Αντικείμενο του παρόντος Μέρους είναι:
α) ο επανακαθορισμός και η διεύρυνση των κατηγοριών των προσωπικών ιατρών,
β) η παροχή κινήτρων για την εκπαίδευση περισσότερων ιατρών στις ειδικότητες της γενικής/οικογενειακής ιατρικής και της εσωτερικής παθολογίας και
γ) η καθιέρωση ενός αποτελεσματικού συστήματος αξιολόγησης των προσωπικών ιατρών στη βάση δεικτών απόδοσης.
Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην ειδικότητα της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής που είναι εξ’ ορισμού αυτή που έχει την κατάλληλη εκπαίδευση για την ολιστική προσέγγιση και διαχείριση του ατόμου και των προβλημάτων υγείας του καθώς και της πρόληψης. Η ειδικότητα της Παθολογίας, ως νοσοκομειακή ειδικότητα μπορεί να ενταχτεί καταρχήν στο σύστημα ωσότου πληρωθούν όλες οι θέσεις από την ειδικότητα της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής
Από το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου απουσιάζει και η θέσπιση μιας Ιδιωτικής Μονάδας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (group pactice), με τις τεχνικές χωροταξικές προδιαγραφές του Πολυιατρείου αλλά με χαρακτηριστικά που θα επιτρέψουν την ύπαρξη της διεπιστημονικής ομάδας υγείας.
Πρέπει να είναι ένα νομικό πρόσωπο με μετόχους μόνο εργαζόμενους σε αυτό και με εξεταστικές μονάδες που μπορούν να έχουν υπευθύνους και μη ιατρούς. Ενδεικτικά, θα μπορούσε να έχει μονάδες:
1. Ιατρικής ειδικότητας: Γενικής Οικογενειακής Ιατρικής ή Εσωτερικής Παθολογίας ή Παιδιατρικής,
2. Νοσηλευτικής (με επαγγελματία υγείας Νοσηλευτή – Μαία),
3. Συνέντευξης, Εκπαίδευσης και Προαγωγής Υγείας (με επαγγελματία υγείας Επισκέπτη υγείας – Διαιτολόγο – Ψυχολόγο).
Η τάση σε όλο τον κόσμο είναι να δίνουν οικονομικά κίνητρα σε επαγγελματίες υγείας για να μπουν σε ένα group practice ώστε να είναι εφικτότερη η κάλυψη και των έκτακτων προβλημάτων των πολιτών. Στη χώρα μας νομίζω ότι επιτρέπουμε μόνο την συστέγαση αισθητικού με ιατρό και κάποια στιγμή πρέπει να δούμε και τις υπόλοιπες ανάγκες.
Πως θα αποτρέψουμε να πηγαίνουν όλοι στα ΤΕΠ των νοσοκομείων όταν ο προσωπικός ιατρός μόνος του θα είναι πνιγμένος με ραντεβού και χωρίς βοήθεια;