1. Ειδικά η αφαίρεση ΟπΑ πραγματοποιείται μόνο από κυοφορούσα γυναίκα εν ζωή. Το άρθρο 9 του παρόντος δεν εφαρμόζεται εν προκειμένω.
2. Εξαιρείται από τη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 8 η αφαίρεση ΟπΑ
3. Η συναίνεση προς τον ιατρό, που πραγματοποιεί την αφαίρεση, δίνεται από τη μητέρα του κυοφορούμενου τέκνου, με έγγραφο στο οποίο βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής από δημόσια αρχή. Ανακαλείται ελεύθερα με τον ίδιο τρόπο. Επιπλέον απαιτείται η σύναψη σύμβασης μεταξύ της μητέρας του κυοφορούμενου τέκνου με την Τράπεζα ΟΠΑ, που αναλαμβάνει τον έλεγχο, επεξεργασία, συντήρηση, αποθήκευση και διανομή του. Η σύμβαση που συνάπτεται είναι προδιατυπωμένη από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, άλλως είναι άκυρη.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 46 – Αφαίρεση ΟπΑ"
#1 Σχόλιο Από παύλος νίκογλου Στις 12 Μαΐου 2011 @ 10:25
Για τους λόγους που αναφέρω στο σχόλιο του άρθρου 44, προτείνω η συναίνεση να δίνεται και από τους δύο γονείς.
Πιθανώς για τις ιδιωτικές τράπεζες να είναι περιττή η βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής, όπως και η υπογραφή προδιατυπομένης σύμβασης.
#2 Σχόλιο Από Μακροδούλη Ελένη Στις 13 Μαΐου 2011 @ 17:41
Σχετικά με την παράγραφο 3 του εν λόγω άρθρου υπάρχουν κάποια βασικά ερωτήματα: 1) το γνήσιο της υπογραφής της μητέρας θα βεβαιώνεται με ποιον ακριβώς τρόπο; Θα πηγαίνει η κυοφορούσα (με όποιους περιορισμούς αυτό συνεπάγεται) με το έντυπο αυτό σε κάποιο αστυνομικό τμήμα ή κάποιο Κ.Ε.Π. και θα περιμένει στην ουρά ή και όχι (δεν είναι εκεί το θέμα, αφού ήδη θα έχει ταλαιπωρηθεί χωρίς ουσιαστικό λόγο) για να βάλει την υπογραφή της; Ποιο ακριβώς είναι το λογικό επιχείρημα αυτή τη φορά; Πάλι δηλαδή κάποια δημόσια αρχή πρέπει να εμπλακεί στη διαδικασία για ποιο λόγο; Για να διασφαλίσει την ποιότητα και την ασφάλειά της; Είναι κάπως οξύμωρο αυτό, ειδικά τη σημερινή εποχή που δυστυχώς, στις δημόσιες αρχές συνήθως αντιμετωπίζουμε την ταλαιπωρία και την έλλειψη ευθύνης και συνέπειας. Από την εμπειρία και την επαφή μας με τις υποψήφιες μητέρες (και όχι σύμφωνα με εικασίες και προσωπικές σκοπιμότητες) έχουμε διαπιστώσει πως η γραφειοκρατία είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν να αντιμετωπίσουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους. 2) Επίσης, σχετικά με το γεγονός ότι θα πρέπει η σύμβαση να είναι προδιατυπωμένη από τον ΕΟΜ, με ποια λογική ζητάτε κάτι τέτοιο; Μήπως επειδή οι δικηγόροι ή οι αρμόδιοι για το θέμα αυτό που συνεργάζονται ή ανήκουν στον ΕΟΜ, είναι οι καλύτεροι; Και τι είδους σύμβαση για οικογενειακή φύλαξη θα συντάξει ο ΕΟΜ, ο οποίος είναι επισήμως πολέμιος αυτής; Και αν ισχύσει αυτό το μέτρο, όλες οι συμβάσεις (οι οποίες είναι πολλές χιλιάδες) που έχουν υπογράψει τόσοι γονείς είναι άκυρες; Θα αναλάβει ο ΕΟΜ να τις αντικαταστήσει όλες μία προς μία για να θεωρούνται έγκυρες, ώστε να θεωρείται νόμιμη η φύλαξη των βλαστικών κυττάρων του παιδιού τους; Ας μας εξηγήσουν επιτέλους αυτοί που κάνουν προτάσεις για τόσο σημαντικά θέματα, ποιοι είναι οι απώτεροι στόχοι τους και ποια είναι τα λογικά, ηθικά, επιστημονικά κριτήριά τους.
#3 Σχόλιο Από Δημήτριος Καρακάσης, Αιματολογική Κλινική και Μονάδα Μετ Στις 16 Μαΐου 2011 @ 09:42
Το γνήσιο της υπογραφής της εγκύου που συναινεί για τη συλλογή του ομφαλοπλακουντικού αίματος του παιδιού της δεν πρέπει να βεβαιώνεται από δημόσια αρχή. Αυτό αποτελεί απαράδεκτη γραφειοκρατία. Αρκεί η συναίνεση να υπογράφεται από την έγκυο και το γιατρό ή τον επαγγελματία υγείας που την ενημερώνει.
#4 Σχόλιο Από Δρ. Γ. Καραβάνας, MSc, PhD Στις 17 Μαΐου 2011 @ 16:51
Η πρόβλεψη της παρ. 3 του άρθρου 46 είναι πρακτικά ανεφάρμοστη ή εμφανίζει ιδιαίτερα προβλήματα στην εφαρμογή της, καθώς εμπλέκει τους υποψήφιους γονείς σε περιττή γραφειοκρατία, σε μια περίοδο κατά την οποία οι διάφορες έγνοιες τους είναι ιδιαιτέρως αυξημένες.
Προτείνεται η συναίνεση προς τον μαιευτήρα, για λήψη ομφαλοπλακουντιακού αίματος, να μπορεί να δίδεται ή να αίρεται προφορικά οποτεδήποτε.
Οι προϋποθέσεις σύναψης σύμβασης για δωρεά ή ιδιωτική φύλαξη του υλικού που συλλέγεται ρυθμίζεται στο άρθρο 44 και συνεπώς η επανάληψη αυτών στο παρόν άρθρο είναι περιττή και προτείνεται να αφαιρεθεί.