ΜΕΡΟΣ Α΄ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ – Άρθρο 1 Σκοπός

Θα πρεπει να δινετε 10 ε στους ιατρους διαφορων ειδικοτητων που εγγραφουν ασφαλισμενους σε προσωπικο ιατρο οπως δινετε στους φαρμακοποιους.

Να υπάρχουν Δημόσια νοσοκομεία, Δημόσιο σύστημα Υγείας,να προσλάβετε Γιατρούς, και νοσηλευτές και Διοικητικό προσωπικό, να γίνουν αυξήσεις στούς μισθούς σε όλους τούς κλάδους από Νοσοκομεία έως καί όλα τα Υπουργεία, και να βγάλετε μια εφαρμογή η οποία να υπάρχει και να κρίνουμε ως ασθενείς τους υπαλλήλους και να μην μπορεί κανένας Γιατρός να μας ζητάει φακελάκι, να καταργήσετε το φακελάκι, Κύριε Άδωνη διότι εσείς καταστρέψατε την Δημόσια υγεία, βάλατε μέσα τούς Ιδιώτες, διώξτε όλους τούς ιδιώτες από τα Δημόσια νοσοκομεία, και να γίνει επένδυση στα Δημόσια νοσοκομεία από μηχανολογικό εξοπλισμό έως καί μισθούς, και όχι να δίνεται λεφτά στούς μεγαλοκάρχαρίες, εσείς Κύριε Άδωνη καταστρέψατε μια Δημόσια υγεία, φτιάξτε την να είναι δημόσια και όχι ιδιωτική. Μόνο δημόσια υγεία

Να μην πληρώνουμε επιπλέον τον κάθε γιατρό που κλείνουμε ραντεβού, να υπάρχει εφαρμογή να γίνεται καταγγελία όταν μας ζητάνε λεφτά ως φακελάκι όταν θέλουν να μας εξυπηρετούν που μας βγάζουν παραπεμπτικά.

Όσον αφορά το σύστημα του προσωπικού ιατρού θα πρέπει να εξασφαλιστεί κάποιο άτομο ως βοηθός του ιατρού ειδικά εκπαιδευμένο στην διαχείριση ασθενών της ΠΦΥ, πρέπει να στέλνονται SMS στους πολίτες για τους προληπτικούς ελέγχους και πότε πρέπει να γίνονται. Ένα δίκτυο ιατρών άλλων ειδικοτήτων είναι απαραίτητο για να γίνεται συνεργασία με τον προσωπικό ιατρό σε περίπτωση που χρειάζεται παραπομπή. Ως ιατροί και με τα νέα δεδομένα περιορισμών τόσο στην συνταγογράφηση όσο εξετάσεων όσο και φαρμάκων τα οποία απαιτεί ο πολίτης να συνταγογραφηθούν πρέπει να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία του ιατρείου. Ενημερώνοντας τους ασθενείς για τους εκάστοτε περιορισμούς ή τήρηση κανόνων ερχόμαστε αντιμέτωπες με ακραίες συμπεριφορές και με κατηγορίες άδικες ότι δεν θελουμε να εξυπηρετήσουμε. Αυτό κάνει την δουλειά μας εξαιρετικά δύσκολη. Επίσης πρέπει να τεθούν κάποια όρια ραντεβού και υπηρεσιών, αρκετές φορές γίνεται κατάχρηση των ραντεβού από τα ίδια άτομα. Ακόμη πρέπει να είναι ξεκάθαρο τι θα γίνεται με τα άτομα που χωρίς ραντεβού η μέρες όπως ΣΚ απαιτούν εξέταση έχοντας δεδομένο ότι ο προσωπικός ιατρός είναι αυτός που λύνει τα πάντα. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι για απειλητικά για τη ζωή ζητήματα ή επείγοντα περιστατικά εκτός προβλεπόμενου ωραρίου είτε πρέπει να απευθύνονται σε κάποια δημόσια δομή είτε να υπάρχει κάποια άλλη πρόβλεψη για επιπλέον αμοιβή στους ιατρούς εφόσον κάτι δεν θέτει τη ζωή τους σε κίνδυνο. Σε σχέση με το φόρτο εργασίας και για να προσελκύσουμε περισσότερους ιατρούς η αμοιβή των ιατρών από το κράτος πρέπει να αυξηθεί ώστε να παρέχονται όσο το δυνατόν καλύτερες υπηρεσίες. Τέλος το σύστημα συνταγογράφησης με τα εκάστοτε προβλήματα που έχει δεν μας επιτρέπει να εξυπηρετήσουμε με αποτελέσματα να δημιουργείται χάος και σύγχυση. Πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για τις ημέρες που δεν λειτουργεί σωστά.

Να γίνει επένδυση στα κτήρια διότι είναι σε άθλια κατάσταση, επένδυση στον εξοπλισμό, επένδυση ιατρικό προσωπικό,και να σταματήσει η πληρωμή που μας έχετε βάλει στα παραπεμπτικά που πληρώνουμε επιπλέον λεφτά.

πυρηνικη καρδιολογία, ρομποτική καρδιοπάθεια, ακόμα ποιώ σύγχρονα εργαστήρια για εξετάσεις αίματος, 3 και 4 αξονική τομογραφία,Αξονική / Μαγνητική Τομογραφία, ακόμα ποιώ σύγχρονα χειρουργεία. Και να εκσυγχρονιστούν όλα τα εργαστήρια.

Συγχαρητήρια για την διόρθωση στο νόμο για την απονομή αναπηρικής σύνταξης σε αυτούς που ήδη απασχολούνται !

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ
ΟΜΩΣ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ-ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ Η ΓΕΝΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ
ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΗ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΣΩΣΤΕΣ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟΥΣ Ή ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
ΔΥΟ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
1.ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΟΠΥΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΙΚΕ Η ΑΛΛΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΑΦΕΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ
2.ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ/ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΔΟΜΕΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΟΥΝ ΤΙΣ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ(ΠΧ ΠΟΛΥΙΑΤΡΕΙΑ,ΚΛΙΝΙΚΕΣ,ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ)ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΝΤΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

Θετικά σημεία

• Η παροχή κινήτρων για την εκπαίδευση περισσότερων ιατρών στις ειδικότητες της ΓΟΙ και της ΠΘ
• Η καθιέρωση ενός αποτελεσματικού συστήματος αξιολόγησης των προσωπικών ιατρών στη βάση δεικτών απόδοσης (αρθ. 2, εδαφ.γ – άρθ. 16,παρ.1)
• Αρθρο 3
• Ο ορισμός ως προσωπικών ιατρών, ιατρών ειδικοτήτων ΓΟΙ και ΠΘ
• H υποχρεωτική εγγραφή όλου του πληθυσμού σε προσωπικό ιατρό
• Άρθρο 15 και 16
• Οι καταργούμενες διατάξεις του αρθ. 38
• Η ένταξη των ιδιωτών ΓΟΙ και ΠΘ στο σύστημα προσωπικού ιατρού

Αρνητικά σημεία

• Η ένταξη στους προσωπικούς ιατρούς των ‘αγροτικών ιατρών’ και των ειδικευομένων που αντίκειται τόσο σε κάθε έννοια ιατρικής δεοντολογίας (οι μεν είναι απλοί πτυχιούχοι ιατρικής ενώ οι δε είναι εκπαιδευόμενοι ιατροί που ασκούν ιατρική υπό επίβλεψη ειδικού), νομικού πλαισίου (απαράδεκτη για την ΕΕ λύση) και κάθε αρχής και θεμελιωδών χαρακτηριστικών της ΠΦΥ (εκφρασμένες τόσο από τον ΠΟΥ όσο και από τη WONCA) όπως η συνεχιζόμενη φροντίδα, η διαχείριση χρόνιων νοσημάτων, παραγόντων κινδύνου κα.
• Δημιουργία ασθενών δεύτερης και τρίτης κατηγορίας (αυτών που προορίζεται να έχουν ως προσωπικό ιατρό , αγροτικό ιατρό ή ειδικευόμενο), δημιουργώντας σημαντική ανισότητα για τους λήπτες υπηρεσιών υγείας.
• Ο καθορισμός ως ανώτατο πληθυσμό εγγεγραμμένο στους προσωπικούς ιατρούς τους 2000 καθώς και τα 15’ κάθε επίσκεψης (χωρίς καμιά υποστήριξη από υποδοχή, νοσηλευτή κα)
• Η εγκατάλειψη-εξάλειψη της ομάδας υγείας από τις δομές ΠΦΥ
• Ανεπαρκής η νομοθέτηση των πανεπιστημιακών ΚΥ από όπου αποκλείονται οι θέσεις ΔΕΠ ΓΟΙ και τελικά μάλλον δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από ό,τι υπόσχεται να λύσει.
• Δεν διαφαίνεται η δεσμευση χρόνου για ανάπτυξη και συμμετοχή σε προγράμματα πρόληψης (εμβολιασμοί, μαθητικού πληθυσμού) αγωγή υγείας (κοινότητα , σχολικό πληθυσμό) και παρεμβάσεων στην κοινότητα.

Προτάσεις

• Διαβούλευση με τις επιστημονικές εταιρείες της ΓΟΙ από μηδενική βάση πράγμα που έπρεπε ήδη να έχει γίνει
• Επίσης και με τους κοινωνικούς φορείς καθώς και με τους φορείς των ασθενών (Ενωση Ασθενών Ελλάδος)
• Ο προσωπικός ιατρός να έχει πρόσβαση σε όλο τον ατομικό φάκελο του ασθενούς τον οποίο να υποχρεούνται να συμπληρώνουν όλοι οι ιατροί άλλων ειδικοτήτων στους οποίους παραπέμπονται οι ασθενείς (ιδιώτες ή δημόσιοι λειτουργοί).
• Να καθορισθεί ως ανώτατο πληθυσμό εγγεγραμμένο στους προσωπικούς ιατρούς τους 1500.
• Να υπάρξει πρόβλεψη (νομοθετική ρύθμιση) για δημιουργία group practice από ΓΟΙ και ΠΘ που εκτιμάται ότι θα προσελκύσει πολλούς ιατρούς.
• Το σύστημα αμοιβών να είναι ένα μείγμα per capita, fee for service και fee for performance (με ποιοτικούς δείκτες και κριτήρια αξιολόγησης ποιοτική και ποσοτικής.
• Σε περιπτώσεις – περιοχές όπου δεν υπάρχει παιδίατρος να μπορεί ο παιδιατρικός πληθυσμός να καλύπτεται από ΓΟΙ που έχει εκπαιδευτεί για τη φροντίδα του παιδιού και της οικογένειας

Για το ΔΣ του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ

Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Δ. Καρανάσιος Α. Συμεωνίδης

Ως φορέας που εκπροσωπεί Γενικούς/Οικογενειακούς ιατρούς, απορρίπτουμε το
νομοσχέδιο και καλούμε τους εμπνευστές του να συζητήσουν με τα Επιστημονικά
όργανα της ειδικότητας για την κατάρτιση ενός ουσιαστικού νόμου για την ενίσχυση της ΠΦΥ.
Η πολιτική ηγεσία κατέθεσε ένα νομοσχέδιο για την ΠΦΥ, που βάζει την ταφόπλακα σε αυτήν. Σκοπός του ΔΕΝ είναι να ενισχύσει την ΠΦΥ, αλλά πάσει θυσία να αυξήσει τον αριθμό των προσωπικών γιατρών εισάγοντας στο σύστημα της Πρωτοβάθμιας Παθολόγους (νοσοκομειακούς δηλαδή γιατρούς χωρίς δεξιότητες Πρωτοβάθμιας), αγροτικούς (δηλαδήΜΗ εκπαιδευμένους γιατρούς), 5ετείς ειδικευόμενους Γενικής Οικογενειακής ιατρικής (χωρίς δικαίωμα υπογραφής και χωρίς δυνατότητα χρόνου ραντεβού για προσωπικούς ασθενείς). Στόχος είναι να εκπληρωθούν οι υποχρεώσεις προς την Ευρωπαϊκή Ενωση και σίγουρα ΟΧΙ να βελτιωθεί το επίπεδο των υπηρεσιών.
Κανένα οικονομικό κίνητρο δεν θα ωθήσει νέους απόφοιτους ιατρικής να επιλέξουν την Γ/Ο ιατρική για να αποτελέσουν κακοπληρωμένο ιατρικό προσωπικό (καθώς οι Γ/Ο ιατροί του ΕΣΥ αμείβονται πενιχρά για του πλέον των 1500 προσωπικούς ασθενείς και όχι για τους 2000 που αμείβονται οι συμβεβλημένοι ιατροί. Αν ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο, εμείς οι παλαιότεροι γενικοί ιατροί που έχουμε την ευθύνη απέναντι σε αυτούς που θα επιλέξουν να ειδικευτούν στην Γ/Ι, οφείλουμε να τους αποθαρρύνουμε με κάθε τρόπο από αυτήν την επιλογή.
Οι παθολόγοι δε που θα εισχωρήσουν στο σύστημα, είναι προφανές ότι θα αποτελέσουν την ενίσχυση των νοσοκομείων μετακινούμενοι σε αυτά και αφήνοντας κενές τις θέσεις που θα έχουν καταλάβει στα Κέντρα Υγείας, και όσοι παραμείνουν ΔΕΝ θα μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες τις ΠΦΥ καθώς δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση γι’ αυτό.
Τα Πανεπιστημιακά δε Κέντρα υγείας, θα παρέχουν εκπαίδευση σε Γ/ο ιατρούς χωρίς να περιλαμβάνουν γ/ο ιατρούς, καθώς ΑΚΟΜΗ δεν έχει δημιουργηθεί Εδρα Γενικής Ιατρικής σε κανένα ελληνικό Πανεπιστήμιο, άρα θα οι ειδικευόμενοι θα εκπαιδεύονται από ειδικευμένους ιατρούς που ΔΕΝ γνωρίζουν καν τι είναι η ΠΦΥ.

Πέντε πράγματα:

1) Να έχει συμμετοχή ο ασθενής στο κόστος του Ιατρού, των φαρμάκων και των εξετάσεων μέχρι κάποια τιμή ανά ημερολογιακό έτος και αν ξεπερνιέται αυτό το όριο, να γίνεται το κόστος φθηνότερο ή ακόμη και εντελώς δωρεάν (κάρτα ελευθέρας).
 
 Όσοι Ασθενείς δεν έχουν αποδεδειγμένα να πληρώσουν τα παραπάνω πηγαίνουν στην Πρόνοια που τους δίνει λεφτά για μπορέσουν και αυτοί να πληρώσουν.

2) Να είναι φθηνότερο να πας στον Γενικό – Οικογενειακό Ιατρό σου παρά στον Ειδικό ή κατευθείαν στο Νοσοκομείο.

3) Αποκλειστικά ιδιώτες Ιατροί, που να έχουν κίνητρα για να κάνουν group practice όχι μόνο μεταξύ Ιατρών αλλά και άλλων επαγγελματικών υγείας ( ιδιωτικό Κέντρο Υγείας) και να πληρώνονται από τον ΕΟΠΥΥ ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού που καλύπτουν (ιδανικά 1500 άτομα ανά Γενικό Ιατρό, την ηλικία, το φύλο, τη νοσηλευτική βαρύτητα και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση του κάθε πολίτη, αλλά και ανάλογα με τους πόσους Ασθενείς βλέπουν, και τι Ιατρικές πράξεις κάνουν. Η νοσηλευτική βαρύτητα προσδιορίζεται από την ηλικία και τις χρόνιες διαγνώσεις του Ασθενούς (DRG).

4) Να δοθεί η δυνατότητα σε Ιατρούς άλλων ειδικοτήτων (ακόμη και Μικροβιολόγους) να ειδικευτούν, επί πληρωμή, στην Γενική – Οικογενειακή Ιατρική (το μήκος της εκπαίδευσης να εξαρτάται από την αρχική τους ειδικότητα).

5) Αλλαγή στο σύστημα του ΕΚΑΒ με ενίσχυση του ρόλου του Τραυματιοφορέων/Νοσηλευτών/Οδηγών (ιδανικά πρέπει αυτές οι τρεις ειδικότητες να ενοποιηθούν ).

Με τα παραπάνω μέτρα, παρακινείται έμμεσα ο Ασθενής να προστρέξει πρώτα στον Γενικό Ιατρό αντί να πάει στο Νοσοκομείο ή στον ιδιώτη Ιατρό που είναι ειδικευμένος σε κάποιο όργανο του σώματος, αφού είναι φθηνότερο να επισκεφτεί τον Γενικό Ιατρό του. Έτσι αποσυμφορούνται τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας («είδα φως και μπήκα») αλλά και στους ασθενείς που πραγματικά έχουν ανάγκη να έρχονται συχνά στον Ιατρό δεν τους κοστίζει η Υγεία μια περιουσία. Επίσης ο Ασθενής επικοινωνεί με έναν γιατρό που ήδη τον γνωρίζει και ήδη τον έχει επιλέξει ανάμεσα σε πολλούς άλλους και δεν γίνεται μπαλάκι.

Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι ο Ασθενής σέβεται το Ιατρό και το έργο που αυτός επιτελεί (διότι ως γνωστόν ότι είναι δωρεάν δεν είναι καλό και μόλις πάμε και πληρώσουμε κάτι για το ίδιο πράγμα τότε αμέσως αυτό μεταμορφώνεται και γίνεται καλύτερο….). Ταυτόχρονα όμως δεν είναι και πολύ ακριβό για τον Ασθενή γιατί όταν δώσει πάνω από 90 ευρώ τον χρόνο σε Ιατρούς συνολικά, παίρνει κάρτα ελευθέρας.

Με το σύστημα αυτό καλύπτεται και ένα μέρος της χρηματοδότησης των μονάδων Υγείας της χώρας, κατ’ευθείαν από τους Ασθενείς. Εννοείται ότι τα Κέντρα Υγείας έχουν δικό τους προϋπολογισμό και στο τέλος της χρονιάς ο διευθυντής του κάθε Κέντρου Υγείας συντάσσει υποχρεωτικά ετήσιο οικονομικό ισολογισμό, αλλά και ένα απολογισμό της δράσης του Κ.Υ.

Ταυτόχρονα με το σύστημα αυτό αναγκάζονται οι Ιατροί να γίνουν πιο παραγωγικοί. Αναγκάζονται επίσης να γίνουν καλύτεροι επιστημονικά αλλά και καλύτεροι από πλευράς συμπεριφοράς και προσβασιμότητας, για να κρατήσουν, και αν είναι δυνατόν, να αυξήσουν τους Ασθενείς τους.

Έχω συναίσθηση ότι τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν από την μια μέρα στην άλλη αλλά νομίζω ότι προς τα εκεί πρέπει να στοχεύουμε.

Υστερόγραφο:

Ο Καθηγητής Οικονομικών της Υγείας κ. Γιάννης Κυριόπουλος, που πέθανε πρόσφατα, ήταν φανατικά υπέρ του Κοινωνικού Κράτους και μιας ισχυρής Δημόσιας Υγείας. Θυμάμαι όμως ακόμη μια ομιλία του για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) που παρακολούθησα στην Κέρκυρα το 2017 όπου έλεγε:

« Μην τους έχετε για βλάκες του Βρετανούς που τα Νοσοκομεία τους είναι Κρατικά αλλά την ΠΦΥ την έχει δώσει το κράτος εργολαβία σε ιδιώτες (έχουν δημόσια μεν ΠΦΥ αλλά όχι κρατική): Έτσι πρέπει να είναι. Για να είναι αποτελεσματική η ΠΦΥ πρέπει να υπάρχει συνέχεια (continuity) και καλή προσβασιμότητα (accessibility). Και κακά τα ψέματα ένας Γενικός – Οικογενειακός που είναι Δημόσιος Υπάλληλος δύσκολα θα σηκώσει το κινητό σε ώρες εκτός του ωραρίου του…»

Δείτε αναλυτικότερα τις προτάσεις μου εδώ: https://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2742.msg80920.html#msg80920

Στα πλαίσια της διαβούλευσης του νέου νομοσχέδιου του Υπουργείου Υγείας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) «Αναμόρφωση του θεσμού του Προσωπικού Ιατρού – Σύσταση Πανεπιστημιακών Κέντρων Υγείας και άλλες διατάξεις του Υπουργείου Υγείας» ως φορέας που εκπροσωπεί τους Γενικούς/Οικογενειακούς Ιατρούς της Δημόσιας ΠΦΥ επισημαίνουμε τα εξής:

Αρχικά, σε ότι αφορά στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, δηλ. το δίκτυο των δομών, των τεχνολογιών και του ανθρώπινου κεφαλαίου που προσφέρει υπηρεσίες υγείας στην κοινότητα , αποτελώντας την πρώτη επαφή του πολίτη με τις μονάδες υγείας, παρέχει το πρώτο στάδιο αντιμετώπισης και θεραπείας, ενώ κατέχει κομβικό ρόλο στην πρόληψη.

Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας βρίσκει την πλήρη έκφρασή της μέσω της προσφοράς ολοκληρωμένων υπηρεσιών, παρέχοντας υπηρεσίες πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας, δημόσιας υγείας, προληπτικής ιατρικής, αγωγής υγείας, σχολικής υγιεινής, πρόληψης με εμβολιασμούς σε ενήλικες και παιδιά, προστασίας της ψυχικής υγείας, φροντίδας σε ευπαθείς-ευάλωτες ομάδες, παρηγορητικής/τελικής φροντίδας, αποκατάστασης, δυνατότητας παροχής υπηρεσιών υγείας κατ’ οίκον, σε κάθε άτομο και κοινότητα, ακόμη και σε απομονωμένες και απομακρυσμένες περιοχές. Η ορθή και σε πλήρη ανάπτυξη λειτουργία της αυξάνει τα επίπεδα ικανοποίησης του ασθενή, μειώνει το κόστος των υπηρεσιών υγείας και συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία και αποσυμφόρηση των νοσοκομείων.

Η ΠΦΥ παρέχοντας επίσης τη διάγνωση, τη θεραπεία και την αποκατάσταση της νόσου, με στόχο τη διατήρηση και τη βελτίωση του επιπέδου υγείας και την επίτευξη κοινωνικής ευεξίας, διασφαλίζει την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του ασθενή. Εξασφαλίζει και συντονίζει τη συνέχεια της φροντίδας που απαιτείται για τον ασθενή και τη νόσο σε όλα τα επίπεδα του συστήματος υγείας. Χρησιμοποιεί μια ιδιαίτερα πρόσωπο-κεντρική μορφή φροντίδας, ώστε να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των ανθρώπων και να διασφαλίζει τον σεβασμό στην αυτονομία και την αξιοπρέπειά τους, στο πλαίσιο των κανόνων της βιοηθικής και της ιατρικής δεοντολογίας. Η ενίσχυση της ΠΦΥ θα εξαλείψει πολλές από τις στρεβλώσεις και χρόνιες παθογένειες του ΕΣΥ: περιορισμό της χρήσης των πολύ δαπανηρότερων νοσοκομειακών υπηρεσιών, περιορισμό του αριθμού των νοσηλειών-ρεκόρ σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας, καθώς και του φαινομένου των επανεισαγωγών.

Σε όλα σχεδόν τα συστήματα υγείας που βασίζονται στην Δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, κεντρικό ρόλο για τη σωστή λειτουργία της ΠΦΥ παίζει ο Γενικός/Οικογενειακός Ιατρός. Ο ρόλος του είναι καθοριστικός στην προαγωγή υγείας και ευημερίας των πολιτών, καθώς βασίζεται στην ενσυναίσθηση και στην αφοσίωση προς τους ασθενείς και τις οικογένειές τους. Η εξειδίκευση των Γενικών/Οικογενειακών Ιατρών τους καθιστά στον πυρήνα της υγειονομικής φροντίδας, μια αξιόπιστη πηγή υποστήριξης για άτομα και οικογένειες. Οι βασικοί άξονες στη φροντίδα που παρέχουν είναι: η συνεχής, ανθρωποκεντρική, ολοκληρωμένη φροντίδα και η εμπλοκή αποκλειστικά στην κοινότητα. Μπορεί να εξασφαλίσει και να συντονίσει τη συνέχεια στην πρόληψη, ενημέρωση, ανίχνευση, αντιμετώπιση, διατήρηση, βελτίωση και αποκατάσταση της υγείας του πολίτη. Έτσι επιτυγχάνεται η κοινωνική ευεξία και χρησιμοποιώντας μια πρόσωπο-κεντρική μορφή φροντίδας μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των ασθενών, διασφαλίζοντας το σεβασμό στην αυτονομία και την αξιοπρέπειά τους. Οι Δημόσιες Δομές ΠΦΥ (Κέντρα Υγείας και Περιφερειακά Ιατρεία), συχνά συγκρίνονται ατυχώς στην παροχή υπηρεσιών υγείας με τα νοσηλευτικά ιδρύματα και συγχέεται εσφαλμένα η λειτουργία τους με αυτή των δημόσιων νοσοκομείων. Οι πολίτες και ασθενείς που προσέρχονται στα δευτεροβάθμια/τριτοβάθμια νοσοκομεία αναζητούν και απαιτείται να λαμβάνουν εξειδικευμένες υπηρεσίες υγείας από κλινικούς ειδικευμένους νοσοκομειακούς ιατρούς.

Σε ότι αφορά στο νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας για την ΠΦΥ, χαιρετίζουμε κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση που εξαλείφει τις χρόνιες στρεβλώσεις και παθογένειες, εξυγιαίνει το χώρο της ΠΦΥ και αποσκοπεί στην παροχή ποιοτικότερων υπηρεσιών υγείας. Με το δεδομένο ότι στο 42,9% των πολιτών δεν τους έχει δοθεί η δυνατότητα να εγγραφούν ακόμη σε κάποιο προσωπικό ιατρό, επιχειρείται να αυξηθεί ο αριθμός των Προσωπικών/Οικογενειακών Ιατρών και να καλυφθούν οι ανάγκες του πληθυσμού με ιατρούς μη ειδικευμένους στην Γενική/Οικογενειακή Ιατρική και στην κοινότητα, αλλά με ειδικευομένους και ιατρούς υπηρεσίας υπαίθρου. Καλούνται δηλαδή ιατροί που δεν έχουν εκπαιδευτεί και δεν έχουν λάβει την ειδικότητα που απαιτείται, να παρέχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες, γεγονός που οδηγεί μαθηματικά σε τραγική υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών της ΠΦΥ- όπως αναλυτικά παρουσιάστηκαν παραπάνω- και σε επίταση των ανισοτήτων στο χώρο της υγείας, δημιουργώντας ασθενείς και ιατρούς πολλών «ταχυτήτων» και πολίτες β΄καιγ’ κατηγορίας. Η επακόλουθη ανασφάλεια αναμένεται να λειτουργήσει ως ισχυρό αντικίνητρο για την προσέλκυση νέων ιατρών στην ειδικότητά της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής, παρά το επίδομα για τους ιατρούς που θα επιλέξουν την ειδικότητα της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής, που προβάλλεται ως σημαντική ενίσχυση, παρόμοια δε η μη αναχαίτιση του ολοένα και αυξανόμενου κύματος μετακινήσεων ιατρών και λοιπού προσωπικού από την ΠΦΥ προς τα νοσοκομεία, δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την ήδη επιβαρυμένη λειτουργία της ΠΦΥ και αποτρέπει ακόμη περαιτέρω τους νέους ιατρούς να την επιλέξουν. To εφάπαξ οικονομικό κίνητρο σε νέους γιατρούς να επιλέξουν την ειδικότητα της Γενικής/ Οικογενειακής Ιατρικής, χωρίς τη διασύνδεση του με την υποχρέωση του ιατρού να παραμείνει στο ελληνικό σύστημα υγείας παράγει σοβαρή στρέβλωση και κίνδυνο.

Ισχυρά κίνητρα για την ενίσχυση του θεσμού του Προσωπικού/Οικογενειακού Ιατρού αποτελούν:
• Η αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου Συστήματος Υγείας, των Περιφερειακών Ιατρείων και των Κέντρων Υγείας, με γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και προσλήψεις μόνιμου και εξειδικευμένου προσωπικού.
• Η παροχή γενναίων κινήτρων προσέλκυσης (οικονομικά, φορολογικά, ασφαλιστικά, προϋπηρεσίας, εκπαιδευτικά κ.α.) και η άμεση επαναπρόκηρυξη των θέσεων με μη γραφειοκρατικές διαδικασίες. Οι συνεχείς μετακινήσεις υγειονομικών από την ΠΦΥ προς τα νοσοκομεία και από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και τα μπαλώματα στο χώρο της δημόσιας υγείας, καθιστούν τις θέσεις που προκηρύσσονται ακόμη λιγότερο ελκυστικές, ιδιαίτερα στις άγονες και δυσπρόσιτες και προβληματικές περιοχές, εντείνοντας την εργασιακή ανασφάλεια και συντελώντας στην ιατρική «ερημοποίηση» της υπαίθρου και στη συντήρηση του κύματος φυγής προς το εξωτερικό ή τον ιδιωτικό τομέα. Το μεγάλο στοίχημα για την Πολιτεία βασίζεται, μεταξύ άλλων, στο να διαμορφώσει ορθές και ικανές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί στα σύγχρονα αναπτυγμένα δημόσια συστήματα υγείας άλλων κρατών, για να προσελκύσει στο θεσμό του προσωπικού/οικογενειακού ιατρού, αφενός από τη μεγάλη δεξαμενή έμπειρων και καλά εκπαιδευμένων Γενικών/Οικογενειακών Ιατρών του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα, αφετέρου να εντάξει καινοτόμα υποχρεωτικά προγράμματα σπουδών προσανατολισμένα αποκλειστικά στην ΠΦΥ και την Δημόσια Υγεία κατά την προπτυχιακή εκπαίδευση των φοιτητών ιατρικής, ώστε η ειδικότητα της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής να γίνει κατανοητή και κυρίως ελκυστική και επιλέξιμη στους νέους πτυχιούχους της Ιατρικής. Παράλληλα, να πείσει το απόδημο επιστημονικό ιατρικό προσωπικό, που πλέον ξεπερνά τις 20.000, να επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα και να στελεχώσει τις δομές του Εθνικού Συστήματος Υγείας με επάρκεια, ενισχύοντας συγχρόνως την ελληνική οικονομία, τα ασφαλιστικά ταμεία, το δημογραφικό κα. Προς την κατεύθυνση αυτή, δύναται να συμβάλλουν πιλοτικά τα Πανεπιστημιακά Κέντρα Υγείας, στελεχωμένα με μέλη ΔΕΠ κυρίως με αντικείμενο αμιγώς την Γενική/Οικογενειακή Ιατρική, καθώς είναι οι μόνοι που κατέχουν ολοκληρωμένα τη γνώση για την ειδικότητα της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής και το ρόλο της ΠΦΥ, ώστε να μπορούν να παρέχουν και την αντίστοιχη εκπαίδευση στην ειδικότητα και τη δια βίου.
• Σε ότι αφορά υπηρεσίες τηλε-ιατρικής σε περιόδους μη υγειονομικών κρίσεων, αυτές θα πρέπει να παρέχονται βάση τεκμηριωμένων κριτηρίων και πρωτοκόλλων και πάντα μετά από καθοδήγηση/παραπομπή του Προσωπικού/Οικογενειακού ιατρού του ασθενούς που διαβιώνει στην απομονωμένη/δυσπρόσιτη/προβληματική περιοχή.
• Διπλασιασμό των μισθών των ιατρών, με αναδρομική ισχύ και η εφαρμογή του 48ωρου για τους ιατρούς της δημόσιας ΠΦΥ, ώστε να μειωθούν τα εξοντωτικά ωράρια εργασίας, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη με κρατική αστική ευθύνη και η ένταξη των ιατρών της δημόσιας ΠΦΥ στα βαρέα και ανθυγιεινά. Επαναφορά της αυτοτελούς φορολόγησης των εφημεριών και προσμέτρηση του χρόνου εφημερίας στον υπολογισμό της σύνταξης.
• Η αναβάθμιση και ισχυροποίηση κυρίως των Κέντρων Υγείας Αστικού Τύπου σε όλη την επικράτεια χωρίς εξαιρέσεις π.χ. Κέντρο Υγείας Ρεθύμνου, με μόνιμο προσωπικό και νέο σύγχρονο οργανισμό και Διεύθυνση. Ο εκσυγχρονισμός των υποδομών στα Κέντρα Υγείας και τα Περιφερειακά Ιατρεία της υπαίθρου, ώστε να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες υγειονομικής φροντίδας και συγκεκριμένα των εργαστηρίων και του εξοπλισμού, με την χρήση νέων τεχνολογιών και «by the patient» εξετάσεις. Επίσης την καθιέρωση σύγχρονου ατομικού ηλεκτρονικού φακέλου ασθενή (ΑΗΦΥ) με την υποστήριξη εγκεκριμένου Φορέα, όπου μετά την ενσωμάτωση όλων των αρχείων και τη διασύνδεση όλων των παρόχων και δομών υγείας, όλοι οι ιατροί θα έχουν την υποχρέωση να συμπληρώνουν και να επικαιροποιούν τα ιατρικά δεδομένα, τον έλεγχο και αξιολόγηση ευρύτερα του δημοσίου τομέα της ποιότητας των υπηρεσιών από Ανεξάρτητη αρχή, βάση σταθμισμένων επιστημονικών κριτηρίων, την άμεση εφαρμογή του συστήματος των παραπομπών (gatekeeping), συστήματος προσανατολισμού των πολιτών, ανατροφοδότησης στην δημόσια ΠΦΥ από τα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια δημόσια και ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα.
• Ιδιαίτερα για τα θέματα της Δημόσιας Υγείας, όπως είναι η πρόληψη, η αγωγή και προαγωγή της υγείας που ήδη υλοποιεί η δημόσια ΠΦΥ, η ενοποίηση των κατακερματισμένων δημόσιων δομών ΠΦΥ (Τμήματα Δημόσιας Υγείας, ΤΟμΥ, προγράμματα Βοήθεια στο Σπίτι, Δημοτικά ιατρεία, Κοινωνικά ιατρεία κ.α.) με ενιαίο κεντρικό σχεδιασμό και συντονισμό στην παραγωγή και διανομή της ΠΦΥ και με διασύνδεση και ολοκλήρωση των υπηρεσιών υγείας και φροντίδας σε συνεργασία με λοιπές δομές που λειτουργούν στην ΠΦΥ (ιδιωτικός τομέας) , θα ενισχύσει αποφασιστικά και αποτελεσματικά τη συνεχή και οργανωμένη διεξαγωγή όλων των προγραμμάτων. Η ανάπτυξη και συμμετοχή των Προσωπικών/Οικογενειακών Ιατρών της δημόσιας ΠΦΥ σε προγράμματα πρόληψης, αγωγής υγείας και παρεμβάσεων στην κοινότητα απαιτεί νομοθετική ρύθμιση, συμπεριλαμβανομένων οικονομικών κινήτρων, καθώς ο διαθέσιμος χρόνος είναι περιορισμένος λόγω της κάλυψης των αναγκών του θεσμού του Προσωπικού/Οικογενειακού ιατρού.
• Το νομοσχέδιο παράγει σοβαρή στρέβλωση αναφορικά με το διορισμό ιατρών με ειδικότητα παθολογία σε θέσεις προσωπικών/οικογενειακών ιατρών στη δημόσια ΠΦΥ. Είναι προφανές ότι η ρύθμιση αυτή θα εντείνει τις εμβαλωματικού χαρακτήρα λύσεις με μετακινήσεις παθολόγων από Περιφερειακά Ιατρεία και Κέντρα Υγείας σε υποστελεχωμένες δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες δομές.
• Ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να συμπεριληφθεί στο νέο νομοσχέδιο είναι η αναγνώριση του ισότιμου και κρίσιμου ρόλου του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην ΠΦΥ, έτσι ώστε να αποτελέσει ελκυστικότερο κίνητρο για την αύξηση των ιδιωτών προσωπικών/οικογενειακών ιατρών.
• Αναφορικά με τον αριθμό των εγγεγραμμένων πολιτών ανά προσωπικό/οικογενειακό ιατρό και τη διάρκεια ραντεβού/ασθενή, βάση της διεθνούς βιβλιογραφίας και των ανεπτυγμένων συστημάτων υγείας, το 15λεπτο ραντεβού για τον προσωπικό/οικογενειακό ιατρό και οι 1500 ασθενείς/ιατρό αποτελεί τεκμηρίωση, όταν συν-λειτουργεί με διεπιστημονική ομάδα υγείας.
• Θεωρούμε ότι η αλλαγή του Προσωπικού/Οικογενειακού Ιατρού από τον ασθενή μέσω του φαρμακείου αποτελεί σοβαρή στρέβλωση και παράγει πολλές παθογένειες, όπως επίσης και η μη δυνατότητα ενός Προσωπικού/Οικογενειακού Ιατρού να αφαιρεί κάποιον ασθενή από τη λίστα του για σοβαρό και αιτιολογημένο λόγο, όπως ορίζει ο κώδικας ιατρικής δεοντολογίας.
• Επισημαίνουμε ότι για τις διακομιδές ασθενών είναι απαραίτητη η ενίσχυση, εκσυγχρονισμός και στελέχωση του ΕΚΑΒ με δημιουργία σταθμών που θα καλύπτουν καθολικά τον πληθυσμό στην νησιωτική και ηπειρωτική χώρα από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό, με ασφαλές πλαίσιο διακομιδών τόσο προνοσοκομειακά και σε διανοσοκομειακό επίπεδο με το ανάλογο εξειδικευμένο προσωπικό και την απεμπλοκή του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού της δημόσιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας από την προνοσοκομειακή επείγουσα ιατρική.

Βασική επιδίωξη μας είναι η ανασυγκρότηση της δημόσιας ΠΦΥ, η επιστροφή και προσέλκυση νέων ιατρών στην ειδικότητα της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής και η καθολική κάλυψη του πληθυσμού με υπηρεσίες ΠΦΥ που θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Στα πλαίσια της διαβούλευσης του νέου νομοσχέδιου του Υπουργείου Υγείας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) «Αναμόρφωση του θεσμού του Προσωπικού Ιατρού – Σύσταση Πανεπιστημιακών Κέντρων Υγείας και άλλες διατάξεις του Υπουργείου Υγείας» ως φορέας που εκπροσωπεί τους Γενικούς/Οικογενειακούς Ιατρούς της Δημόσιας ΠΦΥ επισημαίνουμε τα εξής:
Αρχικά, σε ότι αφορά στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, δηλ. το δίκτυο των δομών, των τεχνολογιών και του ανθρώπινου κεφαλαίου που προσφέρει υπηρεσίες υγείας στην κοινότητα , αποτελώντας την πρώτη επαφή του πολίτη με τις μονάδες υγείας, παρέχει το πρώτο στάδιο αντιμετώπισης και θεραπείας, ενώ κατέχει κομβικό ρόλο στην πρόληψη.
Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας βρίσκει την πλήρη έκφρασή της μέσω της προσφοράς ολοκληρωμένων υπηρεσιών, παρέχοντας υπηρεσίες πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας, δημόσιας υγείας, προληπτικής ιατρικής, αγωγής υγείας, σχολικής υγιεινής, πρόληψης με εμβολιασμούς σε ενήλικες και παιδιά, προστασίας της ψυχικής υγείας, φροντίδας σε ευπαθείς-ευάλωτες ομάδες, παρηγορητικής/τελικής φροντίδας, αποκατάστασης, δυνατότητας παροχής υπηρεσιών υγείας κατ’ οίκον, σε κάθε άτομο και κοινότητα, ακόμη και σε απομονωμένες και απομακρυσμένες περιοχές. Η ορθή και σε πλήρη ανάπτυξη λειτουργία της αυξάνει τα επίπεδα ικανοποίησης του ασθενή, μειώνει το κόστος των υπηρεσιών υγείας και συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία και αποσυμφόρηση των νοσοκομείων.
Η ΠΦΥ παρέχοντας επίσης τη διάγνωση, τη θεραπεία και την αποκατάσταση της νόσου, με στόχο τη διατήρηση και τη βελτίωση του επιπέδου υγείας και την επίτευξη κοινωνικής ευεξίας, διασφαλίζει την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του ασθενή. Εξασφαλίζει και συντονίζει τη συνέχεια της φροντίδας που απαιτείται για τον ασθενή και τη νόσο σε όλα τα επίπεδα του συστήματος υγείας. Χρησιμοποιεί μια ιδιαίτερα πρόσωπο-κεντρική μορφή φροντίδας, ώστε να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των ανθρώπων και να διασφαλίζει τον σεβασμό στην αυτονομία και την αξιοπρέπειά τους, στο πλαίσιο των κανόνων της βιοηθικής και της ιατρικής δεοντολογίας. Η ενίσχυση της ΠΦΥ θα εξαλείψει πολλές από τις στρεβλώσεις και χρόνιες παθογένειες του ΕΣΥ: περιορισμό της χρήσης των πολύ δαπανηρότερων νοσοκομειακών υπηρεσιών, περιορισμό του αριθμού των νοσηλειών-ρεκόρ σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας, καθώς και του φαινομένου των επανεισαγωγών.
Σε όλα σχεδόν τα συστήματα υγείας που βασίζονται στην Δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, κεντρικό ρόλο για τη σωστή λειτουργία της ΠΦΥ παίζει ο Γενικός/Οικογενειακός Ιατρός. Ο ρόλος του είναι καθοριστικός στην προαγωγή υγείας και ευημερίας των πολιτών, καθώς βασίζεται στην ενσυναίσθηση και στην αφοσίωση προς τους ασθενείς και τις οικογένειές τους. Η εξειδίκευση των Γενικών/Οικογενειακών Ιατρών τους καθιστά στον πυρήνα της υγειονομικής φροντίδας, μια αξιόπιστη πηγή υποστήριξης για άτομα και οικογένειες. Οι βασικοί άξονες στη φροντίδα που παρέχουν είναι: η συνεχής, ανθρωποκεντρική, ολοκληρωμένη φροντίδα και η εμπλοκή αποκλειστικά στην κοινότητα. Μπορεί να εξασφαλίσει και να συντονίσει τη συνέχεια στην πρόληψη, ενημέρωση, ανίχνευση, αντιμετώπιση, διατήρηση, βελτίωση και αποκατάσταση της υγείας του πολίτη. Έτσι επιτυγχάνεται η κοινωνική ευεξία και χρησιμοποιώντας μια πρόσωπο-κεντρική μορφή φροντίδας μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των ασθενών, διασφαλίζοντας το σεβασμό στην αυτονομία και την αξιοπρέπειά τους. Οι Δημόσιες Δομές ΠΦΥ (Κέντρα Υγείας και Περιφερειακά Ιατρεία), συχνά συγκρίνονται ατυχώς στην παροχή υπηρεσιών υγείας με τα νοσηλευτικά ιδρύματα και συγχέεται εσφαλμένα η λειτουργία τους με αυτή των δημόσιων νοσοκομείων. Οι πολίτες και ασθενείς που προσέρχονται στα δευτεροβάθμια/τριτοβάθμια νοσοκομεία αναζητούν και απαιτείται να λαμβάνουν εξειδικευμένες υπηρεσίες υγείας από κλινικούς ειδικευμένους νοσοκομειακούς ιατρούς.
Σε ότι αφορά στο νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας για την ΠΦΥ, χαιρετίζουμε κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση που εξαλείφει τις χρόνιες στρεβλώσεις και παθογένειες, εξυγιαίνει το χώρο της ΠΦΥ και αποσκοπεί στην παροχή ποιοτικότερων υπηρεσιών υγείας. Με το δεδομένο ότι στο 42,9% των πολιτών δεν τους έχει δοθεί η δυνατότητα να εγγραφούν ακόμη σε κάποιο προσωπικό ιατρό, επιχειρείται να αυξηθεί ο αριθμός των Προσωπικών/Οικογενειακών Ιατρών και να καλυφθούν οι ανάγκες του πληθυσμού με ιατρούς μη ειδικευμένους στην Γενική/Οικογενειακή Ιατρική και στην κοινότητα, αλλά με ειδικευομένους και ιατρούς υπηρεσίας υπαίθρου. Καλούνται δηλαδή ιατροί που δεν έχουν εκπαιδευτεί και δεν έχουν λάβει την ειδικότητα που απαιτείται, να παρέχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες, γεγονός που οδηγεί μαθηματικά σε τραγική υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών της ΠΦΥ- όπως αναλυτικά παρουσιάστηκαν παραπάνω- και σε επίταση των ανισοτήτων στο χώρο της υγείας, δημιουργώντας ασθενείς και ιατρούς πολλών «ταχυτήτων» και πολίτες β΄καιγ’ κατηγορίας. Η επακόλουθη ανασφάλεια αναμένεται να λειτουργήσει ως ισχυρό αντικίνητρο για την προσέλκυση νέων ιατρών στην ειδικότητά της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής, παρά το επίδομα για τους ιατρούς που θα επιλέξουν την ειδικότητα της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής, που προβάλλεται ως σημαντική ενίσχυση, παρόμοια δε η μη αναχαίτιση του ολοένα και αυξανόμενου κύματος μετακινήσεων ιατρών και λοιπού προσωπικού από την ΠΦΥ προς τα νοσοκομεία, δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την ήδη επιβαρυμένη λειτουργία της ΠΦΥ και αποτρέπει ακόμη περαιτέρω τους νέους ιατρούς να την επιλέξουν. To εφάπαξ οικονομικό κίνητρο σε νέους γιατρούς να επιλέξουν την ειδικότητα της Γενικής/ Οικογενειακής Ιατρικής, χωρίς τη διασύνδεση του με την υποχρέωση του ιατρού να παραμείνει στο ελληνικό σύστημα υγείας παράγει σοβαρή στρέβλωση και κίνδυνο.
Ισχυρά κίνητρα για την ενίσχυση του θεσμού του Προσωπικού/Οικογενειακού Ιατρού αποτελούν:
• Η αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου Συστήματος Υγείας, των Περιφερειακών Ιατρείων και των Κέντρων Υγείας, με γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και προσλήψεις μόνιμου και εξειδικευμένου προσωπικού.
• Η παροχή γενναίων κινήτρων προσέλκυσης (οικονομικά, φορολογικά, ασφαλιστικά, προϋπηρεσίας, εκπαιδευτικά κ.α.) και η άμεση επαναπρόκηρυξη των θέσεων με μη γραφειοκρατικές διαδικασίες. Οι συνεχείς μετακινήσεις υγειονομικών από την ΠΦΥ προς τα νοσοκομεία και από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και τα μπαλώματα στο χώρο της δημόσιας υγείας, καθιστούν τις θέσεις που προκηρύσσονται ακόμη λιγότερο ελκυστικές, ιδιαίτερα στις άγονες και δυσπρόσιτες και προβληματικές περιοχές, εντείνοντας την εργασιακή ανασφάλεια και συντελώντας στην ιατρική «ερημοποίηση» της υπαίθρου και στη συντήρηση του κύματος φυγής προς το εξωτερικό ή τον ιδιωτικό τομέα. Το μεγάλο στοίχημα για την Πολιτεία βασίζεται, μεταξύ άλλων, στο να διαμορφώσει ορθές και ικανές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί στα σύγχρονα αναπτυγμένα δημόσια συστήματα υγείας άλλων κρατών, για να προσελκύσει στο θεσμό του προσωπικού/οικογενειακού ιατρού, αφενός από τη μεγάλη δεξαμενή έμπειρων και καλά εκπαιδευμένων Γενικών/Οικογενειακών Ιατρών του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα, αφετέρου να εντάξει καινοτόμα υποχρεωτικά προγράμματα σπουδών προσανατολισμένα αποκλειστικά στην ΠΦΥ και την Δημόσια Υγεία κατά την προπτυχιακή εκπαίδευση των φοιτητών ιατρικής, ώστε η ειδικότητα της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής να γίνει κατανοητή και κυρίως ελκυστική και επιλέξιμη στους νέους πτυχιούχους της Ιατρικής. Παράλληλα, να πείσει το απόδημο επιστημονικό ιατρικό προσωπικό, που πλέον ξεπερνά τις 20.000, να επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα και να στελεχώσει τις δομές του Εθνικού Συστήματος Υγείας με επάρκεια, ενισχύοντας συγχρόνως την ελληνική οικονομία, τα ασφαλιστικά ταμεία, το δημογραφικό κα. Προς την κατεύθυνση αυτή, δύναται να συμβάλλουν πιλοτικά τα Πανεπιστημιακά Κέντρα Υγείας, στελεχωμένα με μέλη ΔΕΠ κυρίως με αντικείμενο αμιγώς την Γενική/Οικογενειακή Ιατρική, καθώς είναι οι μόνοι που κατέχουν ολοκληρωμένα τη γνώση για την ειδικότητα της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής και το ρόλο της ΠΦΥ, ώστε να μπορούν να παρέχουν και την αντίστοιχη εκπαίδευση στην ειδικότητα και τη δια βίου.
• Σε ότι αφορά υπηρεσίες τηλε-ιατρικής σε περιόδους μη υγειονομικών κρίσεων, αυτές θα πρέπει να παρέχονται βάση τεκμηριωμένων κριτηρίων και πρωτοκόλλων και πάντα μετά από καθοδήγηση/παραπομπή του Προσωπικού/Οικογενειακού ιατρού του ασθενούς που διαβιώνει στην απομονωμένη/δυσπρόσιτη/προβληματική περιοχή.
• Διπλασιασμό των μισθών των ιατρών, με αναδρομική ισχύ και η εφαρμογή του 48ωρου για τους ιατρούς της δημόσιας ΠΦΥ, ώστε να μειωθούν τα εξοντωτικά ωράρια εργασίας, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη με κρατική αστική ευθύνη και η ένταξη των ιατρών της δημόσιας ΠΦΥ στα βαρέα και ανθυγιεινά. Επαναφορά της αυτοτελούς φορολόγησης των εφημεριών και προσμέτρηση του χρόνου εφημερίας στον υπολογισμό της σύνταξης.
• Η αναβάθμιση και ισχυροποίηση κυρίως των Κέντρων Υγείας Αστικού Τύπου σε όλη την επικράτεια χωρίς εξαιρέσεις π.χ. Κέντρο Υγείας Ρεθύμνου, με μόνιμο προσωπικό και νέο σύγχρονο οργανισμό και Διεύθυνση. Ο εκσυγχρονισμός των υποδομών στα Κέντρα Υγείας και τα Περιφερειακά Ιατρεία της υπαίθρου, ώστε να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες υγειονομικής φροντίδας και συγκεκριμένα των εργαστηρίων και του εξοπλισμού, με την χρήση νέων τεχνολογιών και «by the patient» εξετάσεις. Επίσης την καθιέρωση σύγχρονου ατομικού ηλεκτρονικού φακέλου ασθενή (ΑΗΦΥ) με την υποστήριξη εγκεκριμένου Φορέα, όπου μετά την ενσωμάτωση όλων των αρχείων και τη διασύνδεση όλων των παρόχων και δομών υγείας, όλοι οι ιατροί θα έχουν την υποχρέωση να συμπληρώνουν και να επικαιροποιούν τα ιατρικά δεδομένα, τον έλεγχο και αξιολόγηση ευρύτερα του δημοσίου τομέα της ποιότητας των υπηρεσιών από Ανεξάρτητη αρχή, βάση σταθμισμένων επιστημονικών κριτηρίων, την άμεση εφαρμογή του συστήματος των παραπομπών (gatekeeping), συστήματος προσανατολισμού των πολιτών, ανατροφοδότησης στην δημόσια ΠΦΥ από τα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια δημόσια και ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα.
• Ιδιαίτερα για τα θέματα της Δημόσιας Υγείας, όπως είναι η πρόληψη, η αγωγή και προαγωγή της υγείας που ήδη υλοποιεί η δημόσια ΠΦΥ, η ενοποίηση των κατακερματισμένων δημόσιων δομών ΠΦΥ (Τμήματα Δημόσιας Υγείας, ΤΟμΥ, προγράμματα Βοήθεια στο Σπίτι, Δημοτικά ιατρεία, Κοινωνικά ιατρεία κ.α.) με ενιαίο κεντρικό σχεδιασμό και συντονισμό στην παραγωγή και διανομή της ΠΦΥ και με διασύνδεση και ολοκλήρωση των υπηρεσιών υγείας και φροντίδας σε συνεργασία με λοιπές δομές που λειτουργούν στην ΠΦΥ (ιδιωτικός τομέας) , θα ενισχύσει αποφασιστικά και αποτελεσματικά τη συνεχή και οργανωμένη διεξαγωγή όλων των προγραμμάτων. Η ανάπτυξη και συμμετοχή των Προσωπικών/Οικογενειακών Ιατρών της δημόσιας ΠΦΥ σε προγράμματα πρόληψης, αγωγής υγείας και παρεμβάσεων στην κοινότητα απαιτεί νομοθετική ρύθμιση, συμπεριλαμβανομένων οικονομικών κινήτρων, καθώς ο διαθέσιμος χρόνος είναι περιορισμένος λόγω της κάλυψης των αναγκών του θεσμού του Προσωπικού/Οικογενειακού ιατρού.
• Το νομοσχέδιο παράγει σοβαρή στρέβλωση αναφορικά με το διορισμό ιατρών με ειδικότητα παθολογία σε θέσεις προσωπικών/οικογενειακών ιατρών στη δημόσια ΠΦΥ. Είναι προφανές ότι η ρύθμιση αυτή θα εντείνει τις εμβαλωματικού χαρακτήρα λύσεις με μετακινήσεις παθολόγων από Περιφερειακά Ιατρεία και Κέντρα Υγείας σε υποστελεχωμένες δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες δομές.
• Ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να συμπεριληφθεί στο νέο νομοσχέδιο είναι η αναγνώριση του ισότιμου και κρίσιμου ρόλου του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην ΠΦΥ, έτσι ώστε να αποτελέσει ελκυστικότερο κίνητρο για την αύξηση των ιδιωτών προσωπικών/οικογενειακών ιατρών.
• Αναφορικά με τον αριθμό των εγγεγραμμένων πολιτών ανά προσωπικό/οικογενειακό ιατρό και τη διάρκεια ραντεβού/ασθενή, βάση της διεθνούς βιβλιογραφίας και των ανεπτυγμένων συστημάτων υγείας, το 15λεπτο ραντεβού για τον προσωπικό/οικογενειακό ιατρό και οι 1500 ασθενείς/ιατρό αποτελεί τεκμηρίωση, όταν συν-λειτουργεί με διεπιστημονική ομάδα υγείας.
• Θεωρούμε ότι η αλλαγή του Προσωπικού/Οικογενειακού Ιατρού από τον ασθενή μέσω του φαρμακείου αποτελεί σοβαρή στρέβλωση και παράγει πολλές παθογένειες, όπως επίσης και η μη δυνατότητα ενός Προσωπικού/Οικογενειακού Ιατρού να αφαιρεί κάποιον ασθενή από τη λίστα του για σοβαρό και αιτιολογημένο λόγο, όπως ορίζει ο κώδικας ιατρικής δεοντολογίας.
• Επισημαίνουμε ότι για τις διακομιδές ασθενών είναι απαραίτητη η ενίσχυση, εκσυγχρονισμός και στελέχωση του ΕΚΑΒ με δημιουργία σταθμών που θα καλύπτουν καθολικά τον πληθυσμό στην νησιωτική και ηπειρωτική χώρα από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό, με ασφαλές πλαίσιο διακομιδών τόσο προνοσοκομειακά και σε διανοσοκομειακό επίπεδο με το ανάλογο εξειδικευμένο προσωπικό και την απεμπλοκή του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού της δημόσιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας από την προνοσοκομειακή επείγουσα ιατρική.
Βασική επιδίωξη μας είναι η ανασυγκρότηση της δημόσιας ΠΦΥ, η επιστροφή και προσέλκυση νέων ιατρών στην ειδικότητα της Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής και η καθολική κάλυψη του πληθυσμού με υπηρεσίες ΠΦΥ που θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Ο θεσμός του προσωπικού γιατρού είναι καθοριστικός για την ανάπτυξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στη χώρα μας και δύναται να συμβάλει τόσο στη θωράκιση της δημόσιας υγείας, όσο και στην αποσυμφώρηση των νοσοκομείων. Αναγκαίες προϋποθέσεις για την επιτυχία του είναι η εύκολη και άμεση πρόσβαση των πολιτών στον προσωπικό γιατρό αλλά και η ανάπτυξη ενός δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείς γύρω από τον προσωπικό γιατρό, που θα περιλαμβάνει τόσο γιατρούς ειδικοτήτων όσο και ψυχολόγους, φυσιοθεραπευτές κτλ, για την ολιστική φροντίδα των ασθενών.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων (ΠΟΜΕΠ) προτείνει:
1) Επέκταση Κατηγοριών Προσωπικών Παιδιάτρων
Πέρα από τις υπάρχουσες κατηγορίες παιδίατρων, όπως αυτές περιγράφονται στο νομοσχέδιο, θεωρούμε απαραίτητη την εισαγωγή μιας επιπλέον κατηγορίας, όπως ισχύει και για τους Γενικούς Ιατρούς και Παθολόγους. Συγκεκριμένα, προτείνουμε να προστεθεί η κατηγορία γ), που θα περιλαμβάνει παιδίατρους που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα, διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο και δεν συμβάλλονται με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., ούτε αποζημιώνονται από αυτόν. Αυτοί οι γιατροί επιλέγονται ελεύθερα από τους πολίτες και αμείβονται σύμφωνα με τη μεταξύ τους συμφωνία, διασφαλίζοντας μεγαλύτερη ευελιξία και επιλογές για τις οικογένειες.
2) Συμβάσεις με Νομικά Πρόσωπα
Δεν υπάρχει πρόβλεψη για τη δυνατότητα σύμβασης των παιδίατρων που λειτουργούν τα ιατρεία τους υπό μορφή νομικού προσώπου. Αυτό αποκλείει γιατρούς που λειτουργούν μέσω εταιρειών, παρόλο που αυτή η μορφή είναι νόμιμη στην παροχή Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Προτείνουμε την εισαγωγή σχετικής διάταξης ώστε να διασφαλιστεί η δυνατότητα σύναψης συμβάσεων και για τα νομικά πρόσωπα.
3) Μη ένταξη Ειδικευόμενων και Αγροτικών Ιατρών στον Θεσμό
Δεν θεωρούμε ορθό να επεκταθεί ο θεσμός του προσωπικού ιατρού στους ειδικευόμενους και στους αγροτικούς γιατρούς, καθώς αυτό θα υποβαθμίσει τις υπηρεσίες της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Οι ειδικευόμενοι και οι αγροτικοί γιατροί δεν διαθέτουν την απαραίτητη εμπειρία και εξειδίκευση για να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών. Ωστόσο, θα μπορούσε να γίνει εξαίρεση σε περιοχές όπου δεν υπάρχει πρόσβαση σε παιδίατρο ή γενικό ιατρό.
4) Αποκλειστική Παρακολούθηση των Παιδιών από Παιδίατρους
Είναι σημαντικό να εξασφαλιστεί ότι τα παιδιά θα παρακολουθούνται αποκλειστικά από παιδίατρο, εκτός από τις περιπτώσεις όπου αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει λόγω γεωγραφικών περιορισμών. Η παιδιατρική εξειδίκευση είναι απαραίτητη για την ορθή διάγνωση και πρόληψη παθήσεων κατά την παιδική και εφηβική ηλικία.
5) Παραπομπές σε Άλλες Ειδικότητες
Προτείνουμε την υποχρεωτική παραπομπή από τον προσωπικό παιδίατρο όταν κρίνεται απαραίτητη η επίσκεψη σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Με αυτόν τον τρόπο, διασφαλίζεται η ολιστική φροντίδα των παιδιών και η αποφυγή άσκοπων εξετάσεων ή παρακολουθήσεων.
6) Επέκταση του Ηλικιακού Ορίου μέχρι τα 18 Έτη
Προτείνουμε την αύξηση του ηλικιακού ορίου για την παρακολούθηση από τον προσωπικό παιδίατρο μέχρι την ηλικία των 18 ετών, αντί των 16 που προβλέπονται σήμερα. Κατά την εφηβεία, οι αναπτυξιακές και ψυχοσωματικές αλλαγές είναι έντονες, και η παρουσία του προσωπικού παιδίατρου εξασφαλίζει τη σωστή παρακολούθηση και αντιμετώπιση των θεμάτων υγείας που προκύπτουν. Επιπλέον, αυτό θα διευκολύνει την ομαλή μετάβαση από την παιδιατρική φροντίδα στην ενήλικη ιατρική φροντίδα, όπως ισχύει και στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών. Η παραμονή του ορίου στα 16 ενδέχεται να αφήσει τα παιδιά εκτεθειμένα σε κινδύνους, καθώς θα χρειαστούν να μεταβούν σε νέους ιατρούς σε κρίσιμη περίοδο της ζωής τους.
7) Συμβάσεις μέσω ΠΙΣ ή Ομοσπονδίας (ΠΟΜΕΠ).
Θεωρούμε ότι οι συμβάσεις των παιδιάτρων με τον ΕΟΠΥΥ πρέπει να γίνονται μέσω του ΠΙΣ ή της Ομοσπονδίας των γιατρών και όχι με προσωπικές συμβάσεις, προκειμένου να διασφαλιστεί η συλλογική διαπραγμάτευση και η προστασία των δικαιωμάτων των γιατρών.

Για την ΠΟΜΕΠ
Ρίτσας Ιωάννης
Γραμματέας

Γενικά Σχόλια επί νομοσχεδίου:

1. Παρότι στο Ν. 4931/2022 υπήρχε πρόβλεψη ότι: «Ως προσωπικοί ιατροί ορίζονται ιατροί ειδικότητας γενικής/οικογενειακής ιατρικής ή εσωτερικής παθολογίας για τον ενήλικο πληθυσμό. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και απλοί ιδιώτες ιατροί, που δεν εμπίπτουν στις περ. α) έως γ) της παρ. 3, τόσο των ως άνω ειδικοτήτων όσο και άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες, και παιδίατροι για τον ανήλικο πληθυσμό», στο παρόν Νομοσχέδιο περιορίζονται οι ειδικότητες στους γενικούς/οικογενειακούς ιατρούς, παθολόγους και παιδιάτρους (άρθρο 4). Δεν υπάρχει λύση για τους χρόνιους ασθενείς, πόσο μάλλον για τους Σπάνιους.
2. Θα μπορούσαν οι ιδιώτες παιδίατροι, αν είχαν κίνητρα, να καλύπτουν τον πληθυσμό ως και 18 ετών και όχι ως 16. Η χώρα μας έχει πολλούς περισσότερους παιδίατρους από ότι γενικούς ιατρούς, αλλά ελάχιστοι συμβεβλημένοι με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
3. Άρθρο 5: Οι κατηγορία ε) ιδιώτες ιατροί που ασκούν ελευθέριο επάγγελμα, διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο και δεν συμβάλλονται με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., ούτε αποζημιώνονται από αυτόν, αλλά επιλέγονται ελεύθερα από τον πολίτη και αμείβονται από τον τελευταίο, σύμφωνα με τη μεταξύ τους συμφωνία, σημαίνει αυτόματα πως η υπηρεσία δεν παρέχεται δωρεάν από κράτος εξολοκλήρου.
Θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και οι ΤΟΜΥ για τον σκοπό αυτόν.
4. Άρθρο 8: Δεν μπορεί να είναι προσωπικός ιατρός ο αγροτικός ιατρός που πιθανόν να έχει μόλις αποφοιτήσει αλλά ούτε και κάποιος ο οποίος είναι στο στάδιο της ειδικότητας. Δεν υπάρχει η γνώση και η εμπειρία για να μπορεί να διαχειριστεί σωστά τους ασθενείς.
5. Άρθρο 31: Θα μπορούσε να έχει ισχύ από 20-12-2023 αντί για 1-1-2024, με σκοπό να συμπεριληφθούν και οι αιτήσεις που έχουν υποβληθεί το τελευταίο δεκαήμερο του 2023, μετά την δημοσίευση του Ν. 5078/23,δεδομένου ότι ο ανωτέρω νόμος κατοχυρώνει το δικαίωμα συνταξιοδότησης χωρίς την διακοπή της εργασίας.

Ειδικά σχόλια για τις Σπάνιες Παθήσεις και τον Προσωπικό Ιατρό:

Στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι σχεδόν 500.000 άτομα ζουν με μία Σπάνια Πάθηση, πολλοί εκ των οποίων είναι αδιάγνωστοι. Οι ασθενείς αυτοί, ως επί το πλείστων δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από την Υπηρεσία του Π.Ι. με βάση τη μέχρι τώρα διαμόρφωσή της, δεν έχουν ισότιμη πρόσβαση σε αυτήν.

Πιο συγκεκριμένα, συνήθως υπάρχει εμπειρία των Γενικών / Οικογενειακών Ιατρών για τα χρόνια νοσήματα, αλλά για τα Σπάνια Νοσήματα υπάρχει άγνοια. Οι Σπάνιοι Ασθενείς πηγαίνουν στον προσωπικό γιατρό με ασυνήθιστα συμπτώματα ή συμπτώματα που είναι δύσκολα να διαγνωστούν, χάνουν χρόνο ώστε να κατευθυνθούν σε ειδικούς γιατρούς ή κέντρα εξειδίκευσης / εμπειρογνωμοσύνης με αποτέλεσμα την καθυστέρηση της διάγνωσης που οδηγεί σε επιβάρυνση της υγείας του ασθενή. Επομένως χρειάζονται πολιτικές ενσωμάτωσης των ασθενών αυτών στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Αναγκαία είναι επίσης η ενημέρωση των Προσωπικών Ιατρών που συμμετέχουν στη υπηρεσία για τις Σπάνιες Παθήσεις, για τα εργαλεία πληροφόρησής τους για αυτές (Οrphanet), καθώς και για τα σημεία παραπομπής (Κέντρα εμπειρογνωμοσύνης, Εξειδικευμένα Ιατρεία, Διαγνωστικά Κέντρα κλπ.)

Μόνο πρόληψη; Να εισαχθεί όλο το φάσμα των υπηρεσιών Π.Φ.Υ. που πρέπει να παρέχει ο προσωπικός ιατρός. Πρόληψη και προαγωγή της υγείας έγκαιρη διάγνωση διαχείριση οξέων και χρονίων νοσημάτων, αποκατάσταση και τελική φροντίδα

Ο θεσμός του προσωπικού γιατρού είναι καθοριστικός για την ανάπτυξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στη χώρα μας και δύναται να συμβάλει τόσο στη θωράκιση της δημόσιας υγείας, όσο και στην αποσυμφόρηση των νοσοκομείων. Αναγκαίες προϋποθέσεις για την επιτυχία του είναι η εύκολη και άμεση πρόσβαση των πολιτών στον προσωπικό γιατρό αλλά και η ανάπτυξη ενός δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας γύρω από τον προσωπικό γιατρό, που θα περιλαμβάνει τόσο γιατρούς ειδικοτήτων όσο και ψυχολόγους, φυσιοθεραπευτές κτλ, για την ολιστική φροντίδα των ασθενών.

Είμαι αντίθετη στο να υπάρχει προσωπικός ιατρός. Αυτό το μέτρο δεν εξυπηρετεί πλέον και όπου εφαρμόζεται έχει προβλήματα.
Εκείνο που χρειάζεται είναι να υπάρχει κέντρο υγείας και μικρότερη δημόσια δομή κόντά στους πολίτες όπου θα μπορεί να προσέρχεται ο έχων ανάγκη.
Σ’αυτά θα πρέπει να υπηρετεί γιατρός ειδικευμένος για τις βασικές ειδικότητες με σύμβαση 3ετίας ή 5ετίας. Να υπάρχει ωράριο και να υπάρχει επίσης βοηθητικό προσωπικό. Στα μεγαλύτερα κέντρα να υπάρχει δυνατότητα απλών εργαστηριακών εξετάσεων πχ μιά ακτινογραφία απλή μιά βασική εξέταση αίματος.
Ο μισθός του γιατρού θα πρέπει να συμφωνείται και να είναι ανάλογος της κάθε ειδικότητας και της κάθε τοποθεσίας της δημόσιας δομής.
Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά με αυτόν τον τρόπο.Καθόσον το ωράριο μπορεί να είναι και πρωί και απόγευμα. Ο γιατρός να κρατά ηλεκτρονικό φάκελο για τον ασθενή.Ο ασθενής θα μπορεί να επισκέπτεται οχι μόνο ένα γιατρό αλλά περισσότερους καθότι τα λάθη είναι πολλά. Είμαι γιατρός και έχω άπειρα παραδείγματα να αναφέρω. Επίσης να μπορεί να γίνει μιά απλή εργαστηριακή εξέταση,που στο ιατρείο του προσωπικού γιατρού δεν θα μπορεί. Οπότε θα τον παραπέμπουν αλλού.
Ο γιατρός αφού εργασθεί στο ωράριό του στη δημόσια δομή να μπορεί να έχει και ιδιωτικό ιατρείο.
Η αξιολόγηση του γιατρού θα γίνεται από το φάκελο του ασθενούς. Τι διάγνωση έκανε τι θεραπεία πρότεινε. Και βέβαια τι λάθη έκανε.

Προτάσεις για την αναμόρφωση του “προσωπικού ιατρού” της Επαγγελματικής Ένωσης Παθολόγων Ελλάδος
Αρ 5 Παρ γ) περιλαμβάνει ειδικευόμενους Γενικούς Ιατρούς ως νέους Προσωπικούς Ιατρούς.

Στην ανάλυση συνεπειών της ρύθμισης η νομοπαρασκευαστική επιτροπή έχει συμπεριλάβει μελέτη του ΟΟΣΑ. Σε αυτή περιγράφεται ένα χαμηλό ποσοστό Παθολόγων και Γενικών Ιατρών επί συνόλου ειδικευμένων. Αναφέρεται 6% επί του συνόλου .
Τα στοιχεία αυτά είναι πλασματικά χαμηλά γιατί η Ελλάδα έχει υψηλότερο ποσοστό ειδικών. Συνολικά έχει 6,6 ιατρούς / 1000 άτομα που είναι το υψηλότερο ποσοστό την Ε.Ε. Με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 2021, αν κάνουμε την αναγωγή στις ειδικότητες, το σύνολο των Παθολόγων, Γενικών ιατρών και Παιδιάτρων είναι από 1,196 / 1000 άτομα στην Αττική, ως 1,35/1000 στην Κρήτη. Τα χαμηλότερα ποσοστά παρατηρούνται στις Κυκλάδες με 0,52/1000 άτομα.
Βέβαια τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δεν έχουν σταθμιστεί αφαιρώντας τους νοσοκομειακούς ιατρούς. Παρότι στατιστικά ευημερούν κάποιοι αριθμοί, σε ότι αφορά τους Παθολόγους, η κατάσταση είναι ήδη κρίσιμη ως προς την κάλυψη θέσεων σε όλες τις βαθμίδες υγείας και βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη λόγω μη προσέλκυσης νέων ιατρών στην ειδικότητα της Παθολογίας. Η τακτική υποκατάστασης αυτών με παντελώς ανειδίκευτους αγροτικούς ιατρούς σε ακριτικές και άγονες περιοχές, είναι απαράδεκτη και επικίνδυνη για τους κατοίκους του. Να θεσπιστούν άμεσα ισχυρά κίνητρα, οικονομικά και άλλα, με την συμμετοχή της αυτοδιοίκησης για την κάλυψη αυτών από ειδικούς.
Προτείνεται ως απολύτως αναγκαίο για την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας να συμμετέχουν μόνο ειδικοί.

Αρ 6 : “Πληθυσμιακή κάλυψη”
Το σχέδιο νόμου προτείνει 2000 άτομα, αριθμός εξωπραγματικός για τις αυξημένες ηλεκτρονικές υποχρεώσεις και τα 10 λεπτά ραντεβού που ζητά ο ΕΟΠΥΥ. Στην Ιταλία ο ιατρός της πρωτοβάθμιας έχει 1250 ασθενείς, στην Ολλανδία 1600, στην Φιλανδία και την Σουηδία 1200, την Γαλλία 1200 , την Γερμανία 1600 και την Ισπανία 1550.
Προτείνεται το μέγιστο να είναι 1500 ασθενείς, να τονιστεί οτι ο μέσος όρος στην Ε.Ε είναι 1750 ασθενείς.

Αρ 7 : “Προσωπικοί ιατροί στο ΕΣΥ”

Στην παρ 2 προβλέπει οτι οι ιατροί κλάδου ΕΣΥ μπορούν να είναι Προσωπικοί Ιατροί.
Η λογική της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας είναι το ιατρικό περιστατικό να εξυπηρετείται χωρίς να επιβαρύνει τα εξωτερικά ιατρεία και τα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών των νοσοκομείων. Οπότε ως προσωπικοί ιατροί θα αναλαμβάνουν ασθενείς εκτός του ωραρίου των υπηρεσίες στις δημόσιες δομές υγείας.
Προτείνεται Προσωπικοί Ιατροί, να μπορούν να γίνονται ιατροί των ειδικοτήτων Γενικής Ιατρικής Παθολογίας και Παιδιατρικής που υπηρετούν στο ΕΣΥ, εφόσον ασκούν ιδιωτικό έργο , με το 1/3 των ασθενών που έχει υποχρέωση να αναλάβει ένας προσωπικός γιατρός.

Το Αρ 8 : “Για τους αγροτικούς ιατρούς που γίνονται Προσωπικοί Ιατροί”
Θεωρούμε αναχρονιστικό τον θεσμό του αγροτικού. Μπορεί να είναι ενταγμένος στην πρωτοβάθμια, (πχ σε επιλεγμένα αγροτικά ιατρεία με ειδικευμένους διασώστες) αλλά δεν μπορεί να είναι Προσωπικοί Ιατροί.
Οι Αγροτικοί ιατροί δεν μπορούν να καλύπτουν με επάρκεια τις ανάγκες των ασθενών που είναι της ευθύνης του προσωπικού ειδικευμένου και έμπειρου ιατρού.

To Αρ 10 Ειδικευόμενοι προσωπικοί ιατροί – Κίνητρο προσέλκυσης
Σχετικά με την οικονομική ενίσχυση για τους νέους Παθολόγους και Γενικούς Ιατρούς, στο σχέδιο νόμου προβλέπεται να λαμβάνουν μικτές απολαβές 40000 για να επιλέγουν την ειδικότητα. Το μέτρο είναι οικονομικά ανεπαρκέστατο για την σύγχρονη οικονομική συγκυρία στην Ελλάδα.
Πρέπει να εξασφαλιστεί ειδίκευση με επικέντρωση στην εκπαίδευση και όχι σε διεκπεραίωση. Προτείνεται να βελτιωθούν συνθήκες εργασίας, να θεσμοθετηθεί καθηκοντολόγιο και να τηρηθούν τα ωράρια εργασίας. Χαρακτηριστικά στην Γαλλία οι ειδικευόμενοι κάνουν 4-6 εφημερίες το μήνα, στην Ισπανία 4-7 , στην Ιταλία 5-7. Στην Ελλάδα ο μέσος όρος στους ειδικευόμενους Παθολόγους είναι 7-10 .
Επίσης σημαντικό κίνητρο είναι η εξασφάλιση μελλοντικής εργασίας.
1)Προτείνεται να θεσπιστούν ειδικά οικονομικά και άλλα κίνητρα μετά το πέρας της ειδίκευσης των παθολόγων, ώστε να καταλάβουν άμεσα θέσεις σε όλη την επικράτεια. Να γίνει άμεση εξειδίκευση των κινήτρων.
2)Οι ειδικευόμενοι ιατροί δεν μπορούν να καλύπτουν με επάρκεια τις ανάγκες των ασθενών που είναι της ευθύνης του προσωπικού ειδικευμένου και έμπειρου ιατρού.

Αρ 16 Σύστημα αξιολόγησης Προσωπικών Ιατρών

Η παρ 2 προβλέπει ύπαρξη ποινών – κυρώσεων σε άγνωστο σύστημα αξιολόγησης. Καθώς αυτό είναι σαφές αντικίνητρο και προτείνουμε την αντικαταστασή του από κίνητρα παραγωγικότητας, όπως έχει στην Γαλλία όπου υπάρχει μπόνους εθνικών στόχων στην Πρωτοβάθμια. Όμοια δράση προβλέπεται και στην Ελλάδα αλλά κατευθύνεται προς μη ιατρικούς φορείς πχ φαρμακεία (όπως στο πρόγραμμα Δοξιάδης με την αποζημίωση για προληπτικές δράσεις υγείας). Αναμένουμε ακόμη την νέα εύχρηστη πλατφόρμα του Υπουργείου που αφορά τις προληπτικές δράσεις.
Αρ 26, παρ 8 σχεδ. νόμου προβλέπει μπόνους προληπτικών δράσεων.
Το προτεινόμενο σύστημα που εμπεριέχει και κυρώσεις, αποτελεί σαφές αντικίνητρο για την ένταξη του ειδικού ιατρού στο θεσμό του προσωπικού ιατρού, και προτείνουμε την αντικατάστασή του από κίνητρα παραγωγικότητας
Προτείνεται τα μπόνους προληπτικών δράσεων που θα κατευθυνθούν στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγεία να διανεμηθούν σε όλους τους συμμετέχοντες ιατρούς και όχι στα φαρμακεία που άλλωστε δεν είναι και ο κύριος φορέας της ΠΦΥ.

Αρ 31 Χορήγηση σύνταξης λόγω αναπηρίας
Ο θεσμός στήριξε την χώρα σε μια υγειονομική κρίση με αυτοθυσία. Είναι σαφέστατος αποτρεπτικός παράγοντας να παραμελείται η υγεία και η συνταξιοδότηση του προσωπικού, για να γίνει ελκυστικό τόσο από νέους ιατρούς, όσο και από τους υπάρχοντες.
Προτείνεται μετά γνωμάτευση ΚΕΠΑ να υπάρχει πρόβλεψη για εργατικό ατύχημα για το ιατρικό προσωπικό ΚΑΙ της πρωτοβάθμιας.

Επιπλέον Προτάσεις επί του συνόλου

1. Για να μην γίνονται αναγκαστικά προσωπικοί ιατροί ανειδίκευτοι αγροτικοί και ειδικευόμενοι να θεσπιστούν ειδικά ενισχυμένα κίνητρα ώστε να προσελκύσουν ιατρούς στις περιοχές που δεν καλύπτονται.
Τα όποια οικονομικό κίνητρα επιλογής ειδικότητας, συστήνεται να είναι αφορολόγητα.Προτείνεται να εφαρμοστεί ο νόμος για το ωράριο εργασίας στους ειδικευόμενους Παθολόγους, με πλαφόν εφημεριών στον ευρωπαϊκό μέσο όρο αντι να οδηγούνται σε εξουθενωτικές συνθήκες εργασίας

2.Μετά το πέρας της ειδικότητάς τους οι νέοι ειδικοί Παθολόγοι να διευκολύνονται να προσλαμβάνονται ως επιμελητές σε κλινικές επιλογής τους . Ζητούμε να θεσπιστούν κίνητρα ειδικά για τους νέους Παθόλους στα νοσοκομεία.

3.Να αυξηθεί μεσοσταθμικά η αμοιβή του Προσωπικού Ιατρού. Προτείνουμε αύξηση της αμοιβής των 30 ευρώ σε ασθενή ανά έτος και μείωση των αντιστοιχούμενων ασθενών στο μέσο όρο της Ε.Ε. Εαν δεν υπάρχει ο επαρκής προϋπολογισμός μπορεί να επιλεγεί ένα σύστημα co-payments . Η πρακτική αυτή συμβαίνει σε πλειάδα χωρών στην Ευρώπη, όπως στην Γερμανία, στην Γαλλία με συμμετοχή ασθενών 30% , στο Βέλγιο με πλήρη συμμετοχή και επιστροφή ποσοστού από τα ταμεία, την Φιλανδία με συμμετοχή του κράτους μετά από ένα ανώτατο ποσό, και την Πορτογαλία με περιστασιακή κρατική συμμετοχή. Επίσης δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του προγράμματος

4.Να μην εγγράφονται ασθενείς στον θεσμό της πρωτοβάθμιας στα φαρμακεία. Οι σχετικές αμοιβές των φαρμακοποιών μπορούν να κατευθυνθούν σε τομείς προληπτικών δράσεων. Σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες η εγγραφή μπορεί να γίνεται από ΚΕΠ, τον ιατρό ή από συγγενικό πρόσωπο.

5.Οι φαρμακοποιοί μπορεί να αποτελούν σημείο επαφής με την ΠΦΥ, σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορούν να παρέχουν ιατρικές συμβουλές, να προβαίνουν σε ιατρικές πράξεις ή να χορηγούν οποιαδήποτε φαρμακευτική ουσία χωρίς συνταγή. Αυτό συνέβη σε περίοδο πανδημίας και δεν συντρέχει πλέον κανένας λόγος για συνέχιση τέτοιων πρακτικών

Να υπάρχει ειδική εκπαιδευτική άδεια.

Επαγγελματική Ένωση Παθολόγων Ελλάδος
Επιπλέον Προτάσεις επί του συνόλου

1. Για να μην γίνονται αναγκαστικά προσωπικοί ιατροί ανειδίκευτοι αγροτικοί και ειδικευόμενοι να θεσπιστούν ειδικά ενισχυμένα κίνητρα ώστε να προσελκύσουν ιατρούς στις περιοχές που δεν καλύπτονται.
Τα όποια οικονομικό κίνητρα επιλογής ειδικότητας, συστήνεται να είναι αφορολόγητα.Προτείνεται να εφαρμοστεί ο νόμος για το ωράριο εργασίας στους ειδικευόμενους Παθολόγους, με πλαφόν εφημεριών στον ευρωπαϊκό μέσο όρο αντι να οδηγούνται σε εξουθενωτικές συνθήκες εργασίας

2.Μετά το πέρας της ειδικότητάς τους οι νέοι ειδικοί Παθολόγοι να διευκολύνονται να προσλαμβάνονται ως επιμελητές σε κλινικές επιλογής τους . Ζητούμε να θεσπιστούν κίνητρα ειδικά για τους νέους Παθόλους στα νοσοκομεία.

3.Να αυξηθεί μεσοσταθμικά η αμοιβή του Προσωπικού Ιατρού. Προτείνουμε αύξηση της αμοιβής των 30 ευρώ σε ασθενή ανά έτος και μείωση των αντιστοιχούμενων ασθενών στο μέσο όρο της Ε.Ε. Εαν δεν υπάρχει ο επαρκής προϋπολογισμός μπορεί να επιλεγεί ένα σύστημα co-payments . Η πρακτική αυτή συμβαίνει σε πλειάδα χωρών στην Ευρώπη, όπως στην Γερμανία, στην Γαλλία με συμμετοχή ασθενών 30% , στο Βέλγιο με πλήρη συμμετοχή και επιστροφή ποσοστού από τα ταμεία, την Φιλανδία με συμμετοχή του κράτους μετά από ένα ανώτατο ποσό, και την Πορτογαλία με περιστασιακή κρατική συμμετοχή. Επίσης δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του προγράμματος

4.Να μην εγγράφονται ασθενείς στον θεσμό της πρωτοβάθμιας στα φαρμακεία. Οι σχετικές αμοιβές των φαρμακοποιών μπορούν να κατευθυνθούν σε τομείς προληπτικών δράσεων. Σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες η εγγραφή μπορεί να γίνεται από ΚΕΠ, τον ιατρό ή από συγγενικό πρόσωπο.

5.Οι φαρμακοποιοί μπορεί να αποτελούν σημείο επαφής με την ΠΦΥ, σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορούν να παρέχουν ιατρικές συμβουλές, να προβαίνουν σε ιατρικές πράξεις ή να χορηγούν οποιαδήποτε φαρμακευτική ουσία χωρίς συνταγή. Αυτό συνέβη σε περίοδο πανδημίας και δεν συντρέχει πλέον κανένας λόγος για συνέχιση τέτοιων πρακτικών

6.Να υπάρχει ειδική εκπαιδευτική άδεια.

Σήμερα στο θεσμό του προσωπικου γιατρού συμμετέχουν 50% περίπου των πολιτών σύμφωνα με στοιχεία και οι περισσότεροι το κάνουν λόγω του θα έχουν αυξημένη συμμετοχή στο κόστος εξετάσεων και φαρμάκων.Συνήθως εγγράφονται σε διαθέσιμο προσωπικό γιατρό, μιας δημόσιας δομής ΠΦΥ και ο οποίος σχεδόν πάντα είναι πολύ μακριά από τον τόπο κατοικίας. Άραγε οι πολίτες συνεχίζουν να πληρώνουν από την τσέπη τους για όλες σχεδόν τις πρωτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας το ίδιο ισχύει και για τους σπάνιους ασθενείς.Και δεν μπορεί να υπάρξει προσωπική σχέση γιατρού ασθενή.
Έτσι δεν μπορεί να ολοκληρωθεί ο θεσμός.Χρειαζονται κίνητρα και για επιστροφή χιλιάδων γιατρών στο εξωτερικό.
Υπήρξαν τα ΤΟΜΥ τα οποία δυστυχώς δεν ενισχύθηκαν και θα μπορούσαν να προσφέρουν ολιστική αντιμετώπιση κάτω στην κοινότητα.
Γιατί δεν ενισχύθηκαν και αυτά είναι πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.