Αρχική Αναδιοργάνωση του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου» και του νομικού προσώπου,,,ΜΕΡΟΣ Ζ’: ΘΕΣΠΙΣΗ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ, ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (άρθρα 81-98)Σχόλιο του χρήστη Γεώργιος Μπαμπέτας | 2 Φεβρουαρίου 2025, 12:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Μπαμπέτας' | 2 Φεβρουαρίου 2025, 12:56

    Διαβάζοντας το σχόλιο της ΕΙΙΡΑ επιβεβαιώνεται το πόσο δυσχερές είναι το ζήτημα που τίθεται. Τί είναι ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός? = Αυτός που εκπέμπει. Η διεύρυνση της εννοίας και στην οντότητα που μεταδίδει πρόγραμμα μέσω διαδικτύου δεν έχει έρεισμα στο δίκαιό μας. Βλ. ΔικΕΕ, C-114/12. Αυτό που προστατεύεται στην περίπτωση των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών οργανισμών είναι η τεχνική οργανωτική επένδυση που ενσωματώνεται στο σήμα (signal). Επομένως, η συμμετοχή στην εύλογη αμοιβή μπορεί να αφορά μόνον εκπομπές (στα ερτζιανά). Και, βεβαίως, όχι ζωντανές εκπομπές, αλλά μόνον υλικές ενσωματώσεις, δηλαδή μόνον "κονσέρβες" εκπομπών. Όταν, περαιτέρω, η "κονσέρβα" ανεβαίνει στο διαδίκτυο, αυτός που την ακούει δεν προβαίνει σε αναπαραγωγή, αλλά σε μία αδιάφορη για την πνευματική ιδιοκτησία πράξη, την ακρόαση. Αν τώρα ο ραδιοφωνικός οργανισμός του δίδει τη δυνατότητα να κατεβάσει την εκπομπή για μόνιμη χρήση και πάλι δεν οφείλεται η εύλογη αμοιβή για δύο λόγους: Πρώτον, κατ' εξοχήν, διότι η αναπαραγωγή δεν προέρχεται από το σήμα που εκπέμπεται στα ερτζιανά. Δεύτερον, διότι, στην περίπτωση αυτή, το αντίγραφο που δημιουργείται δεν αξιολογείται ως ιδιωτικό αντίγραφο, αλλά μόνον ως συνέπεια της εκ μέρους του ραδιοφωνικού οργανισμού άσκηση της εξουσίας να καθιστά προσιτή την "εκπομπή" του στο κοινό όταν και από όπου το κοινό επιθυμεί. Πράγματι, το ΔικΕΕ, C-263/18, Tom Cabinet, έκρινε "Η παροχή στο κοινό μέσω μεταφορτώσεως, για μόνιμη χρήση, ενός ηλεκτρονικού βιβλίου καλύπτεται από την έννοια της «παρουσίασης στο κοινό» και, ειδικότερα, από το δικαίωμα των δημιουργών «να καθιστούν προσιτά τα έργα τους στο κοινό κατά τρόπο ώστε οποιοσδήποτε να έχει πρόσβαση σε αυτά όπου και όταν επιλέγει ο ίδιος», όπως ορίζεται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας" Οι οριοθετήσεις αυτές οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο ραδιοφωνικός οργανισμός δεν υφίσταται την παραμικρή ζημία. Οι ζημίες που επικαλείται η ΕΙΙΡΑ, αν υφίστανται, ουδεμία σχέση έχουν με τη ζημία που αποκαθίσταται, μέσω της εύλογης αμοιβής/δίκαιης αποζημίωσης του άρθρ. 18 παρ. 3 ν. 2121/1993.