ΜΕΡΟΣ Α΄ – ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ – Άρθρο 1 – Σκοπός

Στο προηγούμενο νομοσχέδιο του Υπουργείου ψηφίστηκαν διατάξεις που αφορούσαν στο μισθολόγιο διαφόρων ομάδων γιατρών του Δημοσίου. Με λύπη μου είδα, για άλλη μια φορά να ξεχνιούνται οι γιατροί του ΟΚΑΝΑ. Είμαστε ειδικευμένοι ιατροί, προσφέρουμε καθημερινά κλινικό έργο σε δύσκολο πληθυσμό και σε δυσμενείς συνθήκες και πληρωνόμαστε σαν ΠΕ διοικητικοί υπάλληλοι!!!!
Όσοι το ακούνε μένουν ενεοί, αλλά κανένας δεν έχει ενδιαφερθεί μέχρι τώρα να διορθώσει αυτή την αδικία, που χρονολογείται από την κατάργηση των συλλογικών μας συμβάσεων οι οποίες από την ίδρυση του Οργανισμού προέβλεπαν την αμοιβή μας με το εκάστοτε μισθολόγιο του ΕΣΥ προσαυξημένο κατά 12% και με όλα τα επιδόματα ποσοστιαία.
Είναι άδικο: γιατροί στον Δημόσιο Τομέα, που προσφέρουν τις υπηρεσίες του (κάποιοι από εμάς από τη ίδρυση του ΟΚΑΝΑ) σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, να αμείβονται σαν διοικητικοί ΠΕ, ενώ οι συνάδελφοι τους σε υπηρεσίες του Δημοσίου να αμείβονται με υπερδιπλάσιους μισθούς.
Είμαστε κι εμείς γιατροί ενός κατώτερου Θεού για το υπουργείο και την Πολιτεία, όπως θεωρούνται από κάποιους και οι ασθενείς μας; Είναι άδικο και πρέπει να διορθωθεί άμεσα.

Στο εν λόγω προσχέδιο δεν αναφέρεται η παράταση συμβάσεων προσωπικού ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου του προσωπικού φύλαξης, σίτισης και καθαριότητας της Κεντρικής Υπηρεσίας και των εποπτευόμενων φορέων του Υπ. Υγείας, βάση του άρθ. 28 του Ν. 4665/2021(Α’ 238).Με τον Ν.4975/2022 (Α΄187)δίνεται παράταση μέχρι 31/12/22. Αυτοί οι εργαζόμενοι δεν θα ανανεωθούν;Ανανεώνονται εργαζόμενοι με 3μηνες συμβάσεις, με ετήσιες, επιστρέφουν εργαζόμενοι, αυτοι;Δεν αναφέρονται πουθενά.Γιατί;Μας αναγκάσατε να εμβολιαστούμε, βάλαμε πλάτη στην πανδημία και τώρα δεν φαινόμαστε πουθενά;Αυτή είναι η στελέχωση των νοσοκομείων που λέτε;Να συμπεριληφθούν και αυτοί οι εργαζόμενοι στο Νόμο.Είναι κατάφωρη αδικία να ανανεώνονται όλοι και αυτοί να μένουν στο δρόμο!

Το σύστημα που παρουσιάζεται στο προτεινόμενο νομοσχέδιο στοχεύει στη δημιουργία ενός κλειστού συστήματος παροχής παρηγορικής φροντίδας, που μακράν απέχει από τις υποχρεώσεις της Πολιτείας για τη δημιουργία ενός συστήματος που θα βασίζεται σε δημόσιες δομές. Ρητά αναφέρεται στην υπό κρίση διάταξη ότι το σύστημα που θεσπίζεται «θα λειτουργεί συνδυαστικά με τις λοιπές υφιστάμενες δομές του Εθνικού Συστήματος Υγείας.» Για ποιο ολοκληρωμένο σύστημα γίνεται λόγος, όταν απουσιάζει από το νομοσχέδιο η οιαδήποτε αναφορά στα δημόσια Ιατρεία Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας που μέχρι σήμερα παρέχουν υπηρεσίες Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας σε χιλιάδες ασθενείς σε όλη την Επικράτεια;
Σε ποιον άλλον τομέα της ιατρικής, υπάρχει τέτοιο παράπλευρο σύστημα, όπως αυτό που επιδιώκεται να δημιουργηθεί με το παρόν νομοσχέδιο;
Από όλες τις διατάξεις του νομοσχεδίου καθίσταται σαφές ότι συγκεκριμένες ιδιωτικές δομές θα καταστούν φορείς πιστοποίησης και εκπαίδευσης σε έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα άσκησης ιατρικής και θα διαμορφώνουν την πολιτική και τα πρωτόκολλα, ενώ αυτό αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και ενώ η ιατρική εκπαίδευση παρέχεται από τις Ιατρικές Σχολές.
Το νομοσχέδιο βασίζεται στην μελέτη σκοπιμότητας που είχε συντάξει η Εθνική Επιτροπή για την ανάπτυξη και την υλοποίηση της στρατηγικής για την ανακουφιστική φροντίδα στην Ελλάδα που είχε συσταθεί επί προηγούμενης κυβέρνησης με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Σ. Νιάρχος. Η εν λόγω Επιτροπή, τα πρακτικά των συνεδριάσεων της οποίας δεν μας έχουν μέχρι σήμερα χορηγηθεί, παρά την αποστολή σχετικού αιτήματός μας από τις 9-12-2019, αυτοαναγόρευσε ως παρόχους εξειδικευμένης παρηγορικής φροντίδας συγκεκριμένους ιδιωτικούς φορείς και απέκλεισε από αυτήν την κατηγορία τα δημόσια Ιατρεία Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας – με την εξαίρεση του Ιατρείου Πόνου του Αρεταίειου Νοσοκομείου. Αποκλείστηκε επίσης η εταιρία μας με εθελοντική δράση άνω των 25 ετών στον τομέα της Παρηγορικής Φροντίδας. Η Ελληνική Εταιρία Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας – ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. είναι πιστοποιημένη από δύο διεθνείς φορείς (ΤUV, IAHPC) για τις υπηρεσίες εκπαίδευσης και παροχής κατ’οίκον νοσηλείας που προσφέρει. Είναι μέλος της Ευρωπαικής Εταιρείας Παρηγορικής Αγωγής -φροντίδας – (EAPC), της Διεθνούς Ένωσης Ξενώνων και Παρηγορικής Φροντίδας (ΙΑΗPC) και ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου κατά του Πόνου (ΕuLAP). Η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. έχει κληθεί να εκπροσωπήσει την ελληνική επιστημονική κοινότητα στο πεδίο της Θεραπείας του Πόνου και της Παρηγορικής Αγωγής σε πανευρωπαϊκά και διεθνή φόρα (Παγκόσμιο Ινστιτούτο Πόνου, ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ΟΗΕ).

Έτσι το σύστημα που θα δημιουργηθεί πόρω απέχει από την υποχρέωση της Ελλάδας να διαμορφώσει ένα σύστημα πρόσβασης σε υπηρεσίες παροχής παρηγορικής φροντίδας για όλους τους πολίτες, σύστημα που θα έχει ως βάση τις δημόσιες δομές. Τέτοια λογική συναντάται σε χώρες με ανύπαρκτο ή υποβαθμισμένο δημόσιο σύστημα υγείας και δεν δικαιολογείται για την Ελλάδα. Η ειδική αναφορά στο νομοσχέδιο σε δωρεές, ενδεικνύει ότι το σύστημα που επιδιώκεται να δημιουργηθεί θα βασίζεται σε δωρεές.
Σε όλα τα ευνομούμενα κράτη της Ευρώπης η παροχή υπηρεσιών παρηγορικής είναι ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα υγείας. Στην Ελλάδα με το παρόν νομοσχέδιο δημιουργείται ένα σύστημα βασισμένο σε ιδιωτικούς φορείς, κερδοσκοπικούς ή μη. Οι ασθενείς που χρήζουν παρηγορικής φροντίδας, δεν είναι ασθενείς δεύτερης κατηγορίας και δεν αποτελεί πολυτέλεια το δικαίωμά τους να λαμβάνουν υπηρεσίες παρηγορικής φροντίδας εντός του δημόσιου συστήματος υγείας.
Εξάλλου, σε αντίθεση με τον επιστημονικά κατοχυρωμένο ιατρικό όρο «παρηγορική» ιατρική – φροντίδα, το νομοσχέδιο κάνει χρήση του όρου «ανακουφιστική φροντίδα», όρος που υποστηρίχθηκε εντός της Εθνικής Επιτροπής για την ανάπτυξη και την υλοποίηση της στρατηγικής για την ανακουφιστική φροντίδα στην Ελλάδα που είχε συσταθεί επί προηγούμενης κυβέρνησης με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Σ. Νιάρχος από μόλις 8 μέλη της σε σύνολο 16 μελών. Ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας κάνει λόγο για «παρηγορητική αγωγή», διεθνώς έχει υποστηριχθεί η ελληνικότητα και ιστορικότητα του ιατρικού όρου «παρηγορική» και έχει προταθεί η διεθνοποίησή του.
Περαιτέρω, ενώ προβλέφθηκε νομοθετικά η ειδικότητα των νοσηλευτών στην παρηγορική φροντίδα, το νομοσχέδιο πρόωρα κατατίθεται πριν ληφθεί νομοθετική πρωτοβουλία και για την ειδικότητα στην παρηγορική αγωγή των ιατρών.

Λαμβάνοντας υπόψη:
• την παρ. 6 του Άρθρου 21 του Συντάγματος της χώρας, σύμφωνα με την οποία «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας», συνταγματικές επιταγές και απαιτήσεις της εθνικής μας νομοθεσίας, όπως:
• τον ν.4488/2017, ο οποίος αναφέρει στο άρθρο 68 «Νομοπαραγωγική διαδικασία, ανάλυση συνεπειών ρυθμίσεων και παραγωγή επίσημων στατιστικών για τα ΑμεΑ» τα εξής: «1. Κατά το στάδιο της νομοπαραγωγικής διαδικασίας τα αρμόδια όργανα συνεκτιμούν τα δικαιώματα των ΑμεΑ, όπως αυτά περιγράφονται στη Σύμβαση και κατά τη διάρκεια της κατάρτισης σχεδίων νόμου, συνεργάζονται με το Συντονιστικό Μηχανισμό του άρθρου 69 και με το Κεντρικό Σημείο Αναφοράς του άρθρου 70 και τελούν σε διαβούλευση με αναγνωρισμένες αντιπροσωπευτικές οργανώσεις του αναπηρικού κινήματος, με άτομα και με ομάδες ατόμων που έχουν εύλογο ενδιαφέρον για τα δικαιώματα των ΑμεΑ […]»
• τον ν.4074/2012 (ΦΕΚ 88 Α΄/11.04.2012), με τον οποίο η χώρα μας κύρωσε τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία μαζί με το προαιρετικό πρωτόκολλο που τη συνοδεύει, γεγονός που συνεπάγεται την εφαρμογή της σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο,

Η Ε.Σ.Α.μεΑ. καταθέτει τις παρακάτω γενικές παρατηρήσεις:
Α. Σε κανένα σημείο του σχεδίου νόμου δεν γίνεται αναφορά για την ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ τήρησης του συνόλου των προδιαγραφών προσβασιμότητας για άτομα με αναπηρία σε όλες τις δομές παροχής υπηρεσιών Ανακουφιστικής Φροντίδας α’, β’ και γ’ βαθμού, είτε αυτές είναι ιδιωτικές, είτε είναι δημόσιες.
Κρίνουμε επιτακτική την ανάγκη να υπάρξει σαφής και ρητή διατύπωση που να καθιστά ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ την τήρηση όλων των προδιαγραφών προσβασιμότητας (περιλαμβανομένης της ύπαρξης διερμηνέα ΕΝΓ για κωφούς ή βαρήκοους ασθενείς, γραφής braille σε κάθε έντυπο, επιγραφή ή έγγραφη ενημέρωση για ασθενείς με αναπηρία όρασης κ.ο.κ.) σε όλες τις δομές παροχής υπηρεσιών ανακουφιστικής φροντίδας, όλων των βαθμών, ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου.
Β. Σε κανένα σημείο δεν υπάρχει πρόβλεψη για την εξειδικευμένη προσέγγιση και υποστήριξη που απαιτείται από τις δομές Ανακουφιστικής Φροντίδας προς ασθενείς οι οποίοι είναι άτομα με αυτισμό, με βαριά νοητική αναπηρία, με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες.
Πρέπει να υπάρξει ειδική πρόβλεψη με την οποία θα καλύπτεται η ανάγκη αυτή, τόσο σε επίπεδο ειδικής επιμόρφωσης, η οποία θα πρέπει να παρέχεται σε όλες τις ειδικότητες με τις οποίες στελεχώνεται κάθε ιδιωτική και δημόσια δομή Ανακουφιστικής Φροντίδας α’, β’ και γ’ βαθμού, όσο και σε επίπεδο εξειδίκευσης και προσαρμογής των υπηρεσιών Ανακουφιστικής Φροντίδας που θα παρέχουν οι ιδιωτικές και δημόσιες δομές Ανακουφιστικής Φροντίδας α’, β’ και γ’ βαθμού σε ασθενείς που είναι άτομα με αυτισμό, βαριά νοητική αναπηρία ή/και άτομα με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες.

Η ανάγκη εντατικής προώθησης των υπηρεσιών υποστηρικτικής φροντίδας στη χώρα μας, δεν εξυπηρετείται με το «Ολοκληρωμένο σύστημα παροχής ανακουφιστικής φροντίδας». Περιέχει γενικόλογες ευγενικές προθέσεις και παράλληλα εγκλωβίζει την ανάπτυξη των τόσων απαραίτητων υπηρεσιών «με τη δημιουργία και την οριοθέτηση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας ενός ολοκληρωμένου συστήματος ανακουφιστικής φροντίδας , το οποίο συνδυαστικά με τις λοιπές υφιστάμενες δομές του ΕΣΥ θα εστιάζει και θα εξυπηρετεί τις εξειδικευμένες ανάγκες…..» καθώς και με τη «δημιουργία και οργάνωση αυτοτελούς(!) συστήματος παροχής υπηρεσιών ανακουφιστικής φροντίδας». Ποια είναι στην εποχή μας η λογική για τη διαμόρφωση μίας νέας παράλληλης δομής που σύμφωνα με τα υπόλοιπα άρθρα θα εκπαιδεύει, καθορίζει κατευθυντήριες γραμμές, ελέγχει, οργανώνει μητρώα ασθενών (!) κ.λ.π.;
Η «ανακουφιστική» ή «παρηγορική» φροντίδα είναι απλά ένα σύνολο ενεργειών και κατάλληλης υλικο-τεχνικής υποδομής σε υπάρχουσες ή νέες υγειονομικές μονάδες. Έχουν καθήκον να την ασκούν συνεργατικά όπου εργάζονται οι γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό , ψυχολόγοι. κοινωνικοι λειτουργοί, φυσιοθεραπευτές, διαιτολόγοι, θεολόγοι κ.α. οι οποίοι εξ αντικειμένου γνωρίζουν και μπορούν να προσφέρουν την κατάλληλη για την περίπτωση υποστηρικτική αγωγή. Οι Ανώτατες Σχολές θα πρέπει να παράσχουν στο πρόγραμμα τους μάθημα «παρηγορικής» ή «ανακουφιστικής» φροντίδας. Είναι ουτοπία να πιστεύει κάποιος ότι μέσω ενός ξεχωριστού (δικού του) αυτοτελούς συστήματος με εκατοντάδες ώρες εκπαίδευσης και τίτλους εξειδίκευσης θα προάγει τη συγκεκριμένη πρακτική στη χώρα μας. Η εξοικείωση με την «ανακουφιστική» φροντίδα από τους υγειονομικοί γίνεται στις κλινικές και στα ιατρεία ή στις κατ’ οίκον επισκέψεις, τις δε πρόσθετες εξειδικευμένες γνώσεις μπορεί να τις αποκτήσουν με παρακολούθηση στα υπάρχοντα ιατρεία πόνου και στις κλινικές με ασθενείς που νοσηλεύουν ασθενείς όπου η ανακουφιστική φροντίδα είναι μέρος της δουλειάς τους Έχει, η Ελλάδα την πολυτέλεια δημιουργίας πολυδάπανου επιπλέον κλάδου, όταν π.χ. αδυνατεί με ελάχιστα χρήματα να αξιοποιήσει π.χ. τα εξειδικευμένα ιατρεία πόνου; Δεν μπορεί πανεπιστημιακός να ιδρύσει ΜΑΦ, αλλά μπορεί να το κάνει ένας εργολάβος οικοδομών (ιδιωτ. κλινική);. Η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία ούτε προσκλήθηκε ποτέ να συνεισφέρει τις απόψεις της επί του θέματος. Γι’ αυτό, προσωπικά εκφράζω λίγες απλές, αλλά βασικές παρατηρήσεις.