1. Η αφαίρεση οργάνων από ζώντα ή θανόντα δότη με σκοπό τη μεταμόσχευση πραγματοποιείται μόνο για θεραπευτικούς σκοπούς.
2. Ειδικά η αφαίρεση οργάνων από ζώντα δότη με σκοπό τη μεταμόσχευση διενεργείται εφόσον δεν διατίθενται όργανα από θανόντα πρόσωπα, μέχρι τη στιγμή της αφαίρεσης του οργάνου, δεν υφίσταται εναλλακτική θεραπευτική μέθοδος ανάλογης αποτελεσματικότητας και η μεταμόσχευση δεν συνεπάγεται προφανή, σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία του δότη.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 4 (άρθρο 13 Οδηγίας 2010/53/ΕΕ) – Θεραπευτικός σκοπός δωρεάς και μεταμόσχευσης"
#1 Σχόλιο Από ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Χ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Στις 9 Μαΐου 2011 @ 07:51
«η μεταμόσχευση δεν συνεπάγεται προφανή, σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία του δότη». Θα πρέπει σε ένα τέτοιο νομοσχέδιο να είμαστε εκπληκτικά προσεκτικοί στις εκφράσεις μας.
Ποιός ακριβώς χαρακτηρίζεται σοβαρός κίνδυνος για την υγεία;
Ο κίνδυνος θα πρέπει να είναι προφανής ΚΑΙ σοβαρός;
#2 Σχόλιο Από Δρ. Γ. Καραβάνας, MSc, PhD Στις 17 Μαΐου 2011 @ 16:40
Δεν ορίζεται σαφώς ο όρος «Θεραπευτικός σκοπός». Υπάρχουν κυτταρικές εφαρμογές, που αποσκοπούν σε Αναπλάσεις εσωτερικών οργάνων ή και Αισθητικές παρεμβάσεις. Κυτταρικές εφαρμογές τέλος, μπορεί να αποσκοπούν στην παράταση του προσδόκιμου ζωής.
Οι παραπάνω εφαρμογές δεν εμπίπτουν στον αυστηρό ορισμό της «θεραπείας», μια και δεν έχουν ως στόχο την ίαση κάποιας ασθένειας, αφορούν όμως σε ορισμένες σημερινές και πιθανώς αυριανές εφαρμογές κυτταρικών σκευασμάτων.
Προτείνεται η τροποποίηση του άρθρου ώστε να περιλαμβάνει τις παραπάνω εφαρμογές στον άνθρωπο.
#3 Σχόλιο Από Γιούλη Μενουδάκου Στις 17 Μαΐου 2011 @ 18:07
Πολύ σωστά το σχέδιο νόμου αναφέρει ότι «η αφαίρεση οργάνων από ζώντα δότη με σκοπό τη μεταμόσχευση διενεργείται εφόσον δεν διατίθενται όργανα από θανόντα πρόσωπα, μέχρι τη στιγμή της αφαίρεσης του οργάνου», άρα θα πρέπει οι υποψήφιοι λήπτες να εντάσσονται πρώτα στην Εθνική Λίστα και κατόπιν κάποιου χρονικού διαστήματος (εφ όσον δεν κινδυνεύει η ζωή τους) να κινούνται οι διαδικασίες για ζώσα μεταμόσχευση, εφ όσων δεν βρέθηκε πτωματικό μόσχευμα γι αυτούς. Η ζώσα μεταμόσχευση (κατά κύριο λόγο νεφρού, αλλά και ήπατος) αποτελεί μια εξαιρετική θεραπευτική λύση, η οποία όμως σε χώρες της Ευρώπης με αξιοσημείωτους δείκτες δωρεάς οργάνων (πτωματικών), αναπτύχθηκε αφού επιτεύχθησαν οι σημαντικοί δείκτες αξιοποίησης οργάνων από πτωματικούς δότες, ως συμπληρωματικό μέσο δηλαδή. Δηλαδή είναι αποδεκτό να παίρνουμε μόσχευμα από ζωντανό άνθρωπο, μόνο όταν έχουμε φτάσει στο ανώτατο δυνατό νούμερο των πτωματικών μεταμοσχεύσεων. Το να αναπτύσσει μια χώρα κατά κύριο λόγο τη ζώσα μεταμόσχευση, δείχνει ότι προτιμά την «εύκολη λύση», ενώ παράλληλα ευνοεί τη μεταμόσχευση με «ραντεβού», με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι τα προγράμματα ζωσών και πτωματικών μεταμοσχεύσεων λειτουργούν «ανταγωνιστικά» ως προς την ανάπτυξη τους σε μια χώρα. Στην περίπτωση ανάπτυξης των ζωσών μεταμοσχεύσεων, με τι θα μεταμοσχευτούν οι καρδιοπαθείς και και πνευμονοπαθείς?