1. Οι δαπάνες που σχετίζονται με τη διενέργεια της δωρεάς και της μεταμόσχευσης βαρύνουν τον ασφαλιστικό οργανισμό του λήπτη ή του υποψήφιου λήπτη. Ως δαπάνες σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο νοούνται, ενδεικτικά, εκείνες που αφορούν: α) τις ιατρικές πράξεις, τις πάσης φύσεως εξετάσεις που απαιτούνται για τη διαπίστωση της καταλληλότητας του δότη, ακόμη και στην περίπτωση που τελικά δεν επιτευχθεί η δωρεά, την προετοιμασία και τη διενέργεια της επέμβασης, καθώς και την αποθεραπεία, β) τη φαρμακευτική αγωγή, γ) τα υλικά μέσα αποκατάστασης της υγείας ή ανακούφισης του δότη, δ) τη νοσηλεία πριν και μετά την αφαίρεση οργάνου, συμπεριλαμβανομένης της απασχόλησης αποκλειστικού/ής νοσοκόμου, ε) τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής του δότη στον τόπο όπου θα λάβει χώρα η δωρεά, στ) κάθε θετική ζημία εξαιτίας της δικαιολογημένης αποχής του δότη από την εργασία του, ζ) αμοιβές για εργασία που στερήθηκε, προκειμένου να προετοιμαστεί και να πραγματοποιηθεί η αφαίρεση και να αποκατασταθεί η υγεία του δότη. Η απουσία του δότη από την εργασία του για τη διενέργεια προμεταμοσχευτικού ελέγχου, την επέμβαση και τη μετέπειτα αποκατάστασή του καλύπτεται στο πλαίσιο αναρρωτικής άδειας από τον ασφαλιστικό οργανισμό του λήπτη.
2. Σε περίπτωση θανάτου ή βαριάς σωματικής βλάβης του δότη που τεκμηριωμένα σχετίζεται με επιπλοκές από την αφαίρεση οργάνου, καταβάλλεται αποζημίωση από το Δημόσιο, πέραν των παροχών των ασφαλιστικών οργανισμών, στον ίδιο ή στους δικαιούχους διατροφής από αυτόν.
3. Εάν, μετά από την πραγματοποίηση εν ζωή προσφοράς οργάνου, ο δότης χρειασθεί να υποβληθεί σε μεταμόσχευση οργάνου, αυτός προτάσσεται στο Εθνικό Μητρώο Υποψηφίων Ληπτών, με την επιφύλαξη της προτεραιότητας επειγόντων περιστατικών.
Προτείνεται η προσθήκη πρόβλεψης της κάλυψης όλων των σχετικών δαπανών και αποζημιώσεων του δότη από τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, στις περιπτώσεις ανασφάλιστου λήπτη, και στις μεταμοσχεύσεις από ζώντα δότη, όπως αντίστοιχα προβλέπεται στις μεταμοσχεύσεις από αποβιώσαντα δότη (Άρθρο 13).