- Οι θέσεις υπηρεσίας υπαίθρου του άρθρου 1 του ν.δ. 67/1968 (Α’ 303), περί λήψης μέτρων για την κάλυψη των υγειονομικών αναγκών της υπαίθρου, εξαιρουμένων όσων έχουν συσταθεί κατ’ εφαρμογή της παρ. 1 του άρθρου 22 του ν. 3409/2005 (Α΄ 273), εφεξής ονομάζονται θέσεις προσωπικού ιατρού και οι ιατροί που τις καταλαμβάνουν παρέχουν υποχρεωτικά, παράλληλα με τα καθήκοντα που αντιστοιχούν στην υπηρεσία υπαίθρου, και υπηρεσίες προσωπικού ιατρού, σύμφωνα με το παρόν Μέρος (υπόχρεοι προσωπικοί ιατροί).
- Οι προσωπικοί ιατροί της παρ. 1 τοποθετούνται με απόφαση του Διοικητή της οικείας Διοίκησης Υγειονομικής Περιφέρειας (Δ.Υ.Πε.) σε προσωρινές θέσεις που συστήνονται για τον σκοπό αυτό σε δημόσιες δομές παροχής υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (Π.Φ.Υ.) στο σύνολο της επικράτειας, συμπεριλαμβανομένων της Περιφέρειας Αττικής και του Δήμου Θεσσαλονίκης της Περιφερειακής Ενότητας Θεσσαλονίκης της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
- Όσοι έχουν εγγραφεί στο Α’ έτος ιατρικών σχολών της ημεδαπής και αλλοδαπής, καθώς και οι ιατροί που εισήχθησαν στις ιατρικές σχολές με κατατακτήριες εξετάσεις από το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014 και έπειτα υποχρεούνται, μετά την αποφοίτησή τους, εφόσον επιθυμούν να αποκτήσουν τίτλο ειδικότητας στην Ελλάδα, να παρέχουν υπηρεσία για χρονικό διάστημα δώδεκα (12) μηνών ως προσωπικοί ιατροί υποχρεωτικής υπηρεσίας.
- Η υποχρεωτική εκπαιδευτική πρακτική εξάσκηση των υπόχρεων προσωπικών ιατρών διαρκεί έναν (1) μήνα και πραγματοποιείται στο νοσοκομείο, όταν διορίζεται ο ιατρός, ή στο κέντρο υγείας, όπου υπάγεται το περιφερειακό ιατρείο. Μετά το πέρας της πρακτικής εξάσκησης του πρώτου εδαφίου, οι υπόχρεοι προσωπικοί ιατροί υπηρετούν στη δημόσια μονάδα παροχής υπηρεσιών Π.Φ.Υ., όπου έχουν τοποθετηθεί, παρέχοντας υποχρεωτικώς, παράλληλα με τα καθήκοντα που αντιστοιχούν στην υποχρεωτική υπηρεσία υπαίθρου, και υπηρεσίες προσωπικού ιατρού, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Μέρους.
- Από την υποχρεωτική υπηρεσία της παρ. 3 απαλλάσσονται:
α) Πολίτες τρίτων χωρών, οι οποίοι δεν υπόκεινται στις διατάξεις του Κώδικα Μετανάστευσης (ν. 5038/2023, Α’ 81),
β) οι υπηρετούντες ως μόνιμοι δημόσιοι πολιτικοί και στρατιωτικοί υπάλληλοι και μόνιμοι υπάλληλοι των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου που αποκτούν πτυχίο ιατρικής σχολής της ημεδαπής ή αλλοδαπής. Με την παραίτηση των υπηρετούντων του πρώτου εδαφίου από τη θέση στην οποία υπηρετούν, η απαλλαγή τους παύει να ισχύει,
γ) υπάλληλοι που έχουν την ιδιότητα του εργαζόμενου με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, σε εποπτευόμενα από το Υπουργείο Υγείας νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και αποκτούν πτυχίο ιατρικής σχολής της ημεδαπής ή αλλοδαπής, νόμιμα αναγνωρισμένο. Με την παραίτηση των υπαλλήλων του πρώτου εδαφίου από τη θέση στην οποία υπηρετούν, η απαλλαγή τους παύει να ισχύει,
δ) όσοι έχουν γνωμάτευση Υγειονομικής Επιτροπής από την οποία προκύπτει αναπηρία σε ποσοστό άνω του εξήντα επτά τοις εκατό (67%) σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου 23 του ν. 2071/1992 (Α’ 123) και την παρ. 1 του άρθρου 9 του ν. 2194/1994 (Α’ 34),
ε) ιατροί που πάσχουν από μεσογειακή αναιμία (πλην ετεροζυγωτών), κληρονομική σφαιροκυττάρωση και δρεπανοκυτταρική ή μικροδρεπανοκυτταρική νόσο,
στ) ιατροί που πάσχουν από παραπληγία και χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, εφόσον υποβάλλονται σε θεραπεία αιμοκαθάρσεως,
ζ) ιατροί που έχουν αποκτήσει τον τίτλο ειδικότητας της στοματικής και γναθοπροσωπικής χειρουργικής ή θα ασκηθούν προς απόκτησή του,
η) ιατροί που έχουν αποκτήσει τον τίτλο ειδικότητας της αναισθησιολογίας ή θα ασκηθούν προς απόκτησή του,
θ) ιατροί ή οδοντίατροι που έχουν την ιδιότητα του μόνιμου υπαλλήλου ή εργαζόμενου με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου του δημοσίου και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 22 του ν. 2071/1992,
ι) ιατροί που παρέχουν υπηρεσία δώδεκα (12) μηνών σε νοσοκομείο κατ’ εφαρμογή του άρθρου 32 του ν. 4865/2021 (Α’ 238) ή του άρθρου 22 του ν. 4208/2013 (Α’ 252).
- Από την έναρξη ισχύος του παρόντος οι τελούντες σε υπηρεσία υπαίθρου λογίζονται ως προσωπικοί ιατροί του παρόντος.
- Όπου στην κείμενη νομοθεσία αναφέρεται ο όρος «υπηρεσία υπαίθρου», νοείται εφεξής η υπηρεσία προσωπικού ιατρού του παρόντος και όπου αναφέρονται οι όροι «υπόχρεος», «μη υπόχρεος» ή «επί θητεία ιατρός υπαίθρου», νοούνται εφεξής ο υπόχρεος, μη υπόχρεος ή επί θητεία προσωπικός ιατρός του παρόντος.
- Οι προσωπικοί ιατροί του παρόντος, όπως μετονομάζονται όσοι ασκούν υπηρεσία υπαίθρου κατά την έννοια του ν.δ. 67/1968, εμπίπτουν στην εξαίρεση της περ. ι) του άρθρου 1 της υπό στοιχεία ΔΙΠΑΑΔ/Φ.ΕΠ.1/934/6966/21.04.2023 κοινής απόφασης των υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών (Β’ 2614), περί εξαιρέσεων από τον ετήσιο προγραμματισμό προσλήψεων του άρθρου 51 του ν. 4622/2019 (Α΄ 133).
Δύο από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της ΠΦΥ -σύμφωνα με τον ΠΟΥ-, η ολοκληρωμένη φροντίδα και η συνέχεια της φροντίδας, υποσκάπτονται με την εν λόγω ρύθμιση. Ένας γιατρός μη-εξοικειωμένος στις αρχές της ΠΦΥ, ανεκπαίδευτος στον τρόπο σκέψης και προσέγγισης της υγείας με το βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο της υγείας και χωρίς εμπειρία σε πραγματικά περιστατικά, σίγουρα αδυνατεί να προσφέρει ολοκληρωμένη ΠΦΥ στους πολίτες της κοινότητάς του/της. Επίσης, ο χρονικός περιορισμός του 1 έτους υποχρεωτικής θητείας είναι ασύμβατος με την έννοια της χρονικής συνέχειας στην φροντίδα στην ΠΦΥ. Επιπλέον, το θέμα των ελλείψεων των προσωπικών γιατρών βαραίνει κυρίως τις αστικές περιοχές -σύμφωνα με τις ανακοινώσεις και τοποθετήσεις των υπουργών υγείας τα τελευταία δύο χρόνια- λόγω (σχετικής) κάλυψης των αγροτικών από τις υπάρχοντες δημόσιες δομές ΠΦΥ (οι οποίες ωθούνται από την κυριαρχούσα ιδεολογία σε σταδιακό αποδεκατισμό του ιατρικού προσωπικού τους, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ). Και τέλος, πάλι σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, οι αριθμοί των αγροτικών γιατρών κυμαίνονται μεταξύ 750-1050 τα τελευταία 10 έτη, οπότε δεν αποτελούν καν σταθερή ετήσια «δεξαμενή προσωπικών γιατρών». Το πρόβλημα δεν έγκειται στην μη-προσφορά υπηρεσιών ΠΦΥ από τους αγροτικούς γιατρούς (καθώς de facto δεν μπορούν να το κάνουν), αλλά στην μη-προσέλκυση ειδικευμένων στην ΠΦΥ γιατρών (σύμφωνα με την WONCA και τον ΠΟΥ, γιατροί Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής και σε ορισμένες χώρες και Εσωτερικής Παθολογίας) σε άγονες περιοχές και στην ένδεια δημοσίων δομών ΠΦΥ σε αστικές περιοχές και την αντικατάσταση της ΠΦΥ από την περιπατητική φροντίδα από εξειδικευμένους σε όργανα και παθήσεις γιατρούς. Μόνο μεσο-μακροπρόθεσμα δύναται να λυθεί αυτή η ανεπάρκεια της ΠΦΥ στην χώρας μας.
Θεωρούμε αναχρονιστικό τον θεσμό του αγροτικού. Μπορεί να είναι ενταγμένος στην πρωτοβάθμια, (πχ σε επιλεγμένα αγροτικά ιατρεία με ειδικευμένους διασώστες) αλλά δεν μπορεί να είναι Προσωπικοί Ιατροί.
Οι Αγροτικοί ιατροί δεν μπορούν να καλύπτουν με επάρκεια τις ανάγκες των ασθενών που είναι της ευθύνης του προσωπικού ειδικευμένου και έμπειρου ιατρού.
Δεν είναι ορθή η εξίσωση των ειδικευμένων γιατρών με τους μη ειδικευμένους γιατρούς που εκτελούν υπηρεσία υπαίθρου, ως προς το ρόλο και τα καθήκοντα του προσωπικού γιατρού, για επιστημονικούς και λοιπούς λόγους. Οι μη ειδικευμένοι γιατροί δεν έχουν την απαιτούμενη επιστημονική επάρκεια για το ρόλο, και παράλληλα οι αγροτικοί γιατροί έχουν θητεία ενός έτους, με αποτέλεσμα οι εγγεγραμμένοι σε αυτούς πολίτες να πρέπει να αλλάζουν προσωπικό γιατρό κάθε χρόνο. Οι αγροτικοί γιατροί μπορούν να συμβάλλουν επικουρικά σε συγκεκριμένα καθήκοντα (συμπλήρωση ιατρικού φακέλου, καθοδήγηση για εμβολιασμό, προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου).
Δεν μπορεί να είναι προσωπικός ιατρός ο αγροτικός ιατρός που πιθανόν να έχει μόλις αποφοιτήσει αλλά ούτε και κάποιος ο οποίος είναι στο στάδιο της ειδικότητας. Δεν υπάρχει η γνώση και η εμπειρία για να μπορεί να διαχειριστεί σωστά τους ασθενείς.
Το Αρ 8 : “Για τους αγροτικούς ιατρούς που γίνονται Προσωπικοί Ιατροί”
Θεωρούμε αναχρονιστικό τον θεσμό του αγροτικού. Μπορεί να είναι ενταγμένος στην πρωτοβάθμια, (πχ σε επιλεγμένα αγροτικά ιατρεία με ειδικευμένους διασώστες) αλλά δεν μπορεί να είναι Προσωπικοί Ιατροί.
Οι Αγροτικοί ιατροί δεν μπορούν να καλύπτουν με επάρκεια τις ανάγκες των ασθενών που είναι της ευθύνης του προσωπικού ειδικευμένου και έμπειρου ιατρού.
Δεν πρέπει να επεκταθεί ο θεσμός του προσωπικού ιατρού στους ειδικευόμενους και στους αγροτικούς ιατρούς . Δεν είναι δυνατόν να εξομοιώνονται στον θεσμό του προσωπικού γιατρού οι ειδικευμένοι γιατροί με τους εκπαιδευόμενους στην ειδικότητα, αλλά και τους αγροτικούς γιατρούς που δεν έχουν ειδικότητα. Αυτό οδηγεί σε υποβάθμιση των υπηρεσιών της ΠΦΥ.
Η ανάθεση καθηκόντων Προσωπικού Ιατρού σε μόλις αποφοιτήσαντες από την Ιατρική Σχολή δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή. Ακόμη και αριστούχος φοιτητής να έχει υπάρξει κάποιος, σίγουρα στερείται ακόμη της εξειδικευμένης γνώσης όπως και της εμπειρίας που απαιτούνται για να φέρει εις πέρας ένα τέτοιο υψηλής ευθύνης έργο.
Εκτός αν κρίνουμε ότι ο Προσωπικός Ιατρός χρειάζεται μόνο για να συνταγογραφεί με τα υπόλοιπα καθήκοντά του να ισχύουν μόνο ως πρόσχημα,οπότε σε αυτή την περίπτωση πιθανώς θεωρείται ότι το όχι ιδιαιτέρων απαιτήσεων αυτό έργο μπορούν να το αναλάβουν και οι πολύ νέοι συνάδελφοι ( ότι κάνουν και τώρα οι περισσότεροι δηλαδή στα αγροτικά τους ιατρεία και ότι κάναμε και εμείς όταν είχαμε αποφοιτήσει).Όμως σε αυτή την περίπτωση θα πρόκειται για εκφυλισμό του θεσμού του Προσωπικού Ιατρού ήδη από την γέννησή του.
Χρήστος Γιαννικούλης
Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Ηλείας
Οι θέσεις υπηρεσίας υπαίθρου μετατρέπονται σε θέσεις ΠΙ, με σύσταση τους στο σύνολο της επικράτειας, συμπεριλαμβανομένων της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Καθώς ο αριθμός νέων γιατρών είναι πεπερασμένος, κάτι τέτοιο εγκυμονεί τον κίνδυνο ήδη υποστελεχωμένες ιατρικά περιοχές της περιφέρειας να ερημοποιηθούν.
Οι θέσεις υπηρεσίας υπαίθρου μετατρέπονται σε θέσεις ΠΙ, με σύσταση τους στο σύνολο της επικράτειας, συμπεριλαμβανομένων της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Καθώς ο αριθμός νέων γιατρών είναι πεπερασμένος, κάτι τέτοιο εγκυμονεί τον κίνδυνο ήδη υποστελεχωμένες ιατρικά περιοχές της περιφέρειας να ερημοποιηθούν
Οι θέσεις υπηρεσίας υπαίθρου μετατρέπονται σε θέσεις ΠΙ, με σύστασή τους στο σύνολο της επικράτειας, συμπεριλαμβανομένων της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Καθώς ο αριθμός νέων γιατρών είναι πεπερασμένος και αρκετοί απόφοιτοι ιατρικών σχολών επιλέγουν πλέον την ειδίκευση σε χώρες του εξωτερικού, κάτι τέτοιο οδηγεί τις ήδη υποστελεχωμένες ιατρικά περιοχές της περιφέρειας (ιδιαίτερα τις απομακρυσμένες/ άγονες) να ερημοποιηθούν.
Οι μόλις αποφοιτήσαντες νέοι γιατροί καλούνται ως υπόχρεοι ΠΙ να προσφέρουν υπηρεσίες ΠΙ μετά από μόλις ένα μήνα εκπαίδευσης και να αναλάβουν έναν από τους δυσκολότερους ρόλους στην Ιατρική και ενώ η απαιτούμενη εκπαίδευση ενός Γενικού/ Οικογενειακού Ιατρού για να ανταπεξέλθει στο ρόλο φθάνει πλέον τα 5 έτη ειδικότητας. Κάποιοι πολίτες θα υποχρεωθούν, είτε λόγω έλλειψης διαθέσιμων ειδικευμένων ιατρών, είτε λόγω οικονομικής αδυναμίας, να έχουν ως ΠΙ έναν μη κατάλληλα εκπαιδευμένο πτυχιούχο ιατρικής σχολής, που θα αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του ρόλου και να λειτουργεί αποτελεσματικά ως σημείο πρώτης επαφής. Παράλληλα κάθε 12 μήνες θα είναι υποχρεωμένοι να αλλάζουν ΠΙ, με αποτέλεσμα να ακυρώνονται θεμελιώδεις αρχές και χαρακτηριστικά της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (όπως διατυπώνονται από τον ΠΟΥ και την WONCA) όπως η συνέχεια στη φροντίδα. Δημιουργούνται έτσι ασθενείς δεύτερης και τρίτης κατηγορίας (αυτών που προορίζεται να έχουν ως ΠΙ , απόφοιτο ιατρικής σχολής ή ειδικευόμενο), δημιουργώντας σημαντική ανισότητα για τους λήπτες υπηρεσιών υγείας.
Οι νέοι ανειδίκευτοι γιατροί θα μπορούσαν να λειτουργήσουν μόνο επικουρικά ενός ειδικευμένου ΠΙ, ο οποίος με τη βοήθεια τους θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερου μεγέθους λίστα. Σε αντίθετη περίπτωση, πέρα των επιστημονικών, τίθενται και σοβαρά νομικά ζητήματα.
Ελληνική Ακαδημία Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής & Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Εταιρεία Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής Ελλάδος «ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ»
Ελληνική Εταιρεία Έρευνας & Εκπαίδευσης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας
Ελληνικό Κολλέγιο Γενικής Ιατρικής
Οι θέσεις υπηρεσίας υπαίθρου μετατρέπονται σε θέσεις ΠΙ, με σύσταση τους στο σύνολο της επικράτειας, συμπεριλαμβανομένων της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Καθώς ο αριθμός νέων γιατρών είναι πεπερασμένος, κάτι τέτοιο εγκυμονεί τον κίνδυνο ήδη υποστελεχωμένες ιατρικά περιοχές της περιφέρειας να ερημοποιηθούν.
Οι μόλις αποφοιτήσαντες νέοι γιατροί καλούνται ως υπόχρεοι ΠΙ να προσφέρουν υπηρεσίες ΠΙ μετά από μόλις ένα μήνα εκπαίδευσης και να αναλάβουν έναν από τους δυσκολότερους ρόλους στην Ιατρική και ενώ η απαιτούμενη εκπαίδευση ενός Γενικού Οικογενειακού Ιατρού για να ανταπεξέλθει στο ρόλο φθάνει πλέον τα 5 έτη ειδικότητας. Κάποιοι πολίτες θα υποχρεωθούν, είτε λόγω έλλειψης διαθέσιμων ειδικευμένων ιατρών, είτε λόγω οικονομικής αδυναμίας, να έχουν ως ΠΙ έναν μη κατάλληλα εκπαιδευμένο γιατρό, που θα αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του ρόλου και να λειτουργεί αποτελεσματικά ως σημείο πρώτης επαφής. Παράλληλα κάθε 12 μήνες θα είναι υποχρεωμένοι να αλλάζουν ΠΙ, με κάθε έννοια συνέχειας στη φροντίδα να χάνεται. Οι νέοι γιατροί θα μπορούσαν να λειτουργήσουν μόνο επικουρικά ενός ειδικευμένου ΠΙ, ο οποίος με τη βοήθεια τους θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερου μεγέθους λίστα. Σε αντίθετη περίπτωση, πέρα των επιστημονικών, τίθενται και σοβαρά νομικά ζητήματα.
Ελληνική Ακαδημία Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής & Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Εταιρεία Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής Ελλάδος «ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ»
Ελληνική Εταιρεία Έρευνας & Εκπαίδευσης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας
Ελληνικό Κολλέγιο Γενικής Ιατρικής
Δεν είναι ορθή η εξίσωση των ειδικευμένων γιατρών με τους μη ειδικευμένους γιατρούς που εκτελούν υπηρεσία υπαίθρου, ως προς το ρόλο και τα καθήκοντα του προσωπικού γιατρού, για επιστημονικούς και λοιπούς λόγους.
Οι μη ειδικευμένοι γιατροί δεν έχουν την απαιτούμενη επιστημονική επάρκεια για το ρόλο, και παράλληλα οι αγροτικοί γιατροί έχουν θητεία ενός έτους, με αποτέλεσμα οι εγγεγραμμένοι σε αυτούς πολίτες να πρέπει να αλλάζουν προσωπικό γιατρό κάθε χρόνο.
Οι αγροτικοί γιατροί μπορούν να συμβάλλουν επικουρικά σε συγκεκριμένα καθήκοντα (συμπλήρωση ιατρικού φακέλου, καθοδήγηση για εμβολιασμό, προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου).
Αποτελεί ντροπιαστική διάταξη η συγκεκριμένη.
Ακριβώς επειδή απαξιώνει ιατρικές ειδικότητες ( Γενικούς Οικογενειακούς Ιατρούς πρώτιστα και Παθολόγους εν συνεχεία)
Θα βάλουμε ανθρώπους χωρίς εκπαίδευση στη ΠΦΥ,χωρίς εμπειρία,που μόλις έχουν βγεί απο τη σχολή και οι οποίοι θα έχουν θητεία με ημερομηνία λήξης( 1 έτος συν την ενδεχόμενη παράταση ) να αναλάβουν τη περίθαλψη και τη καθοδήγηση των ασθενών?
Την ίδια στιγμή που δεν έχουν δικαίωμα συνταγράφησης?
Ο εμπνευστής της διάταξης αυτής έχει σχέση με την υγεία και δη τη ΠΦΥ ? Είναι εξαιρετικά αμφίβολο!
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ.
σύμφωνα με την παραγραφο 1 οι ιατροί υπηρεσίας υπαίθρου χωρίς ειδικότητα, με ένα μηνα πρακτική εξάσκηση σύμφωνα με την παράγραφο 4, θα ασκήσουν υπηρεσίες προσωπικού ιατρού, ρόλος που απαιτεί δεξιότητες ΠΦΥ που δεν τις έχουν αποκτήσει προπτυχιακά, καθώς στις ιατρικές σχολές ΔΕΝ υπάρχει αντίστοιχο μάθημα. Επίσης οι αναφερόμενοι στην παράγραφο 3 απόφοιτοι πού και με ποιά διαδικασία θα τοποθετηθούν, και με ποιά εκπαίδευση θα ασκήσουν τα καθήκοντα του προσωπικού ιατρού και τί ποιότητας υπηρεσίες θα παρέχουν ΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΙ!
Το ρόλο του ΠΙ στη χώρα μας μπορούν να αναλάβουν οι ειδικευμένοι της Γενικής Οικογενειακής Ιατρικής, της Παθολογίας και της Παιδιατρικής. Σχετικά με την κατάργηση του θεσμού της υποχρεωτικής υπηρεσίας ιατρών υπαίθρου και τη θεσμοθέτηση υποχρεωτικής θητείας ΠΙ, η Ένωση μας οφείλει να δηλώσει και να αιτιολογήσει την αντίθεσή της.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι το λειτούργημα του ιατρού της ΠΦΥ είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και βασίζεται σε μια πολυετή σχέση εμπιστοσύνης ιατρού – ασθενή (πολίτη). Ως εκ τούτου θεωρούμε την μονοετή υποχρεωτική τοποθέτηση ανειδίκευτων συναδέλφων στο ρόλο του ΠΙ τόσο αναποτελεσματική, όσο και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία.
Κατανοούμε ότι η πρόθεση του υπουργείου είναι η επέκταση του θεσμού του ΠΙ και η καθολική κάλυψη του πληθυσμού της χώρας, θεωρούμε, ωστόσο, πέρα από κάθε επιστημονική λογική την ανάληψη του ρόλου του ΠΙ είτε από ιατρικές ειδικότητες άλλων γνωστικών αντικειμένων είτε, ακόμη χειρότερα, από ανειδίκευτους ιατρούς.
Αδιανόητο να παρέχονται υπηρεσίες ΠΦΥ απο ιατρούς ανειδίκευτους.
Δεν μπορεί ο υπόχρεος υπηρεσίας υπαίθρου («αγροτικός ιατρός» ) ,όπως και ο ειδικευόμενος ιατρός να εξισώνεται με τους ειδικούς,για λόγους που αντιλαμβάνεται ακόμα και ένα νήπιο.
Δεν ειναι στραβος ο γυαλός,στραβά αρμενίζετε!
Εδω θα έχετε σoβαρό πρόβλημα με την Τρόικα και ειδικότερα την ΕΕ που χρηματοδοτεί το project.
να απαλλάσσονται από την υποχρεωτική πρακτική εξάσκηση του ενός μήνα όσοι ήδη έχουν ασκηθεί για ειδικότητα, όπως ισχύει ως σήμερα για τους γιατρούς που μπαίνουν αγροτικό αλλά έχουν ήδη κάνει κάποιο χρονικό διάστημα ειδικότητα σε νοσοκομείο. Συνολική λοιπόν διάρκεια για τα άτομα αυτά 11 και όχι 12 μήνες όπως και σήμερα.
Όσον αφορά το σύστημα του προσωπικού ιατρού θα πρέπει να εξασφαλιστεί κάποιο άτομο ως βοηθός του ιατρού ειδικά εκπαιδευμένο στην διαχείριση ασθενών της ΠΦΥ, πρέπει να στέλνονται SMS στους πολίτες για τους προληπτικούς ελέγχους και πότε πρέπει να γίνονται. Ένα δίκτυο ιατρών άλλων ειδικοτήτων είναι απαραίτητο για να γίνεται συνεργασία με τον προσωπικό ιατρό σε περίπτωση που χρειάζεται παραπομπή. Ως ιατροί και με τα νέα δεδομένα περιορισμών τόσο στην συνταγογράφηση όσο εξετάσεων όσο και φαρμάκων τα οποία απαιτεί ο πολίτης να συνταγογραφηθούν πρέπει να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία του ιατρείου. Ενημερώνοντας τους ασθενείς για τους εκάστοτε περιορισμούς ή τήρηση κανόνων ερχόμαστε αντιμέτωπες με ακραίες συμπεριφορές και με κατηγορίες άδικες ότι δεν θελουμε να εξυπηρετήσουμε. Αυτό κάνει την δουλειά μας εξαιρετικά δύσκολη. Επίσης πρέπει να τεθούν κάποια όρια ραντεβού και υπηρεσιών, αρκετές φορές γίνεται κατάχρηση των ραντεβού από τα ίδια άτομα. Ακόμη πρέπει να είναι ξεκάθαρο τι θα γίνεται με τα άτομα που χωρίς ραντεβού η μέρες όπως ΣΚ απαιτούν εξέταση έχοντας δεδομένο ότι ο προσωπικός ιατρός είναι αυτός που λύνει τα πάντα. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι για απειλητικά για τη ζωή ζητήματα ή επείγοντα περιστατικά εκτός προβλεπόμενου ωραρίου είτε πρέπει να απευθύνονται σε κάποια δημόσια δομή είτε να υπάρχει κάποια άλλη πρόβλεψη για επιπλέον αμοιβή στους ιατρούς εφόσον κάτι δεν θέτει τη ζωή τους σε κίνδυνο. Σε σχέση με το φόρτο εργασίας και για να προσελκύσουμε περισσότερους ιατρούς η αμοιβή των ιατρών από το κράτος πρέπει να αυξηθεί ώστε να παρέχονται όσο το δυνατόν καλύτερες υπηρεσίες. Τέλος το σύστημα συνταγογράφησης με τα εκάστοτε προβλήματα που έχει δεν μας επιτρέπει να εξυπηρετήσουμε με αποτελέσματα να δημιουργείται χάος και σύγχυση. Πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για τις ημέρες που δεν λειτουργεί σωστά. Προσωπικός ιατρός πρέπει να είναι ο ειδικευμένος γενικος ιατρός για να διατηρηθεί η ποιότητα υπηρεσιών και να εξασφαλισθεί η ασφάλεια των ασθενών
Δεν μπορεί να είναι προσωπικός ιατρός ο ιατρός υπηρεσίας υπαίθρου που πιθανόν να έχει μόλις αποφοιτήσει αλλά ούτε και κάποιος ο οποίος είναι στο στάδιο της ειδικότητας. Δεν υπάρχει η γνώση και η εμπειρία για να μπορεί να διαχειριστεί σωστά τους ασθενείς.
Δομικο λαθος του νομοσχεδιου η διαταξη αυτη.
Προσωπικος ιατρος νοειται ο ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ιατρος που μπορει να εξετασει, διαγνωσει, παρακολουθησει σε χρονια βαση και θεραπευσει εναν ασθενη για μια πλειαδα νοσηματων που μπορουν να του προκυψουν. Ολα αυτα ΔΕΝ μπορει να τα κανει ενας ανειδικευτος ιατρος που μολις αποφοιτησε.
Δημιουργουνται επισης ασθενεις 2 ταχυτητων. Αυτοι που θα εχουν ΠΛΗΡΗ ιατρικη καλυψη απο εναν ειδικευμενο προσωπικο ιατρο και αυτοι που θα εχουν εναν ανειδικευτο αγροτικο ιατρο που θα τους παραπεμπει συνεχως αλλου.