρεωμένου δημοσίου τομέα και είναι προσβολή προς τον ικανότατο Υπουργό Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος μάταια προσπαθεί να πείσει το κατεστημένο ότι είναι Υπουργός του δημοσίου αλλά και του ιδιωτικού τομέα και ότι οι δυο κλάδοι πρέπει να συνυπάρχουν και να συμβάλουν στην καλύτερη και φθηνότερη ιατρική περίθαλψη του λαού μας.
Οι παράλογες απαιτήσεις του Σχεδίου Νόμου, που αφορούν μόνο τις ιδιωτικές τράπεζες, και το αναμενόμενο κλείσιμο των ιδιωτικών τραπεζών θα φέρει ως αποτέλεσμα την μεταφορά των πάνω από 100.000 μοσχευμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος που σήμερα φυλάσσουν οι ιδιωτικές τράπεζες στις επιλεγμένες δημόσιες τράπεζες. Καμία ιδιωτική τράπεζα δεν μπορεί να παραμείνει ανοιχτή μόνο για την φύλαξη των υπαρχόντων μοσχευμάτων. Ως εκ τούτου το νομικό, ηθικό και πρακτικό πρόβλημα που δημιουργεί το Σχέδιο Νόμου είναι τεράστιο με αρνητικές επιπτώσεις για όλους τους γονείς που εμπιστεύτηκαν ιδιωτικές τράπεζες που λειτουργούσαν με την ανοχή του κράτους.
Κύριε Υπουργέ,
Παρατήρησα ότι στην πολυάριθμη λίστα κριτηρίων για τη λειτουργία των ιδιωτικών τραπεζών ομφαλοπλακουντιακού αίματος, εντέχνως(;) απουσιάζει η αναφορά σε οποιοδήποτε διεθνή φορέα πιστοποίησης στο χώρο. Δεν θεωρείται απαραίτητο να διασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή ποιότητα και ασφάλεια, ειδικά όταν αναφερόμαστε σε ένα μόσχευμα που δυνητικά μπορεί να σώσει τη ζωή ενός ατόμου; Για ακόμη μια φορά η Ελλάδα ΔΕΝ ΘΑ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΤΕΙ με τα διεθνή πρότυπα και οδηγίες; Ή μήπως θεωρείτε ότι οι μοναδικοί κατάλληλοι σύμφωνα με ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ κριτήρια είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που απαρτίζουν μέλη του ΕΟΜ και οι οποίοι για προσωπικούς «ιδεολογικούς» λόγους έχουν ταχθεί ανοιχτά εναντίον της λειτουργίας ιδιωτικών τραπεζών; Όπως λένε και οι παλαιότεροι, θα βάζατε ένα λύκο να φυλάει τα πρόβατα σας; Είναι χρέος σας, το παρόν νομοσχέδιο να αποτελεί πρότυπο αναφοράς και όχι ένα ακόμη μελανό σημείο στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Υπάρχει ήδη ένας διεθνώς αναγνωρισμένος οργανισμός διαπίστευσης, ο FACT-NetCord, συνεπώς θα ήταν σπατάλη χρόνου και κόπου να δημιουργηθεί και συντηρηθεί στην Ελλάδα ένα παράλληλο σύστημα διαπίστευσης με επιτροπές ελεγκτών που θα ορίζονται από τον ΕΟΜ. Η ενδεδειγμένη λύση είναι να επιβληθεί σε όλες τις τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα να αποκτήσουν τη διαπίστευση του FACT-NetCord, είτε πρόκειται για τράπεζες για δημόσια φύλαξη είτε για τράπεζες οικογενειακής φύλαξης. Θα μπορούσε να δοθεί μια προσωρινή άδεια λειτουργίας σε κάθε τράπεζα, συνοδευόμενη από μια διορία δύο ετών για την απόκτηση της διαπίστευσης του FACT-NetCord, που θα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την παραχώρηση της μόνιμης άδειας λειτουργίας της.
Θέλετε να εφαρμόσετε στις πτωματικές μεταμοσχεύσεις το «Ισπανικο» μοντέλο με την εικαζόμενη συναινεση, το σύστημα το Γαλλικό από τους «Άθλιους» του Βικτωρα Ουγκω για τα παιδιά χωρίς γονική επιμέλεια, το «Ινδικό» μοντέλο στις ζώσες , όσο για το ομφάλιο είναι το Αμερικάνικο η αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία???????
Είναι τουλάχιστον προκλητικό να ζητείται από εταιρείες που έχουν επενδύσει εκατομμύρια ευρώ για τον εξοπλισμό και την τεχνογνωσία των εργαστηρίων τους και που έχουν διαπιστευτεί από διεθνής εξειδικευμένους οργανισμούς (βλ. FACT-Netcord, AABB) να ελέγχονται από τον ΕΟΜ και από άσχετους δημόσιους λειτουργούς για τον αν πληρούν τις απαιτούμενες προδιαγραφές λειτουργίας.
Είναι επίσης πρωτοφανές στην Ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον να ζητείται εγγυητική επιστολή για την έκδοση άδειας λειτουργιάς μιας επιχείρησης. Ειδικά την δεδομένη περίοδο που τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δοκιμάζονται και έχουν περιορίσει τις χρηματοδοτικές γραμμές στην πλειοψηφία των επιχειρήσεων. Η πρωτοφανής αυτή απαίτηση αυτή μας οδηγεί στην σκέψη πως απώτερος σκοπός είναι με πρόσχημα την μη κατάθεση της εγγυητικής η μη χορήγηση άδειας λειτουργίας στην πλειοψηφία των ιδιωτικών τραπεζών που δραστηριοποιούνται στην χώρα.
Στο παρόν νομοσχέδιο ζητείται, σε πλήρη αντίθεση και παράβαση των συνθηκών ανταγωνισμού, από τις ιδιωτικές τράπεζες την κατάθεση εγγυητικής επιστολής ύψους € 1.000.000,00 ενώ για τις «δημόσιες» τράπεζες εγγυείται ως συνήθως το χρεωκοπημένο Ελληνικό Δημόσιο που όπως φαίνεται δεν έχει διδαχθεί τίποτα από την «χρεοκοπία» της δημοσίας υγείας.
Για να αποκτήσει άδεια λειτουργίας μια ιδιωτική τράπεζα θα πρέπει να καταθέσει τραπεζική εγγυητική επιστολή 1.000.000 Ευρώ … Δεν έχει ακούσει κανείς για οικονομική κρίση στην Ελλάδα; Ας σοβαρευτούμε!
Οι διατάξεις του νομοσχεδίου περί των βλαστικών κυττάρων έχουν έναν επιπλέον σκοπό: την εξεύρεση πλασματικών υπηρεσιών που θα προσφέρουν δημόσιοι λειτουργοί του Υπουργείου Υγείας, του ΕΟΜ, κλπ. Είναι τουλάχιστο αστείο να προσπαθήσει να αναπτύξει η χώρα μας ένα ολόκληρο σύστημα προδιαγραφών, διαπίστευσης και επιθεώρησης των τραπεζών βλαστικών κυττάρων μόνο και μόνο για να απασχολούνται δημόσιοι λειτουργοί. Υπάρχουν ήδη παγκοσμίως αποδεκτοί διεθνείς οργανισμοί διαπίστευσης που διαθέτουν αποδεδειγμένα ικανό και έντιμο προσωπικό. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε από το μηδέν ένα νέο σύστημα που, από ότι διαφαίνεται από τις διατάξεις του προτεινόμενου νομοσχεδίου, θα είναι εξόχως γραφειοκρατικό και πιθανότατα διάτρητο από την παραδοσιακή διαφθορά;
Στο νομοσχέδιο, ένα μεγάλο μέρος της επιτήρησης των ιδιωτικών τραπεζών επαφίεται στον ΕΟΜ. Είναι δυνατόν να εμπιστευτούν οι ιδιωτικές τράπεζες έναν υπερδιαβλητό οργανισμό που περιλαμβάνει στο Διοικητικό του Συμβούλιο πρόσωπα που ανοικτά και επισήμως έχουν ταχθεί υπέρ της κατάργησης των ιδιωτικών τραπεζών; Ειδικά όταν τα πρόσωπα αυτά δε διστάζουν να αποκρύπτουν κρίσιμα στοιχεία ώστε να επιβάλλουν την ιδεολογία τους του άκρατου κρατικισμού; Και αυτό όταν η κυβέρνηση της χώρας έχει επισήμως ταχθεί υπέρ της αποκρατικοποίησης και της ενίσχυσης της πραγματικής ιδιωτικής οικονομίας;
Οι διατάξεις περί των βλαστικών κυττάρων του νομοσχεδίου εμπνέονται από τις υποδείξεις των κορυφαίων στελεχών των δύο “δημοσίων” τραπεζών βλαστικών κυττάρων, δηλαδή της Τράπεζας της Ακαδημίας Αθηνών και της Τράπεζας του Νοσοκομείου Παπανικολάου Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς όμως, τα στελέχη αυτά είναι αποδεδειγμένα αφερέγγυα. Δεν έχουν διστάσει να παραπληροφορήσουν τον ΕΟΜ, τη Βουλή των Ελλήνων, τα ΜΜΕ, ακόμα και τους απλούς πολίτες. Διαμαρτυρηθήκαμε για τη συμπεριφορά αυτή με δύο εξώδικα προς το Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών (όπου «στεγάζεται» η λεγόμενη δημόσια Ελληνική Τράπεζα της Ακαδημίας) στις 4 Απριλίου 2011 και προς τον κ. Αχιλλέα Αναγνωστόπουλο, Συντονιστή Διευθυντή της Αιματολογικής Κλινικής-Μονάδας Μεταμόσχευσης του Γενικού Νοσοκομείου “Γεώργιος Παπανικολάου” στη Θεσσαλονίκη στις 13 Απριλίου 2011.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα της παραπληροφόρησης είναι τα εξής:
i. Την 8/2/2011, εμφανίστηκε ενώπιον της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας της Βουλής των Ελλήνων ο Καθηγητής-Ερευνητής Δημήτριος Θάνος, Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, ο οποίος προέβη σε αναφορές σχετικά με τη λειτουργία των Τραπεζών ΟΠ.Α. στη χώρα μας. Ο κ. Θάνος ανέφερε ότι η Τράπεζα της Ακαδημίας είναι η μοναδική Ελληνική Τράπεζα, η οποία είναι μέλος του Παγκόσμιου Δικτύου Βλαστοκυττάρων FACT-NetCord και, για να εγκριθεί από τον Οργανισμό αυτό, έκανε πολυδάπανη αναβάθμιση των εγκαταστάσεών της. Η συγκεκριμένη θέση του κ. Καθηγητή είναι όλως παραπλανητική και αναληθής. Ο FACT-NetCord είναι ένας οργανισμός διαπίστευσης που δεν έχει μέλη και η Τράπεζα της Ακαδημίας ουδέποτε κατάφερε να αποκτήσει διαπίστευση από τον FACT-NetCord σε αντίθεση με τη δική μας Τράπεζα, Stem-Health Hellas, η οποία έχει ήδη διαπιστευτεί από τον ανωτέρω Οργανισμό με την από 8/9/2010 Βεβαίωσή του. Μία απλή επίσκεψη στον ιστότοπο της FACT-NetCord αποδεικνύει την απουσία της Ακαδημίας Αθηνών από τις υπ’ αυτήν πιστοποιημένες Τράπεζες.
ii. Την 22/2/2011, ο κ. Αναγνωστόπουλος μας έστειλε επιστολή στην οποία μας ενημερώνει για την απόφαση του ΕΟΜ σύμφωνα με την οποία θεωρείται περιττή η λειτουργία ιδιωτικών τραπεζών. Επιπλέον, τάσσεται εναντίον της ύπαρξης υβριδικών τραπεζών στην Ελλάδα και καταλήγει στο ότι αυτή η απόφαση συμβαδίζει με τις αποφάσεις των σχετικών επιστημονικών Εταιρειών διεθνώς. Η συγκεκριμένη θέση του κ. Αναγνωστόπουλου είναι όλως παραπλανητική και αναληθής. Οι πέντε επιφανέστεροι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι επιστήμονες του κλάδου (Broxmeyer, Gluckman, Kurtzberg, Wagner, Levine) ένωσαν τις δυνάμεις τους για να ιδρύσουν μια δημόσια/ιδιωτική, δηλαδή υβριδική, τράπεζα στις ΗΠΑ (http://familycordbloodbank.corduse.com). Με αυτόν τον τρόπο δηλώνουν έμπρακτα την πεποίθησή τους ότι οι υβριδικές τράπεζες αποτελούν την καλύτερη λύση για το μέλλον. Ένα εκ των ιδρυτικών μελών, ο κ. Broxmeyer, είναι ο νυν πρόεδρος της Αμερικανικής Αιματολογικής Εταιρείας, μία από τις πλέον διακεκριμένες στον κόσμο.
γ) ο ορισμός ιατρού, ως επιστημονικά υπευθύνου
– Γιατί απαραίτητα γιατρού; Υπάρχουν εξίσου ειδικευμένοι και έμπειροι επιστήμονες, όπως βιολόγοι, φαρμακοποιοί, βιοχημικοί κτλ. Στην περίπτωση του γιατρού, λογικά πρέπει αυτός να είναι ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΟΣ και όχι οποιασδήποτε άλλης ειδικότητας!
«13. Εάν κριθεί ότι ο αιτών πληροί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις, καλείται εγγράφως να καταθέσει εντός δέκα (10) ημερών εγγυητική επιστολή ύψους ενός εκατομμυρίου (1.000.000) ευρώ. Ο χρόνος ισχύος και κάθε άλλη λεπτομέρεια ορίζονται με υπουργική απόφαση. Η μη έγκαιρη και προσήκουσα κατάθεση της εγγυητικής επιστολής συνεπάγεται απόρριψη του αιτήματος άδειας λειτουργίας».
– Για να είναι ακριβοδίκαιη η τοποθέτηση, θα πρέπει είτε να τροποποιηθεί, είτε να προστεθεί και στις άλλες περιπτώσεις (τράπεζες ιστών, τράπεζες ΟΠΑ κτλ) που έχουν τη μορφή ΝΠΙΔ.
Γεννάει ερωτηματικά το συγκεκριμμένο άρθρο.
Γιατί δεν προβλέπονται τα ίδια κριτήρια και προυποθέσεις και για τους δημόσιους φορείς? Υπάρχει κάποιος δημόσιος φορέας που να έχει διαπιστευθεί από τον ΕΣΥΔ? ή έχουν διαπιστευθεί κατά ISO? ;ή έχουν διαπιστευθεί από διεθνή φορέα?
Γιατί οι τράπεζες κρυοσυντήρησης αναπαραγωγικών κυττάρων, με σκοπό την εφαρμογή μεθόδων ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, που διέπονται από το ν. 3305/2005, δεν έχουν ίδιους όρους αδειοδότησης?
Ποιος κανόνας δικαίου επιτρέπει τον διαφορετικό χειρισμό όμοιων περιπτώσεων?
Γιατί οι ιδιώτες επιχειρηματίες των τραπεζών βλαστοκυττάρων αντιμετωπίζονται ως οιωνεί «εγκληματίες» από τον συντάκτη του σχεδίου νόμου?
Οι ιδιωτικές κλινικές τα ιατρικά εργαστήρια και γενικά οι ιδιωτικές επιχειρήσεις στο χώρο της υγείας, που δεν αντιμετωπίζουν ανάλογη συμπεριφορά από το κράτος, είναι μικρότερης σπουδαιότητας για την υγεία των πολιτών?
Γιατί ο ΕΟΜ να επιθυμεί (ή να έχει δικαίωμα) να ασχοληθεί με την πιστοληπτική ικανότητα συγκεκριμμένων επιχειρήσεων?
Ποιοι κανόνες λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς στην Ευρώπη και την Ελλάδα επιτρέπουν την θεσμοθέτηση παρόμοιων διοικητικών εμποδίων εισόδου του ιδιωτικού κεφαλαίου σε τμήματα της αγοράς? Σε όφελος ποιανού?
Η εγγυητική επιστολή του 1 εκατ, είναι δίκαιο και χρήσιμο κριτήριο; Ο συντάκτης του σχεδίου νόμου γνωρίζει πολλές τράπεζες που εκδίδουν αυτή την εποχή της κρίσης εγγυητικές επιστολές ανω των ΄10 χιλιάδων εντός δέκα ημερών?
Επιτρέψτε μου να θυμηθώ τις δύσκολες εποχές του ’80 για τους επιχειρηματίες… και να αναρωτηθώ για ακόμα μία φορά: ποιος επιχειρεί να υπονομεύσει την ηγεσία του Υπουργείου και γιατί?