Αρχική Αναδιοργάνωση του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου» και του νομικού προσώπου,,,ΜΕΡΟΣ Ζ’: ΘΕΣΠΙΣΗ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ, ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (άρθρα 81-98)Σχόλιο του χρήστη Γεώργιος Μπαμπέτας | 2 Φεβρουαρίου 2025, 18:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Μπαμπέτας' | 2 Φεβρουαρίου 2025, 18:43

    Το σχόλιο της ΕΙΙΡΑ καταδεικνύει πόσο δυσχερές είναι το ζήτημα. 1. Είναι ραδιοφωνικός ή τηλεοπτικός οργανισμός αυτός που μεταδίδει πρόγραμμα μέσω διαδικτύου? Η απάντηση είναι αρνητική. Το διαδίκτυο δεν είναι εκπομπή. Το ζήτημα αναλύεται στην ΔικΕΕ, C-114/12. 2. Ποιό είναι το αντικείμενο προστασίας στην περίπτωση του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού? Η τεχνική οργανωτική επένδυση. Το εκπεμπόμενο σήμα στο οποίο ενσωματώνεται η επένδυση. 3. Και όχι κάθε εκπεμπόμενο σήμα, αλλά, στο ζήτημα που μας αφορά, μόνον η υλική ενσωμάτωση του εκπεμπόμενου σήματος. Δηλαδή σήμα που περιέχει πρόγραμμα "κονσέρβα", όχι ζωντανό (υλική ενσωμάτωση εκπομπών). 4. Για να είναι δικαιούχος ο ραδιοφωνικός και ο τηλεοπτικός σταθμός, θα πρέπει η ιδιωτική αναπαραγωγή του σήματός του να του προξενεί σημαντική ζημία. Ασφαλώς, όπως είδαμε, δεν μπορεί να ληφθεί υπ' όψιν η ζημία από την ιδιωτική αναπαραγωγή ζωνταντών εκπομπών. Διότι ο οδηγία 2001/29 κάνει λόγο για υλικές ενσωματώσεις των εκπομπών. Άρα, για την αναπαραγωγή της εκπομπής "κονσέρβα" γίνεται η συζήτηση. Όταν, λοιπόν, η ΕΙΙΡΑ ομιλεί περί τεράστιας ζημίας από το διαδίκτυο, παρορά: Πρώτον, κατ' εξοχήν δε, ότι η μετάδοση στο διαδίκτυο δεν είναι εκπομπή, κατά την έννοια του άρθρ. 48 παρ. 1 ν. 2121/1993. Άρα, δεν νοείται και δικαίωμα, ελλείψει εκπομπής. Δεύτερον, επικουρικώς, όταν μία "εκπομπή" ανεβαίνει στο διαδίκτυο και ο ιδιώτης την ακούει δεν δημιουργείται ιδιωτικό αντίγραφο, αλλά, απλώς, είναι ο ραδιοφωνικός σταθμός που έχει καταστήσει προσιτή στο κοινό την "εκπομπή" του, όταν και από όπου το κοινό επιθυμεί. Τρίτον, όλως επικοτρικώς, ότι, ακόμη και όταν η "εκπομπή" διατίθεται προς κατέβασμα το αντίγραφο που δημιουργείται δεν αφορά στην ιδιωτική αναπαραγωγή, αλλά στην εξουσία παρουσίασης στο κοινό. Πράγματι, όπως έχει κρίνει το ΔικΕΕ, C-263/18, Tom Kabinet, διατακτικό: Η παροχή στο κοινό μέσω μεταφορτώσεως, για μόνιμη χρήση, ενός ηλεκτρονικού βιβλίου καλύπτεται από την έννοια της «παρουσίασης στο κοινό» και, ειδικότερα, από το δικαίωμα των δημιουργών «να καθιστούν προσιτά τα έργα τους στο κοινό κατά τρόπο ώστε οποιοσδήποτε να έχει πρόσβαση σε αυτά όπου και όταν επιλέγει ο ίδιος». Επομένως, αφού α.) το διαδίκτυο αποκλείεται, δογματικώς, ως πηγή ζημίας και β) η ζημία μπορεί να προέρχεται από την ιδιωτική αναπαραγωγή εκπομπών, όχι ζωντανών, αλλά μόνον "κονσέρβα" (υλική ενσωμάτωση εκπομπών) που αναπαράγονται από τον ιδιώτη, όσο τις παρακλουθεί από την τηλεόρασή του, ψηφιακό ή αναλογικό σήμα, όχι διαδικτυακή τηλεόραση (iptv), η ζημία προέρχεται από τους ιδιώτες οι οποίοι χρησιμοποιούν συσκευές video. Παρέλκει να εκτεθεί ότι τούτο ανήκει στο παρελθόν. Ζημία δεν υφίσταται. Η μετάδοση του προγράμματος μέσω