Άρθρο 6 Περιορισμοί στην υποβολή υποψηφιότητας για θέση ιατρού κλάδου Εθνικού Συστήματος Υγείας – Τροποποίηση παρ. 5 και 7 άρθρου 23 ν. 2519/1997

Σχεδον ολες οι θεσεις ιατρων ΕΣΥ προκηρυσσονται στο βαθμο επιμελητη Β.
Απαραδεκτη η διαταξη οτι «Μετά τη συμπλήρωση της πενταετίας, οι υποψήφιοι ιατροί επιτρέπεται να διεκδικήσουν μόνο θέση του ίδιου ή ανώτερου βαθμού από αυτόν που κατέχουν.», καθοτι οι περισσοτεροι ιατροι ΕΣΥ μετα την 5ετια εχουν ηδη εξελιχθει στο βαθμο επιμελητη Α, οποτε αποκλειονται απο τις προκυρηξεις και τους ωθειτε σε παραιτηση ωστε να δηλωσουν σε αλλη θεση.

Η τροποποίηση της παρ. 7 του άρθρου 23 του ν. 2519/1997 όπως διατυπώνεται στο άρθρο 6 της πρότασης νόμου αυξάνει τα υποχρεωτικά έτη συνεχούς υπηρεσίας στην ίδια θέση από 2 σε 5 για την δυνατότητα υποβολής υποψηφιότητας για άλλη θέση στο ΕΣΎ. Η διάταξη αυτή είναι φωτογραφική και τιμωρητική. Πρακτικά απαγορεύει σε όλους τους ιατρούς που προσλήφθηκαν λίγο πριν ή κατά την διάρκεια της πανδημίας να συμμετέχουν σε προκηρύξεις θέσεων για τα επόμενα δυόμισι χρόνια. Συγκεκριμένα, απαγορεύει κατά κύριο λόγο στους ιατρούς που είχαν προσληφθεί στα ΤΕΠ όλης της χώρας (η μόνη μεγάλη ενίσχυση του ΕΣΥ την τελευταία πενταετία που πραγματοποιήθηκε πριν από δυόμισι έτη) να διεκδικήσουν οποιαδήποτε άλλη θέση. Είναι φωτογραφική και τιμωρητική απέναντι στους ιατρούς των ΤΕΠ. Οφείλει το υπουργείο να ξεκαθαρίσει ότι ο νέος νόμος αφορά ΜΟΝΟ προσλήψεις που θα διενεργηθούν μετά την ψήφιση του. Ειδάλλως είναι ξεκάθαρη στοχοποίηση και τιμωρητική στάση απέναντι στους συναδέλφους που εδώ και δυόμισι χρόνια δίνουν πραγματική μάχη σε όλα τα τμήματα επειγόντων περιστατικών της χώρας.

επιτέλους τέλος στα παιχνιδάκια βάζω παντού τα χαρτιά μου και διαλέγω που καθυστερούν τους διορισμούς ανθρώπων που θέλουν πραγματικά τη θέση!

ΑΡΘΡΟ 6 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2

Στο πλαίσιο της βοήθειας των ιατρών του ΕΣΥ καλό θα ήταν να τους δίνετε (και δίνεται) η δυνατότητα οι ιατροί ΕΣΥ να λάβουν μέρος και σε προκήρυξη για χαμηλότερο βαθμό ( επΑ ή Δ/ντης για θέση επΒ ). Είναι άδικο επιστήμονες που για λόγους οικογενειακούς ή επαγγελματικούς – οικονομικούς εντάχθηκαν σε ένα νοσοκομείο να μην μπορούν , θυσιάζοντας θέση και οφέλη , να βρεθούν <> ή και να αλλάξουν περιβάλλον ,ώστε να γίνουν παραγωγικότεροι στη νέα τους θέση εφόσον επιλεγούν.

Σχόλιο επί της παρ7,του αρθρου 6
Ιατροί κλάδου Ε.Σ.Υ. δεν μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα για άλλη θέση, αν δεν έχουν συμπληρώσει πέντε (5) χρόνια συνεχούς υπηρεσίας στον Φορέα Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Φ.Π.Υ.Υ.) στον οποίο υπηρετούν κατά την ημερομηνία υποβολής της υποψηφιότητας. Μετά τη συμπλήρωση της πενταετίας, οι υποψήφιοι ιατροί επιτρέπεται να διεκδικήσουν μόνο θέση του ίδιου ή ανώτερου βαθμού από αυτόν που κατέχουν.

Το 2022 για πρώτη φορά μετά από πολλά έτη επετράπη και πάλι σε ιατρούς που υπηρετούν στο ΕΣΥ να υποβάλλουν υποψηφιότητα για άλλη θέση,χωρίς προηγουμένως να παραιτηθούν, εξέλιξη πολύ θετική. Με τη νέα αυτή ρύθμιση που προτείνετε ουσιαστικά και πάλι αποκλείετε τους ήδη υπηρετούντες από νέες προκηρύξεις, διότι μετά την συμπλήρωση 5ετίας σε μία θέση οι περισσότεροι ιατροί έχουν ήδη εξελιχθεί στο βαθμό του επιμελητή Α'(προστίθενται στην 5ετία η υπηρεσία υπαίθρου, τυχόν προηγούμενη θητεία ως επικουρικό). Με δεδομένο ότι η πλειονότητα των νέων θέσεων που προκηρύσσονται, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, είναι σε θέση επιμελητή Β’, ουσιαστικά αποκλείονται οι ήδη υπηρετούντες. Θα πρέπει να αποσυρθεί ο περιορισμός για τον βαθμό, ειδάλλως «τιμωρούνται» όσοι επέλεξαν να ενισχύσουν επαρχιακές περιοχές και αποκλείεται κάθε προοπτική μετακίνησης σε μεγαλύτερο αστικό κέντρο μετά από εύλογο χρόνο υπηρεσίας.
Ευχαριστώ

ΑΡΘΡΟ 6 ΠΑΡ 7
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΛΟΥΝ ΑΙΤΗΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ,ΕΣΤΩ ΜΕ ΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΟΥΝ , ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΘΕΣΗ ΙΔΙΟΥ ΒΑΘΜΟΥ Η’ ΑΝΩΤΕΡΟΥ .
ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΦΟΔΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΘΕΤΟ ΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΕΣΥ ( ΚΑΚΩΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΣΥ ) ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΜΕ ΝΟΜΙΜΟ ΤΡΟΠΟ ( ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΥΝΑΔΕΡΦΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΣΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΤΗΣ ΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥΣ) ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΣΕ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΣΤΟΝ Η’ ΟΧΙ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΒΑΘΜΟ ΤΟΥ ΕΣΥ , ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ( ΠΧ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ Η’ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ,ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟς ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΣΕ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΟΠΟΥ ΘΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΙΟ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΑ) .
ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΣΚΕΨΗ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΟΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΝΑ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΣΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΜΕ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΑ ΠΕΡΙΤΑΤΙΚΑ .ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟς ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΙΣΩΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΥΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΕΥΡΟΣ ΤΗς ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΦΕΟΥΔΑ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ….ΣΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΕΣΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ AFFILIATION HOSPITALS.ΑΡΑ ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ΔΙΚΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΒΑΘΜΟΥ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΣΥΝΑΦΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΑΡΘΡΟ 6 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 7
ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΘΕΣΟΥΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΔΙΟΡΦΩΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΑΔΙΚΙΑ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑΘΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΑΘΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗΝ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙΣ .ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟ ΔΙΕΝΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΗΤΑ ΣΕ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ ΙΣΩΣ ΣΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΤΟΥς ΑΝΕΛΙΞΗ ΚΑΘΩΣ ΣΤΑ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΔΙΕΝΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗς ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ . ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΚΑΙΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ( ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ) ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΟΙΟΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ .
Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΚΑΗ ΑΣΚΗΣΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΕΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΣΥΝΑΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ,ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ , ΚΑΘΩΣ ΦΘΙΡΕΙ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗς ΙΑΤΡΙΚΗΣ , ΠΑΓΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΚΟΠΟ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΕΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥ ΣΕ ΤΟΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΣΥΝΕΧΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ .

Κάποιοι νέοι ιατροί λόγω συνθηκών είτε επαγγελματικών είτε οικονομικών εντάχθηκαν σε νοσοκομεία είτε όχι 1ης επιλογής τους η αντίστοιχα σε περιφερειακά.Με τις παρούσες συνθήκες λειτουργίας των περιφερειακών νοσοκομείων νέοι γιατροί με υψηλή επιστημονική κατάρτιση περιορίζονται στην άσκηση της ειδικότητας τους.Η πενταετία άσκησης στον ίδιο φορέα,αν μάλιστα ο φορέας δεν τους παρέχει όλα τα μέσα,είναι μεγάλο χρονικό διάστημα κρίσιμο για την επιστημονική εξέλιξη τους.
Καλό είναι να αποσυρθεί η συγκεκριμένη διάταξη και να παραμείνει η διετία χωρίς παραίτηση.Αντί της πενταετίας δώστε περισσότερο βάρος στην επιστημονική κατάρτιση…

Υπάρχουν πάρα πολλοί που διορίστηκαν σε νοσοκομεία γνωρίζοντας τον κανόνα της 2ετιας, έχοντας στα επαγγελματικά τους πλάνα να μετακινηθούν μετά τη διετία σε άλλη δομή, όπως δικαιούνται ως σήμερα. Η εκ των υστέρων αλλαγή των κανόνων καταστρέφει τα πλάνα αυτά, εγκλωβίζοντας τους γιατρούς, καθώς ούτε να παραιτηθούν μπορούν πλέον ώστε να δηλώσουν άλλη θέση (όπως είχαν δικαίωμα ως το 2021), ούτε να δηλώσουν άλλη θέση χωρίς να παραιτηθούν όπως ισχύει από αρχές του 2022. Η επιπλέον προσθήκη της παραίτησης από διεκδίκηση θέσης (πριν δηλαδη τον διορισμό τους) στις περιπτώσεις που δε δικαιούνται να δηλώσουν για μια 2ετια, τιμωρεί γιατρούς που νόμιμα αρνήθηκαν το διορισμό. Τους τιμωρεί δηλαδη αναδρομικά για μια πράξη που θεωρούνταν αποδεκτή ως τώρα και που οι υπηρεσίες του υπουργείου διαβεβαίωναν τους υποψήφιους ότι δεν επισύρει ποινή. Γενικά η αλλαγή κανόνων αναδρομικά είναι άκρως προβληματική. Αυτές οι διατάξεις, αν κρίνεται απαραίτητο να ψηφιστούν, πρέπει να ισχύουν για όσους διορίζονται από την ψήφιση του νόμου και μετά, ώστε ο καθένας να γνωρίζει τους όρους με τους οποίους διορίζεται.

Οι γιατροί πρέπει να είναι ελεύθεροι να διεκδικήσουν οποιαδήποτε θέση θέλουν ανεξάρτητα από την παρέλευση πενταετίας.

Σχετικά με: «Μετά τη συμπλήρωση της πενταετίας, οι υποψήφιοι ιατροί επιτρέπεται να διεκδικήσουν μόνο θέση του ίδιου ή ανώτερου βαθμού από αυτόν που κατέχουν.», oι γιατροί πρέπει να έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν οποιαδήποτε θέση προκηρυχτεί ανεξάρτητα βαθμίδας και άμεσα να τους δίνεται ο βαθμός που κατέχουν. Όλες σχεδόν οι θέσεις προκηρύσσονται στο βαθμό Επιμελητή Β᾽.

Μόνο έτσι θα ανέβει το επιστημονικό επίπεδο στα Νοσοκομεία της χώρας.

Ενδεχομένως να εξυπηρετείται με αυτές τις αλλαγές η παγίωση ιατρών σε συγκεκριμένες θέσεις, τις οποίες ομως πήραν με διαφορετικό νομικό καθεστώς.
Αν π.χ ένας ιατρός ΕΣΥ επιμελητής Β’ έχει ήδη ολοκληρώσει διετή θητεία και παραιτηθεί τώρα, δεν θα έχει ποινή στο πότε θα μπορεί να βάλει τα χαρτιά του για νέα προκήρυξη-αντιθέτως αν παραιτηθεί την επαύριο της ψήφισης του νόμου, αυτόματα αποκτά ποινή 2 ετων. Επιπλέον η διεύρυνση του χρονικού διαστήματος μετά το οποίο μπορεί να δηλώσει σε νέα προκήρυξη ων ιατρός ΕΣΥ,καθιστά αδύνατη την υποψηφιότητά του για νέα θέση,μιας και ήδη θα έχει εξελιχθεί από Επιμ Α σε Επιμ Β σε μία πενταετία. Σαν πρακτική αυτό μοιάζει με εκγλωβισμό και παγίωση σε μία κατάσταση.Δεν γνωρίζω για την αντισυνταγματικότητα της αναδρομικότητας του εν λόγω νόμου(σίγουρα θα αναζητηθεί νομικά από μεγάλο αριθμό ιατρών ΕΣΥ), όμως σίγουρα θεωρώ ότι προκαλεί δυσφορία και ανασφάλεια(όπως και κάθε υποχρεωτικότητα de novo) σε μεγάλη μερίδα επαγγελματιών.
Δεν είναι δυνατό να συζητάμε για άγονες θέσεις και εν συνεχεία να ωθούμε ιατρούς στην μαζική έξοδο από θέσεις κλειδιά ώστε να αποφύγουν τον εγκλωβισμό σ’αυτές τις θέσεις. Πέραν του ότι θα αποφεύγονται στο μέλλον εσαεί αυτές οι θέσεις από πολλούς νέους ιατρούς, κλονίζει την πίστη του γιατρού στο σύστημα υγείας.Το υγιές είναι να δημιουργήσεις θέσεις ελκυστικές, με ανταποδοτικά μέτρα και όχι με επιβολή εν παρόδω νέων status quo.Προτείνω την απόσυρση της πενταετίας καθώς και την διευκρίνηση περί της αναδρομικότητας του νόμου.Σκοπός είναι να ανοίξει η εργασιακή αγορά, όχι να κλείσει ερμητικά.

Συγνώμη που επανέρχομαι με νέο σχόλιο, αλλά αν περάσει ως έχει η συγκεκριμένη διάταξη, αυτό σημαίνει ότι ακόμα και κάποιος που παραιτήθηκε τώρα έχοντας συμπληρώσει τη διετία που όφειλε για να μην έχει ποινή, δε θα μπορεί να δηλώσει σε νέα θέση για τα επόμενα δύο χρόνια καθώς θα εμπίπτει στους περιορισμούς που αναφέρονται στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο. Δηλαδή όχι μόνο ισχύει και για όσους έχουν διοριστεί ήδη και αναμένουν πιθανώς τη διετία για να δηλώσουν υποψηφιότητα σε νέα θέση, αλλά και για όσους έχουν συμπληρώσει στο παρελθόν τη διςτυκαι έχουν ήδη παραιτηθεί γνωρίζοντας ότι δεν είναι παράνομο να δηλώσουν εκ νέου. Απαιτείται αλλαγή καθώς διαφορετικά δεν εγκλωβίζει απλά γιατρούς στις θέσεις τους, αλλά εγκλωβίζει και γιατρούς εκτός ΕΣΥ

Πρέπει να ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ο όρος οι γιατροί μετά την υποχρεωτική 5 ετία να μπορούν να δηλώσουν ΜΟΝΟ σε ίδιας ή μεγαλύτερης βαθμίδας θέση.
Π.χ. σε 5 έτη επιμελητής Β’ επί θητεία θα έχει γίνει ήδη επιμελητής Α’ και δε θα μπορεί πρακτικά να κυνηγήσει ΚΑΜΙΑ άλλη θέση διότι ΟΛΕΣ οι νέες θέσεις προκυρήσσονται σε βαθμό επιμελητή Β΄!! Καμία σε επιμελητή Α’ και εάν γίνεται αυτό γίνεται για κάποιες άγονες περιοχές….

Σωστη ρύθμιση. Να σταματήσει ο παραλογισμός των συναδέλφων που διεκδικούν θέσεις επιμελητή Β’ όντας ήδη Α’, με μοριοδότηση μη ανταγωνιστική για νέους με μικρή προϋπηρεσία. Ουσιαστικά ο ήδη Α’ ας διεκδικήσει ίδιου ή μεγαλύτερου βαθμού θέση. Αρκετά με τον παραλογισμό που δίνει την ευκαιρία σε ήδη υπηρετούντες να αλλάζουν θέση οπότε θέλουν, ενώ νέοι συνάδελφοι μένουν εκτός συστήματος επειδή απλά διεκδικούν θέση αντίστοιχη της ηλικίας τους και της εμπειρίας τους.

Τέλος στους ήδη διορισμένους Α’ που εκμεταλλεύονται το νομικό κενό και διεκδικούν της θέσεις Β’, οι οποίες ανήκουν σε νέους συναδέλφους που επιθυμούν να υπηρετήσουν στο ΕΣΥ. Αρκετά με τις παράλογες και δυσανάλογες μοριοδοτήσεις λόγω προϋπηρεσίας και μόνο, που κόβουν τις ελπίδες των νέων και τους αναγκάζουν να αφήσουν τη χώρα επειδή κάποιοι μεταπηδούν από θέση σε θεση, ανταγωνιζομενοι όχι ίσους. Ας διεκδικήσουν θέσεις Α’ η Διευθυντών. Αρκετά!
Καλή ρύθμιση.

Τέλος στους ήδη διορισμένους Α’ που εκμεταλλεύονται το νομικό κενό και διεκδικούν της θέσεις Β’, οι οποίες ανήκουν σε νέους συναδέλφους που επιθυμούν να υπηρετήσουν στο ΕΣΥ. Αρκετά με τις παράλογες και δυσανάλογες μοριοδοτήσεις λόγω προϋπηρεσίας και μόνο, που κόβουν τις ελπίδες των νέων και τους αναγκάζουν να αφήσουν τη χώρα επειδή κάποιοι μεταπηδούν από θέση σε θεση, ανταγωνιζομενοι όχι ίσους. Ας διεκδικήσουν θέσεις Α’ η Διευθυντών. Αρκετά!
Καλή ρύθμιση.

1. Πρέπει να διευκρινιστεί το ποιους αφορά η ρύθμιση της πενταετούς υποχρεωτικής υπηρεσίας. Παράδειγμα: Ιατρός που ήδη υπηρετεί 4,5 έτη σε θέση ΕΣΥ και για τους όποιους λόγους (οικογενειακούς κλπ) προγραμματίζει να παραιτηθεί, με βάσει το καθεστώς υπό το οποίο διορίστηκε, είναι ελεύθερος να το κάνει, χωρίς ποινή. Αν ισχύσει η ρύθμιση και παραιτηθεί, τιμωρείται. Προς Θεού, όχι αναδρομική ισχύ στη συγκεκριμένη διάταξη !!!

Καλώς ή κακώς πολλοί απο εμάς γνωρίζοντας τον κανόνα περι διετίας πριν την εκδήλωση ενδιαφέροντος για νέα θέση είχαμε διοριστεί σε νοσοκομεία με την προοπτική να διεκδικήσουμε καινούργια θέση μετά το πέρας της διετίας οπότε μετά απο αυτή τη ρύθμιση εγκλωβιζόμαστε(δεν μπορούμε ούτε καν να παραιτηθούμε και να διεκδικήσουμε νέα θέση). Οπότε καλό θα ήταν η συγκεκριμένη ρύθμιση( περί 5ετιας πριν την δυνατότητα εκδήλωσης ενδιαφέροντος για νέα θέση) να αφορά νεοδιοριζόμενους συναδέλφους, δλδ να υπάρχει πρόβλεψη για εμάς που έχουμε ήδη διοριστεί και είχαμε κάνει έναν οικογενειακό ή επαγγελματικό σχεδιασμό.

Διαβάζοντας κάποια σχόλια συναδέλφων ενισχύεται ακόμα περισσότερο η άποψή μου ότι πρόκειται για μια σωστή ρύθμιση.
Δηλαδή με το ισχύον νομικό καθεστώς κάποιος καταλαμβάνει μια θέση επαρχιακού ή χαμηλής ζήτησης νοσοκομείου με ελάχιστα απαιτούμενα προσόντα, άρα και μόρια τελικά, με μόνο σκοπό να αφήσει πάλι κενή σε δύο χρόνια αυτή τη θέση μόλις μπορέσει από «μοριακής» άποψης να διεκδικήσει θέση σε κεντρικό νοσοκομείο. Τελικά η περιφέρεια έχει συνεχώς κενές θέσες, σε μεγάλο βαθμό λόγω των «περιφερόμενων» επιμελητών Α’, οι οποίοι αδίκως θα διεκδικήσουν θέσεις επιμελητών Β’ που προορίζονται για νέους συναδέλφους. Οπότε το σύστημα θα έχει συνεχώς κενές θέσες και ταυτόχρονα νέοι συνάδελφοι θα αποκλείονται από την εισαγωγή τους σε αυτό, εκτός και αν «αναγκαστούν» να κάνουν και αυτοί το «ταξίδι» στην περιφέρεια την οποία δεν επιθυμούν- για να την αφήσουν και αυτοί με τη σειρά τους σε 2 χρόνια…φαύλος κύκλος που πρέπει να σπάσει επιτέλους, αν θέλουμε να αναστραφεί το brain drain και να επιστρέψουν οι νέοι συνάδελφοι στην πατρίδα τους.
Μια αδικία που πρέπει να σταματήσει τώρα. Οι υποψήφιοι Β’ να αντιμετωπίζουν ισόβαθμους, οι Α’ το ίδιο ή άλλους υποψήφιους για διευθυντές.

Υ.Γ: Μόλις διοριστεί ο Α’ σε θέση Β’, σχεδόν άμεσα θα επιτύχει την αναβάθμισή του σε Α’, οπότε η πυραμίδα του συστήματος δεν υπάρχει, άρα αυτό δεν λειτουργεί.
Συγχαρητήρια στην κ. Γκάγκα!

Η τοποθέτηση επιμελητών Β με μηδενική ή ελάχιστη προυπηρεσία δεν είναι το ζητούμενο…έγινε ήδη λόγω covid ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα.Αν επιθυμούσαν να «εμπλουτιστεί» η επαρχία με γιατρούς, μία λύση θα ήταν να άνοιγαν τις προκηρύξεις για την επαρχία και μάλιστα με οικονομικό κίνητρο και όχι να τις κλείνουν προς όλες τις κατευθύνσεις, οπότε το σκεπτικό του νομοθέτη επουδενί δεν φαίνεται να είναι η προάσπιση της επαρχίας.
Οι θέσεις οι οποίες δεν είναι επιθυμητές δεν πρόκειται να γίνουν επιθυμητές με
εγκλωβισμό των ιατρών σ’αυτές, γιατί πολύ απλά, θα στραφούν στο εξωτερικό και θα επεκταθεί το brain drain.Το ζητούμενο είναι να γίνουν ελκυστικές οι θέσεις με προνόμια και οικονομικά ή άλλα κίνητρα και όχι με απόπειρα να «φυλακιστούν» επαγγελματίες σ’αυτές.Δεν ανοίγει επαγγελματικά ο χώρος,παρά γίνεται ακόμα πιο κλειστός και οι αποχωρήσεις μάλλον θα ξεπεράσουν τις προσλήψεις.

Με τη διαταξη αυτη αν καποιος διοριστει σε νοσοκομειο της επαρχιας ακομα και μετα τα 5 χρονια που θα μεινει υποχρεωτικα εκει, επειδη θα εχει λογικα ηδη εξελιχθει σε Επιμελητη Α, δεν θα μπορει να διεκδικησει θεση πουθενα αλλου ποτε!
Ουσιαστικα ερημωνετε τα νοσοκομεια της επαρχιας!!!

Είναι απαράδεκτος ο εγκλωβισμός των ιατρών για μια 5ετία. Δεν μπορεί οι κανόνες καθε φορά να αλλάζουν αναδρομικά κατά το δοκούν. Ο όρος αυτός πρέπει να αποσυρθεί πλήρως ή να ισχύσει για τις νέες προσλήψειςμ εφόσον δημιουργούνται νέοι κανόνες. Σίγουρα θα προκύψουν προσφυγές και το συγκεκριμένο άρθρο θα καταπέσει στα δικαστήρια. Πουθενά στην κόσμο δεν προβλέπεται ποινή παραίτησης και μάλιστα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Παντού στον κόσμο υπάρχουν τα συμβόλαια που υπογράφει κάποιος με την πρόσληψή του. Τα συμβόλαια έχουν και όρους, οι οποίοι πρέπει να τηρούνται εφόσον έχουν γίνει αποδεκτοί από τα συμβαλλόμενα μέλη. Στην Ελλάδα το ρόλο του συμβολαίου έχει η εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία. Αν κάποιος νιώθει οτι εγκλωβίζεται, τότε η επιλογή που είχε κάνει μάλλον έγινε με «λάθος» κριτήρια εξ αρχής…αυτό φαίνεται οτι θα σταματήσει με τη νέα νομοθεσία.

Tα συμβόλαια που υπογράφει κάποιος με την πρόσληψή του με τους όρους, οι οποίοι πρέπει να τηρούνται εφόσον έχουν γίνει αποδεκτοί από τα συμβαλλόμενα μέλη δηλ η εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, δεν μπορεί να αλλάζουν εκ των υστέρων γιατί τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας-το συνταγματικά ορθό είναι οι νόμοι να μην αλλάζουν πολίτη με αναδρομική ισχύ, ειδικά όταν θίγονται κεκτημένα δικαιώματα.

Η διάταξη για την συμπλήρωση 5ετίας σε μια θέση και ο επακόλουθος περιορισμός της δυνατότητας διεκδίκησης θέσης σε οποιονδήποτε βαθμό πρέπει να αποσυρθεί.
Μας γυρνά σε ένα κακό παρελθόν κατά το οποίο οι γιατροί έμεναν εγκλωβισμένοι σε μια θέση χωρίς δυνατότητα κινητικότητας για την προσωπική κι επαγγελματική τους εξέλιξη. Είναι μια διάταξη αναντίστοιχη με ότι συμβαίνει στην Ευρώπη. Επιτέλους το 2022 και για μια και μόνη προκήρυξη υπήρξε η δυνατότητα κινητικότητας των γιατρών και με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο αυτή περιορίζεται ξανά.

Γιατί υπάρχει διάκριση για θέση διευθυντή και για επιμελητές ισχύουν αλλά;
Η ισχύς του νόμου να αρχίζει για τους νεοδιορισθεντες

Απαράδεκτος περιορισμός ως προς τη ομοιόβαθμη θέση.
Είμαι 9 χρόνια στο ΕΣΥ και θέση επιμελητή Α η Διευθυντή είδα 5 η 6 φορές για την ειδικότητα μου. ΔΗΛΑΔΗ ο ιατρός που επιλεγεί να διοριστεί σε επαρχιακά νοσοκομεία είναι καταδικασμένος όταν εξελιχθεί στο: ότι πήρες σε αυτό θα μείνεις, η να παραιτηθεί πριν την εξέλιξη του.
Η ρύθμιση πρέπει να αποσυρθεί… διότι δημιουργεί αντικίνητρο για κατάληψη θέσης, ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές.

Πάρα πολύ σωστή διάταξη. Δεν γίνεται να παρακάμπτει κάποιος το σύστημα πιάνοντας μια θέση σε περιφερειακό νοσοκομείο χωρίς τις περισσότερες φορές πάρα πολλά μόρια με μόνο σκοπό να αφήσει τη θέση αυτή κάποια στιγμή και έχοντας κάνει προϋπηρεσία. Τη θέση αυτή θα μπορούσε να την καταλάβει άλλος συνάδελφος που θα είχε σκοπό να μείνει και να επενδύσει σε αυτήν. Επιπλέον δεν γίνεται να είσαι επιμελητής Α η και διευθυντής και να διεκδικείς θέση επιμελητή Β και να ζητάς μετά την κατάληψη να ξαναπάρεις τη βαθμίδα σου.

Απαράδεκτη η διάταξη οτι «Μετά τη συμπλήρωση της πενταετίας, οι υποψήφιοι ιατροί επιτρέπεται να διεκδικήσουν μόνο θέση του ίδιου ή ανώτερου βαθμού από αυτόν που κατέχουν», καθώς σχεδόν όλοι οι ιατροί ΕΣΥ μετά την συμπλήρωση της 5ετιας θα έχουν εξελιχθεί σε Επ. Ά,με αποτέλεσμα να αποκλείονται αυτόματα από κάθε μελλοντική προκήρυξη,μιας και η συντριπτική πλειονότητα των θέσεων προκηρύσσεται στο βαθμό Επ. Β´.Τιμωρούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο όσοι έχουν υπηρετήσει το ΕΣΥ επί σειρά ετών, με το να μην έχουν καμιά δυνατότητα αλλαγής νοσοκομείου/πόλης ιδίως όταν αυτή επιβάλλεται για οικογενειακούς,προσωπικούς κλπ λόγους.
Επίσης είναι άδικο να έχουν τη δυνατότητα να θέσουν υποψηφιότητα σε θέσεις Επ. Β´ ιατροί που διορίστηκαν σε ΜΕΘ/ΤΕΠ χωρίς να έχουν λάβει προηγουμένως τον αντίστοιχο τίτλο εξειδίκευσης,διότι έχουν την επιλογή να μην δώσουν εξετάσεις για απόκτηση του τίτλου και να μην εξελιχθούν σε Επ. Ά.Σε αντίθεση με τους ιατρούς όλων των άλλων ειδικοτήτων που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα.

Η 5ετια ειναι απαραδεκτα μεγαλο χρονικο διάστημα , που εμποδιζει την εξελιξη των νεων συναδελφων.Θεωρω οτι θα λειτουργησει σαν αντικινητρο για θεσεις σε περιφερειακα νοσοκομεια.Σε καθε πειπτωση δεν θα πρεπει να ισχυει ανδρομικα(για τους συναδελφους που εχουν ηδη διοριστει μη γνωριζοντας αυτο τον ορο).

Υπερβολικα μεγαλο το διαστημα της 5ετιας για να μπορει να ξαναδηλωσει σε προκηρυξη καποιος χωρις να παραιτηθει απο τη θεση του. Καντε το εστω 3ετια.

Με τις προτάσεις αυτές συνεχίζεται το καθεστώς ομηρείας των γιατρών του εσυ που ακόμη κ μετά από 5 χρόνια σχεδόν απίθανο να μπορούν να αλλάξουν θέση καθώς όλοι θα ναι τουλάχιστον επιμελητές α και στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι προκηρυσσόμενες θέσεις αφορούν επιμελητές Β.Απαράδεκτο! Δε συμβαίνει σε κανένα άλλο επάγγελμα στο δημόσιο. Κατάφορη αδικία.

1.Ένα σημείο που χρήζει διευκρίνισης είναι εάν ο χρόνος που ένας ιατρός εργάζεται ως «παρατασιακός ειδικευόμενος με τίτλο ειδικότητας», συνιστά χρόνο που προσμετράται για την εξέλιξη του στον επόμενο βαθμό (από Επιμελητής Β σε επιμελητή Α κλπ). Εφόσον ο χρόνος αυτός λογίζεται κατά την κρίση και επιλογή ιατρών ΕΣΥ ως χρόνος μοριοδοτούμενης προϋπηρεσίας, οφείλει να προσμετράται και ως χρόνος για την εξέλιξη στην επόμενη βαθμίδα.

2. Επίσης είναι σημαντικό να διευκρινιστεί εάν η (επιπρόσθετη) εκπαίδευση του ιατρού αυτού σε κάποιο γνωστικό αντικείμενο που αποτελούσε μέρος της βασικής του εκπαίδευσης (την οποία έχει ολοκληρώσει), δύναται να προσμετρηθεί ως μετεκπαίδευση.

Ζητάτε από ένα ιατρό που θα προσληφθεί στα τριάντα του να είναι «υγιής» ή «απολύτως υγιής» όπως αναφέρουν οι διάφοροι αποστειρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι με πτυχίο νομικής και με αμφίβολη ψυχική υγεία και επαφή με την πραγματικότητα.
Απαγορεύεται δηλαδή σε ένα γιατρό με βηματοδότη να προσληφθεί ως γιατρός ΕΣΥ; ή σε κάποιο που έχει υποθυρεοειδισμό και παίρνει ένα χάπι κάθε μέρα για όλη του τη ζωή; Είναι δυνατόν να μην θεωρείται κάτι αναπηρία από τα ΚΕΠΑ και να θεωρείται λόγος μη πρόσληψης στο ΕΣΥ; Είναι τόσο περιορισμένη η ικανότητα έκφρασης της ελληνικής γλώσσας και χρησιμοποιείτε αυτή τη έκφραση; Σας ενδιαφέρει να κάνει την δουλειά για την οποία τον προσλαμβάνετε ή ψάχνετε «παιδί για όλες της δουλειές»;

Η αύξηση του χρόνου για να αποκτήσουν το δικαίωμα διεκδίκησης άλλης θέσης στο ΕΣΥ δεν μπορεί να θεωρηθεί κίνητρο για την είσοδο κάποιου ιατρού στο ΕΣΥ και ιδίως στις άγονες περιοχές και στις άγονες ειδικότητες.

Μήπως θα πρέπει να υπάρξει κάποια εξαίρεση ως κίνητρο?